M. Tullii Ciceronis Epistolæ familiares cum auctoris vita a Paullo Manutio edita. ... Maiore, quam hactenus diligenter castigatæ

발행: 1660년

분량: 523페이지

출처: archive.org

분류: 로마

211쪽

AD LEPT. ET ALIOS. mBITHYNICVS S. D. CIC. I

SI mihi tecum non & multae, & iustae caussae amicitiae priuatim essent; repeterein initia amicitiae ex parentibus nostris: quod faciendum is existimo , qui paternam amicitiam nullis Ipsi offici3 prosecuti lant. Itaque contentus ero nostra ipBrum amititia etcuius fiducia peto a re, ut absentem me, quibuscumque in rebus opus fuerit, tueare; si nullum ossicium tuum apud me intermoriturum existimas. Vale.

ARGV ME NT V M. . Mirum Ariamat desiderium cum Rithynico vivendi,σ adint, ' se esse tui amore eoniuncti mum.

CICERO S. D. BITHYNICO. Ig

CVm caeterarum rerum caussa cupio esse aliquando Remp. constitutam um velim mihi credas accidere id etian a, iemo magis expectam promissum tulimr, quo in litteris uteris rscribis enim, si ita sit,ie mecum esse victurum. Gratissima mihit a 'oluntas est, facisque mihi alienum necessitudine nostra, iudicisque patris tui de me,summi viri. Nam sic habeto bene ificioruin magnitudine eos, qui temporibus vahaerunt, aut v leant,coniunctiores recum esse, quam me,necessitudine neminem. Quamobrem grata mihi est, δe memoria tua nostrae eonvinctionis, δc eius etiam augendae voluntas. Vale.

Respondet Lepta, quipraconium fecisent, licere iis esse in num-rionibus, scribit de bello Hispaniensi, de Lepta negotio , de Oratore suo, de mansione urbana.

CICERO S. D. LEPTAE. Is S Imul accepi a Seleuco tuo litteras, statim quaesivi e Balbo

per codicillos, quid esset in lege: rescripsit, eos, qui facerent praecutum, vetari esse in Decurionibus,oui fecisseiar, non verari. Quare bono animo sint & tui,& mei familiares,neque enim erat ferendum, cum qui hodie haruspicinam facerent, in Senarti Romae legetanturi eos, qui aliquando praeconium iecissent, inmunicipius Decuriones esse non licere. De int

212쪽

spanijs noui nihil , maginatat tamen exercituni Pompeium ha- e constat. Nam QElar ipse ad nos misit exemplum Pac ilitterarum, in quo erat illi XL esse legiones. Scripserat etiam Messua Salasso, P. Cintium, fratrem eius, tuta Pompeii, inspectante exercitu interiorum, quod consensisset cnin Hispanis quibusdam, si in oppidum nescioia quod . Pompeius rei

inamentariae caussa venisses, eum comprehendere , ad Caesaremque deducere. De negotio tuo, quod sponsor es pro Pompeio , si Balbus consponsor tuus redierit, homo in re familiari non parum diligens, non desinam cum illo communicare, si ruri expediri possit, quod videbatur mihi ille confidere .

ratorem meum tantopere a te probari,vehementer gauedo ;

hi quidem sic persuadeo, me quidauid habuerim iudici, de dicendo, in illum librum contulisse. Qui si est talis, qualem in tibi videri scribis, ego quoque aliquid su D; sin aliter non re euio, quin, quantum de illo libro tantundem de mei iudicij fama detrahatur. Leptam nostrurn cupio desectari iam talibus seliptis: etsi abest naturitas aetatis , iam tamen personare au reseius huiusmodi vocibus, non est inutile. Me Romae tenuit omnino Tulliae meae partus;sed cum ea, quemad inodun xψero, satis firma sit; tenor tamen, dum a Dolabellae procuratoribus exigam primam pensionem. Et mehercule non tam sum per rinator iam, quam solebam ; aedilicia mea me delectabant,& otium. Don vis est, quae nulli vi larum mearum cedat: otium omni desertissima regione maius ; itaque ne litterae quidem apeae unpediuntur, in quibus sine ulla interpellatiune versor; Iare , It arbitror, prius Uc te nos, quana istic tu nos videbis.. ta manissimus euiscat Hesiodum, Sc habeat in ore

