Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

231쪽

oντεστι τὰ Αργος. Insigne fragmentum, ex Scholiasta, ut videtur, in Homarum desumtum Herodoti loeus ost VI 27. ετα δε ταυτα, ἡ ναυμiαχίη πολαβουσα, την πόλιν δε γο- βαλε. Firmus Epist. XVI: . urator Aneed Graee T. V. P. 296. ἔγειρας την ναυτου πόλινπρα ὀ καμιφθεῖσαν, ubi bonus piscopus diversas videatur eo sudisse sermulas, e O- κεκλίμενον, et O- καμπτειν. Interdum autem simpliciter dicebantur κεκλιμεναι urbes ab hoste vastatast. Hermesianax ap. Athen XIII. p. 598. C. φοιτα δ γαλλοτε μεν προ- λιπων Σάμον, moτε ς αυτην Οἰνηρην δουρει κεκλιμένην πατρίδα.

quum minime videam unde derivari possit, seeundum linguae an lagiam, pene suspicor legendum κακομεθετον, infeliciter editam. Dic 'Iά. Vox Rarissime occurrit Herodot. I. 85. ἰην ἀνὰ δωματ ακουειν Παιδοὶ φθεγγομένου ubi Larcherus, praeter hunc locum,

933. Μαριανδυνος. omen populi Asiam incolentis Scylax

Peripi p. 82. Μετὰ δε Παφλαγονίαν Μαριανδυνοί εἰσιν εθνος Dion s. Perleg. 787. Παφλάτονες Γ ἐπὶ τοῖσιν et η νεσσι νέμονται, Και Μαριανδυνων ἱερον πεδον. Scholiasta noster Μαριανδυνοὶ αὐλώ, επιτηδείως εχοντες προς θρηνο- Καλλίστρατος ἐν δευτέρφ περὶ Ηρακλεία urbis in campo ariandrno sitae Τιτυου παιδας εἶναί φησι in , Πριολαν καὶ Μαριανδυνον, ν κυνηγετουντα ἀπολεσθαι, καὶ επὶ του νυν Μαριανδυνους ἐν ἀκμῆ θερους θρηνεῖν αὐτον τον δε Μαριανδυνον αυξησαι μάλιστα την θρηνητικὰ αυλινδέαν, και διδάξαι ταυτην παγνιν τοι Μαρο

232쪽

19 GLOSSARIUM

μεμνημένη θρηνητῆρος i. e. proverbium quod mentionem Deit mr anoni M. unde mira halluetuatione in Stromate suum proverbium hujusmodi condidit Iosephus caliger, Μαριανδυνων μεμνησο θρηνη τηρίων. f. Schol. Apollon Rhod. II. 140. 725. De lamentationis origine in alia omnia abit Nymphis in primo demeraclea libro p. Athen. XIV. p. 619. F. qui tradit Mariandynos lugubri cantilena

corpora maribaetata.

pronus. otum est proverbium ἀγαθοὶ δ' ἀριδακρυε ανδρες. Zenob. I. 14. 942. 'Aπαυρω. Fruor. metum reporto. Pessime tute pretes, eripuit orem jus tutis. Locum sic verteris, ara noster navibus instruetus, i. e. et sis aliis istoriam einens, mala perperatis est ab Ionibus. Simillimus est usus verbi ἀπαυρω ap. Hesiod. P.

238. πολλακι καὶ ξυμπασα πολις κακου ἀνδρος ἀπηυρα, uti rectissime

edidit Gaissordius in egregio illo Poetarum minorum corpore. 943. Ναυφρακτος. Nasiis mcinit Photius, Ναυφρακτον,

233쪽

την Ἀττιανὸν δυναμ καλουσι Eurip. Iph. A. 259. δρῶν, δινον στράτευμα ναυφρακτον τόδε. In hoc loco de Persarum lasse ac cipiendum patet ex v. 1029. τραπέντα ναυαρρακτον ἐρεν ὁμιλον.

Ibid. 'Eτεραλκης. Aliis opitulatus Homer Iliad. H. 26.

νικηθεντες νικησπιτι.

4. υχιος Noeturnus. ητο -- καὶ θάνατον γεγονυῖαν ἄμοῖς Sehol. quidem pene suspicor legendum βρυχιον πλακα, ut supra 403. ἁλμὸν βρυχιον. vel μυχίαν, ut in 881. ιυχια τε IIo rosme. Μontes Rhipaei inio vocantur Sophocli ad Col. 1248.

