De praepositionum usu apud Pindarum. Dissertatio ..

91쪽

Quum vero vocabulorum in sino versus po3itorum divisionem metri ratio vetet, Boech hius sic Scribendum curavit: άλλει, Πεταισιν -

Quam emendationem vir docti3simus fecit ex grammatica ratione, ecqua praepoSitio ad dativum Κασταλι desideratur et ex ScholiaSta vetere, cuius verba sunt haec: βρυε δε καὶ αυsεται ταῖσ Πεταὶ τ=ῆ νίκη γ 'Oπουσ, εν τε τῆΚασταλία πχ γῆ ἐν Πυθοῖ, καὶ ε ταὶ του λφειου πOTαμO TOυτεστιν ν λυμπm. At primum vereor ut ἐν

Κασταλια propinquitatem Castaliae fontis significet; nam si Pindarus propinquitatem fluminis vel sontis significaturuS St, ubicunque praepositionibus aut παοὰ dat. Ol. I,

2o. VII, Ib. XI, 8b Pyth. III, d. V d6. Nem VI d2. XI, d. Isthm. I, 2s VII, Is acta Pyth. I, T. s. Nem. XI, 36), aut ni dat. Ol. III, 22. XIII, 3b Pyth. IV, 163. XII, 2. Nem. III, d. IX s. 22. Isthm. IV, 333, aut 'φί(dat. Ol. XIII, 3. Nem. IV, b. IX, do utitur. Neque

praetermitti licet quod in ceterarum Stropharum et antistropharum hoc loco basis ubique spondaica est voculae autem εν trochaeum efficiunt quamquam hoc leve Si argumentum. Tum in Scholio illo, ex quo Boech hius emendationem suam conformavit, do voce moti quidem nihil

legitur; attamen facile intellegi potest, Boech hi scripturam ex eo explicari non po33o; Etendit potiu8, ut opinor, praepositio ti bis po8ita, in codice, quem ScholiaSta habuerit, et Castaliam et Alpheum ex una eademque praepo-6

92쪽

silio ne pependisse. Quae alia essu non potest nisi παρα. Ideii oste irili scholion vetus o Vrat x, quod in editione Boookhiana tertio loco legitur: του ἷσον αντὶ του κοι - μυσἐ παDά τε τo tam hic interpositum dolendum estit)εεθ ρον Καστα λία καὶ το του λφειου, ubi utrumque nomen, Καστα λία ei Aλφειου, ex praepositione παρά pendent. Simul ostendit idem scholion, clo veterem esse lectionem Genetivum autem Rαστα λία scriptum fuisse et ex hoc et ex alter scholio comparet, quod apud Boeckhium Secundum locum tenet et hae verba exhibet: θάλλει ταῖσαρεταὶ τ=η Κασταλίαβ αντι του τ=j IIυθουσ. Quamquam hic genetivi ratio non recte percepta St. Si igitur

trium scholiorum verba inter Se comparamuS veterem lectionem comparet fuisse hanc: θάλλει δ' αρεταὶ (vel αρε- ταῖσιν ισον Κασταλία τε παρ 'Mλφε ιJου vel παρα Λλφε ιlου τε ρεεθρον. Prius et postsclos, ubi in codicibus legitur, locum habere non pote3t; si scriptum fuit, post Xαστ fuit. aec autem verba aliter in versus describi non possunt nisi hoc modo: θάλλει δ' αρεταῖσιν

Nihil liuio descriptioni obstare videtur praeter numerum vocis idoue, cuius in loco spondeus poStulatur, quum basis spondaica nusquam apud Pindarum iambo cedat. Nam prior syllaba vocis do apud IIomerum et Hesiodum quidem ubicunque longa, apud fragicos vero et Pindarum ubicunque brevis est. Excipiuntur ex hac lege compoSita

vocabula, in quibus illa syllaba modo brevis modo longa est. In Pindari carminibus legis Nem. IV, d εργματων βασιλευσιν ἐσοδαίμονα τευχει, et Fragm. Id6 1d2J ἐσο- δένδρου τεκμαρ ,ἐωνο λαχοῖσαι -) Attamen nimis au-

Aeschyli Iocus ex Salaminiis, Fragm. 212 ed Nauch. injuria Surpatur in Steph. thes. s. v.), ut ex tragico probetur primam syllabam voci Mos produci po83e; ibi enim legitur: IMI μοι γένοιτο φαρο ἷσον

93쪽

dactor agi non puto, si in eo loeo tuom rnotamus Simplici quoque voeabulo Inoa syllabam longam vindi CPinus. Ego quidem aliam viam iniri poSse non video, quae uia in Emno perducat. Aestodit hoc quoque, quod Scriptura Zσον, quae in eodico egregio Pal. V et in cod. Vrni A legitur, atque interpo hi torta in librorum Scriptur' i Jσον. 'lu' modo orta Sint explieari non potest, nisi statuanius in codistibus, ex quibus illi descripti sunt, ab voco oon versiani incepissentque Particulam h post cloa non seriptu in suisse. Quibus expositis de ipsa struetura et collocatione praepoSitionis, aqua di Seessimus, gamus. Est auto in praepositionis collo Catio a deni, quiani in quinque illis loci vidimus, quibus hunc locum adjecimus praepoSitio OS priu nomen, Cui jungenda St, media inter utrumque nomen collocata est;

