Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

411쪽

ὴρ a DI S SER T a Tro XII.,, ctoritate, & definitione. Constanter tune S. . gastinuι , Prosper , alii iure damna- tos, atque incassum ad Concilia provocari tenuerunt .... Nihil obstante apo,, pellatione pro haereticis habiti Pelagiani , se Episcopi Sedibus dejecti , ac in exilium

amandati sunt . . . . Non aliter postremis hisce temporibus adcidit , dum Lu- ,, tberant a Pontifice ad Concilium genera4M le tamquam ultimum judicium appeti se runt. Post bullas Loonis X. Hadriani VI.& Clementis VII. publicatas statim a Caisse tholicis execrationi habiti, atque ut hae.

,, retici proscripti , suppliciisque adsecti

s, sunt. Nemo appellationi eorum deserenisse dum, multo minus suspensum existimavit judicium. ., Quamobrem mirum est Iureconissultum, qui quid appellatio sit, ignorare

non debuit, Concilii generalis adversus L petitionem ad appellationes traduxisse. Recessis Imperii Concilium ut haberetur, urserunt non quod Lutheri ad Concilium appellationem ratam haberent, sed quod e re Catholica esse intelligebant , ut tanta No. atorum pervicacia generalis quoque Concilii auctoritate frangeretur. Quei ergo de a inpellatione somniat ὶ Num Romanos Pontifices appellationi non fuisse reluctaturos credit, quum hoc ipsum Leo x. Lurbero critiminia verterit, quod a sua Constitutione a pellasset Τ Sed hactenus de appellatione a dogma:

412쪽

dogmaticis Pontificum Constitutionibus. II. Alterum appellationum genus decre-M , quae in sacri potissimum regiminis dirisciplina versantur , aut etiam graves quas dam Romanorum Pontificum molitiones sperictat. NMalis Alexander I73, & umellius i8ὶ hujusmodi appellationum exempla non nisi a saeculo XIII. repetunt . Multo antiquiora profert Febronius I9J, nempe I. C. riliani Carthaginenses , cujus caussa iudicio Concilii 'Romani sub Papa Melchiade de- ,, ei se, iterum peracta est in Synodo ias ,, iotensi , anno 3I4. a Constantino coacta.

se judicii , quod in Concilio Sardieens

,, adversus Albanasium refricatum fuit post ,, damnationes, in illum a Conciliis , T s, νιο , & Antioebeno, decretas , & post ad- ,, missam hujus Sancti in Concilio Romano is communionem. Idem factum in Conditiciis Cbalcodonensi erga Theodoretum , etsi Leo I. , illi in communionem suscepto Episcopa - ,, tum restituisset . Praeterea Graeci saeculo,, IX. iudicium contra Photium & ejus adisse sectas, a Nicolao I. toties damnatos, inin ,, staurari voluerunt in octava Synodo reluino ctantibus licet Romanae Ecclesiae Legatis . ,, Satisfecit Graeeorum desiderio Concilium, is definiendo, ut refricetur judicium et M

413쪽

,, tuimus, inquit Act. Iv., ων ilii citentur . ,, ac praesenter facta deferendi potesate udia

se Legati quidem reposuerunt , sibi liberum is non esse Romanorum Pontificum judieta, , rescindere, ex eo praesertim , quod praesentibus Photianis Roma reddita essent ἰ,, sed discussio nihilominus & novum judi-

,, ei uni locum obtinuit Hate ex Petro de Marea Febrenius prompsit . Monitus tamen

a P P. Sangalio & Sanet non admodum hiaste provocationibus ipsum de Marea fidisse latetur Σή ; hae enim judiciorum instaura. tiones potius suere; neque verae & propriae appellationes diei possunt, ex qua in illam Dre Synodo, in qua rauga instaurabatur, is νum pissideret idem Pontifex quod est eo tra

naturam .dinariarum appellationum. is Cet

,, rum, inquit ,, a I), hanc qitalemeumque a ,, pellationis speciem, sicuti in proximioribus,, saeculis squum ab extrajudiciali gravamine,, ut elurimum interponeretur 3 ita k in re.,, motioribus veram provocationem fuisse im,, dubium est; omnis autem ad alium luis,, oicem post primam sententiam provocatio. fit ab inseriore ad superiorem . scilicet Petrus de Marea sibi magis quam Febronius eonstat. An non enim fFebronius Archiepi. scopum Parisiensem sequutus constare adnra

