장음표시 사용
51쪽
De tempore quo epodo liber scriptus et editus erit.
Ad jambicam poesin Horatius pariter atque ad satiricam tum nativa indole et singulari consormatione tum adversa fortuna qua conflictabatur vitaeque miseria tractus et veluti stimulo instigatus est. Neque id mirum. Nam cum Propria ambicae poesis indoles in maledicendo sita sit et
in amara singulorum maxime hominum sugillatione i), eam Vel per se consentaneum est iis potissimum convenire, qui aut natura ad dicacem et morosam cavillationem Proclives sunt aut fatali citae calamitate indeque enata animi aegritudine ad amarulenta linguae convicia eXasperantur. Idque certo compertum habemus de ire pertore pugnacis jamin
ut audit apud Ovid. in Rid. v. 523.), Archilocho qui per
totam vitam adeo pressus sui iniqua sorte ), ut inde potissimum eque vero X nativa animi amaritudine solum ejus duκος δινον κακαγοριαν hortum videatur. Jdem ea-1 Horat. d. 1, 16. . criminosi jambi). Quint. inst. r. 9 4. g. 141. Aspera vero et maledica, ut dixi, etiam in carmine, jambis grassantur). Aristot poet. cap. 4. ιο καὶ ἰαμβειον καχειται νυν, T ἐν μεroω τουτω αμβιγν αλλήλους). Diomed. III. p. 82. Pulsch. jambicum est carmen maledicum appellatum est παρα τὼ ἰαμβι ιν quod est maledicere, cujus carminis praecipui scriptores apud Graecos Archilochus et HipponaX.).2 CL Archil rel. d. lebei p. 13. g. b. 3 Pindar Pyth. 8, 3.
52쪽
dit in Simonidem Amorginum et Hipponactem Ephesiui11. Jam vero ad horum Xemplum, inprimis Archilochi Horatius suos composuit ambos, ita amen, ut nec Verbis inhaereret nec ipsa eorum carmina converteret, Sed numerorum tantum compositionem et poesis indolem imitaretur ). Ergo apparet eum et ingenii quandam cognationem eum illis habuisse, et consimili vitae conditione et pari animi assectione ductum acuto ungui adversario SeeutSSe. Etiamsi igitur Dil aliunde de aetate qua ambieae poeSi Operam dabat constaret, necessario tamen in eam vitae partem incideremus, in qua libertatis opumque jactura in summam inopiam detrusus et ipsius paene vitae pertaeSuSerat. Proinde ubi e bello Philippensi Romam rediit, eum ad hanc poesin sese applicasse judi O, qua b Fa3tidiosa
tristis aeqrimonias epod. 17 73 , eraret diris pectora sollicitudinibus epod. 13 n. dque ipse confirmat d. I, 16 22.:
Temptari in dulci juventa Fervor et in celeres iambos Misit furentem.
4 Perspicuum hujus rei testimonium, obscuratum tamen interpretum quorundam nugis, est apud ipsum poetam in epist. 1. 19. 23. sq. Respuens Vilium imitatorum sermum pecus. , Libera μ' inquit, Libera per Daciti m posui vestissi PrincePS, Bion aliena meo ressi ede; ινι sibi sidit, Duae regii Xamen. Parios es hi inins iambos Ostendi Latio, numeros animosque SeCut in Archilochi, non res et sentia verba Lycamben.
