장음표시 사용
301쪽
g. I. De Caroli M. Successorum Carolingiorum electione .ptiorum G, cuintia avavdiu Retit Caroliva Hirps, ab anno videlicet 814 ad 88ν. norum Luctio sue, quum , Carolo Crasso exauctorato , Arnulphus ex Carsi ejusdem fratre ἡ Carolimanno nepos , Germania Rex eleetus fuit, in sex illis Augusti, sum E L Rom. qui Carolo Magno successerunt, Ludovico pio , Lothario I. , Ludovico II. , Carolo Calvo, Carolo Crasso , & Arnulpho, elictis adin dum parabilis stiisse deprehenditur . Pius enim Ludovicus patris regno rvm ha res , a patre ipse Carolo Magno electus fuit . Perinde Lothaiarius I. a pio Ludotico ellus patre , ct a Lothario Ludovicus II sunt esscti, atque omnes a Romano Pontifice confrinati. Tres reliqui, utpote qui parentibus non successere , absque ulla ad Imperialem dignitatem designatione electi Reges Alemannia , o Gallia , Romanis potius Pontiscibus electionem ad Romanum Imperium retulerunt acceptam , quam suis principibus aut parentibus . Tectem appello Concilium Rom. anno 877. celebratum pro Caroli Calli confirmatione s Labbe conc. to. IX.
P. a 96. ; quandoquidem Ioannes VIII Fratres sic astatur: Quia priudem Apost. me. decessori nostro papae Nicolao id ipsum jam inspiratione coelesti revelatum fuisse comperimus . elegimus hunc merito , & approbavimus una cum annisu & voto omnium fratrum di coepiscoporum nostrorum . Ex Arnulphi autem , poriremi eorum,
Pontifcia hujusinodi electioηe indues tanta Malleriatis a Leone III. imnati rata dignoscitur . Stephanus enim H pos Caroli Crassi Obittim , non
nulphvm ejus nepotem . qui eodem exavectorato Rex Germania fuerate e tris anna 88 ; sed Nidonem Spoleti ducem ad imperialem dignitatem assumsit : quem sequenti anuo imitatus est Formosus . Lambertum K donis sitim consortem Imperii eligens cum patre . auia scilicet Italia regnum ii tenebant, stesque mallor defensionis Apinolica Sedis ab vir que horum assulebat , quam ab Arηulpho . Avum vero experientia secris esse docuit: tune Rrmssus idem Lamberto adhue superite Arnu phum ad avitam digestarem vocavit . Ludουicum Iil. Burgundia , ct Provincia Regem Benedicitis IV anno 9oo. suscit Arvivino , non quia ex Hirminga, de Ludovici Il. flia a Bosene genitum , Carolina Hirpe profectum , sed quia S. Sedi defensio , admodum necessaria tum tenue
ris , quaerebatur. Berengarium , quem Gines Emi ardus ex Gis ,
302쪽
Ludovici pii filia susceperat, a decimo Ioanne ad Imperium designia
tum anno 9I6. dum Berengarii emulas Ludovicus oculis privatus inutilem adhue vitam sussinebat, ratio eadem tuetur, qua Nidonem ejusque filium Lambertum : ab anno siquidem 388. Rex erat Italia pote tissimus , nee S. Sedi prasentius videbatur praemium inveniri posscis . Vuamobrem a*rmari nise arbitrer, nullam aliam formam electionis excogitatam esst, quandiu Carolina Hirps stetit. g. II. De trium Ottonum , eorumque successorum usque ad Fridericum II. electione.
