장음표시 사용
91쪽
469 1 Richarda Class. Rev. 1893 cl. καὶ θήκν τίνι διαφορρο coli. Legg. 947 3, quo bis idem dicitur; at Vulgata τινι διαφορα comprehendit τὴν πρόθεσιν, τὴν ἐκφοραν, τους ομνους, cetera funeri solemnia, quae in Lem. 94 B-Ε enumerantur. - MOX lege ουτω καὶ ταυτη, nam alioquin Plato scripsisset ccii καὶ αν κτλ. Osτω ut εἶτα sexcenties post participia ponitur ilVR L αυτ δε ταυτη probavit Heller cur Crit p. 28 contra Optimo codd. male. - Glauconi responsum τὸ ποῖον δή paene clamat in proXimia scriptum fuisse προς τους πολεμίους ωδε πως ποι σουσιν κτλ. Paulo post ridiculum mendum e Platone exime corrigendo ΜΗΛΑΜΗΙ pro ΜΗΛ' ΑΛΛΗΙ ), nam propter Vocem Ἐλληνας Verba μηδ' αλλη Sc. πολει necessario βαρβαρον πολιν indicant, itaque librarii ridicule Socratem fecerunt cogitantem omnium terrae gentium reformationem, contra Socratis mentem, cf. enim 46 C μαλλον γ' αὐουν ο ἔτι προς του βαρβαρους τρεποιντο, αυτον δ' πεχοιντο 471 B προς ὁ του βαρβαρους, ω νυν οἱ Ἐλληνες προ α λγηλους quominus Ἐλληνας de Platonica civitate dictum accipiamus, non modo grammatica Scribendum tum nimirum erast Ἀλληνας ς ὁντας , cs. 471 Α impedit, Sed quod maioris momenti St, Sana ratio, quia minime inter se opponi possunt hae duae quaeStione δοκεῖ ὁ&αιον Ἐλλ- νας A. Ἐλληνας ἔντας Ἐλληνιδας πολεις ανδραποδίζεσθαι et δοκει δικαιον μηδ' αλλη Sc. πολει ἐπιτρεπει Sc. τουτ δραν κτλ;. Praeterea sequens s C part αρα diserte indicat Socratem ex enunciato generali ου δ&αιον ἐστιν Ἐλληνας Ελληνίδας πολεις ανδραποδίζεσθαι colligere nec Platonicam civitatem decere τονανδραποδισμὁν et iuStum SSe τοῖς αλλοις Ἐλλησιν osτω συμβου-
λευειν. Lege Μηδέν' pro μηδέ, ut et grammatica et sententia Salvae evadant. Noli c. Stephano is Florentino x 'φ' ὁ μαχόμενον recipere, quia Statim Sequitur τὸν τεθνεωτα. LOptime Stephanus ΑAt τ ante πολέμιον νομίζειν delevit, nam Sequens του ἐχθρου Si neutr. generis Articulus illographia natus est Πολέμιον).
olao ιεν Glaucon et Socrates sunt i 'ao'.ται novae civitatis.
transponendum cenSuit Sic στασις, ἔντα ἐπὶ δυοῖν τινοιν διαφοραῖν, ουτω καὶ εἶναι δυο ὁντα ἐπί inquit, an oni reser tonames, o to thingS , male, primum quia tum ντα serrinequit, deinde quia vulgata minime insana, dummodo vertatur, ex duobus dissidii generibus orta' sive ad duo dissidii genera pertinentia ' vocabulum οντα enim ad ταυτα, non ad ὀνόματα pertinet . Ad dictionem εἶναι ἐπί τινι f. 47 Α. - Scribendum απ, τρόπου), non απο, cf. πιπν θυμοῖ, πο δόξης, απὸ γνωμης, σα ἐλπίδων, alia. φη L μαχομένους πολεμεῖν τε φησομεν rectissime probavit Hirachigius Αnnot crit in Platon Selectae. Reprinte dio Postulate and Data Lond. 18523; etenim Og. μαχομένους praecedere deb0t, Sicut infra ταν τι τοιουτο ρῖσι In g ult delenda puto verba καὶ στασιάζειν i, non modo quia male abundant, sed etiam quia membrorum aequalita unum tantum verbum requirit πολεμεῖν in priore membro, νοσεῖν in Waltsrοὶ limirschigius 1852 I. l. ci. υτως ὀνομάζειν pro . νομίζειν, male, nam reSpicitur Socrati ἡφησομεν ' Recte campb. . agreeV, inquit, isto hol thi language , qui mox verba ἐν τηνυν ὁμολογουμέννὶ στάσει recte Sic vertit in halueopte noWagre in callin sedition. V Lege ἐμπιμπρα σιν et moX OrtaSSecorrige ἀλιτηριῆ δες. M. solstu ci μέτριον ην pro ι εἶναι, at vulgata aniSSlma.
