장음표시 사용
3쪽
De ratione critica inde a Lachmann in emendando
Catulli libro usque ad hunc annum adhibita.
costquam Lachmannus animum suum studio Catulli intendit viamque patefecit quae una est atque recta ad carmina hujus positae vere emendanda, multi viri, imprimis Angli et Germani, eidem studi brevi postea se dederunt paeneque immortui sunt. E scriptis igitur eorum suae quisque alius cognitioni Catulli laetos atque uberes huctus se decerpere posae procul dubi hodie sperat. Et tamen, si Pleituero fidem haberemus, omnis illa cura atque opera post Lachmannum in pορtam ex magna parte frustra collata esset. Proinde viri illius sententiam, quam in studiis Catullianis ), quae neque Schulai Berotinensi' nec Munmni' nota videntur fuisse, a Ros ergio Stadiensi' per occasionem tantum commemorantur, Magno erolinensi' vix quidquam commemorabile continent, protulit, refutare et artem criticam Caetuli nostris ipsis diebus plurimum profuisse demonstrare meae quaestionis princeps consilium est. Insunt enim in iis permulta
Reetam rationem eritieam in Catuli primus Laelimannus exercuit.
Lachmannus omnes libros qui extant Catullianos ad unum Archetypum redire non primus pronuntiavit. Viginti annis antequam is Catullum atque Propertium edidit, sententiam illam IIandius' et protulit et iisdem quibus nos defendit causis, codices inde a saeculo XV scriptos iisdem fere locis omnes aut mutilatos aut corruptos esse. Sed Lachmannus habet meritum, quin cum rem ita se habere intellegeret, primus ex libris nostris illius Archetypi lectiones restituendas sibi proposuit et suscepit; nam cum ille' criticorum hoc tantum esse dieat, lectiones varias
4쪽
eodidibus Palladii Guarini Muroti ea ligori Vossit Columnae Meleagri Frater aliorum colligere et optima suaque in Catulli libro edendo uti, ex ollatione librorum diligentissima hic duos
optimos et L delectos, cum quorum alterutro eteros non interpolatos ubique consentire cognoverat, sua editione totos exhibuit. Et L. Muellor hunc virum merita laude ornavit eum antiquioribus editoribus his verbi opponens: Teinporum pati eum aliae super alias conjecturaeessent illatae in poetae Veronensis librum, neque codicum meliorum teAtimonia jam reSpicerentur,
sensim evenit ut Catullum in ipso requireres Catullo. uic incommodo obviam iit Lachmannus. Is ex immens apparatu, quem collectum a Laurentio antevio bibliotheca possidet Berotinensis elegit ut sincerae petiones testes fidissimos Laurentianum L et Datanum D). Nam ossi nec Germanensis libri O lectionum ullam habuit notitiam Lasthmannus et aliquando Datan tribuit nimium, ea tamen dexteritate in deligendis quos sequeretur eodicibus fuit, paucis ut locis exceptis Catulli scriptura ea quae fuerat in Archetypo Veronensi re inperaretur, unde jam cum eοmmodo posset principium Sumere omnis emendandi probabilitas ne ratio. Nimirum inde postfauptium', qui partem tantum eorum quae Laelim annus reliquisse ei visus est emendare voluit, Rossbachius editor post Lachmannum primus principium non sumpsit. nee verba jus' ':-Libri in duo genera dividendi sunt, aetate disparia, auctoritate nisi quod interpolatis nulla fore fides habenda est paene paria; neque enim ullus codex tantopere praestantia sua reliquos superat, ut hi plane postponendi sint quin etiam ne interpolatis quidem Proi Aus earere possis, quoniam ad stirpem suam relati, ducibus libris non interpolatis, de lectione aliqua vel seribondi errore dubitantem confirmant et in rectam viam deducunt. Qui vero post Boasbachium in studio Catulli versuti sunt ad Baehrensium Aque Pleitne roexcepto ii ad singulos codices recte judicandos aliquid attulerunt. Nam etiamsi illum in audacioribus conjecturis cum alii objurgarunt tum Rosabergius '' , etiamsi Schulgius ' res quasdam quae codici O non minimo momento sunt illum non respexisse demonstravit hodie tamen in haere recte mihi illum secuti videntur qsse, librum o etiam pluris QStimandum quam G. Quam rem si Munro ' discernere noluit, ego quidem hac tractatiοne et ex ipsis ieetionibus, quas Plotinerus suo codici, adhibuit, virtutes potius libri, demonstrare conabor.