την δίαρετης, curationem eorum

.m far Ludos regionatim daturus esset cupiebat. Cicero dissuadet, meminit Suetonius dehisiadis tu Iulu vita. ' -

: CICERO S. D. LEPTAE. 2oM Aculam offato functuna etse gaude Eius Falernum mi. hi semper idoneum visum uil diqerlatio; si modo iecti statis

213쪽

satis est ad comitatum nostrum recipiendumKaetero qui Is mihi locus non displicet, neera re Petrinum tuum deseram; nam revilla,& amoenitas illa commorationis est non diuersorij.Decubratione aliqua iunerum regionum, cum oppio locutus sum; nam Balbum, posteaquam tu es profectus, non vidi tantis pedum doloribus afficitur,vide conueniri nolle. Omnino de totare, ut mihi vidgris sapientiusfaceres, si non curares: quod enim eo labore assequi vis,nullo modo assequere.Tanta est enim intimorum multitudo , ut ex his potius aliquis effluat,quam nouo' sit aditus, pinsertim qui nihil esserat praeter operamr in qua ille dedisse beneflasum pinabit, si modb ipsum sciet, non accepisse. Sed tamen aliquid videbimus in quo sit spes: aliter quidem non modo R- appetendum, sed etiam fugiendum puto. Ego me Astruae uiutius arbitror commoraturum, quoad ille quandoque

Monet Toranium, Ut in Sicilia commoretur, qποad scire possiti quid sibi agendum sirinausula consolationis nescio quid couti

meto

CICERO S. D. TORANIO. , - 2IDEderam triduo anie pueris Cn. Planch litteras ad ter eo

nunc ero breuior,teque, ut ante Consolabar te, hoc tempore monebo. Nihil puto tibi esse utilius, quam ibidem operiri . quo ad scire possis,quid tibi agendum sit. Nam praetet nauig tionis longae,& hiemalis, minime p inrtuosae periculum, in odvitain ris ne illud quidem non,qliamuis subito,duni certi Hiquidandietis te istinc posse proficisci; nihil est praeterea, cor ario nientibus te offerre gestiaS.Muluilr erea metuo, quae cum Cilone nostro communicaui. Quid multaΘloco opportuiti Ke iri his malis nullo esse pori isti, ex quo ie quocunque opus erit, se cillime ,& expeditissamς conferas. Quod si recipiet ille se, ad tempus aderis: sin, quoniam multa accidere possunt, aliqua res vel enm impedier, vel morabitur,tu ibi eris, ubi omnia scire pcii sis. Hoc mihi prorsus valde placet.De reliquo, ut te laeti per litteras hortatus su, ita velidi tibi persuadeas;te in hac caussa nihil habeta,quod timendum fit praeter communem rasum siritatis;

214쪽

qui etsi est grauissimus ι tamen ita viximus, id id aetatis iam

sumus,ut omnia, quae non nostra culpa nobis accident, i liter ferre debeamus. Hic tui omnes valent; summaque pietate te

desiderant. & diligunt, dc colunt. Tu & cura,vt valeas i de te

istinc ne temere commouera

Ad consolandum roranium praeterita colistin d ipse fecerit, quasi exemplum ad imitandum proponit.

