장음표시 사용
31쪽
ctus, qui recitatam a Coroneso coram Paulo V. recrum omnium sub Clemente VIII. Vstarum narrati nem a se cum ejusdem Autographis Collatam . dat Chirographo testatus est. 7. Dominicani complures. Carmelitae Salmanticenses, Jacobus Gibiussus Oratorii Berulliani Presbyter , qui jam tum ab anno 163o. nonnulla actorum istorum fragmenta in traelatus suos Theologicos transtulerunt. Illolae omnes Jansentanos Jesultae de more dicent, & stoea etiam capita lambliari illa insemiae labe aspergent λ Ipsa utique divin rum Auxiliorum Acta non nisi a Jansmianis exscribi, . laudari, commendari, ubique concsmant : belle sane reponit laudatissimus Serrius: Agite, , me jam, quod Me ipsa acta laudarim, plenis buccia yans anum appellate; per me licet, nihil modo convicio momere'. Id α --
his diei, quod illis, non flum infamia non est,sed gloria
Non ex uno itaque illo Innocentii X. interdicto colligi potest falsitas historica Actorum illorum , de
quorum veritate tam celebres di tam illustres viri tintantur : primigenii. quos Serrius in historia sua refert. dices adeundi sunt, di videndum bonave an mala, vel merito suspecta fide referantur. Quod posterius tanto minus credibile est, quanto Verius , quod pri .
ter Actopum Autographa, Aia etiam documenta propemodum infinita, tota pene historia fideliter recitet. Malam potius Jesultarum fidem Serrius demonstrat, ex eo quod malorum litigatorum more in judicio vita, tam multa in judices convicia jecerint, eorum suia fiagia rationibus destituta , assedibus praecipitata , ac
adverta partis artibus extorta criminantes, rejecta ii strumenta, contemptos Libellos, spretas chartas, ori sis lectoribus ingerentes; ab iniquis tandem, uti praetenderunt, cognitoribus, ad aequos rerum aestimatores a decreta sententia ad ipsa cauta merita provocantes, ,
prout tota passim historia sua Eleutherum factitare Se rius toto lib. s. ad oculum ostendit. Quas enim sinquit molestias Clementi VIII. non intentarunt , ut ipsiun a ferenda contra Mohnam sententia deterrerent
32쪽
γν Moymamu Nomitates. Sin. I. x Ipsi timorem incutere conati sunt, clamoribus m mis Romanam Curiam implentes, de odiis, Consultorum partialitate, di insuffcienti ad rem tantam perlata calumniantes, deque turbis magnis orituris , si Molina damnaretur, de necessitate Concilii Oecumen, ci ad rem tantam definiendam, iri ut sua Sanctitas jure quereretur dicens: Adeo me isti perturbant, ut pene me tis errore ex perturbatione me inciarit. Sententiam qu que Congregationis Valentia velut Calvinianam & ineranam diduxit. Cumque Augustinum in Molinae
partes trahere vellet, corrupit ejus authoritates; nec mi-mM impudenter, quam temere plura alia asseruit. Verba stini Secretarii publicis actis inscripta. Cumque petita responsionum suarum exemplaria tradere neglia gerent Jesuitae , eos ipse subridens : Profecto mirum es , inquit; quod Reverentia vestra clamet millies, quod M una non audiatur, , mutae idipsum vos omnes etiam cla meris apud Principes, is nihilominud non possumus a vobis .impetrare exemplaria, ut expendamus vestras rationes. Acriorem audacia sua Censuram tulit Gregorius de Valemtia cait Senius l. 2. c. I9.ὶ quod non Praedicatores modo, sed Censores ipsos Lucteranismi notasset, minusquamiae' dicendo se gessisset, ita ut Constatores omnes Amra δι-- hominis temeritatem in corrumpendis quibusvis Seri suris,-impudentiam in ua'endo.
Nec Sanctissimo ipsi Domino Papae Clementi VIII.