in eo autem hie loeus ab illis distori, quod prius membrum

orationis non est plenum; nam accusativu ρεεαρο in altero membro positus ad prius quoque referendus St: παραθεοεε Πον Κασταλία παυα τε λφεου ρεε ρον. Quacum vulgari verborum collocatione conforas nunc artificioSam quidem sed elegantissimam conformationem, quae 3 Vnti S

hoc loco minime est, cur in eo offendam US, quia praepore Sitio alterum versum eum altero arctissime conjungit. Ei, milem ne nos verborum collocationem . . Ahrensius restituere conatus est 3: αλλει ν αρεται ι σον καΠταλία τε α 'Aλοηεου τε ρεευ ρων, παρα Κασταλία κα παO Og εχ ρων λ φεου, Sed in eo maxime errat, quod παραCum genetivo conjunxerit, quod praepoSitio propinqui-ἐν ουοανἀ Ηerodian. . μον λε . p. 26, 22 , in quo versu quartUS ES tribracho numero legendus est; nam anapaestus in quinto trimetri jambici pede locum non habet nisi in nominibus propriis, Sicuti Sopia . Oed Col. v. i. Reicienda igitur est etiam G. Hermania emendat inses Aesch. Fragm. 26 ed. in dors. , qui scribendum jubet: Iutoι

94쪽

talom loci signis eat, non sit nisi in translata dictiono oriret et si oc et p. bi); DPque poeopata praepositio παρrecto sese habet, quum apostola locum non liabent nisi anto Consonantes iteras'). Quum in omnibus locis hucusque nominatis praepositio semel tantum posita priori nomini addita osset, sive ex vulgari usu ante id collocata sive per anastropliam ei postposita, jam ad eum usum nec edimus, ex quo praepositio apud prius nomen omissa posteriori additur. Quam praepositionis collocationem, o Theocrito octoris quo Alexandrinis poetis notissimam, inter poetas prioris aetatis nemo magis amavisse videtur quam Pindarus Inveni non minus sedecim locos, quibus ea usus est. Quorum in ordinem non

referendi sunt loci, qualis est hic, Isthm VII, 35 τεκεῖν

conjungendum est, et Disson. His similibusque locis siquis illam praepositionis collocationem statueret, neqUE falsus esset, ac si quis Ol. VII, 2b το μἐν γὰρ πατρο, εν ἐκ Λιο ευχονται 'Aμυντο Πίδαι ματροθεν ,στυδα- ρεια praepoSitionem cetiam ad genetivum Mστυδαμειασ' Adiciam alias quasdam conjecturas, quibus viri do et in restituendo hoc loco sese exercuerunt. Ac primum Ahi Wardi ius scripsit. θάλλει δ' αρετσὶσι ἷσα τε Κοστ&λία, παρ κλφειου τε 'Di 'ον, at hoc metrum vetat quum basis tribraelii ea in hoo carmine nusquam Pro Spon-

φεου τε ἐεθρον, quae conjecturae non Sese commendare videntur.

Ingeniose ver scripsit Th. Bergkius: O άλλει δ ἀρετα/σιν σον τε, Κασταλία, παρά λφεου τε ἐεθρOL, attamen hoc quoque displicet, quum causa non sit cur poeta Castaliam ita extollat prae Olympia, praesertim in carmine Olympico ubi vero posita figura ἀποστροφ utitur, semper est certa cauSa, qua commotUS rem, quam alloquitur, prae ceteris extollat.

95쪽

m resera et liae enim est coria lex illius orborum collo-Pationis . quod nomina ti, quibus rast positio uneta si, juxta et in pari gradu posita sint nequo nitorum ab altera notione PDd Ont. . lam jam S ut recenseamus locos qui huc pertin sent:

96쪽

Nonnullis quidem horum locorum, Ol. VII, 2. Pyth. IV, Ido. Nem. IX, 22. Isthm. VI, al, Summi poteSt, praepositionem re vera non nisi ad alterum nomen reserendam atque priu nomen per se intellegendum esse Attamen hoc non credo; nam omnibus his locis utrumque nomen tam parem vim in conexu Sententiae habet, ut causa non Compareat, qua commotus poeta alteri praepositionem addiderit, alteri non addiderit. Itaque praepositio ad utrumque nomen referenda videtur. Denique locum affero, qui extat Pyth. IV, Io, ubi numerus ordinalis hi I ομο καὶ δεκατOσita Separatus St, ut praepositi ad univerSum referenda ante posteriorem demum numeri partem collocata Sit: βδομα καὶ συν δεκάτα γενεα , quod Si pro Oυ ἐμ δόμα καιδεκάτα γενεα. - Universam hane rem de praepositione alteri nomini addita obiter tetigit O G oram obsS in aliquot Pindari locos Merseburg ISDI, p. 8, atque G. Bern-hardyum Syntax. p. 2o2 secutus non agnoscit hanc collocationem nisi paucis indari loci3 amare enim, ait, Pindarum nudo Dominum casus et praepositiones simili in causa juxta collocare Fateor quidem, quod jam Supra feci, nonnullis huius modi locis dubium esse posse, utra structura praeferenda sit, Sed hi loci tam pauci sunt, ut eos quoque ceterorum ordini ascribere malim. Atque testem cito elegantissimae huius verborum collocationis valde locupletem is senium, qui ad Nem. X, 38 haec scripsit:Denique semel nolunc Frct Osilio rite secundum demum substetrifidum Positet, eluti παρά Ashm. I, stat ouum

97쪽

I De significatione praepositionum.