장음표시 사용
381쪽
361 D is s n R T A T I o XII. artubus eontremiscat in magno illo die , qu.ωm ad iudicandum eos veniet cujus sponsam heie contempserunt m injuria adfecerunt ). Hi ne vel ipsi celebriores apud Hispanos Regiorum jurium propugnatores Franciscus Salgado, et
Diricus Comνruvias eam consuetudinem emouli re student, eavendumque summopere aiunt, ne nisi arctissimis eircumscribatur limitibus, in maximum cadat animarum discrimen set ). Immo Cenedo, etsi Placitum Regium Reipuishlicae utilissimum praedicat, non tamen illud in Regia iura referre audet, sed optimum 'reait, si Principes ab Apostolica Sede RivILEGiUΜ impetrarent, ut literae, citationes , aliae omnes Buliae obtenta a Romano Pontiosce, antequam exequutioni mandentur inparis
,, tionem: ista nullam in ipsam Bullam auctoritatem reiis ,, buit, sed meram ingerit notitiam; sic inspiciuntur ossi- etallum institutiones , legatorem eredentiales adventano,, tium seu transeuntium patentes, vel salviconductus etsi,, inspicientes nullam de illis seriptia dis sitionem habeant. Piseerum vero est quasi confirmatio deereti, quae & d ,, penderet a voluntate placetantis, & sne qua meretum ,, nullius seret roboris, quod in dogmaticia loeum habeo M re non potest . ,, Stoe mansium nune & Van. yemtiis , per me licet νFebronius appellet nihil equidem illorum Mna sensum vebor, auos mendacii tot monumenta redarauunt.
382쪽
partibus, examinentur a Regiis tribunalia
VI. Neque Febranius tantam istorum in Regio Placito non tam circumscribendo , quam metuendo consensionem contemnat . Romanum enim Pontificem in omnibus Christiani Orbis ditionibus atque Provinciis jus pascendi sibi a thristo creditum exercere liberrime posse, quin politicae iurisdictioni
obnoxius ut inficiabitur nemo, qui divini Primatus finem perspectum habeat. An Pe-ινο dictum a Christo: pasce oves meas quo Ioeo quoad tibi per Principes, eorumque Magia stratus licuerit'Minime vero. Nulli hete limites Pasce oves meas . Num Petro dictum: suodcumque , Principibus eorrimque administris indulgenis sibus, ligaveris super terram, erit ligatum σιη caelis' Nihil minus: si cumque ligaveris supeν terram erit ligatum m in caelis generatim & infinite dictum. Neque vero aliter fieri potuit, quum id bono unitatis fuerit constitutum . At si Apostolicae eonstitutiones non ante vim, effectumque sortiri possent,
quam a Principibus probarentur, ubi illa gregis Christiani pascendi libertas λ ubi illa diuodcumque ligandi potestas, quam Christus
In Petro Romanis Pontificibus contulit, adseruitque λ Praeterea quis non intelligat; posita hujus Hariti necessitate Ecclesiasticam P testatem Politicae subdi quum tamen Poliaticam
383쪽
DissERTATIO XII. eleam potius in iis, quae ad spiritale regiis men spectant, ecclesiasticae obnoxiam esse, quae superiore capite adtulimus, Patrum Pontificumque testimonia doceant,& ratio ipsa consentiat Sed & ipsa imperantium in Placito Regio exigendo dissensio quantis sacram potestatem angustiis premit. Altero in Resno Beneficialia diplomata Principis consen-lum praestolantur: In altero immunia haec sunt, non alia: apud Gallos ex Regio a. Iοῖς.
edicto Pontificia diplomata Episcopis exhiberi deberent, qui ad Regem de illis intra
triduum reserrent' in Hispaniis Regio Pro tori ita tamen. ut si hujus auctoritate eo-xum exequutio quandoque differtur, ae s spenditur, Maximus Chrisi mearius C arruisvia teste 25 interim certior fiat, suo quantis adsciatur incommadis , et gravaminibus
Respublica via propter multa , quae ab ipso falsis precibus, suggessionibus impetrantur, quae minime Sanctissmus Pontifex effer eoncessurus. Saepe saepius Regum administri quasi vadum tentaturi exiguum quid iuris sibi de. poscunt οῦ ad summa mox convolant sa7J.
