Fasti Horatiani; accedit epistola Caroli Lachmanni

31쪽

Ergo eodem anno et Satira Horatii prima scribi poterat, et si scripta est, tota Sylloge evulgari. Idque revera eo

nis et Maecenatis solus grum quem miserat recipere meruit. Tunc ei proposuit ollio, ut carmen ricolicmu scriberet, quod eum constat triennio scs. Donat vit. . 36. scripsisse et emendasse. Item proposuit Maecenas Geomica, quae Scripsit emendavitque seselemannis cs. Donat. xit. g. 40.). Postea ab Augusto Aeneidem propositam scripsit annis indecim; sed nec emendaxit, nec edidit. V Quae computatio verissima est. Nec erat quod Heynius vit. Virg. ann. 725. eam inter commenta Grammaticorum referret. Georgica confecta sunt ab anno u. c. 718. usque ad ann. 25. Tum Aeneidi conficiendae, de qua jam cogitabat cum Georgica scriberet Georg. 3. 46.), Operam dedit, insumpsitque, si anno 24. incepit, annos undecim ad mortem usque, quae incidit in ann. u. c. 73A. - De Georgicon temporibus fusius X ponam Librum I. dixi anno 19. ad finem perductum et eaulgatum esse. Vide mihi ne omnia indicia huc quadrent. Dicit v. 24.: Tuque adeo, quem o quae sint habitura deorum Concilia, incertum est Ret. et v. 10 sq.: Da facilem cursum, atque nudacibus adnue coeptis,

Ignaros in viae mecum miseratus agrestes Ingredere, et votis jam nunc adsuesce Vocari.

Etenim Octavianus, ad quem haec pertinent, anno u. c. 19. inter deos tutelares a civitatibus coli coepit, teste Appiano . civ. 5, 132.

citer profligato, quod respeXit 'irg. . S. An deus inam si venia mari ac tua nautae umina sola colant, tibi serviat ultima Thule cael. , permulti honores ipsi decreti sunt Dio 49. 15 ibi t. interpr. d. Strg. ol. V. p. 88.3, perennis supplicati ea die qua vicisset instituenda, tum ut semper corona aure uteretur Hinc Virgil. a v. 26. ita perreXit:

- et te maXimus orbis Auct0rem frugum tempestatumque potentem Accipiat, ingens materna temp0ra myrto. In his apte verba tempestatumque Olentem' traXeris ad naufragium, quo Octaviani assis ad alinurum promontorium Vere ann. . c. 718.

periclitata est Dio 49, 1. Veliri. 2, 79. Appian . . . , S.), ita ut poeta bellum adversa fortuna inchoatum ab Octaviano tanquam procellarum mariumque potente prospere ad sinem perductum significaverit. Certiora indicia praebent . 00 sq.:

Hunc saltem Vers juvenem succurrere saeclo

die prohibete Satis jam pridem sanguine nostro Laomedonteae luimus e uria Trojae. Iam pridem nubis coeli te regia, Caesar, Invidet atque hominum queritur curare triumphos.

32쪽

tempore laetum esse, non posteriore, Pluribus rationibus confirmatur. Primum enim missi aliis rebus, patet Horatium, Si an . . e. 13. Vel 14. VerSus facere coepit, intra sex annos commode decem Sermone conficere potuisse. Quinetiam, nisi ingenii ubertatem et feracitatem ei abjudicare volueris, quam 30teri artiSSimo constitues temporum can

cellos id quod ipsum entleium nisi me fallit permovit, ut brevissimum singulis libris c0nfectis temporis spatium assignaret ).

Quippe tritumvirorum partim firma de cum nemo non mo erupturum bellum praesagiret, veluti communium votorum interpres Optabat poeta, ut tandem aliquando Caesar luctuantem reipublicae statum tolleret victor. Tum qui commemorantur triumphorum apparatus, eos referes

ad ann. 18. quo Pomprio icto Etruriaeque tumultu sedato Octaviano Ovatio decreta est Sueton. Oct. 22. Dio Cass. 49 15. Jahn introd. Virg. p. XXIII.) Denique quod dicit v. 509 sq. Hinc movet Euphrates, illinc Germania bellum; Vicinae ruptis inter se legibus urbes