σωφρονισταὶ δντες coli. Supra ως διαλλαγησόμενοι, quod minime neceSSarium duco, etsi suspicari licet 0rateri 'm non novam eSSe et particulam ως, quae in aliquot codd. ante ου πολέμιοι inSerta St, a sciolo supra ντες scriptam fuisse. In Par Αύος ante χυ in mg. exaratum. Campbeli degendum cenSuit c και pro χνς ου πολέμιοι. - Lege ἐν κάστη τη πόλει, arti culus haplographia excidit. Pro αυτοῖς sic Schn. talib. 1858Bait Campb. optimi codd. αυτοῖς exhibent, quod recte Serva
Apud Demosthenem memini, logor alicubi στασια ειν καὶ νοσειν, quod non magis Probandum.
92쪽
runt Bhk. At Hermann quia αυτοι hic ambiguum est Sig-σnificare enim potest et αλλήλοsi in il Lege ἐμπιριπραναι Par A, Om. αυτη OS δυνατή - MOX Verba ει γένοιτο inSiticia puto, ridicule enim abundant. Videtur in antiquo libro ad k γένοιτο ab aliquo arbitrato propter Verba in DE ' γένοιτο ἡ πολιτεία αυτη ScribaS εἰ et ut sexcenties sit - confudisse, in g. adScriptum fuisse εἰ γένοιτο in hunc modum ἐπεὶ τι γε
et deinde in novo apographo illa varia lectio post τι γε intextum illata esse ab indocto librario. Unus de Stobaei codd. verba η γένοιτο, quae in OnaeenSi si puncti notata Sunt, misit, quod si probatur verbi ει γένοιτο Servati omnino legendum erit τη πολει i. e. a nobi conditae civitati'' altera autem ratio hac magis probanda, quia Glauconem hic in universum locutum SSe Satis veriSimile St. Post si γένοιτο Richarda Class. Rev. 1893 inseri vult os olore vel simile verbum, male; nam haec omnia grata dicendi licentia a sequentis D ola pendent. Stailbaum Verba α συ παραλειπεις γα λέγω rectissime ἐν παρενθέσει dicta putavit. 472 1 Vulgatam στρατευομένω sic St Bekk. e recentibus editt. unus talib. 1858 defendere conatus est, frustra. Vereor ut Verba προ τ ante sar εἰπειν genuina Sint Mo pari' γpOSt τί osτ Omne editi recente spraeter Atrachn. talib. ed. Goth. ex uno Par receperunt, at Par. Omiait, quocirca illam litterulam spuriam duco. Etiam in Gorg. 49 Ε, Charm. 164 post αλλα τί τουτο particulam γε non additam esse talibaum monuit. Vulgatam εἰ γένοιτο pugnare cum
proximis verbis in αλλ' ο τουτου νεκα ιν αποδει- ξωμεν ως δυνατα ταυτα γίγνεσθαι Bekker et advi probe
intellexerunt, quorum ille pro εἰ probantibus stio et Stailb ed. Goth.), hic autem prob. altero καὶ post εἰ γένοιτο expungendum cenSuit neutri rectissime paruit Campbeli: Beueri enim ' non modo eo nomine displicet quod post
particula αν vi deeSSe poteS et membrorum aequalitas perit, Sed praesertim quod eiuS, qui περι του δικαιου ευδαιμονίας iudicaturus est, nihil intereat Scire quomodo ὁ δ&αιος γίγνηται,
Madvigii autem ' inelegan est, quia γενόμενος idem Significat atque εἰ γένοιτο. Plane igitur assentior Campbellio verba εἰ D γένοιτο καὶ Apuria et delenda ducenti l Richarda Clasa. Rev. 1893 et VI p. 340 ci. ιει pro Ni υν ἡττον τι κτλ, rectissime αν enim hic non magis idoneum quam si insta)in verbis Ηττον τι υ οἰει ημας τλ interponeretur.
