De structura verborum cum praepositionibus compositorum quae exstant apud C. Valerium Flaccum, P. Papinium Statium, M. Valerium Martialem, commentatio academica

발행: 1883년

분량: 128페이지

출처: archive.org

분류: 어학

1쪽

CUM PRAEPOSITIONIBUS COMPOSITORUM QUAE EXSTANT APUD

COMMENTATI ACADEMICA

AD SUMMO IN PIIILOSOPRIA BONORES RITE CAPESSENDOSIM PUBLICO DEFENDET

ΗOLMIAE MDCCCLXXXIII.

3쪽

lii prooemio illius de syntaxi linguae latinae libri commemorat Draeger ante triginta fere annos se intellexisse libris grammaticis latinis in omnibus rebus non confidendum esse. Quantam ex illo tempore operam in eo posuerint viri docti, ut sermonem singulorum scriptorum et dicendi usum in minimis etiam rebus perveStigarent, quantosque inde re grammatica ceperit fructus, nemo certe ignoras, qui quidem in his studiis vel leviter si versatus. Sed quantoscumque latinarum litterarum scientia hac recentissima aetate progressus fecit, tamen multa SuperSunt, quae cognita atque perSpecta nondum habemus. Quod si omnino vere dicitur, haud scio uti maxime in poetis valeat, quorum in scripsis perscrutandis non tam versata est industria philologorum, ut poetici sermonis leges satis nosse nobis sint et perceptae. Poetarum autem sermonem qui non perdidicerit, quomodo oriam carmina vere aestimabit aut etiam intelliget Iam vero nisi poetico sermone diligenter pervestigato ne prosae quidem orationis gradus et quasi processus persequi licet, quam adornandam atque excolendam mirum quantum contulerunt poetae. Nam argenteae quidem, quae dicitur, aetatis scriptores paene omnes, alii magis aliis, poetico quodam colore orationem imbuerunt, ut poetarum quam oratorum similiorem eam

esse iure dici possit. At enim poetici sermonis intelligentia, quanta desideratur, e carminibus classicorum, qui vocantur, poetarum et

imprimis Vergilii omnis colligi potest, quippe qui summus in

hoc genere auctor habitus sit. Negandum non est illii quidem Vergilium traditam a superioribus sermonis copiam fa

4쪽

unxi88 atque perpolivisse, iis quum omnino poetae tum ii, qui in eodem genere vergarentur, omnes eius vestigiis insisterent; sed non sunt in hoc uno omnia. Nam ut poesis latina non Vergili demum eiusque aequalibus originem debet, ita simul cum iis ne sepulta quidem est. Et quamquam Romani carminibus Vergilianis de delectabantur, ut quisquis poetae nomen sectaretur ad eius similitudinem artem dirigeret necesse esset, fieri tamen non potuit, quin rerum publicarum morumque conversione litterarum quoque condicio mutaretur. Quo in genere satis sit memoriam recitationum illarum revocaSSe, quibus scriptoribus vanas laudes plaususque captantibus nihil aliud quam ingenium ostentare et audientium animos ad tempus delectare propositum erat. J Id igitur ante omnia agebatur, ut nova atque inusitata excogitarent, quibus nimium quantum homines sum delectabuntur. Quam ad rem suum ipsi parum valerent, verborum constructionumque artificiis et troporum figurarumque insidiis auditores fastidiosos excitare et quasi titillare studebant; quae Superioribus, quos imitando exprimebant, feliciter cesserant, ea abunde sibi assumebant; nova nisi augendae rei causa non inventa ad eorum similitudinem fingebant. Itaque apud posteriores

poeta Veterum Sermonem agnoscas, etsi a pristina sanitate

elegantiaque depravatum et vehit novo ornatu indutum. Quod quum ita sit, gravissimam esse de imitatione poetarum insessionem facile intelligitur. Nam illa demum quaestione instituta, ut ait B. Deipser, quomodo proceSSerit quia reliqua poesis latina tum epica cognoscere licet ' Adde quod posteriorum Scriptis multa depromi possunt, quae ad carmina eorum, qui poesi latinae principes feruntur, explicanda atque illiusfranda hirimum valeant 'Ilis rebus adductus quum C. Valerium Flaccum, P. Pn-

Ch h. Hermig, de recitatione poetariam apud Romanos Marb. I 86 p. I 3 qq. B. Deipser de P. Pap. Statio Vergilii et ovidit imitatore Argentor. 88 p. 6. Ηο in Vergilianis carminibus optime perspicitur ex appendieea oldemaro Nibbeckio, qui Vergilii auctores et imitatores collegit, oditioni Ottonis fratris adiecta.

