장음표시 사용
2쪽
euadere, qui Moralis seientiae praecep is ima butus non merit, planὰ inisse aesum vii Itala ne hκ ainhi diuisio,qua veteres mulos hiam, in Dia uisi a di m lecti eam, Naturalendi, & Moralem distr= e-- ibant:tum quia Vt ad bene beati 4: Vised si ita o- -- adreet Ephiloώphandu , per sipri ete oportet, a de citi. quid honestu, quid turpe , quid amplectendum, fugienduve si e cuius rei cognitio philo phiae Motalis propria est. Huic iis,qisi in bonarum artium oraticulo versatur, doctrina haee,quia ad alia ten tu' dentibus integra , atque omnibus absoluta numeris explicari ne seta initici quit, aliqua salternere pane tradi solet, debetque. Quod ut com- li. H. de mode seruari posset, e re fore iudicauimus, aliquot disputationes pi ev eonscribere, in quibus potiora quaedam ex iis, quae ab Aristotele Iibris Ethicorum ad Nicomachum sparsim tractata sunt; in ordi
ne m, summamque rc dacta comprehenderemus.Omisimus autem, ut in Meteororum,& Pamorum Naturalium libris, interpretatio
nem Aristotelici conis os mon quod eum negligedum pulcmus, sed quia non quid ab aliis scriptum sit,aut scribi a nobis possit, sed quid Philosophiae auditoribus, certo annorum spatio ei spraescripto, enarrari queat Pe rp dimus, M.' sigitur scientiae Moralis tu itiit ' linis est, honeste vivendi rationem docere, probitate mori hi intormare. atque ad felicem vi 'tae statum perducere Et quia homo,ut hoc pacto instituti informarique porc st, vel spe ctatur in se absque respectu ad multitudinem, ad quam alioqui pertinet,cum animal politicum sit: vel ut pars est domesticae communitatis: vel ut est totius Reipublicae quasi mei brum rcffectum est inde, ut haec scientia tres contineat partes, Ethi ' cam,sive Monasticam, oeconomicam seu Familiarem, Politicam seu Civilem. marum prima mores hominis in se absolute considerati componite secunda domesticam disciplinam tradit,& admiae familia gubernationem erudite tertia optimam Rem p i instituit,atque hominem dirigit, ut ea quae ad regni totius
yami, ct Uiuersale bonum spectant, probe exsequatur. De quac Λ a diuisio-
3쪽
mptate. .Philola laus in Eb: Subie iatra totius M 3ralis mentiae quod iam ex dictis iacil8 col
ubri pertinent, subiectum est Homo primo modo sumptus. 4. -d gni tis ordine,tota haee saeuicin . Etri seius partibus, Echica doctrinae natur ae ordine reiaquas diras praeit: aia. de re simpliciori disputat, mirum deli mine secundu e iustituendo: quisimplicius q ii iam est,quam familia,quae ex Sigulis nomnibus;& regnum quΣx singulis fa- milus ac ciuitati Moalescit -Item, via necesse est pro iam Σ
m o re, quam ad miliae, aut Reipublici gubern2 Aristoxoles initio Ethicorum ad Nic
4쪽
Ac Privatim de Ethicis ad Nicomachum V M meteres Pἷilosophi in sotim rerum na- nTitturalium pervestigationem , in Mentiam
incumberetu, primus Socrates, teste Xeno- S de pare.
