장음표시 사용
21쪽
sophie a quindecim verba . si quidem omnium verborum paucitatis rationem habemus, praepositiones apud Martialem inveniuntur: de accedere, addere, adserre, uti ligare udrigere, invitare cum Recumbere, congregare, committere, contendere in incidere, incurrere, inserere, succedere in Ur inime admittere Susor addere. Neque dubium est, quin consue-iudini quotidiani sermonis, cuius locutiones communes facile AglaoSeimVS magnam partem debeantur.
Quum ad exempla verborum compositorum enumeranda iam transeo, ab iis, quae cum Oh, C, c composita sunt, initium faciam. Quoruni Structuram maxime variam esse inmCommemoravi, quum praeter ablativum, vel nude positum vel cum praepositione conitinctum, etiam accusativum et dativum assumant. Inter praepositionem additam et ablativum nude positum nullum fere discrimen intercedit, nisi quod praepositione locus, unde motus f. accuratius definitur. Usurpatur enim de praepositio, ubi ex superiore loco in inferiorem, .s, ubi ab inferiore alicuius rei parte aliquid moveri indicatur; confra b rem ab alia removeri atque separari generaliter significas. Sed sepissime permutari has pr-- positiones notissimum est, ut multifariam ne minimum quidem discrimen perspiciatur. Accusativus autem sum suum habet locum, quum non tam unde motu eXent, quam res quasdam inter se disiungi atque separari universe indicatur:
quare eum casiam haec verba adsciscunt ubi eodem fere sensu quo sit qucro, Cilcti C. SMPUror efferuntur sive proprie
sive franslate adhibita sunt ' Dativus donique qui his verbis addituro ad dativum commodi vel incommodi vulgo refertur.
Exempla eorum verborum, quae Pr Cter accusativian aliani strueturam non patiuntur, in insequente capite traetabo.
22쪽
Sed vide ne rectius eius rationem explicaveri Ilaase, qui hunc dativum ab eo, quem reliqua verba composita sibi adiungant, nihil differre putat. Nam ut illa appropinquandi et cohaerendi notione praedita sunt, Sic Verba cum Oh, H, eae composita rem ab altera seiungi atque amovori significant. Hic igitur dativus proprium suum habet locum neque aliam. quoad per vocabuli formam dispicere licet, nostri structuram admiserunt, ubi de personis sermo est ' Sed usurpatur de inanimis quoque rebus, tamque late eiu campii patet, ut etiam ad relationem mere localem exprimendam adhibentiar. Quam ob rem, ubi eadem est dativi atque blativi forma, saepissime in medio relinquendum est, ter caSus accipi
debeat 'abseedere Val. IV, 36 ferris. abdueere verbo dativi additi aperta forma est: Val. VI,
2s furentis immemor(n ci citcere Myncte. Sed quoniam de persona agitur, non dubium est, quin dativum his
quoque locis intelligi portosis: Val. VIII, 56 Colehis nutus Mart. VII, nobis inritum VIII, 21, 5 Lec eo
Cyllctron stro. Ceteris fertius an Sextus caSUS legatur,
abesse verbum duas habet significationes, quarum utra praevaleat, non semper diiudicari potest. I m remotum, Seiunctum esse. Adiungitur a proprio sensu ablativus:
Val. l. II, 2 se stilis illis ni 1imus horror Typhoeia S). III, 2s inum tunso eo iti. St. Th. V, 36 ct erunt PrriS. Editores ex plerisque libris cerunt ferrue eram lectio
23쪽
nem, quam P exhibet, restituit ueller. Addito ,r Pic: Th. VII, 22s Ioniis sero ic eum inis. Dativus personae
IV, id si utribus horror Mart. VII, 25, 6 facies. cui
bum enuntiati referri cognoscitur ex I. I inmissus Putrios, Certice crines Ch etiam exempla quae collegit Schinis l. c. p. .2. Idem igitur valent se verba in od virginis manus ad rupem adstrictas'. III, 6 Pru Scythus timer feeiis Pan). III. 266 se Pus,'mine motris ubstulit. St. h. VI, I 8s ni isum ea sequiis Versia Septem, quorum pars Sunt haec verba, quum in P et Bamb. non exstent. Muellerus uncis inchisit. XI, I si Pisus nocentibus rue ubstulit pater omnipotens, Mart. V i2, i nummo ctrco.