3 praef. d. g. IV. D Neve damb. I. ii 18TT. i. Rossberg in Baehrens, Catulli Veronensis liber vol. I. p. 122.3'inermes 18T8. I. g. O-os in P. Schulge iiiiii Codex Oxoniensis his Catullus. i' l. l. introduction g. I hali not attempto decide hetheris oris is o the whole the eiter manuscripti There are ver man passages in hic O, and talone, gives in undo te Nord of the poet osteno the ther an it is ver corrupi, heres is right, or ess rong. - g. V: ut G and B proelaim it alou voice that the strange an m cout phenomena of the Datanus are figments an interpolations.
5쪽
hom ne sis risio Codsex, v. hieli reapponi est at Verona in ille eginning of the laxi eentvry and sh --.Was sterivariis tost to tho rorid neo more- uitro praefationem quaestionum eriti earum quas 'si 'rum Supra Commemoravi exorditur Jumiandiu,' illum codie em iiiiiiiii ex quo nostri omnes descripti Sunt ox i, allia Veronum venisAe verbis epigrammatis quod extat in fine eodieis angermanensis(Buolir odit. g. alia collegit. inius post Ellisium Pleitueri hae non est sentcntia. Non librum it Smn qui Londam Veronae suerat, Sed pographiam eius in illam urbem reportatum esse is hie deseriptione suorum eo licum es insi nug. 8 et ex epigrammate illo sibi visus At enueleasso; nam codiei in ipsum vetustum e bibliothoen monasterii Galliei in qua inerat domi non licuisso. Ex cumibus Hi se de hoe epigrum mute disseruit ' mihi illud unum probabile lipparet, nomen illius hominis Vopi non sis qui Catullum patrino reddidit, Fraueia sui3so; nam id ex epigra in-runti, verum Ioitio Conspuni videtur scilicet a calamis tribuit eui Frnuein nomen , siquidem Francia suit nomon on illo et Italum et Uigpaniense. Itaque eum momori u eodi Cis antiquissimi servato hoc liliri angermanensis epigruminute nulli pinnirabolita sit quaestio subest illa quidem perdifficilis, utrum forte apographum eo dieis illius Veron sensis V alteriam ungermanensi antiquius in manibus Italorum doetorum fuerit Peno.Qunni Complures Post Luc'hmunia uin viri studio et doctrina dijudieare studuerunt liniauptius '):, Uni e Cui minu eum magno lavorsi Xeepta ossent, trangeripta sunt in novi exemplaria Partim
ab iis qui antiquum librum satis neeurate sequerentur partim te. Sed jam Sehu abius '): II and Parvi, inquit Proseeto 33 et momenti, Si neeurate demonstraretur quotiens VeroneuAo ipsum in nova exemplaria transeriptum esset Sed de ne re nihil videtur explorari posse, nisi laxeniplari l. i. g. . 'hi l lig. m. 'Isio uir hie ibi strii her es emasigeu, mi Mather aber aufer aitheg elonimenen alten Gerone eroauhichris tam nam metuet firmitteimigen Nicher iam Gerona utilis. Ter aste Soher ieibit verblie intraso ter, o elbster bestrum mali riseritii dicturdi laitire ieibit, e tantite a fatuis, en libris prohibitis usserueis morden mar. id quod concludit ex ultimo epigrammatis disticho, quod emendat quom Quo licet ingenue ingenio vestrum celebrate Catullum cibus submota et sub modio clausa papyrus erat.)