. phonte inlib L eius didiis ,-Cicerone I. o s. Acad. quaest dicitur philosephandi Rudium ad componem dammitam inflex e eamq; disiciplinam , quae de morisus test, euocaram e caelo, in urbibus, domibus1: coilocasse . De qua subinde multa praeclare scri erunt nobilissimi elis distipub, Plato, o Aristoteles . Ac Platonis quidem ex- fiant Dialogi nonnulli, p/i ad morespriuatoulectant Mnemon, Euty3hro, Philetus , Crito: alij, qui a ubi cos, mi Leges Rest ublica. triolebs verῖ omnes huiusce doctrinae partes marys
operitus complexus est , videlicet libris circiter centunia
septuaginta ini' . E quibus ad nos peruenere de Ethicis δε- cim ad Nicomachum , septςm ad Eudemum, duo qui dictintur id es, si oralia magnari domeΗι- thii. ιλ- ea disciplina duo , qui appellantur Oeconomica: de guber-- .nanda RQ, ἷlica odio , qui Politica nuncupantur, .i Caeteris inpraesiηtia omissis, quod attinet ad hiros Ethicorum ad Nicomachum , equitus ea, quae in hasce distu-
5쪽
tationes coniecimus , ex parte petita sunt racue
tendum, nonnihilde ipsorum Auctore disiij esse. Nam Tullius quin o de Finibin, susticatur Vmpositos a Nicomacio, Aristotelis*is. Cui opiniori, quam atq; NM
fecuti sunt, fauet ipsi operuisscriptio. Dicuntur enim dis, , id ea , adorabum Nicomachiorum .s uae verba non obscure δ' care videntur , esse istos Nia . comachi, id est, a Nicomacho friptos. Merendum ta-l meu communi interpretum alioruome iussicis , eiu ossi libros Aristotelius esse: ut testatur domina conuenientia,
breuitas e se pondus sententiarum', argumentorem acu- ' leus, contextus dictionis totapraecipiendi ratio. Item,
quia in fine huiusce operis remittit auctor lectorem a uor libros de R ubi eu Politi rum, cir B G. c. I ad os t. nalyticos: opera constat Arictotelica sp . Nuncupantur ergo ij libri Nicomachij, non quod a Nicomacho com
positi fuerint sed quia sunt Nicomachi, id est Nicomacho
- - nonsbium inscripti,sed etiam paterni ambris allectu donati.
ct o d ctii Distribuitur hoc opus in libros decem. . . Inquorum Am
ad N: e- mo agitur, desine, adquem amones humanae diriguntur Insecundo , de Virtutibin generatim. In tertio, d 'Prin es se honestarum actionum : in quo etiam inchoatur ex iacatio se Harum virtutumo. In quarto , continuatur earundem virtutum tractatio. In luinto, dissiritur δεῖ Iustitia. Insexto, de quinrue habitibus in egestis. In septimo, de Hertica virtute, de Continentia, es Incontianentia . In octauo , de Amicitia, eiusque steriuus. In nono, quaedam ai Amicitiam pertinentia traduntur. In
decimo, de Contemplatrice beatitudine δί' utatuν-.
6쪽
VIA Philosophit Moralis institutum est,homlnem ad stlicitatem perducere, quae silicitas bonus quoddam e est, Scultimus humanae vitae finis: acturi paulo post de
selicitate. dciis quibus ad eam peruenitur,prius de D
no, ac Fine disseremus; sed cursim ac breuiter. Nam de
fine, eiusque multiplicitate,&causandi vi, copiose scripsimus in a. Phy. Auscultde bono autem in . Metaph.ex proses agendum. A que vra boni definitione exordiamur,quaerimus: a V EST IO LVmim Bonum rectὰ definiatur id, quod omnia appetunt
N primo eap.lib. I.Ein. i commendauit Aristoteles illam Boni definitionem a Veteribus traditam Bonum est,quod --- omnia appetunt.J Non iaciuut ramen,qui eam mitras prubent seo potissimum argumento , quod homo non bona tantum,sed etiam turpia malaque expetit. Itaq; praeserunt illam, cuius auctor fuisse perhibetur Diogenes Stoicus, videlicet:JBonum est id, quod est natura absoliatum:Jqi iam etiam complectitur Tullius lib. 3.de Fin.& Si icius in Epitectaap. s. in hic paucis muratissalens s num esse, quod secundum naturam cuiuslibet est , quatenus main obtinet persectionem. J Pluiiuus quoque A Enn 6.lib 7. e. rs.censet bonum definiendum, sparticipationem primi bona,quod ex se bonum est 3 , mm it etiam qui aliam quaerendum esse des nitionem, hunc in dum probam contendat: Natura boni per id apponte declaratur,quod ad eius rationem mara me pertinet: sed ad rationem boni maxime pertinet, se ipsum diffundere Smunicarentitur bonum debuit defituri, B id qin d se diffundit, seu quod est diiba- suum sui. Minor probatur in mimis auctoritate D. Dionysii Gp 4 de diui. Deinde , quia videmus quanto aliquid eminentio e naturae grada obtinet; tato uniuersaliorem habere se communicam appetitum , suamq; bonitatem latius Glandere. Nam impersecta in peculiare bonum proprij indiuidui duntaxat; r- secta in bonum speciei; persectiora in C bonum generis; Deus autem,cuius est infinite persccta bonitas, in bonum totius emis sertui .Quare planum videtur nihil ad boni talionem magis spectares
7쪽
ΛRTICVLVS ILAppinatur Maturque propo ta Boni Asinitio.