24쪽
Versus s-I ius omissos reliqui libri servarunt. Exstat alterum quoque exemplum: f. h. VIII, IS modiora morte timendum hostibi S infestuque, euntem idimus ustu; sed nescio an Barthio assentiendum sit, qui optimum illudeXemplar Suo more afferens prora scriptum vult te. Nam os durius illud timendum ad participium hetini in refertur. et aptissima est ad vim sententiae augendam pronominisse repetitio. Quod si ita est, verba me ire mort eundem
fere intellectum faciunt, qui adiuncta fertia verbi persona est Verg. Aen. II, 33 quomquum in me icium morte tenetur c eae: f. h. X, it tibiit horrorque ictorque ei ocu is 2 cum ablativo Val. IV, 2od seopuli, qui montibus ultis summus cibis. St. Silv. II, 5 a domo Mart. Sp. 6 I fit me tu icturus urenti. Additum est Protasse St. Th. XI, 6 si oeul ubi telori tis omen ini isum, ubi Cictoribus etiam ad adiectivum ni istim pertinere poteSt. De casu cili f. h. III, 66 s. v. ct esse. Restat Val. VI, si obeunt, ut in fri itemque ser uni ct m. VNON in
accusativum a verbo leunt pendere puta Lematre, qui explicat transeunt F. Sed ad utrumque substantivum pertinere praepoSitionem alteri tantum appositam docet Schmis i. c. P. S.
Pho h n. Codicum scripturam ct iunctor falsam PSSe X ipso sententiarum nexu facile agnoscitur, et in Sangallensi ubi scriptum fuisse adnotationes Politiani satis demonstrant.
25쪽
A Ebs ricte, auod librorum consensus fialatur, cur editores, Ilandium auctorem secuti, in re mutaverint, nihil reperio, quum personae nomen sit et simplici verbo sepissime fertius casus adiungatur. Adde quod librorum lectione servata facilius explicatur, unde ortum sit ili pro hi. amovere verbiam equitur dativus personae Val. III, Ilit CNIS coniunae moυcrctfra, mei. Sequente Oncte adverbio
apponitur ub St. Th. IX, I tu micum Ony corPOTH. abripere f. Ach. I, 8s brisitur miserue Permissus Achilles, ubi uecti per imprudentiam, credo edidit eris. Ceteris locis dativus an ablativus sit, vocabulorum forma non indicatur Ach. II, 36 r in iis brisitur terris. In P. vitiose cirr. Contra Th. I, 22 penetriae cui co de hine Bustrentem ubi Vult frenis P veram exhibet lectionem, quum reliqui praeter Bamb. praebeant cirris. h. I, os unimus ultricum xHmii,. abrumpere Val. VI, 8 ubrusitis elucto Tyrii. St. Th. V, 38 ro ieibus Ortyctium. De Silv. I, 62 vid. S. v. ἐρ-
abseindere et abseidere verba quum in codicibus saepissime inter se commutentur, utrum Verum Sit, non Semel
dubitabis. Nam ut librorum consensu firmatur St. Silv. III, 2 6 cthsei3stim miseris unim inlibus e tor, ita inter se discrepant codices: Mart. III, 8l, Obscissu est tibi menticu, ubi in aliquot libris legitur ubseisu, et III, 85 In trHS hSci Uri moecho, ut ex auctoritate codicis T locum edidit Schnoidewin Val. I, 2 rebus P e b, cista SuferritSTurtur i esset ut i utris coniectura Barthii bseis i introductum est. In V scriptum est deisu, quod sententia non patitur cod Carr. habet hi S is, i. absilire f. h. VI, 8 nidos ventes hsiliunt res P. st siliunt. absistere a proprio sensu m discedere St. Th. V, 28 tuis lucres bsistimus undis. Pro vulgata lectione es sistimus Muellerus Ch quae ad hunc locum adnotavit. unius P. auctoritate contentus hs in textum recepit. Murt. VII,
26쪽
in uno codice vitiose scribitur Usistit. I franslato Val. III, ibi inietis obsisti e bessis f. Th. V 66s ferro. abstinere Val. VI, 28 bstinerent lienu Sctri quin Pi nu(. St. Th. II, 2 seetis bstinet herbis. avellere verbum cum ablativo dativo i iungitur Val. I, oi uti ieis sili is me quercum, VII, a tem Ilis uer itu on l. h. Th. II, 56I Sctaeum ri ibi S. P. et cod. anon. orollis III, sis ensem ea tru Fortasse legendum est ea true, quod in P scriptum est e unco infra posito.VI, 85 Bellitur stris Solis opaca soror . X, di sua re
