장음표시 사용
171쪽
Contempsitae preces aevo laudabitur omni . .aeternum dilecte vale . nostrosque rogatus Maeonium , Ascraeumque senes salver jubeto. Ad eumdem, Felix o, cui vel viduam spectare parentem Contigit atque vagas deserto in monte sorores. Vidisti quod mundus iners , quod vulgus Varum. Posteritas quod caeca equit, spe tacula raro Ingeniis permissa sacris tot milia rerum Tot curas formasque hominum, speciesque laborum Cornere sub pedibus poteras tranquillus ab alto. Me procul in tenebris per devia longa viarum Errantem vidisse fuit 1ed traxit amatae Frones honos libuitque sequi quem jure licebat Spernere Pierias ausum decerpere lauros. Fortior ignavum miles sic signa ferentem, Doctus inexpertos Observat Nauta magistros, Propositi tamen egregii, votique modesti. Quisquis es. in nostrumque adeo propensus amorem,
Teciae te cupidisque animi complectitur ulnis. Ac minauum de libero pago Veronensem
Est Puer hie nobis laetis demissus ab astris, Atque Mosae ad ripam genitus tenerisque sub annis
Sequans altus aquis, Rhodani nunc hospes ad undam, Acceptus Musis, digito doctissimus omnes Organicos miscere modos, curasque nocentes Pellere pectoribus, silvasque impellere cantu, Sistere praecipites pluvias, compescere Ventos Hunc ego post patrios amnes, ut amoena vicissim Flumina nostra bibat, Athesimque Padumque Parontem Hortor. Ausonia duce me respiret in oras
Pollicitis precibusque animum flexisse videbar, SPQ titubat, majore minor, postquam attigit ut s
172쪽
Pontificum, elebrat quos cardine Roma eoruseo, Consilii subsedit inops, quo tramite vergat,
Haereat has inter gaZas. Uriuque nitorem,
Nosne fidemque sequi nostram velit inde nivalem Horret, aeriam saxosi verticis alpem, Ac putat Italiam toto distare profundo. Hinc requies permissa trahit terrasque videndi Famosas impellit amori juvenalia quorsum Consilia evadant dubium tibi funditus ipse Persuade, nil hoc, animi, modulante tumultus
Juris habere sui; pax est ubi jusserit ille: Gaudia sub digitis habitant dulcedine mira,
Vincuntur tristes, vertunt terga querelae. Si sequitur, mulcebit agros, pascua late Eridani, vestrosque Iacus . fontesque decoros mos parit, vitreo mittit mons Ureus amni. Te tamen ante alios curis absolvet amaris,
Solamenque feret studiis, calamumque juvabit. Iudice te, Philomela sibi jam luce propinqua Cedet inexpletos, juvenis dum cantat, amores, Cedet olor cantu senior jam morte sub ipsa. Nubila diffugiunt Coeo pelagoque procella ;Parcius electrum flentes stillare sorores Incipient, fratrisque minus meminisse ruinam.
Ad Guillielmum Veronensem Oratorem. Turbida nos Urbis species, & dulcis amoeni
Ruris amor tulerat vitreos invisere fontes. Mirandumque caput Sorgae , quod vatibus ingens Calcar, cingenio generosas admovet alas. Hic ubi te mecum convulsa revolvere saxa Non puduit, Campumque satis laxare malignum. Vernantem vatis videas nunc floribus hortum Natura Cedente operi pars amne profundo Cingitur, at partem praeruptis rupibus ambit Mons gelidus, calidumque jugis obversus ad austrum.
Hinc medio ruit umbra die, pars nuda tePenti
173쪽
Porta foret Zephyro , sed et hinc proculare et agrestis
Murus ab accessu prohibens pecudesque, Virosque, Aerias sed enim ramis viridantibus alte Litoreas volucres scopulis intexere nidos, Has musco velare domos, sed D ndibus illas, Progeniemque inopem fidis trepidare sub alis
Aspicias, atque ore cibos captare trementi: Concava tum queruli complentUr Ocibus antra,
Et color hinc oculos, illinc sonus advocat aures Certatim , dulci spectacula plena tumultu
Suspendunt gratove quies condita labore. Hic unus cum pace dies exactus aventi Vix totus tot me laqueis, tot Curia curis
Implicat, id meritum, qui vincula nota libenter Infelix, tritaque iugum cervice recepi Nunc tamen illius iuvat hic meminisse diei, Dum latices, dum prata vagus, dumque insita miror Arbuta dum lauros alia regione petitas ;obvia Guillelmi facies truncisque, Vadisque, Inque oculis tu solus eras, hoc aggere fessi Sedimus, has tacito accubitu conpressimus herbas, Lusimus hic puris subter labentibus undis. Hic Iongo exilio sparsas revocare Camoena S, Hic Grajos, Latiosque simul conferre Poetas
Dulce fuit, veterumque sacros memorare labores Nostrorum immemores hic coenam in tempora noctis Traximus alterno pariter sermone refecti.
