장음표시 사용
11쪽
apud viros eruditos fortunam esset habitura. These publicae disputationi dedit Salmanticae, quibus tum ab-1bluta Dei erga actus liberos Decreta , tum gratuitam praedestinationem explodebat. Res incommode cessit. Hunc quippe publica disputatione exagitavit Dominicus BanneZ, odinis Praedicatorum , primariae Cathedrae Noderator , qui etiam non ita post , editis in i. p. D. Thomae Commentariis , eas nascentis Molinianae Scholae novitates impetiit ac profligavit, tanta tamen animi modestia , ut illos nunquam ex nomine designarit. quorum opinationes refellebat : satis ossicio suo consuutum putans , si veritatem absque ullius famae jactura tueretur : ut facilius corriperet poenitendo sinquit Leci Nagnus serm. de Passi θ ο s nuru, deformasset ab-jectro. Nee solum ordinis Praedicatorum Theiani, verutri etiam alii gravissimi Salmanticensis Universitatis Magia stri, novam illam doctrinam , tanquam erroneam, ac de Pelagianorum reliquiis derivatam , ad sacros fidei
Censores deferendam esse judicarunt. Quo factum est ut S. Inquisitionis Vallisoletanae Judex insignis Joannes Hesius, Vir ingenio, litteris, prudentia, se omni virtutis ossicio praestans, Salmanticam hujus rei inquiret dae 8c examinandae cauia missus sit: qui, diligenti ex mine de assertionibus 8c assertoribus facto , omnis S. Getaogiae salmanticensis Magistros in unum congregios consuluit. Qui omnes temeritatis 8c erroris nota nam esse judicarunt, prout totidem omninδ verbis referunt Priaicatores in uia contra Molinam Apologia.
sicris fidei Quaesitoribus Matriti data anno Is9s . Quod Zc Theologi Societatis fatentur in libello stupplici iisdem ipsis fidei Gaesitoribus sub idem tempus exhibito , cujus mentionem injecit Paulus Leonardus in Apol. pro
Anno Is8 . elaborari incoepit studioriam liber per sex Patres ad id jussu P. Generalis Aquaviva deputatos, sed nonnisi anno is8s. absblutus, & anno Is86. publicae luci datus , sub hoc titulo : Mettio atque institutio MLo-ν-. In quo cavetur ut Theologiam S. Thomae Socii
12쪽
per Molinianas Navitates. Se h. I. sequantur, paucis exceptis , inter quae excipitur doctrina asserens , causin secundata esse proprie S univora instrumenta Deis ρο , eum operantur , Deum in ιδεου priamum infuere. Librum hunc aegre tulerunt viri e Societate primae notae. Intercessit Henricus Henriquet, id praesertim st macho ferens , quod in nova edcnda Theologia Soci tatis honor agi diceretur ; suaeque intercessionis capita,
post annos aliquot, dato libello supplici exposuit Cl menti VIII. Pontifici Maximo. Philippo quoque II. Hispaniarum Regi displicuit immoderata , quae in libro illo elucebat, de S. Thomae dogmatibus judicandi licentia. Librum de ratione studiorum sacris fidei Quaesitoribus tradidit, qui in illum
uti temerarium , ierieu um , jactantia plenum animadverterunt. Sua demum apud Sixtum V. effecit auth ritate , ut illum publicis Societatis usibus interdiceret, quemadmodum testatur clarissimus Pegna Rotae Romanae incanus in sua de initiis celeberrimae controversiae
Hoc proinde sublato, alter aliquantulum emendatiorvrodiit anno In eo statuitur , ut Socii m The inica Famitate sec antur S. Thoma doctrinam , sed sicut liberum relinquatur , ut alios grames Doctores seq- possent, qui velint , in paucis quibusdam quastismibus , qua subjecto libera rum prostionum catalogo contia
Id vero ibidem notatione dimissimum cprosequitur Serrius9 quod cum non ita pridem Status V. Pontifex Maximus Societatis Praepositos serio monuisset, ut eum doctrinae Canonem praefigerent, quem Paterna Institum Sancti utique Ignatii Constitutiones' postulabant , ille nova illa studiorum ratione exsecuturos gloriantur, qua maxime violarunt. Dum scilicet sexaginta te amplius Angelicae Theologiae quaestiones privatorum opinationibus permisciunt, cujus ne vel unam , invitante licet pietate , permittendam judicaverat B. Ignatius. Ut ut est , fecit superioris libelli adversa fortuna , ut
non absuntlis jacturae metu , illum publicae luci subd A duce
13쪽
.ducendum, & intra domesticos fines continendum, judicaverint Societatis Praepositi. Demum anno Is9 . de nova studiorum edenda rutione , seu verius de superiori recognoscenda , atque emendanda actum est in Congregatione Generali anno
Is9 . habita. Cujus Consilii conscius Gemens VIII. S. Τhomae docti inae juxta Constitutionum S. Ignatii praescriptum standum edixit. Cujus jussis obtempera tes Socii , in hac ipsa Congregatione Decretum
hisce verbis condiderunt. Nostri omnino S. Thomam ut proprium Doctorem habeant, eumque in Scholastica ne Iogia sequi teneantur. Tum quia Constitutiones nobis eum commendans ,-Summus Pons ex Clemens VIII. id se cupere significavit. Tum quia eum unius Scriptoris doctrianam in Societate eligendam Constituriae es moneant, uuialius hoc tempore doctrima potest occurrere , qua sit ea sorti Hor, aut securior, ut non imnserito S. Thomas Theologorum 'iuceps ab omnisin habeatur.
