장음표시 사용
121쪽
pluria eo dispergit, a se corpora mittit: Nec facile in venas cibus omnis diditur ei j: i Q sNec satis est , pro quam largos exaestuat aestus, Unde queat tantum iuboriri ac suppeditare , Quantum opus est : A quod satis est , Natura novare. Jure igitUr pereunt, cum rarefacta quendo Sunt cum externis succumbunt omnia plagis: ri4O
Quandoquidem grandi cibus aevo denique disit:
Nec tuditantia rem cessant extri secus ullam
Corpora conficere , & plagis infecta domare. Sic igitur magni quoque circum moenia mundi Expugnata dabunt labem , putreisque ruinas. II 43Omnia debet enim cibus integrare novando :Nequi quam , quoniam nec venae perpetiuntur Quod satis est , neque quantum opus est, natura ministrat. Jamque a eo assecta 'st aetas, est uetaque tellus Vix animalia parva creat, quae cuncta creavit, 3 IJ Saecla , deditque ferarum ingentia corpora partu. Haud sui opinor) enim mortalia saecla superne Aurea de Coelo demisit senis in arva :Nec mare, nec fluctus plangentes saxa crearunt: Sed geliuit Tellus eadem, quae nunc alit ex se, I praeterea nitidas fruges, vinetaque laeta Sponte sua primum mortalibus ipsa creavit.
Ipsa dedit dulceis scelus, & pabula laeta :Quae nunc vix nostro grandescunt alicta labore :Coliterim 1sque boves, & vires agricolarum : ii 6o
Conficimus ferrum : vix arvis suppeditati Lucta AS, F
122쪽
81 T. LUCRETII LIBER SECUNDUS.
IJ ite adeo pereunt foetus, aligentque labores. Jamque caput quassans grandis sit spirat arator Crebrius in casum magnum cecidisse laborem :Εt cum tempora temporibus praesentia confert ii 6 Praeteritis, laudat fortunas saepe parentis': . Et crepat, antiquum genus ut pietate repletum Perfacile angustis tolerarit finibus aevum , Cum minor es et agri multo modus ante viritim :Nec tenet, omnia paulatim tabescere , & ire a Iro
Ad scopulum, spatio aetatis defessa vetusto.
123쪽
125쪽
Hactenus, duobus nempe superioribus libris, Naturam O Mectiones quas dicimus Atomorum , rite explicasse sibi visus es Poeta. Nunc quatuor reliquis libris ea , quae ex Atomis i sisfunt, attentius speculatur. Atque , uti par fuit, primas δε- tulit partes Animae o Animo, de quibus hoc toto libro jam disputat. Hunc autem auspicatur librum ab Epicuri laudibus , quem a v. 1 ad v. 9 praedicat primum docui Fe , non a Deo , sed ex fortuito Atomorum concursu Mundum hune 6 omnia fui se fastu ; atque inde hominum mentes Deorum , Mortis , O Poenarum post mortem metu liberasse. Hoc autem
unus Epicurus feliciter perfecit, quod alii Philosophi frusta
conati sunt. Pauca haec de Epicuro praefatus , docet a νόρη ad v. ιγ . Animum O Animam partem si e hominis , aeque ac Pedes , Manus, Brachia , Caput, O reliqua membra, O non Habitum vitalem totius Corporis, seu omnium partium Corporis intentionem , O concentum , quam quidam veteres Philosophi Harmoniam dixerunt. M vero minus distincte disputare videatur, dum vocibus Animus O Anima promiscuetititur, a v. IS ad V. iuei docet , Animum O Animam unam quidem rem esse , Animum vero praecipuam esse partem , O in Corde residere, quippe ibi Metus , Gaudium , O reliquae Passiones, quae Animum sequuntur , sese ostentant; dum Antiana, in qua loco-motiva sacultas unice sta est , per totum Co fuci
126쪽
d Ista ad nutum Animi movetur. Inde a v. ιsa ad s. demonstrare conatur, Animi O Animae naturam esse Corpoream : Animus enim tangit Animam, quam movet, Anima autem Corpus ; nullus vero, nisi inter Corpora , Contacitus. A v. i 78 ad ν. docet, Corporeum hunc Animum componi e Seminibus minutiissimis quidem , tenuissimis , O maxime rotun As : O si rem ipsam spectemus , e Calore , Vento , seu Vapore, O Aere ; O alia insuper re , quae ex tenui ssimi; ,
minutissimis , O maxime mobilibus Seminibus conflans , sSensus Pt ηcipium 6 O is . Quo vero modo Calor, VcΠtua , Aer , O quarta illa res in nominata misceantur, explica e se non posse liquido fatetur. A v. 324adv. 3so asserit , Animiam O Corpus ita conjuncta esse , ut sine utriusque pernicie separari non possint. Deinde a v. I 11 ad M. 37ο non solum Animum,siod etiam Corpus sentire absit mat , seu potius totum Animal, rem e Corpore O Anima compositam. Post haec a v. ad v. ηι7 resutat opinionem Democriti, qui Wingulas Animae partes singulis Corporis partibus appositas O conjunctas ese docuit. Et, ut olim assi masset, Animum ese potiorem totius compositi partem , sc ab Animo potius , quam ab Anima, vi tam dependere , O salutem Animalis conjervari asserit. Deindea v. ψ 8 ad M. S a Animos O Animas nasci O interire cum
Corporibus, viginti octo argumentis demonstrare conatur, DTransmigrationem Pythagorae obiter deridet. Demum a v.