III. Berengario feliciter imperante anno septi,no , juxta rectam estrum Tres otiones spe de
opinionem , qui ab ipso die Natali Domini anni 9Iς. imperialem illius dii' ' i li, γ' 'coronationem repetunt, με anno 92 I. Italia populi Rudolphum Eumgundia Regem contra Berengarium ad Italia regnum iuvitant, atque Italico diademate redimitum adυersus Imperatorem , a quo defecerant,
seqiiuntur . ΣIamobrem Berengarius Regnum civili bello recuperaniadum , pos duo praedia infeliciter commissa , deseruit, ae pose triennium Verona a conjuratis eapus, Carolingiorum Imperii fnem attulit anno ρa3:Hinc per annos fere quadraginta Reges Italia Derunt, pra dictus Rudes. phus . Hugo Provincia Marchio, ejus filius iatharius, edi Berengaarius II. una cum filio Adelberto, qui urannice dominantes , ct Eecte
ditioni maxime infensi. tum Italia Principes, tum praecipue Romanum Pontificem ad imperialem inferiarem instaurandam impulerunt . Forte evenit, ut Octavianus Alberici II. filius , qui patris avique Maracia exemplo Pontificium dominatum invaserat , ad Petri Cathedram XII. 'stannis nomine ascenderet. Inde is lucvIentius aspexit, qua Italia , qua S. Sessi maxima Iamna inferrentur a tyrannis . avare otionem Gemmania Regem rebus praesare gessis in Italia tyrannos commendatum , ct ab Agapeto II. praedecessore ante annos decem ad Imperialem Coronam . frustra quorum , ipse elegit . Perinde factum de II. Ottone reronata Imperatore una eum patre , s de bisus sis Otione III. quod neditionem spectat, non contendor at utriusque electionem a Rom. Antime probatam fuse antequam Diade ina Imperiale ab eodem obtinerent, priorum Carolingiorum instar , nullus dubito , aut secus sentit, errorem illorum sequitur, qui electionem Germania Regum pro Imperatoria accipiunt.
303쪽
a DIgsERTATIO VI. At coli siderare eosllem oportet, Conradum Franconia , s Henricum nisaeonia Duces pari modo electos Germania Reges. neutrum tamen aut Imperatorem , aut Romanorum Regem in Diplomatibus appellari: quamquam uterque aciem ducens Regum Romanorum , Imperatorum e gnominum , Scriptores imperitos deceperit; ita ut Henricos septem enu. merent , quum sex tantummodo Romanorum Reges , ct quinque Imperatores exHiterint: Conrados autem tres ἔ quum duo tanttim Reges R manorum fuerint, unicusque Imperator. Greg. V. Ottone III. IV. Diplomatum strutator diliuenti stimus Godefridus Abbas Chron.
: p ine bibis, H. Schanal exbibentia in titulo Romanorum , & Francorum Rex , falsi arguit , remque comprobat genuinis diFomatis , ct auctoritate Scriaptorum ejus avi . Reginonis , Witichindi, Lui randi. aliorumque . Rrinde in Henrici I. Diplimatis semper vocabulum Regis inviniri is satur Ibid. p. Is I. nulla additione vel Francorum , vel Germania , vel Orientalis Francia . De tribus Ottonibus vera , qui diadema Imperiale sunt assequuti, absolute pronunciat, Regis Romanorum titulum ab iis numquam esse adhibitum. E contrario Henricum II. Germania Regem , primumque Imperatorem reperit Ibid. p a 33. cum tituli Regis Romanorum , ut supra est dictum Diss. Iv. n. v I. post allata verba Platine , qui Blondi sententia in planiorem reddidit . Ea vero e Rhujusmodi: Paulo enim , postquam redierat Gregorius Papa scilicet, eam secit de Imperatoris electione sanctionem , quam hucusque su-Per annos quadringentos, servatam videmus, solis licere Germanis , qui inde Electores dicti sunt, Principem deligere , qui Caesar tunc , & Romanorum Rex dictus, si a Romano Pontifice coronabitur , Imperator Augustiis appelletur . Decipitur is quidem , ct cum eo Platina Septemυirale collegium a Gregorio institutum putans , quod infra luculenter ostendam . Sed futuri Imperatoris, cum titulo Regis Romanorum , electionem ab eodem Ponti ice sancitam esse , poseriora in
