Carmina illustrium poetarum italorum

221쪽

Tam proeul in cursu placido referebat aquarum, Cum procul ipse pater properans ad littora tandem Constitit. subito lacrimis sic coepit bortis. Quid patrem toties silvarum fallere tentas Crudelis cur saeva lates cur perfida lucos

Despicis, atque Deos ' ponto caput exere, nostros Ne fugias thalamos, ne post dolitura perire Me miserum cupias, me perdere denique ni vis, Huc ades O Galatea fretum Galatea relinque.

Per mare Phoca natet teneant immania cete

Equora, percurrant undam delphines in altam Pulypus ad pelagi versetur concava faxa. Et melanurus aquas fluctus quo temperat Omnes, Incolat undarum domitor Saturnius ipse. Huc ades o Galatea fretum Galatea relinque. Pana Deum celebrant Satyri sub frondibus Itis Ad calamos utroque premunt pede gramina Nymphae, Nos fomium canimus quo lusu ludere vobis Dant superi Faunum cinguntur tempora vite. Vos pelagi potatis aquas, nos pocula Bacchi. Huc ades o Galatea, rerum Galatea relinqUe.

Hic Zephyris segetes, fructus aquilonibus isthic

Praecipites ponto liquidae sunt fontibus undae Rupibus antra virent, nudis stant littora ripis. AEquoreo strepitu scopuli feriuntur in alga,

Hic volucrum colles resonant . arbustaque cantu.

Huc ades o Galalca, fretum Galatea relinque. Est Cytherea quidem spumis exorta marinis , Has fugit illa tamen, retinetque Gnidumq; Paphumq; Et colit Idalium . montes, nemora altaque CyPri . Nam licet uratur mediis Neptunus in undis,

Non ideo gelidis miscendi fluct.bus ignes. Huc ades o Galatea fretum Galatea relinque. Nec tu detineant blandae sun carmina ficta

Sirenum voces neve ceanitides ullae, Nec Thetis, aufugias Tritona numina saevos Impia, neve senes Phorcos tibi ungere Ures. Ne placeant Glauci, quibus haud aliaria fumant.

222쪽

Huc ades O Galatea fretum Galatea relinque. Quod pecoris custos linquor, sed nonne Cybelle, Quamquam ovium custos, amplexu detinet Atlyn Olcula sepe viro silvestri Delia figit. Pastor Adonis erat . placuit tibi Cypria. Sed tu Non Uenus a dominum monte me& prata fatentur. Huc ades o Galatea fretum Galatea relinque Linque fretum Galatea, lupis nam linquere cogor Quae male sunt stabulis inclusa armenta, magisquente, tibi dum rapior, quod si sic improba me me Deseruisse patet, nec me tu linquere pergas. Jim tandem venias, tandem miserata precantem Huc ades o Galatea fretum Galatea relinque. Durior scopulo iactatis surdior undis. En mea verba ferunt ventosi murmura ponti.

Nonne igitur tandem has dabitur finire querelas pFletibus hisce modum jam poneres littora linquens Sembo Dryadas Siculis in montibus ipse; Tu vero Galatea Acin Galatea per undaS. Di m stelops in retia mutbviam trudit Pam eo terrore perculsus in eadem impellitur, Hlvituraue ab adveniente Lucretia, qua captis retibus δ' fris, di omiuibus M. Fiat σω

Retia queis Venerem Martemque revinxerat una Mulciber amplexos , abstulit arte Cyclops: Atque haec ad valles inter dumenta tetendit, Cernere ne posset Nympha fuganda dolos. Et jam cum sociis medio ub sole vagantem Trinacriae quaerit fallere anthagiam: Ergo per angustum callem , ambagesque viarum Panthagiam occultas trudit in insidias Dum trudit dumque illam urget, tum sorte fatigat Pan cornu horribili per juga montis apzum. Ut cornu strepitu ardentem, utque auresque caputque

Sonserunt Nymphae, sentit Ipse Cyclops,

223쪽

Una omnes pariter vano terrore fugatae

Invadunt laqueos, cecidere simul. Nec minus ipse doli talis fabrica ror 'artis Nexibus in propriis stringitur implicitus. sic quoque qui Taurum reperit flammamque repostus Is prior in tauro supplicium meruit. In lympha Nymphae vertuntur , sic placet almae Divae, cui facer est virginitatis amor. Diffugere cito fluxu, dictaeque fuerunt ob fluxum Graio nomine Najades Hamis ipse faber solus retinetur alienis, 3 Non pede non illos frangere dente potens. Brachia iactasset nectuntur brachia, ullo

Illa modo numquam posse movere videt

Flevisset sed casus atrox sic reddidit ipsum

Attonitum, ut nequeat tradere se lacrimis. Ipsum infelicem graviter dolor atque Catena Sic premit ut neutrum solvere possit inops. Jamque satis poenae, peccatum X cedere poenam

Non decet Ergo satis Cynthia dura fuit.

