장음표시 사용
231쪽
mnem in te indole elucere, ieci aptos iam apparere virtutis fruet usseosque, praeter statem ipsam, plenos atqus uberes liaque non dubitabam, quin Paulus Pont. n. qui eo usque virtuti semper sauit, ut eam in alienis vltro tam sale hominibus illustrauerit, pastiirus non es set, ut illa in suis inornata iaceret. Sed , quamquam exploratum tu quidem meritumque ac prope debitum, summum istum honorem asi equutus est tamen vel hoc ipse nomine, quod istud honoris insigne, virtutis praemium citius, quam aut tui, ominis sanctissimi , in te beneficium omnes dixerint, tibi plurimum gratulor, neque cuiquam concedo quamquam omnium bonorum flagrare in te studia voluntates , certo scio ut plus me voluptatis ac laetitiae ex ea re ceperit id, quod ego tametsi pro mea in te, fratremque tuum , virum maxime illustrem, Cardinalom Farnelium, clarissimamque in similiam vestram obseruantia, mea ipse sponte secissem, tamen eo etiam non equidem magis, sed Nescio quomodo , libentius facies, quod excitarunt me litterae tue, quibus nihil excogitari potest humanius: inuitas. enim me non ad gratulandum modo tibi dignitatem tuam, sed etiam ad eam tecum una ruendam; in quo ego cum suauissimos tuos mores, maximeque in mel ropensam Voluntatem tuam agnosco, tum dupliciter aetor quod tantum patrocinium, quantum in tua eL
se auctoritate gratia par est, promptum mihi paratumque esse intelligo; quod de tua bonitate atque humanitate, tanta dignitatis accesilone, ni bi diminutum est. perspicio tametsi numquam, id quidem aliter sore potaui . Sed ad illud redeo ut non modo istam tibi dignitatem gratuler plurimum, magnopereque gaudeam, ne sortunam quidem honori tuo defuisse, sed multo etiam magis ea re laeter beatumque esse ei dicem : γαΘΘem is νὴ s δουριονεις Sic enim est profecto . nam, cum fortuna bonis comitatur, Victum demum laude hac bel
232쪽
bet&plausiim improborum autem, aut etiam obscurorum hominum, prosperitatis inuidia est comes. Quo magis enitendum tibi cst,omnique cura, studio, labore, industria perficiendum, ut hommum summam de te expectationem , quam prima tua isthq aetas, tam vario laudis genere florens, tamquam versuturam anni ubertatem ostendere bl et, sic excitauit, non modo expleas, sed etiam stiperes. Perge igitur, qua coepisti, eadem celeritate cursu ad virtutem contendere neque de tuo pristino labore, assiduitate, diligentia, industria, quicquam remiseris breui enim obtrectatorum Voculas, si quae concitat sunt, comprimes, Pont. Max amplissimique collegi vestri, in te cooptando, iudicium non comprobabis solum, sed etiam illustrabis, perficiesque, ut nullum esse tarn nouum, tamque exquisitum honorem, qui in ampli sicanda dignitate tua extraordinarius videri possit, omnes intelliganto fateantur . . Qua quidem in re pro eo quanti te facio, spe multumque de te cogitans, grauem tibi constitutam esse aduersariam video est enim non ineptiarum modo sed vitiorum etiam omnium altrix procreatrix assentatio ea igitur animum tuum, quid natura firmus est,&educatione ac disseiplina corroboratus, quamquam est illa quidem temeraria atque imprudens, fortasse nonnihil verebitur. Sed eadem tamen, aetate, quae tua lubrica est ac periculosa, tum potentia, quae bl et esse licentior, freta, adoriri te minime dubitabit quae cum Fallendi
impellendi omnes vias nouerat, omnium temporum momenta teneat, omniaque ad Voluntatem loquatur, Omnes autem cupiditates exsuscitet, eadem ijs ministret omnia, semouenda tibi a te est, proculque ab animo,atque auribus tuis eius profligis 'uas cantiones , remouendae.
