De beatissimi Petri apostolorum principis primatu, Romano itinere, et episcopatu Dissertationes Francisci Ant. Zaccaria, Thomæ Mariæ Mamachii, Petri Fogginii

11쪽

ce putidisque erroribus maiores nostri responsa dederunt, typis iterum edenda curavi; ut quae Vel rariora iam evaserunt, Vel sub plurium voluminum mole delitescunt, in omnium manus tacite Venire possent, eorum praesertim quos maxime decet vel opus est in promptu habere argumenta et auctoritates ad rom num B. Petri iter et episcopatum asserendum, et contradicentium sophismata diluenda. Ea autem mutuari placuit a duobus clarissimis viris ΤΗOMA MARIA MAMACHIO et PETRO FO

GINIO. Quorum prior in libro quarto spart. 2. cap. 4 et 5) praeclari operis cui titulum secit Origines et Antiquitates Christianae I), r

manum B. Petri iter, et Veri nominis episc patum strenue defendit, pluribus additis eruditissimis adnotationibus, quarum fusiores ad

calcem eorumdem capitum amandare oportuit, ut typothetarum ac lectorum commoditati consuleretur. Fogginius autem in Mercitation bus historico-criticis de romano Divi Petri it nere et episcopatu eiusque antiquissimis ima

Iὶ Edit. Romae primo apud Pagitarini an . 1755, deindo apud Salvi voci an. 1850. M Edit. Florentias an . 1741.

12쪽

S. Petrum mortuum esse romanum episcOpum. At quoniam, uti superius innui, hist ricas istas Veritates, quibus nil magis cel tum et exploratum est, ideo aliqui eve tere praesumunt, ut supremase Romanorum Pontificum potestatis, qua B. Petri SucceSSO-rum, fundamentum corruat, idcirco his praemittenda visa est brevis quidem et robuSta, rarior tamen effecta FRΑΝcIscI ANTOXU ZAC-cARIA dissertatio de S. Petri Primatu, Romanaque Ecclesia ab eo condita atque se scopi iure administraua l).

Ceterum dum obsoletos errores inStaurare conantibus veterum responsa obiicium

tur, suturum confido ut quisquo intelligat nihil

novi nisi sortasse specie tenus, et quod iamdiu plene cumulateque resutatum non fuerit, contra historicas illas et dogmaticas veritates asserri posse; ac propterea haereticorum v nitatem vel doleat quia homines sunt, vel δε- rideat quia mperbi sunt 2). Ut enim moenet Apostolus 3), superbus est, nihil sciens, sed languens circa quaestion et pus S

I) Edit. Romae apud Casaletti an. 1776. M S. August. de Genes. contr. Manichaeos l. 1. o. 3. M I. Timoth. VI. 3. 4.

13쪽

verborum, qui non acquiescit sermonibus D mini nostri Iesu Christi, et ei quae Secu dum pietatem est doctrinae.

14쪽

atqine friacopὶ inve αδ-ιMMdicitα ADVERSUS NUPER RIMUM LIBRUM LONDINENSIBUS TYPIS UT TITULUS MENTITUR EX USUM

DISSERTATIO

16쪽

I. Τot inter exiliosissimos libros, quos infausto hoc saeculo essraenis quaedam opinandi licentia in dies parit, non insimum sibi locum vindicat Tractatus quidam Latino simul et Gallieo idiomate Londini quod tamen mendaci titulo nemo

crediderit) 1770. in 8. excusus, ae praenotatu S: de Primatu Romani Pontineis, opus, cuiu3 Se pM est demonstrare, Primatum Romani Episcopi inter alios Episcopos nullum nisi honorimum e8Se, et illum Primatum nec divinum, nec Iurisdicti

nis esse. Vel haec scelestissimi libri inscriptio, quod in eo latet, per ersi dogmatis virus indicat; nec tamen detegit univerSum. II. Duas veluti in partes liber dispescitur. Agit prima de PETRO , eique nullam super alios Apostolos auctoritatem a Christo collulam suisse contendit. Quid tamen' c Non nego, inquit nefa-ε rius tenebrio l , ipsum Apostolum primum

4 suisse l. ratione aetatis: iure enim naturali et fratrum natu maximo cedit inter eos primatus.

4 2. Ratione Dei eius, ardentiorisque in Christum

4 earitatis. Fit saepenumero ut inter eamdem i) Pag. 98.

17쪽

ε artem proli lentes primus vocetur, qui in ea ε exelcenda caeteris praestat. Sic vulgo auditur: ε hic primus est causidicorum: iste primu8 Prae-ε dicatorum etc.... 5. Collegii Apostolici primus 4 fuit Petrus ratione laboris, emcacisque praedi-ε cationis ad informandam Ecclesiam .... 4. Primus 4 fuit ratione temporis: quoniam quum ex disci-ε pulis Christus elegit, quos voluit esse Apostolos, 4 primo Petrum nominavit. Factum est autem,c inquit Lueas, in illis diebus exiit in montem ε orare, et erat pernoctans in oratione Dei. Et ε quum dies faetus esset, vocaυit di8eipuloS δuo8, 4 et elestit duodecim eae ipsis, quos et Apostolos nominavit: Simonem, quem cognominavit Pe-c irum, et Andream fratrem et . 5. Τandem pri-ε malum obtinebat Petrus ratione ordinis inter 4 Apostolos constituti; ipsorum enim antesignanus ε erat, a Christo positus primus, ut Apostolorum 4 choro praeesset. s Haec ille. III. Τum audacior suctus pergit, ac licet Petrum aliis Apostolis auctoritate praeesse Christus

iussisset, negat tamen si in hinc quidquam potestatis in Romanos Pontifices derivari. Νam neque a Petro Romanam Ecclesiam constitutam, nee Petrum luisse Romae Episcopum multis contendit. Mersum ergo, inquit 2 , iacet supremae lin pag. 278. - 2ὶ Pag. 362.

