Infallibilitatis pontificiae justis terminis circumscriptae explicatio atque defensio, dissertatio apologetica adversus novissimum privilegiorum pontificiorum vindicem

381쪽

M ille districtaeque in me censuis

rae rationem assert, ut autumat, decretoriarm

quod αempe in facta dematico ita si factum in

separabilisex dogmatri eonis Iam , ut errare nemo

possit in facto iudieando , quin fallatur θ Duar

Mirum i Quidni ergo si sic est, hoc idem pari libertate objicitur Doctissimis Cardinalibus Tarracremata, Bia rinino, Paltavicino, Laureae, Agumio s qua eη adverso iactum ita a dogm te discreverimi, ut Pontifices atque Concilia in iacto dijudicando errare posse , ac etiam quandoque errasse docueriRt, quin idcirco in dogmate judicando, fallerentur u sallerent. l U. Sed di addo cum bona veni : quid sit factum dogmaticum nequidem istelligit , qui sic contra nos instat. Noverit itaque Censor ille , duo esse in facto dogmatico consideranda :dogma scilicet, & dogmatis attributionem albcui privato Scriptori finam i E. G. In Christo

unam tantam ese votantatem Gratiae interiori numquam resim , duo sunt erronea & ha retica dogmata 3 quorum primum attribuitur Honorio , in Epistola ab ipso ad Sergium data , alterum Jansenio tribuitur , in Libro cui titulum dederat Augustinas Iansenti. Porro emroneane sint & haeretica dogmata illa duo, Ecclesia judicat, habito diligenti & accurato divinarum Scripturarum, Sacrae Traditionis

382쪽

examine e an autem eadem illa dogmata Ηωnorio, & Iansenio Vere tribuantur, seu an ea in scriptis Honorii & Ian senii contineantur , Ecclesia subinde judicat, diligenti & accurato scriptorum illorum examine : num scilicet sensus, quem ex verbo Dei cum Scripto tum tradito judicavit haereticum , in Honorii ad Serugium Epistola , & in Iansenti libro expressussiit In dogmatis examine faciendo , Ecclesia juxta Theologos omnes infallibilis est , quia regulis infallibilibus nititur, Scriptura nimi rum & Traditione, quarum habet plenissimani intelligentiam . At sitne perinde Ecclesia in attributionis examine faciendo infallibilis , non ita apud Theologos constat : . quia in eo faciendo , non jam regulis illis infallibit ibit; Ecclesia nititur s sed prudenti in primis ponderatione potestatis significationisque verbo. riun omnium , quibus illi sunt uti, ad sensus suos exprimendos s tum Criticae artis, &srammaticae legibus, in quibus non ita praesumitur infallibilis, & a Spiritu S. directa. Uno verbo quid Honorius de Iansenius senti. re debuerint, dogma est 3 quid re ipsa sense. rint, factuin est : utrumque tamen ita sejunctum ab altero, & a tam diversis regulis pendens, ut in uno dijudicando obrepere possit eraror, quin idcirco obrepat necessario, in alte tero definiendo . Haec si minus capit Pontili.

383쪽

ε Ociorum Privilegiorum vindex novissimus, legat Cardinalis Brancatii de Lamrea Discussionem deformiatario Archiepiscopi mehliniensis, & adnotationes Cardinalis de Aguina, ad Concilium letanum XI. m. a. Conciliorum Hispaniae pag. 669. & sua ut bene spero praejudicia dciponet. Quae sit factorum dogmaticorum conditio , quae ratio , explicatum inveniet e &quam parum facta hujusmodi dogmatibus ii divulsa sint, nisi sit male pertinax, iacile deprehendet .

I. Α Liudne in opusculo meo arroserint mmuli obtrectatores, pronunciare certa non ausim. Hoc dico tantum , accepisse me ab amicis per Epistolas, indoluisse nonnullos Romae Theologos , quod Cap. a. alterius Disse talionis late fuseque docuerim, Episcopos in Conciliis arcumenicis, meros non esse Romani

Pontificis Consultores , sed & Iudices caussarum fidei & morum , quae in Sacris illis Co gressibus agitantur. Moleste quoque tulisse sciolos aliquos, quod praemissa opusculo Praefatione significaverim, Romani Pontificis, in jud, candis fidei morumque quaestionibus , Asehaliam seu.infallibilitatem , ejusdemque silpra Concilia OEcumenica praestantiam & eminen

