장음표시 사용
461쪽
nus. -- Proxima sensit obesse vehementer suae πυniol i , ει ο πνιῆμα ἐλαλησιν ἄ-τω, η μὴ - quomodo enim Deo dici poterat obniti, qui h mini repugnaret agenti per impulsum spiritus malu De sua tamen vocis interpretatione persuasus, sic ista celisset interpungenda Markundus: Εἰ θ Πνιῖ3ια ελαληο ετ αὐτώ figuram ut vocat, ilic statuit, a lectorellippieridae per ταχεωι vel hoc modo, ἡ ουλῆ εeγον του ro καταμηνιΤαι. illius figurae primum Pri ducit exemplum ex Ev. Lucae c. XIII, 9, de sicu
huius simillima dat Xenophontis quaedam aliorumque, atque ex optimis Scriptoribus plurima sibi huius generis scribit ad manum esse. - hoc equidem non miror, cui talia permulta quoque sunt in num ram; multo magis miror non vidisse Marklandum, quantum illa distent ab his Lucaneis, quae, ut cum illis comparari quodammodo possent, scribi saltem debuissent:
Vbicunque enim illud obtinet ἀν ταωiac.., lamciae conditionali semper adsunt ista, Mi μμ -n' vel ἐαι μοῦν, - ἐαν δ.. Deinde per ellipsin in priore parte semper supplendum relinquitur εο αν εχει, vel παλῶς. Traphon in libello inedito AH T ..ων, ubi de ellipsi agens attulerat notissima Homeri, 'ΑΚ ει μιν γέ esic ' ἰRειπή, inquit, σὲ αάR imo παλωο εκρῶν ατο γαρ ἡ atque ita plene loqui solet Lu
462쪽
.τ ῶ, in talibus supplendum, quam parum qua drat Markundi interpretationil Nullam ego causam video, cur aliter illic acciperetur, quam vesinto solet accipi. Mosaicas Leges suo quodam modo observantes, Saddueaei animas immortales elle negabant ; omnem suam spem habentes in hac vita collocatam , atque in ciVitate regenda tranquillitati publicae propterea maxime stiadentes, hinc Hierosolymis suerunt acerrimi Apostolorum, quos civitatis habebant perturbatores, adversarii, Act. A. c. IV, 2,
conf. illic g. 28, 33. Senatores Sadducaeos inmitiorem sententiam sexit, alietoritate potens Pharia saeus, Gamaliel, persuasitque collegis, ut mitas facerent captivos, aiebat, εὐριθῆH'
si nempe divinitus iussi docerent. - Ιn eamdem men tem nostro in loco Pharisaei ad Sadducaeos synedros, ει δὲ, inquiunt, ἰλάλησεν αὐαω ἔ- quod Gamalielis more loquendi diceretur, c 3 L Sιοῦ ἐri ...eνιν τοῦτο, si vero divinitus iussus loquitur Paulus, Deo
repugnare non tentemus, μἰ Θεο Σῶμι. Animam qui putabant cum corpore perire, eo ipso negabant πνιι νεήα dari a corporibus seiuncta, aut his renovatis reditura , atque adeo νιν ἀν ωαπιν' de qua, aeque ae
Christi se statores, persuasi erant pharisaei, paucis Sadducaeis exceptis, plerique omnes Iudaei. Quod itaque de Sadducaeis hic scribit Luras, nihil adeo, quantum video, habet impediti. - simpliciter politum de spiritu malo esse accipiendum, nisi ubi sermo est de mala genio agitatis, nemini facile sua ista adnotatione persuadebit Eruditiis. Markundus. . Eadem si ratione pergerem in Epistolis Paulinis ee-
463쪽
terisque tramindis, hic libellus in nimiam certe mo. lam excresceret e perpauca tantum illinc Ioca leviter attingam, unum enucleatius tractaturus. In Ep. ad Roman. c. III, 9, Verba, τί ζν, litera ex Alex. Cod. producta, legenda sunt τέ ων
Quid itaque praetexemus' haec paulo rarior verbi significatio, interpretibus ignota, fecit, ut Paulina non intelligerentur. Attice scriptum Dequentius significat praetexere, quod vulgo dicebatur ' 1ie in Sophoclis Anti g. v. 8O, II/ύχM. Grammatici recte interpretantur : a Thoma Mag. in Προἰσχω, πρίχ χ Thuodidis munitum fuit auctoritate e L. I. p. 92, 5 . cui illud alibi restituendum est; adhibitum ab Heroato II, c. Ita. Arisophane Nub. v. I 388. alii Sque. Ep. ad Rom. cap. XII, 3, o
speciosa mihi fuit olim visa conieetura amicissimi Tlie logi, legentis syllaba repetita, . . -
sed lisi in libris, qui sibi esse videntur aliquid, dicimintur etiam MI .νΤες' quod reete Lennesius animadvertit in Epist. Phalar. p. a I. Sunt autem M Τιι τὶ qui dicuntur a Platone οἰ-ωναι ri, T. I. p. 47a. Λ. T. II. P. I 22. D. P. 247. B. - In comma Praece dens recipienda sunt ex Codd. συσκη-ἰζ Q, &cum verbo connectenda.
