장음표시 사용
221쪽
o. Θουριος. Supra 724. Per κακολ A M. Mardonius innuitur. L. Herodot VIII. 99. 762 Αἰχμάζω. asta pugnare. Homer Iliad. . 324.
αἰχμὰς c αἰχμάσσο- νεωτεροι. empe Xerxes in eo aegisthi similis erat, qui dicitur, συν γυναιξι δε iacim ποιουμενο Sophocl. Electr. 302. Cui idcirco regeritur in Agam. 1676. Κόμπασον θαρσῶν ἀλέκτωρ, στε θηλείας πελας, nam Pindarus etiam dixit ενδομάχα ἀλεκτωρ ol. XII. 20. Quare minime opus est ut Stanteio obsequamur remnenti ακμάζειν, quod antithesin perderet. 77ο. παγέα . Impero. Verbum nusquam alias offendi. Vid. ταγε- Theb. 58.
799. 'Yπερπωλος. Nimio equitatu instruetus Schol. του
8 . υσπιαλ- commode instruetus ad rq iseendum aEmeditus Absurde scholiasta, εὐμιτρον Thucyd. III. 22. νῆσαν δ ευσταλεῖ τῆ ωλι ει, ad exped ionem armati, opponitur nempe hae expeditio Xerxis exercitui Arvπωλιν.
222쪽
ibid. Neo. Mari o. Verbum proprium de bello vel expeditione Eurip. Hecub. 1123 Φρυγων - αῖαν γνοντε αιροιεν ετ μον. Thuc d. I. 3. πόλεμον ἀραμε--. Plura videas apud AElmaleium ad urip. Heraclid 503. Minus aecurate comparavit Ahresebius locutionem Franco-Gallicam, me des oldata. Est autem ἀρω, Prima Producta, suturum ab antiquo themate ἀείρω Choeroboscus P. EiΥmol. . p. 38, 31. ἀείρω- μελλαν ἀερω δ ἀπειπτος 1ειρακμ ἡ μετοχή ἀείρα καὶ κράσει σου ἀ καὶ ε εἰ - μακρὰν ἄρα . Cum his conse Porson ad ed. 848. 811. ρδω. Irrigo. Supra 493 idem quod ἀρδεο Prometh. 876. o. καρπωσεται Οσον πλατυροὐ Νῶλ- ἀρδευε χθόνα Falso Lexic Sangerman in Bevheri necd. r. T. I. p. 443. 'Αρδευειν παρ 'Aνταμνει μονον. εκ του ἐναντίου δε αρδειν, οὐκ ἀρδευειν λεγουσι. Dieitur autem cum sensu sertilitatis et incrementi Eurip. SupPl206. - τά, εὐταία τρεφν. Αρ- σε νηου. Apud Xenoph. S in s II. 24. Lo dicitur αρδειν τα ψυχαρ, quod nescio an Aristophani debeatur, Eq. 98. 'Aλλ' ἐξενεγκε μοι ταχεως Do xosi, δε νουν νερδω, καὶ λεγο τι δεθρν. quem versum citant Schol venet ad Iliad. . 52l Eustath. p. 642 T. 693, 5. 35 58. S. P. e Inann de Em. r. Gramm. p. 446. Plato Rep. VIII p. 94. B. του μει πατρο αὐτου τὰ λογιστικον εν ν φυχῆ ἄρδοντο κω αυξοντος Herodotus hoc verbum posuit de eo qui equum potum agit, V. 121 σε τὰ ωπον.