F et ad ν. 88a Mortem nihil esse docet, cum post Mortem nihil es mortali Animae timendum; immos Anima immortalis ut Platoni visum esto concedatur, Mortem tamen nihil esse ,
cum Anima separata non meminerit, se unquam antea exstitisse. Proinde ad v. 9oo ridet Hominum vanam de sepultura solici tudinem. Deinde demonstrat, Mortem non esse Malum, quia mortui non indigent sis bonis, quibus vivi gaudent, neque i is doloribus aspiciuntur, qui miseros mortales cruciant, ad
'. 9 3. Vitam etiam ipsam non esse desiderabilem , quippe quae nihil novi asserat, sed easdem semper voluptates usi cie ad nauseam subministret, ad v. 983. Ne vero istae fabulae , quas
Poetae narrant, de Inferis o Poenis post mortem treTeant mor-
127쪽
riatis, adi'. io 76 omnes illas commoda interpret.rtIone e Vas.
Deinde usique ad finem hi us libri monet, plerosque Mortalium inepte O absurde de Morte queri, cum sapientis es Hominum , O Potentissimi Ducum O Imperatorum vim dirae Necessitatis senserint. Docet, ideo mortales vitam sollicitam O inquietam agere, quod hanc Mortis contemplationem refugiant, O inepte votis omnibus vitam expetere , quam aliquando amissuri sunt ,
quae nullam novam Voluptatem afrat , innumstris vero DoL-ribus Periculis obnoxia reddatur; praesertim cum vivendona hil detrahunt de tempore Mortis, quae Omnes manet aeterna.
ir,hsuis tantis tam clanim extollere illinen
iit primus potuisti, illustralis commoda vitae :Te se stior, o GRAIAE gentis decus, inqlle tuis nunc
Fixa pedum pono pressis vestigia signis,
Non ita certandi cupidus, quam propter amorem , Quod te imitari aveo : Quid enim contendat Hirundo Cycnis i aut quidnam tremulis facere artubus Hoedi Consimile tu cursu poli int, ac fortis Equi vis λTu pater, & rerum inventor: tu patria nobis Suppeditas praecepta, tuisque ex, inclute, chartis, Floriferis ut apes in saltibus omnia limant, Omnia nos itidem depascimur aurea dicta , Aurea , perpetua semper dignissima vita. Nam simul ac Ratio tua coepit vociferari, Naturam rerum haud Divina mente coortam ;Diffugiunt Animi terrores; moenia mundi Discedunt; totum video per inane geri res. Apparet Divum numen , sedesque quietae : das neque concutiunt venti, neque nubila nimbis Adspergunt, neque nix acri concreta pruina cena cadens violat: semperque in nubilus aether
128쪽
Integit. A large diffuso lumine ridet
Omnia suppeditat porro Natura, neque ulla Bes animi pacem delibrat tempore in ullo. At contra nusquam apparent Acherusia templa: a s Nec Tellus obstat, quin omnia dispiciantur, Sub pedibus quaecunque infra per inane geruntur. His tibi me rebus quaedam divina Voluptas Ρercipit, atque Horror, quod sic Natura tua vi
Tam manifesta patet ex omni parte retecta. 3o Et quoniam docui, cunctariam exordia rertim
Qualia sint, A quam variis distantia formis
Sponte sua volitent aeterno percita motu , Quoque modo positiat ex his res quaeque creari Hasce secundum res ΑΝΙΜΙ natura videtur , 3 3 Atque ΑΝΙΜam claranda meis jam versibus esse :Et metus ille foras praeceps Acheruntis agendus Funditus, humanam qui vitam turbat ab imo ;Omnia suffundeas mortis nigrore : neque ullam
Εste voluptatem liquidam puramque relinquit. do Nam, quod tape homines morbos magis esse timendos, In memque serunt vitam , quam Tartara lethi, Ei se scire Animi naturam sanguinis esse , Nec prorsum quidquam nostrae Rationis egere :Hinc licet advertas animum , magis omnia Laudis, 4 Aut etiam Venti, si fert ita sorte voluntas, Jactari causa , quam quod res ipsa probetur: Extorres iidem p tria, longeque fugati Conspectu ex hominum, foedati crimine turpi, Omnibus aerumnis affecti denique vivunt: Io Et quocunque tamen miseri Venere , parentant,
Et nigras mactant pecudes, & Manibu' divis
129쪽
Inserias mittunt: multoque in rebus acerbis Acrius advertunt animos ad Relligionem.
