De Aversum Loquendi ratione in Comeodia Graeca

발행: 1911년

분량: 42페이지

출처: archive.org

분류: 문학

1쪽

E AVERSUM LOQUENDI RATIONE IN COMOEDIA

GRAECA.

DISSERTATIO INAUGURALIS

quam

ad summos in philosophia honores

ab amplissimo

philosophorum Gissensium ordine rite impetrandos

Formis Ilerbertianis.

3쪽

DE AVERSUM LOQUENDI RATIONE IN COMOEDIA

GRAECA.

DISSERTATIO INAUGURALIS

quam

ad summos in philosophia honores

ab amplissimo

philosophorum Gissensium ordine ait, impetrandos

Formis Herbertianis.

4쪽

Ad philosophorum Gissensium ordinem de hac dissertatione rettulit Ali redus, oerie die id dec MCMX.

7쪽

Priusquam ipsa ad comicorum Graecorum opera i stetanda ad eam definiendum mihi videtur, tu id sit aversum loqui . VerSum loqui id est, quod nos Germani Italico Sermone usi nominamus da , parte inprechen' aversus is loquitur, qui de altero in Scaena praeSente, quem ipse Videt cuiusque verba audit, vel de verbis eius, ipse Verba facit Secum, quae ab altero illo, quamquam adest, non audiuntur. Fiere Sane posse, ut plures ad Sint in scaena, qui illum VerSum loquentem non audiunt, per Se

intelligitur ')

Qua re explicata disserere velim, unde depromptum sit hoc nomen Versum loquendi quaeque huius rei alia nomina, ut ita dicam, invenire potuerim Omnes qui ad hanc rem spectant loci leguntur in Donati commentario in Terentii fabulas. Exstat nomen, quod titulus affert, ad Eunuchi versum dos, ubi haec adnotat Donatus ad Gnathonis parasiti verba: IIO RVPrSUS, ne miles audiat' scit loquitur). Quibus ex verbis averSum et, loqui eodem modo, quo vox usitata illa soli loquium componitur ex solum' et loqui F, composui Vocabulum RVerSiloquium', quo, quamquam nusquam Latinitatis invenitur, tamen mihi liceat in posterum brevitatis causa uti pro RVerSum loqui'.

Hanc definitionem si stricte observamus, aliqua ex parte hac indissertatione respicere debemus omnes locos, quibus is, qui secum loquens alterum ad scaenam appropinquantem conspicit, de eo verba facit secum, priusquam ille locutus est aversiloquium sane tum X Stat, cum putamUse ipso tempore, quo haec verba fiunt, adesse iam in scaena alterum illum appropinquantem. Sed cum magis verisimile videretur hoc tempore eum nondum in scaena adesse, admodum incertum est aversi loquium. Nam si nondum in scaena adest, habemus simile aliquid aversiloquii, non aversiloquium. Accedit quod solitoquium, quod iis verbis antecedit,stbeunti sun plerumque verba i. e. vernacula lingua Abtritismonologe)et ea, quae sequuntur, nulla alia de causa adduntur a poeta, nisi ut appropinquantis in scaenam aditum praeparet causamque asterni, qua ut abeat vel ut se condat alter commoveatur. - Prorsus aliter me quidem sententia res se habet, si progrediens aliquis secum locutus de altero in senen prResente conspecto verba facit secum; quod si ita est, equidem aversiloquium ea puto, etiamsi alter ille non locutus est.

8쪽

Aliis autem Donati locis aversiloquium sic describitur: IIoclentius apud sese' adiecyrae v. Il2), Ηο lente ac sub lingua murmurat' ad Eunuchi v. 282), Ilo lentius' ad Adelphorum v. 8s63. IIo apud se loquitur' ad Adelphorum . 68s), Ηoc pressius dictum est AEad Adelphorum v. 88 3 Praeterea ad Eunuchi v. 25. legimus: NMire Terentius interloquia quaedam adhibet'. Sed satis certe dici non potest per se

interloquium significare aversi loquium, quamquam hoc loco aVerSUS loquitur Parmenon, cum fieri possit, ut interloquium nominentur omnino verba quaelibet sermoni alterius inserta. - Ceterum

simile aliquid invenitur in Eugraphii commentario ad Andriae v. 26 Optimo loco sese interponit Mysis. - Praeterea duobus Donati locis in aversi loquio describendo Spectatore reSpiciuntur: IIoc dicit, non ut Simo, sed ut spectator audiat' ad Andriae v. s8 et IIo propter spectatorem dicitur, ut gestorum meminerit' adjecyrae v. do . Ad quem locum equidem adnotare velim his verbis per se non dici spectatores appellari, vel, ut accuratius dicam, verba illa fieri ad spectatores ipsos, neque enim intelligi potest, cur, si hoc dicere in animo habuerit, Donatus non dixerit ad spectatores. Sed hac de re postea mihi facienda erunt Verba. Aversiloquii definitione data nominibusque allatis quae in aversi loquio tractando respicienda Sint, pauci praefari Velim . Primum ipsum loquentem inspicere debemus, quo fiat, ut Secum loquatur, quo Statu Sit animi, affectuSne sit timore, Spe, laetitia, admiratione, taedio an deliberatione occupatus. oc aversiloquii genu nominare Velim homericum solitoquium verba riderici Leoni imitatus, quae persaepe nobis occurrunt in egregio eiuS libello, quem inscripsit De Monolo in Dram a F,' qui summi mihi fuit et momenti et adiumenti cuius nomini audacia ea re lenitur, quod duo tantummodo signa homerici solitoquii etiam in hoc aversiloquio inveniuntur affectus et deliberatio. Ubicumque haec signa desunt, solius effectus comici causa aversiloquium adhibetur a poeta, nisi forte aversi loquii verbis mores ipsius loquentis depingere vult, quales nullo alio loco descriptos invenimus. Deinde inquirendum est, nonne aliquo modo veriSimile fiat verba aversi loquentis ab altero vel ab alteris non audiri; nam quamquam re vera fieri non potest, ut verba illa non ab iis audiantur, qui adsunt in Scaena, cum Omne Specta' (Perlin, eidmann ibo .