414쪽

C L p. IV. go sinat Concilia Provise alia sinuli que magis Patriarchalia 3 suprema judicandi

potestate , A QUA APPELLARI NON P

TERAT, gavisa snt 3 Recte igitur de Mam, ne sibi adversaretur, hasce provocati nes ab appellationibus longe diversas fuisse pronunciavit, quum indicatae sententiae, quarum iudicium in generalibus Synodis infla ratum dicit, praeterquam quod al; quae Syn dorum gesta damnarent, in Romanis Syn dis latae fuerint, & ab aliis nonnullae praeterea confirmatae. Videat nunc Febranius,

quid de ipso sentiendum se , qui quum supremam non secus atque de Marea Provino ei alium ac Patriarchalium Synodorum velit auctoritatem , eum tamen deserat , ut pro voeari ab illis ad generales Synodos , conistra quam suprema Conciliorum auctoritas se. rat . vere potuisse statuae. Fuere autem, ut

se Zal ein adnotavit sa3J, aliquoties hu- ,, jusmodi instaurationes permissae ad procurandam Ecclesiae tranquillitatem. Hujus rei aptissimum exemplum habetur in caussa eilii Caνibaeiveins, qua iudieio Conei. o lii Romasi sub Meleliada papa de ei se it

is rum reassumpta est in synodo .arelatens,, ex rescripto Conflantisi eoacta, eo coloreis quaesito a mnatistis, quod lite nondum ,, plene instructa ludicium nimist propere lao

tam aQ T. II. pag. 443. car) T. In pag. 333s

415쪽

DIss TR T A IO XII. o Alienum putabat Gustantinus is a disciplina Ecclesitae, res ab Episcopo Ro-- mano iudicatas refricare; sed studio pacis,, restituendae nihilominus restaurationem ju-- dici i in frequentiore Synodo Mnatissis ,, permisit, ira tamen , ut non reiecti fue- ,, rint iudices, qui Mntentiam Romae tuleis rant aliter quam alias in iudiciis appetilationum fieri solet. ,, Quare Augustinus de Conseantino ajebat 243: Dedit ille aliud Ar latense , aliorum scilicet Episcoporum, non 'uia iam biecesse erat, sed eorum pervemusitatibus cedens, m omni modo cupiens tantans impudentiam co&bere. Immo ne provocationes

quidem ab inferiore Iudice ad superiorem vocari p sunt. Nam in hisce caussarum reis cognitionibus non superioris judicis ratio, sed nova, eaque amplior, & adcuratior caussae discussio spectatur. Caelesti caussam post Iunoeentιum bis Zosmus cum Clero Romano recognovit . Numquid heic etiam tribunalia duo alterum altero superius confingemus III. Quocumque se Febrantur vertat, nullum ante Frideri cum II. inveniet interjectae appellationis exemplum. Ac vel ipsa pessimi hujus exempli novitas appellationes co datis viris sulpectas omnino reddere deinberet. Verum & alia sunt longe gravissima, quae noxias illas declararent. Plura in

416쪽

pendamus . Appellationes hae primum ad Concilium provocant. Age jam . Qui ad Concilium provocat , vel illud seorsum a Pontifice spectat, vel unum atque idem reis tur Pontificis, ae Concilii tribunal. Si illud dixerit, contra leges Communionis, ,, uti Gerbertisa scite animadvertit asin, imis potestate Ecclesiastica cathedra adversus is cathedram constituitur οῦ tribunal alterum, , spectatur Rom. Pontificis , & Concilii is inter se ex adverso positum, alia ac alia ura prosequens, serramque contentionisse ad scindendam Ecclesiae unitatem reciproin

cans sori instar contentiosi , ac pulpixi . si subselliique scholasti ei , ubi ex instituto' ri more causidicorum adversae partes colli- ,, duntur, actiones instituuntur, atque , quisse caussam, ceu litigiosam, adversus alienam ,, obtineat , superiorque sit , contenditur c

,, Quod Christus Apostolis suis prosibuit,

,, ne more gentium dominentur , estque se adversum paci, ac unitati Ecclesiae, com- ,, munionique potestatis legitimae Veis adeo sicut idem tribunal, ita idem ludi- ,, cium sit in communione potestatis Eccle-

,, siasticae. 8c si quando dubii aliquid, autis ambiguitatis ob hoc movetur, suspicioquem maligna exoritur ,.restaurato iudicis , num. B quam