avertere verbum sequitur I ablativus a proprio sensu: St. Silv. V, 3, 6 cti et Subctelo Si erct. h. I, 68 ii ei stimstim Myeenis noli is iter. V 2s cti ei Stim Lemno uicti . mendose et Bersum VII, 85o mnem sonto. VII, os ii et Si si is, cui sibi S mnes. Auferendi notio verbo subiecta est: Val. V, 2s Hiere S Crct lucis m arcere, defendere Val. II, 5 2. mnis uici Coniectura,einsii Bργ- foro, a Baehrensio in textum illata, praeferenda videtur Scripturae librorum ei fero, quam retinent Thilo et chenkl. Ch tamen Verg. Aen. VI, esine fulci eum lecti v rctre reo inco b translato St. h. IV, 2 foetore Thebus VII, Ilo nimi in eris. Falsa est codicis P. lectio inimo qu( Γρrfρre Ciros. VIII, II Bersu Pelor helio.2 Uufii us a proprio sensu St. Sit v. V, 2, 5 imi rheron timbrue b translato St. Silv. V, 3, o gemitum, cui te nec Cerberus nec O, hecte uir iit Beri r i CS. Iniituum reddere Val. III, ast oliud colis rotri deeedere Verbo ablativus semper adiungitur Val. II, 2s sutrici ferru. II, os fotu Lemno III, 36 Solisque nequii Hoc Pro Sili is Spreta auctoritate codicum pro Soli Baehrens scripsit solum, quod vocabulum ad infinitivi subiectum. quod auditur, reserendum est. Scripturam librorum tuetur
27쪽
Translate verbum positum est: h. I, liberebrio. Duobus locis, ubi is ectere cum es praepositione iunctum exhibent libri, re in contextum verborum inseruit Baehrens, verbum iso cere nisi de discessu ab hominibus usurpari negans: Val. VII, 58. St. Silv. III, 2, 28. Quod quam verum sit, qui exempla verbi discedendi ΚlofZio lex s. v. allata perlegerit, facile intelligef. I id.
tur Barth rem intellexisses 'dentes monstro decUSsos . decurrere verbiam, ubi locus respicitur, unde qui currit, se
Summo cecit, runt ili minc monte. Ab interpolatore versum importatum esse adnotatione sua demonstravit Muellerus, qui eum uncis inclusit. 2 ablativus sine praepositione Val. I, 255 summo coeurrens Certice Chiron. III. 5si intentora currit montibus reti Tirynthius, Probabilis mihi videtur emendatio Baehrensi ciscurrit quam in textu posuit, optimeque ad sententiarum neXum convenit; nam legimus v. sis olus orciri nullo cunctu Peleus. De particularum e et is in libris confusione esse For-biger ad Verg. Georg. II S. Transitive usurpatum Verbum idem valet atque recitare, narrare: St. Silv. II, I, Ili fueun i orsu II nundi i V, 3 lis quo q)uctrict qui
dediicere verbo Subiecta est praepositio Val. VI, 26lcti em Pro rumi. Duobus VPterea locis hoc verbum apud Val. reperitur: I, 2 si sol ruit et totum Minyis lue-funtibus uni uerae uiore i in ut locum scriptura cuiusdam codicis inferioris nosse accepta edidit Thilo diem ab undis deduci Valerium pro solita audacia dixisse ratus. quod solem in mare occidentem poetae vulgo fingerent. Lectionem codicis V ci uii re retinuit Baehrens de lumine
28쪽
solis per Iliadas sparso cogitans. Sed sive hoc sive illud probati ir, Minyis Ictelctrilibus ad sententiam universam refertur neque a Verbo pendes Alter locus IV, 2 5 summos munifus ecticere C estus quid lignificet, meque intelligoneque explican interpretatores Vid. Jahrb. classia
nem de licere Troicti quem falso interpretatus es Lematre: 'volo, inquit, iuvenem a tota Trin, i. e. ab omnibus rebus, quam circa Ilium Nessito segregare. - eram AESSe Barthi explicationem re omnem eius historiam decantare Fcernitur ec Verbis, quae satallo Supra deguntiar v. a Sqq. Cfr Teum l. c. p. 2i tot Troi igitur non est ablativus SeparativUS, sed Viae, qui vocatur, idemque significat quod fer totum Troicim. deesse verbiam semper construitur cum dativo. I non esse