6쪽
eomplura, minimum duo inde originem duxisse. Baehrensius longius prosectus est. Codicem Oxoniensem quem quidem Ellisius primus inspexit et, quia ex rebus nonnullis observatis eum Sangermanens mire consentire ei videbatur, plane neglexit, quamquam aut antiquissimum eum illorum qui supersunt aut uno angermanensi inferiorem esse opinabatur ut optimum enim codicem, laudavit, diligentissime ille contulit et non modo ad sententiam ab Ellisio de vetustate ejus latam accessit, sed etiam lantem eum sincerissimum nobis ad emendandum Catullum esse admodum probavit. Quod ejus meritum etiam Rossbergius '' praedicat nec Schwabius '' quamquam suam ipsius de ratione codicum O et O sententiam non profert negare quidem videtur. Baehrensius' ipse omnem argumentationem uam ad codices, et o pertinentem pauci his verbis constringit: O propterea quod exemplaris Veronensis ductus fere depinxit nullisque indulsit correcturis multum multumque o libro praestat, quippe cujus librarius ut nonnulla neglegenter ex V descripserit, ita a temerariis interpolationibus non abstinuerit. Alter loco carmiua Catulli de Veronensi in utrumque codicem eodem paene tempore translata esse, si omnino quid Baehensi approbavit' , id est circum annum ibi p. Chr. n. at vero non modo id ipsum diligentiore epigrammatis explicatione approbavit, sed illud quoque, in haec duo tantum exemplaria fine saeculi XIV i codicem vetustum erοnengem transcriptum esse; approbavit denique per proximos quinquaginta annos Catullum iterum ita neglectum fuisse, ut anno i 2 denuo quasi e tenebris in lucem protractus jure diceretur. Quas piniones no8ti Miscere tempοrum illοrum necessitatibus paene cogimur Tenebat enim per illud ipsum tempus orbem terrarum terror schismatis quod dicitur ecclesiasticis ab anno 1 si ad annum idi 8 , quod cum Italiae ingentes calamitates inferret, studiis humanioribus, quae ibi jam florescebant, Vehementer oberat. Quare non mirum est, si positae viri docti aliquamdiu bliti sunt; sed vix tempora illa atque discrimina praeterierant, mala lenita erant et postiae nostri denuo fit mentio. Baehrensius Ladeo a Poggio ipso felici illo manuscriptorum inventore Catullum a. I 25 repertum posteritatique redditum esse arbitratur. Num et hoc rectum ait et illud ita se habeat ut dicit: ,Pοgo num ip8um angermanensem an hujus apographum reppererit nam de V itorum reperi . . . . nullo mοd poteSt cogitari hoc explorari nequit , quis est qui audeat de ea re disceptare Namque extat adhuc alius codex Bononiensis qui dicitur, criptus anno 1 12, qui ad originem nondum satis examinatus est. Baehrensius, qui eum non ipse inspexit, Sed e sola Ellisti annotatione novit, illud tantum fortasse, librorum i e librorum ceterοrum eum patrem Meexistimat Ellisio ' idem inter antiquissimos esse multasque passus correcturaS NiSuS St, nee
7쪽
paucos habere locos, ubi primam lectionem nullo modo liceret discernere. Tamen a plerumque digno8cere eo esse facilius quod inter Bononiensem B et Laurentianum primum Lal et Vatieanum
M. maximam esse consensionem librum Lai autem quamquam nonnulla rasuras accepisset 'in universum prοximum accedere ad Bononiensem, quo tamen recentior esset, Vatiemum i 63o saeculo XV ineunti exaratum ESSE.
