장음표시 사용
11쪽
iiii Cilicia prouincia obtigisset: quae obtigit Lentulo.
nana, sit Ciliciam Lentulus antea initus esset; coni)ci postea in sortem reductionem regis oportuit, quippe cum ea Ciliciae proconsuli, cui prope in conspe-etti AEgyptus es et , ob facultatem rei p ficiendae prorsus deserenda videretur. Hispania vero, quae Ob- uenit Metello,ut in Appiano legimus, longiuinae ab AEgypto remota, omnino cum rediictione regis Al xandrini coniungenda non fuit. Huius & S.C & so tis in oratione in Pisonem mentio fit his verbis: Auderet Gabinius, si non acerrime fureret, quam prinii inciam P. Lentulus, cum ex auctoritate Sonatus, &sorte haberet, interposita religione,deposui si et,eanta, sibi tum adsciscere, cum, etiam si religio non impediret, mos maiorum tamen & exempla,& grauissime legum poenae vetarent λ Et in ea pro Postumo: Non
Iatroni, sed regi credidit; nec regi inimico populi
Romani,sed ei, cuius reditum consuli datum a Senatu videbat. Et in eadem: Non ad Gabini),cuius id negotium non erat, sed ad P. Lentuli, clarissimi Viri, auctoritatem,a Senatu prosectam, & consilio certo , re spe non dubia Romam contenderat. Accedit huius Epistolae tellimonium, satis apertum, his verbis: Hortensia & mea,& Luculli sentetia,ex illo S.C. quod te referente fhctum est, tibi decernit, ut regem reducas. Et in ep. 7. Nullima exstat S. C. quo reductio regis Alexandrini t1bi adempta sit. Quae confirmatiis. xxxiv. historia Dionis. Exeunte anno,cum Lentulus nondum in prouinciam iuisset,per C. Catonem tribunum pleb. obiecta Senatui religio est, prolato e Sibyllinis versibus oraculo, ne rex' cum multitudine reduceretur 9 si fieret, malo publico suturum. Tum
factum est alterum S. C. referente de religione Mal cellino
12쪽
ΕΡIST. I. LIB. I. iscellino eonsille; regem cum multitudine reduci , periculosum Reip.videri. De hoc S.C. sic in ep 2. lib. I I. ad Q. F r. De rege Alexandrino factum est S. C. cum multitudine cum reduci,periculosum Reipub. videri. Atque illam epistolam cum videam XI v. Kal. Febr. scriptam esse, facile possiim suspicari, hoc S.C. antequam haec ad Lentulum mitteretur,etae factum. nam
neque idibus,quo haec die scripta est neque postridie,
idest xv II. Kal. neque xv I. factum esse, ex dua*lS
onstat epistolis,secunda & quarta. Quod si quis xv. zal. idest pridie quam illam ad fratrem Cicero scrip-
t,decerni potuiste dixerit: antiqua consuetudine reicitetur. Senatum enim haberi per dies comitiales non licii iticomitialem autem fuisse digna,xv. Kal.Ian. non solum fasti dierum veteres,sed etiam Cicero ipse in quarta docet epistola. nam,cum de Senatu ad xv I. Kal. habito locutus esset, subiunxit: Senatus haberi ante Kal.Febr. per legem Pupiam,id quod scis, non potest. In ea etiam ad fratrem, cuius proxime sum . usus exemplo, extractam ait rem obtrectatorum Le- tuli calumnia ideinde comitiales dies esse consecutos: cum de Senatu xv I. Kal. habito loquatur,ut in quarta
significat huius libri: ubi, ijsdem fere kerbis utense
Res, inquit, ab aduersarijs nostris extracta est varijs Calumnijs. Ergo,ut redeam unde diuerti, S. C. de 'religione ante nanc epistolam, idest ante Idus Ianuar. factum erat Tertium S. C. cum fieret, nequiS Omnino regem reduceret; id quod, ut haec docet epistola , P. Servilius Isauricus censuerat; intercessiim est. Senatus tamen voluntas perscripta4
quod, impedito S. C. fieri solitum est; ut memoriae traderetur, atque exstaret in publicis tabulis, quid sc-
natiis,nisi obstitisset intercessio , fieri voluiuet . I ac
13쪽
de re sic in epist.7. Nullum exstat S. C. quo reductio regis Alexandrini tibi adempta sit, eUue, quae de ea
scripta est,auctoritas, cui scis intercessum esse, ut nequis omnino regem reduceret , tantam vim habet et
magis iratorum hominum studium, quam constantis senatus consilium esse videatur. Sublato igitur a r ligione exercitu , cum de rege reducendo deliberar tur, alij evin honorem Lentulo, quem iam antea ac S.C. & sortis beneficio acceperat, conseruarent, alij Pompeio mandandum, ali) aliter censerent I varietas opinionum rem extraxit I Catonis deinde tribuni pl. audacia disturbauit penitus, atque peruertit. nam &ab initio tribunatus, ut Fenestella docet apud Noniu, concionibus assiduis inuidiam regi, ac iantulo com citauit; &mox, lege etiam de abrogando Lentulo Ciliciae imperio promulgata,anesmOS eorum,qui Lemmio fauebant, a minore cura ad summum timorem traduxit et Pompeium vero, in senatu aspere,& acer he accusatum, eo redegit, ut consilium reducendi rogis abi)ceret. itaque rex, desperato senatus auxilio,
confugit ad Gabinium, Syriae proconsulem: a quo, promulis ei decem talentorum millibus ea sunt HS. bis millies quadringenties: ut ostendit Cicero in ora tione pro Postumo 2 Pompeio etiam, qui cum Crasso
tum consulatum gerebat, admodum pro eo conte dente , facile impetrauit, ut restitueretur. Ex eo postea Gabinius maiestatis accusatus, quod prouinciae suae finibus, contra legem Corneliam, excenisset,co ruptis iudicibus absolutus est i mox tamen de repetiindis in iudicium vocatus, defendente , Pompei rogam,Cicerone,qui priore iudicio accusauerat, io
maxime prioris iudicij damnatus,publicatis bonis,in exsultum abi)t: quem postea dictator Caesar restituit.
