Ioannis Casae Latina monimenta. Quorum partim versibus, partim soluta oratione scripta sunt

241쪽

me quidem causi, sententiam tuam ne celaveris ' neque ad armcitae tribues, quod ab amicitia plurimum discrepat, ut expurgare iudicium nostrum non audeas Atque adeo sic habeto, nihil mihi in litteris tam plane esse

exploratum atque compertum, quam quod tu idem probes, atque confirmes quamquam de his quidem Euripidis versibus nonnulla mihi in mentem veniebant, cur inipristina illa mea interpretatione propemodum per euerarem . Primo enim vix mihi verisimile sic bat, calamitosissime virgini, in tanto capitis sui, fratrisque sui dissertia mine, otium ad contemplandam, ac praedicandam Hele-.nae pulchritudinem uasse, praesertim quam odisset, quam etiam diris statim prosequeretur, cuique deos iratos atque insensio optaret: propterea quod se fratremq, suum, :toram Que Graeciam uertisset. Nam ita Helena persὀ-:

nam tractare Euripidem par fuit, ut Electre persens, quam in manibus habebat, ne obliuisceret ui Deinde Heleno pulchritudinem , quae nulla ei mulieri sua culpa iobtigerat, indigne serentem Electram facere, forta sient. hi attinuit at lasciuiam , sor me, cultusque importu num illud studium, in sororis caedri& luctu, in domus, familieque aerumna atque excidio reprehendere, ac detestata. id vero cum Electrae persona congruere, si te ali iter arbitrari viderem, plane putassem. Nam quod ait Elcctra, sue: huiusce orationis initio, ad ingenium naturamq; referri mihi aptius videbatur, quam ad corpus&pulchri , tudinem posse sic enim interpretamur. Quam magnae ingeni sunt, ac naturae in utramque partem vires: serimur enim natura altiad pernitiem, aliI ad salutem, ut quique procliues ad virtutem, aut ad vitia sitimus pessum dedit ergo Helenam non forma, sed ingenium . Nam pulchritudo quide multis sepe malo, multis sepe saluti fuit. Quod video idem precepisse oos, qui definibus bonorum disseruerunt ut ea sententia, quam duobus his versibus complexus Euripides est, vix sutura vera sit, si hoc

E sensisse

242쪽

lio Eprs TOLA sensisse illum defendimus: qui pulchritudinἰ compotes

tat, salutare quiddam habere: at in uerecundum, im pudicumque animi ingenium qui possident, ijs ea res semper calamitati est,numquam saluti Helene quidem certe non pulchritudo profuit, sed ingenium obfuit. Id igitur mihi accusare videbatur infelix Electra, pannisque obsita, torridaque Helenam inclinata iam tale meret ictum animum illum pristinum retinere, quum sugae infamiam illam subiisset, propter quam in publicum etiam prodire, non audere ipsa se fateretur Casti sisima scilicet puel la vehementer indignatur, queriturque, eam iam prope anum factam, ne malo quidem doctam, deterreri a lasciuia ac petulantia posse. Ipsum quoque verbum Mulier, nescio quid vituperationis prsseserre visum olim mihi est,quum illud nestio quid versiculorum lusimus. Est eadem, que let: non Helena, inquit, sed mulier . Illud etiam interdum suspicari mihi veniebat in mentem, si ad cutem totondisse Helenam capillum Euripides significaret, dicturum illum suisse potius e χρῶ, aut αἰ βαΘo, quam παρακ6M PHves quod video doctis nonnullis idem placere. Sed haec tu melius scilicet , vel longe potius omnium optime mana nos quidem vehementer sane occupati, non tam ut aliquid statueremus, quam ut aliquid ad epistolam tuam rescriberemus, cursim haec ad te exarauimus. Quare ad illud redimus,quod initio scriptum a me est pro sexcentis mihi auctoritas, iudiciumque tuum rationibus semper erit: eaq; mihi loci huius , aliorumque omnium interpretatio erit certissima, quam tibi maxime probatam ecte intellexero. Vale xi. Calen. Febr.