장음표시 사용
41쪽
vianum perlionorifice et de industria commemorat aliquoties in altero ' Cujus in primo severus et acerrimus judecet aestimator fuerat, Lucilium statim ab initio alterius aliquanto rectius et multo mitius dijudicat v. T. sapiens Lucilius. v. 29. Lucili ritu, nostrum melioris utroque. V. 74. Quidquid sum ego, quamvis Insi a Lucili censum ingeniumque), ita profecto, ut nisi temporis patium intercessisse dicas mutatum illud et a priore plane diversimi judicium Xplieari nequeat. Quae omnia Si complectimur, quis tandem est, qui diversum compositionis tempus, di- VerSam poetae aetatem, mutata studia et sensus luculenter commonstrari negaverit Iam si libri II Sermones ad unum Omnes OS primi conscripti sunt, videamus quid colligi possit. Nam quamquam illud, quod probandum nobis Sumpsimus, diverso tempore et Separatim utrumque librum
et u satum esse, minime sequatur necessario tamen et
seri potuisse intelligitur et laetum probabile esse. Stoenim. Fuerit uterque liber uno eodemque tempore editus. Eccui non mirum videatur, Horatium de constanter temporis ordinem servasso, ut ullam plane habuerit argumenti et Oni positionis rationem, qui in tribus carminum libris conjunctim publicatis iugulorum Datales ita non respexit, ut diversissimae aetatis carmina juxta collocaveriti Cur tandem adeo praevaluerit temporis ratio in Sermonum Ordine constituendo, ut vel Octaviano justam denegaverit ObServantiam ea aetate, qua haud dubie ipsi Divites Curiandum maledicentissimam libri I. satiram secundam Statim in ronte opseris posuit et pertinaciter de Octaviano iacuit, cujus vel secunda manu honorifieam potuit mentionem adero Quidni Satirames nonam, et u compositio
cum Paldam communeam rem intelligere nessotium publicum, facile tamen est Xplicatu, quid dixerit. Quippe cum Maecenatem haberet
familiarem et lautorem, scribae eo utebantur intercessore Re sequeStro, eumque adibant, ubi res gravis agebatur. - Nec scriba suit, cum
Me constare mihi scis et discedere tristem, Quandocunque trahunt invisa negotia Romam. Caeterum . quae interpretes hac de re protulerunt pud Richt. Suet. vit. p. 10 13. et Masson vit. p. 7 sq.
42쪽
ad dramaticam formam prorime accedit, libro secumdo interposuit ' Quidui omnes Sermones uno corpore vulgarit, cum nequaquam ipSi Verendum esSet, ne nimis accresceret opust mne non seStinasse editionem, cui curae Ordique esse debuit, ut Maecenati, amicissim lautori, quam maturrime gratiana animum insigni aliquo et publico monumento testaretur, et ut eae potissimum eclogae, quae noVae poesis defensionem continerent, Omnium manibu tererenturi Eumne per decennium et quod Xcum fando tantum et audiendo vulgo innotescere scripta sua paSSum fuisse, neque Xemplaribus de descriptis mutilationes lividi Pantilliorum gregis et depravatione Sedes Cavisse Eunine legem quam postea SeripSit inonumque prematur in annum adeo in Sermonum editione migraSSe, ut Si Vulgarem Sequari rationem, ab anno u. c. 713. usque ad 726. Si non in scriniis membrana preSserit, certe eo uianem earum lectionem prohibuerifri Mirum prosecto ni haec et similia talia esse sentias, quae non Solum utrumque librum conjunctim publici juris factum esse Vehementer dissuadeant, sed contrariam etiam rationem et festinatam limino editionem comprobent. Nec quicquam
agunt, qui ut suum tibi obtrudant ad notissimum illum locum provocant, qui est in Sat. I, 4. 1.: Nulla taberna meos habeat neque pila libellos, 9uis manus insudet vulgi Hermogenisque selli, scilicet de industria reticentes quae Statim sequntur VS.
