장음표시 사용
21쪽
Cognosces illud de his M,12 omniumque sonantium m amniumque . Hi,222 telamam Telemacho . 6 , pupis coit puppi m pubes . 6 ,3 siros sym I scri j. 6 ,6 delapse corpore(m delapsa e corpore). ,i38 mirescere miser cere . ,385 nereuS herοum, nam regiant in vestigia linoarum quaere, non efficiunt . EJlis.). 63,31 terga tergH. 6d,i65 externata.-,iis ponti pontum, 66,5 avolat 68h, carta ceris, id, Gellius mollius . Versum imprimis unum, tertium arminis si , in quem propter perversam vocabulorum diremptionem aciem ingeniumque suum huc usque viri docti frustra intenderunt, primus Ros3bergius ' o codicem octo estituit; ita scribendus est: Nil mundius hoc nihiloque immundius illud. Quibus rebus illustratis bona fide has, qua Pleionem codicem, secutus contra Oxonien- Sem proposuit, emendationes refellendas esse censeo: d, 133 lentos Oh mar L. ventos ABCO Lai La Vat a d unctos D. - lentos Schwab Ellis Baehrens. Pletineres, cui haec lectio non placet illam Datani unctos in linitos immutavit. )6 ,13s blanda pro nobi8 habent iidem codices '. mar L in textum hanc variam
lectionem recipere primus ausus At Baehrensius ut arbitror, optimo jure Plei ineres '' eadem commotus vocabulum etiam prοximi veratis voce in vane corrigere non dubitavit. Schwsthius '' , nobis bellavit. 66,is ne uehrensius quidem lectionem Oxoniensis recepit et tamen eam alteri angermanensis praeferendam esse ego cenSeo. abent enim vinxit f OB Lia, vixit III 3, vicit , unxit ceti In Veronensi igitur erat vixit , quod compendium ut utroque mοdo vocabulum regοlveretur permittebat. a voce recepta Ellisius vergum recte restituit: nunc vos piat quοsjunxit ego vinxit lumine taeda. et ad hunc verbi vinciendi Mum Plaut Trin. 3,2.32 vi Veneris vinctus Tac ann. 6, b atquem pacto niatrimoni vincire Pleitueras '' ita versum transformandum proponit: nοx optat queis luxit lumiue taedae. Man criptorum extantium ne unum quidem e codice raps, transcriptum videtur esse. 'vi'rum
Nam hic quamquam eum ceteris communem habet velut id ii corruptelam , ConSilium Pr unti, qui in , nsilia in f, hii tris i tamen vox in e Sol praetermissa est, ut causa non intellegatur. ' 'fi'm' i
22쪽
bi, omnes codice nun in lectulo erudituli ambos tradunt solus Oxoniensis praebet Hlecticulo . Baehrensius et muro ut hiatum et correptionem longae syllabae vitent, lectionem Oxoniensis receperunt. Praeterea hic' , postquam de formatione deminutivorum plenius egit,oleeticulum deminutivum esse vocis lecti demonstrare studuit noW, learn rom the lex,
cons that pannibus is quote lao Ennius by Charisius, o Pomponius by Nonius it Wastherelare nee of the et aa f thera' decl. an consequently e n panniculus aB et a pannulus. Ussing on Plaut Amphitr. bos 513 I,3.15). cites Priscian VII Whoquοtes Cornificiu lar in gen sing. lectus an he is supporto in his by therass. Plautus: lectus therelare mas nc os thera an conlamnablybist his Catullus uses lecticulo. Ergo Schwabii sententiam aci liti den). item refellit ut Baehrensius prol. g. XXIII sese plane non intellegere dicit, quomodo Schwabius contendere potuerit, per leges sermonis latini non licere formari diminutivum lecticulus . Ego tamen in opinionem Schwabii ab illis discedo nam censeo
a nuli unquam lecticulum nostrum deminutivum vocis lecti putatum iri, sed lecticaeq; hujus ver Vοcalis iv longa est, ergo nova dissicultas et ea metrica obvenit. Proinde conjecturam prοb Pletineri quam statuit g. 123 hun in lectulo, ut erudituli, ambo f. P 'r'thrum Semel etiam, priuaquam primae quaestionis particulae finem faciam, ad codicem Manum