Verum hanc tenendae Thomisticae doctrinae legem, Clemente VIII. praescriptam , dc a Congregatione illa Generali impositam , Claudius Aquaviva anno I 3 99. pene irritam fecit, ita decernens: Nostri non sic Sancto Thoma adstricti esse iniet antur , ut nulla prorsus in re ab eo receisre herat; cum illi ipsi, qui se Thamistas maxime profitenor , aliquando ab eo recedant, nec aritius
mstros Sancto Thoma obligari par sit , quam nomista. ipsos.
Unde neglectam satis in Societate Decreti Clementis VIII. lc laudatae Congr ationis Generalis religionem, plusquam sitis experientia docuit, innuitque Mutii Ui-telleschii Praepositi Generalis epistola transinissoria, data . Januarii 1617. ubi de suis conqueritur, quod ad eas
sententias non accesserint, quae tutiores essent, quae bonis moribus conducerent magis , quae denique pietatem alere & prodesse possent; nec increta servaverint,
uibus removeri jubentur a Cathedris, qui S. Thomae octrinam parvi facerent , aut eam corae non prae se ferrent. Vitelleschii urta sunt ista : Nomusiorum ex Dcietate semencia, in rebus praesertim ad mores spectant,
14쪽
per Molmanas Nomitates. Seth. I. νώus, plus nimio libera , non modo periculum es m ipsam evertant, sed ne Ecclesia etiam Dei universa insignia aviferant detrimenta. Omni itaque studio perficiant, ut qui docent, scribunsis , minime hac regu la is norma in d lectu opinionum utamur: Tueri quis potest; Probabilis
is est ; Authoie non caret. Verum ad eas sententias accedant f qua graviorum majorisque momensi Doctorum
suffragiis siunt frequentata; qua denique o pietatem at
re, se prodesse queunt, non vastare, non perdere. Au niam etero Constitutiones, Decreta, Regulas proba cauens de S. Thoma sequendo, de non promovendis ad Cathedra aut etiam remoetendis , qui ejus in doctrinam parvi facere, aut coria non habere pra se ferunt prasenim si no-etitatum amantes deprehendantur , qui nusia ratione suae
feren 6 reliquum praeterea nihil es , nisi ut haec ipsa se
ventur, uti maximi rem momenti, quam maxime postu-
Uerum Decretorum illorum immemores illi e Soci tate, quotquot hactenus in occulto novitatibus fuerant deleetati, parvi habita S. Thomae doetiina , novitates suas incircumspecte , erectoque supercilio in scholis venditare aggsessi sunt. Hos inter primi in aciem descenderunt Leonardus Lessius, & Ioannes Hamelius , Lovanti in Collegio S cietatis S. Thcologiae Profestarus annis is 83 . M I3 86ὰti scilicet propositiones triginta quatuor , de Scriptura Sacra , de providentia, praedestinatione , reprobatione is gratia, justificatione, publicis lectionibus docuere, quae celeberrimae Facultatis Lovaniensis Zelum ac religionem
Delatis itaque ad sacrum Theologorum ordinent Iropositionibus cait Clarissimhs Serrius in nihil temere eviterque tentandum voluit ACademia Variorum imprimis Societatis discipulorum quaterniones consulem clos judicavit , data selectis Mamstris hujusce rei provincia , ne initus alteriusve discipuli oscitantiae culpm foret, qui dicentium ex pulpito Magistrorum dista minus fideliter excepissent. . Ubi vero compertum fuit consenare onmes, easdemque ab omnibus propositio-