cense cum nec memoriae ille codex traditus sit, nec qualis fuerit e vetere aliquo nuntio constet,
ea de causa virtutes libris, et a tribuendas esse nullas. E manuaeripi quod Pοggii dieitur, si fuit, possunt esse derivati; sed cui hi quoque libri Bis Vat oggian illi fere aequales aliis
locis cum GO, aliis cum D mirum in modum congruant, mi postea recensione mea et leotionum libri, singularium et vocabulorum in eodem omissorum plane cognitum iri per se in sententiam transeo, quam primus Baehrensius m habuit demonStravitque, libros miles, ergo Pοggii quοque unicum lantem habere fortasse apographum angermanensis, Sed interpolatum non Sangermanensem ipsum. Scriptum illud apographum esse dieitur sub initium saeculi Vi Eandem sententiam Munro' contra Ellisium protulit, qui contendit' , nullum extare odieem qui tam aperte ab antiquo aliquo exemplari transcriptus sit quam Datanus eodieem, angermanensi simillimum putat' ). Maximo vero momento sunt quae dicit g. XVI: Non assentior Schwabio existumanti inventum codicem neminem transcripsisse ante eum qui ann idi Sangermanense Memplar exaravit. Dicit hic sane is, nullum aliud extare exemplar unde posset libelli habere copiam exemplandi; -- unde vere colligitur ipsum illum codicem transeripSiSSe, quem quinquae ginta ante annis Veronensis invenisset. Sed non dicit uniet illius exempli exemplaria a nullo alia facta esse, quomodo enim sciret Verum enim ver Catullum transeribere moditatus, unum codicem Vidit extare antiquum, et eum corruptum qu tamen deerevit quamvis corrupto uti, donec emergeret aliquis sincerior. - Tum ex propriis quae habet , ex omissis et versibus et vocibus, e vestigiis antiquioris scripturae, o lectionibus quae aut in nullo alio codice aut in paucis inveniuntur, concludit '' aut i errasse feribam libri Germanensis, eum unicum se exemplar quod extaret diceret transcripsisse, nec verum eοdicem a Veronensi repertum transcripsisse, sed aliquod ejus exemplar aut 2 si ab eodem illo unie eodie profoeti essent N. Lug. XXXIX.
8쪽
et , vel eum unde D ductu esset, exactius pressiusque odicis vestigiis inlinosisse qui exaraSAet quam qui hunc enim ei ruta eorrigendo, conjungendo quae Separata disjungendo quae prave copulata suissent, exemplo suo speeinien dedisse novi tutis a Datano alienae aut 3 ouinino origine diverSOS AA DG. Summam nutem ex iis proprietatibus auetoritatem apud illum habent lectiones quas attulit g. XJ X varias, quae si ab eodem fonte proseetne essent a quos, miratur nullam ex iis aut margini hujus libri adseriptum aut medio versu superseriptam esse, quales multu in ta observarentur. Sed illud admoneo, piod Ellisius non respexit. Datanum et qui eum eo colinerere videntur il et Itieeardianum initio ulterius dimidii noeuli V deseriptos esse, paullo ante pium editio Princep impressa est, quo tempore j in nulla eodierim ratione habita suum doeti tuam viri doeti doetis interpolutionibus proe so ferre studebant. Ad quam sententium
memet lucunae quoque non pauci P perducunt, Pine in horo odi eum genere ianua tu alio quodam frequentiores sunt, qui in loci optinii odii es corruptus optio nos habent. Ellisium nuper in laudando Datano Peritus est Plotinorus qui rationem Podieum nostrorum hoc modo insti iiit Eum Codicem quem Bathorus socrium in Galliam abstulit. M dicit, i. e. codicem tedium, it quo incipieri constitutis purum tuarum linei quattuor Podicos piam M antiquiores Ill recentiore duos N O deseribere se posse existi in ivit. Qua re non Sine aliqua iuge uti licio et probabilitati speeio Persei in ut homo urio erifiea inlinis rudi us uelle ei credat,