Quod tibi quidem ficile factu erit est enim una simplexque cautio . etenim, si eos audies, sa)s aures tuas dederis, quorum monitis ac pi sceptis animus tuus excultus, tam
quam astrum, enitet ac splendet si eos, qui tibi hactenus
233쪽
EpIs TOLAE oriter monstrarunt, duces habebis, nihil errabis, atque ad Virtutem, quamquam μακρος τε κω eΘιος, ιος - αυτ quam celerrime peruenies. crum sentio me ab eo, quod his litteris propositum suerat,aberrasse longius: iecisseque insolentius, qui te, in eo praesertim, in quo gratulatione magis tendum fuit, cohortari ausus sim. Sed dabis mihi prosccto veniam, tua laudis ac gloidae studi)s incento, si sim ardentius fortasse elatus, quam tua summa digni
234쪽
V i alias quasdam ad te scribendi occasiones omisi, ne te in magnis Reipubli
cae rebus vehementer occupatum , a
gis impedirem, diuque mihi ab hoc offici genere temperaui nunc quum ca- sustulerit, Vt tecum communicare aliquid debeam de ijs , quae ad studia litterarum pertinent, quibus te scio valde, atque ex animo delectari: sacere non potui, quin statim ad te epistolam hanc exararim . Hoc autem si aliquis fortasse hoc tempore factum reprehendet, atque ineptum putabit, te non omnino quae tua est humanitas contempturum confido. Quin contra b-let potvis varietas rerum oblectare, animum se flumgrauioribus curis assiduisque cogitationibus hui,scemodi aliquis sermo e sinu musarum promptus, reficere, atq; recreare . Quum igitur hic adolescentibus nostris, qui ci aec linguae perdilaendae studiosi sunt, Orestem fabulam Euripidis interpretarer, veni ad eum locum,ubi Helena persuasi ab Electra, filiae Hermion parteis illas imponit portandi comam suam, ea de causa c*sam, cetera', quibus moris erat ea tale mortuos munerari ad sepul-αhrum Clytemnestii ut honorem eum sorori haberet, seque magno dolore assectam esse exacerbo illius interitu significaret. Post quae verba, quum Electra, plena admirationis, exclamet naturaeque vim incredibilem esse in utramque partem affirmet, siue boni aliquid, siue mali ab initio vitae illa hominibus dilargitur, ac statim quod
in uniuersum p rotulerat,illi ipsi rei, de qua agebatur. ac
235쪽
ne Helenae quam tantam fuisse ostendere vult, que ni admodum sane omnium sermone illa serebatur, ut facto hoc, quod unum maxime corrumpere ipsam ac labefactare potuit, violata nulla ex parte sit: adiunxique in eam mentem venisse poetam, eruditum valde atque i ngenio sum virum, magnopere verisimile esse, ut quum in manibus Helen perionam haberet, induceretque illam seciuia, quod rationibus ipsius magnopere contrarium erat, deprauareque poterat id bonum, quo illa ceteris mulieribus antecellebat cogitarit, an ipsi contigisset, quod ali)s, minore pulchritudine preditis, necessario euenisset:
idque nullo modo factum esse ostendere voluerit: quod multum valet ad timam peruulgatam de illa, confirmandam: constantique omnium opinioni de eximia speciecoreoris ipsius respondet. simulque commemoraui, non me fallare, Grecas declaratiunculas aliter locum capere , ab hac sententia discrepare, quarum tamen auctoritas
apud me nulla foret, quum multis signis intelligi possit ipsas alicuius esse, vel plurimum potius, qui superiore state vixerant, quum extinet iam ita in Graecia bonae artes
essent, ut vix cintille liquae veteris eruditionis in ipsa restarent Nam quod ille putauit hoc Electram protul C. se, quia pristinam is natam malitiam in animo Helene manere adhuc ex facto illo cognouitis leue admodum ac nugatorium me illud existimare ostendi, ad indicandamnatare ipsius prauitatem, que multis atque insignibus sa cinoribus notata erat . Si namque, quod interpres arguit ipsam secisi , eo animo ac consilio Helena secisset, in tenui re illa peccasset, nec satis iustam causam exclamandi Electra habuisset Neque enim decet eam valde mirari, quum usitatum aliquid quotidianumque fit nec vocem eo tempore tollere oportet. Affinis enim tunc He lena illi culpositisset , cui omnes mulieres vulgo obnoxiae
sunt cunctae namque Ormisue conseruandae vehemei
236쪽