14쪽
E P I S T. I. L I B. I. . I 3Ηinc illa in eum oblique coniecta in oratione contra onem. Seipsum,fasces suos,exercitum populi Romani,numen interdictumq. deorum immortaliu, responsa sacerdotu, auctoritatem senariis, iussa populi, nomen, ac dignitatem imperis regi AEgyptio vedidit: in AEgyptum venit: signa contulit cum Alexandrinis: cepit Alexandriam . atque hoc loco scedam Appiani negligentiam dissimulare non possum, qui Gabinium Pompeio tertium consule, de maiestate damnatu qu-tat . in quo dupliciter peccat,primum temporis,dei Ee criminis in scientia. nam Gabinius biennio ante Pompei; tertium cosulatum,Domitio,& Appio Cos. non de maiestate, sed de repetundis damnatus est. utrumq; docet Dionis historia: cui si fides abrogatur; ipse certe non refelletur Cicero, quo ego, praebertiiri in rebus illius aetate gestis, locupletiorem testem non quaero, is in epist. I 6. ad Atticum lib. I v. & in ep. . ad QJr.lib.iij.prorsus pnefacit Appiani. Sed, ut redea ad Aulete, cuniae tantam vim Cqsari primu ab eodata,ut societatem pop. Rom cosequeretur,d inde Gabinio, ut eiectus restitueretur,forsitan mirari aliquis possit, qui si eius regis annua vectigalia nou rumon dubito, quin mirari desinata capiebat enim ex Egypto,n in quada oratione Cicerone stripsisse Π uis auctor Strabo lib. xvii. memoriae tradiditatalenta annua duodecim millia quingeta.Ιn talis opibus m
gni negotia no fuit,aut C sari sex millia talentom,aut Gabinio dece millia largiri,aut etiaud quod a Vare
ne proditu Plinius narrat,inona millia equitu, Pompeio circa Iudaea res gerere,isa pecunia tolei are,milis .le conuitias, totide aureis potorus, mutante vasa cum krculis saginare. Hactenus de Ptolomaeo. Nun 'tiae
sit epistori sententia, quo principio inducta, quibu
15쪽
distilicta partibus , quo fine conclusa, videamus. Ac priinum; luod ijs,qui aliena negotia curant,amouenda in primis negligentiae suspicio est; orditur Cicero ab officio suo, operamque a se in regio negotio nauatana ita significat , ut eximiam in Lentulum be ne-tiolentiam praeseserat. mox regiS,& eius amicorum studiuiti,consulis,& consularium sententias,Pompedfamiliarium contentionem,persidiam amicorum exponit . quae qui attendat,rei difficilitatem,ex Lentuli1ciatentia conficiendae, maximam videat. nam ad regis voluntatem,qui reduci a Pompeio, ciuitatis prin cipe,ctipiebat,Hammonius eius legatus, clam pec 'nia data, Senatorum animos traducere conabatum. Senatorum autem ali) , illius largitionis inuidia, rege oderant, reducendumque prorsus negabant, ut Marcellinus, Seruilius, senatus maior pars: alij Pompeiorem deferri malebant, ut Volcatius, Afranius,Lupus, Libo,Hypistis, omnes praeterea Pompei, familiares, quos pro summa eius auctoritate,& gratia,plurimos fuisse par est: nonnulli, ut Crassus, reducendum quidem regem,sed sine exercitii,Sibyllae versibus admoniti,ceniebant . Horum tria video genera fuisse.nam cum omnes in tuenda religione consentirent , non ta-aaten Omnium in ratione reducendi sensus idem erat. Placebat Crata consulari, a tribus legatis, vel priuatis, vel ijs etiam, qui cum imperio essent, regem εrestitui : ita neque Pompeius, neque Lentulus, qui cum imperio erant , excludebantur . Place- abat Bibulo, item consulari, a tribus priuatis: ita Pompeio , dc Lentulo locus erat. Contra Hortensius, Lucullus, Cicero, ipsi quoque consulares, ab uno Lentulo,Cillatam cum imperio administrant ,
