Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

251쪽

APPENDI AD GLOSSARIUM.

V. 47. Αρμα τετράρυμον Xenoph. Cyrop. I. I. I. κηώρυμον ibid. 52.5 I. Aristophon p. Athen. VI p. 238. C. ἐὰν M, υπομένειν

119 Solon p. Diog. Laert. I. 61. γλωσσα δε οἱ ι μυθ- Εκ μελαίν. φρενει γεγωνν. Cf. Lobeeli ad Sophocl. M. 945.133. In oraeuli versu ἐσμὰ μελισσάων reponendum esse suspicatur haeser ad Dionys Hal de Comp. V. p. 185. Exemplis alie ἐσμο γυναικων Aristoph. L s. 353. 152 Xenoph. Anab III S. 15. εω τῆου ρυματος. I 62. εος de rege Persarum. Quod nunquam' inquit Drusius Obs Sacr. XII. 11. Persis commune sit cum Assyriis et aliis multis barbaris. Allocuturi regem, proni oecidebant, eumque adorabant, tanquam imaginem Dei, cuncta in terra conservantis. Plura dabunt Spanhem ad Callim Η. Iov. 79. Rosenmusser ad Psalm. XLV. 7. qui haec loca in pravam istius psalmi interpretationem mtorsit. Cf. Glossar in Agam. 893. 189. εγεθος Proeerit . qua sine sormam non esse Pediseetam putabant Herodoti III. I. A mkω-θυτατηρ καρτα μεγάλη

252쪽

2IO APPENDIT AD GLOSSARIUM.194. Locutio simillima est Theocrit. XXII. 191. o ἐκ

νήσωσι. vid. Μatthiae r. r. f. 487 8. Τhncyd. III. 39. τί ἄλλο ουτοι ἡ ἐπεβουλευσαν Vid. Duher ibid. c., 85. Sic fere apud Latinos. Lav. III. 26. Et tua quidem noete nihil praeterquam vigilatum est in

urbe.

229. Odyss. A. 200. αὐταρ νυν τοι ἐτω μαντευσομαι, ὁ ἐν θυμῶν 'Aθάνατοι βάλλουσι, καὶ ως τελέεσθαι ὀλω, υτ τι μάντις ἐων, υποἰωνῶν σάφα ea. . Mox Theocriti versum citavi prout a Scaligero emendatus est, cujus conjecturam hic Iocus apprime confirmare videtur. 242. Eurip. m. 27. V αυτὰ χρυσον εν λ Mne εχν. 627. πλου- σιοι ἐν δωμιασιν Theocrit. XVII. 106. - μὰν ἀχρεῖος τε δόμιν ἐνὶ πίονι χρυσός. Eschin Socrat. II. 7. ει δε τις σιμ Πολυτίωνος &ίαν κεκτημένος εἴη κω πλήρη εἴη χρυσίου καὶ ἀργυρου ἡ οἰκία, οὐκ ἄν δεηθείη

245, 8 Scribe pugnam stabilem, ex Liv. XXXI. 35. 266. ἐχυα νωγα Eurip. Phoen. 550. ἐπίπονον ἁμέρα Sophocl. Irich. 654. νυια ὀρφαν-ον omer. n. X. 490. δουλιο ημα Il. Z. 463.

253쪽

APPENDIT AD GLOSSARIUM. 211

202. Nescio tamen an recte se habeat eathii interpretatio. Vid. Xenoph. Cyrop. VII. 4, 17. Iamblichus p. Leon. Allat. xo. Rhet ac Soph. p. 250. σκηπτουχοί τε καὶ σατράπαι. 306. Antiatticista Sangerm. p. 106. Λευκῆν ἡμέραν τὰν ἁγαθήν. Σοφοκλη 'Aθώαντι. Sophocl. M. 708. λευκον ευάμερον φάος. 320. Sic , κώμηλεν Herodot. I. 80. λογχη pro τm Sophoel.

