장음표시 사용
71쪽
Aen. III, do I tunc socii uitarena uero mi in Iriine P, teneto XI, QT ei mihi, quantum praesidium Ausonia et quantum tu perdis Iule . quin etiam tempore mutat verbum retrahendum est: XII, 6 te maximus Actor,to Turni nunc dextra gerit j. Sed obiter tantum lio tetigi , ut appareret non sine ratione disputationi de figura no olvo adnecti quod iam tractabo: scilicet nonnumquam fit, ut verbum a quo duo obieeta dependeant, uni tantum satisfaciat quod novelli grammatici Zeugma nominare solent ita de Daret eum intello pugnante dicitur :VIII, 2s nec te una facies, non terauit ipse Typhoeus.
X, 3 hoe patris Anchisae uianes, hoe sentit Iulus. Georg. IV, Alis nulla Venus, non ulli antinum flexere hyinenaei. coiitrarium tenus, ut ex sui te antecedent in verbii in aliter declinatum stillaudiatur: Aen. VIII, I 8Is Areadas huic eis uites iis cetitum, robora pubis lecta dabo tot ille milui siti, ilii nomiiii Pallas.(vide adnotationem Cottingtoni.)eelog. VIII, 2 Daphnis me malus urit, ego hane in Daphnide laurum. quibus verbis Theocriti versum vertit II, 23 At picti diu stetera, tui, in athi tot o toti tui re et Servius explicat Subcludimus utile 'erere consi ea erus ex VerbiS, tuae Sequuntur, i uno erit in priore parte Subauditur illectyessit; neque Bibbeckius proponere debebat: non in imus Actor Similiter verbum in sententiam secundariam retrahendum aliud tempus
flagitat: ecl. VII, 22 quale meo Codro, concedite, VI, 6 hos ibi dant calamos, en accipe, MuSae,
2 infinitivi forma saepe ex verbo sententiae primariae in Secundaria supplenda est: V, id tutus, quo optas portus, accedet Averni.
VI, I partem opere in tanto, sineret dolor, Ieare, haberes IX, o I per aput hoc iuro, per quod pater ante Solebat. X. 628 quid si quae voce gravaris, mente dares is Leo l. S. P. T q. 32 Sq.
72쪽
Aen. V lli mille lio , milie illis uditis oris Hemisue peieri ut urte locum.
post distis, quod hos, illas anteeedit, verbum desideramus; sed sequitur eum verbo tertium obiectum particula que adiunctum: neque sererrut At verbum, suod ad citus desideramus potius aptum esset temptos facilius autem tale Supplementum fit, quod sententiae inclinatio, quae hoc modo facta est, eo indicatur quod tertium obiectum non ut cetera nunc particula, sed copulativa ite adiungitur hic versus fero repetitus est: Aon XI, 66 hos aditus iumque lios uditus omnemque pererrat undique circuitum.
neque iubituri debet, quin poeta in perfectis habuerit versum a Bibbeckio post Dryantium damnatum IV, 3TA
amissam classem, Soelo a morte reduXi. quae verba Sunt Didonis, quae graviter mente turbata Aenean perfidiae et animi ingrati coarguit atque hoc loco id ipsum quod particula copulativa deest efficit ut facilius aliud verbum ad amissαm eZαssem Subaudiatur quam quod alteri accedit , neque enim, si pro verbi ct morte recitae aliud verbum positum esset, quod etiam facillime ad alterum obiectum missαm Ssem retraheretur, tamen ne id quidem sati3faceret quod etiam sensitieerl- campius, qui ii ingenio Sus Coniecit: α μαmmis ussem socios morte re tua, Sed conte tura quamvi lepida sit est, ut Solet, inutilis certe poeta voluit ex verbo alteri obiecto optime aptato ad prius subaudiri verbium aliquod latior Sensu, quale est erectri. res similis est: VII, cornipedes arsentur equi quod litor eurrum et iuvenem monstris pavidi effudere marinis.