Dic Κειρω Tondeo. Interpretes vertunt κερσάμενος, de populatus. Sed κείρομαι in media voce uspiam offendi nisi ubi significaret tondeo apillos in signum doloris. Porro rarissima est haecce Oristi forma usitatior est ἐκεi μην. De hoc loco ἐπέχειν δοκεῖ Per ακτά intellige Psyitaleae litus. 948. Παραστατης. Qui proxime adstat. Vox militaris

234쪽

Iliad. Σ. 572. το μεν οὐ σπαίρειν, ἄμουσον τινα δηλοῖ κινησιν, O τιν

Homer. H. Apoll. 128. Paullo durius idem in VIII. 5. Ἀδείμαντος ἀρ

φλοτ . Antipat Sidon. Epigr. XLIII. 5. de Niobae filiabus, in μεν

γὰρ παίδων σπαίρει πελατ ὰ λιπόπνους Κεκλιται δε βαρυ ποτμος ἐπικρεώαται. Dioscorides XIII. . de Othryade moribundo, ωτΩε μοχθησαι σπαίρει πελας. in ἀπασπαίρειν, urip. Ion. 122ο. περισπαίρειν Lyeophron et icand Ther. 773.

971. αερσος euus. id supra 713. Glossar in Pheb. 64. 973. 'Οφθαλμός. o lus. Ita dictum, quod ejus ope

πάντα, ut loquitur Suidas v. ὀφθαλμω βασίλεως ο βασιλευὶ επεσκο- πει omnia scribit Apuleius de mundo suae tibisti gererentur di cebat. Etenim Persarum reges ministros quosdam habuere, qui ὀφθαλμώ βασιλε- imperatoria oculi reddente Apuleio dicebantura munere vel ossicio quicquid enim in toto regno ageretur, eorum erat ad regem deferre. Hesyehius Βασιλεως ὀφθαλμὼ ἐπέμπετο ure M o βασιλέως ἐπίσκοπος - ἐφεωράτω τὰ πράγματα, ον του βασιλέων

235쪽

IN PERSAS. 103 ἀφω - ἐκάλουν. Aristides orat panegyr. Cyzicena , εν γὰρ

βασιλεως οἱ φίλοι πάντες εἰσὶν ὀφθαλuo Quibus tamen verbis bis Peccatum est; meque enim uni tantum, nec alicui e vulgaribus deserebatur hoc officium. Duos suisse ait Seholiastes noster, isto munere functos; a Xenophon plures, imo multos; Postquam enim eos refellerat, qui unicum existimarunt Cyrop. lib. VIII. 2. 10.

Politie lib. III. Scholiasta Aristophanis in Aetiam laudatus Ἀπεὶ καὶ νυν ὀφθαλuo πο ου o Μόναρχοι ποιουσιν αυτων. Quod etiam ait viros hoc ossicio functos graves non fuisse sed vulgares, rursum salsus est Dio. Alpistum Xerxis ὀφθαλuὰν πιστόν voeat aesehylus noster, non otioso epithetos hoc enim titulo insigniti erant proceres Persici, quod vel ex hac fabula plus semel discendum est Adhare videntur morro apud Persas unuchi quidam, regi propter fidem summo in pretio. Etenim παρὰ ταῖσι βαρβάροισι inquit Herodotus

ἐνορχων. Quod vero tales fuerint ὀφθαλuia βασιλε- ab Heliodoro diserte proditum est AEthiopic lib. VIII. περσων γὰρ βασιλείαις αὐλαῖ

Enim vero regis oculi inter satrapas aegni Persici numerantur. Seholiastes ad illud Aristophanis in Acharn. καὶ νυν ἄγοντες μουεν

Verum ibi Xenophon magis quid melius sit, quam quid fieri soleat exponit, omninoque magis monendi primipes causa, quam ad historiae veritatem disputare videtur Schuta. . B

236쪽

194 GLOSSARIUM

tradit uidas in ὀφθαλμα βααιλέω. Si et Philostratus in vita Apollonii lib. I. σατράπη δ σῆ φρουρῆ ταυτα ἐτέτακτο, βασιλ- τις οἶμαι ὀφθαλμός. STAN LEIUs. Dio Chrysost. I. p. 54. d. Reish.