numenta planum faciunt. a in Constimii, V. Primum omnium occurrit Decretum Benedicti VIII. antequam
x. .. .is' 'u Henrico Il. Germania Regi Diadema Imperiale tribueret . Illud refert Glaber apud Baromum III 3. n. g. , ct en hujusmodi : Ut ne qui Lquam audacter Imperii Romani sceptrum praeproperus gestare sPrinceps appetat, seu Imperator dici, aut esse valeat, nisi quem Papa Sedis Romanae morum probitate delegerit aptum Reipublicae, eique commiserit insigne Imperiale. αuibus explicatur conditio illa , quam
304쪽
quam recte Bundus apponit, si a Romano Pontifice coronabitur. O natque inde , Sectioni Germania Regis a Principibus ejus gentis facta Duum , idque praecipvum , deesse , approbationem scilicet Romani Pontificis . Gregorium autem C. ct Ottonem III constituisse aliquid de S
ctione Regis Romanorum videtur dubitari non posse: nam tum Henricus successor Ottonis , ut nuper diximus . tum successores omnes Henrici , Reges Romanorum se appellant ante coronationem Romanam in D I matibus . ut videre est apud laudatum Godsidum Ibid. p. 269. 284. 3IO. 3a 6. 6c 34 Praeterea Henricus Rex Germ. III. in Promissione, seu Professisne ante Coronationem , anno IO 6. propalam se profert Ego Rex N. Romanorum , ut patet ex ordine Romano , quem producam tibi de Coronatione sermo erit. βuamobrem , quod eruditis fere omnibus persuaseum est, non ab anno II 38. quum Conradus Iu Germania Rex electus , coronatusque est Aquistrant, titulus Regis Romanorum d duci debet; sed ab electione Ararici II. qui anno I 2. coronatus fuit M vntia . Persuasio autem eruditorum profruxisse videtur ex Conradi ejusdem Sigilio . quod primum invenitur eum titulo Regis Romanorum , ct a Succemribus omnibus exemplum sequutis, quod minime factum erat a Conradi praedecemribus Germania Regibus Vid. diss. IV. n. vI. o. VI. Nee praetereundum mihi se arbitror , quod saepe laudatus God Quem titulum
fridus , tibi ex tribus intonibus nullum eo titulo usum esse recte astim 'μςb xu Rev
in temporibus sequioribus ante actualem Italici Regni possessionem adhibitus . Et vero Henricos Germania Reges III. G V qui in rapi
matibus eo titulo utuntur, Langobardicam coronam adeptos esse nusquam apparet. De III. dumtaxat Annali ta Italus an. Io 6. more suo conjicit, po I GVressum Ticini habitum coronam accipere eum potuisse Mediolani a Widone Metropolita ; sed praeterquam quod conjecturas HIlaria r scit, angustia temporis secus docent. Etiam de quinto Henrico Gualvanus Flamma , ct recentiores alii, suam aetatem cum prisca ilia componentes, eamdem rem assirmant. At Pagius II Io. n. a.
Landulphum , intonem Frisi essem , Scriptoresque alios synchronos nil tale tradentes iis obricit, quam sene Ohectionem confirmat si uani Archiepiscopi absentia . Vuid plura Conradus Friderici ducis Suevia frater anno II 28. ut refert Landulphus apud Punicelium , s Pagium eod a. n. I 3 ab Anselino Metropolita Mediolanens inauguratus fuit Rex Italia primum Modo tia . deinde Mediolani. Nihilominus titulus Regis Romanorum in suis Diplomatibus non legitur, nispo I annum II 38.