VII. Igo et Plirygios . qui flumine pulchro
consedere duces pietaSque exure earinaS. VII. s 2 quem neque fas igni cuiquam nee sternere ferro. nam effudere tantum quadrat ad iuvenem, meque ili Ces Mure quadrat loquae sterneres lyn coniuncti est ream rapta quam sternere
ferro Simile quiddam accidit II, 258: inclusos utero Danaos et pineu furtim laxat claustra Sinon. ubi apparet sententiae inelinationem faciam esse ab is qui elau-
73쪽
d tintur in ea suibus lauduntur' , ut Seruione pede,iri mi iii clusis Danais Sinon claustra laxat hue etiam trahendi sunt versus de quibus granianatico antiquo disputasse apparet ex
disputatione ficta apud Macrobium, sat VI, 8, I et Gellii , ex eisdem scholiis hausta, scit versus Aen. VII, i 8T ipso Quirinali lituo parvaque sedebat
ex voce su notus ad litu subaudiri debet participiunt vel adiectivum quale est infictilis rum, quantopere etiani in iis recitatio ad sensum, quem voluit poeta emeere, tu Vet ex euesuri cognoscaSeis ipsis locis positis, quibus verbuni desideratur', nequo casu factum esse puto, ut fere omnibus locis verbum, is uod ad ulterum tantum obiectum quadrat, diectivi, et substantivo quasi involvatur, quo vinculima inter verbum et substantivum artius astringitur. Idem genus Zeugmatis apud alios poetas Latinos perraro invenitur. Propertii poetae Vergilii ingenio admodum adfinis locos similes tantum indicavit ollis tein ad el. I, 26, is q. quorum audacissimum exemplum adscribam, III, 3b ad:
altera deiectos Parnasi vertice Gallos, altera maerebat funera Tantalidos. ex S i id o unum locum adscribere possum
VII ratio hi precibus suestu suo deos ii Martia telabolligerosque hortantur e VOS. singularis retiam raput Valerium AEa audaeia aeu atis St,
quam invenimus VIII, 2barii aliud est X, 225:
laxabant euras et eorda oblita laborum. quonia in verbum Ictaeubctnt id utrumque obiectum sensu translato quadrat.2 ef Loo, Senecae frag. I. P. I H.
Per udum rutilare vident et pulsa tonare. similis confusio sensuum est VIII, 36o passimque armenta videbant, Romanoque foro et lautis mugire carinis. est quod graece dieitur 1 et si rilit et ethrietem , de qua vides Nordei, l. s. p. oo.
74쪽
sed noti eum lutigeno lulii tun cluni St. uti uni C. deSpumandi verbo mi Peribum supplenda riit notio uigendi in russandi, jam certe verbo ies in V eoni uneto eum motione Instrumenti nihil respondere potest ad reribus nisi notio rassundi vel eoquendi. Huic generi eugmatis dii nis evndit Pompositio , ubi duo obiectu ita ab uno verbo depelidoni, ut ad iterum sensu proprion alterum translato quadret. suam ompo,itionem. Cuius in usu Ovidius 3 luxuriat, Vergilius ni ullo enutius usurpavit ut Solet clune urit ei a rhetori ea supiunt Aen. I, his Commota iugulat Dido Sociosque parabat. I tu se optra Io Venaque concilius.
V, bo pariterque oculos telum itio tetendit. VII, do consilium quo omnemque donatim vertisse Latini. XII, rigo ille humilis supplex quo oculos dextramque precantem protendENS, uti hic locis Quo obieeta raeugmatis generae quod dixi conitincta Sunt, eram eandem audaciam alio modo affectat II, 6 Ad inceptoque et sedibus haeret in isdem. sis res atque omnibus uni, uni odiisque viro et telis frequentibus inStani.
nonnumquam ulterum obieetum nec odit praepo sitione ci in Joniunctum, Velut
Aen. II, 688 et caelo palmas cum oese tetendit ). III IT iendoque supinaS
X. 66T et duplicis cum voce manus ad sidera tendit. nam manus cum voce tendit eodem modo pro in inus et rorem tendit dictum est quo Aen. II, 3T, obstis ut retroque Pedem eum 'Ocere ressit, mihil isse potest nisi pedem et ocem repressis audaei S-sima eius dictionis exempla vidius habet, qualia sunt: met. II, 6ol et pariter vultusque deo plectrumque colorque excidit. I exempla multae collegit Leo en trag. I p. Is8.2 imitatus est Stat Theb. VIII Idis:
fru Straque manu eum voce tetendit.
75쪽
II, 3I 2 pariter iii animaque rotisque expulit. multum abest, ut ea, quae e Valeri et Stati comparari possimi, audaciam Ovidianum aequent ei Leo l. s. p. lys, Sed rem
notam qua Latinos minu ostensos SA quam nos ex eo apparet quod ea nonnumquam etiam in pedestri sermone invenitur, diutius tractare iam SuperSedeo.
