De idololatria magica, dissertatio, Ioannis Filesaci theologi Parisiensis

11쪽

Porphninus magus My durius in sacrificis daemonibus adsignando. Ex Porpirio, Iamblico , Apuleio daemones sepius in sic rifcks magicis apparent Acog niorum beneficorum. Reprehensi illusio ma albam nigram

Uarum figmentum de hircorum sucri

Expiationes meticae quid. fJ8. hr fantius es, Maximus Iuliani Apula praeceptores in rebus magicis.

12쪽

INDEX. Maximi operationes magicae. fidem.

Npcd nunc diabolo exhibiti quod argumen-

tino Thus Sacris ij nota ex variis. ibidem.a .b Miti Corycanus Thurarius quu Tertullian. f62 .b nthemio, quae maleficae ρ iamos dicant cie is deuouent. f67.ati m. tueri recens nati Diabolo acrificati O bapti ,- , a malest j mulieribus. ibidem tu In Ecclesia orientali , Samaceni pueros suos a Sacerdotibus Chri uianti baptisari curabant ad '

13쪽

1NDEX. Gentiles pueros suos ritu Christiano bapti ars cur oluerint ex Isidoro Pelusiota. fl.66.

Parentes reprehensi a B. Augusino quo pueros suos baptistos Daemonibus obligarent. bidem. Noui Orbia Incola nonnusii quo ritu pueros suos baptistent- de illud. ibidem. Diabolum dolui sie adorari a B. Martino, bramio Valente Anachoreta. f. 66.b.67.

B.Irenaei locus, de expetita adoratione a Diabo-

liae

14쪽

probatio Doflorum. I Os subsignati Doctores Sorbo - nici, fidem facimus perlegisse Lia

im hunc, cui titulus est, De Idololatria Fu: in quo nihil reperimus , quod ei Catholicae aduersetur : imo plu-ia esse iudicamus legentibus utilia, quae praelo commissus publicae utitis causa in lucem edatur. Dat. is. 13. Febr. I6O'. M. AVBRY.

16쪽

JOLOLATRIA MAGICA

DISSERTATIO, ANNIS FILES CI THEOLOGIPansiensis.

Ad clarissimum virum

Consiliarium Regium in supremo Senatu Parisiens. g I. Scriptionis cause. quis forte miretur,CL Α-

post tam multos tamque eruditos scriptores de Magica im pietate scribere rediar, huic si consilij mei ratio con- erit,mirari desinet. Dum tu me non γridem, &eo quidem tempore quoi quillum erat lc Alcedonia circumina erant, Comiter & benigneinuise

17쪽

DE IDOLOLATRIAres,incidit inter nos de Maleficis & Stri.

gibus sermo, atque cum me id conco- ,

quere non posse dicerem, quod genus istud hominum, ad ceterorum pestem perniciemque natum, ita longe lateque per Galliam, vel potius Europam uniuersam vagari, atque adeo impune grassari videremus. Opponebas contra magni nominis viros quamplurimos, sic de tota ista recensere, ut longe plura ficta falsaque reperiri dicerent, quam quae Gipsius rei veritate deprehendantur. Duo harum rerum capita duntaxat excussimus , unum de Maleficorum & Strigum ad noctumos illos & detestandos coetus transuectione: Alteium de sacrificio

quod Summano illi Plutoni seu Satha nar exhibetur. Prius illud verissimum esese perdocti viri nostro aevo, ita demonstrarunt, ut si quis de eiusmodi trans uectione dubitet amplius,is non modo in fide & religione Christiana peregrianus, verum etiam iudicij rationisque

parum compos censendus erit. Vere siquidem de huius generis rationibus mihi scripsisse videtur Apuleius, istius disciplinae non leuiter peritus, Milesi xum libro primo : Minus calgere eum qμi

18쪽

fisisse opinionibus eaputarit mendacis , quae et auditu noua, dei νδε rudia, dei certeμ- a captum cogitationu ardua )ideantur, quae si quis paulo accuratius explorauerit, non moso compertu evidentia, derum etiam factu facilia

sentiet: De qua re postea videbimus. Postremum autem caput de Sacrificio M gico, nobis est nunc explicandum. Ar, inquies,ex eorum numero qui scripsere de rebus Magicis scripsere autem nostris temporibus plus minus viginti, rein iis potentissimus Britanniae Rex, altiqui hoc ipsum satis dilucide & aperthpertractarunt Versim quis neget post messem spicilegium , post vindemiam

racemationes, post coenam dubiam analecta , post casam sylvam recidiva superesse. Deinde qui hoc attigdrear-. gumentum rem istam quasi plane eM . ploratam perspectamque,& vetur pro confesso habitam proposuerunt, adeo vi in ea diutius immorari noluerint. Sed quoniam ita comparatum est, Vt caput hoc, quod in quaestione de Magis& Maleficis habenda primarium ac praecipuum esse debet,ab ijs in contro- . uersam vos et ur , quos minime'dubitare necessum est , eam ob rem quae ab

19쪽

alijs omissa, neglecta , vel obiter anumaduersa, ut pluribus explicarem operaepretium duxi. Non hic mihi de toto rerum Magicarum genere, nec uni uersim dicendi locus, & si lubens stylum stringerem in huius infelicissimi saxuli homines, qui eo vesaniae prola- psi hunt, ut daemones aliquos esse auda

ster pernegent, omnemque de illorum vi, facultate atque opera disputationem non pluris faciant, quam inanes Praeficarum Narnias , Plautique mor

tualia , Sed quid mirum si Sadducaeos

nostro aeuo habeamus, cum tot oc

Currant, quibus, Ut cum Tertulliano lib. aduersus Psychicos loquar , Deus,nrer es, pulmo templum , aqua licuius aliare: Suntque eiusmodi qui & si Deum non negent, dispectorem plane,&arbitrum& iudicem non putent, Vt habet Tertullianus libro de testimonio Animae . Non probo equidem credulos istos, quibus mero meridie si dixeris tenebras esse credent,&ego vicissim odi Pyrrhonios istos , & qui supersedeant

quidquam asserere, quorum opinor O-Culatae sunt manus, credunt quod vi

dent . Nollem ego unius Apulei aucto-

20쪽

MAGICA aritate, libro itidem primo Metamorphoseon , pro comperto affirmare haec omnia reapse Sagas efficere, nimirum caesum deponere, terram suspendere, fontes durare , montes diluere, Manes sublimare, Deos infimare, sydera eX l tinguere , Tartarum ipsum illuminare: Addo etiam Magico susurramine amnes agiles reuerti, mare pigrum colligari, ventos inanimos expirare , Solem inhiberi, Lunam despumari, stellas euelli, diem tolli, noctem teneri: Sed horum pleraque & fieri & sensibus percipi , non modo scriptorum fide dignorum, quales sunt Olaus Magnus, Saxo grammaticus, CrantZius, rerum Aquilonarium scriptores, &alij, lectio perdocet, quin &vsus atque experientia comprobat: quae dum tantae fidei auctoritate recensentur , an homines istis crassis auribus & obstinato corde sese ludificari dicent. At quoniam res '

ista satis excussa, quod propositati est

argumentum iam nunc persequi placet, ea tamen lege,ut nullus reru aequus a stimator uberiorem ac peritiore dissertationem a me expostulet, quam aut otii mei,quod perexiguum esse norunt, qui