nid Πίασμα. Quidquid pinguefacit. Stanteius onseri
Dionys Perieg. 227. Yoατι πιαίνων λιπαρων πέδον Ahυπτοιο et
Virgil. n. IX. pinguis mine Nilus. 812 ' ψαροος. Summus Maximus Lycophr. 306. ι-
Irid. Eπαμμενω. Maneo. EM eto. Prometh. 625 ἀλλά μοι Tua τεκμηρον 3 τι α παμμενε παθειν Contractum Rhἐπαναμενω Herodes VIII. 142. πανέμειναν λατρίβοντες. 814. εκτας. Simulacrum pro aedibus positum, ut saepius ἄγλ in Stanteius confert Herodot VIII 1is de Xerxe δ. - ἔμ
223쪽
κα - δια ἐν μοί ἐποιέετο ἐμπιπρά τε κω καταβάλλων τῶν λων ἀτολμα πω 815. Πιμπρη3M. Ineendo. Incertus sum an primum serioris aevi additamentum fuisse statuam, veteres autem scripsisse πίπλημι et πίπρημu, secundum consuetudinem verborum in μι ἐώπψρη M occurrit in Aristot Hist. Anim. V. 1. ἐμπίπρημι saepius apud Herod tum, ἐμπιπρῶσι Thucyd. III. 74. ἐμπίπλη a Homer Iliad. p. II. Ἀλλ' ἐπάμυνε σάχιστα καὶ ἐμπίπληθι ρεεθρα Grammaticus p. times. M. P. 477 48. πλω πλῆμι, πωλημι. Nec syllabae quantitas obstat:
μ- ἀνασπώμενον. Sophocl. Electr. 509. Μυρτίλ-- παγχρύσων δίφρων-πρόρριζος ἐκριφθείς. ibid. 764. το - δη δεσπόταισι τοιe πάλαι Πρόρριζον, - οικεν, φθαρται γόνος. Eurip. Hippol. 681. Z- γεννητωρ μος, Προρριον ἐκτρωειεν ubi id Monh. et Glossar in Theb. 71.
820. Κρηπις. Fundus. μομυα, θυαελίωσις Eurip. Troad. 16. κρηπίδων βάθροις. indar 'th. IV. 25. Βαλλετο κρηπaα--νων ἐπέων. VII. 3. κρηπι8' ἀοιδῶν βαλέσθαι. dem p. Plutarch. p. 552. B. 3θι αῖδες Αθηναίων ἐβάλοντο φαεννὰν Κρηπῖε ἐλευθερίας. Imago petita est ex natura vasis aut putei, qui non Prius exhauritur, quam ad fundum perveneris.' Sehula i
Eustath. p. 677, 32. Hesych. Κηκίει πηδῆ, πιώεα Proverb. XVIII. . vers. LXX. ἀναπηδυειν inter voces probabiliter Alexam drinas retulit Sturatus. Sed manifesto scribendum ἀναπιδυειν. Simili menda laborant havorinus et Philemon Lex Techn. v. 'Aναβάλλω.--ως ηλοῖ παρὰ Καλλιμα,ερ o, Κρπινὰ λευκον δωρ ἀνέβαψεν. Fr. CCXCVIII. ἀναπηουον δηλαδη και ἀναβλυζον Voce ἀναπιουι utitur Eustath ad Iliad. B. p. 309, 42. Erotianus, emendatus a Piersono,
224쪽
Verisim P. III. Esraυεν ἐπεδιέρρει καὶ ιεπήδα. Hippoemteri r spieit, ibidem restitutum, κω ἐδοκε το στεον οὐχ υγιλ ειναι stea ἐπίδυεν εὐαυτο ὀλίγον αἶμα Satyrus in Anthol. I. 65. I. Η καλοναι δάφναι, καλον δ' υπο πυθμέσιν oωρ Πιδυει, πυκινον δ'Ἀλσος ἐπισκιάει. Leonidas Tarent Brunch. Analeel. I. p. 232. εκ o μετωπων 'Iυλπιδυων στῆθo. ἐπισταλάει. enultimam in auis corripit icander. Theriae. 302. να δι' εὐρινων τε κα ὶ αὐχένος, ηδὲ κω ώτων Πιδνεται, χολοεντι νέον πεφορυγμένον ἰῆ. nisi legendum πιδυει.
unde vocem ἀφ in Apollonii scholiasta supplevi Eumol. M.