In eugmatis onere, de quo in Capite antecedente egimus, dici potest fieri quandam sententiae inclinationem, qua verbum, quod ad obiectum priore loeo positum desideretur, ita detorqueatur, ut ad alterum tantum quadret hoc vero capite pauca addemus de ipsius strueturae inclinatione quadam, cuius duas formus discernum altera enim est quae duas structurus miseet, ultera qua structura abrumpitur et v αZoi oud ob quod dicitur evadit. Prioris generis exemplum proferam Aen. VII, IsT: quid potiti. quae causa rates ut cuius egentes litus ad Ausonium tot per vada caerula vexit Pubi poeta, postquam dixit licte ectus reites, ad quae verba desideratum verbum finitum in fine alterius versus equitur 'i Ceil sermonem alia voce interro :ntiva deflectens, quae indicavit verbisqucte ruitsu, magis desinit atque uni ipsi interroganti certum sit egeStatem aliquam Troianos egisse, tamen non pergit it cuius rei sest is, quod Sane post verba ticte cutis vile Sset immo
sint ut cogitationem a navibus rutes detorquet ad homines, quod interpretes fefellisse videtur et Conington). sic tantum ad rutra omittere potuit vestrus, quoniam qui sint illi egentes scit vos apparet verbo quod antecedit, quid petitis neque silentio praetermittendum erat mire dictum esse recte ectus Peaeit; Scilicet Verbum quod optime quadrat ad rutes, translatum eSSe ad cauSαm. tota autem Sententiae conspositio non tam Studio atque consilio infricata quam cogitandi rationi poetae aptata est, qua sententiae
76쪽
inter se consuSae sunt niquo si poetae QStigia relegimus, earum explicatio haec est quae enusa Aies PStru . . . . regit, vel Potiti reuius rei egeti S, quod ratibus live vecti estis Simplicior dodoxio de re in hominem iacta est: VI, Ido sed non ante datur telluris operta subire auricomos quam qui decerpserit arbore fetus de quibus verbis conferas quae dixit ordon duae enuntiationes duplici Structurae confusione compressae Sunto videlicet non siile cretur iniquum subire furem cecei serit mi nemini iretur nisi qui .... ecei serit. huc etiam trahi potest VIII, 56υ : mihi praeteritos referat Si Iuppiter annoS,
num OS Verba prioris versus pergit, suasi dixerit O linum It Isiler me retem re cret anacoluthi autoni genus esse dicere licet, quoniam eoruni locorum commune est quod liquid poeta nova cogitatione aliqua inductus structuram inceptum dereliquit talia autem poetis Vergilium sectatis non inter imitabilia esse manifestum St. Quam ulterum formam huius inclinationis supra dixi, a St, ut nacoluthum fiat enuntiatis ita ordini, quem coeperat, inseritS, ut poeta constructionem initum denique oblitus quasi relinquat. atque hoc genus anaeoluthi notum est ex Lucretio, quem cum abundet enuntiatis, quae sint alia aliis stibi uneta vel intricata, in tale artificium quasi confugisse non mireris de quo lega quae
disseruit mi leger irol. i. XXI sq. et Meinges in primis ad IlIl Vergiliati uni est verba ita inter Se componere, ut S Solus, qui totum spectet et Piomodo verba collocata alia ad alia pertineant et notione suae valeant, quae sit sententia intellegat conferas quae diximus p.rad de Aen. V, 32 Sq. Confusio ea notionum quomodo fieri possit, ex hi quoque videas: Aen. VIII, 26o et angit inhaerens elisos oculos et siceum sanguine guttur. ubi cincti elisos octilo non procedere iure dicit Servius, neque tamen coniectura, quam in codicibus vulgaribus fuis8 Servius testatur, licens recipienda est poeta nctit elisos oculos dicere ausus est, quod Statim Sequitur et Siccum uncti in stultur, ex quibus appareat, quomodo verba antecedentia intellegenda fuit scilicet sententiam esse angit inhaerens guttur, ut tecum sanguine fiat et oculi elidantur.
77쪽
25 sq. ). lio modo eontinuationem intomimpere, quod apud Literetium nonniani lii alii ex legentia quadam fieri negari nequit, a Vergilii sermone non ulienuni est sed ita huiusmodi uacolutho usus est, ut neglegentia id factum Sse nullo modo dicere possis. Atque non agam de anacoluthi genere ), quale est eclog.
