장음표시 사용
21쪽
insinuat, quae pars sanam illam doctrinam profiteretur . Pari itaque serte , si quid inde lubet extundere , verba haec suas in partes tranere possent Lovanienses ac J
Verum iis omissis , non ita operosum erit primae hujus in Lovaniensem Censuram criminationis iniquitatem apei ire , ex ipsis solis Nuntii Apostolici deleg tionis instrumentis , antequam Censurarum Belgic rum authoritatem , petitis aliunde monumentis de
Quae etenim , amabo i ratio , quae sorma juris patitur , ut in ip Pontificis Brevi , quo utrique partiaeque silentium indicit, causam judicandam ad se vocat, instrumenta partium ad se transmitti jubet, facti cognitionem postulat , ut controversiam tandem authore Spiritu Sancto definiat, partem alteram unius appositione voculae praedamnaverit 3 Facti repugnantiam v hementer auget temporum observatio. Datum quippe fuit Sixti V. Decretum Is. Aprilis is88. Centura autem Lovaniensis non ante diem Mensis ejusdem 18. ab Omvio Romam transmisa est , nec nisi sub finem Maii summo Pontifici reddi potuit. Qui ergo contem tam in eo Decreto Lovaniensis Censurae damnationem labulantur , damnatam nobis a Sixto V. Censuram o trudunt , quo illam tempore nec legerat, nec expcmderat λ Quod quam verisimile sit, judicent eruditi. Sed &. Nuntius ip1e , Pontificiae voluntatis dignus Interpres, quique iis verbis sana Loctrina pariter utitur, suo in Decreto profitetur , Romanam Ecclesiam ne trius partis damnasse sententiam, alterutramque Cens in aliqua notare vetat, donec controversia Authoritate Pontificia fuerit definita. Num , quaeso , illud ne dum ab Ecclesia damnatum dixerit , notarique vetu rit , quod Brevi suo Pontifex praedamnasset ZQuinimo post datum illud. Sixti U. Decretum , O strae suae detensionem edidit Academta Invaniensis, Lessitque doctrinam novis confutavit argumentis, praesente ac volente Nuntio 'ostolico. Ut quid autem
passus esset ille , Lovanienci denuo coris i semetipsis
22쪽
per Moliniaras Notatates. Sest. I. I :andem lemniter dodrinam profi 1, quam Pontilax o delegationis suae Decreto proscripsisset ; eamque urses , uti peregrinam, octolivam de periculosam pu-,lice confutare , quam idem veritatis Arbiter approba bt Mirum lSecunda , de imposito Academiae Decreto silentio, riminatio sta ipsius levitate dissipatur . & evanescit. Iam & Societati aequa sorte indictum est, nonis quidem controversae doctrinae meritis , sed vitandaeontentionis studio , donec rem Sedes Apostolica deibi iret. Quid hinc porro Jesbitae sibi prae Lovaniensibus progant 3 Rebus enim ita in suspenso positis , mi uir, sque partis aequa conditio, judicii Ecclesiastici specta-
1 ratione , nulliusque propterea definita vel damnatarnientia censenda est. Quamquam tamen sua unicubue doctrinae servanda praerogativa ex assertoribus, au noribusque petita , sic ut Leniani articuli nonnisii pria ali viri opinationes habeantur vaniensium vero ensurae tanquam venerandi ordinis assertiones excitantur , cujus est doctrinale de rebus Theologicis j icium ferre. Hinc Bastidam , indicti silentii praetextubjectam sibi Censerae Lovaniensis Authoritatem delinantem, non semel coram Clemente VIII. Lemosius xagitavit, quod eam meritissimis Patribus veneratio-em in lato doctrinali judicio non exhiberet, quam inti fanu nominis postulabat. metsi attenta instrumentorum lectione s is lan escat nec Brevi Pontificio , nec Nuntii Apostolici ecreto , plenum abiblutumque silentium partibus imictum , sed circumspectione aliqua temperatum esse. 'onlisex quippe a contentioni us, dissen ibus, decemationibus , dissidiis, non a publicis te ionibus abstine um injunxit. Nuntius vero neutri parti vetuit , neta sedate & pacifice sentirent ae legerent, sed statuit,t utrique parti m neu sua sentimri is docendi liberta