P. 659, 15 Ἀττικο δ λέγουσι πέλανον ἄν τὰ πεπηγλ ω Εὐριπίtire περὶ του ἀφρου περὶ του- ωνrae Scholiasia ad . 209. rina sabulae, πέλανος, κυρίω δ πεπηγω ρυπος Ἀλλ- δ ἀφρει, γινομεν eἐν τῆ πυρ. Noster Eumen. 265. sanguinem vocat ἐρυθρον μελεων πέλανον Eurip. Alcest. 850. Iph. T. 30O. αἱματηρὰν πέλανον. Iuceri Rhes. 43ο. I ιατηρο πέλαν . De pituita in oculis Heli dorus p. t . p. 421. κεροειδέα ν ἀμφὶ χιτῶνα loo πιαλέοισι περιβριθῆ πελανοισι.8q2. Δωρίς μιoponnesiaea. Λακωνική. Schol minus re te. meriti Adoniag. 2. Πελοπε-ασιστὶ λαλευμες Δωρίσδεν ἰξεστυδοκω, τοῖς Δωριέεσσι Thucyd. VI. 77. OG υκ Ιωνες τάδε εἰσὶν, ου 'Ελλησποντιοι, καὶ νησιωται ἀλλὰ Δωριεῖς ἐλευθεροι - αυτονομου η Πελοποννήσου την Σιμμίαν ἐκουντεe. iror prosecto aeschylum tantum honoris Peloponnesiacis tribuisse sorsan aliquis suspicetur hos versus in secunda hujus sabulae repraesentatione additas fuisse, in meusanorum gratiam. 823. Θις Cumulas Ptolem Ascalon. f. 14. 'Aκται μέν εἰσινοι πετρωδει τοποι παρακείμενοι ν θαλάσσν ἀπ του ἄγνυσθαι τὰ κυματα τα πέτραις προσαρασσομενα. Θῖνε δ o ἀμμωoει αἰγιαλοί.
Sed θις proprie seo est. Ohss. . 45. - r ἀμφ' ὀστεόφιν θὶς Ἀνορων πυθομένων, quae imitatus est Themistius r. III vers. fin.
225쪽
κρημνοὶ αὐτὰ καὶ φάραγγο περ ori καὶ μει ὀστέων ἀνθρωπίνων
Lbid. πριτοσπορος γονή. Tertium posterorum genus.
Simile sere compositum θηλυσπvo Prometh. 88o. Locuis sic vertit Grotius. Aggrata timum ossa in vosis sono, metimentum ado Ios tertiae sobolia ferent, Caveant sibi placere mortales nimis, in Postremis minus accurate. Vide de sententia disserentem He enaerium Adnot. Crit in Loea quaedam . F. P. 328.
825. Yπερφευ Supra modum Phrynich. Apparat Sophist.
p. 51. Μηδὸν πέρφευ Κρατῖνος επὶ ἀντί του μηδεν ἄγαν et P. 69. Υπὰρ π φευ. Ῥιον προβαλλόντως καὶ εκπληκτικῶς. τὰ γὰρ νε ἐπὶ εκπληξεως τίθεται. Sic autem significabit supra interjeetionem vel exelamationem, et proprie dici poterit de calamitate quavis i είζονιν κατὰ δακρυα, ut ait Thucydides, quo tamen sensu non reperitur. Noster Agam. 385. φλεοντων δωμάτων περφευ EuriP. Phoeniss. 559. τί την τυραννιν, ἀδικια ευδαίμονα, ιisse περφευ Quum ista Phryni-ehi interpretatio valde eoaeta sit, pene adducor ut credam hane vocem antiquitus scriptam suisse περφυ, ab adjectivo περφvκ e. HesFeh. Yπερφυα. περ φυσιν μεγαν Aristoph. ub. 76. Μίανευον ἀτραπὰν δαιμονίωr ὐπερφυῶ. Acharn. 142. Καὶ δῆτα φιλαθήναιο.ην περιφυ- Vulgatam scripturam tuetur Viackenaerius ad Phoenissarum Ioeum.