Non est tamen ,eur illa antiquorum
definitio a nobis resiciatur, quimcomni uni Peli pateti ae scholae consensio amplexa est. Sed ab uberiore eius intellim re si menda hic erit , quod alibi su-sius exponemus: videlicet, nsi, qui boru a diit nurmex sua ratione formali set si alij. se
M. 3- d uenientiae: quandoquid ε bonum est obiemn co eiuni appetitus;& unumquodq;eatenusta. Derrar est, vel 1. contra conueniens putatur. At istiusmodi c6ue e . . eonsequitur appetibilitas, ut pro 37- te pria affectio, habens sese ad bonsi, ut ad GF eolorem visibilitas: sicut. n. olor visibili talis fundamem si est;ita bonum appeti' bilitatis. Quare si bonum ex sua formali ratione spectetur,definiendu erit id, qacuiq; conueniens est: si vero expendatur secundum proprietates, quae ipsam consequuntur,quarum vna est appetibilitas
recte deseribetur id, quod ab omni b.est appetibile, seu s nam eode recidit 9 quod omnia appetun . Vnde iam liquet, praedictam boni definitionem aptam idoneam Dque esse: licet non i pilori, sed i posteriori tradita sit, ut annotauit D. Tho. Caeterum Eustathius, alij que nonnulli credunt, eam non competere in bonam universe sumptum s sed in supremum . duntaxat summumque bonum , quod est Deus. . Pro qua tententia iacit, quod non omnia quod uis bonum particulare appetunt. Non enim ignis appetit b riam valetudinem, quam animal; nec paniarat superum locum, quem ignis. No m videtur in primis nerandum n6 esse, promina eam definitionem suo modo accommodaden nrtio ri posse summo bono , ut ad eu in locum ne expli- D. Thcnus observat. Nam cum omni- etur. bus rebus intentia sit inclinatio ad bonum,innanis stile actio in bonum feratur i& omne bonum sit quaedam summi boni participatio;consequens est, ut omniassiliem sertus e dc implicite la summum
A bonum tendant. Quod docti m. Augustinus ro. de finit cap. s. Et Boetii is 3.de ConsoLPhilos prosa a. tuetur quae D. Thomas in I. secundae, quaest. I. rt. GEt eius sectatores variis in lacu. versi quia
ratio illi apiretendi implici & νmute,
recondita est, ac nonita propria , atque ades definitioni minus apta; non videtur de illa intellisenda pro sita definitio. Aequod ab Aristotele in eum sensu - uaquam accepta suerit, ex eo ostenis V di potest:qiua eodem capite, quo defiestionem hane tradit,explicans a quanam ratione omnia appetant bonum,& quodnam bonum id si ρdocet ex finibus & bonis quae appetuntnr,alia' amabiliora esse, alia minus amabilia. Itaque nomine boni quod appetitur, non summum' num duntaxat, sed alia etiam peculiaria bona designat. Nec obstat ratio in chntrarium adducta. licet enim definitio illa singulis boniss primo non competat, quia non omnia quodvis particulare bonum appetunt: bono tamen in commune procul dubio
conuenit. Hoc enim expetunt omnias
eum in singulis bonis quae res quaeque optanti ncludatur. Ac bonis etiam pa ticularibus praedicta d nitio secutitia ratiotis aptari debet: quia & bona partieulatim sumpta dici queunt appeti ab omnibus,qbatenus unaquaeque res appetit suum bonums& bonum cuiusque estia,quod umimquodque appetit. Quo etiam ea ini. Phys. Auscidesnitio illa principiorum. s Principia sunt, quae nec eo sese, nec aliis, sed ex ipsis sunt omnis principijs particulatim sumptus accommodatur. Dicuntur enim composita naturalia esse,id est , constate aut fieri ijs principijs ita acceptis: quia licet non omnia e qui sibet indefinite sint , unumquodque tamen est ex suis. Quod attinet ad dc finitionem a Dioxene traditam: Bonum est, id quod natura absoluta eis:Jakedum , eam potius esse desinitione ni perfecta, quam boni: siquidem id rite perfectum appellamus squod qui tale absolutum est in sua na-
mni laeest vel simpli iter, vel in suo genere . Itaque bonum pe ectum,etsi apud Theolorus A Philosophos pro e dein
Quocto definitio boni sintulis
8쪽
bono dirufussuum sui. D. Th. in
ἐε saepe usurpentur; disserunt tamen inter se quod ians, si secunda sua pria
semalemq; rationem spectetur, signifieat relationem conuenientis: perfectum vero intellige ut est quid transcendens, di ut eum ente re iri alias importat ne rationem desectus,modo ante exi lirato.
