Titi Lucretii Cari De rerum natura, libri sex ad optimas editiones collati accedit varietas lectionis cum indice rarioris et obsoletae Latinitatis studiis Societatis Bipontinae

발행: 1782년

분량: 395페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

261쪽

LIBER QUINTUS.

Et belli magnos commovit funditus aestus. At vigiles inim ii magnum S veriatile templum Sol A Luna suo lulli antes lumine circum

perdocuere homines. Annorum tempora verti Et certa ratione geri rem, at ille ordine certo.

Jam validis septi degebant Turribus aevum, Et divisa colebatur discreta Le tellus. Tum Mare velivolum florebat navibu' pandis: Auxilia A socios jam pacto foedere habebant:

Carnainthus cum res gestas coepere poetae Tradere : nec multo priu' sunt Elementa reperta.

propterea , quid fit prius ac um respicere aetas Nostra nequit, nisi qua ratio vestigia monstrat. Navigia , atque Agri clibili as, Moenia , Leges, Arma, Vias Vesteis, A cetera de genere horum , Ρraemia , delicias quoque vitae funditus omne is, Carmina, picti iras, & daedala signa polire Ullis & impigrae sim it Experientia mentis paulatim docuit pedetentim progredientes. Sic unumquidqii id paulatim protrahit artas In medium, ratioque in luminis eruit oras. Namque alid ex alio clarescere corde videmus Artibus, ad summum donec venere caelamen. I 3 s

263쪽

LUCRETII

LIBER SEXTUS.

265쪽

T. LUCRETII CARI

RERUM NATURA

LIBER SEXTUS.

ARGUMENTU M.

Primi ηi Versus continent Epicuri Atheniensis laudes. Sequitur ad M. ρ s. quam ab Epicureo Philosopho exspectes, argumenti hujus libri explicatio. Et de Meteoris dicturo primum occurrunt Tonitru , Fulgur, Fulmen, de quibus diligenter di putat; Ddemum istos deridet, qui, neglectis causis naturalibus, i sitim Iosem fulmina )aculari existimant, ad V. ai. His subjungillar Nism Prester Fulmini us znii) υ. - 2a Presteris brevis explic. z-tis. Deinde , a v. η1O ad M. multa de Aubibus O Plusia :Pauca de Iride, de Nive, Vento, Grandine . Pruina , o Gelu Si Terrae - motus causas veliS c noscere , a P. II ad v. 5c5 habes fuse explicatas. A v. 6ο6 ad M. 638 de Mara Poeta di serit. Ad v. ιο de Aetna. Sequentes JO M. NEo destinantur. Deinde, a v. 7 o ad v. 8 ο de Avernis, aut que Terrae fractibus , Hominibus, Cervis , Corvis, Equis , Oc. noxiis di putatur. Ad v. 9os de Puleis, variisque admirandis Pontibus. Et adv. io87. Magnes diligenter explicatur. Postremo de Morbis o Pelie quaedam, quibus sub ungit elegantem des lytione. nPesis illius , quae tempore belli Peloponnesiaci Athenas via mpit, e Thucydide desum am.

R1Mn frugi ros scelus mortalibus aegris Dididerunt quondam praeclaro nomine Athelia ,

Lucretius. P

266쪽

T LUCRETII

rt recreaverunt vitam, Legesque rogarunt:

Et primae dederunt solatia dulcia vitae, Cum genuere vi RUΜ tali cum corde repertum, Somnia veridico qui quondam ex ore profudit: Cujus & exstincti propter divina reperta Dil volgata vetus, jam ad coelum Gloria sertur. Nam cum vidit Hic, ad victum quae flagitat usus, Et per quae possent vitam consistere tutam , IOOmnia jam ferme Mortalibus esse parata :Divitiis homines, & Honore & Laude potenteis