uero omihus ejuSque MSPela mihi redeundum est. Supra enim omnes codices nostros ab uno Veronensi q*'m in profectos esse multis argumentis docere studui, ex quibus non minimum erat complure Veraus dociethua per omne codices ex iisdem et corruptelis et lacunis laborare. Illi ver libri quos laudavi,q- 'h'' non modo contra miles codices aliquotiens lacunas completas exhibent, sed etiam in carmine si versum in ceteris non extantem nonum offerunt. Ut incipiam, ea de causa
plus valet quod Pletineres eum ita transformavit ut in carmine quod in Datrem Catulli mortuum Pg 28 sq. et supra g. 18 coagmentavit funebri sententia tali carmini accommodata insit. Omittunt igitur eum sine interstitio BCOIII a La Orien h. relicto pati L cum . io Vat.nullo spati relicto habent AD Ricc. cc d d. r. nec ver omnes eadem integritate; sed cum A a d. plane integrum eum exhibeant alloquar, audier nunquam tua verba loquentem', in vocabulum verba deest. Pleitnerus ergo ita eum immutavit . Alloquia audit, nunquam tua suave loquentis. Sed huic versus conferendus est 68h,T, cujus lοe spatium unius vereus reliquerunt BCGL La Vat Veii. h. c. d. iiii Novisgime Mutar locum complere conatus At versu:ununquam egi te primae mihi ademptum in flore juventaeq; in I a sine intervallo p. v. Aequitur versus rinοteseatque); in Da Vic. omnibus et trivius vulgetur sabula passim , qui versus in codice Parisin is8 Senecae acribitur, sive hic est Seneca quem Lucani scholiastae dicunt primos septem versus Pharsaliae scripsisse, sive id quod verisimilius est Thomas Seneca qui vixit Anconae eirca annum 1 2o, uti censent IIauptius opusc. I. g. 28 sq. Ed a Brunerpg. 62i contra mam. D et ed. r. habent: omnibus inque locis celebretur fama loquetur . Ut igitur de hoc jam non dubitatur quin suppositicius sit, ita Munr nostrum quοque vergum(65,s recte judicavit' : The strange Datanus at a barbar Cungrammatica interpolation: alloquar etc., hic Ellis in in opinion vallit tries to explain.
23쪽
ia Exempla vocabulorum suppositorum duo, quae Pleitnem quoque respeXit, proferam. 68h,ii hipsa remiserunt AB COLIM La O Vat. h. - si, isnam sine dentibus est hic dentis seseque ferreque Vat. de tales f AB COLIM O Vat. h. onam sine dentibus est hic dentes hos os a Rice. sexquipedalea Da Ricet). Pleitnerus '' priori versui onjecturam Statii commendat: ipsi in quaq; mihi Baehrensius primus recte eum scripsisse videtur onos lusimus ;nam ita emcitur, ut eodem modo quo'. ii tu et tua vita, si nostro nos et domina sibi respondeant. Alterum vero Ros ergius in pristinam formam redegit: nam sine dentibus estos dentis sesquidiam s. Pronomen reinpendiora scriptum erat quod hoc hos hic significare potest. Proinde optimi soli codices hic furaebent librarii vero codieum a Druice fortasse ad marginem codicis alicujus glossam hos adscriptam inveniebant, quam in s mutatam in versum receperunt qui Rico et, exarabant, non mutatam scriba Datant. Alia loci hujus explicatio in studiis letineri'' reperitur. Denique perscrutantibus, quomodo fiat ut ab ipso anno id6o in codicibus recentissimis ic. a. D mi interpolationes nobis occurrant, illud certe primum in animum nobis veniet, illa mente eos tali tantum modo a librariis suis suppleri potuisse, ut editionibus prelo subiciendis aptae fierent; neque enim forte fortuna evenit ut prope omnes eum in editionem principem tum in ceteras veterrima transierint. Quoad scilicet fieri poterat, glossis antiquiorum codicum imprimisque familiae, La Vat. librarii utebantur.
De ratione codicum extantium et Veronensis quae ex illorum variis lectionibus et titulis cognoScitur. I. De variis lectioniviis.