333. Exemplis adjice Eurip. r. 733. Thucyd. VII. 56. n. Xenoph. Cyrop. VIII. 2, 15. Cf. alchenaer ad Herod. VI. 127. Μatthiae r. r. f. 461. Sophoes AEd C. 562. re οἶδά et αὐτὰ

ἐπαιδευθην ξενω, Ωσπερ υ, ω - πλεῖστ νη ἐπὶ φεν Ηθλησα κινδυνευμιατ ἐν τεμῶ καρα Legendum Puto Yώ ε πλεῖστ.343. Alia exempla του νεκα in sensu quantum adlinet ad vid. Eurip. r. 84 Phoen. 879. Sophocl. oed C. 22. Herodot. I. 42. Demosth. c. Leptin. 12 p. 20. d. Wolf. υδε γὰρ, εἰ πάνυ χρηστο. ἐστιν, ως ἐμιον γε ενεκα εστω, βελτίων ἐστὲ της πολεως πλῆθος. 345. ις irriter to the amount V. Sic interpreteris Theoerit.

Ibid. Σκαλμος Cicero de Orat. I. 38. duorum scalmorumnas uiam. 492. Conjecturam nostram aliquatenus confirmat d. II. 147. σώερον, ἀνωα περ τε ποτ οὐρανον ἔτρεχον ωποι, 'Aω τἀν oooπαπινα- ωκεανοῖο φεροισα. Sed vulgata lectio non erat temere solicitanda. 394. Pindar. l. Iv. 28. ελαντειχε νυν δώον Φερσεφόνας ἴθι, Ἀχοῖ, πατρὶ κλυτὰν φεροι ν ἀγγελίαν Sophocl. hil. 187. βαρεῖα er moereouo 'Aχω τηλεφανὴς πικρας Iuωγλ ωoκεῖται Μosch. III. 62. 'Αx Fia oo--σι τεὰς επφοσκε do δώ. s. ibid. 30 De Panis et

254쪽

212 APPENDIT AD GLOSSARIUM.

Eehus amor vid. Mosch. I. Ita et ematerhus ad Lucian T. I. P. 272.399 Thucyd. I. 21. μη ἐπεπαιάνιστο αὐτους te ἐπιπλ.υν. 402. προσκεφαλαιον de quo loquitur Hermippus, pulvinar erat, quod sibi substernebant remiges, πηρεσιον dictum a Thucydide IL93. Hujus autem remigis πρωκτό non egebat προσκες αλα , qui PPequi vibicibus probe esset vermiculatus Verbum πα-Mται occurrit Theocrit. XVIII. 32. 403. Thucyd. II. 2. - ἐνός κελευσματος ἐμφήσαντες. VII. M.

439. Imo recte faciunt grammatici, quod ερρωγα ducunt a ρησσω, eujus verbi forma Ionica erat ρώσσω sicut πτωσεν dicebant Pro

473. De monte Egale vide strum p. Schol. Sophoel ad. Col. 06o. De δίφρω ἀργυροπολ Demosth. e. Timocr. I. P. 741. Reish. τὰ ἀριστεῖα της πόλεως, α λαβεν ἀπ των βαρβάρων, νειρη-

255쪽

APPENDIT AD GLOSsARIUM. 213

ιμείρων.

508. Θεος Absolute positum de Sole. urip. Alc. 738. ubi vid. Mois Herodot. II. 24. de sole τῆς γὰρ αν ἀγχοτάτω ἡ χώρο

573. De ιμετλω vid. Nieand Ther. 688. In Hippocr. pid. VII. 38 p. 860. e Vanderiinden exstat χειμιετλων. 582. Vid. Hemsterhus ad Lueian T. I. p. 86U Has voces, quae in prima editione, in fine proximae sententiae stabant, hodie in suam sedem rejeci, si forte Hermannum mitigare possim, qui ad Sophocl. M. 10IO humanissime observavit, iam quod Blomfieldius ait in