15쪽
nes excerptas esse, Censuram in eas instruxit, seu verius benignam admonitionem ad eosdem Theologiae Prolatares , caeterosque Collmii Lovaniensis Jesultas direetam: qua nempe, singulis notatis propositionibus, earumque demonstrata falsitate , ac novitate , suadent meliora consilia ; Sanioris atque a Pelagianismo remotioris doctrinae Zelum commendant ; Νlajorum exem-Pla , ac potit simum Roberti Bellarmini , qui non ita pridem Lovanti summa cum laude docuerat, ad imit tionem proponunt. Censurae suae varia transumpta ad Belgii Antistites transmissit Facultas, ad Mechliniensem scilicet, Ru e mundensem , I prensem , Bustoducensem , Atrebatensem, Namurcensem, nec non ad Archiepiscopum Cameracensem , ac demum ad caeteros omnes Belgii Episcopondi insignia Sedum vacantium Capitulamec fetiit censura columbas. Et enim anno I 3 88. die ro. Januarii vaniensium judicium, data in Lemum Censura longe durior , confirmavit Duacensis Academia , ab Illistrissimis Praesulibus Joanne Hauchino Mechliniensi, Ludovico de Bartemont Cameracensi , . Guillelmo D masi Lindano Gandavensi sententiam rogata. Censuram caeterorum Doctorum nomine & authoritate adornavit Guillelmus Estius, sua Orbi Christiano fama notissimus, qui nascentem novitatem innumeris Scripturarum, Conciliorum ac Patrum momentis exagitavit. Censurae quidem Lovaniensi iamianas propositiones velut peregrinas, offensivas, periculosas, haeresique vucinas notanti , Jesultae opposuerunt contrarium jud cium Facultatis Trevirensis & Moguntinae. At frustra. πum quia Facultates istae celebritate dc eruditione comparabiles non sunt Lovalliensi dc macensi. Tum qum Facultates sunt Iesultarum , qui judices esse nequeunt in propria catisi. Scandalum ergo magnum in Unive sitate Lovanienti iassianae creaverant novitates. Unde Henricus HenriqueZ l. de ult. fine. I 2. gratuitam pro- Pugnans praedestinationem, Lessium tacito nomine ca pit, dicens ι auidam doctus Iridica vis in Academia L mame--, cum magno scaniso Academia,
16쪽
per Molanianas Novitares. Mist. I. ix re ad Sixtiis V. Papam delata , sustinuit sua temeritatu gravem reprehensionem. Et quia Lovaniensem Censuram anno Is38. excepe.rat, ac solito loco assigi jusserat Academia Duacentis,' non jubente qui dem , sed ita optante , ac per litteras significante Nuntio Apostolico , pax Belgicis Scholis
restituta putabatur: cum ecce turbas alias , superlinibus nihilo mitiores Duaci excitarunt Societatis Prosesseres annis Ir89. dc Is9O.
Academiae doctrinam inquit Serrius) Calvinismi pase Iam sugillavit Joannes Deckerius Theologus Jesulta, iasiis ad i. Σ. D. Thomae praelectionibus q. sua ψ, pr polit. h. Di cile es aiebat ille de sententia Duacensium ιidere in quo haec siententia disserat a sententia Calvini.
Nam Calvinus dicit Gnc.... Hac vero opinio dicit . .