384쪽

εItiam potestatis atque auctoritatis, ad fidei Catholicae dogmata minime pertinere et quas idcirco absque ullo adversae sententiae morsu a que censura, tueri ac defendere vellem. At vera nunciasse amicos illos, haud facile

adducor ut credam e multoque minus existima.

verim, hujusmodi querelarum, si quae sorte de-la ae fuissent, rationem ullam habituros suisse Supremos, qui illic sedent, fidei Quaesitores . Episcopos enim in Conciliis sedentes , meros non esie Romani Pontificis Consultores, sed&veros Caussarum fidei Iudices, disparis tamen conditionis & ordinis, diserta Gelasii II. Gregorii I. Bonifacii II. quos ibidem laudavi, Sententia est, Patrum Conciliorumque suffragiis

confirmata , quam etiam primae notae Theologi , data opera atque ex instituto defendunt, ut apud Melchiorem Cano videre est Lib. s. de Locis Cap. I. Agitatas autem in Scholis, de Romani Pontificis insallibilitate, ejusdemque supra Consilia OEcumenica eminentia , quaestiones , ad fidei dogmata minime pertinere, praeterquam ultro citroque fatentur quotquot in iis agitandis vel mediocriter sapiunt in declaravit Innocentius XI. anno I 679. dum Explica-i,ionem CataoIuae idei, ab Episcopo tunc Con- domensi , postea vero Meldensi, in Galliis adornatam, dato Brevi Pontificio commenda- vir, probavit, summisque laudibus extulit: in

385쪽

qua de iis Scholae Quaestion ibus ita scripserat

eruditissimus Praesul, ad Ministrorum Calvinianorum dicteria repellenda r o)que les Mianistres neressent Haloguer era questions , pour ren.

Ia θ' catho sique .... Hoc est, Tametsi casum a ni misistri quaestiones, istis allegare soleant, ut Romani Ponti eis auctoritatem odiosam Melibus Deiant; non est eur de iis loquamur hie, CUM AD FIDEM CATHOLICAM NON PERTINEANT . Quod subinde ealculo suo probarunt Cardinales Eminentissimi, Ioannes Bona, & Sigismomdus Gbigi , aliique Romanae Curiae Praesules, rei litterariae Curatores 3 Imaeinibus LibelK Sacri tune Palatii Magister, ac postmodum Archiepiscopus Aventonensis , Laurentius Brantatius de Laurea, variarum tunc Congregationum Consultor, ac postmodum S. R. E. Cardinalis; MLehael Angelus Riceius, Congregationis Indulgentiarum Secretarius, Stephanus Gradius, Vaticana: Bibliothecae Praesei dis r qui omnes hanc ipsam Ex isationem Doctrina Catholisa idei, in qua quaestiones illae, de Romanorum Pontificum indeficientia , eorumque supra Concilia OEcumenica eminentia potestatis, ad em C

tholicam minime pertinere dicuntur , probarunt scommendarunt, summis laudibus extulerunt ,

datis ad Illustrissimum Auctorem Epistolis s

386쪽

eamque ne vel uno mutato verbulo, Romanis

typis, si ita Auctori placeret, edi posse deel

rarunt . Uti & re ipsa in Sermonem Italicum fideliter eleganterque conversa, post menses aliquot edita est : probante, ut Romae moris

est , Rumondo Capisucco , Sacri tunc Palatii Hagistro, ac postmodum S. R. E. Cardinati. Nota igitur id mihi nunc crimini verti potest, quod ante annos quinquaginta quinque Episcopo Condomensi laudi & quidem summae datum est ι qui distincta illa ac defaecata Catholicae fidei explicatione, Calvinianorum Ministrorum in Ecclesiam Romanam calumnias occupaverat, ac depulerat. II. De caetero quantum capio, quantum sapio, ii Romanorum Pontificum dignitati auctoritatique vehementer incommodant, qur jura illorum ac privilegia non se putant egregie defensuros , nisi ea praeter ius & aequum amplificent 3 nullisque quos ratio postulat, limitibus circumscribant . Sic enim Supremam in terris dignitatem auctoritatemque, odiosam haereticis faciunt, Catholicis minus gratam , seque ipsos tamquam projectos adulatores, eruditorum sibilis & cachinnis objiciunt.