장음표시 사용
231쪽
Turba ruit caecis antrorum sedibus atque Mox timet an potu nimio mage corruat illos Impediens, Nymphisque etiam mage noxius atriam Sic procul heus qui vino gravis, ebrie grestum Siste , nec hinc illas doliturus trudere tentes. Audiit haec tristis, Bacchoque accensus ira, Quadrupedante fugat , ymphas, seque arripit illuc, Hic mora nulla fugit, strepitat, prorumpit in antrum Vociferans, nectarque bibit malefanus, omnes Accusat Satyros, illum quod spernere possint. Quem nemus omne colit, nemorum quem maximus ipse Liber amat dumque haec memorat Ascendit equo flens. Et prostratus humi viridique in gramine fessus, Propter aquas leni lambentes arva susurro Ilicis ad amo resonantes undique pictis Alitibus Zephyroque i cui spirante sub umbra Se locat, atque atro premitur dulcique opore. At di silvestres per florida currere prata Cum illas prospiciant quas se retinere putabant, Accelerant, gressum quo citant, blandaque sequuntur Voce illas, nec si disruptis retibus alto Venantes strepitu et currunt arUa, ferasque
Sectantur validi, Nymphis fugientibus ut sunt fili uimis infesti, miserae sua fata, fidemque
Incusare suam non cessant, atque queruntur,
Ut volucres soli nimium coeloque sereno Connisse, subita demissa grandine pennis Discussis madidis, toto corpore fractae. Dumque vident Satyros aliquae.& pia numina multis Implorant lacrimis, divum pietate solutas Fontibus haerentes imis si credete dignum est Noscunt se in lymphas, indutae picta reliquunt Vela fugae studio, membris spoliantur, laurae. Hinc varia herbarum forma varioque Colore Prata virent, aliis ob virginitatis honorem Dum se praecipites demittunt, terra dehiscit,
Absocbetque illas, remaNent de Cora alta Comam m.
232쪽
Haec ubi silvarum domini videre, querelas
Ingeminant sonitumque ferunt ad sidera voces. Illarumque premunt cursum clamore per auras, Ocyusis vento, telis, atque oeyus igne Concurrunt, ictuque pedum gemit excita tellus, Dum nonnulla etiam valida radice tenentur,
Effundunt vitam. gemitum, dum brachia tollunt,
In ramos conversa virent, frondesque capilli. Et folia evadunt, durescit cortice corpus. AC quaedam illarum cursum cum voce repressit. Ad montem in terrae foveis se abscondere quaerens. Est spelunca cavete paulatim reddi ra rupis. Quae quoque nunc lacrimans in clauso personat antro. Cum multis etiam Silvani scindere vela Candida cepi sient, quarum sua jungere vellent Pectora pectoribus se amplecti marmora cernunt. Nam conpressae ab eis trepidae, virabus ullis. Pallentes remanent, stupefactaeque agmine Faunum Mirantur ceu saepe solent, arcusque , canesque
Inter mille nec os immotis cernere cervae
Luminibus e sed dum vestes animamque relinquunt, Et gelidus currit circum praecordia sanguis, Atque in corde vigor reside s mirabile visu IMembra, modo fuerant quae mollia saxea fiunt o Illa tamen retinent venarum signa geluquo
Extra perpetuum illis est, sed vivida virtus Interiora fovet fractisque extruditur illis. Sunt aliquot pariter quae numquam sistcre, numquam Vertere sese audent atque usique id littora ponti Currunt Arcadiam linquente , atque Per undas Festinant, Pelagique Deo redduntur ab undis. His ita muratis forum sunt nomina ficta Najases , Dryadesque, Hama Jryadesque Napaeaeque e Et dictae Nereide udae. reades altae, Numina dissimili & conversa sede locara PDitquam vero omne varias sumpisse figuras Dignoscunt Saryri hic lapido procumbi in albos
Illius herboso prestringunt brachia campos Tex
233쪽
Tet multi vitream conati tangere lympham,
Τc frustra misere manus, dum fugit in lam. Innumeros etiam frondes laniare videres, Exire e ramis tepidum cum Oce cruorem, Et cum letu illos ingenti reddere voces,
Verbaque prae nimio fletu retinere coactos.