glossario ad Eschyli Pers. v. 582. vetustissimos Atticorum script rum νάπτειν, emaerhusium adhibens auctorem, id ipse finxit, neque aut Hemsterhusius, aut alius, quem ego sciam, dixit.' Η est eomiter in viam redueere. Tu vero, L. B. hunc errorem, obseem, ineuriae potius, quam fingendi amori tribuas. Dixi autem vetustissimos inter scriptores Atticos seripturam per γ agnovisse, quire quae Ionica fuerit. Si apud Homerum legitur γνάμπτειν et γναμπτώ, nusquam κνώπτειν Vel inuπτός, quae recentiores mutarunt, e Phonis gratia, in καμπτειν et καuπτός, verisimile fit etiam νάπσειν vetustiorem fuisse formam quam κνάπτειν. mo ipse Harmeratio, qui tradit veteres Atticos dixisse κναψ ευς, recentiores ero γναφευτ, non ait hos dixisse νάπτειν, illos κνάπτειν quippe veterem, quam vocat, formam κναψ eis deducendam esse ait a κνω, ὁ σημαίνει το ξύω, alteram vero, γναψ ε , παρὰ τὸν του φάρους - νιν. Cf. tymolog.

256쪽

214 APPENDIT AD GLOSSARIUM.

Gudian. p. 330 10. Is igitur certe unam tantum sermam verbi γνάπτειν agnoscebat. γναφεῖον legitur p. Lysiam Apol contra Sim. P. 48. ed Auger. γναφευς editur in Aristoph. Vesp. 1123. eademquεsorma reponenda in Plut 166. Eccl. 415. κνασγo Herodot. I. 92. sed HS. Plutarchi de align. p. 858. γνάφου. Iv. 14. κναφήλ et κναφευ ubi libri nihil variant. ναφευ dixit Xenophonmemor. III p. 6. 598. ἐλευθερα βάζειν. Iuven. IV. 91. ne eivis erat, qui libem posset Verba animi, ferre, et vitam impendere vero. 607. senuit Pro Alexio, repone mander.

dem fere tradit tymolog. Gudian. 187, 47. ubi corrupte ἄν- ροθεν, ἄνερθεν. 659. Inscriptio ap. Spon. Misc. rud Ant. P. 368. σωμα μὰν

εδε κονι κευθε θεομήστορος ἀνδρος. 667. Erotian. Κυρβασίαν τὰν λεγομενην τιάραν. Εκαταῖος - φησιν, τι πιλο βαρβαρικον οἱ κωμικοὶ λέγουσι. Pro κωμικοί --

reponendum Κίλικες, vel aliud nomen gentile. Interdum dicebatur τιάρας masculino genere Hesych. Τιάρα ν λεγομενη κυρβασία ταυτηνδε οἱ Πέρσαι βασιλεῖς μονω v ων- δρθῆ. ι ὸ στρατηγοὶ --εκλι--νη. ρω-o δ ἐν ά, ἀρρενιμως. c. 132. Virgil. En VIi. 247. Meerque tiaras. Eadem verba.hahet Sehol Platon 185. quibus aurunectit, τινε δ καὶ Κίταριμ λεγουσι τ auro Θεώρραστω δἐ εν ἡ περὶ βασιλείας Κωπρίων λέγει ἡ Κίταριν Fuit autem, ni fallor, κιταριe diadema eirca tiaram ligatum Xenoph. Cyrop. VIII 3.13. πρου- Φαίνε λ Κυρ- ὼν ἄρματος, ρθην εχων την τιάραν-ειχε δὸ καὶ λά- μα περὶ τῆ τιάρα. Et Diodorus quidem κιδαριν diserte vocat

3ημα Περσικον XVII. Sed vide interpp. ad Hesrch in oee. 668. Φαλάρον Fastigium. Imo potius Frontale, quod liquet ex Herodot. I. 216. s. heb. 457. cum Sophocl. Ed. Ol. 1069.

257쪽

via Brunch. IV. 1346. 674 Phrynich. App. Soph. p. 52, 25. eo α. ἔστι in λαο ἡ νεοτης, παρ o γέγονεν, νεολαία. s. p. 65, 21. Facete Elymologus Sudianus p. 406, 2 Νεολαἱ o D τι ναρέσσω λαώ. 689. In Athenaei loco nihil necessario mutandum est. Satis bene luditur in καταλλάττεται i. e. permutantur vel reeonciliantur. . 694. me versu Philatae neseio quomodo hallucinatus sim. Vetus lectio nequaquam solicitanda erat. 717 Bιοτος ευαίων. Vita prospero tenore aeta Sophocl.