ter studio sunt: caventque quicquam facere, quod gloriam illam suam imminuat tautem hoc in nrmum admodum argumentum eius rei demonstranda suisset, ita quod ipse cogitaui, magni momenti est ead id sigmfi
candum affirmaui quod etiam inde perspici posset, quia
Terentius in Phormione quum induceret seruum admirabilcm quandam ac nouam pulchritudinem Virginis cuiusdam commemorantem, facit illum his signi si plana declarare exponitem in eam inuentam fuisse hum scemodi quodam habitu corporis,vestituque, qui tamen ipsam maculare nullo pacto potuit: comicus enim hic quoque eadem ratione ins tam a natura, cingentem fuisse pulchritud me millam significare voluit: inquit igitur apud eum Geta. Virgo pulchra,&, quo magis diceres, nihil aderat adiumenti ad pulchritudinem . capillus passus, nudus pes, ipsa horrida lacrume, vestitus turpi .vri vis boni in ipsa esset sorma, haec formam extinguerent. Sed quid dico Terentium ludeoque hoc, testimonio etiam
illius comprobare qui sane non omnino eodem argumento utitur, quum vetus ipsus interpres Donatus tradat Apollodorum, unde fibulam hanc Vertit Terentius, secisse tonsorem ipsum nuntium, non adolescentem, qui
sorte in tronstrinam venisset quietoni apud cum di ceret, se nuper puellς comam ob luctum abstulisse. totumque se effunderet, verisimile si in cana pulchritudinciri celebrandam, quam facto illo, maxime inimico pulchritudini, non vidit immutatam. Addit autem idem eruditus Grammaticus, varietatis huius rationem reddens , se scire, hoc Tereiurum mutasse ne externis moribus speci atorem Romanum os scia derct. Nam quod videtur huic me e sententiae aduersari in Graecis verbis docui aliter capiendi ina est , atque interpres ille Graecus accepi stet m-telligo, in itiam, quod apud poetam est αλακ MN ως -
'tγας Valet enim IKrio: M, prope partem illam capillorum, quae capiti heret, tamquam Electra di
237쪽
EPIs TOLA 2 os Σerit, ad cutem Helenam comam totondisse: quem magnum ornatum muliebris corporis quum penitus, pietati seruiens, sibi dempsisset, non tamen ipsam inde turpem redditam Nec existimari debere hoc naso enses se, quod poeta vocarit summos capillos parte in illam, quς quasi radix ipser est qui enim tondere cssariem inciprunt, ad eam partem postremo perueniunt: pr cipueque in muliebri coma, quq prolixa est valde,atque pendete vertice, videtur ipsa recte summa appellari potuisse. Addidi etiam , me arbitrari , si poeta diuersa ratione ultimam partem capillorum intelligere voluis et ipsimi positionem πιρα additurum non sutile: quae fortaste causa suctat auctori eius holij, terraret, qui hoc non animaduertisset, magis communem , statamque notionem eius nominis secutus esset. Cumq; molestum preterea sit, quod sequitur,am ricita γυνm qui enim quem piam eundem esse ait, qui olim suerit, naturam ipsi us moresque, formam, effigiemque corporis in eo conseruatameshintelligere potest grauissimusque scriptor ac magnae inter Grecos auctoritatis, contrariam in partem surpet hanc Vocem confestus sum, hoc me magis perturbare Plutarchus enim , blitus tape locis illustribuspoctarum sensus suos cxplicare, in Alcibiadis vita, instituti siue connumerandis, ubi narrat, quomodo ille Lacedo mone vixerit, ac, quemadmodum ingenium
suum ad tempus etiarit, quum ostendisset, quid pronuntiari de ipso potuerit, si quis tantum, quae extra posta in eo forent, quaeque illelmularet,spectas set addidit, siquis
contra mentem adhibui stet ad veros ipsus animi motus; factaque, exesamari recte potuisse, muta παχλωγ η. Quamuis enim summa arte celasset sua vitia, eruperant
tamen illa non ullis in rebus,d idem, qui Athenis hierat, improbi mus scilicet ac flagitiosissimus iuuenis , illic quoque esse Alcibiades intelligebatur Huiuscemodi tamen voces antiquorum poetarum, quq sermone omniupostea
238쪽