I Epist. ad Corinth. e. II, 4, Quamvis in id consentiant Critici, i ut Vocem non Grae- eam
464쪽
eam πειλ ι indignam censeant Paulo, reperius tamen est Mosus, qui illam suo more servandam statueret: inter diversas coniecturas verae lectionis magnam habet speciem, quam proposuit in Addendis ad notata in Gloss. Gr. in Libros N. F. D. Noster Alberti: Οἰα ἐν Γ καὶ J ῶ, λωπίηι - Cum vero hic a spectatissimis Codd. abiit vox ex commate Ia repetita, mihi videtur Pauli manum conservasse Lo. Grasostomus hi orat. IV. de Laud. Pauli, T. II. P. 49S. c. hanc nem :
diversa tantum est pronunciatio, quod illic legitur, non aliter legit Anianus. qualis designaretur in isto dicto,. Corinthiis non magis erat obscuruinquam cap. I, 17, ωὰι, σόφία λόγω & sunt πιθαν. λουοι idem ac πιθα λ.νia in Epitti ad Coloss. c. II, ι'I Cor. cap. XII, 2.
Pro ινι duas voculas praebent scripti Codd. Optimi, μι ora' utramque omnino recipiendam arbitror, ita tamen, ut verbum etiam ἔνι bis a Paulo scriptum p rem, atque ita hunc locum instaurandum: O nst. μι,
zri τμὴ ἔνι, ἔνι τὸν εἰδωλἀ να ἀφωνα, .s ἀν ἔγεῶν, ἀπαγομι t. quae commode converti poterunt: Nostis, cum gentiles eratis, ad idola vos muta caeco fuisse im- gelu abreptos: ωι αν λεβ a ' ut ante a Sacerdotibus vestris tanquam bruta pecora ducebamini: illud cur non caeco impetu redderemus - In Capitis sequentis XIII. comm. Ia, pro Βλέπεμπex uno saltem Cod. enotatum, Βλιπωμεν in duo distram
465쪽
ctum dat huic loco congruum: Βλέπω vae aeri δε ινεπΤ ω' sequitur enim, τεν ω ἰά - .es. . I ad Cor. c. XV, 6,
Bezae coniectura legentis omnem hie diff. lculiatem tollit; estque unius literae differentia: pro iscribebant ν , pro socio, p'. Fac hic o fui se scriptum, indicem quadringentorum: haec litera in i faci e potuit transmutari. In sequenti commate, i
spical a ur ClarisI. Theologus, Vocem ultimam πασπ lin Ge convertendam: quae mihi quidem egrei a per vi in fuit huius loci emendatio. In comm . o ssit: im. .: Codd. articulum non agnoscunt, atque ii ' :ι rj'istic P tulus videtur: apsta, κα - . - non displiceret, quod aliis venit in mentemri , ω si Atticum illud του, τω. Pro τινας .m . . nis iii libris reperiretur: i es c. Iris I ribendum putabat Conr. Ritterihu r. - Quod .vor, paulo ante dicebam , de numeralibus una litera id signatis, dubium nullum est, quin tu Codrcibus ho- iriina etiam librorum numeri se fuerint scripti; quem morem feculo iam II. & III. obtinuille docuit A. Ac. I misenius in Prole gom. ad N. Τ. c. I. S. 8. - In Ac . A. c. X II, sto, Codices dant antiquissimi ,-- ,-ς. id est τιτια θιεις πεντήκοίὶα. Adt. c. VII, 23, pro in Cantabrig. Cod. scriptum m7 ι' vul.