Deni de definitio. Plotini, & illa alia quae ex b. Dyonisio ollieitur,ita prob
dae sunt,ut ea de qua agimus minime improbetur. Potest enim una eademq; res diuersa consideratione, alio & alio modo apte describi. illud autem hie obiter aduerte,eum bonum dicitur dimisi usi sui, sub quadruplici causarsi senere intelligi posse: sub tenete causae finalis,quatenus motione metaphorica allicit appetitum rsub tenere causae ei scientis , quatenus
aliud quidpia essest; ut lux lucem: sub gene remusae formalis, prout sese alteri trabuit ipssi actuando & perfici edo; quo pacto forma se matellae cύicat. Ad quem et
modum pertinet ea communicatio, quam mysterio incarnationis personalitas MIij humanitati assiimptae diuinitus tributa est. Sub genete causae materialis, prout se alteri dat, Auendo sustinendove illud : quae causalitas est propria materiae respectu ibimq;dc subiecit comparati ne accidentium quae recipit. Vt i ait ut aliquid dicatur utilii suum sui, sat est aliquo horum modorum posse dii fundi. Qiod autem obiiciebatur,nos aliqua
do mala appetere. facile diluetur ab eo . qui dixerit, saepe nos appetere, quae re ipsa mala sunt, tamen aliqua bom speeiem induunt. . unde Aristotele lib. r. Phyl. 3. te t. 3 I.docet, in ijs quae optamus nihil referre, num ea bona sint, vel bona appareant. Et cap. l. lib. I. Polit, ait, eius quod videtur bonum ess e grati; ,omnes omnia agete. Et in:lidi de comm ani.
mut . bona ementi si locum boni tenere.
Emam appetitu omnia bonum oppetant e
IV e hic qin lina rotarit, quonam appetitu omnia appetant bonum 3 Pro quo sciendum, appetitum aut eue ιο -
A tum,aut elisitum-Appetitus est propensio ingenua ab auctare naturae, qua una quodque ad id. quod sibi conueniens est inclinatur. J Hie vero appetitus ia tria membra diuiditur:ia naturalem, sensitiuum,& intellectivum. Appetitus naturalis,est sappetitus innatus, quo res absq; vlla notitia inclitiatur in id,quod sibi c6- ueniens est. Atque hoc modo non solum ametitus,quo materia expetit formam, est appetitus naturalis. sed e tiam vis in-B tendendi,quatenus est inclinatio ad intelli tibile:imo & saeuitas volendi, ut eri propenfio ad volibile, spectata in ne absq;
vlla operatione. Appetitus sensitiuus est sappetitus innatus,quo res sertur in bonum sibi eonueniens, praeeunte notitia
sensus. Diliribintulit; in irascibile, Si conopi scilε de qui b. in progressu . Appetitus intellectivus, es sappetitus innatus , quo res appetit bonu sibi eonuenies, preuia notitia intellectus:Jquia appetitus nihil est aliud qua volsitas. Deniq; appetit elicitus, esii ppetedi actus. quo potetia, si eunte cognitione fertur in iusi obiectu .H uiusmodi sunt amor, spes, desideri si seliaeq; id genus auctiones ait, quiba res abit ei lectu, ut sesu Ppositas testamur. Hine facile iam erit propositae dubitationi occurrere: videlicet aselituin,quo omnia bonum appet unt, ene indiscriminatim quemlibet ex ijs appeticibus quos recensuim . Vt enim ex ipsorum definitione constat, omnes in bonum seruntur ; etsi nec eodem pacto innes, nec in
cunctis rebus amnes insint. Nam ea quet cognit nane carent,appetitum naturalem.