allatu sunt). Quam Sententiam postquam longa noli illius epigram muti eoinmentatione non insollerter Pprobare oriatus est ita propagationem eo lieum constituit ''): Eo au fassi es iit,
9쪽
Sed etiamsi vix quisquam erit, reui hae letineri conjoetiirae adaesibunt, tamen in orona 'sibris sustinebo anquirondi, num illis locis qui nos doeent ii qui in Viri et quantum 2 tulluS Sqi eoues, suis ad exarationem angori tinnensis cognitus sit iugit aliquid unde sive aiato sive praeter hunc odieosti 'si qr ex reperto Veronensi alterum exscriptum osse olligi possit. Quamquam igitur Catullus non ita multo post annum 323 denuo viri doetis Italisto innotuit, pauci amoti Sunt quos eum legiSSe eertum ne manifestatum Ost; Prnotor Criptorem florum moralium auctoritatum ad annum si di Pastrongienna et Petra ream eosque Voronao Codieem inspexisse de ea remauptius et Nubius Ellisius Ba Phrensius non dissentiunt. Ab illo ipso anno quoad hodie cognosci potest annos XXVII progrediori dum est, donee nova poseta mentio invenitur. Anno ante exarationein angermanensis suid, ut verbis utar Baehrensii 'AE . Colutius Salutatias, diligentissimus illo tempore votorum eodicum inveAt ignior, in epistula ad Casparum de uroaspinia Veronensem missa edidit hane et sequentes a Monamsen indagainstans,ilias in nuntiis cieietat. liti Saxon. a. 18as g. AG repi'. in ejus opuse. s. g. in Si haec: Seribit: non 'vo nutus delm 3Ja a quo primum de te grata necepi suggessit, immo tiromisit a te initio iraturum ut Propertium et Catullum haberem. Noseio si de hoc seripsit Seio quod interlii ei e non indige ieeum. Illos si potes fac ut videam Vulo, mei memor. l. XIII. l. Sext. podemque anno ad illum ipsum Benevenutum de mola inter alia haec dieit: Tun et,istula nil aliud spei quam amor et caritas, insirimis quod votorum meorum diligentissimus exstentor dyomianes 8 Pros,ortium Catullumque proelii a quorum mihi nil paene nisi nomen innotuit. Quod ut lior si 'ore eonopis exoro Ingens enim cupido mihi diu sui poPtas assileere. Qui loe eo maxime sunt memorabilis, quod inde Catulli exemtilaria tum temporis nondum divulgata suisse Pomperiimus. Tertiam deni suo epistulam Colutius toruin ad C parum de Broastrinis mittit hune: Lepidissimas atque ornatissimaseli istulas tuas pridie avida manu sed avidiore mente tuo viso nomino laesus neeet,i. Si liroee vel pretio Propertium do bibliothoe illius eleberrimi viri Petrarene inquam, isnem nobis subtractum esse, gloriae tamen tam eortum quanium liotest inmani j iiii ieio dein Phondi, molesto foro et metri eo opus gulo, quod absolvere cito ut vellem inali 'dior, lamentor et Jeo, haberem,osse considis vel ut meus sit vel ut exemplari queat deliroeor iit iroenres Catullum quem sutoparvum libellum aut exemplatum aut exemplandum rogo transmitte te. Unde in Petra renobibliotheest nullum extitisse Catulli exemplar re et conelusit eligabius net eonv. Misit p. iii). Ibitor tantum emendationem voeabuli dyοmianes in medium proseram, quam nomina duo quae sequuntur valde milii commendant; puto enim illam leotionem ex duos vates Porrulitam esse. Sed multo majore momento est, quοd editores Catulli omnes sententiam verborum, quae subgequuntur verba: Catullum quem credo parvum libellum aut expinplatum aut exemplandum rogo tranSmitte- , huc usque non examinarunt; nam Ellisius '' ea mittit, Baehrensius ab iislοngius epistulam exscribere desiit explieavit ea nemo Sunt haec: Tenent ibi Veronae Florentini, qui totum terrarum orbem discurrendo terunt, pro merethus apotheeas in ballis quassaciunt, illum jubere potes alligare, quem ad me, ut arbitror, quilibet destinabit. Et tamen quae examinentur dignissima sunt Tribus sillis enim epistulis intellegitur Colutium Salutatum