384쪽
C A P. II. Quid interim in tanta morum diversitate agant Romani Pontifices λ quam ineant viam , ut Apostolico muneri satisfaciant λ Et ered mus, Christum Ecclesiae suae regimen plane incertum non tam Pontificum quam laic rum. hominum voluntati dimi fisse λ Male enimvero de Christo, ejusque in Ecclesiarissiam studio sentiat , oportet, qui secum ita statuae. At Christo rei quoque publicae tranquillitas cordi esse debuit. Quis negat Verum quid illa periclitetur, nisi in Apostoli- eas constitutiones imperium Principes exerinceant Τ An non satis illi consultum, si imperantibus liceat, quemadmodum certe licet, si quid discriminis jure metuatur, Episcopos in consilium vocare, auditisque illo.
rum sententiis Romanum Pontificem de iis, quae timentur, incommodis certiorem fac re, atque ab illo exspectare praesidium Sed nimirum, ut cum Muiweinio hoc caput conis
eludam sa8) , si si tantum haberent curia o zelantes isti pro decretis politicis, ne in se bonum publicum impingant, quantum pruis decretis Ecclesiasticis, longe melius coninis fultum foret Rationi Status Potitiei. si is modo aliqui Politici, de quibus pene ce is ti sumus, quod in nulla alia re tantum is curae & diligentiae impendant , quantum
385쪽
se in excogitandis rationibus externe specioisse sis, interne occulto veneno plenis: quari tenus hoc modo potestas Ecclesiastica infringatur, & e contra Politica amplietur, si hanc vel illam legem Ecclesiasti eam, deis,, cretum & prohibitionem Pantificiam in ,, Rationem Status Politici impingere ad se. rant, satis est, ut ipsbrum judicium ve- ,, lut oraculum Delphicum adoretur isCA
ry De his fura vide in opere sxpius citato , quod
piaenotatur et Ragioni della Sede apostoliea T. r. p. 1. tum etiam apud Cardinalem AItban in opuseulo inscripto Rappresentane alia Μ. C. O C. di Carlo VI. βρ'o ιε mo-ἀerna pretensione det Regio Collaterati di volo Usminore ,e dare u Rιgio exequatur ad oeni mere di Boue, e terrere
deiιa Sede Apostillea , ct Illustrissimum BEIIugam in lihello supplici ad Philinum V. Hispaniarum Regem c β. IV. num. s3. seo . J quibus addi potest Brasthius de libbertate Ecclesiae c T. II. cap. 37.-
386쪽
Pauca de amitationibus ab ab usu rentra Fe. bronium , qui iterum eum Zail einio comis
I. R Liqua nunc de appellationibus , quas A. Galli ab abusu nuncupant, dicendhmihi ella video. Eas Febronius I in medium vocat depellendorum abusivum Curia Romanae, in Gallia quotidianum optimo jure ubique Uurpandum. ,, Hunc morem, inquit Zallisse einius 2 , primitiv Ecclesia derivat,, Hemouri, ex illis nempe provocationibus, , , quae sat frequentes fuere, dum illi qui se ,, laetos vel a Pontificibus, vel Episcopis , ,, vel Synodis querebantur, ad ipsos provo. carunt Imperatores, a quibus non raro,, dabantur judices , aliquando convocabanis,, tur Synodi. o in hanc sententiam abienoster Febronius, dum ait s3 : o Hoe juruse semper usi sunt Principes in negociis Eciso cleuasticis , ex quo Ecelesia in Imperio,, esse coepit, immo & ab ipsa Eeclesia saeis pissime moniti sunt & rogati, ut in sui sa-
,, vorem eo suo iure uterentur . . . . Hinc ,, est , quod vel primis saeculis videamus abis Imperatoribus reparatas iniurias per Cano. is num
387쪽
num violationem in Iudiciis Ecclesastietais illatas. Sic docet P. de Marea de C. S. M I. Lib. IV. Cap. 2. & probat exemplo se S. Albanasii iasexandriai , & Constantini ,, Imp. Albanasus scilicet a iudicio adve sum se in falsa Synodo TFria reddito Au- ,, gustum appellavit, Princeps vero appellati ' nem suscepit, σ partibus diem dixit, qua
,, se in Con Ori. DO IUerent , sunt verbari Illustrissimi Parisiensis Archiepiscopi I. c.
n. q. qui & exinde rem gestam ex fide,, historiae narrat , ut omnibus, inquit, pa- ,, νων , hanc appellationem ejus generis esse , is quae hodiemis appellationum tamquam ab aba se so formulis adprime respondet. ,, Sed cum Illustrissimi de Marea , tum Febronii pace dictum sit , haec vetera monumenta nihil habent eum Gallis is appellationibus commune. Quid enim haee sunt nisi provoca.