473 Λ Optimorum codd. post τω εργα alii δειν, alii δε exhibent pro δη cum autem δεῖν sic omnes in editi recente praeter Astium hic ferri nequeat etenim non modo η νάγκαζέ με δεῖν ἀποφαίνειν ingrata conStructio, Sed praeSertim male γιγνομεν et τω εργα Verbo δειν diSiunguntur, particula autem det arctiSSime coniunguntur in Verisimile est δη et δεῖ librariis confusa esse, itaque unice Verum esse η Sic etiam Stobaeu ed. GaiSL3. OS γιγνομεν ByWater Iourn. Os Philol. 1881 αν excidisse verissime intellexit, cum Socrate demon-
Straturus Sit τοιαυτα 088 fieri, non autem τοιαυτα iam fieri:
κτλ, rectistime, nam Oat futurum hae Sequentia εἰρήσεται δ' ουν languent optime Ro vertit . me Oici arrive ace que etc,' Sicut in Sophocli O. T. 1169 minister, quia misero Oedipode iubetur verum dicere, haesitanS, utpote veritus me maximis aerumnii dominu obruatur arcana detegere exclamat χῖμοι προ αυτί r εἰμὶ τω δειν λέγειν. Statim post unus Schneide pro προεικάζομεν Sic abSurde Herm. Stalib. 1858 VR L προσηκάζομεν rectiSSime recepit. Besther primus impersecto opus esse perspeXit, cum ea imago iam in 72 A prolata esset Baiter et Campb male προσεικάζομεν Servarunt. - MOX corrige εἰ καί ειε μέλλει. a quae tatim Sequuntur, iam Atio corrupta visa sunt, qui in ed. IIverba σπερ κυμα ἐκγελον a g. irrepsisSe Sagaciter SuSpicatuS
93쪽
eSt cum enim Subiectum τὸ παραδοξον τουτο in 7 A verbi μέλλει in proximi ipsis fluctui comparatum Sit eaque imago voce κατακλυσειν Sati Superque in auditorum memoriam revocetur, non adducor ut credam Platonem, tanquam rhetorem
tumidam orationem sectantem, imagini imaginem Superaddidisse praeterea Signisscatu voci ἐκγελαν cf. Hom. OdySS. 16 345, 18. 35 violatur, quippe quod ἐκγελαν minime idem valet ac καχάζειν, etSi fortasse vid. Polluc. 6. 119 εκγελως parum differt a risu Sardonico et πλατει γέλωτι De nuctibus Scintillantibus, non es maris cachinno γελαν apud Graecos adhibetur, vide X. gr. AeSchyl. Prom. 89 ποντιων τε κυμάτων αν ηριθμον γέλασμα. Interpolatori igitur reddantur sua. HerWerdeni ' Mn. 1883 εἰ καὶ μέλλει λγελως τε τις καὶ αδοξία ὶατεχνος σπερ κυμα κατακλυσειν difficultate non removet et iusto audacior est. Richarda Class. Rev. 1893 ci pro ἐκγελον Is ἐκπηδῖν, quo nil proficimus il Richardso Class. Rev. 189339OStulanti και ταi τα pro καὶ orio recte Campbel adversatus eSt. - MOX vulgata αι πολλαὶ φυσεις procul dubio vitiosa est: quominus enim illa verba sive per plurimae Sive per volgares sic alter vertamus linguas usu impedit, illic nimirum Plato scripturus fuerat οι πολλοὶ omissa voce φυσεις, hic αἱ πονηραὶ φυσεις ut tebholdus Flech. bb. 1888 reponendum censuit. At patet unicuique Platonem voluisse arceri omnes
ad unam φυσεις, quae χωρις ω' ἐκάτερον πορευωνται. i. e. quae Sive tantummodo φιλόσοφοι Sive πολιτικαὶ tantum Sint itaque
et 1893 bd. 147 coniecturam αι πολιτικαὶ veram SSe, Sed unius MadVigii αι χωλα φυσεις, quam licet omne improbarint, ego defendere non deSiStam coli. X. gr. 35 D πρωτον με,,
ut non toto munere fungantur, sed dimidio tantum, itaque cum debeant ἐπ αιυpoτερα stimul accedere, Separatim ἐφ κάτερον tantum procedere possint. - ult Cobetua nota ma.
in Verba ἔκγελως τό τι et ἁδοξια in uno eodico interpolato occurrunt.