Nec recitem cuiquam nisi amicis idque coactu'Νon bilus coramve quibuslibet. unde abunde patet maturo a linodum tempore haec scriptaeSSe quo nondum ipsum juvit ommemorata ferentem Ingenuis oculisque legi manibusque teneri' , ut ait epist. I. 19. 33. quoque poemata nondum descriptis eXemplaribus, sed rumore tantum et ore hominum propagata apud Vulgus innotuerant. Atque eum ob haec et alia indicia satira illa anno 16 assignanda sit nemo aede negaveritioratium post triennium sero de poematum editione longe potuisse
aliter sentire. Et quanto secius judicat Sat. 2, 1. b. :
43쪽
At ille, Pui me commorit - melius non tangere clamo Flebit et insignis tota cantabitur urbes Proinde erit profecto quod rationibus quas protulimus fidem habeas. Sequitur tertia, qua non probabile solum sit, singulatim et diverso tempore Sermonum libros prodiisse, sed etiam cogimur, id ut Statuamus. 3. Ea inde petenda, quod priori libro prologus et opilogus additus est, alteri prologus tantum, neque ero epilogus. Nam si utrumque librum simul et eodem temporis momento edidissit Horatius, haud dubie aut suum cuique, aut si uni tantum, non primo sed secundo addidisset epilogum, quo totum pus rite clauderetur. Ita ipse in irium
librorum editione carmianam prologum 1, 1. ab initio posuit, epilogum 3, 30. in sine totius operis. Sed deest
et primo clausula et secundo prooemium. Contra et hic
epilogum habet 2, 20. et tertius speeiem certe prologi Od. 3, 1. Odi profanum aet.). Haec igitur prout placuit
poetae. Eodem modo primum epistolarum librum, quem Seorsum prodiisse nemo unquam negavit, justo prooemio et epilogo instrurit. Verum cunicii, qui secus censent, vel negaverint decimam libri I. satiram epilogi, et primam I. et II. Prooemii locum tenere es ire er edit Serm P. 157. quaest.
p. 11. et 12. g. 24.), Vel fortuito laetum diXerint, quod in
altor desideretur epilogus Opus S eum Iamin de prologorum et epilogorum fine et indole disserere, tum de Horatianis, eo magis, quo clarius e argumento et natura Sat. I, 10 et II, 1. diverso libros tempore pervulgatos eSSe apparebit.
Triple fere prooemiorum finis est, quandoquidem iis aut dedicatur opus, cui praesXa sunt q), aut argumentum et tractationis ratio paucis significatur ), aut defenditur
15 Catuli I. haedr sab. 3, prol. 4, prol. Properi 2, 1. Ovid. Fast. a. v. 3 sq. Horat. d. 1, 1. Sat. 1, 1. epist. 1, 1. 16 Plane ut in sabularum prologis Virg. Georg. Phaedr sab., Ovid. Fast. lib. I. ΙΙ. ΙΙΙ. caei. Horat. Sat. 2, 1. d. 4, 1. epist. 1, 1.
44쪽
consilium scriptoris et tractata materia '). Item epilogus triplex esse potest. Aut enim defensionem libelli continet '), aut brevem vitae adumbrationem '), aut merae elausulae et perorationi inservit' '). Sed variae hae prooemiorum et epilogorum Species tantum abest ut certam aliquam Suque sancitam formam habeant, ut nulla plane lege adstrictae diversissimam quamque induant et pro arbitratu et consilio poetae consormentur. Quod bene jam vetus Schol. Porphyr annotavit ad epist. 1, 20 his: Mirum est hanc locutionem inter epistolas poni, cum neque ad absentem neque ad praesentem hominem scripta sit, nisi quia receptum est et principia et sine in omnibus libris nullius legis formula contineri. Unde sic ueret incipit primum Epicureae sectae librum, sic Virgilius quartum Georgicorum.' Proinde non ea tantum poemata Vel prooemia vel epilogi habenda sunt, quae tota compositione hunc ipsum finem aperte prae se feriant, ut Hor. Od. 1, 1. 3, 30 epist. I, 20. Sed ea etiam, in quibus idem poetae consilium tectius veluti involuero obscuratum latet. Cujus generis prorsus insignia sunt Xempla apud ipsum Horatium Od. 4 I. et 4, 15. Sat. 2, 1. et epist. I, 1. Qualecunque igitur in ejusmodi poematis argumentum tractatur, modo ne plane a ne abhorreat, aptum judicandum erit, quo poeta aut justum libro prooemium praefixerit aut eritum subnexuerit. Quod statim cadit in satiram I. primam. In qua etiamsi non diserte Oeta, quod inesse esset: Tibi, Maecenas, hunc libellum dedicatum consecratumque volo 'significaverit tamen et materies et tractatio ejusmodi est, ejus ut consilium claro appareat. Argumentum tale est, ut nullum potuerit prooemio aptius eligi. Tvetur poeta poe- sit suam. Cujus cum indoles in eo sita sit, ut perversa
17 Properi 2, 1. Hor. Sat. 2, 1. 18 Properi 2 25. Ovid. Amor. 1, 15. Hor. Sat. 1, 10. 19 Properi. 1, 22. Virg. Georg. 4, 63 Ovid. Amor. 3, 15. Horat epist. 1, 20.20 Ovid. arsam. 1. 71. 2. 33 sq. 3 809 sq. Metam. 15, 871. Fast 1, 23 sq. Virgil in Georg. Horat epist. 1, 20. Od. 2, 20.