Pepercerunt, utpote quem malo in Societatem an, ino fuisse, ab Hispanis in Praedicatorum gratiam ci cumventum, minus pro dignitate argumenti eruduxum, Molinianae doctrinae, ac pra ertim Scientiae M dis mysteria non satis edoctum, tritis obmurmur
tionibus suis questi sunt. Quid vero Sanctissimo D. N. Paulo U. Claudius Aquaviva Societatis Generalis 3 Cum sub ipso jam infra m esset Pontificii diplomatis specimen, Molinae damnans destrinam, Claudius Aquavio Societatis rim fitus Generalis ε, liberali audacia Pontifici denunti Uit, se, si forte Sanctitas sua eam infamiae notam S cietati inureret, dem Jesultarum millia praestire non
33쪽
x3 De Turbis suscitatis posse, qui contumesiosa & indecora Apostolicae Sedis
Authoritati non scriberent, prout ex manuscripta Controversiarum istarum Historia a Jesulta Possino elucubrata , testatur nuperus Scriptor libri Gallice inscriptiis Erat du Sime de Rome, id est P Status Romanae S D dis to. 3. pag. 28. in Clemente VIII.
sECTIO SECUNDA.De Turbis per Isuitas in Ecclesia suscitatis a tempore ,
VI sum est sectione prima quod turbas in Ecclesia
magnas, & tumultias Diuitae suscitarint tempore Congregationum de Auxiliis , Romanam Curiam clamoribus implendo, molestiam Pontifici creando, Congregationis Co ultores calumniando , totam fere Europam, seu illius Principes in sui patrocinium commovendo , Academiamque Parisiensem pro se stare mentiendo dcc, ita ut ipλs omnia audere Pontifex co
quereretur. Nec vero Pontificio decem annorum ex mine contenti, Academias consulendas, imo dc Co cilium generale convocandum conclamarunt , ut de
Notinianis dogmatibus cad fidem pertinentibus) judicaret salias inquiebant, timendum , ne Pontificiam definitionem Academiae parvifacerent, novoque distriamini Ecclesia committeretur' ita ut illi ipsi, qui in to nunc studio dc gelo Pontificii judicii in facto Jan- seniano definiendo infallibilitatem tuentur , ipsius in dogmatibus illis fallibilitatem tunc credidisse convi cantur, idque conclamasse verbo & facto: verbo, dato ad id Paulo V. libello. fino, ut quid enim Academias . audiendas, dc Concilium Generale congregandum vociferati sunt, si absque illis Pontificem in definiendo in- fallibilem crediderunt Z Ut quid insuper Molinam ipsum 'audiendum praetenderunt 8 Ut quid tot strophis adinventionibus Pontificiam definitionem eludere, retardare, M impedire conati sunt Z Ut quid institerunt, dea Magnatibus urgeri curarunt, ne causa sub Paulo V.
34쪽
post tot sub Clemente VIII. examina resumeretur Ut quid denique usque adeo ipsis curae fuit ne conclusa a Paulo U. cause definitio, definitivaque Constitutio promulgaretur Z Ista profecto indicia non sunt hominum
sincere amantium & quaerentium veritatem,credentiumque in ea definienda infallibilem Spiritus Sanehi assistentiam Pontificiis ex Cathedra definitionibus nunquam deesse. Haec quisquis sincere amat Zc quaerit verit tem, sincere quaerit & amat eam cognoscere quam o certius fieri potest. Cujus etiam insinceritatis argumenta alia plura in Congregatione de Auxiliis praebuerunt, dum adduci non potuerunt, ut propriam de dL. Vina gratia mentem aperirent, id jubent Cardinale M drucio, sed mandatum ipsius lepida circulatione, non
semel declinarunt, morasque traxerunt, diverticula quinsierunt, ne mentem aperirent, ita ut Praedicatores adversus ipses quasi in domesticae Scholae doctrina e ponenda minus sinceros expostularent, Congressusque . coram Censoribus, quoad possent, declinarent. Sed & post finitas de auxiliis Congregationes, Cum Paulus V. occultaris rationibus permotus , Pontificii diplomatis promulgationem militat in aliud tempus, atque interim partibus dissidentibus, futuri judicii e pectatione suspensis, vetuisset. ne quis in hujusce argumenti tractatione partem alteram nota aliqua , vel censura notare auderet 2 novas in Hispania turbas Jesultae concitarunt, dum audito hoc nuntio, falsis repo latae victoriae rumoribus plebem universam adeo occuparunt, ut Praedicatores digito pene monstrarentur.