ΑSti ci. πειθειν, male, cum ὁ παραδοξον δοκειν efficiatur non τι χαλεπως πείθειν τι κτλ, Sed τί χαλεπῖς δειν τι κτλ. i.
Mox pro αλλη Si c. Par. Bekker Atrachn. talib. recentissimi editt. c. Hermann VR L αλλη recepere, Optime, cum ad αλλη nullo pacto πολιτεία nec magi πόλις mente Suppleri
possit Paulo post Astius 18 14 ἐμβέβληκας V. L. requirebat,
rectissime; cf. 344 D, Protag. 342 ἐνέβαλε ρῆμα ζιον λόγου. Quid ἐκβάλλειν sit discere possis ex T C. Ad vim locutionis ἐμβάλλειν ρημα Ogn0Scendam conser Si vocem ἐμβολαὶ inpugna navali). Illud oti ante ριφαντας Significat non tanquam S. Velut , Sed utpoteV; unus Herm. recte OS ἱμάτια non interpunXit. 474 Unus 'talib. sed Goth. deterr codd. recepit ἐν τη Ε πολει, sine cauSa; conser 48 B πόλεως ηγεμόνας εἶναι. Pro μελιχλώρους sic omnes editi inde a Bkk iam praeeunte tephano antiquitus et alia lectio in codicibus fuisse videtur, nempe μελίχρους, quod nomen in inScriptionibu repertum St, vide Α. IcMI die Oriechischen Personennamen. II Aust. 1891 p. 201 ελίχρως μελιχρόου NOStrorum codicum lectionem Satis tuetur locus Theocriti X 26. Accusativus autem pluralis μελιχλωρους mihi diSplicet et librariis accommodantibus nominativum ' sing. μελιχλωρος Sic legendum cenSeo ad praegreSSOS accuSativos debetur. Richarda Clasa. Rev. 1883 cum Stephano improbante alio genit. ' singularia μελιχλώρου requirit. In
ult legendum cenSeo τε και πάσας φωνας κτλ.475 Rectu nunc vulgo τί δέ pro τί δαί editur. Ι optimis
codd. τιμαύθαι pro τιμονται Thibentibu iure paruerunt recentes editt. necnon Stalib. 18583. Corrigendum τι τε χρηστον καις τί μη aut τι χρηστον τε καὶ ιη MOX dele priσομεν OS και ορθῶς γε Corrigendum censeo οι τοιουτοι MOX videtur legendum SSe κατα πόλιν, cum non verisimile Sit Athenienses
λὶ Stalib. I 85 Mais odidit. - Confudit ornarius offectum cum cauSa. δ Nominat. nil insoliti absi, cf. Craiyl. 385 A, 410 A et exempla, quas Hoindors ad Theast. 150 A collogit.' Ad gonit sing. usum f. Phaedr. 263 Α, Sophist. 250 D, alia.
94쪽
suo nimirum cive Plato reSpicit, non παντας τους Ἐλληνας, sicut et supra p. 405 Vidimus ex Attica profecto esse ταΛιονυσια in ceterae Graeciae κωμαι Spectatum. α κατα κωμας Λιον igitur Sunt, quae Vulgo τα κα αγρους Vocantur, τα καταπολιν, quae Vid. ScholiaSten τα ἐν στει audiunt. Scriptum erat κατα πο, quod librarius male Xplevit ilium sere omnea codd. μαθUιατικους Thibeant cum Clemente et Theodoreto, non dubito quin ea genuina ait lectio; s. Tim. 88 B ubi Photiu μαθηματικὸν αντὶ του φιλομαθῆ et Aristot Metaph. 1
in. καὶ δια τουτ τα μὲν Sc. τῖν ζφων φρονιμα τα ὁ μαθηματικωτερα τον λη δυναμενων μνημονευειν ἐστίν. Videtur Platone vivo nondum inter μαθητικὸς et μαθωιατικὸς diScrimen, quod
Gellius et alii scriptorem indicarunt, exstitisse. Vide Thea.