diea inferiore ad superiorem, sed a iudicio E clesiastico ad Paclamentum Regis seu ipsum Regem , tamquam abutente sua potestate oe juris Aictione contra iura , quorum tuitis defessio Regi ineumbit . Porro ex Athanasii ad Comflantinum perfugio, aliisque similibus originem appellationum ab abusu non posse derivari nisi remotissime , , , inde est maniferi stum, inquit Zallis,nius sa), quod talesis pro
388쪽
o provocationes nonnisi simplices revisiones, & retractationes pro suo habuerint scopo, is vim appellationis neutiquam , & fuerint ,, similes illis supplicationibus, & provoc ,, tionibus, Vi quarum provocantes ad Iminis peratores rescripta imperatoria obtinebantis ad iudices delegatos eum in finem , ut hi,, caussas reviderent , & retractarent . De,, quibus agitur in iure Codicis tam Threis se dinani, quam Iustinianei. si Sed quod gravius est, in causa civili, non autem Eccle si astica & spiritali ad Conflantinum Albanarisus confugit, eaque de caussa, ut se contra externas injurias securius muniret. Is enim,
ut recte Duvallius animadvertit so) , is bo- is micidiit, saerilegii , reique mimentariae
,, adcusatus, quae crimina ei ab Eusebianis, , iniquissime imponebantur ad Imperat remis Caussa risum provocavit , quod ipsemet M tota sua Apologia testatur', & praesertim ,, his verbis: Praeelari Eusebiani ut oeνitais,, em, scriptaque sua obliterent, nomen θη se di bis actis praetexunt , quum res ipsa ne- gocium Imperatorium , nan θηοdiae baberiis debeat. quippe ubi comes praesideat , mi se liter Episcopos suo satellitio eivant, oe --,, perstoria edicta, quos ipse voIunt, coire cominis peliant. Ab hac igitur violenta sententia, ,, & quae via facti procedebat , & cui se. ntis. Tind. T. In A a se rendae
389쪽
rendae comes praefuerat, ad Imperatorem A Couseantimum Arba asius provocavit, quod , , Auxandrina Synodus his verbis aperte M. testata est. Quam nibiι culpae in comminis, , fra nosero Athanasio repararent , comesque ,, sua vi imminens plura contra Athanasium ,, moliretur, Disopsu comitis violen iam fugiens,, ad religiin mum Imperatorem adscendit, deis,, precanι iniquitatem bominis , a ess ,, ν iorum calumnias , postulansque , in legitimari Episcoporum S nodus indiceretuν , aut ipse,, suam audiret infessionem s7 . A Quod si
hane suisse Ecclesiasticam caussam dareis mus , id unum colligi cum galliseinio inis de posset, is quod provocationet ad Immo is ratores revera in usu primitivae Ecclesiae se suerint , non ut ipsi forent ludices in
,, caussis Ecelesiasticis, sed ut qua Exequutores & Custodes Canonum suam aucto. ,, ritatem interponerent , iudices darent , is caussas Synodis committerent, & ponde- ,, re auctoritatis suae justitiam sustentarent .
se Haec quam longissime distare ab appella. ,, tionibus ab abusu, in quibus Partamenta ,, Iudices supremi, & observari debeat sor-ς, malia appellationis, quis non perspiciat Τ,, II. Nimium hujusmodi appellabo s quo
sensa a Gallis usurpantur , a .primaevae Eeclesiae moribus abhorrent, ut ex illa earum
390쪽
C A P. III. 37 origo adeersiri possit. Coneilii Pa.
tres audiamus in epistola ad Mexandrinam Eeelesam. Quamobrem, inquiunt , preces ad Religiosi1limor, amaηtissmos Dei Imperat res retulimus , ut illorum humanis- eos , qui adbue mainter laborant , adstruise , reru-xari iubeat, coUituatque, NE QUI 1 IUDICUM,
QUI PUBL CA SOLUM CURARE DEBENT, AUT CLERICOs yUD UET , sus alia rationeis posterum sub praetextam Ecclesiarum qaidispiam contra Fratres moliatur . Quid vero de Hilari. dieam Τ Constanti tim ille ita adloquebatur 8ὶ : Providear deumat Clementia
tua, UT OΜNES UBIQUE IUDI QES , qui Pν inciarum adminiserationes creditae sunt, A DQuos soLA CURA , ET SOLICITUDO FU. BLICORUΜ NEGOC ORUM PERTINERE DE BET, a religi a se observantia abstineaην , NEQUE POSTHAC PRAESUMANT , ATQUE U SURPENT Ev PUTENT SE Caussas C GNOsCERE CLERlC RUΜ. Hate sane verba
commentario non indigent; sed ne illa quiadem Audet ensis Concilii, quod a. CCCC. LIII. habitum fuit sy): Primum , Me tam
Episcopale iudicium CLERICIS NON LIE EAT prostiire I neque inconsultis Sara Otibus suis , FAECULAR A IUDICIA ExpETERE et Si non licebat elericis saecularia iudicia eve N I quo jure in Ecclesiasticis caussis Imperatorum rin Aa a stri.