ε rvata utrimque Christiana in emerida veritate modestia,
vulsisque hinc inde injuriosis ae in vectivis , privatis ublicisique eontentionibus. Firmioribus non stat funda-aeatis tertia contra Ovaniensis criminatio. Quid
23쪽
enim prosequitur Serrhis cap. 7. si Censores Infersederit Michael Bajus , a Pio V. ante annos viginii damnatus p Nunquid universum Theologicum ordinem , obtorto veluti nato ductum , privati cujusiam hominis studia aemulari, eique jam pridem illatae calumniae vices Societati repenocte voluisse putandum erit Aut Academiam D censem , omnesque pene Belgii Episcopos , Lovaniensis Censi irae vindices quibus nillil unquam commune cum Brio fuerat) mala in Soci ci rem animo adi os , ac vindictae facibus animatos existi. mabimus Z Absit. Alius certe erat, aetate illa , non Academiarum m do , dc Episcoporum, de quibus talia sentire sacrilegum est, sed &ipsius Michaelis Baii animus , alia voluntas. Illatum enim vulnus non 1ola diuturnitas temporis O duxerat , sed eximiae virtutis , summaeque humilitatu sensus , quo Sedis Apostolicae judicium absque usa Prorsus criminatione amplexus , quieverat. Adeo ut non tam laesii sit ea damnatione desti inae illius fama, quam meta pietatis ac Religionis opinio: cui Script Tes Ecclesiastici , etiam ex ipsa Societate, Palavicinus histor. - . Trid. l. I s. c. 7. viletus, Possevinus, Valerius Andraeas &e. illustre perhibent testim
Unius Theophili Raymudi verba dare suta tet, qui ut rugosie frontis , di obducta supercilii Censer ensilet, in laudando vim minus Societati propitio, fidem sibi facilius conciliabit. In clausula Operis de libris configendis n. s r. de humilitate post justam eonfixi
nem tenenda sermonem habens, quo in genere, inquit, Michael Bajus alemum qui fetis scriptoribus exemplum μ' sentia ac virtutis statuit. Cium eonfixis a Francisco leto per Pontificem ad id delegato, no ullis ejus libris, oblataque Crasseura , an acquiescerer rogatus , malis se dixit porcos pascere , quam cuiusque per Ecclesiam delecti Diuris de Scriptionibus suis pervicaciter obluctari.
dare nec Octavius, Apostolicae sedis Nuntius, L vaniensis di idii diligentissimus cognitor , ullam de
24쪽
meritissimis Censoribus factionis , coitionisque sus picionem habuit, sed ilos uti religioso reto due os
excopit. Nec qui Societatis partes egere in Congre- rationibus auxiliorum, o celamque 1ibi Censuram L Uaniensem aegre tu re, eam doctissimis viris injuriam irrogarunt. Sed dc aliis pluribus argumentis cap. illo 7. Serrius ad oculum demonstrat, Censuram Lovanienisi em iniquis Baii artibus minime tribui posse. Censurarum itaque Belgicarum illata permanet a thoi itas, a magna parte Inserioris Germaniae Episcoporum comprohata. Unde nili totius causae cognitionem ad se vocasset Romanus Pontifex, Concilii Nationalis judicio, velut Semipelagiana proscripta fuisset novo-antiqua Societatis doctrina, uti Serrius probat c. 3. Tot
vero Episcoporum judicia instar hi lentissimae appro- itionis haberi religio vult. Ideoque plurimum divera suir mi, Censerumque Lovaniensium apud Romanos Pontifides fortuna: cum prior, proscriptae a L vaniensibus doctrinae Patronis, a Sino V. acrem immeritatis suae sustinuerit represtensionem, Henricus v. ro Gravius, Censurae Lovaniensis author , ab eodem
Pontifice ob exquisitam eruditionem adscitus a Gregorio XIV. Successere ipsius honorifichm Aulam excertus, Bibliothecaeque Vaticanae re Apostolicae Typogr phiae praefectus sit institutus. ιNec Romanis minus probata fuit Guillelmi Emi G
