장음표시 사용
21쪽
Octobre 611. igne par eao en son Conseil, DENis, i et permis a Pierre Palliot, Imprime ur duRoy Libra ire, &Graue ur a Dijon , dimprime ossat' re imprimeri nature in titule Tabula Lodoicaeae, seu iniuersa cliseon doctrina Tabulis praeceptis demonstrationibus explicata a Fatre lacob de Bil , Soc. Esu pendant letemps espace de cinqans, a commencer duci ou raddat te que edit iure sera ac heu duia primer: Auecdersenses a tous Imprime urs, Libraires, lati tres, dimprime oti faire imprime ledit iure pendant edit temps, ous queique pretex te que e it, a pei ne dotroi mii iures Tamen de commeri est poste plus amplement audit riuilegeri Par eque s Majeile vetat.
qu en metrant a commen cenaen otia a fila dudit iure, tedit Priuilege ou Extraici d ice luy, illo it tenulo ursigni se Commandant ausi ii au premierm uisier ou Sergent requis, de se ire totas Exploit necessatres fans demander conge , Nisa, ne pareatis, Clameu de Haro , Charire Normande, pris a partie,inuo utes au tres Let
tres contraires. Regis esurie Liure de A Communaute des Libraires de Paris Da I. Decembre, mi Ista cens cinquanie cing. Acheue 'imprimer te dernier Decembre I 6spias Exemplaires onteste Durnis.
22쪽
In qua methodus condendarum Astronomiae tabularum demonstrative traditur.
QVAESTIO PRIMA.suanam si hypothesis Solis.
VOD in carieris rebus usu-uenit, via notitia terminorum detur initium, hoc ego in praesenti breuiter factitandum esse censeo quia termini astronomici
accurate stiri non possunt sine hypothes solis, qui est siderum 'omnium imperator, ideo ab huius hypotheseos explicatione necessarium omni nyest inchoare. Adde hanc hypothesim tabularum condendatum basim esse ac fundamentum AEquidem
23쪽
es catularum Lodoicaara , absque illa nec motus ab aequinoctio intelligitur j nee
anomalia, nec apogaeum aut perigaeum, nec prostha phaereses, nec declinationes punctorum eclipticae , nec aequationes dierum naturalium, nec ascensiones recta nec plurima alia scitu prorsus necessaria cum igitur hac in parte eo colline emus ut tabulas condamus, in inde consentaneum plane est ordiri, ne tenebras potius praebeamus, quam lucem. Ac primo certum est ex multis obseruationibus solem in circulo eccentrico moueri, nami eius diameter visibilis modo maior, modo minor apparet, eclipses aliquando diuturniores existunt, etiam in eadem distantia lunae a terra in parallaxes solis non eaeden semper obseruantur, sunt enim minores in aestate , in hyeme maiores, esset mouetur quandoque velocius quandoque vero tardcus quae omnia rite per c centricum explicantur, ine eo vix explicari possunt, ut fusius alibi docuimus igitur sol in circulo eccentri co mouetur . . io si contendas supradicta omnia Phaenomen eximie per concentre picyclum saluari, non insciabor, verum ut optime aduertit Tycho, maioris facilitatis gratia admitti debet eccentricus V po te qui magis sit accommodatus ad tyronis captum. Si ergo in subiecta figura maior circulus piimum mobile, minor vero eccentricus solis, A terra , centrum primi mobilis , B centrum eccentrici, ec centricitas , H apogaeum seu Auc, quod est punctum eccentrici remotissimum a terra, G perigaeum
24쪽
l, Tars prima. 3 seu oppositum Augis , quod est punctum eccentri iproximum terrae . Ponamus autem solem in aliquo puncto eccentrici puta in C, AE A ducatur A CD, exi vero B C, chuic parallela A erit D locus verus solis, nempe punctu illud primi mobilis ad quod peruenit linea a centro terrae per centrum solis, E est locus solis medius, nempe punctum illud primi mobilis ad quod peruenit linea ducta a centro terrae , parallela ei quae ducitur a centro eccentrici ad centrum solis, Dest linea veri motus solis, Ai est linea medi motus solis, est prosthaphaeresis solis,
25쪽
nempe angulus qui fit in centro solis a duabus lineis,
quarum una ducitur centro terrae, altera vero a centro eccentrici, quoniam Ain est parallela B a, erit ex elementis Euclidis, angulus D ME aequalis angulo B CH, ac proinde angulus Dina vocatur etiam prosthaphaeresis , quia vero angulus ille mensuratur per arcum Di, qui est distantia veri loci solis de me- dij, idcirco haec distantia solet quoque prost .aphaere- iis appellari. VFinge nunc utrumque ex supradictis circulis diuidi 1 36 gradus, iunctum L esse aequinoctium vernale, erit arcus L E motus solis medius longitudinis, Marcus L inmotus longitudinis verus, Marcus L F locu apogaei, quoniam L est punctum theticum horum motuum , unde si L contineat 3 gradus erit longitudo vera solis graduum 3α li L sit 3 graduum, erit longitudo media solis graduum O. Non aliter Hest punctum theticum anomaliae, quia nomalia est motus ab apogaeo secundum successionem signorum quare si arcus HKGC complectatur gradus 'o totidem graduum erit anomalia media solis I, propterea
cum arcus NIL E sit similis arcui H Καα , erit quoque grad. α o. Simili ratione si erit areia et Egraduum , talis erit prolt haphaeresis solis si paucio
Hie aduerte duplicem esse tas haphaeresim solis,
unam ablativam, alteram adiectivam fablativa est si gradus nomaliae non ortingant semicirculum: ad -
26쪽
Pars prima siectiva, si semicirculum superent. Cuius quidem rei ratio manifesta est, nam cum per tabulas inueniatur tantum medius solis locus, cumque prosthaphaeresis sit differentia loci verit medij acquiremus medium locum Liter tabulas, ergo quoniam anomalia in praesenti diagrammate est maior semicii culo debet medio loco L addi prosthaphaeresis Eo, ut habeatur verus locus L D. Secus fieret, si media anomalia fuisset inuenta in semicirculo HKG , medius enim locus solis in eo casu maior foret vero, ac proinde ex medio loco per tabulas inuento , deberet subtrahi prosthaphaeresisv habeatur verus. ex hac additionei subtractio nonatum est nomen prosthaphaereseos, quae aliter vocatur aequatio, quia per illam medius locus aequatur vero. Atque haec circa hypothesim solis satis sunt , si quae alia fuerint necessaria, commodius explicabuntur insti.