aeua sententia dua, in quo inter se secundum rem Δργμpent, certe non ὀideo sc. Rursus in dimis quodam extraordinario , ex illis Edicti Sixti U. verbis : super quibusdam fana docisine articuilis , suam sitorumque doctrinam, ab Apostolica Sede probatam effutiit. Non limili audacia Ploticus Proseor in tr. de causis F cultatis doctrinam uib Calvinismi nomine prolixius o pugnavit , caeterique passim , posthabito Apostolici Nuntii Edicto quo ad impediendas ulteriores contemtiones ac dissentiones , super materiis controversis ab omni decertatione usque ad judicium Apostoliete Sedis desistere universis ac 1ingulis praeceperat) advolas Academiarum Censuras notata Lessii & Hamelli dogmata tenacius sectabantur. Hinc ergo motus . hinc disse
Nuntio Apostolico procul absente . , rem primo coe gnoverant Atrebatensis & Tornacensis Episcopi, qui,1ndicto Jesiuitis silentio, Academicae Censurae standum judicarunt , donec controversa dogmata judicasset postolica Sedes. Amicam etiam inter partes disside
tes compotationem curarunt mense Februario anni
is i. Eique subscripserunt tam Episcopi illi, quam Bossemius Cancellarius Duacensis, Guillelmus Estius. Bartholomaeus Petrus Linthrentis, necnon Jesilitae Ioan- A 6 ne
17쪽
rx De Turbis sustitiis nes Deckerius , di Joannes de la Flaye Rector Ggegu l
c. Jesu. Quod adeo mirum, ut Societatis viros , in suis se vandis finibus adeo experrectos de acres , ei subscrip- lsisse, miraculi prope loco haberi possit. Sed hane illis subscriptionem cinquit Serrius extorsit cauta necessitas, in quam illos Academia Duacensis induxerat . nequid illis pejus accideret. Aperta enim in primis atque explicatistima lex erat in tr. de opinionum deleetii pag. 1 o. cui illos stare voluerunt Illustrissimi Praesules , e
que repugnare palam pudor erat: opiniones , cujuscumque Authoris sint, in ahqua Provn.cia aut civitate ,
multos aut noserorum, aut exterorum Catholicos , non
indoctos ostiendere scientur , eas ibι nemo doceat aut defen dat , quamvis alibi sine offensione doceantur. Rursus cum ante annos 23. pacto cum Academia Duacensi
inito , ad docenda Pastoralia duntaxat admissi fuissent, hoc est ad Theologiam nudam , qualem simplicium
Sacerdotum, di Curatorum status exigit, edocendam; timendum illis erat, ne, si oblatae compositioni acquies cere nollent, omni docendi jure interdicerentur: qui 'pe qui pacta jam pridem inita violaverant, contem ioctilli de divinis auxiliis tractatione. Stimulabat & illos . ltam praefracta, tam audax Decreti a Nuntio Apostolicolati violatio; metusque erat, ne . siquid hac occasione mussitarent, admisit delicti poenas luerent. Quare demita Ppercilio , oblatae compositioni specie saltem asisensere , ea tamen conditione verbo addita : nisi a Generali suo Praeposito isn obarentur; quod illum forte ab ipso improbatum iri suspicarentur. Conditionem , tametsi lepide festivam , acceperestquestri praesules ; ea nihilominus lege , ut Praepositi Generalis improbat si forte accideret, Ordinario loci, scripto ac forma juris exhiberetur. Uerum bono licet animo omnia fierent , non diu J suitas initae compositionis religio tenuit. Quin potius injuriam clanculum causati . Nuntium Apostolicum Coloniae commorantem litteris occuparunt Mense ipis
Februarii die I7. quibus Academim variis calumniis
18쪽
pis Molin amis Novisates. Sect. I. tetripoletiant , illustrissimossue pacis sequestros , uti p. latici juris violatores incusabant. Exarit haec calumniosae criminationis capita I. quoduxistiricim Edictum in causa Lovaniensi latum, qua parinat reverentia , debitoque loco minime vulgasset Ae,ctemia , hoc est non in fronte Cathedrae Prolataris πheologi , sed a tergo , ut a nemine legi observarique Posset. 1. Quod ab ea dubitatum esset , an Edictum illud meologos D censes perinde ut Lovanienses adstringeret. 3. Quod eousque desipuitat, ut etiam in quo,ssionem verterit , an reipsa a Nuntio Apostolico em, nasset Edictum , an a quopiam subdolo impos ore. 4. Quod ab illius observantia procul abfuisset Acadsmia , ex quo tempore latum erat. s. Quod conviciis Societatis viros affecissent Academiae Theologi , novuque in dies jurgia concitarent. 6. Quod tentata ab Illustrissimis Episcopis compositio novas dissensiones commovisset : aliaque id genus conviciorum plaustra, de suscitato Bajanismo, quibus meritissimos Theologos non apud Nuntium tantum , sed & apud viros Princ,rs oneraverant. Hamum voravst Nuntius Apostolicus,lsis expostulationibus circumventus. Rem totam,C1rdinali Ssondrato litteris significavit; ac , necdum exspectatis Rescriptis , ordinaria Nuntii Apostolici au'thoritate usus , Atrebatensem dc Tornacensem Episcopos per litteras monuit, ut recentem flammam exti