Arma ferunt. ,

id pertinet tum ad infelices Antonii pugnas cum Parthis eodem anno commissas Dio 49, 2 sq.). tum ad motus quos Etruriae urbes, Alpini et Illyrici populi aliique excitaverant Di 49, 34 sq. . deos componendos Octavianus profectus rediit Romam ann. 19. Xeunte Dio 49, 38.). Xpeditionem, quam in Britanniam suscepturus erat, annoniorum et Dalmatarum Xorta rebellio prohibuit. Eam tamen respeXisse Virgilium puto in V. 20. tibi serotat ultima Thule. - Liber Georgicon ΙΙ. post pugnam demum Actiacam exiit, id quod certissime probant s. 170.: et te, nXime Caesar, Qui nunc extremis Asiae jam victor in orisInbellem avertis Romanis arcibus Indum. victis enim Antonio et Cleopatra Octav. per briam in Asiam prosectus arthica composuit Dio 1. 18. Suet. Aug. 6.). idem tempori convenit Dacorum mentio v. 497. acta aut conjurat descendens Dacus ab Istro. . Daci enim, qui Antonio se addi Xerant, tumultuati sunt, cum is superatus esset Dio 1, 22 - 23. . - Liber III. consectus et editus est Ian. 24 vel init seq. antequam Octavianus ex Asia rediisset triplicique triumpho acto Dio 1, 21. intpr. StrZ. VI p. 27. not. 180. Janum clausisset cs. v. 16 - 33.), itemque lib. IV. . qui si genuini essent s. 59 sq. v. Heyn vit. 24.), necessari reserendus esset ad ann. 24. Caeterum adi eicii poetiret. p. 314. 0t. 2s, de Var et Cass. p. 4 et Ot o. et Masson. Jani templ. res p. 121. 3 Mirari satis nequeo, quod sunt, qui moratium praeter ea quae habemus poemata nulla scripsisse autument v. irchn quaest. p. z.

33쪽

Deinde nusquam posterioris temporis vestigium XStat. Nam nec Cassii illius Etrusci ambusti capsis et libris mentionem Sat. I, 10. 62. nunc quisquam post accuratiS-simam eicherii disputationem de Var et CasS. Parm. p. 213 sq. inpr. 265. 66. ad Cassium Parmensem annou. ει 23. demortuum reseret, nec Satira . in qua noVi

Maecenatis torti in Esquiliis aedificati v T. et 14. commemorantur, cum irchnero quaest. g. 34. p. 16. propterea anno 21. attribuenda est, quod in Sat. 2, 3 anno 22. scripta Maecenas in aediscando occupatus appareat v. 312.), utraque igitur tempore non nimis inter se disjuncta SSepotuerit. De qua re dicam infra lamio Di impedit quominus totum librum anno u. c. 719. confectum fuisse et Vel hoc vel sequenti hoc enim in re incerta largiar lauto post 1. Georgicon publici juris laetum esSe StatuamUS. Porreo idem Suadent Sat. I, 10. S. 45 Sq.:- molle atque facetum Virgilio annuerunt gaudentes rure Camenae. Nam e his apparet Virgilium illo tempore Bucolica tantum et Georgica seripsisse, necdum Aeneidem coepiSSestilo signare. Jam cum Georgica anno . e. 724. absolverit et tum Aeneidi conficiendae operam dederit, Horatii satiram apertum est non post illum imum scriptam esse. Sed antecessit etiam multum id tempus. Nam in V. 42. erhODorisca Pollionis mentio injicitur, ut qui tunc ipsum praestantisSimas tragoedias seripserit. Is ver intermisso aliquantisper tragicae poesis Studio a. u. e. 24. ad Opus historicum componendum se accinxit, Darma initia nondum e latis uncta cruoribus ' descripturus, ipso Horatio teste Od. 2, 1. s. eieli de Var et CaSS. p. 3.). Ergo satiram 10 prius Xaraiam esse apparet quam Polli bel-ῆ. . eich. p. rei p. 300 de Var et Cass. p. 40. et alibi.). Quod quemadmodum per se incredibile et subabsurdum est statuere ita Si non ingenio certe arte Horatii indignum. V. modo Sat. 1, 4. 138.139. 1, 6 122. Multo rectius de studiis et multiplicibus ejus Xercitationibus judicavere Passov. it. p. 2. 0t. 137. 29. 181. et rotes p. 4J9. b.

34쪽

lorum civilium historiam conteXere XOrdiretur. Nunc eum Georgie anno demum . e. 24. Vel initio Sequentis absoluta sint, necesse est aut Bucolica sola prodiisse statuas e tenipore quo Oratius imolle atque facetum Virgilio Camenas rure gaudentes annuisse' Scripsit ita Masson. vit. a. 58.), aut haec et eoi yicon aliquam partem.