Venatrix huc forte citum Lucretia cursum Uertit vin Etum prospicit esse fabrum Et blandea quonam Polyphemi maxima cura Fato inquit, captus talia cur pateris p Τum Cyclops, ne Nympha preeor ne talia quaeras, Hoc sat quod teneor retibus ipse meis. Diripe namqne potes, pendentia diripe vincla Extra nodorum unt capita exposita. Me miserum, me solve precor pia Nympha, soluto hic misero ossicii praemia magna feres. Haec ait, fletus deformi lumine mittit. Et gemitum sociat fletibus ore gravem. Interea calamos aptat Lucretia ad arcum, Et canibus fidis cingit utrumque lat Us. Mox ubet ut famulae tam immania pondera tollant, Hae dominae parent, ille solutus abir. DiVa manu tractans opera re Vulcania secum Quod sic accepit munera tanta stupet.

224쪽

Hac capit atque inde haec per Lucos retia tendit,

inter tertabiles imperiosa feras. Hi ne sibi signatum traxit Lucretia nomen. Nam prius incerta Oce ccata fuit.

Ni potius sit dicta , viris ud ferrea semper Retia dura paret Lucibus ipsa suis. Unde tibi libitum duis Lucretia nomen ,

Me modo non crucies lumine saeva tuo. Parce precor, me solve precor pia Nympha revinctum, Me quoque vi captum , si placet, esse vides Captus amore gravi pereo, succurre puella, Depositis calamis mitte puella canes.

Sat tibi sint oculi vibrantes luce sagittas, Sat tibi durities Ordis iniqua tui. Sat mihi quot curae me tamquam spicula pungunt, Sat mihi qudd rapidus pector saevit amor. In mea vota animum facilem jam flecte puella Depositis calamis mitte puella canes. Faunus segidam sequens in Padum ineidit, atque ideo indignatus vites omnes uvis adbarentes execrationibus appetit, rustici ob meri nobilis indigentiam ignave terram

exercent.

Forte per umbrosas errabat Lygida silvas, Lygida Hamadryadum Naiadumque decus

Et silvestris erat Faunus sub rupe cassata, Atque illam errantem vidit S incaluit,ATxasque animo quaerens extinguere lammas,

His Nympham verbis dulcibus alloquitur. comes o semper Phoebi dilecta sorori, pulchra o diva pulchrior Idalii.

Siste precor, non prata premit nunc Delia cursu Retia nunc nulli Delia rendit apro. Frustra iter hoc tentas, frustra haec per prata vagaris, Hoc dominam luco non reperire Potes. Si

225쪽

siste precor, tua forma nimis Iaedetur ab aestu, Labitur ex aestu candidus ore color. Sol medium torret nunc ardentissimus axem, Nun frontem inficiet fervidus igne tuam. siste precor dominam hac poteris sub rupe morari, Hacque umbra radios pellere tabificos. Tu properas ingrata meis tu concita verbis Meque meumque simul consilium renuis. Tu properas , ingrata mane, concurrit amator Faunus, non praedo, non lupus, aut aquila. Eridanum ne vides 3 claudit tibi ripa recessum, Te pater Eridanus trans nemus ire negat.

Nun tibi succurrat fugiens Peneia virgo, Et quae de calamis nomen depra suis. Coelicolum metuas saevamque Cupidinis iram, Te invitam superi, te fera sistet amor. Heu miserum, quo etiam velox, quo tendere pergis pΤ fluvii numen fluctibus eripiet, Raptus Hylas a fonte eae quo tendere pergis 'Non loca tuta hujus gurgitis ora ruit. Mollis ad amnem herba est, velox quo tendere pergis 3Τ niveam inges lapsa rubore genam . Flecte puella pedem me perlate desine cursu, Τeque etiam, celerem flecte puella pedem Flecte puella pedem, languentes nos via reddita Nos ardor coeli Sirius exanimat. Si ait infelix Faunus, limoque fluente, Plura locuturus lapsus humi eecidit. Inque sinum fluviis porrecta fronte labantem Non se continuit, capra licet, genibus.

Illum nune undae famulum sensere Lyaei, Atque inimica sibi non tetigere labra. Sensit & ipse undas mento hostes esse Lyaei, Et subito ejectus flumine liquit aquas,

Moxque omnem lateri vicinam fluminis vana Indignam insti uit munere Bacche tu .