Nec ipsis hujuscemodi mendaciis s quippe sententiam jam a se latam esse, nec se judicium laturum , sed
jam latum opportuno tem re promulsandum resCripto suo edixeratJ plebem alere 1atis fuit, verum etiandi
Salmanticae, Vallisoleti, Valentiae, Villagarciae, Toleti, publicis gaudii significationibus victoriam sibi accinu runt, feriis utique madentibus triduo indictis , volatilium ignium festivis apparatibus , publicis fabularum
actionibus, tauris per plateas ta vicos agitatis, triumphalibus arcubus magna mole politis, quorum in Dom
35쪽
te aureis litteris incisum erat, Melisa victor. Imo non defuere qui varias inter Molinae laudes Sacros ei titulos deferendo, victoriam hujusce Sancti Patris meritis adscriberent. Eos inter Antonius Montesinus Soc. Jessi in Epistola ad Joannem Gasco , Dominum de Moseco, Summus Pontifex t inquit Sorietari litem ad-Ρaecavis tandem oraculo Pontificio Ludovici
Molina. . . . doctrina vera atree Catholica.... romerici raese atque idcirco adversa sentensia, quam prinentur 'ἀ- .dicatores, haeretiea , aut certe suspecta putanda erit
Verum non diu penes vanos triumphatores mendacii sui stetit ustra, Romam de eo querelam quant I 'raeci catores perculerunt. inibus auditis Franciscus Pegna, Rotae Romanae Decanus, ad secreti rem suae Sanctitatis audientiam admissus , exposuit, Hispania regnum perpetuo schismate discissum iri, nisi intra breve tempus, quam promiserat sanciti judicii promulgationem palam faceret, Regem Catholicum hae una imminentis, ut confidebat , promulgationis e pectatione etiamnum ali, qua sola hujusmodi hominum audacia coerceri posse videbatur. Novas demum in dies detegi nonnullorum artes, qui Pontificiae A . thoritati petulantius obloquerentur, ad Concilium G nerale pro finienda controversia provocandum eximiti
R in Catholico ab Hispaniarum Oratore suo nomine rescribi jussit Paulus V. multum abesse, ut suo illo Rescripto litem Jesultis adiudicasset, rem eorum doctrinam nequidem ut probabilem admisisset. Idque sibi a Pontifice non sine stomacho dictum in adversariis suis testatur elarissimus Pegna. Denique Hispanis Episcopis, Inquisitoribus , caeterisque viris religi sis ab Oratore Relio, Pegna dc Thoma de ramos, communem epistIam rescribi iussit Sua Sanctatas. ejusque formulam sibi in antecessum exhibitam atque in hunc modum emendatam , mitti voluit : Legi qua scripsis Dominatio vestra circa Auxiliorum controversiam. Obstupesco vebemem , quod intra Minitatis sua me e im
36쪽
λ' C morimus de Auxillis. Meh. II. get eam h Umia sabiam Osiciuare, atque in Mugin s et 6 -deant. Certi mi- quim es inhil a S. D. N. d sinitum esse, definitione utique ultimata, sive formali-οῦ ratem omnem juris habente, inis post reservatam sibi
. rat. . propter qui opposisum ainrmant summa impu--ntia rei sunt ,-injuria , qua Sanctitati sua Θ postilica Sedi irrogatur. Hoc unum es, quod mihi hae in parte, omni asseveratione, omnique, quanta haberi potes, morali certisvinna disere Iceas. Rescribas, si quid in opposition tentari contigerit, ut dignoscantur inobedientes. Roma 8. Ianuarii I6o8. Nec tamen acquieverunt viri mendaces, sed pristina Met statione pulsi, de S. Thoma longe quam antea isee Centitas pronuntiantes novas in dies turtia excitabant, nedum in Hispania, sed Zc in Gallia, & alibi, Molinae dominam, post tot praelia, judicante Pontifice Max mo, non victam, sed victarem , aurumque omnibus numeris purgatissimum vociferantes. Quod cum publicis in Thesibus Remis buccinassent, pretesto fuit Ili strissimi Archipraestitis ac Ducis v ilantia, mendacem que triumphum solemnitans a dejecit die isdulii 1697. assertionem illam, Decreto Dublico , ad Academiam mensem directo, uti falsia, temerariam, scandes sam, captiosam, & in errorem inducentem damnans. . Equidem Clemente VIII. ad superos cinquid evocato. - Paulus V. meditatum judicium in fius Vorenuit, in com--dsiorem tempe tem constulto di sit. - ut ipsum s pra dicentem vidimusὰ nemo inde citra temeritatis n ram propterea cosilaet , obatum iacirco fuisse librum illum in quo tamdiu fuerat deliberatum. Post tam Hligentem