Utrum verius sit, melle dijudicabit, qui mecum oratium in prima satu a Virgilianum locum ante oculos habuisse eristimaverit. Nam ut in prima finem libri I. Georgicon aliquatenus Xpressit, ita in epilogo libri, dum lividam poeticorum Virgilii studiorum mentionem facit, Bucolica

et 1. Georgicon Ohimen, quod solum prodierat, resperit. Solum autem 1 Georgicon volumen publici juris factum fuisse tum eum prior Sermonum liber evulgabatur, eo magis adducor ut credam, quo probabiliore mihi videor conjectura PerSpeXisse, Georgicon Volumen V. post e litum demum librum Sermonum I. publicatum SSe. Quotiescunque enim pulchemmam felicitatis descriptionem vitae rustieae in Virg. Georg. libr. II. V. 4b Sq. relego, mihi temperare non possum quin Virgilio in compOSitione et rimi versus et totius loci satiram Horatii primam ObVerSatam Sse putem. In qua cum quaeratur, qui sat ut nemo sorte sua contentus Vivat, probeturque Semplis, plerOSque omnes, militem, mereatorem, juriSco ultum, agricolam audare aliorum hominum fortunam quis pro intima utriusque poetae familiaritate et pro Studio, quo

Virgilius haud dubio Horatii scripta legit, ob omni Probabilitate recedere dicat, si statueris, Mantuanum Oetam Vitae rusticae suavitatem et emoliunent descripturiun bene memorem fuisse querelarum Horatiani istius agricolae, datis radibus Viti ruro caetractus in urbem Solos felices irentes clamat in urbe, et tum ponderosum initium ei Sus 458.: is fortunatos nimium, Sua si bona norint,

Agricolas 'ad illud Horatii L . . fortunati mercatores compOSuisse, tum Verbi essu si bona norin ' totam Sententiam, quam Horatius sustus in satira prima tractavit, in recta Suae

35쪽

sortis aestimatione felicitatem sitam esse, e reSSiSSe quamvis breviter. Cui conjecturae qualicunque ut indulgeam, non tam aliorum quoque versuum et sententiarum similitudo es Georg. 2, 508. et Sat. v. l. Georg. 13. et Sat. 28. Georg. 502. de diversis hominum studiis me permovet, quam quod hunc ipsum locum rursus imitatus est Horatius in epod. . istieatus ille sed tam singulari modo, ut consilium quod habuerit vi queat perspiei. Etenim certum

quidem est et indubitatum, Venusinum in celebrandis Vitae rusticae audibus pressisse Virgilii vestigia Agnoverimi

29. g. 4.), sed eas cur Alfio foeneratori tribuerit, et quid subita mentis immutatione istius hominis sibi voluerit,

otiam nunc dubium est. Vide utem quam e nostra ratione omnia sint explicatu facilia. Expresserat Horatius in ne Satirae prima libri I. Xitum Georgicon. Quam blandam observantiam cum Virgilius istissim imitatione compenSasset, ille praeclara aemulatione effinXit Virgilianum

locum in epod. . tamen ut pro festivo Suo ingeni singulari arminis compositione probaret Virgilio, etiamsi nossent Sua bona homines, tamen eos insana plura habendi cupiditatea cognoscenda percipiendaque cujusque sortis felicitate retineri. Alfius ille orat quidem vitae rusticae suavitatem, sed lucri studio captus se poterat nec Volebat eam amplecti. - Qua amabili Mercurialiun virorum Oncertatione fieri non poterat quin eorum fautores, quorum in erudito consessu poemata recitabantur, summopere delectarenturo tum suavem Virgilii animum tum callidam Horatii festivitatem admirarentur et hirimi sacerent. Postremo altum Silentium, quod de Caesar Octaviano ejusque rebus gestis tu libro I. Sermonum tenuit Horatius, nescio an Omnium gravissimum documentum sit, quo hujus voluminis consectionem et editionem ultra ann. u. c. 20. proferre Vetemur. Non enim fortuito id accidisse, sed consulto oratium de imperatore aeuisse, et propterea quidem quod nondum ad ejus partes transierat et sollicitudine ac moerore consectus non mitius uti quam Antonium