5쪽

pinium Statium, M. Valerium Martialem aliqua ex parte

tractando Susciperem, operam me non plane perditurum

speravi A Nam ne gradus et dissimilitudines epicorum latinorum ignoremus, minime negligendi sunt neque Valerius neque Statius, quorum uterque magnam apud aequales sibi pepererit famam ' Et Martialis quantam vitae privatae et quotidianae Itomanorum epigrammatis, ut Statius silvis

attulerit lucem, quis nescit Quid dicam de ingenii laude, quae quanta fuerit vel ex ipsius scriptis apparet, quum haud semel obtrectatores invidos irridens cavilletur FIlla vero minitationem dico superiorum et novandi mutandive studium quae eorum temporum, in quae illorumietas incidit, propria modo dixi, vix in quoquam facilius deprehendas quam vel in Valerio vel in Statio. Nam Valerius in Vergilio imitando modum adeo non servavit ille quidem, ut ex eius Aeneide paene omnem hauserit verborum Supellectilem, quam insolita figurarum fructurarumque audacia augere studebat ' Statius autem, quamquam es et in imitando solutior' et in verbis faciendis iungendisque liberior 'Thebaidem ad exemplar Aeneidis ipse se perscripsisse quodam

inis Silium quoque adiungere mihi proposueram, quo in consilio

ne Permanerem, metu deterritus sum, ne iust plus munus augeretur.

Accedit quod editi Siliana, qualem huiusmodi quaestiones PoSeunt, adhuc deSideratur. De illo vid. Quintil. X, I, o de hoc Iuvenal. VII, 32 sqq. Mirum quantum in Valerio discrepant recentiorum iudicia. Vid Thilo, Prol. P. VIII sqq. Ph. agner, Iahrb. f. class. Philol. 8s I 86 p. do . Itemque in Statio dissentiunt viri docti. Ch M. Hauptii opuse. IIIp. 128 I. N. Madvigii advers. Erit. II p. 62. - Summa aequitate ta-tianae poesis habitum et indolem quam brevissime mihi videtur descripsisse . . unden, Silva quaedam Pap. Stat. Ηοlm. I 86 p. i. De imitatione Valerii eliseusse l. e. p. osi, Id Thilo, Prol. P. XIV sqq. Loco Vergilianos a Valerio expressο in editionibus suis collegerunt Thilo et Baehrens contulit etiam, Schenkl, Studien ud Argon des Val. l. hien ISTI . Io sqq. - De elocutione Ch II. Gehbing, de C. Val. l. tropis et figuris arb. I8 8 P. 2. d. Ch Deipse l. e. G. Luehr, de P. Pap. Stati in silvis prioruni

poetarum Romanorum imitatore Brunsb. I 88 P. 2 Statium superiores poetas sene omnes Enn. Luer. Catuli. Ηοr. Verg. Tib. Prop. . Ovid. Lucan. exscripsisse affirmat. Cli Aeni Grosse, Observatorum in Stat Silvis Specimen Berol.