Quodque illi immixtam ivmpham dedit esse quotannis . Indicat ob Nympham se eeidisse feram

226쪽

Hinc nos uncta Pado fugiemus rura coloni, Non placet ingrato tingere labra mero. Vel tu quae Faunum in vites has irritasti, Lygida te Fauno ungere non pudeat. Nunc arbusta patris Bromii felicius edent Fructum, progeniem qui probet ex Semele . Tunc hanc per viridem ripam nos voce Canora, Pocula dicemus liberiora Dei. Robore tunc magno validi patria arva colemus: Nam vires addunt fervida vina viris.

Cum erant Smphis peruenatipueri colludunt bineque Saturnalia nostra lanimantur . At viri aliqui de ludis certiores fucti sumptis puerorum larvis di bas decipiunt.

Insula Oceani extremis spectantur in oris, Quae dictae Grajo nomine sunt Satyrae. Quod teneant illas homines qui more ferino, Vivunt Venerem sunt in utramque citi: Quod rufi quod equorum habeant de clune patentes Caudas, Euphemus Car prior asseruit. Ibat in Italiam, sed tempestatibus acta Huc tandem ventis pulsa carina fuit. Ipseque mox rediit, gentisque cxpressit agrestis Ritu sedes, multaque quae latirant, Fama in quod quondam fido narravit amico Historiam, quae nunc est referenda mihi. Oceani in Satyra conjungitur Amphitrite Nymphis quae Pelagi per freta cuncta natant. Hic ea magna tenet templum quo pumice structum Altare in medio est curaliumque rubrum. Hic Nymphas quoties Iani venere Calendae, Suscipit ipsa omnes, chorea agitat. Forte colebantur sacri ludique diesque,

227쪽

Ligneus erigitur Bacchus tertimue corymbisit phiala ornatur pondus aselle tuum. Vestibus induti multi mulieribu altant Arre laboratis is tacite Properant, Vimina circundant alios glaucique papyri, Et tremula illorum surgit arundo manu. Contectis dera bigis pars vecta triumphum Carmine concelebrant, modulante lyra. Ad Crotalum saltant pedites, atque inde sequuntur, Qui nudi in annis vociferando equitant. Tymiana delictant aliquos cornua rauca, Sunt quibus est cordi vascula ferre humeris. Et tape ex illis latices haurire crUent OS, Atque ipsum ex illis fundere saepe merum. At quamvis diversi habitus, cuncti tamen ipsa Frondibus ora togunt corticibusque avis. Qua parte expirant nares, lumina cernunt ,

Signa ibi sunt apris facta foraminibus Talem vultu formam astumi ni, qualis amictus Qualis Wornatus corporis 1 reliqui. Numque senes si qui referunt promissaque baeba, Magnaque sunt istis fronte supercilia. At personati sub imagine Virginis aptant Ad roseas crinem, flavaque vincla genas Postquam ducta satis est pompa hinc inde , nivosum Ascendunt montem, qui sacer est Genio. Componuntque globos presses palmisque Volutos, Seque petunt gelidis et coryleta Pilis.

D Lotium petitulos mulant. Θ-bae impiadenter ira fontem ingrese, mox fugatae in diuersas formas tronsmutantur Savri omisi spe destituti in Latium teu φ

Nympharum cum saepe dolis agrestia Panes, Numina, elusi, Satyros in montibus altis

228쪽

Arcadiae, nemorumque Deos pecudumque magistros Convenere simul, cunctisque silentibus ora

Sic senior solvit Quod nos gratissima Baccho Turba diu nimium Nymphis spernamur ab istis,

Non decet o socii, capientur fraude reperta. Nec tentanda via est, qua nostris viribus umquam V potiamur eis etenim metuentibus ipsis

Insidias Faunum, stat semper Delia Nymphis Iuncta , vel in liquido dum tingit candida fonte Membra , vel in luco, cingit sim retibus illum,

Hinc que canes arcusque Deae celeresque sagittae, Atque illinc metuenda patent Actaeoni ora. Quod si cum miseri saevo flagremus amore Nos loca nostra procul fugientes linquere velle Dicamus 'aecisque simul versemur in antris Occlusi facile nos hinc abiisse putabunt. Non timidae in silvas venient, spernentque Dianam Tutae tandem illaeque sibi sic retia tendent. Quare agite o comite nunc alta voce per agros 'Ut nemora. Ut montes nobis linquenda, canatis. Vix ea dicta dedit eum frontibus annuit omnis Silvanuni choru ista canens diversa per arva. Urimur heu tristes pariter nec desinit ignis. Utque leve stinulas calamis crepitantibus Urunt Agricolae, sic nostra suis hae e tora flammis Nymphae , nec merito, torrent, quaeruntque feroci, Has licet ut cythisum florentem capra sequamur in Perder nos animo, qui quam ploravimus illas Crudeles imumque feras nostrique doloris, Et fidei immemores testantur pascua, fontes Antraque quae nostras referebant sola querelas: Testanturque cavae rupes, silvaeque silentes, Auctaque nostro saepe suenti sumina fletu . Atque rigata diu campis florentibus arva. Haec quoque mora sati nemorosa cacumina nostro Haec gemitu testes & mollia reddita nostris

Uis lacrimis hic saxa licet sint asperara sed si Aspera non veluti sunt hae sunt aspera Nymphae.