Quo magis in dubiis hominem spectare periclis
Convenit, adversisque in rebus noscere qui sit. Nam verae voces tum demum peictore ab imo Eiiciuntur , & eripitur persona , manet ReS. Denique Avarities, A flonorum caeca cupido. Quae miseros homines cogunt transcendere sine is coluris, Ν interdum socios scelerum atque ministros Nocteis atque dies niti praestante labore
Ad summas emergere opes: haec vulnera vitae Non minimam partem Mortis formidine aluntur.
Turpis enim Fama , & Contemtus, & acris Egestas: 6s Semota ab dulci Vita stabilique videntur, Et quasi jam Lethi portas cunctarier ante rUnde homines, dum se salso terrore coacti
Refugisse volunt longe , longeque recesse rSanguine civili rem consant, divitiasque ro Conduplicant avidi, caedem caedi accumulantes. Crudeles gaudent in tristi funere Fratris: Et Consanguine ina mensas odere , timentque. Consimili ratione ab eodem pe timore Macerat invidia : ante oculos illum es e pontentem. Is Illum adspectari, claroque incedere honore ;Ipsi se in tenebris volvi coenoque querUntur. Intereunt partim statuarum I nominis ergo :Et saepe usque adeo, Mortis formidine , vitie percipit humanos odium , lucisque videndae , 8a Ut sibi consciscant maerenti pectore Lethil in , Obliti fontem curarum hunc esse Timorem , Hunc vexare pudorem , hunc vincula amicitia i
130쪽
9o Rumpere , & in summa pietatem evertere sultilo. Nam jam saepe homines patriam , carosque parenteis 8; prodiderunt, vitare Acherusia templa peten S Νam veluti pueri trepidant, atque omnia caecis In tenebris metuunt: sic Nos in luce timemus Interdum , nihilo quae sunt metuenda magis, quam Quae pueri in tenebris pavitant, finguntque futura. 9γΗunc igitur terrorem animi, fenebrasque necesse 'st Non radii solis , neque lucida tela diei Discutiant, sed Νaturae species, Ratiosi, C. Primum ANIMUM dico mentem quem saepe vocamus In quo consilium vitae , regimenque locatum 'il, 93. Esse hominis partem nihilo minus, ac Manus, & pes, Atque oculi partes animantis totius exstant. Quamvis multa quidem Sapientum turba putarillat, Sensum animi certa non esse in parte locatum: Verum Habitum quendam viralem corporis esse , IO Harmoniam Graji quam dicunt, quod faciat nos Vivere cum sensu, nulla cum in parte siet Mens :Ut bona saepe Valetudo cum dicitur esse Corporis, & non est tamen haec pars ulla Valentis: Sic Animi sensum non certa parte reponunt: IC Magnopere in quo mi diversi errare videntdr. Saepe utique in promtu Corpus, quod cernitiar, aegrit, Cum tamen ex alia laetamur parte latenti Et retro fit, uti contra sit saepe vicissim ,
Cum miser ex animo , laetatur corpore toto : II OΝon alio pacto , quam s pes cum dolet aegri, In nullo Caput interea sit forte dolore.