In iis animorurn voce non tam argumenti acerbitas i Benti.)quam indoles et color carminum omnino denotantur tes et sentia v. Lyc.' intellige cum argumenta quae Archilochus tractavit, tum ea in quibus Lycamben proscidit. Imitatorem igitur se dixit, non interpretem, quod haud dubie malevoli homine. ipsi exprobraverant. Ac ne quis id quoque sibi opprobrio daturus sit quod modos et carminis compositionem immutata retinuerit, egregios poetas Sapphonem et Alcaeum pari modo Archilocheos numeros mutuatos esse scribit pre- isse tamen ejusdem argumenta. Proinde nec se hujus moris poenitere, nec verendum sibi esse, ne non liber per vacuum posuisse Vestigia princeps videatur Cf. menti in h. l. et Schmid. . l0ig. ecl. VenuS pag. 40. PassOV. it. 0t. 187,
53쪽
maturam aetatein innuens, eandem sere quam in Od. 3, 14. sin denotat:
Non ego hoc ferrem calidus juventa
Consule Planco ann. v. e. 12.). Et suo jure primam omnium epodorum eclogam eXtam
decimam inuerabam teritur vulgo ad bellum Actiacum
praeeivite Masson vit. p. 138. relatam Iiabuit, annoque v. c. 13. adscripsit,irchner in quaest. g. 41. p. 21. Uno igitur et eodem tempore oratius ambicae et satiricae poesi operam dedit. Quid quaeris Cum utraque X Ommuni sonte profluxerit, quid magis conSentaneum, quam ut poetam uno eodemque tempore credas et itincta Lycambeo sanguine tela deposuissec et abstinuisse a Bioneis sermonibus et sale nigro ' nimirum postquam defluxit ille sons et Flaccus imitibus mutare quaesimi tristia od 1, 6 25). ec asseris. Sermone anno . c. 721. consectos fuisse vidimus. Epodon nullum est carmen, quod OS annum 23. seriptum esse certo emcias. Novissimum . D. habent carm. m. i0uando γο-
dem tenet cloga Iam jam emcaci eam postrem eXaratam conjieio, tum eum oratius syllogen publici juris lacturus esset. De qua re dicam postea. Nunc vero de oditione. Horatium per satis longum temporis spatium jambos in scrinii presSisse, certe sylloges editionem non properasse intelligitur X epod. 14. in quo Maecenat identidem roganti, eur promissos jambos nondum ad finem perduxerit, ita respondet . .: Deus, deus nam me iretat Incmtos, olim promissum carmen, iambos Ad umbilicum adducere. His verbis epodon corpus, quod edi cuperet Maecenas, significatum esse, post Benti una recentiores fere omnes
54쪽
summo jure statuerunt ). Nam sicut poeta ubivis iambos vocat, quae modon nomine inSignita habemus carmina ), ita hic et possunt cunetae epodon libri eclogae intelligi, et ver etiam debent, quod ad umbilicum adducendae dicuntur ). Sed etiamsi Horatius jambos in librum redigere diu fuerit dedignatus, ab ipso tamen eos editos, nec
6 CL Mitscheri. Vandem. II p. 61. Passov. it. 0t. 18. 3.Κirchn quaest. p. 28. g. e. relli ad h. l. Becker. Gallus. Lps. I 838. vol. I. p. 170. - Secus censet Masson in histoire crit de larep. d. l. Tom. V. p. 165 et 166. 7 Apertissime in his Parios ego primus iambos ostendi Latio:
tum d 1, 16 3. criminosi ambi. 24. celeres iambi. epist ad Pison. 79. ambo rabies Archilochum armavit. - epist. 2, 2. 9. hic delectatur iambis. s. rotes. p. 460. a. et de carminis significatione et usu eich. p. rei p. 40. 8 Dodon nomen h. aud dubie a grammaticis et metricis libro inditum est. Nec oratio cognitum erat nec vetustioribus scriptoribus, nec ipsi Archilocho adhibitum. Is ubi is dicitur a veteribus seriptoribus iamborum inVentor, nusquia epodorum ci Herod. 1, 12. V. Arch fragm. d. lebet . 1 et g. 19.). Posteriore demum aetate singularis illa amborum consormatio e qua longiori versui subdebatur vel succinebatur brevior, inprimis ambico trimetro dimeter, epodorum nomine insignita est. s. Terenti an Maur. V. 21b sq. p.
tales trimetris subdidit Flaccus suis, ut carmina ostendunt decem.