Stephani S. V. V. μαθηματικὸς et κουσματικος.
476 Λ Lege καὶ περὶ δικαίου κτλ: nam primum opus erat καὶ ς περὶ ὁικου, deinde plane sufficit illud πέρι in fine positum, cf. 451 A. Si duo inter se contraria copulantur iterari praepoSitionem neceSSe est vid. ad 334 Ε - Illud αλλ λων κοινωνία mihi ob duas causas displicet primum Subiectum verbi φαίνεσθαι sicut verbi εἶναι 'St 4καστον, mon ' παντα τα ειδη, at αλλ ηλων requirit subiectum plurali numeri, itaque Voc αλληλων serrinequit; deinde ac duo εἴδη misceri, tum Mo aliquod naScitur, quod implex Din, non multiplex πολλαὶ est. Cum nullo igitur pacto voc αλὶ λων defendi OSSit, patet corruptum SSB. Legendum cenSe αλλων i. e. aliarum rerum, nam inter πραξεις et σωματα ViX referri OSSunt φωναί, χρόα , σχηματα Similia. quattuor hunc locum emendandi conaminibus nullum mihi placere potuit: ADHAMI Phaedri praes. αλλν αλλων est admodum durae constructionis, etSi tolerabiliori quam BYWATERI Joum os Philol. 1874 αλ αλλων the genera sense sing i ta by their union illi odies, actiona an Eo orth. that Idea come Ob phenomenalised et 'in VOEGELINI S c σωματων αλληλων κοινωνία displicet propterea quod αλλα λων Sic prorsus abundat neque e grammaticae legibus lacile est explicatu LI HODI
Si enim πὰντα τὰ aid, subiectum esset, Plato non aυrd, sed auris scripsisset.
denique in eius Corollario ' emendd. Platonicarum p. 213 Rαλλων πολλῖν palaeographia non commendatur. - MOX lege
B νυνδη l Lege τάς γε pro τας τε, poS που Saepe γε additur; vide dicta ad 334 .
477 1 Verba καν εἰ πλεοναχη σκοποῖμεν itiOS Sunt, quia plane ridiculum est rogare hoccine tibi clarum est, etiamsi pluribus rationibus consideremus, ' quasi res obscurior fieri oleat, Si multifariam exploretur itaque prorsus Saentior Sti corrigenti χομεN Η καὶ πλεοναχη σκοπωμεν. OStquam mi Sciderat, librarii textum fulcire conati sunt. - Paulo post reScribendum τι μη ν δέ, artic a praegreSSa Syllaba abSorptus est Mox 'm L εἱλικρινος probarunt Soli Schn et Hermann, contra optimos codicea. alchenarius vocem ab εἶλος et κρίνειν repetendam censuit, Ruhnkenius autem ab εῖλη Bodleianus ad Phaedon 66 A ιti praebet. In proXimi ουκουν ἐπὶ ζητητέον nexu periit, quem librarii paucorum codicum deterr. recuperari posse particula δε verbi ἐπὶ τ μεταξυ τουτε μετα ξυκτὶ inserenda in alii δε post ἐπί in alii post τι μεταξ inser- sum est falso putarunt. Stailbaumius ed. Goth. sibi visus est toxtui satis providisse recipiendo 'R Monac. si ουκουνς ει' ἐπὶ κτλ, at εἰ ἐν hic serri non poteSt. Hermannu ci. ς ἐπεὶ, ἐπὶ Bait et Campb prob.), quae lectio, etSi auribuSingratior St, ori Se tamen vera St. Vide autem an praestet corrigere χυκουν καν pro ἐνὶ Saepius ουν et αν confunduntur et acillime αν OS ουκουν Xcidere potuit. VRR α ἐπὶ κτω δεια Ἀντι rectissime At Bekk. talib. rece- perunt ii 'R L κατα την δυναμιν κατέρα την αυτῆς probarunt
rectissime, nam optimorum codd. lect vitiosa est Hermannus prob. ait et Helle Cur crit. p. 32 ci. κατα την αλλην δυναμινἐ τὴν . i. e. Secundum Suam quaeque diversam ab altera
95쪽
vim. ' quod me iudice valde languet neque elegans St. Her-Werd. l. l. praeterea Sine cauS ci κατα την αυτῆς - ε.