duntaxat sortita sunt; bruta naturalem&senstitium; homules naturalem, sensitiuum,&intellectivum. EErit tamen qui ita obijciat: Appetitus sensitimis suapte natura eli propessus ad malum: ergo non omnis appetit iis cli in- E clinatio ad bonum. Probatur antecudes, primum ex illis verbis Gen. 8. I, ensus hominis ab adolescentia sua proni sunt ad malum. Niae verba potissimum de alaera inu sensitivo intelligi intur. D inde,quia Concit,4 riden .sels1.docet,e cupri centiam quae est appetitus sensitiuus intecdum vocari ab Apostolo peccatum, luia a peccato est,' ad peccatum inclinat: en de A iumes peccati diei con trauit.
9쪽
Hula obiectis, oecurremium est: arpetitum sensitiuum dici inclinari ad ma-rum,quia cum seratur in bonum iucundum ut in proprium obiectum, plerumque accidit , quod ei iucundum & dei ctabile est,rectet rationi & leo diuinae aduersetur. Quo spectit illud D. Pauli ad Gal. s. soro eoncupiscit aduersiis sipiritum,&spiritus aduersus cainem. J At qua uis appetitus in istiusmodi malum, hoe est, in id quod a recta ratione aliena est, tendat, ideoque peccatum & .mes peccati vocetur, ut Concilium Tlidentinum explicat; haud propterea serri desiis nit in bonum naturae suae conueniens: sicq; adhue ratum manet, appetitum eia se inclinationem ad bonum , accepta la Eboni appellationes siue id a tecta ratione deflectat, siue non.
Probant vero suam senteatlam hisce potissimum arsumentis. ita se habet num ad appetitum, sicuti verum ad intellectum: led intellectu, potest intello umre uisum sub ratione falsi ergo & voluntas potest appetere malum sub ratione mali. secundo: voluntas est libera:erto hae in re experiti libertatem velit enihil obstabit,quo minus arbitratu suo aliquo malum,qua malum, optet. Tertia: qui aeternis inlatorum suppliciis punitia itur, habent, uoluntatem ad malum o firmatam, voluntq; flagitia, propterea msciant illa Deo displicere: quin etiam in Me vitae statu qui alios odere, optat eis mortem, dedecus, aliaq; eiusmodi, quia mala sunt: igitur voluntas appetit him,qua malum. Mari
QUAESTIO. M. ARTICULUS II Vtrum omnis appetitio seratur
quibus argumentis pars negativa concluditur pars Urmatiuar dia
luunturque aduersariorum argumenta.
onendi videatur. N hae disceptatione ad nepantem partem deflixeie Gabriel in a. d. s. q. . Ochamus in 3. d.&q. 13. addu. 3. Angeilus Moral. cap. 2. ii)q; nonnulli, asserentes , posse voluntatem appetere malum qua malum , de repudiare bonum qua honum . Aiunt bonum bisatiam usurpari: uno mcdo, pix ut disii ibuitur in honestuin, utile ct delectabile, altero, quatentis idem est atque voli bile: similiterque malum vel sumi,ut diuiditur in turpe,inutile,& molestum; vel ut idem est ac nobile . Tum statuunt, voluntatem nihil posse appet re, nisi sub ratione boni posteriori modo; poste tamen velle aliquid non sub ratione boni seeundum priorem seu sum: similiterque nihil posse nolle nisi Iub ratione mali secundo modo ; posse tamen aliquid nolle , non sub tali me mali pri
Asserendum tamen est, omnem apse
petitionem: tendere in bonum: ut docet Aristoteles lib. 8. Ethie.eap. 2. li. r. de Repub. ω'I. lib. 3. de Anim ,cap Io. lib. 6. Top. p. . D. Dionysius 4. cap. de divin. nomin. o. om.in l. 2. quaest 8.art. I. Durandus in I. d. s. q. t. Marsi'. in primi riza.q 6.art. s Buridanus 3. Ethie. q. t.&
alij. probaturq; ex eo quia bona est obiectum appetitus: nulla uero potentia se tui nisi in sua obiectu . Secudo: quia quo unumquodq; melius est,eo magis ad sui secunda . amorem allicit: id a sit plane indieat bonitatem esse, quae in qualibet re appetita ad se rapit. Itaq; licet obiectum fiormale uoluntatis sit uolibile, sicuti obiectum sol male uisus est uisibila;tamen bonum, ut diuiditur in honesium, utile & iucundum, non minus late patet, qua uoli bilesiue appetibile. unde absolut E pronum ei andum est, uoluntatem nihil pode uel-lla,quod non aliquam rationem boni, seu ueram, seu adumbratam obtineat. Sol. ait. r. Ad primum arrumentum eoru , qtiae *duersae pro contraria parte attulimus, di edum .