Omnibus, quae huc Mque exposita fiunt, satis confirmatum ut Oxoniensem, donec meliore ex repertus erit, firmissimum edendi Catulli esse undamentum. Sed una virtus etiam de libro angermane i praedicanda est neque ea exigua, quοd praeter eonteXtum varia quοque lectiones servavit. Ipsa hac de causa primus Schwabius ejus eam qua dignus est rationem
habuit, quamquam jam prius alii viri docti illud ejus proprium perspexerant: illigius ''), oss-bachius' , οelfflinus, Duebnerus. E quibus illigius et Rosabaelitus ad lectiones varias tamen
24쪽
animum non ita converterant ut inde fructus laetos perciperent, aliter' inlimis et Dii nerus. Nam ne Ellisius quidem qui novissime codicem atque aliquot locis bis perlegit neglegentiam eorum usquam objurgavit. De re ipsa quidem viri illi in partes plane diversas discedunt. Misso Silligi qui varias lectiones libri Sangermanensis non a scriba illo quidem
codicis antiqui imo, sed manu non minus quam illius antiqua scripta se suspicatur, ceterorum virorum sententiae diligentius examinandae sunt, praesertim cum novissimus editor Baehrensius contra Du norum et Ellisium in oelfflini perstiterit sententia, contextum et varias lectiones sive interlineare sive marginales ab una eademque manu quae codicem exaraverit simul scriptas rege censentis. Contra Du nerus, quem plane Schwabius '' et ut videtur Ellisius ' secuti sunt, varias lectione in quattuοr ordines distribuit, quorum primus contineret qua idem scriba eodem ipso tempοre exaravisset quo cοntextum, alter quas idem transcriptione aut tota aut ex parte absoluta addidisget, tertim lectiones atramento pallidiore et calamo acutiore a manu primae aetate omnino aequali scriptas quae tamen fortasse non ab ip8a manu prima prοfectae essent, cum in litterarum quarundam formi levis discrepantia inter utriusque Scripturam Eppareret, quartus quae pοsto inlatae 38 pο88ent singulos ordines Schwabius in appendice variarum lectionum
numeris i. 2. 3 cliterae G supra adseriptis sejunxit G s'. O' O ).
Iam vero cum Ellisius in hac separati e manuum a Duebnero defensa, a Schwabi accepta acquieverit, Baehrensius argumentis Duebneri perlustratis oerilluc sentitur. Dicit enim pg. XIII sq.: Friedi . Duebnerii e graviter erravit quod varias lectiones alias ab aliis prinfectas esse statuit, cum si quid aliud hο certiastinum sit, innes uniu8 ejusdemque esse scribae, scilicet ejusdem qui codicem exaravit. Fefellit Duebnerum, quod aliae variae lectiones minutioribus litteris, grandioribus aliae Scriptae sunt quod suam habet explicationem inde quod inter lineas(et ibi potissimum deprehenduntur litterae minutiores minus suppetebat patii, cum contra in margine (ubi semper habe littera grandiores spatii angustiae non premerent librarium praeterea illius a variis lectionibus praemissi ubique eadem est forma. Qua explicatione tamen nec quare unus ille librarius duobus et atramentis et calamis usus sit probatur nec, etiamsi inter lineas eum propter spatii angustias niluutiores litteras adhibuisse concedo, sati demonstratur quare idem eodem ipso tempοris inοment ad marginem grandiores litteras quam inter lineas scripserit. Si idem fuit qui et codicem exaravit et omnes varias lectiones addidit, tempore fortasse non ita multo posteriοre has suptilevit nisi forte discrepantia, quam in litterarum quarundae formis Du nerus dicit apparere, non magis ad grandiorem aut minutiorem earum figuram pertinet, quam ad manuum ductus a priore scriba ita diversos ut alterum scribam prodant. Proinde haec ipsa quaesti num unus scriba et codicem et varias lectiones scripserit hodie quoque in
Etiam alteram illam quaestionem unde eae in codicem omnium qui extant antiquissimum receptae sint absolvere no8tris demum diebus praeter alios viros docto Baehrensius et Pleituerus conati sunt; qui tamen ut de omni codicum nostrorum iudicatione longius quam ab alio quo Catulli critico distant ita de hac quoque re inter se maxime dissentiunt. Ego etiamSi ad sententiam
25쪽