Vid. Heindors ad Platon Hipp. ΜM. p. 32. Butimann ad Platonis dies quat p. 239. Creuger ad Plotin de Pulcrit. p. 144. Cum liueo Scholiastae Ρlatonis L. Aristot Eth. ic. p. 22. Sytb. καὶ NPδὰ - . 728. Eodem fere modo, quum arrasset Herodotus VI. 114. Cynegirum, dextra amputata, qua navem arripuisset, cecidisse: historiam finxit aliquis, quam accepit Iustinus II. . de altera ejus manu praecisa, rostroque mordicus prehenso. Vid. Larcher ad Hemd T. IV. P. 459. 740. Si Euripidis indieem Bechianum inspexissem, non dixissem

258쪽

216 APPENDIT AD GLOSSARIUM.

843. De αἰ- αι eum partieipio vid. Valehenaer ad Eurip. Phoen. 550. Orest. 1615. ἀνέχου δ' 5- πράσσων κακως Vid Lysiam T. I. p. 318. uger Herodot VI. 112. et Larcher ad I 2ο5. Sic μομενειν eum participio Vid. Schaeser ad Sophocl. Ed T. 1323.

μεταμελέσθαι, Thucγd. VII. 50. μετεμέλοντο πρότερον - ἀναστάντει. Ie II. Q. υτ ερκουν θεραπευον a. Herodot. I. 9. πειράσθω ἀποσχιζων. Noster Prometh 663. αἰσχρονομαι λέγουσα. Eurip. Phoen. 459. τάσσων πεσχον. Sic etiam τιμώμενοι χαίρουσι Eurip. Hippol 3 ubi vid. M h. cum isto loco omnino eo erendus Hippocrat de Aer et Aq. 111. p. 104. d. orat. Iani τιμωμενοι χαιρουσιν οἱ θεωκαὶ θαυμα κενοι π ἀνθρωπων. Herodot VIII. 236. γεωμενοι χαίρουσι. De ἀναίνομαι cum participio id ad Agam. 566.

Herodot. II. 13. 882. Theocrit. XXII. 28. - εντο ἀταρτηρον στόμα Πωτον. 887. Eurip. Phoen. II 5. καὶ τάφρου πέλα Δρόμω ξυνῆψεν ἄστυ Καδμείας χθονoe Herodoti locus est ΙΙ. 75. Vid. tasleium ad S phoelis locum. 896. I λῆρος Regio certa terrae portio colonis adsignata.

965. Potius seribendum videtur ἐπανήρ ιαι, etsi ἀνείρομαι erat poeticum. 981. Sophocl. Phil. 752. τοσήνo' ἰυγήν. ibidem vero I9. os

983. Vel potest ἀλάστωρ venisse ex ἀλαίνω, sicuti μιάστωρ Eurip. Med. 1368. a μιαίνω.1042. De hujusmodi repetitionibus vid. obec, ad Sophoel. . p. 297. Sehaeser ad Eleeu 272.

259쪽

APPENDIT AD GLOssARIUM. 217

δε καὶ νοήν. καὶ ἰντ α , φωνὰ καὶ συριγμ . καὶ Ομηρος, οἱ δ' tui me επο πο, Od. o. 162. σου ἔστι συρίοντες. anifesto lagendum ἰ ν, φωνῆ. nisi Grammaticum vitiosa codicis alicujus lectione deceptum fuisse Putes. 1058 An legendum απρικτα ' Choeph. 423. απρικτα ληκτα. 1073. Eurip. Med. 825 ἀεὶ βι λαμπροτα Ου βαίνοντει ἁβρ ci περ- Verba apud Suid. Εκεῖν --ως- τ λ. versus politici sunt. Oraculum Croeso datum p. Herodot. I. 55 Mia ποδαβρε. Epigr. Incert. DXXI. 2. Λεσβιδες, αβρὰ ποοων βήμαθ' ἐλασσομεναι Vid. haeser ad Bassi Coram Palaeogr. p. 826. R

라틴어 텍스트