Osculaque arboribus lacrimis madefacta tenellis Figere sed Nymph a cum jam sat saepe vocassent, Talibus incusant verbis pia numina coeli. Siccine fata nimis dira crudelia demum rSic ciniqua solant tandem contingeres nam nos Si violare Deas ne motum tentavimus, ipsae Quid meruere Deael nobis sumenda, nec illis Supplicia haec fuerant: at vero perdere tantum Has Nymphas credebat amor sed perdidit una Ruris delicias ejusque potentia secum Corruit, silvae lugent, pabula is amne S. Hic igitur superi sine amoribus omnia sordent, Et sine nos illis vitam finire iuvabit. Sic fati solidosque pedes villisque refertos Ipsorum aspiciunt, tandem sumere cunctos
Inferiora caprae et tum sic verruntur, ut inde Hos pateat voluti cedentes robore V lis.
Terrarum dominos omni ditione potentes Sic Baccho. Veneri totos se tradere, sicque Ignibus assiduis ardentes , vinaque semper Appulere, ut caprae, quae semper vitibus plis Sunt infestae, eas numquam sinit arida febris. Quod nisi divi essent, mutati corpore toto Non hominis formam servassent: attamen illi Cornua fronte gerunt, capiti quae Iuppiter ullo Non dedit humano Satyri cum talia cernunt Capripedes, statuunt se velle relinquere montes
Invisos patriae nomen transferre potenteS,
Quae loca, sed ficte, cantabant esse colenda, Ad Tiberim, properant cujus loca celsa vocarunt Arcadiam, quae quod tenuit tunc hosce latentes,
Dicta fuit Latium mox suntque palatia ab illis
234쪽
Dicta Palatinum donec que levare dolorem Quaer bant calamis, potu pellere curas Hos pater egregios vates dedit esse Lyaeus, Et quoscunque forent qui illorum more poetae, Et septem colerent edentes carmina Colles
H ium Romulidae quoque sunt ab origine disti. Durum hominum genus is alidum superare superbos, Imperium me sine suis extendere factis. Herculem puellia deperit ab illoque neglecta tra nimio ardore in Rhopalon refomitur Herba nodosa radix clavams a se fert Flores aurem, di folia amoris, di eas itatis Iunt Imbolum.
Liquerat Alcides Thebarum moenia, magnuru Cum juveni vellent fata parare de CUS. Dumque casam peteret pastoris forte sub antro, Ut vidit periit candida Nympha Deum. Nam licet illius sensissent peξtora nullum Vulnus adhuc , vulnus fulcipit illa tamen Saepe etenim risu cum despexisset Amoris Tela puer tandem cla tremenda jacit. Hancque ferit celeri laetus sub corde sagitta. Adventasse diem cum sciat ipse puer. Illa domum properans in qua est Tirynthius heros in roit, atque oculis fallere tentat eum. ΙΠsimas omnes disponit, denique blandos Saepe offert vultus, saepe reflexa silet. . Torquet in Alciden flammas, dum voluit ocellos: Et Vaga dum risu lumina figit humi. Alcidae pastor eum vellet tradere truncum, Quo posset into dilaniare feras. Nympha gerit e lavam , quae quamquam pondere magno Hanc premit, litii tamen est reddita amore levis. Diamque dedi clavana , gemuit, taciteque precata est
Ut Nymphae miserae jam miserere velit.
235쪽
Ast ille intendens saevum superare leonem, Non putat, aut cernit quid velit illa sibi. Hanc neque respiciens abit: at sic sola relicta Se invisam credens Amphitryoniadaeri
Incipit aegra locum primo Conlcmnere, moesta Percurrit silvas, caeca per antra sedet.
Ah quoties edit gemitus, atque implet obortis Moesta sinum lacrimis, dum quatit illa manus. Ah quoties nimiis se perdit sola querelis, Et se dura suis te tibias exanimat. Ah quoties manibus molles laniata capillos inque sinum saevit, scindere Visa genas . Flebilis illius resonat vox semper In antris, Illius ad gemitus ingemit aura levis. Sole sub ardenti, tenebris Vel nocte coactis Moer6ri semper se dedit illa suo. Nec fugiente 1e, nec decedentibus umbris Diffugiunt animo vel dolor, aut lacrimae. Sed veniente die . sed decedentibus umbris Adveniunt animo tum dolor, lacrimae. Infel: x, saepe trahens suspiria ab imo Pectore sic secum tape locuta fuit.