ἀριθμήσειν, ubi legendum, ἀριθμῆσαι oster Eumen. 751. πεμπάζετὀρθῶς ἐκβολαὶ νηφων, ξένοι. Photius πέμπτα πέντε. cci Αἰολελ, σε I-ες, Ἀω 'Aττικοι πεμπτάζειν γὰρ κατὰ πέντε ἀριθμεῖν. corrigo πεμπάζειν. Plutarch. do Isid. et Osir. p. 374. A. το ἀριθμήσασθαι, πεμπάσασθαι λόγουσι. id Alberti ad Hesyeh. in v. πεμπάσσεται. κατὰ πέντε ἀριθμησει, το τὰ πέντε ι εχ πέμπε λόγουσι καταπρημαντικως δ καὶ ιγιλως ἀριθμήσει. meque autem satis mirari neminem interpretum perspexisse quo alludat Poeta μυρια μυρια πεμπαστάνVerte, sui exercitum peri myriada reeensuerat; praeerat nempe eopiarum recensioni ab Herodoto memoratae VII. o. quae κατἁ

μυριάδα fiebat, decem millibus hominum septo quodam inclusis, dein aliis decem millibus, et sic deinceps De eomposito a-περι- πψιν vid Ruhnhen ad Timaeum p. 33. 980. Προκακος Stauleius vertit mala malorum praesaga a chulatus mala praesentia. Eligat leetor. 98 I. I /γ33. Lamentatio. Formatum ab γ, ut οἰμωγη hau ώζω ιυγ autem ab ori vel ἰω. Quaerendum autem utrum legi debeat ἰωζω, πιμ- et ἰωγή, Odyss. E. 533. Βορέω - πιν, Maod invito Aristarcho vertendum est sub Boreae sibilo an hoc potius ἰυγη sit mutandum oraculum apud Herodot. IX. 43. Ελλου οὐ συνοδον κα ὶ βαρβαροφωνον ἰυγήν. id supra 285. 983. Aλαστος Perniciosus. Minus meis explicant GT-matici vulgares μιληιννα quasi esset pro λησταν vel Atam

237쪽

ubsurdius ἄλαστα - οὐκ ἄν - λαβοι, a λαζομαι. Ab ἄλη, mereriserere, delirium, venit ἀλάζω, deeipio, unde ἀλαθιν δ πατεων cia κομπαστής, ' Drmol. Μ. p. 55, 42. ἀλάστωρ, qui in errorem permisis in trahit, supra 360. ἐκλαστος, qua in errorem perniciosum indueitur Callimach. Lav. all. 87. τεκνον ἄλαστε. unde error ipse, et deinceps omnis alamitas αλα ro dicebatur. Umol. M.

988 ' Μυριάδαρχος Qui derem millibus praeficitur.

994. Σκηνη. Taberna rum Innuit autem sandapilaa Gmpe hic sensus est, Seputii sunt ibi, ne eo ora eorum nos domum aemia amne inuandapilis eurribus Metis. 997. εβάσι. Vetus forma praeteriti, inquiunt Grammatici. Homer Odyss. . 14. περὶ σκυλα- ri βεβωσα. Thom. ΜΜ Βεβ- Ἀττικοὶ λήγουσι, O βεβηκων, καὶ βεβασιν, οὐ βεβηκασιν. AemPla apud Tragicos eatent. Similiter dicebant τεθνῶσι Pro τεθνήκασι, supra 450. si fides Grammaticis hab-da sit. Sed quum τεθῶσι dubio Proeul ad τεθνημι pertineat, crediderim βεβα ι simili modo a reserendum esse quodque hoe certum iacit, infinitivus est βεβάναι, urip. Herael. 6 Io. οὐδἐ σου αὐτον δε βεβάναι δηιον Ευ υχια. et imperfectum βεβασαν Iliad. . 286. o περ Πατροκλου βεβασαν, et contracta infinitivi Arma ibid. 359 α ιν αὐτι βεβάμεν. Huc igitur reseras εμν et βεβηκα.