' CICERO S. D. TORANIo. 23

ETsi, cum haec ad te scriberem', aut appr inquare exitus litariis calamitosissimi helli ut iam aliquid conicolam videbatur a tamen quotidie com Demorab ira, te vi usu in tanto exercitu mihi fuisse assensorem, & me tibi: solosque , nos vidisse, quantum esset in eo bel o mali, in quo spe pacis exclusa, ipse victoria futura es t acerbis Iluar quae aut interitum allatura esset, si victus esset, aut, si vicisses, seruitutem. Itaquσego, quem tum fortes illi viri, & sapientes, Domiti,, & Leni li, timidum esse dicebant, de eram planar timebam enim, ne et enirent ea, quae accideruntὶ idem nunc nihil timeo, dc ad omnem euentum paratus sum. Cusi aliquid videbitur caueri posse, tum id negligi dolebammunc vero , euehsis omnibus re bus, cum consilio profici nihil possit, una ratio videtur, qui quid eueneris, ferre moderate: praesertim cum omnium rcrum mors sit extremum, & mihi sim conscius, me, quoad licuerir , dignitati Re . consuluisse : &, hac amissa; salutem retinere Pvoluisse. Haec scripsi, non ut de nete ipse dicerem; sed ut tu, qui coniunctissima fuisti mecum de sententia & voluntate, eadem cogitares. MAG N A enim consolationes,cum recordareta , etiam sisecus acciderisite tamen recte,vereque sensisse. Atq; vtμnam liceat aliquando aliquo Reip. statu nos frui, interiis nos conferre sollicitudines nostras quas pertulimus, tum curri timidi putabamur, quia distamus ea iura, quae facta sunt. De tuis rebus nihil esse, quod timeas, praeter uniuersae Reip. inter tum, tibi confirmo. De me autem sic velim iudices; quartum

ego possim, me tibi, saluti tuae, liberiique tuis summo cum studio praesto semper futurum. Vin . Am

215쪽

ARGUMENTVM.

Domitium,interim ansuorum dolantem,rogat, ut Reip am

satisfecerit incolumissi' sua consulat.

CICERO S. D. DOMITIO.

23Non ea res me deterruit, quo minus, posteaquam In It liam venisti, litteras ad te mitterem, qus' tu ad me nullas miseras; sed quia nec quid ibi pollizerer , ipse egens rebus omnibus, nec quid tuaderem , cum mibimetipsi consitum deesset ; nec quid concitationis afferrem, in tantiS malis reperie-ham . Haec quanquam nihilo meliora iunt; nunc etiam, atque etiam multo desperatiora ; tamen inanes esse meas litteras, quam nullas, malui. Ego, si te intelligere plus conatum e suscipere Reip. caussa muneris, quam quantum praestare portasses, tamen quibuscunque rebus possem, ad ea conditionem te vivendi, quae daretur,quaeque esset,hortarer. Sed cum conmlhs tui,bene, sortherque sustepti eum tibi finem statueris, quem ipsa sortuna terminum nostratum contentionum esse 'oluisset; oro, testorquEt ro nostra vetere coniunctione, ac necesmtudine,proque summa mea in te beneuolentia,& tua in meri, te ut nobis parenti, coniugi tuisque omnibus, quibus es, turustique semper carissimus, saluuin conserues: incolumitati tuae. illorumque, qui ex re pendent,consulas, quae didicisti, quaeque ab adoles cciuia pulcherrime a sapientissimis viris tradi a m moria, 8c scientia comprehendisti, ijs hoc tempore utare, quos coniunctos summa beneuolentia , plurimisque ossicijs amisisti; eorum desideriunt si non muci niuio, aς sorti seras. Ego,quid possim, nescio, vel potius me parum posse senti,i; illud ramen tibi polliceor, nae quaecunque saluti,dignitatiquu tuae conducere arbitrabori ranto studio esse fati urum , quanto semper tu &studio, Jc officio in meis rebus fuisti. Hanc meam voluntatem

ad matrem tuam,optimam foeminam,tuiq; amantissimam,

tuli Si quid ad me scripseris ita faciam, ut te velle intellexero, sin autem tu minus scripseris; ego tamen omnia, quae tibi utilia esse arbitrabor, summo studio, di, entiaque curabo. Vale