305쪽
246 DIssERTATIO VI. quum vivistrant Germania coronam accepit . Itaque non Italici regni aciualis possessio ; sed electio . ct coronatis Germanica instituebat Regem Romanorum futurum Imperatorem, nisi Romanus Pontifex abnvisset. Hactenus de Sectione futuri Imperatoris . ante Rudolphum Magnum Austriaca domus progenitorem . Nunc de eadem electione dicam , quaa Rurilpho eodem incipiens , ad nostram usque aetatem perseverax, rescilicet redacta ad Septemvirale amplissimum Collegium . g. III. De Septem Electoribus Sacri Rom. Imperii. VII. Damnorum pertas omnes , qua Italia, s Romana Ecclesia
fuerant illata non paucorum spatio annorum a Suetica Hirpis Aqu-His , eo tandem devenere , ut Fridericum II. in Generali Concilio Lugduni habito anno Ia4ς exauctorandum decreverint. Id factum aure ritate Innocentii IV. qui Concilio praeerat. Magnum inde ilIud interrognum coepit octo er viginti annorum , ut Rudesphi epistola testantur , seu trium ct viginti, ut Germanici Scriptores autumant, a Frid
rici obitu illud ineuntes , quod fatale apud eosdeni appellatur . Namque eo tempore pra aliis . coepisse , funi, Septemviralem Senatum , qui reliquos Germaniae Principes ab Electione Regis Romanorum rejecit Remmerich Int. ad I. publ. lib. I cap. I. art. 6. . Qua quidem a sententia rimendosi caeterorumqκe Iuris pistblici Scriptorum communi , Boecteri supra allata a velaritas non abludit, qui Rudo hum omnium primum a Septemvirali eo Senatu electum tradit, ut audivimus. Ea quippe RQ is Romanorum electio diuturni hujus interregni finem a tulit . Equidem Besselli not. ad Eginti. cap. 9. inionem , qui aut Riderici II. tempore, ant paulo ante, id Collegium in liturum putat; ct Glossarii illustratorum sententiam , qui ad Carsi IV. auream Bullam au vo I 3s6. editam ejusmodi institutionem disserunt, omnino desere das censeo , Iurisque publici Scriptoribus adhaerendum . Nam Gregorii xliterae ad Apholum Hispania Regem sub Interregni finem , apud Raγ- naidum ia a. n. 34. secus feri non posse admonent: Inter caetera , inquit, tangebatur , quod cla. me. Richardi in Romanorum Regem electi Electoribus non vocatis, vel saltem denunciatione aliqua non laeta eisdem , non erat ad expeditionem petitionum hujusmodi procedendum: quum eorum videatur specialiter interesse, utpote qui jus eligendi Regem Romanorum . in Imperatorem dei de
306쪽
de promovendum sibi vendicent , & in pacifica esse dicantur ipsius possessione , vel quasi . Ex quo etiam arguebatur, non posse, nec debere inhiberi eis sem , quominus hujusmodi sua possessione libere
uterentur , alium , si eis videretur expediens , eligendo. VIII. Fuod si Sectores ius suum rventur psestione, non Pontificia Eius certa aetas mi constitutione . qua nulla usquarn reperatΠr . neque imperIair, quae Iv- Ludun. i. terregni tempore feri non poterat: spectanda igitur attentius monumenta vetera , ut Septenarii issius Senatus origo certa teneatur . Ac primum
audiendus es Parisius Auctor 8nchronus , de quo Baronius 966. n 63 ita liquitur : A quo siquis demat calumnias , invectivas , dicacitates , & bla sphem ias in Apostol icam Sedem frequenter iteratas , auis reum sane dixerit Commentarium , utpote quod ex publicis Monumentis totidem verbis redditis egregie conte X tum , & coagment tum inveniatur . Parisius igitur Malim rati auctoritate contra G woldum Ostendit, Germania olim Reges cunctorum ordinum conventu eligi consuevisse; at Innocentium IT anno Ia4ς. exauctorato Biderico II, ut Princeps Ecclesia commodior subruaretur . id negotium dedisse septem Principibus ex omni numero delectis. Eos infra recenset hoc ordine:
Rex Bohemiae. Dux Lotharingi ae . Dux Brune, ichiae. Dux Suaviae . Land gravius Thuringi ae . Dux Lemburgiae . Dux Carinth
niae . Dux Saxoniae . Comes de Getria. ELECTOR Is IMPERATORUM LAICI . Dux Austriae . Dux Bavariae. Dux Saxonum . Dux Br tantiae, qui di Lavaniae . PRAELATI PRINCIPALEs : Archiep. Col
niensis. Archiep. Moguntinus . Salsburgensis . Isti ducentur in insulam quamdam Rheni, & dimittentur soli in ea, & amovebuntur omnes naviculae . & ibi tractabunt de Electione Imperatoris; nec adveniet aliquis ad eos, donec Omnes sint concordes . Huic negotio praeerit Archie p. Coloniensis , secundus Moguntinus , tertius Salsburgensis. His a Domino Papa directa est diligentissima admonitio cum supplicatione . ut sibi alium Imperatorem eligerent; pr misitque eis sui, & totius Ecclesiae consilium , & principio sub spe potioris successus quindecim millia librarum argenti. Praevenit autem , di praevaluit Friderici dissuasio , qui eis, & maxime Duci Austriae vinculo assinitatis est conscederatus. Unde monitis & precibus Papalibus Electores minime paruerunt . Sic gravi' mMs id aetatis Rerum Anglicarum Scriptor, ut ait Hansietvs Soe.' Germ. Sac. to. a.