Singula dum repeto, lux illa brevissima furtirri Labitur, & Clausa vix sero alle revellor, Faucibus egressus, cum jam silvestria Tempe, Umbrososque sinus spectins post terga Viderem, Lucidus ac mecum ad laevam descenderet amnis, Surgit ab adverso vulgus muliebre, virisque Intermista acies , formae discrimina longe Nulla putes habitum confudit Gallicus olim Laxus, lambigui texit vestigia sexus. Congredimur magis atque magis vultusque patescunt. Et vittae tenues, et texta monilia gemmis,
174쪽
Et crinalis honos, distinctaque purpura limbo, Stellantesque nitent digiti propiusque per agmen Intuitus, solitae post mutua verba salutis Obstupui tuus ignis erat, tua cura , joc usque. qualis facies oculis habitare sub illis
Visus eras, salvere jubens, irendere dextra, Et mecum de more loquio quo pergeret ultro Percunctor comites fontis quo fama vocaret Responsum, sed forte alio de fonte latent ex Causa petita viae quas non se vertit in artes Ingeniosus amor quid non didicistis amantes: Forsan in his pridem tua noverat Otia terris , Et quia te nusquam, vestigia nota legebatae recolens fingensque tuos in imagine vultus. Talis erat, sic visa mihi est, inuisquis amasset Diceret: haec ardet reducique occurrit amico. Ibat enim cupide studioque accensa videndi. Laetior ac solito, Vulcedine capta locorum, Tentavi reditum, quasi te vitatus in illa Et jam versus eram tecum remeare putabam Et voces audire tuas, cernere gestus: Ut similes ligat almus amoc, negat illa rigorem Virginis Haemonia Phoebo mirante videbar, Aut indignantem Actaeon spectare Dianam; Si foret arcus ei pendensque in terga pharetra Arma serunt oculi dulces jacit inde sagittas. spicula nota tibi, nec amantum incognita turbae. Digredimur tandem, veniens nox exba diremit.
Ad Ioannem de Columna cardinaum de Ruralibur curis suis. Iulius alter adest, adeat simul altera limen
Littera nostra tuum, curas quae narret agrestes .
Quo tandem is longa brevis pervenerit horti, Quae mihi cum Nymphis bellorum ex ordine causae, Cunctos nosse cor, qua se mea carmine fama
Extendit, nomenque novi tulit aura PQcix.
175쪽
Aspera iam Iustris certamina nempe duobus,
Crebraque conserimus non plures Troja per annos Obstitit, aut Graium ceptis, aut Gallia nostris. omnia tentavi spem quam mihi praebuit aestas Proxima fregit hiems, auctique potentia fontis, Viceruntque operum fastidia, Cessimus ultro, Reddidimusque viam, scopulosa repῖ gula nusquam, Nusquam indignanti transversae in flumine moles, Ac convulsa sonant rupis fragmenta eiustae, Unda tulit partem, partemque tulere Coloni, Et novus antiqui labor impulit Et laboris. Propositum ceu Navigium, moderabor, ut ipsa Τempestas rerum hortatur, nunc Urget in austrum Nunc oream , septemque jubet spectare triones Quo vocat illa sequar, ne vi trahar, omnia frustra Nisus in adversum, proram diversa monebo
Littora respicere, ventis parere cerulchos Atque gubernaclum partes Uersatile in omnes Intenta fraenabo manu G gratisiinaus olim Ludus erat, querula Nymphas cum murmure multo
Sedibus propriis. avito expellere Regno. Annuus hinc labor in bellum immortale favente Bruma illis, aestate mihi, cui mixta voluptas Plurima moliri captum dulcedine quadam Compulit usque adeo, quod scilicet infima summis Et pelago angusti componere gurgitis Und m,
Ac regum, vatumque inopes Conferri paratus.