Pletineri accedere nequeο, tamen ex altera parte ne in verba quidem Baehrensi jurarim, sed Ros ergium' rae hujus viri sententia recte judieasse et Baehrensi studiis illam quaestionem nondum satis explicatam esse censeo. Sed quamquam ita res se habet, tamen is ad hanc quoque rem saltem aliqua ex parte illustrandam codicem xoniensem non injuria in auxilium vocavit ). Duo posuit illarum lectiοnum genera, quorem prius admodum distinguendum separandumque esset a posteriore. Sed cum ex hac lectionum diversitate colligere voluit ' Latias sine dubio tanquam alterius eοdicis, alias tanquam V ipsius contemplandas esse , certe nimium collegit quamquam quod ad carmen 23, docet speciem habet probabilitatis. Ex hoc enim versu explieare tentavit variarum ieetionum genus alterum ea de causa ad Archetypum et Veronensem ipsum redire, quin libri, scriba errorem ridiculum, qui inest in lectione libri nec cimex aiat neque araneus , nunquam commisisset, si in V tale quid repperimet: cimex es neque nec araneus. Quae nostra auxilia viat plane satis est scire ex libr V ips ieetiones varias transcriptas esse, ad quod amrmandum Sehutrius '' novum argumentum attulit Pastrengicum qui ad Veronam vitam peregisset bis verba Catulli propria laudare ex eodie Veronensi tum solo noto g. 18h: ACatullus, Veronensis posita taeeronis eo 'innuS librum vari nisi trorum genere exaratum, multa ocosa et placita continentem scolaAtieis legendum tradidit. Quae ad eundem fontem redire quo glossa marginalis ad . 2 in eodie Oxoniensi: eomplet prοhemio opus suum inchoat, quod vari metrorum genere proSequitur materia tumen fere omnis est eo mica ut inferius demonstratur et superscripti ejusdem libri: Catullus Veronensis odia.Itaque cum in Veronensi lectiοnes variae fuerint, restat ut quaeramus num scriba Sangermanensis eas omnes receperit Baehrensius et huic quaestioni et alteri quam una exponam respondit '' ex paucis illis quas O daret lectionibus variis duas res cognosci, primum, non omnes quas V habuisset varias lectiones exhibere, deinde O nonnunquam ejecta lectione a Vin textu exhibita tacite sumpsisse scripturum superscriptam sive marginalem neque in his se continuisse hominis neglegentiam et saepius lectionem superscriptam in textum, in textu inventam superscripsisse. Sed alia quaestio et dissicilior est, num ieetiones quas S praebet variacomnes vere sive ex Veronensi sive ex alio quodam codice repetitae sint. οn videntur; nam nonnullae lectiones eae sunt ut intellegi non possint nisi scriba codicis G ipso ex suo ingenio ea illa de causa superscripsisse putetur quia prius se contextum litterarum et verborum libri V non recte legisse postea censebat. Ad similem hujus rei explicationem Pleitnerus' pervenit, a quo tamen in ea re dissenti quod ejusmodi emendationes primum in O a nobis deprehendi censeo.D l. Lug. leto. 3 l. reg. XXXVII. D L l. g. XXXVIII.
26쪽
In illis igitur variis lectionibus omnes composuit Baehrensius prol. pag. XXVII sqq. quas scriba angermanensi ex su ingenio addidit has numerο i,s 1 ,1T. 28,1 . 31,5 M, 232. Primum enim voces singulas legens librarius aut litteram earum aliquam perperam legerat aut compendium aliquο perperam regοlverat, quo cognito id quod rectum erat transcribebat. Itaque postquam quidquid de rigine et de ratione lectionum variarum certum haberi potest expo8itum est, restat ut illustretur quomodo cum ceteri codices angermanensi recentiores tum Oxoniensis sua lectiones delegerint. Ad quam quaestionem dijudicandam hanc earum compositioenem nece88ariam arbitratus sum, in qua majuscula rum significant utrumque codicem eis et B(nam hic quoque varia lectiones complure habet, s. g. i easdem varias lectiones habere sed rectam superscriptam sive adscriptam, Ira eosdem codices in contextu rectam, minusculaeti dicem Munam tantum lectionem habere, G in contextu rectam, i ibidem falsam. Quicunque ceterοrum codicum rectam exhibent lectionem, in criptura quae dicitur, hal felle Corpus antiqua', qui falsam in ea quae dicitur, geW. Corpus antiqua- illis litteris praescribam. at quid at corollos io OBDLa Vat. R 62,3 quod d,283 curulis Moralis O curulis a corollo B corollo Vat.ODLa Fat. OB M 2b, ara ros es aran So.DOBOLa Vat. R bo, i omnem at SSem.