Ibis Liburnis inter alta navit ,
amice, Propugnacida. Archilochus isto saevit iratus metro contra Lycambam et filias. Hephaest. p. 22. 70 Diomed. ΙΙΙ. 4S2. Zen0b. V. S. Mar. Victori n. II p. 2552. Archil. d. leb. g. 19 p. 45 et p. 162. Itaque singulorum carminum quae epodi dicuntur denominatio Qu ni inst. r. 10. 1. . 96. 1luxit ex singulari eorum compositione. v. Hermanni elem. doctr. metr. p. 70. et oeckh de metr Pind. lib. I. cap. XIV. p. 86 sq. indidem totius libri, ut jam Schol. Porphyr ad p. 1. annotavit: hic liber epodos inscribitur, scilicet quod ita versus in eo Ordinati sunt ut singulis quibusque clausulae suae succinantur. Clausulas autem Lyrici appellant quasi praecisos versus integris subjectos. itemque Schol. Cruq.: Liber 7 99θῶν dicitur quasi versiculorum, quia per totum hunc librum majoribus versibus seu longioribus post ponuntur minores seu breviores. Nec obstat quod ultimum carmen meris ambis compositum est, cum in reliquis vere sint epodi. Perperam post alios Vanderb. II. p. 557. et 63. nomen inde duXit, quod totus liber post da vel positus vel in lucem editus sit. Idem suadet permira dicamne an insulsa glossa codicis Vanderb. .: Finitis quatuor Libris carminum Η0ratius a Maecenate rogatus, ut si adhuc ali-
55쪽
post mortem demum a grammatico aliquo collectos esse ut quidam rati sunt, etiam Vanderb. p. 56. - diserte testantur haec verba:
Parios ego primus iambosostendi Latio. neque minus, quae leguntur in epist. 2, 2. 59.: Carmine tu gaudes hic delectatur iambis.
es PassOV. Ol. 183. irelin quaest. g. 55. Idque factum esse ante quam tres carminum libri prodirent valde probabile est. Nam eum plura Sint in primo darum libro earmina, quae epodorum numeris constant '), non videtur dubitari posse qui epodo sylloge prius absoluta et edita fuerit, quam ista Vel Scriberentur Vel cum aeteris evulgarentur. Nulla enim poterit caussa Xcogitari, qua commotus Horatus istos epodos carminum corpori quam epodon lasciculo laserere maluerit. Atqui carminum libri anno .c. 30 emissi sunt, id quod insta probabo. Ergo epodon editio necesse est ante ann. 30. facta sit. Falluntur tamen, qui ibidine eam neSeio quot anno citra ann. . c.
723. proseruat, nimis solliciti de odiis, in quae Horatium lastinata coitumeliosi libelli editione incurrisse verisimile sit, et quod nonnulla carmina liberioris spiritus
epod. T. et 3. ipsi Augusto et Maecenati displicere debuerint. Ita Veteliertus, etsi nullum ἐπωλῶν armen esse, quod post annim . e. 23. Seriptum Sit, certum atque inquid aliud genus metri apud Graecos inveniret, id transferret in Latinum, hos duos cripsit Libros, eosque podon intitulavit, quasi addi tio super Odas Epodon enim compositum est X epi graeca praepositione quae ea super et da Quaedam oratius metra hic addit nova, quae in siperioribus libris non inveniuntur, utpote purum jambicum quaedam tamen de superioribus adjunXit, et ita in parte ametris superaddit Liber iste nomen accepit cae Mitto orrentii opinationem totun librum πωοῖν i. e. magicum inscriptum esse statuentis ob ep. 5. 9 CL 1, 4. Solvitiι acris hiems Archil rel. d. leb.
56쪽
dubitatum promantiavit de Var et Cass. p. 210. editam
tamen esse syllogen ann. 29. Statuit in Oet rel. p. 454. not. 42. non addit argumento PaSSOViu in vit. Dot 183. libelli oditionem ad ann. u. c. 727. distulit, et iretiner in quaest. p. 38. g. 66. Xtremam libri I epistolam incredibili conjectura epodon epilogum SSe ratu ad annum usque 733. At enim non ita probris et contumeliis totus liber resertus est epod. 1. 3. 11. 13. 14. 5. Vi quemquam osseudisse rediderim, nec tam angusti ac pusilli animi sui Octavianus, qui carmina Bibaculi et Catulli reserta contumeliis Caesarum sapienter tolerabat '), ut et Horatius eum a te celare debuerit et princeps celatum cupiverit multas ipsius laudes continentem Mihi quidem editi non ultra annum . c. 725. proferenda SSe Videtur.