Persida sic quondam navali ponte superbus Hellespontiaco Xerxes traiecera aestum Sic etiam armipotens longo post tempore Caesar Cornua Brundusii validis vincire catenis Ausus, et edomito generum prohibere profundo. Sic quoque Bajano temeratius aequore a jus Terri construxit umidi spectacula fastus, Quae nunc sparsa vident Nautae , numerantque Tub alto. Hic Hellespontus , Baiae mihi, Brundusiumque. Hic ferro fodiendus Athos nunc altera pectus
Cura subit video Naturam vincere quantus
176쪽
Sit labor, ergo suum servant sementa tenorem. Amnis iter solitum sed enim brevis angulus haeret Rupibus, ille quidem Nympharum ab origine sedes. Nune mea, Pieridumque domus satis ampla, quod hospes
Adveniet rarus , sordent quia Carmina vulgo; vitaque nostra furor, sub judice facta furenti. Hanc modo vallamus, quam nulla revellet aquae vis, Ni montem oppositum a radicibus eruat imis. Si tibi cura animum dederit, si curia tempus,
omnia mutato, nostrum decus, Ordine rerum.
Me Nymphis, Nymphasque mihi, cessisse vicissim.
Et cecidisse minas, compressaque bella videbis. Retia nunc sunt arma mihi, Labyrinthius error Viminea contextus acu, qui pervius undis Piscibus est carcem, nulla remeabilis artu. Pro gladiis curvos hamos fallacibus escis Implicitos, tremulasque sudes parvumque tridentem Piscator modo factus ago, quo terga natantum Sistere jam didici, duroque amigere saxo. Primitias e flumineae transmittimus artis, Et versus, quod clausa domus habet, arctaque vallis,
Quae tibi pisciculos, rustica carmina pascit. Ad Petrum Dantis Horeutiuum Causidicum. Si sapienxῖ habent aliquid phantasmata certi,
Spes mihi magna boni, longos Deus ille labores Forsitan aetherea spe tans miseratur ab arce, Et lacrimis iam finis adest, o sera quietis Tempora, grata tamen sed quod prior ista videres, Fecit amor patriae, quam quo melioribus astris Nascimur, hoc animo colimus meliore parentem, Et tua nunc igitur vigilantia pectora curae Sollicitant, memoremque sopor suspendit amantem. Tu mihi de veniam brevior sum dextra dolore Segnis hebet, alamumque movens sibi fessa videtur
Nodosam versare trabema tibi cognita causa st.
177쪽
Ad Zenobium Florentinam. Dulce iter in patriam, dulcis fuga, ratIor hospes
Attrahit, at notae retrahunt fastidia turbae. Quid facies, anime locus is quo pergimus, inquam, Fert mala uncta bonis, dulcia miscet amaris. Cuncta quidem subeunda simul, fugiendaque nobis Cuncta simul, neque enim facilis discretio rerum. Eligit ille fugam quid quod nec aperta volenti Janua in exilium Cives egere superbi. Claudit iniquam urbem quae vis sibi supprimit aequum. Et genus exilii tacitum, sunt vulnera caeca. Miraris cui non paucorum injuria nota est 'Quam fovet immemoris populi patientia nostri Vel vi rapta domus, ve pascua uti aviti, Amissaeque preces, tot per inane querelae. Indignor, ne vera negem tecum ne licebit Glorier amplexa est gremio nos aurea Roma, Et Civem dignata suum, dulaisquo Maroni Parthenopo, sacro foedus feriente Roberto. Quid referenda mihi seu doEt Bononia legum seu salis inferni decorantes littora Pisae, Atque Adriae imperitans , alterque enetia Mundus, Historiaeque parens atavum ceu Smyrna latinis. Mantua sidereae Nutrix longaeva Poesis, Parma vel imperii clypeus, si credimus olim , Romuleos dum dura duces fortuna premebat. Quid loquar Hesperias urbes, atque oppida nostrum
Inter honoratos numerantia nomen alumnos,
Vestra quod una suis obolet Florentia fastis. Longius impellor, Calamum rapit ira Calentem Gallia me voluit, proles generosa Philippi Non neget extremi proprium voluere Britanni, Immeritum fateor, sed in hoc mihi sidera saltem Dextra favent, laevi mulcentia luminis astrum. Quo tulit ecce dolor prates tu parce loquaci.
Non fugimus nauiam, sed nos fugat illa Prosccto.
178쪽
Mos vetus exemplis illustribus' aspice busta Sparsa virum, patria vetitum tellure jacerer Quos Cives, quaenam peregrino in pulvere saxa, Quos cineres, quae membra premunt solabimur ergo, Et moniti meliora animo tolerabimus aequo
Ad Urbis Florentina Principem Laurentium
Medicem, Laurentiados Argumenta.