guerent, publica Edicti in causa Lovaniensi alias editi promulgatione. Id impiΠe praestiterunt prudentissimi Praesules, non sine aliquo Academiae sensu : cui plane perspectum erat, ex falsa suggestione mandatum illud extortum fuisse; eamque iteratam Edicti publicationem, cum tacita sui accusatione quasi in eo alias publicando servandoque defuisset suique nonnulla ignominia conjunctam esse. At injuriam pati maluit, quam ossicio
deesse. Ediebam nova solemnitate vulgatum , nova venerationis M observantiae significatione osculata est. Interea Nuntius Apostolicus novo Edicto, quo prio-' ris observantia jubebatur , in Academiam Duacensem,
19쪽
falsis ab adversa parte criminationibus appetitam ania madvertit , durioresque ad ejusdem Rectorem epistolas dedit , universe Theologorum ordini communicandas. Verum novi istius Edieti promulgationi intercessit Academia, quod illud a Judice falsis documentis , & adversae partis artibus circumvento latum certδ sciret. Ea tamen animi modestia se gessit, ut nihil de sua in Nuntium Apostolicum veneratione remitteret. Pr lixas ad eum litteras misit 33. Augusti Issi. ad)unctis publicae fidei instrumentis, quibus aemulorum criminationes diluebat. Rerum gestarum seriem aperuit, suam in veteri Edicto servando religionem probavit: omne in Jesultas accusatores crimen rejecit, rogavitque supplex , ut serta tecta manente amica compositione , ab Episcopis Atrebatensi de Tornacensi gravissimis de causis inita , mutuoque partium assensu suscepta , ab huiusce novi Edicti promulgatione supersederet. Epist im hanc totius Theologici ordinis nomine scripsit Guillelmus Estius , vir omni laude superior , pietate, eruditione, religionis Zelo commendatissimus. Haesit ad hae Nuntius Apostolicus , nihilque quod sciamus ab Academia Duacena postillavit , jussitque, deinceps acceptis epistolis. Quare nec ex juris formu-lig Edictum illud secundum vulgatum unquam, nec in publicos Academiae Commentarios relatum est quocirca effectum est , ut pristi Belgicarum Acadeiniarum Osores, qui qualibet ex re criminandi occasionem arripuere , nodumque quolibet in Scirpo , quaesiere , primum quidem Octavii Edictum ad sua Instituta dein serint ; ab hoC tamen secundo proferendo prorsus penitus temperaverint , quod illud essectu caruisse satis
Ad Censuram Lovaniensem redeundo , eam quidem recentium Societatis Theologorum Moraines , Pauli Leonardi, Hemo, Annati &c. scripta, de divina gratiatraetantia, contendunt, a Sixto U. fui sic proscriptam, uti maleferiatum opus , dc abortivum Bajanae Factionis
partum. Id vero qua parte conentur extunderet mirum
dictu i Animadverterunt scilicet viri boni tum Sixtum
20쪽
ρεν Molmanas Notitates. Sin. I. rς v. in Brevi Pontificio ad Oetavium Nuntium suum de Hie sq. Aprilis I 8. tum Octavium in Decreto , ortam Lovanti controversitam significasse, de qu4busdam sana doctrina articulis I ac protinus , quasi ridente Minerva , ac secundo sibi favente Mei curio, haec ad Le nardi Si designandam doctrinam misere detorserum Camque propterea uti sanam a summo Pontifice, ejusque Nuntio judicatam jactitarunt. Rursum, indictum Academiae silentium, quasi non itidem Societati jussum esset , damnationis loco reputarunt , indigna plane atque injusta facti dissimulatione ; ac demum Michas lem Bajum s cujus propositiones aliquot Pius V. &Gregorius XIII. praedamnaverant) e Lovaniensibus
Cenioribus unum animadverterunt , eoque modico fermento totam Academiae massam corruptam conci
Non opuI hic morari, quae ad primam criminati nem confutandam scripsit recens Belgicarum Censir sum Apologista , legendum scilicet sacra non sana doctrinae. Tametsi enim legendum iit , sana doctrina, non ideo Lessii commendata doctriina, aut Lovanien-fium praedamnata Centura putanda est. D quippe i quendi ratione controversiae Academiam inter dc Soci tatis agitatae argumentum indigitatur. Cum enim non de philosvescis, sed de Theologicis quaeltionibus ago retur , soleatque Theologia sacrae doctrinae nomine nuncupari: hinc de quibusdam sacrae doctrinae articulis ortae controversiae dici potuerunt. Cumque rursius r pugnet id sanum non asseri, quod sacrum merito dicitur ; quidni quoque super sana doctrina articulis ortae controversiae dictae fuerint Hoc itaque sibi voluit, unum Pontifex inximus, de rebus Theologicis Lovanti
Quamquam si ea loquendi ratione , non ipsa per se
controversiae materia , sed alterutrius partis doctrina designata fuisset, quo, quaesis , jure, quove titulo, id in rem suam Jesultae prae Lovaniensibus verterent Certe dum controversiam ortam significat Sixtus V. de