Tu mihi, seu magni superas iam saxa Timavi, sive oram Illyrici legis aequoris en erit umquam
illo dies, mihi cum liceat tua dicero saeta de quo loco aliten disseruit in indice lectionum I 88 8 p. 6 cf. etiam Loo ad Culicis vel Au ris sq. .
Notum est, quantopere Vergilius a Lucretiana sententiarum continuatione per multo versus traeta abhorreat itaque, ubi ordini incoliato montem in ullam cogitationem flectens alia enuntiata intermittit, ne circuitus longior fiat, constructione priore reli ita denuo initium sententiae facit quod, ut facili exemplo utar, illiistratur versibus Aen. XII, 86 L sq. postquam acies videt Iliacas atque agmina Turni, alitis in parvae subitam collecta figuram, quae quondam bustis aut culininibus desertis nocte sedens serum canit importuna per umbras, hanc versa in aciem Turni se pestis ob ora sorsque refertque Sonans ubi nuntiatum relativum, quo ales illa funebris depingitur, efficit ut apodosis denuo repetat suae aut dicta sunt iam paulo intricatior est ordo aen. V Nod: tum Senior Nautes, unum Tritonia Pallas quem docuit multaque insignent reddidit arte, lac responsa dabat, vel quae portenderet irat cui iussani coniectura Laeli manni in vorsum d28 recepta tum
Probrem non Suo iure repugnat.
2 plane imittere possum anacolit thi genus apud Vergilium frequentisSimum, quod in enuntiatis relativis invenitur, de quo vide ag-neri quaeSt. Virg. p. lib. 3 traditum est licte in omnibus eoild praeter Berii. 8a, qui habet huc. iluomodo hue in codices ii repserit facile intellegitur; nempe scriptum est pro licte librariis qui verba ut Noynius coniungebant: b
78쪽
magna dolim vel , suae aioriana aio Seeret ordo, isque his Aenean solutus vocibus insit nam post Verba tum senior mutes, cum iam exspectentur quae
versu To deni sue legimus solutus Ocibus inhil , poetae in mentem venit aliquid de Nauta eiusque arte inferoro, quod facit primum
enuntiat relativo umtin Miloni Irili is queire , . . . Orte neque
his satis dixisse sibi visus per parenthesin, quali Sit eius ni S Vaticinandi, ostendit, duas res etiam apud alios distinctas indicans ). Sane parenthesis exstat; nullo enim modo ordo, sic ut eynius
voluit, continuatu Stare potest tum Senior mutes . . . . taec
re ons crebret praeter imperfecti formam crebret maxime, ne hunc esse ordinem putemus, impedit quod sequitur et qucte Oriendere irre muri deum, de qua re nullum Verbum postea legimus.
ergo recte parenthesin indicaverunt fossi an, en , Conington, Ribbeck. cibis autem certe de Nauta dictum est, neque, quod quidem volunt Henr et Conington, reeo scit Pullus subiectum est ipse Nautes arte a Pallade accepta praeditus insponsa dabat. Dum re oris cctre non solina de deis, ut Conington et Henrycontendunt, Sed aequo iure, quoniam est vocabulum iureconsultorum, de vatibus rum usurpatur, qui consulti deorum voluntatem indicant itaque cum non Palladis sed Nautae ars vaticinandi laudetur, scribendum est licto scit arte a Pallade accepta . neque
Conington recte putat voeem relativam q/ιcte eum Substantivo quod est revoris ita coniungendam esse, ut sententia evadat: relqucte e Oris Portenderet irre eorti in De quα res Onsu fretortini poseeret ordo potius in unum conq)rehendenda sunt verba re Onsαdii res, e quibus facile sumas verbum dicendi ad sequentia supplendum, et Sententia haec est, hac arte responsa dabat, quibus
nuntiabat Vel quae . . . . et q. s. Sed ut tandem, unde egresSi Sumus, reVertamur ordo, qui incipit a verbis tum senior mutes iniermissis aliis sententiis versu To non continuatur, sed denuo incipit isque his enectri Olcitus Oeibus infit. tum Senior mule .... hctec revoris in iliabus, optire millo modo fieri posse supra demonstravi. huc recte restituit Dietsellius illeol. Verg. 28. I GOSsraiae comparat Claud des bello Gef. IT 2 leti fulci Oectbrent seu rαBi ir deum. 2 cf. VI, 2 ulisqtie ferunt re oris Per turres et VI, di in eruunt lolii in oces re Onεα Si licte.