307쪽
2 8 DIssE TATIO VI. II: abrum aliqui IX. Antonius Pagius 996 n. post eum Rarnauus Ias .huris': hi Ez n-ο- Parim tribuunt alium Catalogum Germania Principum omnino te. diversum ab eo , quem retulimus , opus videlicet Scriptoris minus gηari Germania rerum , qui Parisi Chronicon continuavit, recensuitque exstio ingenio Principes ad annum Ias 8. At nosse poterant, Parisium , se teste , annum Iaso, non praeteriissὲ . Hic terminantur , ait. Fr. Ma thaei Parisiensis Monachi s. Albani Chronica , quae pro utilitate pinsteritatis subsequuturae, Dei pro amore , & B. Albani Anglorum Pr
tomartyris honore , ne memoriam eventuum modernorum vetustas,
aut oblivio deleat, litteris commendavit: Virginis a partu jam mille volumina Phoebus Cum bis centenis & quinquaginta peregit Annua. Sed visum non est sub tempore tanto Aprilis sexto fuerit quod Pascha calendas,
Dum quinquagenus orbem percurreret annus; Hoc tamen evenit anno cui terminus hic est.
Fluxerunt utique ab Incarnatione Domini viginti & quinque annorum quinquagenae. Nil Chrones ta bla luculentius , quam si Pagius animadvertisset , quemadmodum can. 996. n. I s.) Urmavit , PO tifices Romanos, a quibus renovatum Imp. Occidentale , jus suum illaesum conservasse , & electiones aut approbasse , aut improbasse :ita pro certo seruior, anno Ia s. non consitutione ulla, sed comstio Iunoeentii in Septenarium Hectorum numerum habuisse originem . Ex iis quatuor haud ita multo pon mutati , quia Friderico adhaerebant: Areb. Salisburgensis, cui subctitutus fuit Trevirensis ; θ Au Rria , B varia , Brabantia duces . quorum Iora adlecti sunt Rhemia Rex , Pu- latinus Rheni, s Marchio Brandeburgensis . God renatur Abertus Abbas Stadensis V. Baron. 996. n.47.ὶ Auctor Onchronus, qui Chroniacon sui ata perduxit ad annum Ias6. Ex praetaxatione , inquit, Primcipum , & consensu eligunt Imperatorem Trevirensis. Moguntianus. & Coloniensis . Palatinus eligit, quia dapiser est; Dux Saxoniae, quia Marescalcus ἔ & Margravius de Brandeburg, quia C merarius . Rex Bohemiae, qui pincerna est, non eligit, quia non est Theutonicus.
Ilaineipio subobseu. X. Septenarii autem Senatus electio ex Innocentii IV. conssio Prinen: pibus aliis Theutonicis jus a Gregorio V. ct Ottone III. permissum principia
308쪽
pio non antiqvasse videtur . Nam G in Concilio Lugdunensipos pr
nunciatam sententiam in Fridericum II. Labia Conc. to. XI. p. 64ς. hae seuliciuntur : Illi autem , ad quos in eodem Imperio Imperat ris spectat electi O , eligant libere Successorem : θ Innocentius IV. s quenti anno Myn. Ia 6. n. a. in eamdem ancipitem sententiam Aria
it Epissam Archiepiscopis , & nobilibus aliis Principibus Tneutoniae habentibus potestatem eligendi Romanorum Regem, &in Imperatorem postmodum promovendum . aran etiam Henrieo Land- gramio Haspia , qui electus Derat , insta biennium decedente, idem Pontifex Lugduni adhue degens pro eligendo Willelmo Hulandia Comite varias dedit literas, Rayn. I 247. n. 4 seqq. ad Germania Principes.