18쪽

- XIII

Romanorum Discoporum auctoritatis funda

mentum.

IV. Id equidem si obtinuisset, ut obtinuisse Seiactat, de Ponti ilicio Prima tu actum foret. Vide lamen hominis considentiam. Ut animos, inquit l),

ε contraria opinione praeoccupatos ab errore li-4 berem, hoc unum mihi superest demonstranc dum, a Patrihus scilicet, et Conciliis sex prio-ε rum Saeculorum agnitam non suisse iurisdictio-ε nem hanc, quae hodio super universam Eccle-c sium Romanis Episcopis tribuitur. Iis e contrarioc persuasum fuisse, divinam auctoritatem eamdenic esse in omnibus Episcopis; Romani Pontilicis 4 praerogativas ex solo hominum instituto defluo-ε re; eas aliorum Patriarcharum praerogativis ε Similes esse, excepto iure in primo gradu se-c dendi; easdemque non transcendisse limites pro-ε prii Patriarchalus, qui primis Ecclesiae saeculis 4 angustioribus terminis claudebatur. Huiusmodi porro inter Pares Primatum ideo Romanus Ponti

fex obtinuit. quia, inquit idem 23, Roma inter

totius Imperii Urbes prima erat. V. Undenam hasce blasphemias, illamque, qua Romanos Pontifices passim insectatur, maledicentiam personatus hic scribillator deprompserit, sa-cile est coniectari. Eum scilicet Leleni, Calvini, mydeburgensium, M. Antonii ste Dominis, idque 1ὶ Ibid. - 2J Pag. 510.

19쪽

genus heterodoxorum Scriptorum scrinia compilasse exploratum est. Nec tamen illum aut Calvini,

aut Lutheri partes sectari dixero. Quibus vel in ipsa operis praelatione Clementinam Constitutionem Unigenitus probris proscindit, ea lamentanum hominem aperte produnt. Licet, inquit l),4 Constitutionem Πηic ENiTus multis scaturire vitiis, 4 ac veritates in ipsa damnatas in Beligione sum-ε mas esse, palam suctum sit; nihilominus quan-ε tam in dies si hi sumpserit auctoritatem nefarium 4 illud decretum, quis non videt Qui primo pru-ε dentia tantum carnali ducti huic subscripserant, ε illud tamquam Ecclosiae legem adorant hodie. . Qui aeternum ei bellum indixerant, tolerant

ε nunc. ac de eo volentes silent. Aperto ore blas-c phemunt veritatis hostes, dum pudendi legem

c silentii amplectuntur amici etc., Similia sunt quae in II andrum VII. ob celeberrimam ac Iansonianis invisam ab co propositum fidei sormulam, atque iterum in Clementem XI. ex omit 23, maledicta. Rum, inquit, fundamentum erat Ecclesiae Λlexander VII. quum fideles ad iniust stiam, et periurium luto decreto adigebat' Num Clemens XI. quum Evangelio fhristi novum subrogabat' Νec minus Iansentanum d0gma est, quod Auctor alio in opere a se defensum iri minatur δ). En eius verba: In alio opere o3lendam, l) Pag. IV. - 2ὶ Pag. 38. - 3ὶ Pag. 490.

20쪽

plenit inem hane Sacerdotii, quae Episcopis

adscribitur, et a qua eae luduntur Sacerdotes,

nae doctrinae contrariam noυitatem. Quo ista

spectent, nemo non intelligit: ut scilicet eorum, quos dicimus secundi Ordinis, auctoritas Episcopali exaequetur, nihilque absque Presbyterorum consensione statui ab Episcopis posse, quemadmodum Iansentanis placet, emeiatur. VII. Ut ut de Λuctore eiusque secta est hoc

enim ea Solum de cauSSa monuimus, quod nosse

Auctores, illorumque institutum ad pernoscendam quoque librorum indolem maxime faciut) quum ille veteres sere naenias, atque a nostris I heologis centies depulsas in medium adserat, non longa eius opus consutatione indigere intelligo, immo in iis libris, quos adversus Febronium Italice, et Latine conscripsimus, et in aliis, quos brevi edemus, pleraque a nobis contrita lectores invenient. Itaque illis impraesentiarum omissiS, quae ad Romani Pontificis potestatem propius pertinent, de uno Petri Prima tu, cui illa innititur, Romanaque Ecelesia ab eo condita, atque Episcopi tute admini Strata, mea erit cum Iansentano hoc dogmatistedisputatio; neque tamen omnia, quae ille ex haereticorum libris conrasit, refellere adgrediar, Sed ea praesertim, quae vel uliquid novitatis praeseserunt, vel uberiore indigent explicatione; caetera,