79쪽
Paulo alio modo ad constructionem derelictam post ambages artificiosas reditur I, 28 sq.: id metuens veterisque memor Saturnia belli, prima quod ad Troiam pro caris gesserat Argis; nec dium etiam causae irarum saevique dolores exeiderant animo manet alta mente repostum iudicium Paridis spretaeque iniuria formae et genus invisum et rapti Ganymedis honores ;his accensa super aetatus aequore toto Troas, reliquias Danaum atque immitis Achilli, urcebat longe Latio. hoc enim loco verba, a quibus initium sententia it metuens reterisque metuor retur niti belli usque sendent, dum post quinque
versus intermissos recipiantur verbis his reccensu refer novo timori, quem Iuno Carthagini suae exhibeto altera causa, jur Troianos perSequatur eaque vetus additur verbis reterisque memor Suturnici belli, Prime quod . . . et q. s. quae eum dixisset, dam foeta, in mentem vellit irae continuanda eam ausam non . Seo POStquam Troia aeni, tu siti itaque die iendae erant eausae risuibus commotat aut, in Troianos odio in foeta esset quod ita versibus et , - 28. deinde autem non ad irim verba revertitur Sed tu et S. quae modo dixit, ultorum i litium faciens continuationen interruptam excipit versu 2b his coens si ero piae verba respondent Verin iuinitio 'otium ei reuitu positis metuens et loco oli, extemporis notion doneetitur in comparationem: VIII DOT indo ubi prima quies modio iani noctis abactae curriculo expulerat Somnum, eum femina primum, cui tolerare colo vitam tenuique Minerva impositum, cinerem et sopitos suscitat ignes noctem addens operi famulasque ad imina longo eXPreet penso, caStum ut servare cubile coniugis et possit parvos educere natos haud secus Ignipotens nec tempore segnior illo mollibus e stratis opera ad fabrilia si irgit. Cum enim poetae in animo esset dicere quam matur, tempore Volcanum mpus duum singressus esset, res ipsa, qua Sus Studium ac seduntatem eius describit eum od latiorem enarrationem ie- duxi te ut narratione obsoluta optime ex imagine deScripta com-
80쪽
parationem fecerit itaque pergit non eodem teli ore , quibus verbis coniimetionem eum exeipere poterat, sed: hctuc secus Ictnmoleris, tamen temporis notionem non splane neglegens, quod
indicat verbis additis nee tempore sectilior sim similiter declinatio facta est: in Gis isque ubi se Turni media inter milia vidit,
hine acies atque itine acies adstare Latinas, ut fera, quae densa Venantum saepta corona contra tela furit seseque haud nescia morti inicit et saltu supra venabula fertur, haud aliter iuvenis medios moriturus in hostes
ubi comparati intermissu effecit ut poeta initii sententiae quae est isque tibi Anasi oblitus post comparationem enarratam denuo inciperet hctuc liter iurenis . . . . Longo aliud is neque lucpertinet genus anaeoluth in orationibus moianumquam adhibitum,
quoniam in eo genere ipsius orationi vi Vaeitas motus inaeoliathum secum trahit in hae vero de inneoluth disputatiuncula locum habent versus, qui qua arte compositi sint, interpretes fallere solent, en V, 12 sq. quibus collimbam telo Mnesthei liberatam et in aerem volantem subito ab Turytion, fixam esses his verbis narratur: tum rapidus iamdudum arcu contenta parato tela tenens fratrem Eurytion in vota vocavit: iam vacuo laetim caelo speculatus et alis plaudentem nigra figit sub nube columbam. atque in his primo risuidem obtutu ostendit quod post verba tim rα-yidus, cum exspectemus iam columbam figi sequitum ictili dudum . . . . mcαBis tamen i quod agno existimat hunc docum a Vergilio in emendandis rellicium fuisse, minime verum SSP Arbitror, quoniam unum quid ius in lac certaminis vis scription maxima arte et diligentia expolitum esse potest demonStrari attamen rα-sisis adiectivum cum verbo Oecti ira minime consentire magner recte sensit: Belis, inquit, oetum rei su tessisse irrefre Eurytion in noti Occti O, quod Eurytionem dempus vocandi omnino descit sed potius ros haec est poeta a Verbis tim rα-