. mota litis tractationem, silentium Romanorum Pantificum approbationis Deo jactare velle, hominum es nimis audacium, qui Sedem Apostolicam Protestantium calumnia coma. mistum, qua eam de contempta jam tandem Augusi simna doctrina, nomiseris Molina iumentis in animum indua. saucusant. auare.... ferre nul7Menus possumus, eam im iamoderatis adeo laudibus doctrinam efferri, qua ex ipsa sis motu , Amina ut minimum suspirionis labem incurris
37쪽
De Turbis suscitatis se ex antevitis, ex prebatissim- hujus alarii Scriptorum suffragio perspicuum est, maxime vero ex Cardinatis Baronii epistola, cujus acre judicium malis se pud omnes ponderis est. Tantum igitur abes, ut Molinae Metrinam velut Ecclesia approbatione dignam excipere liceat , quin potius illam ipsum , velut virum prius δε-
mentis caeterorum nomatorum more delectarum, habere πι-
se es , ejusque doctrinam Nausea notitat s ct audacis labe ab ipso sui Authare notatam exsibilare. . Hinc tamen Actum non est ut Socii sibi temper rent, oraque comprimerent , sed futilem cantilenam, congestis licet magna mole libris eventilatam, obfirmatis animis, rerum exitu dissimulato , eandem in integro fabulam ingerunt, ut, sin minus eruditis, sautem aurito gregi, dc pecori lacum faciant. Sed ipsis hor unum reponere juvat, quod ali s Augustinus J Iiano 1imiles ingerenti naenias reposuit : I m responsum
est, xuhil novi acere poces : sace, si potes, sed neque hos
De Turbis per refluitas excitatis occasione libri y senii
TUrbae it ae inceperunt tem p e quo liber ille am
paruit ob parallelum in eo expressium inter M-nismum dc Semipelagianismum; sicut Zc ab eo tempore quo clarissimi viri D.Amaldi Apolo me ipsius liber prodiit de frequenti Communione , quem Jesultae calumni tantur occa1ionem dedisse alteri libro de magnitudine Tecum Romana, in quo duo Ecclesiae Principes Petrusta Paulus statuebantur, duoque ejusdem Ecclesiae capseta, sed non absque subordinatione Pauli ad Petrum. Contra hunc anno I 6 7. emanavit quidem Decretum S. D. N. Dinocensit divina promidentia Papa X. sed liber de frequenti Communione , a plerisque sapientissimis Episcopis dc Doctoribus Sorbonicis approbatus, post diligentissimum duorum amorum examen , non O
38쪽
stantibus Jesultarum clamoribus de calumniis multis remagnis, Romanam censuram evasit, imo eminentisi simorum Cardinalium laudes promeruit. Eodem anno. ab iisdem Jesultis , seu eorum foederatis publico datus est liber imposturis & calumniis refertus , sub hoc titulo , Theologia Petri Aurelii, seu principales ipsius emrores con tra fidem ct bonos mores, quo Catholicae celebris istius Auctoris veritates traducebantur ut errores. Et sequenti anno I 6 8. libellus alter , Authore Patre Veron , cujus inscriptio erat Epimmium Pansem Fum Amalaestarum. Sed tot injuriis & calumniis gravidus totque, M tam scandalosis morum regulis , animais rum saluti. fideliumque aedificationi praejudicium ingens asserentibus, ut civili Authoritate proscriptus fumrit. Siquidem inter alia pag. 6. edit. I. contendebat, sensum plurium olim fuisse, a Christo praeceptam non fuisse confessionem , etiam in morte ; multo minus olim , peccato mortali obnoxiis , praeceptam fuisse Confessionem ante Communionem . cum sola contriatio sufficeret, nec tunc praeceptam fuisse Confessionem annuam, sed solum anno Iris. in Concilio 4. Later nesisi. Et pag. 7. Confessionis & Sacramenti Poenite tiae usum olim rarum fuisse, nec mortalium Confessi nem ante Communionem , dc in morte in usu fuisse. Sed tametsi libellus iste excitarit in Sorbona strepitum magnum , examen illius selitis artibus suis impedivit sectio Corneli lc aliorum Molinianorum. - Anno I 6 9. in Sorbona , per eundem Cometum, ExJesultam, jamim est seminarium divisionum & tu barum longe graviorum ac diuturniorum. Cum enim in ea praevalaret Molinistica factio ipsius , quinque pro-- positiones aequivocas, fallaces, ambiguas, a se fallaciter sic fabricatas, ut tam haeretiei , quam Catholici sensus - susceptibiles essent, Sorbonae ad Censuram obtulit, Augustini de gratia doctrinam , cum Molinistis suis , vulpino, non leonino more censurabilem reddere volens. dc patentem sibi interim januam relinquere se coram
viris intelligentibus excusandi , quod in propositionibus illis solum notare voluisset haereticum smum , absque