36쪽

aversabatur x, tum inde officitur, quod non solum lamiliaribus Octaviani β aliquoties illusit Sed ipsum etiam, dum vitam impudicam acerbe perstringit, tecte earpsitq), tum quod statim in fronte secundi voluminis Sat. 2, 1. 10. et 81 2, 5. 2.), qu0d non ita multo post pugnam Actiacam publici juris factum videbimus, tam deXtram matamque Octaviani Iaudem inteXuit sermoni, ut dubitari non possit

quin, quam antea ei nondum tribuerat reverentiam et verecundiam, eam tum palam voluerit attestari. Quodsi igitur certum est Horatium eo tempore, quo libruma Sermonum composuit, nondum Octaviano savisse, nec ipsi innotuisse'), quaerendum erit, quando ei bene cupere coeperit. Id autem aliquot annis ante pugnam Actiacam factum esse valde probabile est. Etenim non solum brevi POS hanc ivictore laetus Caesare exsultat seque aperte

ejus parte Sequentem prodit pod. s. v. 2. 21 - 24. T. Sat. 2 6 51 sq. d. 1, 37 16 sq. et ante eam Maecenati

in bellum profecturo se comitem esse velle paratumque SSe omne CaeSaris periculum una subire scribit epod. I. Sed prius etiam cum Maecenate diem, quo SeX. Omprimu CaeSare Victum esse nuntius allatus erat Romam, festis

dapibus celebravit epod. 9, .hi. e. anno . c. I8. quo SeX. Pomp. Asiam fugit, aut . 19. quo jugulatus est. Quid mirum 8 Ex quo tempore Horatius fautoribus et amicis utebatur, qui Octaviani partes probarent, Maecenate,

Virgilio, Vario Woich de M. et Cass. p. 33 sq. et 72.)ε Nude utrumque commemorat Sat. 1, 3. 4. Caes. et Sat.1, 3. 33. Ant0nium). Nec probabile est, quod eich. p. r. pag. 4έβSq. de Var et Cass. p. 267. not. 48. et p. 370. statuit, oratium M. Antonio triumviro saxisse, quia ipsi cum Iulo Antonio, triumviri filio, artior familiaritas intercesserit Weich. de Var et Cass. .

pam immerito dubitante ei ch. p. rei p. 4J6. , in Sat. . et 10. Petillium alibi alios sugillat. v. inst. ad Sat. 1, 2. et eicii P. r. p. 298. 23. 29. assov. xit not. 166. et 2b4. 6 Weich de Var et Cass. p. 34.7 De Octavio, qui Sat. 1, 10. e. memoratur, ignoto oratii amico . eich. poet reliq. p. 19.

37쪽

aliisque, haud dubie odium, quod in publica libertatis

OppreSSOrem conceperat, paulatim placabatur et restinguebatur. Et eum Octavianus moderatione Sua beneque patriae consulendi simulatione ab eo maXime tempore, quo

Antonius a plurimis contemni atque tostis judicari coepit ann. 18. Dio 49, 32 de anno 22. V. Dion. 50, . .),

majore fruetus sit civium amore quidni Sub eandem aetatem otiam Horatium illi indulsisse et eum e quodammodo reconciliatum esse verisimile sit Itaque omni opinor uro statuitur, Horatium per ann. 18 20. insteXa veluti mentupristino suo adversari coepis Se favere. Quod si Verum ), Sermones librio sponte apparet non potuisse post illud tempus scribi. Atque ita temporis limitem, ad quem S sue liber scriptus sit, invenimus eundem, quem prologo et epi logo circumscribi supra vidimus. Sed quoniam hac in disputation et Sermonum libros seorsum prodiisse '), et Satiram libri I. primam prologum

esse, decimam epilogum ut OncesSum Sumpsi, re Stat ut utrumque quoad ejus fieri possit argumentis fulciam, Praesertim eum aliter sentire viderim uinptium in annal erit. Berotin ann. 833. USc. 83. p. 59., ire in in quae St. . 13 sq. ejusque censores ange in annal crit Berolin. m. 1835. 2. Ol. p. 859. et Feam in pliemer liter Halens ann.