posse celebrabantur, ac vim prouerbiorum obtinebant, di storqueri sepe ac longe alio sensu , quam quo primum editae serent, pronuntiari litas est cassirmaui: quod multis huius ipsius auctoris exemplis nullo negotio posset comprobari. Id autem huic ipsi loco me arbitrari euenisse , nec sane durum videri debe re, a corporis aspectit ad animi vim indicandam hoc Plutarchum transtulisse ut quod ab auctore de muliere prolatum suerat, ipse, i)L-dem verbis retentis, manifesto viro accommodauit quare me putare posse , hanc quoque tanti viri auctoritatem sustineri Quod vero statim Electra Helenam execratur, an odium Deorum immortalium venirc optat, dprincipium ma ximorum malorum4 sibi ipsi, Uratri.&,niuers Graeciae, Videri quoque sententiam meam adiuuare specie enim corporis, non prauitate animi Helena tanta exitia parauerat similemque locum hunc este Homerico illi, quum grauissimi senes , qui Priamo asii-debant, laudata pulchritudine eiusdem mulieris, atque in caesum testimonio suo sublata, intelligentes tamen , quanta incommoda ipsa Troianis hominibus intulisset, utile rebus sitis esse dixerunt, ut illa eo, unde Venerat, rediret, nec apud se diutius, sutura semper ipsis , lijsque
detrimento, maneret. Hoc mihi tunc, ut alia nonnulla huiuscemodi occurrerunt, ciuibus sententiam meam co-
probarem, ut fit, quum semel aliquis opinionem aliquam suam de aliqua re amare coepit tuetur enim eam studiose, atque omnia undique ad eam confirmandam rapit Exposui tamen me nulla alia re tantopere fretum ita asseuerare, quantum elegantis illius, ac necessari sensus opportunitati quam φαντα λαν si poeta reliquisset, putarem non sine cautam hoc loco acumen ingeni ipsius desiderari potui sise. Ecce autem postridie quidam ex iis, qui me audiunt, ad me veniunt,4 cum tabellis quid cm ut Cicero ait, obsignaris, qui docent, tibi longe aliter de
hac re viderio assciuntq; epistolam quandam tuam versibus
239쪽
'ui scriptam, in qua manifesto contra mestis Coliorrui agitur subito atque animo concidi, postquam vidi mihi tecum rem suturam, quem nulla in re aduersarium me habiturum umquam putauiro a cuius iudicio, si id scissem numquam discrepasiem Magna est autem auctoritas tua merito apud hos atque id Tua sponte ipsi faciunt, Vt probent, atque admirentur doctrinam δε elegantiam ingeni tui, et meis etiam assiduis vocibus ad hoc
incitantur. Quare quomodo me geram in hac re , non facile mecum statuere possum satque id, quia veritatem huius rei non perspicio neque enim metuerem opinionem meam condemnare. palam me in errore vers tum confiteri. Decreui igitur te huius questionis iudicem sumere, atque ita tibi omnem rem examinandam tradere, ut quum tu rursus, ipsi diligenter ponderata, ostendas te in illa tua vetere sententia perdurare pollicear prorsus me ita quoque firmiter crediturum & omnia , quae contra facere videntur, argumenta nullius ponderis existima
Vale, me, quod iam pridemsecisti, ama.
240쪽
PETRO VICTORIO s. V v xi sorte ad quotidianas Occupationes meas podagra accesiisset sane molesta redditae, mi VICΥo Ri, mihi sunt litterae tuae. Eo factum est , ut serius ad eas tibi responderem, quam nostra summa coniunctio postulabat. Sed eas tamen litteras eruditionis atque eleganti splenas amore autem singulari illo in metuo etiam redundantes, gratissimas, iucundissimasque mihi accidisse scit, Quod enitia vir omnium doctissimus, atque in iudicando acerrimus, pedetemptim, verecundeque disientire a nobis aggrediebare, in re praesertim haud magni apud me ponderis Veterem tuam erga me beneuolentiam amantissimique animi gratum obsequium agnoscebam. Quod auic in Electrae orationem alio sum, atque ego, alij que multi acceperamus, interpretabare: idque stilo illo tuo subtili,atque expresso, qualis eruditorum hominum sermo inter se de studijs litterarum disputati ueste debet, declarabas: in eo ingenij, doctrinaeque, eloquentiae tu:evis, lumenque mihi iam pridem cognitum elucebat erumtamen, quod ad me attinet, omni ego te molestia libero siquidem in eo expeditistima mea ratio est. Nos cnim poetarum more ut se res dederit, ita vel populi, vel eruditorum hominum sententiam nostro quodam iure sequimur, atque alias si sit opus, aliter de eadem re dicimus. Quare, mi Victori, optimos adolcscentes, mihique iure