Primum enim epodi, qui in I. carminum libro leguntur, haud dubie ea circiter aetate compositi sunt. Deinde, Si recte epod. 17. naturam perspicio, is eo tempore a manu Poetae Xiit, quo a eontumeliosis versibus scrdendi abStinuit et emollito quasi pectore molliores in meis SenSus Spirare coepit, tamen ut nondum eum viri e acerbitatis plane poeniteret. Vide enim in tota hac eloga, quae opprobria in misellam Canidiam ferventer mirat, ea recantat et deprecatur. Quod quamquam vulti Veluti Omposito ita saeit, ut egregia prorsus per totui carmen dis- fusa ironia agam et magicas ejus artes salsi Simo irrideat: eum tamen redibile est non solum ad uinum isti mulieri hic illusisse, verum etiam maledicta et onvicia quodammodo emollire et in Deum vertere volupse Prius Vel Primo VerSu comprobatur: DIam jam emoto do manus scientiae in quo se tandem aliquando viciam et Oientiori mulieri cedere . . abstinere in Oserum probris perspicue confitetur, itemque V. 9. Impine ut urbem
nomine impleris meo ρ ' Tum aperte hi alibi et epodo 5. Osteriores sunt es V 48 sq. et 5 5. et satira libri I. octava cli. V. 58. 76. eum Sat. 1, 8 30 et i3. v. iret .
57쪽
quaeSt. p. 27. g. 50.), et ver etiam nisi me onmia sallunt blanditiis illis, quibus inmata ista nautis multi m et institoribus ς consalutatur in Sat. 2, 1. S. 48. ., Canidia Albuti quibus est inimica renonum minitatur.) et in OXtrem Sermonum Versu is elut illis Canidia silasset pejor serpentibus his Clare se provectiorem aetate eSSe Significat V. 21.: Fusit juventas et verecundus color Reliquit ossa pelle amicta lurida; uis capillus albus est odoribus. Noe dubito qui jam lyriea aliquot carinina tum innotuerint Ob V. 39.:
Sin mendaci lyra Voles sonari, tu pudica, tu Proba Perambulabis astra sidus aurcum. Alterum vero ut laud dubie poeta voluit: - audi modo Supplice prece cluas . I sq. allide ad Canidiam fundit cita aptius sacer non potuit nisi eum syllogenevulgaret. Nam cum retardata editionis ea cauSS QSSet, ut deservescerent interim irae et Odia, cumque maledicentissimae epodorum eclogae in exsecrationem Canidiae scriptae essent, etiam epod. S. et 12. auctoribus Scirol. Cruq. init et Acron ad V. 14. erat sane quod poeta editurus libelluin harum potissinium rerum Oenitentia Se correptum Simularet, nimirum ut caeterorum quoque probrorum Offen-Sionem lex aret, eaque X juvenili potius eiulantia vellicandi tuo libidino quam X miata animi prodacitato et malignitate profluxissu Ostenderet '). Ita igitur epodum T.
dis loco consecto libello additum esse Omni modo probatur. Atqui eundem edito demum Sermonum libro II. i. e. aut ipso anno 24. aut brevi post Scriptum SSe VeriSimile est.
11 Negant Vanderb., relli, irchn quaest. p. b. g. 6.12 Sat. 1. 4. 33.
Omnes hi meimini versias, Odere poetas. -Foenum habet in cornu, longe fuge, sitim modo risum
Eaemulat sibi, non hic oriquam parcet amico.
58쪽
Epodon pio syllogon publicatam fuisse oporie autequauiopodi libri 1. earininum Ompositi OSSent . . ante Im. . c. 25. Ergo non Vereor ne magnopere lallar ratiocinando, si epodum T. Xtrema parte anni 724 vel initio sequ0ntis seripiunt, eodemque tempore una eum caeteri publici juris factum esse dico. Sub idem 10mpus Horatius palinodiam illam libro earminum primo insertam matre Pulchra sitia pulchrioi 'cecinit, qua eandoni me judico Canidiam si vo Gratidiam, quam Saepius ambis laesit, serio quodani Od sibi reeonciliaret. Qua in re plane eum irchnero quaest. g. I. p. 27. sentio. Nam quod nuper 'ime rellius in argum Parm. p. 1. Seripsit, et totum argumentum etiam Videri, nec ambo contumeliosos unquam Seriptos fuisse consentaneum eSSe, non Inngi Verum Si quam quod Vanderburg aliique opinati sunt, hanc deprecationem ad Tyndaridem datam esse. Ita etiam Sehol. Porphyr et gloSS in Od. mani Ser. Vanderb.). Iihi quidem et s. 39. Opodi 17. sit e mendaci lyra voles sonari' aet et ejusdem s. l. o Fugit jurentus aet co lati iam d. 1, 16 22.:
Temptarit in dulci jurenta Ferror et in celeres iambos Misit furentem 'ad eandem l orsonam ea lomque aetates haec scripta esse argumento Sunt erSPieuo.