27쪽
GD OB La Fat j io, quoniam. - 6 5 advolat avolat in versu qui praecedit inest).
at uno a crude albedit at nemori a hic Omnes codice , di, i une. - b, I crede. - 63, is cedat. - ,I23 in memori. ,3M lib. a quia a matre. 66,55 3que. - ,23 mater. at age cede eaede a cui Omnes eo dices ms 61,225 bolne a bonei O bοnlei . - 63,8 a cede. - M,2Is quem, alit alaum.
66,2 et ali a). - iis, i prudenter aliudenter prudenter a . - 15, tame Atque ut prius de libro O agam, Baehre io' sentior scribam ejus vere tenus contextum Veronensis quem exscribebat secutum esse. Ubi igitur varias lectumes adscripsit, ibi eundem locum tenent quem in V tenebant omisso consili eas recipiendi solum contextum transtulit nec lectiones aut interlineares aut marginales respexit. Ad quam sententiam magis confirmandam Bononiens utor codice Is enim liber etiam decem locis quibus madem angermanensi8, non Oxοniensis, lectiones varias habet. II sunt 28, 11. 33, . 3 ,2i do, . 2,3 bo,13. 62,3T. 6d,283 285. 32 . Uterque codex rectam lectiοnem uno locο 33,d in textu exhibet, ceteris salsam, excepto carminis do versu clavo, ubi in O posima a Mna, in B pqna a possina legitur. Proinde ego equidem, praesertim cum O in textu pena exhibeat, quae lecti recta est, scribam codicis angermanensis ut sic ita saepius lectiones trajecisse arbitror. Quomodo igitur scribae cetolorum qui extant eodicum e variis illis lectionibus sua delegerunt Quicunque compositiοnein earum quam modo proposui inspexerit eleetumque perponderaverit, vix puto eum dubitaturum esse quin verum sit quod breviter dixit Schwabi ' : Ceteri autem qui illius exemplaria ova deduxerunt iere ubique non utramque cie alteramal salsum D l. i. g. XXXIX: I 2, O falsum at salsum. G salsum. varia lecti quamquam . . . . ex Archetypo in V est transcripta, tamen quomodo, scripturae varietatem reddiderit egregie docet, nimirum oeo illo, variam lectionem in textu lectionem in textu exhibitam tamquam variam lectionem affert. Si igitur O modo eas lectiones quas ct in textu, modo qua hic superscriptas habet exhibere videmus, numquid dubitabimus, hanc inconstantiam non sed G tribuere quippe qui interdum scripturae varietatem in textu posuerit, lectiones autem tauquam scripturae varietatem superscripserit'
28쪽
utram mutuati sint, modo genuinam lectionem modo superscriptam glossam- , et Baehrensius ycodices csine ullo consili modo hanc modo illam lectionem sequi. Sed etiamsi ita se res habet, conclusio Baehrensii '' omne libros aut uno Datano excepto non pro se quemque res, sed ex uno eodemque eju(-οgrapho 88 prοlaetos, a quo alia recte, perperam alia correcta fuissent, ad codices illos quidem quos saepius nominatim attuli La Vat quodammodo claudicat. Praetereae reliquis quoque unus non omnin praetermittendus est, codex Lachmanni antentanus quem tamen et Schwabius Let Baehrensius qui respiceretur dignum judicaverunt. Ad illud igitur quod hic vir doctus de antentano monuit investigandum aggredior anquiritur enim quomod gi saea vulgari lectione discedentes quae in codicibus cοmpluribus reperiuntur in eo pervenerint. Suntne merae interpolationes an non Meam sententiam verbis Baehrensi adiciam. Dicit is '': Libri auteniani corrector maxime in margine aliquot scripturas adnotavit, quarum mirus est cum O consensus unum adferam exemplum. 