Alssuere , atque hona Natorum excellere fama :Nec minus esse domi cuiquam tamen Anxia corda, Atque animum infestis cogi servire querelis: i intellexit, ibi vitium Vas esti cepe ipium , Omniaque illius vitio corrumpier intus, Quae conlata soris, & commoda cunque venirent Partim quod fluxum , pertusumque esse videbat, Ut nulla posset ratione explerier unquam OPartim quod taetro quasi conspurcare sapore Omnia cernebat, quaecunque receperat in tui

Veridicis igitur purgavit pectora dictis,

Et finem statii it Cuppedinis atque Timoris, Exposuit lite Bonum Summum, quo tendimus omnes, a SQuid foret, atque viam monstravit tramite prono , Qua possemus ad id recto contendere cursu : Quidve Mali foret in rebus mortalibu' passim , Quod flueret Naturae vi. varieque volares, Seu Casu, seu Vi quod sic Natura parasset: 3 o Et quibus e portis occurri cuique deceret: Et genus Humanum frustra plerumque probavit Volvere curarum tristeis in pectore sustus.

267쪽

LIBER SEXTUS.

227 Nam veluti pueri trepidant atque omnia caecis In tenebris metuunt; sic Nos in luce timemus 3 sInterdum , nihilo qKae sunt metuenda magis, quam Quae pueri in tenebris pavitant, finguntque futura. Hunc igitur terrorem animi, tenebrasque necesse 'il

on radii Solis, nec lucida tela diei Discutiant; sed Naturae species, Ratioque : go Quo magis inceptum pergam pertexere dictis. Et quoniam docui, Mundi mortalia templa

Esse nativo consilere corpore Caelum ;Et qVaecunque in eo sunt, fientque , necesse Esse ea dissolvi: quae restant percipe porro: ηs Quandoquidem semel insignem conscendere currum Vincendi spes hortata 'st, atque obvia cursu Quae fuerant, sunt placato conversa furore. Cetera , quae fieri in Terris coeloque tuentur

Mortales, pavidis cum pendent mentibu ' tape, soLssiciunt animos humile is formidine Divum , Depressosque premunt ad terram; propterea quod

is norantia causarum conferre Deorum

Cogit ad imperium res concedere regnum: &Quornm operuim causas nulla ratione videre 1sΡ6ssunt, haec fieri Divino numine rentur. Nam bene qui didicere , Deos securum vigere arvnmSi tamen interea mirantur, qlla ratione

Quaeque geri possint praesertim rebus in illis,

Quae supera caput aetheriis cernuntur in oris, Bursiis in antiquas reseruntur Pelligiones, Et Dominos ac reis adsciscunt, omnia posse

uos miseri credunt, ignari quid queat esse, quid nequeat; si uita potestas denique cuique P a

268쪽

T. LUCRETII

Quanam sit ratione, atque alte terminus haerens. 6 Quo magis errantes tota regione feruntur.

Quae nisi respuis ex animo, longeque remittis, Diis indigna putando , alienaque pacis eorUM , Delibata Deum per te tibi numina sani a Saepe aderunt: non quod violari summa Deam vis Io fossit, ut ex ira poenas petere imbibat ac reis; Sed quia Tute tibi placida cum pace quietos Constitues magnos i parum volvere suctus; Nec delubra Deum placido cum pectore adibis: Nec, de corpore quete sancto Simulacra seruntur, 7

In menteis hominum Divinae nuntia formae,

Suscipere haec animi tranquilla pace valebis. Inde videre licet qualis jam vita sequatiar. Quam quidem ut a nobis Ratio verissima longe B ejiciat, qnamquam sunt a me multa profata Sis Multa tamen restant, di sunt ornanda politis Versibus, A ratio Coeli, speciesque tenenda. Sunt Tempestates & Fulmina clara canenda , Quid faciant, & qua de caiisa quaeque ferantUr, Ne trepides coeli divisas partibus amens, 8 Unde volans ignis pervenerit, aut in utram se Verterit hinc partem : quo pacto per loca septa insinuatit, εἰ hinc dominatus ut extulerit se:

Quorum operum caiisas nulla ratione videre post uiit, ac fieri Divino numine rentit r. 9OTu mihi supremae praescripta ad candida calcis Currenti spatium praemonstra , callida Musa , Calliope, requies Flominum , Divumque voluptas;

Te duce ut insignem capiam cum laude coronam. Principio , Tonitru quatiuntur caerula coeli

269쪽

229 LIBER SEXTUS. .

propterea, quia concurrunt sublime volantes AEtheriae Nubes, contra pugnantibu' Ventis. ec fit enim sonitus coeli de parte serena, Verum ubicunque magis denso sunt agmine Νubes, Tam magis hinc magno fremitus fit murmure tape. Ioo praeterea , ne Ile tam condenso corpore Nubes Esse queunt, quem sunt Lapides ac Tigna : neque autem Tam tenues, quam sunt Nebulae, Fumique volantes. Νam aut cadere abrupto deberent pondere presta, Ut Lapides: aut, ut Fumus, constare nequirent, i Los

Nec cohibere niveis gelidas, & grandinis imbreis.

Dant etiam fontium patuli super aequora mundi, Carbaliis ut qtondam magnis. intenta rheatris Dat crepitum , malos inter jactata trahe isque :Interdum perscissa furit petulantibus Euris, II OEt fragileis sonitus chartarum commeditatUr: Id quoque enim genus in Tonitru cognoscere possis, Aut ubi suspensam velle in , chartasve volanteis Verberibus venti versant, plangiliatque per auras.

Fit quoque enim interdum, ut non tam concurrere Nil hes IFrontibus adversis possint, quam de latere ire Diverso motu radentes corpori' tramim :Aridus unde aureis terget sentis ille , ditique Ducitur, exierit donec regionibus arctis Hoc etiam pacto Tonitru concus a videntur 1 et OOmnia tape gravi tremere, & divolsa repente Maxima diffluis e capacis moenia mundi , Cum si ibito validi Venti conlecta procella Nubibus intorsit sese, conclusaque ibidem Turbine versanti magis ac magis undique Νubem i et sCogit, uti fiat spisso cava corpore circum.

270쪽

T. LUCRETII

Ρ6st ubi commovit vis ejus & impetus acer Tum perterricrepo sonitu dat missa fragorem Nec mirum; cum plena animae Vesicula parva Saepe ita dat pariter sonitum displosa repente. Est etiam ratio, cum Venti nubila perstant, Cur sonitus faciant: etenim ramosa videmus Nubila saepe modis multis, atque aspera ferri. Scilicet ut crebram silvam cum flamina Cauti perstant, dant sonitum frondes, ramique fragorem. Fit quoque, ut interdum validi vis incita venti Perscindat nubem , perfringens impete recto. Nam quid possit ibi fatus, manifesta docet res. Hic, ubi lenior est, in terra cum tamen alta Arbusta evolvetis radicibus haurit ab imis. Sunt etiam fiuctus per nubila, qui quasi murmur Dant infringendo graviter: quod item fit in aliis Fluminibus, magnoque mari, cum frangitur aestu. Fit quoque , ubi e nube in nubem vis incidit ardens Fulminis: haec multo si forte humore recepit

Ignem , continuo ut magno clamore trucidet:

Ut calidis candens ferrum e fornacibus olim Siridit, ubi in gelidum propere demersimus imbrem. Aridior porro si Nubes accipit ignem , Uritur ingenti sonitu succensa repente :Lauricomos ut si per monteis fiamma vagetur, Turbine ventorum comburens impete magno .

Nec res ulla magis, quam phoebi Delphica Laurus Terribili sonitu flamma crepitante cremam r. Denique saepe Geli multus fragor, atque ruina Grandinis, in magnis sonitum dat Νubibus alte.

SEARCH

MENU NAVIGATION