45쪽
hominum studia nunc mitius nunc acerbius notentur, probat Maecenati esse sane quod qui ea rideat, siquidem his vera vitae felicitas prohibeatur. Simul ostendit eam sublatis iantum quibus arceatur caussis et Ommuni perversitatis sonte veluti obstrueto revocari et adaugeri posSe.
Atqui, si qua alia, satirica id poesi efficitur. Nec dubito
quin Flaccus, praeterquam quod educatione, studiis et sortuna ad castigandos homi num mores Deitatu est, etiam prodesse Voluerit, SiVe, ut ipsius utar Verbis, Simul et jucunda et idonea dicere vitae. Ergo et eaussa et utilitas satiricae poesis in argumento latet. Compositio autem et natura hujus satirae a caeterarum aliquatenus distat. Habet enim epistolae formam. Tum poeta non ut in caeteris certos hon ne de industria perfricat Sale eorumque Vitia earpit obiter enim et veluti in transeursu sugillat Fabium V. 14. Ummidium V. 5. Maenium, omentanum v. 101. Tanain socerumque Viselli V. 105. et Crispinum v. 120. - Sed - amoto ludo stria quaerens V. I. - tanquam philosophus generalem aliquam quaestionem sibi tractandani sumit hane, ut elicitatis humanae defectum Xplicaturus in Ommunem vitiorum caussam et sontem inquirat. Quis est igitur, qui huic Satirae primam sedem fortuito a poeta assignatam esse di- caici Mirum profecto, si ei sort0m Non ratio dederit sed sors objecerit illam. Mirum profecto, si Horatius non de industri , sed inscius talem libro exeunti praesXerit satiram, quae et Orma et argument prologum Sapit. Mirum, si noluerit omnino prooemium addere, quod tamen usitatissimum et sere sollemne fuit. Praeterea in Ouinibus Horatii poematis, quae prooemia haberi vel possunt vel debent, permirum sane et Singulare hoc est, quod una potissimum eademque idea a diversis hominum studiis repetita usque recurrit. Quod quemadmodum inde accidisse consentaneum est, quod Ontimile in iugulis vel potius idem poetae consilium et argumentum erat ita ea poemata in quibus ista sententia emicat modo Sede sua prooemia haberi queant aeet judicabuntur a poeta in eum finem composita esse, ut prooemia
46쪽
essent. Vide mihi, quam mire omnia concinant. Quam in limineo carminum sustus tractat Sententiam, alios aliis teneri studiis, Se delectari poeSi eam eadem plane cogitationum serie Sed breviu persequitur in Sat. 2, 1. v. 24 - 29.:0uid faciam saltat Milonius, ut semel icto
Accessit error capiti numerusque lucernis. Castor gaudet equis, oro Prognatus eodem Pugnis quot caseitum vivunt, totidem studiorum Miltia. in pedibus delectat claudere verba Lucili ritu, nostrum melioris utroque yb. In eandem delabitur epist. 1, 1. 7 sq.: Pars hominum gestit conducere publica sunt via Crustis et omis viduas venentur avara8 Eaecipiantque senes, quos in rivaria mittant. Multis occulto crescit res foenore. Verum Esto, aftis alios rebus studiisque teneri, Iidem eadem possunt horam durare i obantes flet in epistola Augusto dicata, quae primam alterius libri sedem tenet V. 114 Sq.:Νavem agere ignarus naris timet; abrotonum
Non audet, nisi qui didicit, dare quod medicorum 8t
Promittunt medici tractant fibrilia fabri: Scribimus indocti doctique poemata Passim. Quid vero quod prima libri I. satira tota in illat et nune
et caeco id eas laetum pronuntia, empe ut ipse videaris caecutire An fortuit Propertius quoque in ipso prologo libri II. v. 43 sq. eandem sententiam e ressit: Dita de ventis ste tauris Narrat arator, Enumera miles vulnera, Pastor P .Xos contra angusto rersamus Proelia lecto, 9ua Pote quisque in ea conterat arte diem. Profecto talia indicia non plano spemenda sunt Produnt