Iurae macem Authoris, eruditio. Propter eam quirpe de controversis divinae gratiae quaestionibus ab Ilimo. Armachano, quo tempore sub Clemente VIII. Romanis Congi essibus aderat Censerum & Consultorum primus , consilium rogatus fuit. Unde in Congressi sitis seu Congregationibus de auxiliis, teste P. Gegorio
Nunnio Coronello, Congregationum Secretario, Commendata, novisque, reprobatis, periculosisque Molinae opinionibus coram Paulo V. opposita fuit Lovaniensis Sensura die I . Septembris I 6os. Cum Doctores inquit Facultatis L Dauiensis verbatim excerptas triginta ct eos lius proposuiones , a Professisibus Meletaris in suis praebctionibus traditas is earim Civitate Lovaniensi. ἁ
25쪽
ligenter e derassent, linu peregrinas is periculosas jussi
eantes, habito hac de re maturo constitio, ne quid imiter temeri credidisse utilerentur, quosdam ex suis ad Pr fessoresSocietatis miserum, ut eum illis conferrent, is aupradictas propositionea pro suis velunt agnoscere , intel&gerent. Cum autem praviti Professores, illis inspectis , in sentmtia sua perfferent , Do res Facultatis graviter commoti stunt, quo ibi remnere viderentur prae uum ligua derratia Chrsti, is divina pradestinatione argument , novis, jam diu reprobatis rejectisque periculosis vim ibiis eorrumpi, turpiter infici. Inde ad iliam dignam a hibuerunt Censuram.
Cardinalis quoque Baronius , in exquisito Codice, propria ipsius manu scripto, in Cardinalis Riccii Bi--bliotheca asservato, eandem Censiuram laudat ut gravem di quemadmodum Academia Lovaniensis Lodianas, sic ipse. Molinianas plurimum improbat novitates: - quae re olim Romae M in Hispania excitarunt, & nunci in Ecclesia universa graves excitant rixas ac dissensio-- nes. Legi inquit Baronius in epist. ad Archiep. Viennensδ Molina libros, sed non sine sumacho, cum m illis, nihil potensius pra se ferat, quam S. Augustino advers ri. ... eumque oscitantia arguere, seque illa in disputation - bus ligilantiorem acutioremque jactare. Vah superbum caput i auis potest eum talia loquentem absque nausim tolerare Licet ut angins e giat , is e mansibus facio elabatur, ut etsi temerarium quis inveniat, haud faciupossit haresis conmiscere o suocare: non hujusmodi commentatoribus indiget Ecclesia, qua puritate, candore , niatore delectari tantummodo consuevit, ipsa non habens m euum neque rugam. Legi inquam eum , ad quinquaginta ct amplius notavi propositiones, verba, phrases, qua vel saltem a mei esse erroribus Pelagianorum, sive Semipelagianorum clicet ipsis cautius, intra Catholica fisi limites, vel protestando saltem, se contineat) nemo pinu, qui absque assectu illa perlegerit , negabit omniano. id Ecclesia Dei indiget hujus Molina fibris , ut discat quae a tot Sancti Patribus, Conciliis, atque Decretis damante tot secula didicit atque docuis r auod ad id ipseum
26쪽
ρεν Molinianas Novitates. Sect. I. a D. N. Clementem VIII. Papam attinet, hoc j i tu propo-ito est, hoc in voto, hoc denique in Decreto , ut nec adatim unguem a vestignis D. decessorum suorum recedat, edi rim instet quam id e . Solvit plane tot sanctos Ponifices, Innocentium, Sixtum, usinum, IIormisdam, ac lenique Falicem, cuius sunt Canones Arausicani Conribi,
νοο professos suis scriptis esse, atqγe te tos , Romanam Ecrifiam, in iis que spectant ad gratiam-liberum a utris , sequi semper consuevisse S. Augus m. Tesa ur equidem id tot idem verbis Hormiidas sutis litteris, Da ut alio judicio opus non sit , cum jam praeiudicatum .