reducendum censebant: quq anno superiore, ipsis
16쪽
E P I S T. I. L I B. I. Is Lentulo consilla reserente , senatus decreuerat. si perpendantiu singula:paene res a Lentulo remota videbitur . nam,si Marcellini,& Seruili) de non reducendo rege valeat opinio: iacet negotium. Si Pompei, familiares vincunt: Lemulo reiecto, Pompeius decernitur. Si de legatis priuatis Bibuli sententia i probatur: aeque Lentulus, & Pompeius, qui cum imperio erant, reijciuntur. Si Crassus auditur, ut inter legatos locum habeant ij, qui cum imperio sunt: oritur inter Lentulum,& Pota, tum de reductione coi ventio : nec dubium, quin Pompeius obtineat, hono- . ibus, & meritis in Remp. ciuitatis facile princeps. inicum igitur in Hortensi), Luculli, Ciceronis sente tia perfugium. Sed hic etiam aduersantur multa eprimum,senatus voluntaS , a rege, propter apertam largitionem, alienior I deinde, corrupti ab Hammo- aio,regis legato, nota pauci; qui rem ad Pompeium deferri omnes volebant; postremo, ipsius Pompeij familiares, & in i)s tribuni pleb.aliquot, parati ac inetercedendiim, si pro Lentulo S.C. fieret. Addo illud trod Ciceronis, quia Lentuli beneficio obstrictus ubebatur, in causia regia minor erat auctoritas; gratia ero eius, ut ma na esset,maiore tamen Pompei,hratia vincebattu . Nec vero,adempto exercitu,quod Cicero etiam, Hortensius, Lucullus religionis caussa Probare cogebantur, magnopere erat, cur eam reductioiaem Lentulus expeteret: quippequi Vereretur, ne, respuentibus regem Alexandrinis, quos cogere sine armis nequiret, insectare cum aliquo dedecore discederet. 4ocirca praeclarum in hac epistola Ci-zeronis artificium licet animaduertere : qui neque perare Lentulum iubet,cum desperandum potius imvlligat; neque tamen prorsus eum abducit a spe, V
17쪽
is ARGUMENTUM EPIST. I. LIB. I. xitus ne hominis amicissimi, optimeque de se meritii
fortasse etiam, ipsi iis opera Ciceronis , optatum rei .exitum exspectantis , animum offendat. nam in eo loco: In Senatu sic egit caussam tuam, ut neque et quentia maiore quisquam, neque grauitate,nec si loto,nec contentione agere potueritς Pompeium omtime animatum erga Lentulum significat. Insta vero, cum subiungit; Q res auget suspicionem Pompei3 voluntatis. Et paulo post: In eam opinio nem rem adduxerunt, ut Pompeius cupere videatu
fit in eo: Quod Pompeio se .atificari putant: id tium, quod promiserat, in dubium reuocat. Quinqui erant, qui Pompei j caussa nossenti si neς Lentae
qui antea Pompeium ornauerat, fauebant. Ita Leri
tuto spes omnis infirmatur: cum vel amicos rempta, aduersarios habeat; vet,qui alieniores Pompeio sint, amicos ipse habere non possit. Callide autem, ni sua culpa res inclinasse videatur, inducit illa quasi excusationis Ioco : Vt in rebus multo ante, quam Profectus cs, ab ipso rege, & ab intimis, ac dome1 Pompei) clam exulceratis , deinde palam a consula. ribus exagitatis, & in summam inuidiam adductis, ita versamur . Scripta est Epistola, Cn. Conido, Lentulo Marcellino, L. Marcio Philippo Coa.