10쪽
erii ἰ ita seliabere appetitum ad bonum, Aori intellectus ad verum, quatenus sicuti intellectus non assentitur, nisi ei quoqipsi tanquam verum offertur; nec dissenisum exhibet, nisi ei quod ipsi repraese
latur tanquam susum : ita voluntas non
amplectitur, nisi id quod ei tanquam bonum obiicitur;nec repudiat, nis id quod ipsi proponit ut iub specie mali .
Ad secundum, concesso antecedenteneretur consecutio et non enim ad libertatem voluntatis spectat, ut pcssit in ma lium , qua malum est , tendere, alioqui Posset 'agari extra metas sui obiecti. Quia tame suam experiri libertatem habet rationem boni iucundi, non QP-mus, poste quempiam velle aliquod malum sub ea notione: sed hoc non est velle malum , qua malum ; sed ut apparet bonum, seu prout ob expellantiam libertatis delectabile fit. Adteitium iespondendum: damnatos velle flagitia & displisentiam Numi-
nis diuini, sub aliqua tamen adumbratione boni: n)3n quidem homili ,.eum omnE hone tutis amorem deposuerint; sed ut quidpiam sibi conueniens, ad explendam iram & odium in Deum,a quo Duniuntur. Quod similiter dicendum deus qui alijs mala optant: nimirum optare, illa tanqtiam media ad capienda , indictam, liumve eiusmodi finem ob inEdum,iqist, tale obiectu maliqtiam boni similitudinem mutuatur.
a V STIO. III. De diuisio Boni incommune.
Vaena res essent in bonis naimet adae, de quae bona qui b. excelleret, magna
fuit in scholi Philolophoisi eoncertatio: ut constat
rustinus lib. s. de civit. oei, e. . Cices
qui inseribitur, Quod in sapientem noncidat iniuria. Sed omissis nune eiusmodi controuersis,aliquot bonorum diuisiones, quae telebitores lunt,in medium afferemus. Platu I. de Leg. distribuit bona,& in diuina& humana. Bona diuina dixit esse, prouidentialia,temperantiam. iustitia fortitudinem. liu mana, valetudine ,ib rmam, r bur,diuitias. Aristoteles i. Et hic. c. s. bonum distundit indece Categorias. substatiam,qualitatem, qualitatem, Ste. Idem lib. anagn. Moral. cap. 3. & t. Rhet. ad
Theode, cap. 1 post Platonem lib. 3. de
Leg. docet, bonorum alia esse bona am- mi; ut virtutes:alia eorporis ι ut vires,sanitate:alia exteriora; ut diuitias, samam, honorem, dominatum . Quam distilautionem tam Peripatetici, quam Academici veteres celebrarunt. D. Autustinus lib. 2 delibero arbit .ciry. de in lib de cognit. verae uitae, cap. 7. quadripartitam inculcat bonorum varietatem,secundum quatuor ῆradus rerum, nimirum existentium, viventium,
sensibilium,& intellit tium . idem super Pial. i 34.distribuit bonum, in iis quod per te ipsum bonum est; & in bonsi quod ab alio est bonum hoc est, in ' nuper suam essentiam, & bonum participatione . Est autem solus Deus bonus me suam essentiam quomodo Patres interis oretatur illud Christi Domini, cae is. Nemo bonus,nis solus Deus. J su quia iolus Deus ex sua es lentia independe tera quodlibet alis bonitatε habet rium quia omnis diuina periecti', tam moralis,quam naturalis, ει deniq; omni sommalis persectio in Deo existens, ut potentia, sapientia,iustitia, est ipla diuina esse
enim, verbi gratia, virtus aut sapientia Angeli vel hominis,ipse Anteius aut ho
Abi ita diuidunt bonum. ut quaedam stant maxima, alia media, alia ins mi ; vemaxime si ni virtutes, quibus recte vivitur, media,animae lacultates, ite quibus ut nec vivere, ita nec recte vivere quil