Bam in defensione librorum Mosina pariclitari Anmt, u discrimen adduci. Hujus epistolae fidem facit Petrus Matth. Histor.
reptem annorum pacis l. 7. narrat. . Eleutherii in ea tem epistolam num, inucias dc commenta solide r ellit Serrius i. s. sed . 3. C. s. edit. 2. Quid vero de eadem novoeantiqua Molinae doctri-ia Hemicus Henriqueet. Societatis Doctor, & Suaregii
ilagister 8 Enatis in Hispania diffidiis longe gravit finais .
te ista Molinae doctrina , contenta in libro Concordia iuncupato, de doctrina utique Augustinianae de graiae per se essicacis ad stingulos actus pietatis nece ate adversantis , ab Augustissimo S. Inquisitionis Selatu sententiam suam dicere jussiis , anno Q Iy9 . sicensuit; Licet Author admitten us videatur , ut apud
eusiores pinget se de vehementi suspicione hareisis Pelagia-ie, cui saepe favet, monitus non desisse: liber tamen lignus est ut omni prohibeatur . nec enim purgari potes et sm passim infinitis lacis scateat periculosis erraneis δε-
trinis. Nam parat viam Antichristo ; dum contra m ita Christ, o patiarum auxilia, ac praedestinationem ι,lurimum tribuit viribus naturalibus liberi arbitrii. Illa novitate concoriua, quam Abi Author arrogat, af erens etiam Sauritos Ariusinum , Thomam, reliquos Hatres, i--Pelagium, ab que hoeticos, si aDertificent ictam, suisse 'bi conseresviros.... blaspheme is inmerdiunde, rnore h.creticorum, bet cat contra v. Patres δε-
27쪽
1x De Turbis suscitatis piemtissimos, ct illas eorum sentensias, quas Theologi ramias is indubitatas asperum , ait Author esse periculosas,
esse occasionem multorum errorum, imo tot re liberta
rem arbitrii nostri , neque a Conciliis suisse veritatem de adesinatione, is gratia, is Ibertate arbitrii, declaratam, aut plane intellectam antequam a thor h e librum conderet In periali de concursu generali Dei asserit quadam nimis falsa, aut temeraria. De gratia a xiliis ita diminute agit, ut periculose aditum praebeat emroribus Pelagianorum, aut reliquiis illarum, qui dicuntur Semipelagiani. Et in altera Censura anno Is p . jussu Clementis VIII. edita: Ckm essem in Academia Salmaciticensi, mandatum mihi es anno Isy . ut scriberem qua adterteram circa I brum de Concordia liberi arbitrii cratiast adsinationis Ludovici Miana e e. Mihi vero tu qMra seruata ad Senatum S. Inquistionis Bissania, de gnavi quaestionem , ae putationem, paginam, cujusque pagina tineam -- thoris; deinde irmiter addens notam Gensura. Eadem cura commissa est viris doctissimis in Hispania, quibus doctrina fere tota libri visa es fiscitare antiquos errores Pelagii Semipelagianortim, de vi narurali liberi a Mitrii, m possit homo certo credere omλibus msteriis fidei, implere omnia praecepta moralia, vitare omne pec Atum morta- .is contra ilia, is res era omnibus tentationibus i., etiam