597. 828. 'Eπιτίμιον. erres. Semper apud Tragicos in plurali usurpatur vid. Glossar in Theb. 1023. 831. 'Eκχεω. Fundo. i. e. perdo. uriP. Philoct. D. II. Oκ- δἐ μαθων τῶν πρὶν εκχεαι χάριν si apud Virgilium, at omnia usu labor.
226쪽
Εὐλινος εὐθυντῆρ, μαστικος Photius Εὐθυνος ἀρχη ἡ τις σε Δαστη et δε φυλῆς - κληρουσιν, τουτω δε δυο παρέδρους. Idem Ευ- θυναι. οἱ ἀπολογισμοὶ των ἀρξάντων κα ευθυνοι, οἱ τουτους ἀνακρίνοντεe. Πλάσων Νόμων '. minus recte legitur p. Harpocrat. Εὐθυνης. 3νομα ἀρχῆς παρ 'Aθηναίοις δεκα τον ἀριθμὼν ἄνδρες ἡσαν, παρ χἐδίδοσαν οἱ πρεσβευσαντες η αρξαντες, η λοιμήσαντό τι των δημοσίων, τὰς εὐθυνας διειλεκται περὶ αὐτων 'Αριστοτέλης εν ἡ Αθηναίων πολιτεία. Vid. Glossar in Prometh. 332. supra v. 218 835. ινυσκω. noeeo. Ab antiquo verbo νυω, prima producta, cujus persectum passim apud Homerum occurrit, Armatum est πινυσκω, eadem aualogia. qua γινωσκω a γνωω. Callitu. H. Dian. 152. κερδαλεω μυθω σι θεὰ μάλα τωδε πινυσκει.
Scholiusta, την- των θεων βλαβήν πάσχοντα. Activam vim habet, ut θεοκλυτει supra 506. Passivo sensu θεοβλαβη dixit Herodot. VIII. 137. et θεοβλάβεια Eschines e Ctesiph. p. 293. B. δαιμονοβλάβεια Polybius Excerpt. F. Ursin. p. 139. 840. Λακις. Supra 130. 841. ' Στη uoρραγέαν Staminibus ruptis seindor πιστήμων
Ma m. lato Politic. p. 181. O μὸν ἀτρακτω τε στραφεν Mστερεον νῆμα γενομενον, στήμονα με φασι. Unde oster in Elymologo Μ8. apud Ruhnhen ad Timaeum p. 177. dixit ἐν μανοστ .aore πέπλοις, i. e. γιοστ . ore si enim ante Ru henium olim citaverat
Salmasius ad Tertuli de Pall. p. I. 842. Πραυνω. Supra 195. 843. Aviso am. Sustineo. Notent tirones constructionem eum participio. Eurip. Med. 38. . ρεκα γὰρ φρήν, οὐδ' ἄ-ξετ
227쪽
ηνείχοντο. id Μonk ad Hippol. 354. 850. Ea ερχομιαι. Intro verbum de metu, dolore, ira, et similibus solenne Plato ep. I. p. 372. d. Basil. 2. εἰσερχετο δε- κω φροντλ. Herodot. III. 14. αὐτῆΚαμβυση εσελθεῖν Οικτον τινα. H. 25. δοντα δἐ τον Κροῖσον γελ- ε δεθε Thucyd. VI. l. μαλλον αὐτου εσήει τὰ δεινά. Cf. Valekenaer ad Phoeniss. p. 395. 85I. Δακνω. mordeo. etaphoram plene illustrat Gaiaher. ad M. Antonis XI. 18. P. M. 858. Πολι-ονομος. In urbe degens idem quod ἀστυν Eoae Agameis 859. Eπικυρω. Sorte obtineo. Compositum rarissimum. Peramesin Homerus Iliad. I ius. Ωστε λεων ἐχαρ μεγάλω - σώ-
primi fuimus, quod esset τἀ πρωσα, eum articulo. Vid Bruneh. ad Aristoph. an. 21. qui omparat rometh. 456. 7 πρῶτα μεν βλεποντε ἔβλεπον μάτην. Sic Eurip. ed. 125. των τἀρ μετρίων, πρωτα με εἰπεῖν Tov-μα-κα et πρωτιστα με in Prometheo Soluto.