229쪽

Testes hisce etiam stupefacti vocibus agri, Immanesque ferae fientes, viridesque lacerti, Testisis ipse aer toties turbatus is ipse

Eurus qui rapido non Alit turbine coelum, Flamine cum nostro graviore repellitur Eurus, Cum tamen huic fera corda nimis, nimis impia ordae Has mage dum sequimur, properant, fugiantq; superbae NOS magis, atque magis, juga nos quoq; nostra vicissim

Linquemus quaerenda novis nova pabula campis. Et nova vos pecudes quaeretis pabula , vel vos Hinc suae Sylvano multos errabitis annos.

Nos patria egressi, nos his e dulcibus arvis Nos durum per iter, perque horrida saxa fugati, Ut loca forte minus nobis iam sorte molesta

Dent meliora Dei, Saturnia regna petemus. Hinc trans Asopum cuncti Boeota per arva

Ismeni rapidos fluctus, Acheloon altum

Pertransire juvat, nec jam Calydonius amnis, Sed frangendus erit cursus refluentis Arachthi, Atque ex Epirum vicina Ceraunia juxta Chaoniam haud tuto gressu transibimus alpem, Per Macetum fines, montanae nos iuga fessos Dalmatiae rupesquo cavas, irata sinusquQIllyricos penetrare decet superandaque nobis Albani saxeta fori, multisque vetustae

vallibus Hesperiae , fluviisque subinde relictis Nubiferi dorsum lustrabimus Apennini, Et freta Tyrrheni spectantes , littore ab ipso

In loca arurni tandem tendemus in illic Non Pholoe nostros questus, non Nonacris, at nos Ianiculum frustra calamos inflate videbit Audiet collis, quem fama est esse refertum Viminibus, Faunos, Echo, resonante Per agros. Non Ladonis aquae, non Alphei, aut Erymanthi, Sed saturae alles, sonituque per ima TeCUrrens Ufens ante gravi, sed fontis stagna Numici Suffcient potum grogibus nostrumque dolorem Conam inuent sicim poterunt percurrere salsus

230쪽

Parthenios Nymphae gelidasque subire latebras

Cyllenes, nullis turbatae questibus unquam. Interea teneris isti rum incisa ferarum Arboribus, dum ipsae crescent, vos crescite signa. Haec ait, atque locis subito se immittit opertis, Et ubet ex illis Faunum servare quid illae Conitituant, .sociisque iubet qui cuncta reportet. Tunc vero nemorum Divae audivere querelas, Et voces Satyrum turbae, strepitumque fugamque, Nec simulare fugam credentes, visere silvas Incipiunt hilares, Triviamque relinquere tandem. Senierat interea speculator fontibus imis Velle simul Nymphas . solasque repollere solis Ardentes radios, aestusque fugare calores Nuntiat id cunctis : statuunt tunc ordine certo Quae loca quisque petat sed quae non dulcia amaris Miscet amor 3 quae tuta ferus non denique turbat ΘNam cum silvarum divae Venere choreas Ducentes , tunicasque leves demittere gaudent zVix aliqua illarum fontes invadere tentat, Cum subito properans tardo Silenus asello, Omnia quem pariter stulti novisse putabant, Improvisus ait quo quo nunc Arcades heus ob Ecquid erit retinent quae vos nunc prata sinusque ZHis miserae dictis, magno terrore trementes Obstuptae remeae, partimque recedere quaerunt Clamantes , partimque suis sese abdere velis

Semianimes, vario commotae corpori actu.

Haud aliter quam si contortis orbibus angvcs Vere novo lingui lambant se in lumine Phoebi , Exuvias inter veteres, ct forte viator Illos percutiat, fugiuntis sibila vibrant Nonnulli remanentque alii capita alta tumentes Attoniti. Velutique lupum cum territa cernUnt stabulis armcnta ruunt, tamen inscia ad Vum Currere conrra illum dubiis agitata periclis. Non secus&Satyri viso procul impete magno, Silono, celeres properant, omnisque elictis