9쪽

tores, tui milii lori u libSiliat, en percipiant, inrnen poeta specioni veritatis ui ita dientia servare eis prout vis, Simulare poteSt, Si POS, tui nitoria in versu in o luenistin non nudiunt, vel notu nisi in vel lio nodo occupatos instrat, vel uliud tu id vi Sadllibet, tuo peries illa servatur. ruin iluod ad ipsunt Poetu Innitinet, videndulii si, utruin e verbis versi liri luentis alii luid appareat, luod alicuius sit in sinenti ad fabula artione ui promovendam, an pSum versum tolluentem in Senenis, ubi alterius solito tutum vel diverbium alterorum auge ultatur, nudire luceat

alii luid, quod nondum scit quod tu hac ipsa de causa magni sit

momenti.

Disserendo quid sit respiciendum aversito lutum tractanti, dispositionem vel potius rationem huius disputationis implieite dedi; ipsam autem ad dispositionem huius pii Sculi pectunt ea, quae nunc dicam. Duorum tantum comicorum praecipue fabulae meum in tractatum cadunt, reliquorum fraginent parvi Sunt momenti, ita ut plane fere neglegi possint Ordinem historicum Secutus primuin Aristophanem, deinde Menandrum tractare debebam fragmentaque cetera Suo quidque loco transigere. Sed cum exordium ceperim a comoedia latina, tuae novam Graecorum sequitur, liceat mihi ordinem hunc historicum invertere liuod facile sine detrimento fieri potest, propterea tuo catenae illi comicorum Atticorum anuli medii plane fere desunt primo et ultimo tantum servatis. Qua re fit, ut nihil differat, utrum prius absolvam. Per Se autem fiet, ut Menandri fabulis tractatis perpaucos illos, qui mihi sunt notandi loco media novaeque et Aristophane tractato antiquae fragmenta cetera asseram. Sed priusquam ad comoediam accedam, re luirendum Videtur, nonne inveniatur in tragoedia aversito Iulum quod Summi esset momenti, cum facile dicat liuispiam ex illo, si invenitur re

si loquium. Inspexi Sophoclis tragoedias nullum inveni uno dubio loco excepto, quod altilua ex parte Leonis libello firmari atque comprobari videtur. Nam hic quoque praeter locum Electrae sunt vel Su 266-2 3, de quibus ego quoque dubitavi nihil ut ita di eam affert, quod nieain ad dissertationem spectat. quod si dicit paginarai versus Philoctetis deseribens t. a V. Id 8 . n. v. l362 - . . ., Philo tet, in die Enge getri eben und aran ver-gnei fel nil, et non festen Entschluti egon de non sturna ei nos Freundos und Wohitiiter g halten, geradeguae isei te redet undilberlegi, aber init dein gangen stelli der Siluation . . . ex uno

10쪽

illo vocabulo geradegu eum haec averSiloquia non putare apparet. Etiam alium quem affert et expressi Verbis a parte dictum appellat locum, fragmentum est so nullius fere momenti SSe puto Concedo summo iure Leonem dicere haec Verba SSe merum Soliloquium inque servatis Sophoclis fabulis nudum XStare locum, qui tantopere signa homerici solitoquii praebeat, at hic quoque ut in loco Philoctetis ii, qui adsunt, verba illa audiunt, neque enim videre possum, cur alteri ea verba deliberantis audire non debeant, cum ipse statim iis secretum illud, de quo Secum loquitur, proditurus sit. Sed revertar ad dubium illuni Electrae locum, quem supra tetigi Clytaemestra relatione paedagogi audita secum, ut mihi quoque videtur, affectibus inter se pugnantibus capta loquitur'. 266 'Si su et etαbetet ridetas, o EDetuae Xa ou datv lxeu, ope Leo; um psese'εχst, s si tot Elxetuet et to piov

per se intelligitur, Sed quaeritur Versane, Vel potius itane, ut non audiant alteri verba postrema Clytaemestrae paedagogum audire iam dixi, quod etiam eo concedit, sed de primis illis verbis v. 66-268 quid dicam haud satis certe scio. Nam si paedagogi Verba et ii vorum 6 ip sic intelligenda sunt ut tuis ex verbis apparet quae interpretatio praecipue voce u firmatur minime dubia res est, sin autem ea verba Vertenda Sunt hac mea relatione', utrumque ex vocabulo obe colligi potest et paedagogum interrogare verbis reginae auditis et non auditis, Sed ex habitu gestuque quo sit statu animi perspicientem. Qua de re ut iam dixi quidem nihil certi iudicare velim, quamquam fortasse ultima illa interpretatio magis mihi placet scholiasta Sane reginae Verba ab eis, qui in scaena sunt, audiri arbitratur,

Nunc ad Euripidem versi in ecuba habemus locum, quem Summo iure Leo p. di permirum nominat sunt versus 236 ibi: Agamemnon prodit IIecubamque iubet filiam sepelire cui IIecuba non respondet, sed secum deliberat, quid faciat sciet iv ', ἔμαDet iv itis, alto Eiouoco Eκαβη et epciso, ipsa Se appellan S.

SEARCH

MENU NAVIGATION