6 ,I3 Gratis omnes habent: At non haec quondam nobis promissa dedisti Voce , in quibus cum illud voce tam nude positum mirum quantum langueat, conjectura immutabant docti nonnulli Sed enim mero errore illud nobi ins indeque ins exaratum est; nam id quod O habet quondam blanda aperta veritate genui hum est, ipsum autem illud blanda antentanus in margine adscriptum exhibet dementis esset statuere, Santentani post medium saec. XV scripti librarium correctoremve ipsum inspexisse Verοnensem vetustum, quippe cujus post a. 13i nec Vοla Squam nec vestigium apparuerit unde correctοrem istum O ipsum ante oculos habuisse indeque varias quasdam lectiones sive in margine adnotasse sive in textu restituisse consectarium est quamquam alia ab eodem restituta ipsius tribuenda esse ingenio verum est. Similem intercedere rationem interi et B La Vat supra cognovimus, ere, propter has lectiones marginales pluris aestimandus eat quam Datanus . Sunt enim in angermanensi quoque complures variae lectiones quae omnino non ad corruptam Veronensis et Archetypi scripturam redeunt, sed sine dubio glossae nominandae sunt. Nec vero magni refert scire utrum qui Veronensem exaravit ipse eas ex vitaverit an ex ali codice repetierit. Mae sunt
2, negatam es ligatam Oh negatam O Vat. ligatam aes a D. - , suamque Oh sanamque OB Lia M., suamque a D. - 3s, si mari es impii O impii O, pii Baal Vat. - lio, is
advolatis collocat OD advolat Lia M.
Ut ab ultimo loco incipiam, ereatum qu unque modo cohaeret cum praecedenti versu in quo avolat inest o rectam lectionem habet, cum libri La Vat hoc loco aperte ex Odependeant. Quare cum duo tam diversa genera lectiοnum variarum extent, ea quoque ejungenda sunt Sed illud quoque memorabile est quod per omnes libros quos praeter O accuratius N. L M. XXXVII M l. L M. XXVI. I. L M. XXII.
29쪽
tractavi studium quoddam librariorum emendandi facile perspicitur. Saepius in D demum emendata eademque recta lecti legitur, ut: M, Fascidicos l. 'Midos La Fascidicos O, Phasydos at Phasidos D. - 65,3 dulcissimus harum GOLa Vat. duleis Musarum D. Aliis locis ea lectio invenitur, quae scribae
ad sententiam accommodatior videbatur, interdum paullum eorrecta s, uti anim suamque matrem a sanamque uti animo sanamque OB La Vat. unanimos Suamque a. - 1,8 uultuat uultis velut recte Oh, vultu ceti. Aliis locis aperta scribarum opera facile cognoscitur, quam usque ad eum qui D exaravit navabant, ut, nisi certam emendationem, tamen e cοrrupta lectiοne vocem aut lectiοnem latine sonantem emcerent:
21,6 experibus alta bis experiris recte O experibis La Vat. a. experibus D. M 28 neptine l. nectines neptine in Vat. nectine ACL; neptvnne Di. m. pr. neptuniane corr. D. - 65,5 elocridicos OB eloetidicos at Les, claridos a C, aridos D. - ii, to(recte fama loquetur anus Calpurnius ed. 1 81 famuloque anus h. e fama ivim a loquet' anus O La Vat. famul que anus, famuloque tenus O famulosque tenus . - 68tis recte sepultum vulgο) sepulcrum at marg. a Sepultum sepulchrum Dac. Proinde hujus studii causa codices initi saeculi XV scripti, etiamsi interdum lectionem propriam illisque similem praebent quae paullo ante ins cognitae sunt hoc loco in Graecmargini additae nec inter lineas positae. οn illam habent auctoritatem quae propter singulares virtute tribuenda est Oxoniensi, velut si di id etiamsi solus servavit lauda. Sed interpolationes emendationes illae demum ab alter saeculia dimidi iudicandae sunt, ex quo tempore ad aures virorum doctorum nuntius artis modo inventae libros typis exscribendi perveniebat iique integris manuscriptis non exstructi ex suis ingeniis editimes quam maxime suppletas curare incipiebant; prioris saeculi dimidii correcturas conata tantum virorum minus doctorum positae emendandi existim esse ut ipsi eum intellegerent. Ita igitur hos locos judicari volo:6a,2M invit plerique, invicto B, in voto D. - ,io cortice OO, Opore Vat. cοrpοre BD. 6 ,36 subcumbens Vat. subccumbens O, percumben a procurrens . - 68 ,3 pacificasset B Ois Vat. conciliasset Di marg. Vie. - θ',6 deos Di lacos ceti. - 83, invita, irataceti. ii,2s narras plerique, narremi, nοstram a. - , degideri meo plerique, mei D.