59쪽
Juas hactenus poesis Holatianae species PerluStraVimUS, quae natura Sua cognatu OOdemque tempore et una eademque de caussu nec 'SSari ortae, tractatae, terminatae, curriculi quod poeta enionsus est primum veluti graduincircumseribunt. Si quiantur lyrica Horatii studia, ad quae graecorum X mPlurium Oetione dudum prael)aratus propero gressu mi demum PerreXit cum Vitae conditione, u0tatu et mente immutatis pertaesus amari usus a contumelioSorum arminum compositione se abstinuisset. Per varia vitae discrimina inde a graeca peregrinatione eluetatus, postea maleVolorum hominum inimicitiis pressus et ob dubium et fluctuantem Patriae Statum et salutem aegrimonia consectus, paulatim quidem cum Suavium amicorum, Virgilii, Varii aliorumque Su, tum praecipue Maecenatis patrocinio, quo ab ineunte anno . e. 17. gavisus est esqua disputabuntur infra ad Sat. 2 6.), jucundiorem vitam
et curis aeuam adeptus erat. Nec tamen earum quas eXpertus erat rerum tam eii eXstincta est memoria Dectam levi pede ad arte quarum OSO suerat transiliit, ut, donec patriae salus in Suspenso fuit, Vel onmino ad lyrica levioris argumenti armina componenda proclivem se Senserit, vel celebraverit etiam adVerSarios suos, vel vera animi studia mendaci lyra velut jurari et adulatione foedum ser-4
60쪽
vitutis ei linon subierit. At sepultis bellis ivilibus, sopito
armorum furore, antiqua reipublicae Orma quodammodoreVocata, cum omnem Ote Statem, ut ait Tacitus, ad unum consurri pacis intere Sset, eum cultu agris, aeris honos, sociaritas Itominibus, certa cuique rerum Suarum OSsessior diront etiam Horatius nova rerum conditioni ita assuevit, ut, cum in ea Sola patriae Salutem sitam esse probe intelligeret, oblitus malorum Xterna quiete animique tranquillitate recuperata tum ad vitae mollioris dulcedinem et voluptates ruendas promptus paratusque esset Τ), tum Lesbio plectro Vulsit nenum curas, Proelia virginum et liberarina restierret, Vel laudes 'resti Caesaris conmiunis laetitia interpres celebraret. Ita igitur ab eo tempore, quor ipublicae immutabatur sorma, in lyricam poesin incubuisse videtur nec odit quod anno demum . e. 721. Vel 22. Maoconatis liboralitate nec 'pit villam ). Quidni enim eum
in nova potis finium Sede tum crebra naturae contemplatione, tum indefesso graecorum lyricorum Studio, AD a i ,
1 CL id mi introd. Sat. 2. irchia clunest. p. 28. . 3. 2 Villae prinium lentio lacta Sat. 2. 3. 10. cf. Obbarius in
Sephod et ni in annal ann. 1S32. Ol. I. asc. . p. 83 sq. et in diurn Darnista l. liter. 183l. p. si S. eich. p. rei p. 458. not. 44. et asso, not. 200. p. CIV. 3 CL id. I. I 2. 5. - 2, 13 26. - , . . - epist. 1, 19.29 et 32. 2. 2. 99. Praeterea Od. I, 1. 34. Lesbous barbitosi I, 26. l. Lesbium plectriani . I. i. 35. Lesbium sertate pedem i. 3, 30 13 et 4 3. 12. in Oliu in Carinen .
43 d. 2, 13. d. epist. 1. 19. S. 5 epod. 14, 10. d. . . . 6 od. . . . τὶ d. . . 1 sq. epist. 1, 3 10. S epist. 2, 2. 100. 9 epist ad Pis. 402.10 epist. 1, 6. d. 2, 2 10 Lll, d. 2, 1. 38. Ceae naeniae munera. 4 9. . Ceae camenae.