18쪽
Go, omni officio, ac potius pietate erga te, caeteris fatisfacio omnibus,mihi ipse nunquam satisfacio. Tanta enim magnitudo est tuorum erga me meritorum: Vt,quo niam tu, nisi perfecta re, de me non con
quiesti, ego, quia non idem in tua cauiss fficio, vitam mihi esse acerbam putem. In caussa haec sinat. Hammonius Regis legatus, aperte .pecunia nos oppugnat. Res agitur per eosdem creditores, per quos, cum tu aderas,agebatur. Regis causta si qui sunt , qui Velint, qui uel sitnt ; omnes rem ad Pompeium deferri lunt . Senatus religionis calumniam, non religione, natevolentia, & illius regiae largitionis inuidiata, probat. Pompeium & hortari, & orare, & iam lutius accusare, & monere, ut magnam infami m fu- distat, non desistamus: sed plane nec precibus nostris,nec admonitionibus reliquit locum, nam cum in sermone Motidiano, tum in Senatu palam sic egit caussam tuam; Vt neque eloquentia maiore quisquam, neque grauitare, nec Itudio, nec contentione agere potuerit, cum stimina testificatione tuorum in se officiorum,& amoris erga te sul. Marcellinum tibi esse iratum scis, is, hac re gia caussa excepta, caeteris in rebus se acerrimum tui defensorem fore ostendit . quo' dat,accipimus: quod instititit referre de religione,& ispe iam retulit, ab eo demduci non potest. Res ante Idus acta sic est: nam haec Idἰ-bus mane scripsi. Hortς-j & mea,& Luculli sententia
religimi de ; tenςri enim re aliter no b potest
19쪽
potest) sed ex illo S. C. quod te reserente, facturn
tibi decernit, ut Regem reducas ; quod commodo rora facere possis: ut exercitum religio tollat, te, auectore.
Senatus retineat. Crassus tres legatos decernit, nec e
cludit Pompeium ; censet enim etiam ex ijs,qui cum imperio sunt . Bibulus tres legatos ex iis, qui priuati sint. huic assentiuntur reliqui Consularcs, praeter Sertiilium, qui omnino reduci negat oportere : & Volcatium, qHi Lupo referente , Pompeium decernit, & Afranium, qui assentitur Volcatio: quae res auget suspicionem Pompeii voluntatis: nam aduertebatur , Pompeii familiarchassentire Volcatio. Laboratur vchementer, inclinata est. Libonis, & Hypsaei non obsclara concursatio, contentio, omniumque Pompeij familiarium studiiiij in eam opinionem rem adduxerunt, ut Pompcius cupC- te videatur. cui quI nolunt, iidem tibi, quod eum ornasti,non sunt amici. Nos in caussa altistoritatem eo minorem habemus, quod tibi debemus . Gratiam autzm lnostram exstinguit hominum suspicio, quod Pompeio se igratificari putant, ut in rebus multo ante,quam H lactus es, ab ip s Rege,& ab intimis, ac domesticis peti clam exulceratis, deinde palam a Consularibus Jgitatis, & in summam inuidiam adductis, ita versan Nostram fidem omnes, amorem tus absentis praesenti cognoscent. Si esset in iis fides, in quibus summa esse debebat, non laboraremus . Vale .
Tota est negotiatis epistola , excepta morali clausulas is ' qua studium, oe o clam in agendo, diligentiam in Ieribendo promittit. Significas, quid actum sit insenatu; quid ipse oratione sua profecerit ; quem hibuit sententu. exitum habuerit;co tiles quid sentiant; quo Pompeius, quo familiares eius animo sint . E quoniam Lentula int regia
20쪽
regia caussa duo maxime tribuni pl. aduersabantur,to, Caninius a quin um alter totam regis reddictionem
oppugnabat, alter Tompeio studebat: his, ne quid agere cum populo possent, obiecta ego dicit impedimenta auspiciorum, oe legum .
IDibus Ian. in Senatu nihil est confectum: propterecta quod dies magna ex parte consumptus est altercatio 11e Lentuli Constitis ,& Caninis Tribuni pleb. Eo die nos quoque multa verba fecimus , maximeque visi sumus Senatum commemoratione tuae voluntatis erga
illum ordίnem commouere. Itaque postridie placuit νut breuiter sententias diceremus ; vsdebatur enim re conciliata nobis voluntas Senatus esse: quod tum ducendo , tum singulis appellandis, rogandisque perspex ram. Itaque cum sententia prima Bibuli pronunciata esset, ut tres legati Regem reducerent ; secianda Hortensii , ut tu sine exercitu reduceres; tertia Volcatij, ut Pompeius reduceret, postulatum est , ut Bibuli sentemtia diuideretur: quatenus de religione dicebat ; cuique rei iam obsisti non poterat, Bibulo assensim est. DOtribus legatis frequentes ierunt in alia omnia. Proxima erat Hortensij sententia: cui Lupus Tribunus pl. quod ipse de Pompeio retulisset, intendere coepit, ante si oportere discessionem facere, quam Consules . Eius orationi vehementer ab omnibus reclamatum est: erat enim & iniqua, & noua. Consules neque comed bant, neque valde repugnabant: diem consumi Vol bant : id quod est factum, perspiciebant enim in Hortensii sententiam multis partibus plures sturos: quanquam apcrte Volcatio assentirentur. multi rogabantur, atque id ipsum Consulibus inuitis: nam Bibuli sentem. tiam valere cupierunt. Hao controuersia usque ad --