di ilibus, habere dilectionem Dei super omnia, o contritionem de omnibus Deciuis, idque per natAralem timhberi ardiitrii. sine ulta necessitate auxilii prae nientis inatique esse concursum Dei concomitantem. ..em quidemesecat esse concursum causis etiam naturatibus communem. Etim vero aeri asxilium gratia , quia datur sine merito hominis. Deum nou providere t id eit praedefini- Angula bona moralia, mi supernaturalia, uec prae destinasse homines adiutos, em Augelos qud salva Mur, Nise quia in signo rationis Deus praeficitat Etam beue urum vi naturali artatrii, aus etiam auxilii, o prinscivis hune ita bene inemem decessurum in gratia, γdici praedesinatum. Nam se Deus, an te pracunisum eumrsum Meri arbitrii, praue Asia aliquem, aus in tem μω
28쪽
ρὸν Molinia Us Novitates. Sin. Ι. 23,ra murisset auxilium Ocax praveniens, non relinquo iur, inquit, in homine libertas ambitriι. doctrina, a vitris astutis is potentibus alicuju4 familia defendatur, feret periculosum discrimen toti Ecclesia , ruinam aliis Cathoticis. Eleutheri objedia contra istius Ce irae veritatem dc seliditatem , partim falsa , partimit ilia esse demonstrat Serrius i. I. c. I 7. ta l. F. Sedi.
Εapropter Belgicis Censuris nihilo mitiores fuerunt olinianarum novitatum illarum Censum, quas Uniafrsitates Zc Epucopi Hispaniarum , a Cardinale deuita a Inquisitore Generali, sententiam rogati des Quemadmodum & Romae S. Congregatio de au-liis dedit post decem prope annorum exam , sep-:s repetitum, etiam in judicio contradictorio, proutem Serrius in laudata Historia ex actis authenticisce clarius demonstrat. Et Clemente quidem VIII. superos vocato, Paulus V. meditatum a se adver-; easdem novitates judicium, laudatae Congregationis dicio conforme, in suspenso posuit, Sc commodice. tempestate a se prUmulgandum pollicitus est. Ne e tamen citra temeritatis notam , propterea quod cdum promulgatum sit, eaedem novitates censeri eum approbatae: siquidem silentium istud Romano-m Pontificum approbationis loco jamre, hominum nimis audacium t ait Illustrissimus D. Carolus Ma ius te Tellier, in Decreto ad Remensem Academia
ecto die is. Julii 169 δ pu sedem Apollicam Pr
tantium calumniae committuut, qua eam de corige tan t ndem Augustiniana doctrina , vivisque Molina in uris in animum inductis accusant. Quare cum G
et Thirioux e Soc. Jesu Heia sus in Thesibus die Decembris I 696. in Remensi Collegio defensis as-uisset, quod) doctrina Ludotici Molina. . . . ua ab em e Calvini, aliorumque hujus aetatis sectariorum reco, is ad opinionem Pelagianorum nullo modo accedat.