21 Hic ipse locus ilescio an omnium optime tueatur addubitatum illud ,Me ductariam hederae cael.
47쪽
consilium poetae, hi cognat argumento ad cognatum sententiarum decursum vel inscius deductus est. Quapropter etiam ita primam libries satiram prologum esse evincitur. Apertius poetae consilium est in satira libri II prima. Pertinet ad tertiam quani posui prooemiorum speciem, in quibus scriptoris consilium et tractata materia defenditur' ). Primum igitur suam ad scribendum propensionem interno aliquo stimulo oriri dicit V. . nequeo dormire.). Suo quemque delectari studio, se poesi V 26.). Proinde scripturum Se SSe, quaecunque Vitae futura sit conditio v. 57 sq. v. 60. Quisquis erit vitae, scribam, color. . is nil aliud voluit, quam ut, qua de cauSSa rurSU Satiras componeret, lectoribus Xponeret, et e necessitate, qua ad poesin satiri- eam compelleretur V. 52. unde nisi intus monstratum.), scribendi eXcusationem petexet. Inde est quod . 4 sq. tia
Trebati, 0uid faciam, praescribe cib0uiescas faciam, inquis, Omnino versus f,AD. Peream male, si non Optimum erat, verum nequeo dormire. Inde est quod laudibus Caesaris canendis se imparem esse confitetur v. 10 sq. Inde est quod Lucilii exemplo instauratam poesis speciem defendit Tum ita eam tuetur, ut non solum ea, quae ad id usque tempus ab eo scripta essent, omnium, etiam vulgi manibus trita et ab omnibus dijudicata fuisse appareat, med haec etiam satira non doctae fautorum amicorumque Oronae, Sed coni uni omnium hominum lectioni testinata et scripta videri debeat. Non ultro se ait neque malignitate instigatum perversa hominum studia carpere V 40.), sed ut ineptas obtrectatorum v. 42. infostis latronibus cavillationes eis quae sibi dederit natura armis efficiat et propulset ,Πle, inquit V. 45. ,
22 Bene empe in interpret lam Hor Sat. 2, 1. Bromberg.
1833. p. 1.: Haec satira non loco magis quam re et argumento secundi libri aditum patefacit. Nam per speciem se defendendi, cur pergat scribere satiras, ipsarum scribendarum jus poeta sibi vindicat.
48쪽
D0m n e commorit - melius non tangere clamo Flebit et insignis tota cantabitur urbe. 'Etiamsi igitur aliis satira nimis acri et mordax v. 1.), aliis sine vi et gravitate Videatur esse, etiamsi jus et judicium minitentur alii b. 2. 1.), alii XSilium vel favoris
jacturam procerum Virorum vaticinentur V. 59 LI.) tamen ea Onuita se parum curare, quippe qui Caesari patrocinio et plausu fruatur et dignos tantum opprobriis carpat
Quae cum Onania ita scripta sint, ut poetae consilium ea in unctorum adspeetum lucemque proserendi non possit non apparere quis tandem dubitet satiram absoluto libro prooemii loco additam esse, ut vin caussa novi peris et poetae consilium Xplicarentur, tum iniqui rumores, qui libro I. edito increbruerant, rejicerentur lRestat ut libri I. satiram 10. epilogum SS Paucis significem Merito eichert de Var et CaSS. p. 49. eam diXit apologiam studiorum poeticorunt, in quae Oratius ad illud usque tempus incubuerit orditur a defensioue judicii de Lucilio in Sat. 4. laeti, quod permulti inique tulerant. Istis igitur Lucilii admiratoribus et novae poesis soribus illudens, quam Vere judicaverit, in majore
eclogae arte probat. Tum a V. 72. ita inflectit Sermonem, ut, dum accurate eleganterque scribendo summam scriptori laudem quaerendam osse ostendit non turbae sed paucorum eruditorumque lectorum, iam sibi sternat ad totius satirae summani. Insulsas Vulgi vellicatione ait a seno occi quidem liabitum iri Fautorum potius Oetorumque amicorum plausum e quaerere. Quem si consecutus fuerit, cumulate sibi Satisfactum esse. Proinde, ubi Splendidam autorum coronam a v. 1 Sq. qua par erat ObServantia compellaVit, pergit a V. 98.:- tribus haec sunt qualiacurique, Arridere Pelim, doliturus, si Placeant spe Deterius nostra. Demetri, teque, felli, Discipulorum inter jubeo lorare cathedras. I, Puer, iatque meo citus haec subscribe libello. Quorsum, amabo te, haec spectant L Cur patronos et ami-