216쪽

tam enim facio de meo. Nam primum honoris caussa in scenam redierant ij, quos ego horraris caussa in scena dece sI1atbitrabari deliciae verrituae, noster agispus,eiusmodi fuit, ut ei desinere perdmnemrimines liceret. Is iurare cum coepisset .

vox in dAecit in illo loco, Si sciem 1allo. Quid tibi ego

alia narrem nostrenim reliquos ludos, quid 3 ne id quidem 1 potis habuerunt, quod solent mediocres ludi ; apparatus enim spectatio tollebat omnem hil .iritatem: quo quidem appar tui non dubito quin animo aequissi,no carueris. Quid eniti belli

chationis habent sexcenti muli in Clytemnestra agris

Troiano creaturarum tria millia Z aut armati in vatia

exis , Sc equitatus in aliqua pugna quae popuHem admiratIonem habuerunt delectationei ibi nullam attuligent. Qudasi tu per eos dies operam dedisti Ptinogeni tuo, dummoclo istibi quiduis potius, quam orationes meas legerit, ne tu haud paulo plus, quam quisquam nostrum, delectationis habuisti. N in enim te puto Gi aecos, aut Oscos ludos desiderasse, praestitim eum Oicos ludos vel in Senatu nostro spectare possis,

Graecos velo ita non ames, ut ne ad villam quidem tuam via

Graeca ire soleas Nam q rgo te athletas putem desiderare, qui gladiatores conteni IA in quibus ipse Pompeius confitetur se & operam, & oleuin perdidis e. Reliquae sunt ve- viationes , binae per dieS quioquoa magnita A, nemo negat; sed qu otest esse homini politico delectatio Gum aut homo im-- illus a valentissima bestia laniatur, alii praeclara bestia i nabulo transverberabatur Z quae tamen si videnda sint, inpevidisti. neque nos, quia)aec spectauimus, quidquam uoui vidimus , Elephantoruni exiremus dies sust, in quo admiratio magna vulgi, atque t tutari teloctatio te xiiiii: quin etiam mulericordia quaedam consccuta est, atque iis eiusmodi, esse quandam illi belluae cum genere humano iocie tuen . His ego tamen diebus, ludis scenicis, ne sorte videar tibi is modo

beatus, sed liber omnino fuisse: dirupi pene me in iudicio Calli Caninij, familiaris tui. Qubd si tam facilem populum haberem , quam iEsopus habuit, libentei mel aercule artem desinerem, iecinnque & cum similibus nostri viverem. Nam me acum antea taedebat, cum ambitio boliabantur, & lice-

217쪽

188 EPIST. LIR VII.

bat denique,quem noleb. ina, non defendere, tum vero hoe tenia pore vita nulla est. Neque enim fructum ullum laboris expedi : , & cogor nonnunq m homines non optime de me meri- ros, rogatu eorum, qui beiae merit ἱ sunt, erue R . Itaque quaeri iussas omnes aliquando vivendi arbitratu meo x requσ' MPi.im rationem otii tui& laudo vehementer,& probo, quod.que nris minus intervisis,hoc fero animo aequiore:quod, si M-mae cesssues, tamen neque nos lepore tuom eque te,si quis est inta: me, di frui liceret, propter molestissi inas occupationes meas,

quibtis si me relaxato, nam, ut plane exsoluam, non postulo, te ipsum quide in qui multos annos nihil aliud commentaris , docebo prosccin quid sit humaniter uiuerm Tu modo istam

imbecillitatem valetudinis tuae ustenta ,& tuere, ut faci&, n stras villas obire, & mecum nostra simul lecticula concursare possis. Haec ad te pluribus verbis scripsi, quam soleo , non .rijs abundantia, sed amoris erga te,quod me quadam episto subinultatas, si memoria tenes, ut ad re aliquid eiusmodi scriberem, quo minus te pi aerermisisse ludos poenitereto Quod assecutus sum, gaudeo, sin minus, hoc me tamen consolabor, quod posthac d ludos venies, nesque vises, neque in epistolis relinques meis spem aliquam delectasiqnis tuae. Vale