ideo tam sali de impetita, toties a δυersi generis hostis impugnata, coram summis Pontifici tam aeΓ- iter agitata, tams am an in fornAce proba , pu-
29쪽
rior inmenta est, ut ait Mauroliem , eum honore ex rot disputationum fluctibus emersiit.) temerariam ipsius audaciam Illustrii simus repressit dicens, quod quantumlibet hujus Thesis Author in despicienda futilique Maur hei su authoritate Mem ponat, ferre uulgatenus posumus eam, immoderatis adeo laudibin doctrinam essesti, qua ex ipsa sui origine sinistra ut minimam suspicimus labem incurrit. Suod ex Qtedi iis , probatissisorum hujus aetatis Scriptorum stragio terspicuum est, maxime merὸ ex Carssinalis Baraxit Epistola, cujus aere judicium
magni apud omnes ponderis es. Tantum igitur abs, ut 'mina doctrinam, telut Ecclesia approbatione aetnam exeipere liceat, quin potivi illam ipstum , vetati virum priis figmentis eaterorum Novatorum more delectatum halere necesse est, ejusque doctrinam infausta notiatis audacia labe ab ipso flui authora notatam exsibilare. Et post multa laxiora Molinae dogmata exculta eruditi ne confutam, adversus superiorem Gabrielis Thirioux assertionem, quae tertiae columnae prima erat, ita prinnuntiat: iis de eausis , aliisque graetissimis bene multis,
rivocato Dei nomine, re maturius expensa, auditis S. Theologia Doctoribus eruiatissimis, sapientissimis, , in Episcopali dignitate constitutis, damnaυimus, atque damnammprimam proposisionem tertia eorumna Thesu habita iue r. decembris ultimo elapsi, quam O his supra retulimus, s
ti falsam, temerariam, scandalosam, captiosam, ct in
Merito quidem, quia de Molinae doctrina longe durior fuit cissura Congregationis de Auxiliis, uti comstat ex actis illius propria Secietariorum manu se scriptis, in laudata Historia a Serrio laudatis; quibus licet publica & authentica fides adhibenda non sit, defectii legitimae promulgationis, juxta Innocentii X. Decretum; fides tamen historica deneganda non est, dum a viris gravibus di notae probitatis referuntur, prout nec deneganda est fides historica Actis sacrarum Congregationum, Cardinalis Praefecti ac Secretarii Chirographo , sigilloque non munitis , tametsi Urba
ri vuL Decreto Gcitum sit, hujusmodi declarationi-
30쪽
per Molinianas Novitates. Sect. I. ,rιιιι, tam impressis-imprimendis , quam ma criptis. nullam fidem esse in judicio, , extra, a quoquam adhibendam . sed tantum illis qua m Authemica forma, μyto
sigillo is subscriptione Emmentissimi Carianalis praefecti,
ae Secretarii Chirograpia sigillaque mumita sunt, dum earum veritas a viris gravibus, dc notae probitatis. V. g. a rimano, Barbosa, Jordano , Antonielis, Leetana, Pignatello asseritur , declarationesque iste , ut verae, ex ipsis Autographis eorum ad jus Canonicum commentariis vulgantur. Enimvero Romani Pontifices per similia Decreta fidem censuris vel declarationibus
issis non auferunt, quam ante habebant siquidem facti causa in Gia nulla tan inuione fieri posmi l. in bel- lo g. facti T. de captivis M postliminio reversic sed
quam reipia non habebant , non habere denuntiant. Atqui veritatem Censurae, seu Censurarum dc Actorum Congregationis de Auxiliis, testantur viri gravesta notae probitatis, scilicet Cardinalis de Noris , qui
visam a 1e supra laudatam Clementis VIII. Orationem, . Nolinianos tam belle defricantem, ipsius manu exaratam, lectaque ex integro Coronelli istius Congregationis Acti Manuscripta diserte testatur. E. Illus bis simus D. Philippus Vicecomes Episcopus Catalensis, qui hoe idem testatum reliquit in notis ad cap. q.. libri S. Augustini vindicati. 3. Illustr. D. J obus Bo nen Archiepiscopus Mechliniensis, cujus ista sunt verba : Paulus V. Bullam componi jussit, cujus habeo exemplum, Autographum in archi υiis Pontificiis Romae afIervari fide digni testes a mant. 4. Illustr. D. Carolus Mauritius te Tellier Archiepiscopus Dux Remensis, qui delineatae contra Molinam Constitutionis Pontificiae, in suspenso positae, dc in commodiorem tempestatem dilatae mentionem Scit, in celebri Censura, anni 1697. s. Joannes Mabillonus Benedictini Instituti, Reipublicaeque Litterariae decus ingens, qui visi a se, dum Romae degeret, omnia acta Autographi Congregationis de Auxiliis, sub Clemente VIII. dc Paulo V. profitetur in Musco Italico. 6. carolus RiCcius, Angelicae Augustiniensium Bibliothecae ec Archivi praefe-