6쪽

Martiali8, qui, quamquam perphtuus Catulli imitator sippellatus est, taliorum quoque poetarum, Ovidii, Tibulli, Vergili invenia in suum usum convertit. In aperto igitur est ex illorum scriptis maxima afferri posse adiumenta ad

poeticum sermonem mella cognOScendum. Neque tamen satis est eorum elocutionem generatim atque universe didicisse, quoniam nem Omnia animo comprehendere potest,

nihil ut eum fugiat aut inexplicatum relinquatur. Sed singularem quandam UaeStionem eligi neceSSe Si quae Separatim ita fractetur, ut ne minima quidem praetermittantur aufus cognitione indigna spernantur. Quod quum mihi persuasissem, haud temere factum Ss, ut Verba cum praepositionibus composita fractare consilium caperem. In his enim construendis scriptores latini eundem morem de non servaverunt, ut non modo infer diversas aetates e genera litterarum, sed etiam infer aequale Scriptores, qui in eodem genere

versati sint, maxima intercedat dissimilitudo. Atque ut Martialis ipso scribendi genere ad consuetudinem quotidiani sermonis propius accessit nec verbis fingendis aut struendis multa novavit, ita et in Valeri et in Statio eiusmodi quae-Stionem prorsus necessariam esse apertissimum est. Quos enim verba aut compositione invenerint aut nova vel fructura vel significatione induerint, rem vel obiter intuenti statim apparet. Accedit quod infirmissimis adminiculis in his

scriptoribus recensendis innititur ars critica neque sane corrigendo quisquam multum proficiet, nisi, quem ad modum Singula Verba conStruere assueverint, compertum habebit. Quod ut certo reperirem, omnium mihi ex illorum carminibus exemplorum copiam colligere necesse fuit, quae ad fructuram verborum compositorum illustrandam pertinerent. sed

7쪽

quia in exemplorium mi illitudine paene infinita facillime fieri potest, ut hoc vel illud vel intentissima cura colligentem fugiat, ne crimini mihi vertatur, si unum alterumVe Praefer- miserim, meo quodam iure petere videor. Neque quum maxima sit ad hos scriptores interpretandos subsidiorum inopia, summa in recensendis inter criticos, qui vocantur, discrepantia, omnia a me satis intellecta esse aut explicata perare audeo.Quod si ut alii, maiore doctrina et indicandi subtilitate instructi, peros illo colligendi labore exonerati ad indaganda

ea, quae controversa aut dubia videntur, via quodammodo praemunita totos se possint conferre, haud exiguum laboris fructum me percepisse existimabo. Ilaec fere habui, quae de universa huius opusculi ratione praemonerem. Reliquum iam est, ut qua usus ratione exempla laudaverim paucis ostendam. Quoniam igitur libri manu scripti, qui in Valerii et Statii carminibus emendandis certissimi duces habentur, Vaticanum dico numer 322 insignitum et Putean eum P), quorum scripturam, ubi a propoSita

lectione recedit, semper adnotavi multis mendis inquinati ad nos pervenerunt, ad coniecturas emendationeSque pro suo quisque ingenio editores confugerunt, neque quem ubique sequerer auctorem inveni. Valerii quidem verba, sicut a Thilone edita sunt, saepissime servavi, Sed nonnum illam aliam, atque ille proposuit, scripturam recipere coactu Stam.

Itaque editiones adii Baehrensi et chenkelii, commentationes Noestlini, Sandstroemii, h. agneri, aliorum, UOS SUO quemque loco, ut res seret, infra laudabo Longe autem plurimum negotii fati carmina mihi exhibuerunt. Neque enim in editione ueckii quasque ei adiunxit parcissimis adnotationibus acquiescere potui, et longe dissimilem inter se viam ingressi sunt ii j. Mneller, ohimania, Baehrens, alii- , quos in auxilium vocavi. nure, quoad eius fieri po-gleichlautende Formen ii Geneti uni Al,lati oder Dasiv halfensinit seli listus Wir sicli durans Prst mi Sicherhei liber mei l-hai te Lesarte entscheiden lassen, . Quid in iis colligendis secutus sint, per fore ut e primo capite satis intelligatur. De Baehr et Ohim. quid indicet O. 3Iueller vid. Electa Statiana Berol. 882 P. si Sqq. Id.