866. Πυργινος. Ad turrim pertinens Schulgius explicat, rivilia instituta quibus urbes, muris et turribus munitae, reguntur. Quod verum esse potest mihi tamen minime satisfacit. 873. Ἐστια. M a. etaphorice, domus Grammaticus SanGerman. P. Behker Aneed Graec. I. p. 469. Asi Ἀσια or ῆς μαίας. Sic etiam Suidas id Casaubon in Strabon. p. 8. B. 874. Στρυμονιον πελαγος. - pars πω trio sis, prope Sermonia satis. A
228쪽
875. Αχελωσδες. Urbes maritimae,' inquit Sehulgius,
'quia, ut recte monet Scholiastes, omne Γλω 'Aχελωον appellatur. quae interpretatio, quum sit coactissima, vix euiquam, ut opinor, placebit. Verum quidem est, 'Aχελωος generaliter apud antiquos positum fuisse pro δωρ. Vid. F. Ursin. ad Virgil. Georg. I. . sed non nisi pro aqua sisti. Artemidor. II. xxxv IH 'Aχελωος δε δαυτο τοῖς ποταμο κω ΠΑΝΤΙ ΠΟΤΙΜΩΙ ΔΑΤΙ σημαίνει. escio quid de hoc Eschyli loco statuam. Μox verte alacentes sedibus Thraeicis. 876. ' Eπαυλον. Stabulum. Vid. qit Apollon Rhod. I.
800. Θρηλίων πέρθεσκον ἐπαυλω ubi Schol. τα μάνδρας η κατα
877. Λίμνη. are. ἡ θάλασσα. Hesrch. ubi vide interpp. λι ανα εκτοθεν eathius et Schulgius interpretantur procu a mari. quibus minime accedo. Intelligo potius, extra mare uinum, scilicet, quae in continente, et circa Hellespontum, itemque ro- pontida et Bosporum, regi parebant.
878. ερσος riuus Anglice dry anc id supra 13. Vix innui crediderim Chersonesum. Ibid. 'Eλαυνω. Adigo. Interdum de muris ponitur. Her
dot VII. I 39. την φελίην τὴν τῶν τειχέων των διὰ του Ισθμιου λη-λαμενων ου δυναμαι πυθεσθαι Hre αν ὁ. IX. 9. τείχεος διὰ του I xlaoὐεληλα μενου κρατερov. Quare εληλαμεναι περ πυργον dictum existimo Pro περιεληλαμιεναι πυργον, i. e. quibus πυργος περιεληλαται, ut
ἐπικείuενος τῆ κεφαλῆ κράνος, et oratii, avo suspensi Dentia tabulamque laeerto. Vid. Glossar in Prometh. 736. Et sic Sehol. τοῖς τειχεσι κεκυκλωμεναι Schulgius vertit reduetae ire terrestrem murum, quod minus capio. id supra 777. 880. Iλατυς Latus Schol. - πλατεῖ 'Ελλησπόντιν verba sunt Homeri, Iliad. II. 86. Athenaeus II p. 41. B. Ou FO-
γλυκεροῖο. euch. Πλατ- δωρ. . in αυρον Casaubonus ad Athenaeum l. c. loea quaedam ex Aristotele proseri ubi πλατvari m
229쪽
signifieare videatur. Sed hanc esse vim ejus apud Homerum, vix quisquam est hodie qui credat Scholiasta Venetiis intelligit eam Hellesponti partem ubi πλατυτερ- esse incipit. Sed veram epithetirationem reddidit Woodius nostras in Troadis Descriptione P. 320. ubi observavit Homerum et Herodotum de Hellesponto, quasi de sis, locutos esse Xerses apud Herodot. VII. 35. Hellespontum
δολερον τε και in αυρον ποταμιον vocat. Homerus autem dicit πλατυν
et ἀγάρροον, quod de nullo mari dixit. Quod autem objecit censor quidam semidoctus inmensura Edinensi om. XXI. p. 136. Helle-SPontum etiam ἀπείρονα apud Homerum audire, id nullius est ponderis, siquidem istud epitheton ad longitudinem freti, non ad latitudinem vectat. Cum Woodi autem consentiunt judices idonei, Chandlerus in Itin Asiat. p. 10. et Larcherus ad Herodot T. V. p. 29p. 8s1. Μυουιος. In reeram ritus, vel Sinu ug. κολπον Προπον-. ιδμ vocat Apollonius Rhod. I. 983. In antiquissimis temporibus videntur Propontis et Bosporus Thracicus sub Hellesponti nomine inelus suisse. 882. Στομώμα. Introitus. Fauces. Intellige Bosporum
883. Πρων Promontorium. Supra 136. Innuit peninsulam Ionicam, Chio oppositam.