8 Falluntur qui Horatium anno demum . c. 25. ad partes Octaviani transiisse nutumant, eich. p. r. p. 298. 0t. 22. Rss. vii not. 100 133. 134. 146. 149. ad Sat. 1, 3. 2. Obbar epist. 1, 1. 101. Grotes. p. 466. . Quos meliora jam docere poterat Scholion Cruq ad epod. 1, 7. Dicitur Caesar Augustus oratio dedisse militiae vacationem, cum id aliis denegasset. Nam totam urbem ad delectum vocavit. Valde enim timuit Antonium. Quod ut immerito commenticium di Xeris ita certo probat ipsum Augustum jam anno 23. Horatio favisse. aulo aliter Acron ad . . Ipso Maecenate enim agente Hor ab Augusto militiae Vacationem me ruerat, quod injucundum sibi sine ipso confirmat.' Idem vero ad Sat. l. b. 2. Horatius missus fuit cum Heliodoro a parte Caesaris. i. e. 17.9 Idem statuerunt post Bentirium recentiores fere omnes. Heind., Spolin. Jalin. , eich. p. r. pag. 277. S. . . pag. 29S. not. 22. de Var et Cass. p. 49 et 238. PassoV. not. 166. p. LXII. Obbar in Jalin annal. 1836. 16. ol. 1. asc. p. 6.

38쪽

Ac primum quidem, si seorSum utrumque librum evulgatum esse aut Sumimus aut probabilibus rationibus dueti pro certo OnimVS, id nequaquam Veterum mori repugnare velim animadVertas, Siquidem non solum Virgilii Georgica, Propertii ' et Tibulli libros primos singulatim

prodiisse certo Seimus, sed ipsius etiam Horatii epistolarum librum I. et arminum IV. Idque rei naturae quam maXime eonsentaneum est in iis libellis, in quibus non unum argumentum continua compositionis serie tractatur, sed Varia poemata continentur, qualia prout Placuit aut plura poeta seribere poterat aut non. Deinde rationes perpende, quae magnopere Suadent, ni idem in Sermonum libris factum esse credamus, haSce: 1. Omnes secundi volumi ni Sermones osteriore tempore Scripti sunt, quam qui in primo leguntur. Quod etiamsi non ubivis possit evidenter demonstrari, id saltem pro ceri amrmaveris, nullum esse indicium, quod contrarium probet, et e diversa Sermonum natura et indole haud

dubie diversae poetae aetati tribuenda id ipsum quod diri probabilo fieri, ne dicam vinei. Non enim ii audiendi sunt, qui hanc illamve libri II satiram ad idem tempus

pertinere, quo primus confectus fuerit, solis conjecturis probatum verunt, Scilicet ut praeceptam Suam opinationem, libros conjunctim emissos esse, aliqua certe veritatis specie fulcirent. Ita iretiner quaeSt. . 60. g. 18. speciOSiusquam rectius Ofellum anno . e. 17. adscripsit. Et cum quartam libr. I. satiram ad hiemem am1 722. decimam

propter Cassii Etrusci mortem v 62. ad exitum anni

723 prava computatione retuliSSet, indeque , Dama Si P-Ρum , quem primi anni 722 mensibus satis recte assignavit, illis elogis tempore praeponendum esse deduXisset: non erat sane quod ejusmodi suspicionibus niXu lpromiscue utriusque Sylloges Sermones Xarato eSSe utaret evinci,

quin etiam uno eodemque tempore libros Vulgatos proceri poneret Certiora ita re sublesta argumenta flagitabit,

10 Properi. d. Lachan praes. p. XXVII. 11 Lachm ad Tibuli p. 44. et Disse ed. Tib. p. 20.

39쪽

qui plerosque II voluminis Sermones evidenter serius compositos esse quam primi meminerit, tum plura mutuo isti rationi adversari, faVere ΟStrae. 2. Videamus enim de librorum disserentia. In altero cautior multo et mitigatior Satira est quam in priore. Acerbam mordacitatem, qua tu hoc in unumquemque vel recto vel scio nomine notatum libere invehitur, Sat. 2.3. . . - frustra quaeSiVeris in altero. Hic non iam singulos homines quam morum et totius Vitae, quae qualisque tunc fuit, perversitatem derisit, idque tam caute, ut omnem carissationem non e sua ipsius persona ut antea saceret, sed ramatica usus forma tribueret aliis. Quo artificio cum poeta referentis Veluti actoris partes ageret '), fieri non poterat quin multo tutius et minore offensione circum praecordia hominum luderet Dramatica vero forma ut satira mitior et minus acris acta est, ita persectior etiam et omnibus numeris absoluta. Merit enim secundi Voluminis elogas ad unam omnes consummatissima judicaveris. Iam cum duplicem hanc satirae mutationem inter se cohaerere et studiis, ingenio vitaeque conditioni poetae respondere, quin e uno eodemque Onte profectam esse non tam conSentaneum quam necesSarium Sit utriusque rei caussam e diversa poetae aetate repetendam esse is opinor