238쪽

ἀνήνεμος, et similia, de quibus vid ad Prometh. 248.1 3 Διαπρεπω. Prin aliis eo plenus sum. Eurip. te. 645. πάντων διαπροπει ἀψυχία. Vid. Addenda ad notas. Locus, si recte se habet, ita explicari potest, malum omnia superans, quo quot onspexit Fatum lenior decurreret constructio si legeremus

1006. Δι αἰῶνος. Post Iongum tempus Eumen. 560. o. αἰῶνος tabo πρὶν -'ν Ερμασι προσβαλων Δικας ine ἄκλαυστοδε οειντος Plerumque dicitur o-u, ut supra 747. De altera significatione formulae M ἐων dicam ad Agani. 556. διά interdum valet post, Thucyd. IV. 8. δἰ ὀλίγης παρασκευῆς, post brevem praeparationem. 1008. Δυη rum Glossar in Prometh. 186.

esse tanto exercitus i. e. quod attinet ad exercitua jacturam. inus recte Seholiasta πεπληγμαι de planctu cepit vid. supra Io07. Nota autem semesa - δ' - uis neget et in universum hoc cape, Graecam linguam interrogationibus gaudere. e. g. Euripides, quum exprimere vellet nihil iniseerum, ni, indietum relinquens, dixit, τι οὐ δρων, ποῖα - λεγων πnu Phoen. 892. Sic etiam imperativi vice futurum cum interrogatione usurpabant Thebis38. οὐκ lacμπον σιγωer ἀνασχήσει τάδε ubi vide Glossarium, et Elmsteium in Censura Trimestri T. VII. p. 454. Sic πω γὰρ υ; πως ἄν πως δοκεAE; πως οἴει τι γάρ τι υν ποθεν Μulta exempla in brevi

spatio eonclusa suppeditat Alcestidis Euripideae exordium. Vid. v. 39. 1. 3. 45. 47 52 58 60 77. 78. 85 88 95. 97 107. 13l. 37. 146. et sequentes. Et in hac quidem arte Graeca consuetudo ab indole linguarum hodiernarum plurimum distat.

239쪽

IN PERSAS. 197I016. Μεγάλα τοι Περσαν. i. e. Περσῶν ἱ μεγάλοι.

Simile adjectivum est νεκροοέγμων Prom. 159. 1022. Θησαυρος Reeepta Ium. Proprie sic dicebantur sacella circa Delphicas aedes, in quibus reposita erant diversarum urbium ἀναθηματα Epitaphium aevi Cataleci. P. 194. postquam est traditus rein themuro. i. e. receptacula. 1024. Σπανί μαι Destituor. id supra 495. Activa vox eandem vim habet Choeph. 715. v σπανίζοντες φίλων ThucΥd. IV. 6. ἐσπάνιον τροφῆς et sic saepius apud Euripidem. Sed similis usus in Orest. 1051. χρῶ δἐ δη φίλων G ἐ-rανίσμεθ' 3025. Φυγαίχμης Pugnam detrectans Callimach. r. CXVII. ἐρμάς περ Φεραῖος αἰνέει θει , ' ιμι τω φυ cibosia.

4. saepius Euripides. Idem fere ae βαβαί. Xerxes calamitatem suam plorat, quasi πω ουχὶ μετρίων, ἀλλἀ τῶν βαβαί, βαβαί. ut ait Alexis in Sicyonio p. Grammat SanGerm in Behheri Anecd. I. p. 84. Quod autem dicit πλέον ἡ παπαῖ, illustratur ex Aristoph. vesp. 235.

πάρεσs, o λοιπόν ἐστιν, ἀππαπαὶ, παπαὶ, παπαιάε.

1035. Xάρμα. Quo quis gaudeat. Hunc locum illustravi in

notis ad Prometh. 164. d. 2.1036. Κολουω. Decurto A κολος, eurius Homer Iliad. Y 370. ἀλλὰ τὰ an τελεει, τά δἐ καὶ μεσσηγυ κολουει Herodot. VII. Io. φιλέει γὰρ ὁ θεος τὰ προέχοντα πάντα κολούειν. Theocrit.

240쪽

dissimus est interpres Graecus γοεδνα, ετο εδνα κω δῶρα τοι eooοιελώμενα. Suppl. 1. γοεδνα δ' ἀνθεμίζομαι. Rariori sunt in Moedesinentia, quae contracta suisse putem ex adjectivis in δαν .

1ο58. ' Απριγδα Tenaciter. Neutrum plurale ab απριγδος, voce nusquam alibi reperienda. Qui aliquid firme prehendit dicitur