R. Benileii Epist. ad MUL p. 63. f. D. Missius de H μfenius ad Ev. Marci e. XV, IS. Ev. Ioann. c. XIX, I 4. Ex hoc more scribendi multa sunt adhuc in Iibris Graecis vitiata. In reliquas etiam Epistolis, istorum similia multa sunt
466쪽
IN LOCA QUAEDAM LIBR. S. NOVI F. 67
sunt ad manum, in Epistolam praesertim ad IIchraeos: sed hine unicum nunc locum satis erit attigime: Epist. ad Hebr. c. IX, I9,
Hic mirum est ne unum quidem Codicem memorari, in quo sit omissum; quod omnino delendum cenis seo; pertinent enim ista, o νο ad. λαζων. non utique ad 0ράντισι ' quod de populo tantum dici debuit, non de libro Legis: M sis Exodus c. XXIX, 6, 7, 8, & rei ipsius natur a postulant, ut sic ista legamuS.I Epist. Petri cap. I, I 3,
bumbos mentis, τας qui dixerit, nisi his Petrinis sic scriptis usus, nemo sacile reperietur rmultum hinc distat, iustitia, tanquam cingulo, συνη τήν .σφῖν αὐτοῦ, Iesbiae cap. XI. S. Quantillum disserunt ρ & τῆ N,,οία ' hoc restituamus Petro; & aliorum more scripsisse videbitur:
Hoe usu figurato ab Epicharmo Siculo i in usurpatum, aliquoties adhibuerunt Plato, M. Antonianus , aliique et, ab νοιαν diXit Ioannes Chosostomus
Huic specimini finem impoΠam, postquam unicum adhuc locum ex secunda Epist. Petrina, a Philologis neglectuin Pertractavero: cum dixisset de salsi, C e doet
467쪽
doctoribus, qui in Chri itianorum coetus inrepebant, de quibus Iu Ias stili ilia tradit in Epiit. s. 4, haec leguli tur:
Multa veterum . receiviori im quoque loca i unt ad manum. verbum ' απ., ι Q adhibemuim: I ed diligenti Pervestiuatione nihil inveni, qu ad ad hanc sti licti nam rei ponderet: & Hildi m nrahi persuasi. ab ultima sylla-ha vocis praepolitionem M. elisain: hac restit ta. si legamus,
suς enasceriir egro guis. qui interpretes certe latuit: for Hi qua βus erotiM fermonibus adulto in is fraudu-LNIam inter vos exercebunt m rcnt Dram', aut . si quisita inalir: venient ad vos issius tu pis quaeθus faciendi eoufa Hoc ar EQ lpm c tilitane' tr. lcrilpidiis eximen..diis est . quem , Gιs hic ad hi littus facile alicui in iiceret: amilit icti cet ad haec it istranda Raphelius Annotat. T l I. p. 767, Pobbii locum, tu quo πολ- λω - ἐMπεοινων. ab illo repertum, redditur, mult proprii lucii cansa iactans: minus auspicato: locus ille nihil huc faceret, si verbum esset Graecum. quod ego quidem negare non dubito. Est illud in exce prisex ultima legat me p. :3ῆT, de Crtolao Achaeiarum
468쪽
μοῦ. . mbre Graeciensium positum, accipi commode psteli pro i, Osin vel phrasill reddit praegnantem, atque ita reddi poterit, ut paulo ante dicebam. Quein raniadiderunt in Amptum abducendum, Iosephum s. εις Aisoπιεν, Adt A. c. VIl. 9. quomodori. minit Herodot 1 l. e 54. & c. 56. Quinimonnstrum verbum, seri proprio sellia. Iudaeus sic adhibuit interpres Hosae c. XIl, I, cs Αδο- νquod legitur Ezech. c XX II, ra, ρι-ιαι - , ἐν peperit nobis additamentum in duobus Codd. repertum Apocal c. XUIu In sine comma is I 4. ut a Fubi mox. s I S, memorantur m αὐτῆι. - Sed vera vis verbi in loco Petrino aliunde eis adlirmanda, & paulo plenius deis claranda: Athenaeus L X II. P.S69. F. Ασπασια, in
quit, ἡ Σωκρατικη ἐνεπιριοι, πλήθη κιλῶν opilis