8쪽

teras, auctoritatem codicum servavi, sed idem plures criticorum coniectura afferre necessarium duxi, maxime quidem in Silvis, quas qui continent libros immensa paene corriaptelarum multitudine laborare notissimum est. Atque eo peiorere loco fuit, quod in posteriore Thebaidos parte, ut infer- dum in Silvis, praesidiis criticis maximam partem destituti SumUS. Neque tamen ne propositum peragerem hac re deterritu Sum, quum praesertim his exemplis collectis criticorum peram me Sublevaturum magnam Spem haberem. Exempla denique ex epigrammatis Martialis deprompta adnο- fata semper codicis T inanei T diversitate SchneideWinium secutus laudavi.

9쪽

o A P. I.

In verba cum praepositionibus composita diligentius inquirensi fieri non potest, quin quaestio brevi nascatur, unde Pendeat verbi structura e praepositione an e Significatione, quae Verbo composito subest. Utriusque sententiae auctores exStiferunt. Et Zumphium quidem nihil fere ad structuram valere verbi significationem censuisse apertissimum est. Rei sigi vero sententia non satis firma fuisse videtur. Nam quum dativum, qui verbis compositis adiungitur, ipsa eius casus vi et potestate contineri declaret, idem in aliis nonnullis verbis cum praepositione compositis fructuram a prae-PοSitione pendere putas, idque non ex ea, quae verbo affixaeSt, sed ex alia eiusdem fere significationis. Sed ibi quoque constructionem in significatione verbi positam esse. Reisi-gium refutans, adnotavit anse. Atque omnes, qui liis

prοXimis annis hanc rem fractarunt, alteram amplexi sunt Sententiam, cuius auctorem citant elim annum, quem primum de verbis compositis ratione et via disputavisse affirmant. malin implissimis reum resterti laudibus, quod

10쪽

Ziumphium ita refutaverit, ut ne verbum quidem addi necesse esse videatur. Unus tricli, et ipse Lehmann phirimum tribuens, eis, quae contra iamphium ille disputet, non assentiri se diserte profitetur, quod, cur verbum aliquod dativum aut consativum regat, ullam in praepoSitione causam inesse prorsus neget.' Neque tamen tacti, quantam vim ipse praepositioni tribuat ad constructionem verbi constituendam, certiores nos usquam facit. Itaque mei iudicii summam dissimulare nolo, quia nonnulla, quae ad rem iudicandam magni momenti sunt, non satis respexisse mihi videntur ii, quos

Praepositione igitur, quacum compositum est Verbum aliquod novi verbi structuram non contineri ut demonstraret, quas rationes attuleris elimanti, plane ignoro Rem autem

omnino ita se habere ex his tribus facile apparet a nulla latinae linguae praepositi cum dativo iungitur 2 e verbis

compositis multa alium casum assumunt atque eum, qui equitur verbi praepositionem; et, quod fantundem fere vales, multa verba composita plus uniam caSum regunt, UUm Praepositionem unus aut accusativus aut ablativus sequatur; 8 reperiuntur verba, in quibus insunt duo praepositioneS, quae eundem agum non regant. Neque enim, credo, Uemquam iam movebit aut Zumpi, qui dativum, quem regant verba cum praepositionibus composita, suum atque proprium locum non obtinere, sed brevitatis causa pro repetita praepositione poni contendit, aut Reifig, qui praepositionem alterius vice ita fungi putat, ut quod exemplum ipse affert, accuSativus is, qui si metiri Hre verbiam equitur, ablut praepositione sendeat, quam animo doquentis obversatam SSe

Abl. v. d. rap. a de ex Vertiunde verden Progr. Gymn. Trent. Dorim 1852. et C. Κlein de veri, separandi apud Tacitum Hal. 18 8. Programmata, quibus continentur commentatione Hildebrandi et Augu-Stini, mihi in manus non venerunt. Ne .ehmanni quidem dissertationem ut viderem mihi contigit, quod magnopere dolendum St, quum ille forsitan multa ex iis praeceperit, quae de vi et natura verbi QOmpositi infra scripturus Sum. Vid. IIah l. c. p. 2 cs Ignati a I. . . . Utrieli l. e. P. I. Ch Teipet, lat. Verba mis hei . meli Prap. Eusamn eugeSeiSt.

SEARCH

MENU NAVIGATION