39쪽
intentione Augustinianam censurandi dominam; duri tamen apud viros simplices , di parum eruditos i quorum longe maior est numerus. eam traduceret velut merito damnatam dc haereticam. Hoc utique vel in prima propositione dilucide apparebat, Aliquin Dei pracepta ecc , quam Augustini esse , plurimis ipsius testsemoniis perspicuis & indubitatis Jansenius demonstrat . sed sic ut nihil aliud intenderet , nisi quod justorum non eadem semper sit dispositio , nec internus vigor voluntatis, sed tam voluntas subinde adeo debilis δc par- va , ut sat valida non sit ad vincendas cupiditates , ir sos a mandatis Dei servandis retrahentes , prout de in ipso Paulus Apostolus , juxta aliquorum Patrum edim, tionem dixit : Non enim quod volo bonum Me saeis. sed quod nolo malum , hoc ago. Rom. 7. Cum tamen propositio illa ad litteram dium sensum haereticum redderet , quod utique aliqua Dei mandata nec per gratiam possibilia sint in hac vita , prout Calainus docet in Antidoto Concit. Τrid. Sess. o. c. I a. utcumque Dei Spiritu adjuventur. Ita ut addat. s.cit, neminem extitisse unquam , qui legi DEi satisfecerit , nee u in posse invehuri. Item : Apostolus procia dubio sitim t. 1mpares fuisse ab initio universas mortales legis esserim ltima , hodieque esse. Cum tamen certum sit , R iis esse, quod per gratiam in hoc statu impetrabilem possiala. es: nec de eo. sit inter Catholicos controversia, de eo duntaxat , an omnes justi semper habeant gratiam ad mandata servanda necessistim , sive ad hoc ut ipsis lpossibilia sint possibili rate cum essestii , sic tamen ut ea deficiente possibilia sint possibilitate simplisi ab . leffectu sejunm. Mandata quippe ipsis semper possibilia esse possibilitate cum essemi, Moliniana Schola affirmat. Augustiniana & Thomistica negat. Et ideo propositiones illae grandium discordiarum ut dixi semunarium fuerunt. Molinistis tam in Gallia quam Romae, per imposturas de calumnias suas, novi ias Molinae opianiones defendentibus, tamque S. Augustini quam S. . Thomae dominam , seu illius deis ores calumnio earaduce bus, sic tamen ut dum qumue propositio m. iliarum
40쪽
Illariun causa Romam perlata est , ne motasticam Scholam offenderent, Romanis persuadere conati sint, ex multis myitibus perspicuum esse, inter Thomistas dilansenistis discrimen ; eo quod Thomistie nunquam actenus negassent , praecepta Dei homini justificato. per auxilium gratiae esse postibilia , hoc vero Jansenius& Jansmistae negarent , uti praetendebant, de quaquρ versum spargebant, praesertim Romae , ubi ec persua runt, x. Quod docerent justis deesse matiam, qua possis bilia fiant eo tempore quo ipses sub mortali peccato obligant. a. Ad ea servanda ab ipsis necessariam asseri
gratiam essicacem , antecedenter necessitantem , cum
qua non staret dissentiendi potestas , nec proinde arbi- . trii libertas: ab ipsis etiam negari gratiam etiam Tho- mistico sensu sumcientem; denique ab ipsis asseri quod ristus mortuus non sit. pro omnibus , sed Πo salute duntaxat praedestinat um , quodque Janseristae Romae quidem persuadere conabantur, se esse Thomistas, sed im Gallia patenter essent Calvinis . Quae omnia nihil aliud erant , nisi calimniosae impost se, & mendacia 'putidissima Hallerii di desultarum , uti ad oculum d in 'nstrarunt quinque iactonici Doctores a In rectoria, mis undecim ilcopis Gallicanis ad defendendam S Augustini de gratia dominam ad summum Pontificem delegati, si conferentiam legitimam cum adversariis, in judicio contradictorio , per totos duos annos a se humiliter postulatam obtinere potuissent ; sed ne obtunerent, subdolis artibus suis Jetiuitae effecerunt, ne per
hujusmodi conserentiam, de calumniis istis aperte convincerentur. Ex iis tamen quae cinsecuta sunt istius conferentiae concedendae necestitas liquido apparuit. Istis
itaque calumniis Cardinales & Consultines praeventi in maximam adversus Jansenium ipsiusque defensoressimationem inducti, ipsum quoque summum Pontimcem adversus ipsum praevenerunt. Unde factum est ut solis adversariis seu calumniatoribus auditis , non aliis , ne Domini canis quidem l quorum Generalis audientiam sendecies humillime postulavit, nec semel