Mari' negotium cura fere promittit: deinde sicribit auantis faciat, σ facere debeat condemnationem T. Munam, Planci Bursa, de quo vide Pedianuinis commentario Muis mana. Scripta est primis diebus eius anni, quo Servius Sulpicius, oe M. Marce a Conquies ,re: nam paulo post Cicero in ProuinciamM2 D rem damnatum ait, cum primum43. E me stratu. CICERO S. D. MARIO. ΣMAndatum tuum curabo diligenter, sed homo acutus ei mandasti potissimum, cui expediret, illud venire quampluri ino ; sed eo vidisti multum, quod praefinisti, quo ne pluris emerem. Quod si mihi peianisisses, qui ine amor in re est, confecissem cum c aeredibus; nunc, quando tuum pretium

218쪽

nou. licitatorem potius apponam, quadrilud minoris veneat, sed de ioco satis est. Tuum negotium agam, sicuti debeo, di ligenter . De Bursa te gaudere certo scio, sed nimis verecunde mihi gratularis ; putas enim, ut scribis, propter hominis sordes minus me magnam illam laetitiam putare a Credas mihi velim, magis me iudicio hoc,m im morte inimici leterarum .. Pri-rmim enim iudicio malo, quam gladio: deinde, gloria potius amici , quam calamitate. In primisque me delectauit, tantum studium bonorum in me extitisse, contra incredibilem contentionem clarissimi, ac potentissimi viri Postremo, quod vix

erisimile fortasse videatur oderam multo peius hunc,qua in illum ipsum Clodium. Illum enim oppugnaram, hunc desenderam Et ille, cum omnis Respublica in meo capite discumen esset habitura, magnum quiddam spe stauit; nec sua quidem sponte, sed eorum auxilio, qui me staniel, stare non poterant; hic simiolus,animi caussa me, in quem inueheretur, delegerat; perseueratq; nonnullis inuidis meis, se in me emissarium semper fore. Quamobrem valde iubeo gaudere te, magna res gestamst. Nunquam ulli fortiores ciues fultant,quam qui ausi sunt eum contra tantaS opes eius, a quo inmedi i Iudices erant, condemnare; quM fecissent nunquam , nisi ijs dolorI meus fuissent dolor . Nos hic multitudine, dc celebritate iudiciorum, nouis legibus ita sustinemur; vr quotidie vota faciamus . ne intercaletur, ut quamprimum te videre possimus. Vale.

Caussam ex Ut,cur acie Pharsalica viritus, a bello discesserit: quod illi ab iniquis vitio dabatur.

CICERO S. D. MARIO. 3

ΡErsaepe inibi cogitanti de communibus miserijs, in quibus

tot aniles versamur, & ut video, versabimur, solet tria mentem venire illius temporis, quo proxime fuimus una ,

quin etiam ipsum diem memoria teneo. Nam ad III. Idus Maias, Lentulo, & Marcello Coss. cum in Pompeianum vesperi venissem. mibi muscito animo praesto suisti. Sollicitum autem ae babebat cogitario tum ossicij , tum etiam periculi

219쪽

mei.Si manerem in Italia,verebate ne officio deessem,cl promciscerer ad bes luna, periculiam te meum commouebar. Quor empore vidisti proseisto me quoque ita coniurbatum, ut non explicarem, quid esset optimum factu. Pudori tamen malus,

ta inaeque icedere,qua in salinis meae rationem ducere, cuius me

iraei facti menituri non tam propter periculum meum, quam propter vitia multa, quiae ibi ostendi, quo veneram. Primum, neque magnas copias, neque bellicosas: deinde, extra Ducem ,