qui e Septenaris Hectorum numero nequaquam erant. Auamobrem
quamdiu Rideriens II. vixit , pro certo virmari non potest . ad Septem Diros illis devolutam esse Electionem . Deus si deinceps: Iiterae enim extant Alaxandri IV. apud Raynauum Ias6. n. 3. seqq.) quibus Archiepiscopas Moguntinus conradini clectionem aυersari jubetur in hae verba: Aliis vero coelectoribus tuis tam Ecclesiasticis, quam Sec Iaribus auctoritate nostra firmiter inhibeas . Et seq. anno facta da-plici Hectione , de ea Ae laquitur minricus Stera in Chronico apud Can sum to. 4. p. I9I.): Principes regni pro eligendo Rege jamdiu h bitis diversis conventibus, tandem dissinitivum electionis diem in octava Epiphaniae statuerunt in Frankelari celebrandum . ubi dum quidam convenissent. Moguntinus & Coloniensis Archiep. & Lud-wicus Comes Palatinus Rheni, & frater suus Dominus Heinricus Dux Bavariete in Richardum fratrem Regis Angliae convenerunt. Et electus ab ipsis subsequenter in die Ascens. D. apud Aquilaranum in Regem ungitur , & potenter in Regni solio collocatur . Dominus autem Treverensis Episcopus cum aliis quibusdam Principibus consentire nolens electioni praedictae, in media Quadrages fretus literis , dc auctoritate Regis Bohemiae , Ducis Saxoniae , Marchi num de Brandeburg, di multorum Principum, elegit D. Alphonsum R. Hispaniae.
XI. Steronis narrata nullatenus dissentiunt ab Alexandri, Urbani, Sudientes Inn. rv.
Crementis IT ct Gregorii X. E Resis , aliisque Monumentis apud MD EI II ' 'μρος βnaldum videndis de diuturna illa contrουersa super duplici electione, dum Ricbardus ct Aphonsus suam uterque electionem a Pontifice ratam haberi cupientes . ut minime prohiberentur Diadema Imperiale assequi. θ literis, s nunciis Romanos Pontifices fatigare non destiterunt. Sint Tom. II. I i omnium
309쪽
Inter em recensenis diis Rex Bohemrae .
Eso D IssERTATIO V i. O mirum in I.ir bifia Urbani IV. litera I 262. n. s. seqq. I 263. n. 43. seqq. 3 Primis Ottocarum Boismia Regem alloquens, Venerabilis, inquit , Fr noster Archiep. Maguntinus tibi, & aliis Principibus Regni Theutoniae, ad quos Romani Regis in Imperatorem promovendi speetat eleetio . Et clarius a Iteris Richargum Ae aftur: Novit si quiadem circumspectionis tuae prudentia , quod Carisis. in Chr. filius noster Rex Castellae ac Legionis illustris se a majori parte Principum in electione Regis Romanor. vocem habentium electum assirmans, tibi &c. uod si quatuor illi Principes , in electione Regis Romanorum vocem habentes , qui anno Ias T. elegerunt ApMUιm , pars major Hectorum appellantur ; ntilium igitur dubium e t , quin Septenarius iv in Senatus obtineret; Et quidem ab ipso anno Ia s. qui in consito Pontificis res ad septem Principes redacia es : aIiter Gregorius X. paciscam eorum possessionem non appellaret . Certa igitur origo Septemviralis Seuatus : principis varia G subobscura , ut aliarum rerum Origianes , poti modum valde perspicua , ct in electione Rudolphi evidens , ut constat ex pluribus ejusdem epistolis infra asserendis . Gratida prae iis lib I. ep. 3I . quam scri fit Regi Rhemiae Ottocaro , qui licet cura
aliis comprincipibus in electionem convenerit. continuo tamen a Ru-dolpho defecit; quippe , ut ait Gerardus de Roο Ηist. Austr. l. r. p. I 8. eontemtui illum habebat , quia paulo ante Praefectum Equitum , seu Murescalcum viderat in sua Aula : Rudolphum nihili faciebat, uti quem famulum suum paulo ante suis Ie diceret. Evamvis enim Stais .ensis , ut vidimus , e Septenario η umero eum esse neget: quidquid aevo Scriptoris hujus fuerit, ct Greg X. in literis ad Salisburgensem Archiep. Rayn. I 274 n. s6. inter Hectores eum recenset: Regis Bohemiae ilia lustris , qui sibi jus in eligendo Imperatore competere asserit; σRudolphus eum Gregorio concinit in iis literis.