concedet, qui Verum impulSum, quo ad hoc poesis genus duetus sit, rediderit eum, quem Supra significavi. Namque ut mitigata ista libri ΙΙ. satira lane respondet poetae animo prospera fortunae vicissitudine emollito et cum vita quasi reconciliato Sat. 2 I. 44. pacis cupido): ita eadem, quod persectior est et praestantior - Vel si Versuum compositionem respeXeris cingenium prodit longiore Xercitatione cultum et corroboratum. Quare vel inde in ultero libro poetam aetate provectiorem perspeXeris δ'). Aecedunt alia. Absunt in posteriore libro flagitiosa et impudica. Multa tractantur quae ad philosophiam pertinent. Multorum hominum, quos in priore sugillavit, iussa in altero

12 Bene hac de re disseruit assov. vii pag. LXVIII. et not. 179. 13 cf. assov. vii not. 173 171 179.

40쪽

mentio, ut Tigellii, Demetrii, Fannii, Fabii aliorumque,

quippe quorum intermortua erat memoria. Contra in priore nullum vestigium, quod aut ' ullam OSSedisse poetam aut scribam fuisse δε commonstret . Quem Obiter tangit Octa-

14 Huic argumento non ita multum tribuerim. Nam scriptum quaestorium Horatium sibi comparasse, ut reser Sueton Vit., merito me judice in dubium vocavit anadon in edit. Hor. Αmst. et Lips.17. 36. Tom. I. p. 133 et ex recentioribus primus Paldamus in censura assovi libri, quae egitur in Seebod Jalin et Molgii annal. ann. 835. Ol. 15. p. 4.), scite monens istam narrationem e solo versu 36. Sat. 2 6. eoque male intellecto fluxisse videri. Profecto plura sunt quae rei fidem infringant. Nam cum Horatium, si unquam scriba fuit, statim post reditum X Philippensi pugna vitae sustentandae caussa tali munere functum esse et per se :itis credibile sit ita judicat etiam rotes. p. 459. b.), et Suetonii verbis comprobet iur: ,,victis artibus, 'enia myetratu quae Passov. 0 10β pag. XXXIX. perperam ad id tempus retulit, quo SeX. Pomprius super tus est): mirum sane est in priore Sermonum libro nullam hujus rei mentionem seri et quaedam etiam adversari. Etenim non solum Sat. 1, 5. 34 acerba irrisione λιβdimn Luscrim, insanum illum scribam, tangit et v. 66. adeo non honoriscam scribae Sarmenti cf. eich. p. rei p. 24 sq. not. 12. mentionem injicit ut eo tempore vi ipse potuerit in scribis esse, sed etiam in vitae suae quotidianae descriptione, quam Sat. 6. 111 sq. dedit, nil plane de eo munere profert, quin negotiis se liberum esse perspicue affirmat. V. modo V. 110 , ,,0vacvnc te libido est, Incedo solus. v. 128. ,domesticus otior. Solum quod possis afferre testimonium est in Sat. Ι, 4. 138. , ubi quid datur oti, Illud chartis.' Quibus verbis si revera muneris

alicujus vacationem significavit, et si ordinem quo leguntur Sermones secundum temporis seriem qua scripti sunt, constitutum esse recte dixeris: Horatius, si unquam, debebit ad id usque tempus, quo Sat. 4. Composuit, scriba fuisse neque vero posteriore Nan cum proVectior aetate plerumque ruri degerit test. Suet. , ita otio literario deditus. ut epistolarum scribendarum munus, quod Augustus anno sere . . 731. cum egrotabat, ex conjectura Massoni vit. p. 226. ei obtulit. recusarit Suet. IViel ad p. 2, 1.), deinde cum improbabile sit eum. ubi in principum familiaritate fuit, in scribarum grege amplius Versatum esse, qui h0nesti quidem per se erant Cic. Verr. 3, 9.), sed annumerabantur tamen ministrorum magistratuum inferiori classi Schmid. ad epist. 1. S. 2.): summo jure teland ad Sat 2 6 36. conjecit Horatium ad id usque tempus, quo Maecenati insinuatus sit, scribae provinci iunctum esse postea se abdicasse. Hoc factum suerit necesse est anno u. c. 717. Ita Jalin quoque statuit in edit. p. 270 et Obbarius in immermanni ephemerid. ann. 1834. p. 15.). Quo autem tempore scripsit Sat. 2 6 36.): De re communi scribae magna atque nova teorabant hodie meminisses. Quinte, reVerti,

eo laudum iesierat scriptorio muneres fungi Nam etiamsi molis