me Casaubonus interpretatur: Aspasia - multas ha-λuit forma praestantes feminas. ex quibus quaestum faciebat. Non origine tantum . sed & in usu quotidianti diltabant vagi mercatores', & Κἀπηλει. ruin tores pusilli; qui merces, quas emunt a mercator,bus magnariis statim vendendas. ut maiorem qua stum iaciant. silent adulterare: quia vero saepius ne cocionum quidem fraudibus abstinent mercatores, evenit, ut adpellationes istae saepe fuerint in idem hominum genus translatae: salsus ille suae aetatis sophist rum ' adpellantur , qui ostentationis aut quae seausa 'bilosopbantur, inquit Cicero Acad II c. 23. irrisor. Plato in Protag. T. I. p. 3I3. C. . σοΦM ait,
αἰ- cons L. VII. de Rep. T. II. P. sa5. C. Quando non de mercatoribus aut cocionibus usurpam tur, proprie sic dictis, sed figurate de sapientiae, ves
469쪽
iuris, vel cuiuscunque rei honestae turpi nundinatione. perparum usu distant Iloo non animadvorsum essecit, ut nemo interpretum, quos quidem ego noverim, locum quemdam Pauli aptis,mum cum Petrino, comparaverit; nisi quod Erasmu, in transcii ria, dum Paulina traetabat, Petri meminit. καπηλεύειν, cum adhibetur figurate, semper ponitur in vitior teste Elymologo p. 49o, II, ipse iam Aeschy-
se ista dedit e perdito dramate petita Stant ius; scribi rectius potuerat pars senarii:
ubi eadem dat Suidas in v. Kαπηλγ legitur &ν-. rariori hoc usu, quem illinc didicerat, vocem adhibuit Aelianus apud Suidam in U. - -
ρα, αλισω μενοι ' quae Prol sus sophistam sapiuiit , & illius esse monuit Tovius Em. in Suid II. p. Io7. Sed etiam ubi ponitur figurate, honestae negotiationis admittit significatum; ubicunque vero de sophistis adhibetur, de iudicibus, similibusque. semper si nilicat fordide rem quaerere, sive inhonesum qua sum facere , mercibus frequenter adultεraiis: De Pythagora sesis in Epist. ad Hipparchum: ύ
σως τέως ' non adulteranos ille fermones xenditando turpem faciebat mercattaram, neque fane laqueos ponebat, quibus iurenes irrctire scit sophi rum νυ rus. sic ista legenda sunt, ubi κιζδήλ.κ Are rius . vel forte Petreius Tura, scribi malebat: utrumque dicebatur, aliaπορεύεοδ, & -περεωι εχ sive εμποριαν ' vid. Platonis Epist. II.
III. p. aia. E. Platonis discipulus Hermodorus, qui praeceptoris commentarios in Siciliam deportare
470쪽
sueverat, atque illinc turpem inter Sicilienses quaestum facere, hoc fuit versu notatus, cuius initium est in Ciceronis ad Att. XIII. Epist. 2I,
versus is, quia vim habuit proverbii, servatus, se Iegitur apud Suid. & in Append. Hatis. Cent. II. Prov. 63. Zenobius dat ,eM. Cent. U. Prov. 6. Iubia,γωι scribendum pro Mγι κύσ) unde Erasmus& Maliger fecerunt, γαρ - Casauhomu, δε- νωs αιν sed melior illic est altera scriptura, quam firmat etiam Cicero. quamvis saepius quartus casus adiungatur etiam in istiusmodi locutionibus, velut a m sine sidaeo cUet. Ed. p. 863. D. p. 9o3. B. ubi
iudicum turpem faciebat quaesum et accedit iaαπέλε via λααι Philostrati p. III. quamque Vocat Cicero numdinationem iuris or. de Lege Agr. c. III. qui dixit in eiusdem Or. c. XXV, emendi F pendendi quaestuosissimam ac turpis am mercaturam. Suspicor illum scripsisse II. in Verrem c. 48, ecqua res expet 'tur, se quin eam tu ad tuum quaesium nundinati nemque honorum traduxerisi ubi hominum vulgatur.
egregie Io. Grasse. T. III. p. 82. Λ. nihil ait turpius ,
Tu νην πενίαν F πλησιον , Iaimium foenoris exigens pecuniae eommodatae: p. 22 I. E. γουναῖκαι - τας ἀλεετείαι-- Qui dicuntur a P tro εν πλεονεξια πλασοῖι λογοιο , bis in Epist lis interpolatis Ignatii vocantur X Huae. ι. Epist. at Magnes. s. IX, τ λόγον κἀπηλιι omis, S τ'Iησοῦν πωλῶνδει. Epist. ad Trall. I. VI, eosdem illos semi- Iudaeos, ore tenus Christi nomen professos, graviter insectatur, Mσι ν- νινις, ait, ματαεελσεε