DEnique octavus liber ad tua limina venit,
Signavit calcem quo mea meta suam. Primus enim quae sint coelo tua fata recenset, Syderibusque quibus sis satus ante Iovem. Explicat alter inops ut sit nunc sacra poesis, Palleatis tremulo corpore tota rigens, Atque ideo nulli veterum cognomine digni; Praemia sint quorum nulla parata boni S. Et quia tu nostris a solus vatibus aurum, In tua conveniunt fata canenda Deae. Tertius & patriae decus iis tua tecta quibus sint Splendida muneribus ; quoque cliente refert, Quartus honorat opesque tuas, titulosque tuorum, Utque tyrannorum nomenis arma fugis. At quintus sextusque docent quae castra pararint
Coleo : Insubrum dux quibus atque locis Septimus ut Stygiam somno penetraverit urbem, Viderit & multos non sine laude viros. Ultimus ad Cum in te pervenisse Tonantis
Regna resert animis sunt ubi dona piis.
179쪽
Primus originibusque tuis meritisque tuorum
Ergo favet. Cosmi nuntius atque Petri. Mox tibi naturae enarrat data dona secundus, Quando tuae I audi Numina bina favent. Quae tibi fortunae sint munera, Tertius affert, Quandoquidem felix his sine nemo perit.
Quartus habet moresque tuos, moresque clientum, Corporis et Casiis praemia mixta canit.
Scribit opus Quintus, sextusve, quod inde refulget, Qua tua summa domus mente ferat Periclem. Quam tibi sit Mavors patriaeque domesticus almae, Quaque tibi pariant arte trophaea duces Mentis opes reliqui exponunt, pietasque fidesque Quanta tibi, quae sit gratia parta Dei. Quid tibi constituant coeli sacram umina puri,
Utque tuis nequeat vulgus obesse bonis. Quaque graves possis curas lenire medela, ut patriae cogunt te tu dui Te tuae. Cetera quae desunt de teque tuisque, canemus, Cum dabis ingenio vimque modUmque meo. Hoc est materiam cum trades carminis illam, Quae tibi sitque tuis gratior officiis. Nam quod muniticus mihi sis sine fine futurus Is dubitet cui non cognitus esse queas, Haud ingratus cnim potes esse, hominumque labores Compensas multo pluribus Anciis. Hoc magis usque faves, Laurenti dive, poetis, Qui tibi perpetuum nomen in orbe parent. Haud vereor multi vates quod saepe erentur, oppugnet ne me murmus livor edax Non nisi grandiloquosque viros, laudosque merentis Aggrediturri parvis retia nulla parat.
O utinam invidia dignus sim e carmina cujus Invidus assidue dicat inepta miser. Tunc ego posse rear vel posteritate potiti, Et parvum ingenii non meruisse decus. Invidia insignes meritis oppugnat honore
Quae dolet illlarum, quos videt eximio S.
180쪽
Alteriusque bonis cruciatur et anxia semper Egregiis titulis detrahit ore truci. Dentibu est uncis atra rubigine tinctis Pallidior buxo lumine foeda fero. Territat haec urbes atque alta palatia Regum, Quique pavent cupiunt conserui Te manus Quandoquidem claris haec proelia regibus offert,
Negligit indignos livor honore duces. Quo magis invideant Medices Laurentius heros, Me magis ossiciis, atque fovebit ope. Ad Robertum alimrum. Felices Italos, nostra volumina lingua
Clare Roberte tua, militiaeque decus. Extincti reges dudum jacuere, ducesque Signaque summorum diraque bella virum. A tenebris Ualturi, acies, figendaque castra
Et revocas Unctae munera militiae
Induperatores deceat quid , quosque ministros, Edocuit codex docte Roberte UUS. Felices Italos, felicia tempora nostra, Usque adeo celebrem quae meruere patrem Quisque tibi debet, regumque Ducumque, Roberte Cuncta phalanx, debet quaeque caterva tibi Prima tamen, celebrem quam reddis in orbe , vetustasPosteritasque tuis docta futura libris. Militibus ei rum cingis, Ducibusque decorum e Pila refers castris, tortile quodque notas. Machina nulla tuo tormentum codice nullum,
Jactilis is ullum deest genus ciaculi
Et renovas pri lcos aboleta ab imagine , solus Historicos ornas docte Roberto OUOS.
Vota Sigismundi succendat singula dio. Auspicio cujus tam grave dedis opus. Nil poterat nostro praestari dignius aevo,