Me miseram, tandem ne me miseratus amorem
Hic ferus, hic, quem sic hinc abiis ita juvat pHunc iuvat ut peteret lacerandi lustra leonis, Uitae subsidium deseruisse meae Quam bene conveniunt hujus moresque ferarum Hic simul atque ferae quam bene conveniunt 8 Impius est scopulis, non summo est a Jove natus,
Tygride de saeva est editus Armenia. Ab pereat quicumque cupit liquisse puellam,Cujus in amplexu vivere digna fuit. Nam licet Alcides supremi ab origine atris, Robore vel summo tu Deus esse velis: Non ego sum pecudum ustodis nata parente e Silvarum dominae Phoebae ego cara fui. At mihi quam fatius fuerat non perdere Daphnin
Sit licet is Palici, si licet pie Deus.
236쪽
Atque preces pulchri non irrisisse Lycotae, Sed neque rona Lini, Doridis atque modos . Cur potius molles non duxi nuda choreas , Dum an erznt Clio dumque Napaea mihi. Frondeque sub viridi frontem redimita mitella, Ad calamos terram cur pede non pepuli δNunc vero quid agam, ne tela Cupidinis obsint pQuid faciam, miserae quae mihi consilia pIsmenum ne petam quaeram ne immergier undis Flumini in fluctu depositura facem pTene ego lustrabo, percurrens antra Cytheron PAttica vel potius liriora sola petam 3 Quid loquor a demens locus est tibi nullus, abibis
Ast erit ille comes . teque sequetur amor. Non alae , non arma juvant, non uncta carina,
Te tenet ille potens, te ferit ille ferus. Tuque foves illum gremio, tu vulnera sentis, Si fugias etiam pectore Vulnus ales. Ergo mihi tandem cum spes sit nulla salutis, Ni tu is columen praesidiumque meum; Quae mihi ru rapis Alcide, vitamque animamque Ni vis dispeream redde mihi cxanimae. Venti verba ferunt saltem miserere puellae, Quam periisse tuum perfide crimen erit. Jam redeas . iam flecte pedes, iam perfide nostia Perfide suscipias languida membra sinu. Sic ait duplices mittens in pectora palmas Ingemit, cupiens dicere plura silet. Fessaque cum nequeat flammis malesana mederi, Concidit herboso emi sepulta toro. Et dum alium quaerit visu sibi fingere amantem, Hercule despecto non minus ardor inest. Uritur infelix in rus, vi torque Cupido Ignibu inclusis interiora Cnet. Purpureus veluti foris sub Iampade Phoebi Decedit nimio pressius ab igne color Ncia aliter nimium saeva combusta Dione
Decidit illius forma, decusque genis.
237쪽
Uertitur in cineres coma fit mox hispida fronte rLuminibus tortis horrida, sicca labris. Singulaque evadunt pallentia membra puellae. Altera paulatim corpore Visa fuit. Tum sociae quaerunt tanti quae causa doloris: Altera cur sit sic ipsius a facie. Cum vero noscat sensim decedere Vitam, Herculis ex igni se periisse refert Hic nequeunt oculis nimium etinere dolorem Najades teneras inter Hamadryadas, Nymphae namque gemunt casum, crudelia fata, Quod cogant illam funera acerba pati. Et modo coelicolas incusant, turgida velo
Lumina tergentes candidiore an V.
Et modo suspiciunt atque orant sidera ut illi omnia propitio dextera sint radio. Dumque dolent Nymphae properantis ad ultima vitae Fata suae finem, solvitur in lacrimas. Et simul ipsa faces intus nutritque fove Ue Si illis humor deficit, his anima. Herbaque fit tandem, commixtaque pluribus herbis Vix inter multas noscitur X aliis. Noscitur illa tamen quod lymphis irrigat arva, Et fluit ipse locus laetior ex lacrimis
Quamque tulit, retinet nodos robora clavae
Radice intorta , dicitur inho palos Noscitur inde magis maciem quod floribus ipse
Non simulet, vultus pallida, atra sinus. Et croceos etiam dum mittit saepe colores Indicium febris, signaque amantis habet. Quodque animo tulerit constanti Cypridos ignes, Interit haud unquam, perpetuoque viret. Notaque post etiam , quod quicumque ore momordit Hanc Veneris numquam dulcia furta sciet.
Hanc fugiunt Satyrique, agrestia Numina Fauni:
Silvanum non haec haec neque Pana tenet.
Sed properant Nymphae foliis innectere crines, Floribus ex variis & tibi seita parant:
238쪽
Nam quae eumque OVet casto sub pectore flammas Τempora circundans hanc colit atque legite At quoniam periit cupiens Iove vincula nati Conjuge non tanto digna puella viro rNe tu avidus nimium excelso flagroris amore quicumque eas in tua vota Cupis. Illicitos nam forte thoros si poscis amatae r Cogeris nimio tostus amore mori.