10쪽
Florentinum virum fuisse, qui omnibus modis codicis alicujus carminum Catulli particeps fieri studeret. Certe idem qui quidem in urbe illa versabatur, in qua tum artes atque litterae praeceteri Italiae urbibus florebant, in qua tamen nullum positae codicem reperire potuerat, omne studium adhibuit ut comperiret ubi Italia aliquis extaret Magno ad id comperiendum commodo ei erat, quοd populare ejus Flοrentini in urbibus omnibus apothecas habebant, qui cum reveracodex quem optabat alicubi erat, eum de hac re certiorem facere poterant. Et rem ita se habuisse, e verbis quae adhuc illustranda modo attuli colligendum esse arbitror Colutio enim persuasum erat, quemlibet qui Veronae esset Florentinum ad se codicem ibi extantem sibid tinaturum esse Verbum destinandi hoc loco eandem habet significationem ac Plaut M. 3, i. 1iores quanti destinat. Rud prol. d minis triginta sibi puellam destinat emias id gum starie ausi exiehen, audin messen. Inde ergo sequitur, ut tum in nulla bibliothecarum Italiae alter codex reperiri potuerit; quare Cοlutius iterum atque iterum asparum de Broaspinis et Benevenutum de Imola adibat, ut ibi codicem transmitterent, illum quod eum possidebat, hunc quod ut a
Caspar codicem aceiperet se impetraturum esse ei promiserat. Proinde optimo jure vir ille in proximo ann Veronae unicum manuscriptum vetustum transcribebat in clementiam lectoris et humanitatem confugit verba haec angermanensi a se exscripto ex suo ingeni adiciens: Tu lector quicunque ad cujus manum hic libellus obvenerit scriptori da veniam si tibi corruptus vid bitur. Quoniam a corruptissimo exemplari transcripsit non enim quodpiam aliud extabat unde pomet libelli hujus habere copiam exemplandi. Et ut ex ipso salebros aliquid tantum suggeret(-reret decrevit potius tamen corruptum habere quam omnino carere Sperans adhuc etc. Do uirtutibu Quicunque igitur Catullum inspicere volebat eL praeter unum et eum Norruptum p teret . Vetu8t 18 οdex non extabat nec locos in illo mutilatos nisi e libro aliquo fortuito emergente unquam e correcturum Sperare pοterat. Quae cum ita int, antiquissimus quisque codex ad Catullum emendandum plurimum valet nisi qui laboribus correctorum et interpolatorum depraevatus esse demonstratur. Id autem codici angermanensi accidisse Baehrensius accurata et diligenti commentatione sua ostendit. Fidissimus carminum Catulli lans est codex Oxoniensis
M sive inter Canonici Veneti libros eos qui saeculi hujus initio jure emptionis in Bodltianam inlati sunt numerora gignatus. Sed cum Baehrensius '' ex toto manuscripti habitu illud olligendum eme putarit codices O et O non posse nisi uno temporis tractu, immo ver eodem fere anno eοdemque imo exaratο esse, quamquam hic subscriptione careat ego cense Oxoniensem adeo anno idi attribuendum verisimillimum Age ergo ad reliquas ejus virtutes etiam amedere quod uncanii ante, et fortasse a Benevenum ipso exaratus sit. Itaque cum Baehrensius maximam partem artis criticae argumenta attulerit, quibus scribam codicis o Veronensis exemplari paene ductus depinxisse diceret, non ingratas res Schuletius e nova libri oecollatione hujus argumentis adjunxit, illa quidem mente ut Baehrensi neglegentiam quandam, quae est ejus
propria, vitio verteret. En quae dicit g. 5 sqq. Baehrens heu an fodecten Stelle se thetis veritamsaistit, in iis emas uberiehen O hae 6,i quidquid babes habes) i,ii euriosi curiosi);11 3 epra aequom ere.