12, Id est a Gies saetatam, sectaba a thessala D. - b, prehendi plerique, prendi recte)O, perdidi . - ,ri imbuit plerique rudiit D. ood, nobis D mihi ceti. - ii 2, homo GO, homoque a V ., homo sed B a. m. see. D, οmo est his d. - 36.12 adalium l. 3dalium O, adalium O, id alium Lia D. 36, i utriosque l. uriosque o, uriosque Liam, utriusque, virosque Vat. - da, mens vertur OG La , mens vetur Vat. mens veretur, , mens virtus D. - 65,id Bavillam, avitas M. Baiulas O, Davita B Lai, Daumas a Daunias
30쪽
Alteram quoque hujus capitis partem, quae ad titulos pertinet, viri illi fere omnes qui in studio Catulli manuscriptorum sunt versati explicare studuerunt. Lachmannus igitur quamquam ipse titulos non respexit tamen editione Catulli rem ipsam in contrοversiam adduxit Carmina enim codicum nostrorum T i inde a caliger unius partes se critici praestantiores omnes opinati sunt. Sin etiamtum illivius neminem unquam quο-mod carmen unum in duo diremptum et pars altera a priore intervallo ita longo sejuncta esset satis demonstraturum putavit, de hac ipsa diremptione Lachmannus expοnere conatu est quot versus singulae codicis Veronensis paginae habuerint suspicatus est tricenοS.
At re incepta viri praeterireptium '' docti omnes opinionem Lachmanni non secuti Sunt, sed apud pler que imprimis de titulis praetermissis is offendit. Illorum qui primi descriptiοnem paginarum Lachmanni ut falsam refellere conati sunt sententias Ellisius agg. XXII et XXIII.
commemorat. Aliam ac Lachmannum sententiam Bergkium protulisse quam Boelimius et est-phalius amplexi essent, sed utrumque ex alia parte mutatam omnes enim carminum id insilium facere ordinem: d. o i. i, is AS ut paginae, ubi scripti suissent m. 8 - i, errore quodam transpositae essent. Utrumque titulos addidisse, etiam ubi jam non reperirentur, quo totus versuum numerus ex es fieret 1io. Sed Berghium incertum relinquere paginae vicenos Seno an Viceno septenos versus habuissent, cum tituli in imis paginis facile potuissent excidere. estphalium titulos ibi nusquam numerare. - Sed id quod idem est, estphalius spatia carminum numerat; nam dicit g. Si titulos in codicibus melioribus non interpolatis non inveniri in antiquissimo angermanensi tantum carminibus I et LXVIII eos praescripto esse, et ut maxime quisque codex esset interpolatus ita frequentissimos ejus Age titulos Attamen illud ex plerisque manuscriptis colligi posse, antiquissimum illum quidem codicem nec titulos et inter carmina singulorum versuum spatia habuisse exceptis carminibus 2, 3. - dis,ad. - Adrum, bis. 55,66. At misio'' ita nec ostenditur quomodo ., 3. , Et tum mirifice quantum poterat ex loco suo moti nunc post d, io tent in codicibus , nec quomodo versus: Sed nunc id doleο. . . . fama loquetur anus f in locum alienum post i8,6 inlati sint, nec quomodo A, exciderit; et ut tituli in ima pagina casu nonnunquam missi sint, consuli eos ibi semper praete, issos SSecredere nοn potest. Is igitur Froeliner assensus est existimanti versus tricenos binos in singulis Archetypi paginis fulsae eosque acriptos in duabus columnis versuum senum denum versibusque titulos adnumerandos esse. Proinde illam quam Schwabius habet de titulis sententiam' riscribam Veronensis carmina inter se in Archetypo arte cohaerentia interstitiis quantum potuisset separameet titulos ut fuisset captus ejus praeposuisse. In libro V autem eosdem fuisse quos in libris sinceris hodie nos haberemus titulos, ex eorundem in libris sinceris similitudine atque aequabili-