ἐν δόζοὶ θειναι, ἐν μερει τινὁ θειναι, εις ob πλουσίους θεῖναι.
In Par sexcenties meto confusa Sunt, id me ad 336 Bet ad 454 C. In Dult quidam . Schneide pro δοξα reponendum cenSuit δυναμις, abSurde. 478 Rm L ως φαμεν pro ως φαμεν prob. kk. AS Stalib. ed. GOth. , O OPUS, Vertendum enim est ut putamus ' Mox Liebholdus Flech. bb. 1888 ci. α ουν το ιη ν δοξάζεται, pro δοξάζει, Sine cauSa, Subiectum enim est ὁ δοξάζων vel δίζα. - Paulo poS Par A leci. δοξάσαι ὁ μὴ ὁ probarunt Schneid. Hermann ait. rectiSSime, quod maXima codd. pars c. Par A consentit. In g ult pauci codd. verba ὁ δοξαζων ante δοξάζει ponunt, quod fortasse indicium est illa verba insiticia esse nullo negotio mente suppleri poSSunt ii In Dult. Ast et talib. malunt εντος δή pro . rectissime coli. verbis praegreSSi ἶρ ουν κτος κτλ.479 Pario leci. εἰ ειεν κατα ταυτα receperunt Schn Herm. Bait Campb. Drt 8 recte. MOX Madvigio corrigenti πολλαδε καλα paruit unu Baiter, Optime, cs. 476 C ὁ Ουν καλα μεν πράγματα νομίζων. - Verba ἐκεῖνοι , φιλοθεάs w και ast et Bekker . Venet vomiserunt, rectisSime; Si nota marginalia ad praegreSSum ὁ χρηστός, quae a librario indocto non modo perperam in textum illata est, sed etiam in alienam sedem.
Heusdius Init Philos. II p. 37 illa Verba post ὁ χρηστος colloc canda iudicabat, male it Stephanus probantibus stio 18 14 et
VALcRENARIO in ipsius Schedis criticis ci τῆς βολῆς περιJ op time, nam iterata praepositio hic plane ridicula est propterea quod non duo aenigmata erant alterum de eunucho, alterum de vespertilione icto, Sed unum tantum de vespertilione ab eunucho icto Trium genetiVorum o ευνουχου τῆς βολῆς τυ νυκτερίδος coniunctio nil insoliti habet Richarda Clasa. Rev. 1893 mavult prius περ deleri, quod mihi minus placet. Pro ς καὶ ἐφ οὐ Par A exhib. - i. e. φὶ et Ven. rectiSSime, Sic omneSediti inde a Stephano praeter kk. et Schneiderum). - 'IR
ἐπαμφοτερίζει Stius probavit, resti88ime, non modo quia adsequens δυνατὸν mente Supplendum Si ἐστι nec per ζευγμα praegressis δοκεῖ ad illum infinitivum Xplicandum umipotest, Sed praesertim quia ei, qui ὁ ἐπαμνοτερίζειν et των πολ λῖν exemplis illustrare conatur, minime dubitare licet num ipsa illa exempla naturam των παμφοτεριωντων plane reserant, quod non ita esse insinitivus modus indicet. - o verba
τὁ παγίως νοῆσαι dictum St, deinde non verum eSt illa re non eSSeusMpοτερα, alia enim quam τὰ ἐπα νοτεριζοντα-mpoτερα eSSe i. e. του εἶναί τε καὶ μη εἶναι μετεχειν ) nondum mediuSD diu exputare potui. Lege κυλ εται pro κυλινδεῖται et paulo post e Veneto recipe '' L ωμολογα σαμεν quod etiam Camp- bellio reponendum viSum Si propterea quod OriStu prae
480 1 μηδ' - ἐμιοὶ πειθονται pro αι γε μοι fere omne editt. recte probarunt vide dicta ad 352 D.