49쪽
cos in scenam quasi produxit Cur his ut placeant scripta eupit, qui tamen, si qui alii, ea norant Viden Ita tibi
rem confidenter insorma. Quae poemata eruditis illis Ηο- rati amicis recitationibus tantum vel uno alterove descripto eXemplari obiter innotuerant, ea nondum ab Omni parte dijudicari aestimarique poterant. Iam eum Horatius SyIIog0 editurus et ita Singula quaeque commes omnium judicio subjecturus esset, recte id sibi urae cordique esse potuit significare, ut ab omnibus ea etiam accuratiore lectione instituta probarentur. Fortasse quasdam satiras ne amicis quidem praelegerat. Sed Vide jam illa Verba idoliturus si placeant spe prorsus non posse intelligi, nisi Horatium haec Omnia scripsisse statuas tum eum totius libelli ditionem pararet. Vides hanc ipsam Satiram esse epilogum. Et profecto epilogi naturae pia ista Vota conveniunt, quibus nobile par fratrum, Demetrium et Tigellium, nasutulorum obtrectatorum veluti Signiferos, prosequitur. Quid quod ea in ultimo versu puerum jubet libello suo subscribere t iscine diffidos At libellus, inquit, intelligendus
hic Sermo, ut Sat. 1, 4. 1. Sunt apinae tricaeque Tanquam vel ipse oratius prohibere potuerit, quominus ea quae semel in sine totius voluminis posita erant de toto intelligerentur Quin omne loci acumen infringitur et perit, si hunc tantum sermonem ab Horati intellectum esse putes. Quam debilis sententia I puer atque meo sermoni hau subscribe Contra qui sales et quanta RStiVitas, Si perhumanam istam salutem, quam modulatorum gregi dicit, in Xitu libri confecti et Vertianinum anumque Spectantis cogitaveris, scilicet quo honorificentius illos missos saetati S. I.
Liber Sermonum posterior anno u. c. 24. editus.
Sequitur ut de tempore quaeramus, quo alter Sermonum liber publici juris actus fuerit. Id etiamsi non ita constitui possit, ut nulla dubitati remaneat, ob indiciorumve desectum vel inceriam naturam tamen hujus me quae-Stionis o poenitebit, Si quam maxime probabilia Xpiseatu eSSe visus fuerim, et ium eo falsos esse Vieerim, qui
50쪽
librum aut pugnam Actiacam prodiisse arbitrati sunt μ). tum eos, qui ejus confectionem et editionem ad ann usque 26. M vel T27. - protulerunt. Quodsi pauculis quae
per librum sparSae Sunt temporum notis institeris, indeque singuloriim Sermonum natales quaesiveris, nullam ita comparatam intelliges, ut certam figere queas aetatis seriem. Quare ut aliquid erie Xtricemus probabiliter, circumspiciendum erit, quid in his rebus dubiis dubium sit minime. Omnium igitur certissimum judico, satiram M. Post pugnam Actiacam et quidem labente anno u. c. 23. edolatam esse id quod post Massonuiu rit. Hor. p. 150-Ib4 dilucide probavit,irchner in quaest. p. 19. g. 37. et 38. Cujus computationis qui Singula argumenta Xaminare Voluerit, is eam non poterit non verissimam habere. Deinde satira prima vi dubitari potest quin ann u. c. 724. scripta sit. Atqui haec o 1ium haud dubie novissima est. Ergo consequens St, ut totius libri confectio et oditio in n. 724. inciderit. Non autem de Osteriore anno cogitari posse inde intelligitur, quod Horatius, quamquam aliquoties honorificam Octaviani rerumque ab eo gestarum
mentionem feeit Sat. 2, 1. I sq. 81 5, 2 sq. 6, 3.)
nusquam tamen nec Iani anno 25. clausi, nec splendidissimi triumphi, quem aestate ejusdem anni Octavianus egit, nec aliarum rerum meminit, quae justa celebratione dignae orant. Talia is reticuiSSet, si anno u. c. 725. vel postea poemata scripsisset totumque librum edidisset. Sed nolim discernere, Dum Sylloge anno 24. revera pul,lici juris saeta sit. Certe confecta fuit, nec alii laede ancelli inter quos prodierit constitui poterunt, quam pugna Actiaca et triumphus aestate anni 725. aetuS.
in annal. crit. Berot ann. 1833 p. 660. 24 Passov. vii not. 146., irchner quaest. p. 19.25 Melch. p. at rel. p. 298. not. 22. de Var et Cass. p. 238. .