Q AESTIO ILVuid si obliquitas et odiaci quomodo ad
datum tempus inueniatur. non moueri motu proprio sub aequatore certissimum est . nam si hoc modo moueretur , eius altitudo meridiana semper foret
squalis respectu eiusdem loci, quod tamen est contra experientiam , igitur solis via obliqua est ad aequato
27쪽
rem, ac proinde hinc angulum acutum cum aequatore,
illinc vero angulum obtusum facit. Iste ergo angulus. acutus quem ecliptica essicit cum aequatore vocatur obliquitas zodiaci. Hanc autem obliquitatem non semper fuisse eamdem probant multa obseruationes, nam Hipparchus
deprehendit illam esse grad. 13 3 circiter, Albategnius 3 36 Arzahel 13 Almeon Almansor, 33 ,
Tycho 33i' o , Longomontanus paulo maiorem, unde subtiliter excogitatus est quidam circellus, cuius beneficio omnis ista inaequalitas ad aequalitatem reducatur, cincrementum decrementumq; demonstretur.
Est enim aequato HII, ecliptica H AI, lectio autumnalis H, vernalis I pars coluri solstitiorum FAB, ex pucto A describatur in superficie sphaerae circellus, BG C Κ, in cuius circumferentia intelligatur punctum moueri motu aequabili spatio annorum Goo, ex eo puncto fingatur demissa perpendicularis ad diametrum BG in puncto D , per quod concipiatur ecliptica transire ex puncti H I. dum transibit per B , erit maxima eius ab aeq-tore distantia, quod contigit annis ante Christum plenis 366, diebus 66 dum transi. bit per C minima, nos eam destripsimus per A in mediocri distantia positam quae est grad. 23 Σ', semidia meter circelli est io AD, totus circellus intelligitur diuidi in gradus 6 more solito punctum theticum vnde incipit numeratio est B, procediturque contra successionem signorum exi per cuique ad C vela aut
28쪽
quodlibet punctum Atque ex his habes methodum conficiendi tabulam tum anomaliae, tum prosthaphaereseos obliquitatis, nam quia totus circellus peragratur spatio annorum coo. anomalia unius anni erit cannorum o erit grad. 2, annorum ioci erit grad. O. hinc tabula motuum mediorum anomaliae: AEu niam annis 36s,in diebus σύ ante Christum ecliptica
29쪽
transibat per B, habes eius epocham , quam transferes pro libito ad quodlibet tempus, nam colligendo mo lucanomaliae ad annos 366, dies s inuenies epo
Quod vero spectat prosthaphaeresim facile illam inuenies ad datum anomaliae gradum , detur enim ano maua sign. 6 1 o numerabis ex punctora contra successitonem signorum per Κ usque ad E signa σ& gradus Σ tum ex E demittes O perpendicularem ad diametrum BG, nectesque Assi,& considerabis triangulum ADT, in quo tria nota sunt, nam A D Eangulus rectus est, angulus D AE est grad.cio, quia mensuratur per arcum a qui supponiturcio grad. ergo angulus Diri notus erit grad. quamuis enim: si reuera sphaericum triangulum, tamen ob breuitatem linearum , tuto haberi potest pro rectilinees de indoe
semidiameter Assi est io 1 3 seu ue 3 , ergo A inerteci ' seu ori talis et it prosthaphaeresis quaesita, quae subtrahi debet ex media distantia grad. 23 4r ut ha-b atur obliquitas 3 31 46'. Est enim aduertendum diligenter duplicem esse prost haphaeresim , nam ad-
cstiuam, alteram substractivam Dadiectiva erit dum anomalia minor erit tribus signis vel maior nouem subtractiva vero dum minor nouem, S maior tribus. atque hinc nascitur tabula prosthaphaereseo obliquitatis, quam infra exhibebimus cum suis coditionibus.
30쪽
Si igitur ad ali uod tempus determinatum verbi gratia ad annum Christi 88o, cupias irruenire anoma-liam prosthaphaeresimi obliquitatena eclipticae . accipies primo in tabula inferius exhibenda Christi epocham si Viri , tum pro annis Oo, signa io, o , deinde pro annis o accipies gradus scihorum omnium summa est quare inquires in tabula signa gradus quibus respondet pro- staphe esis c ue substractiva pro parte proportio nati respondente . 37 1', deprehendes ergo pro is staphaeresis ad datum tempus eri quam si tollas ex media eclipticae distantia Σ3 Σ , restabit obliquitas eclipticae ad datum tempus r. 31 Belle omnino quadrat calculus cum obseruatione Albategnij.
quis eius usus. R et E librationem ab septentrione in meridiem . ab meridie in septentrionem de qua loquuti sumus in quaestione praecedente , admittunt authores aliam librationem punctorum aequino ctialium ab ortu in occasum & ab occasu in ortum: atque hanc probant primum ex eo quod magnitudo