nihil attinet commemorare, Suum Verba illata Vera eSSe
29쪽
I, 2l seoliis ineti libiis funes VI, 26 icto, ire uri /t- cum numero VIII, 2 6 nullis uti vhulu mensis X Thoe et cibus Murt. IV, T, s sui hcte funium c esse trecentis. XIII, , I toti r ylis et i, tenui colicis. Picenui . XIV, 22, 2 tibi dentiscalpio fron et Cumis. Dativi loco deprehenditur priappositio in ab alia cogitandi ratione profecta significat enim, cuius rei causa ut id desideretur: L. Silv. I, 6 uri sunt in muricrct flumincte 2 mini in deserere, quod convenit non praeSthre: Val. VII, si tibi defuimus. St. Silv. V, 2 lis tu mihi. Th. V, 33 uigeris coe inlibus Psumus. X, 28 Pesteo lis ductor . defendere I m contra at id tu fari sequitur tib Val. I, si Leri eristis inque VII, 6i usu ub omni Ies6rii en 2 m prohibere, avertere sequitur dativus: St. h. IX, I senium fum e. Alia significatione usurpatum idem est quod vindicare, asserere sequente dativo eius, cui alud vindicatur St. Silv. I, 8, i. h. II, 36o. IV, io2. deferre verbo ei praepositi apposita est: Val. IV, sis hostis Paeternis colutus, oris. defieere verbum duobus locis cum dativo Chiueline l. e. II o, I, A. I. iunctum invenitur: l o deesses Val. II, si te em eo lis non sufficeres St. Ach. I, ii seu bibus equor Alibi semper equitur neci Safivus: St. Silv. V I, 35 Tithoni re moesti rores Mart. I. II, 3 orirentes cui ct ministrus Eodem sensu absollite: Mart. VIII, do, . Absolia te ponitur etiam ubi significat vires amittere, animo demitti: Vah IV, i s. V. di6.
VI, 35. Mart. I, lol, s. II 6 ii. IV, 8s, T. V, si, i. i. Participium es eius: St. h. VI, s8. VII, 88. Passiva forma, feri legitur Vat VI, s.
desseetere verbum translate usurpatum eum Oh Nepositione iungitur Val. VIII, hue oculos cur i. St. Silv. II, I sis timentem tib irre. Libri nullo sensu timent in Editores receperunt tumentem quod Domitio debetur. Baehrens solus scripsit limen um. degenerare verbi ilia adiectivo est ne, derivati structuram
30쪽
fer variavit Statius. Adhibetur enim I transitive vi dehonestare Silv. III, , 6o ni non est ne, ubi honorem 2 intransitive m degenerem fieri a cum ablativo:
ubi contra omnium librorum auctoritatem fumum mutare voti ierunt einsius et Martilandus h cum dativo Th. I, 6 Imrti sufferris i. deiieere Semel cum et praepositione construitur Val. VIII, 28s ei et sui ct monti S rhor. PraepoSitio, quam versus flagitat, in V omissa est. Reliquis locis sequitur nudus ablativus Val. III, si cete tu Actaeis fluminu . f. h. I, o ortie D eos. V, si noctem Olyn o Ilii iter. VIII, 3 me fortunti solo. VIII, 2 cruorem enis.
verba de Iunone. f. h. II, 25 cel stis culmine lenisti, Areu os i ii is voliti in ore i ct reus orbis P secutus edidit uolter Cestori libri habent sum, ad uiolitim relatum, quod uecti in textu posuit. VIII, IT cel sunuminu C Stris. Dativus legitur Val. VII, 3s Venus Paeti su tenenti, quod a Baehrensi Servatiar, quum Thilo et Sehonkl lectionem codicis ' di Sc receperint. Eundem casum intelligo Mart. VII, 82 6 colussct est misero bulct. demere verbum dativus sequitur eius, qui nisi re priVatur St. Silv. I, lancti os fors in e lubriere uis
Bel non himset S tibi demet mmct ryus urins scripsit BaehrenS, quem si sequemur, tibi dativus ad emet referendia est. Atque cum Baehrensio facit'. rasberger
Sun to pro Obruuetos Scribendum censet. Locus Sane
difficillimus est, neque, quantum intelligo, adhia SanafUS. Tutius igitur servatur codicum scriptura, fricti O pro lyncti O NUnm explicare conatum est Ioeliing id.
de edi verbi Dii cum illaredi in libris tepe confusum Baehrens ab auotoritate Codicum recedens duobus locis in textum inseruit Val. VI, 5 St. Silv. I, 3. 3.