887. Συναπτω. Contiguus sum. lerumque significat eo tigo vel eonsero. Eandem tamen vim habet apud Herodotum, συν--τει ἡ πεδίω et saepius apud Strabonem e. g. p. 237. C. P. 25ο. D. Si προσά γε Sophocl. ad T. 663. σαίου εἰ κακοῖς Κακὰ προσάλι ει
889. Αγχἱαλος mari metatis. irum insulae epitheton. Sic Sophocl. Ajac. 135. Σαλαμῖνο εχων βάθρον ἀγχιάλου. orsonus AdVers. p. 183. comparat Q. Calabr. XIII. 467. ἀγχιάλου ενεooto. Geminum in Anthol. IV. p. 299 HSt. βρ ν Μαραθωνα και ἀγχιαλον
230쪽
Lbid. 'l' Μεσακτος Messiam aedem obtinens inter Asiae et Europa oras. Sic interpretatur Heathius.
902. Θεοτρεπτος. A Diis onuersus. - εκ eo τραπεισας προk ἡμας Schol. inus recte via ἡμάe. Simpliciter i telligenda sortunae conversio. 907. 'Aτεκμlαρτος. Conjectura non assequendus. Ade omprobabilis, ut nemo eum in antectarum auguratus esset. Sehutzius vero interpretatur, infortunium adeo magnum, ut, quati quantumquerit, mutare non possis. ligant lectores. τεκμαίρομαι proprie dicitur de rebus futuris.
909 Τι πάθω Quid mihi et Quid agam In hujus
modi interrogationibus oristi subjunctivus vicem suturi indicativo haud raro supplet Herodot. IV. 118. τί γὰρ πάθωμεν, μὰ βουλομενωνυμεων τιμωρεειν Sophocl. Trachin. 974. ι πάθω τί δομήσομαι; ἀμοι. Eurip. Hecub. 618. Phoeniss. 909. Suppl. 259. τί γὰρ πάθω ; de qua s mula vid. alchenaer ad Meniss. 902. Aristoph. Plui. 603. τί πάθω τλήμων Noster Theb. 1060. τί πάθω τί δεδρω τί δε μή ταγιιαι Theocrit. III. 24. ω μοι εγω, τί πάθω In Suppl. 774. futuro utitur, τί πεισόμεσθα ποῖ φυγωμεν Aorist Eurip. Helen. 817. σιγῆ παράσχω δῆτ εμα δῆσαι motu: 1268. τί σοι παρασχω δῆτα τι τεθνηκοτί; ibid. ιγο προς τάφε τμ εσυχοι καθωμεθα; Cf. ostri Choeph. 11. Aristoph. Ρlut 222. Hermann ad Aristoph. Nub. 88.
916. Περσονομιος τιμη mnor qui Pertis ab iis habetur qui eorum Iegibus utuntur, ut supra 591. Περσονομουνται, Perearum segibus parent. Intelligo igitur mimiai ob fortem exeretrum, et subdita gentes, e f. 591 seqq. 921. Σακτωρ. Qua implat. v σάκτορι και τι πληρωτῆ. Schol.