paucUsque praeterea , Me saeincipibus loqliorὶ reliqui primum in

ipso bello rapatas, deincae in oratione ita crudeles, ut ipsa in victoi ta n horrerem , maximum autem aes alienum amplissimoruna virorum,quin quaeris, lihil boni pr ter caussam. ite cum vidissena,desperans vi storiam, primum coepi suadere paceno, cuius fuerim semper auctor: deinde,cum ab ea sententia Pompeius valde abhorrerer suadere institui bellum ut duceret. Hoc

interdum probabat, & in ea sententia videbatur fore; dc fuisset fortasse nisi quadam ex pugna coepisset suis militibus confid re . Ex eo tempore vir ille statistis,nullus Imperator fuit: signa, tirone, collecti .exercitu,cum legionibus robustissimὸ dontulit; victus turpi lime,amissis etiam castris solus sugit. Hunc ego belli mihi finem fecunec putaui, cum integris pares no afuissemus fractos superiores fore. Discessi ab eo bello, in quo aut in acie cadendum fuit, aut in aliquas inlidias infidendum,

aut deueniendum in victoris manus, aut ad Iubam confugiendum , aut capiendus tanquam exilio locus, Mit consciscenda mors voluntaria: certe nihil fuit, praeterea si te victori nolles, axit non auderes committere. Ex omnibus autem ijs, qtue dixi incommodis, nihil tollerabilius exilio, praesertim innocenti, ubi nulla adiuncta est turAitudo: addo etia in ciun ea Vrbe in careas, inoua nihil sit, quod videre possis sine dolore. Ego cum meis, si quidquam nunc cuiuspiam est) etiam in meis esse malui. Quae acciderunt,omnia dixi futura, veni domum ;non quω optima vivendi conditio esset; sed tamen, si esset alio qua forma Reip. tanquam iri patrIa ut esse nassi nulla, tanquam in exilio: mortem mihi cur consciscerem, caussa non visa est: cur optarem,irmitae caussae. Verus est enim VB I non sis, qui

220쪽

magnum solatium, praesertim cum ha am duas res, quibus me sustentem: timarum artium scientiam,& maximaru rerum gloriam ; quarum altera mihi vivo nunquam eripietur; altera ne mortuo quidem . Haec ad te scripsi verbosius; & tibi molestus fui, quod te cum mei,tum Reiputa cognoui amantis simum. Notum tibi omne consilium meum esse volui:vt primum scires, me nunquam voluisse plus quemquam posse. . quam uniuersam Remp. postea autem quam alicuius culpata tantu ri valeret unus,ut bbsisti non posset, me voluisse pacem νamisib exercitu, & eo Duce,in quo spes fuerat uno,me voluisse etiam teliquis omnibus; postea quam non potuerim, mihi ipsi finem fecisse belli. Nune autem, si haec ciuitas est, ciuem esse me; si non, exulem esse, non incommodiore loco, quam si me Rhodum,aut Mitylenas contulissem. Haec tecum colam lueram; sed quia longius fiebat,uolui per litteras eadem, ut res, quod diceres, si quando in vituperatores meos incidisses. Sunt enim, qui, cum meus interhus nihil fuerint Re . pinu turus,criminis loco putem esse, quod vivam . Quibus ego ee to scio non videris satis multos perisser misi me audissent, quamuis iniqua pace, honeste tamen uiuerint , armis enim in .reriores,non caussa,fuissent. Habes epistolam verbosioren fortasse,quam velles.Quod thi ita videri putabo nisi mihi longiorem remiseris. Ego, si quae volo, expedier breui te mete,vr spero, videbo. Vale. u

Premonet Marium de aduenta suo in Pomponum

CICERO s. P. MARIO.AD x II. Kal. in Cumanum veni cuni Libone tuo, vel nostro potius; in Pompeianum statim cogito; sed faciam te sante cer riorem. Te cum semper valere cupio, tu certe dum lanuas;vides enim quanto pon una laturi sumus. Qua re si quid . costitutum cum podagra habes, fac in alium diem disseras Cora igitur, ut valeas, & me hoc biduo, aut rriduo ecta. vale.

SEARCH

MENU NAVIGATION