Ad eademiam Crines. O Quae Furfureis titulis Academia fulgos tum
Inclita laus Florae , ac magnum Italiae incremenis Quid tibi caesa modo praerupti e vertice montis N ,stra vehat Pinus curvae conjuncta carinae pIn Mi Pinus, nec adhuc assueta per undas Currere, quo sese vertat patet aequoris ingens
Undique prospectus late diffusa tuarum In laudum spatia. An retinacula solvere arena Audeat, .faevis ventorum lintea flabris Lintea committat fragili pendentia malo δTu si Typhis eris , dextra clavumque tenebis Uae licet ignotam ludis imbuere Amphitriten Nunc primum instituat, tamen inconcussa manebit,
Tutaque sulcabit pelagus portumque subibit,
239쪽
Unde absint Brevia, Syrtes et qua nubilus Auster
Flamine non volvat e fano ad littora luctus. Ergo ades, wquae prima fero, majora daturus Tempore labenti cum me firmaverit aetas,
Accipe dona libens, memorique in pectore serva. Hoc primum tibi surgit opus tu nostra sereno octa juves vultu, atque ingentibu annue coeptis. Haec ego vere meo juvenilia Carmina lusi, Prima fatebor iter cum aetas obliquat, instae Fertur equi in aenis lato per lubrica vitae r Cum circum sex et calidus praecordia sanguis; Distrahiturque ferox animus, sensusque procaces Pone sequens spernit mansurae praemia laudis: Cum tamen arridet tempestas Iaetior aevi; Robustoque magis florent in corpore vires, Nec jacet ingenium torpens, senioque fatiscens rQuin vigor est illi, quotcunque ocetur in ius,
Ocyus ire, sit nec amat conlidere putri.
Pro mihi Musarum quoties haec cura salubres Abrupit somnos quoties effudit in artus Sudorem gelidum , stimulosque in pectore sevit 3 At ni suspirem incassum cecidisse labores, Fama virum insignis quos me sublime coegit,
me felicem tua nam quae plurima Virtus Tollit humo sese, dextro me flamine rapi UmTendere iter subiget celeri per inane volatu. Quod si pro imparibus damne temerarius ausiS, Volvar excussus violento fulmine curru,
Non me poeniteat nec vanis conqUera auris
In magnis voluisse satis tua gloria major,
Quam quae vel summo valeat clarescere vate,
Pulchra suis radiis toto collucet in orbe. Tu vere in studium consumit tempora laudis, Virtutisque viam insistis seu munera diae Doctrinae tractanda tibi, seu pondera linguae
omnigenae expendenda cadant, seu tincta Veneno, Livida quae insani aculatur dextera vulgi, Tela retorquere expediat te Gloria circum
240쪽
Laeta volat, gaudetque tibi praepandere tedis Atria sidereae, atque aeternae limina vitae, Quae neque concutiant Venti, nec candidus imber Praecipitans coelo, nec rauca tonitrua pulsent. Ipse equidem tua facta canam, modo vita supersit, Ac te contigi patiaris carmine nostro, Teque excellentem meritis, ac dotibus auctam, Eximiisque viris foetam, cingeniisque vigentem Extollam, Europaeque inter florescere primas Te referam ac doctas summa cum laude palaestras. Hinc minus emeritum, quamvis me foeda procellis Fors circum fluitet, nomen sperare sepulchro Non nullum impellor, nec non vitalia saecla Plurima durando forsan mea carmina vincent. Si meret, interea propius nostram adspice Musam Nam tibi me addixi. Tua me sub jura receptum Defende, ac firma tecum me compede necte.
Sol ubi cre novo convestit lumine terras Aureus, ardentesque hinc illinc dissipat ignes: Aspera cedit hiems canis montibus humor Liquitur Eridanusque ruens attollit in altum Cornua in pelagus spatioso volvitur alveo. Sic ubi per Sophiae campos tua fulgida Virtus Emicuit, claraque adeo sub luce videndam Se dedit extemplo nostris e mentibus horrens Bruma abiit, durumque gelu, frigusque recessit ;Humanumque tua ingenium ubertate tumescens Extulit undo: , ceu gingite flumen iturum Doctrinae in maria alta caput procul insuper umbrae Ilicet excessiere animis caligine demptari Diffusaque tua nituit face nubilus aether Undique, aura risit dulcedine tellus Capta OVae, adventuque tuo laetissima fores Fu