XII. Obici forjan posset Diploma Hectorum , quo S. Sedis iura omnia confirmantur , Rudiaphi ejusdem episolis insertum lib. 3. post ep. 7. has enim subscriptiones praesefert. Nos Principes Imperii Henricus
Trevirensis . Siffridus Coloniensis , Wernerus Moguntinensis A chiep. Ludovicus Comes Palatinus Rheni utriusque Bavariae Dux, Joannes Dux Saxoniae, Albertus Dux Saxoniae , Joannes Marchio Brandenburgensis , & nos Ottones Marchiones Brandenburgenses . Hinc enim liquet, plures ejusdem familia Principes subscribere , adeout fleetoralis dignitas non persona , sed domui tributa videatur: quare assequimur , cur Alphcnsui a majori parte Sectorum electum se jactaret; quia
310쪽
quia Trevirensis Arcti . Rex Rhemia , Dux Saxonia , o Marchiones Brandemburgenses eum elegerant, tametsi totidem Hegisse videantur Ria chardum. Archiepiscopi scilicet Moguntinus G ciliniensis , Comes Ain latinus Rheni, ct frater gus Dux Bavaria . Duo squidem hi postremi
pro uno tantum Sectore accipiendi sunt, quum Bavaria Duces inter Ueciores tum temporis non recenserentur . At Rhemia Regis nomen in pradictis subscriptionibus desideratkr . Animad Uerti autem oportet, Ollocarion Rhemia Regem perpetuum Raduphi hostem , ab eodem semel o iterum profligatum, anno demum Ia78. casum fuisse la. ep. 32. seq ; Diaploma vero en datum sequenti anno: quum mersalis ottocari filius
puer OeIa annorum Ottonis Branisburgensis tutela commissus erat. luamobrem aut Brandisurgensium Marchionum subscriptionibus Ueneesai quoque subscriptionem coutineri credamus , aut minime necessariam put mus , septenario Senatui nullum .ietrimentum infertur . Periκde eri de charta , seu epistola lib. 3, ep. I. in , qua Electores , una cum aliis nostris coelectoribus , ni sunt, rata habent bona , Castra , terras , ct posses βη es a Rutilpho concessas Anna uxori suae .XlII. Huic po tremo electionis generi, quod nostris etiam temporibus Imp. Elechio eadem viget duo postremi Sectores Duces Bavaria es Hannovera hue non θε- - 'sctant) decoris multum , multumque m e tatis adjectum se aurea rilia nomen sine corona Caroli IH neminem latet. Summa tamen est eadem . Id tantum diser ' - minis occurrit a Maximiliani tempore , quod Rex Romanorum , Imperator electus utinctipari eri coeptus , ac senon ahun is illo relicto , Imperator pabin audit: quum enim coronatio Romana , qua una Imperatorem facit, post Carolurn V. desueverit, ac plura sent, qua coronationiaequipulere judicaritvr , praecipue S. Sedis confrmatio . ct prima preces , jampridem est, quum neque Pontifces , neque Reges Romanorum , θω Imperatores electi tinperarorum majestatem constituunt in diademate permantis Christi Vicarii super electi caput imponenia , ante Principis Ap Iiolorum faeratissimum corpus , quemadmodum febat Rudolphi tempore , ut Fures ejus Epiricla planum facient . Sed tanto sim in pretis Di
habitam Granationem nihil mirum . Pontifices enim patrocinii ae defensoris indigebant, non solum adversus Romana Ecclesia hones ; sed etiam pro continendis in ossicio popuIis Ni subditis , de quibus en dictum satiρm Dissertatione I Imperatores vero per ejusmodi coronationem si prema potestatis Pontifcia consortes fiebant in ipsa urbe , ita silicet volent bus Pontifcibus , quorum intererat . Idcirco Ruduptas tam impense eam quarebat, nec mi videbatur , quicquam esse, nisi opus Dei, ut Ii a verbis