417쪽

DIssRRTATI XII. quam contraria sententia sin rebus fidei in is prodit; is in iis vero quae facti sunt, novo institiuo examine, ipse Ponti sex sentenistiam suam vel temperari, vel etiam emenis

dari libens volensque patiatur. Quod si vero Concilium non sit aliud a Pontificio tri. bunal , is appellatio a Pontifice , inquieis Duυalitur 27), erit ad ipsum mei Pontio scem, quod certe est omnino ridiculum, is nisi sorte velis , fieri appellationem a Pon- ,, tifice per subreptionem, ut alunῖ prae cuinis palo, non satis insormato ad eum me. - lius informatum. verum hoc non est pro-

,, prie appellare, sed fraudem ex priori ju-

,, dicio factam retegere dc declarare: sicque: is emendationem prioris iudicii procurare .se Non est autem opus, ut pro hac fraudisse factae declaratione , ad Concilium recurisis rarur, quum eam ipsi met judici , aperire,, sufficiat . , , Deinde Febronius appellari vult ad futurum Concilium . Quid autem hoc futurum Concilium nisi commentitium tribunal, quod neque exstat, neque fortassis nostra aetate exstabit. Quapropter si ad illud provocationes admittimus, quid hinc exspectandum , nisi ut remaneant, quemadmodum Pius II. in Constitutione adversus has ipsas appellationes edita adfirmabat, impunita scolara, nutriatur adversus primam sedem rebellio,

418쪽

ιδεννas delinquendi concedatur, o omnis Eeis Hesiamea disciplina, er Merarchacus ordo como: . - p Hoe argumentum Inoen ventu Rodu*bus Mormaciensis Decanus adversus 'erberum Archiepiscopum maxime urgebat his verbis , quae Io- Iannes Gobelinus in Commentari Is rerum

Unitονems Futurum. Concilium , dicis, ι ιγ ο ubi es, Diuνum Concilium Z ubi seo.et 8 ubi tribunal ejus requiνemus Z Pulcra venta, ut impunita βην scelera, metu iudicii avena

ili semper subsister, licet Conc Iium e m T. praesentans non semper actu collectum seis' deat. Unde negare, quod ad sututum Conor ei lium appellar possit ideo quia pro tunsillud non est eongregatum, esset' quod eo tempore subsistat Rclesia . Non dispare iundamento alius sustinebit te mis' pote seriarum non posse appellari ad Paris

lamentum , quasi eo tempore' tum non existat. Nequo

hocce responsum , q*φ' tinet

419쪽

ς O DIssERTATIO XIL saeculo elapso excogitavit ; fuisse a me in Antifebronio 3I) contritum . Si eo uti v luit, cur ad ea, quibus falsum. illud & inos uisum ostendi, omnino siluit Audiat iis

rum me , ac cooptatam a se de existente

Ecclesia Iansentani illius Institutoris conjeiactationem cassam & futilem tandem agnoscat. Existit utique Ecclesia ' at qui ad tuturum Concilium provocant , non Ecclesia in ex iis stentem appellant, quae solum disperia est , sed in Concilium cogendam , quae non exstante, Concilio non exstat . Vinn' videre' Norunt utique appellantes a Constitutione Unigenatus , eam a dispersa Ecclesia adcipi probarique. Cur ergo ad Concilium provo.

cant λ nisi quia dispersae Ecclesiae tribunal

extat, non tamen exstat coactae. Hoc ergo

eum illo se commissuros, etsi salso, quum sperent ac saltem se sua provocatione obintenturos jactent. ut dum celebretur Conciis Ilum . impune sentiant , quod libet, dispe sam Ecclesiam rident, cogendam postulant. Ipsa quam iniicit Pariamensi mentio, id manifestius ostendit. Quid cum Ecclesia Senatum illum Febronius consertὸ Ecclesiam uti

oportet cum natione, Senatum cum Conci- lio'. comparet . Tum enim vero se ludere

in verbis intelliget. Si enim Senatus non feriaretur solum , sed quo demum tempore habendus esset, ignoraretur, nec sortasse, nis

420쪽

C A P. II. 4o Isi quinquaginta aut eentum post annos illius cogendi spes adsulgeret ; quis nisi insanus

Senatum serio appellaret fit natio , culus Senatus vicem supplet, existeret. Quid tum qui ad Senatum provocat , non nationem ipsam dispersam appellat, quae non extante Senatu una exstat, sed Nationem in Senatu iudicantem , quae sane non exstat, nisi Minnatus existat. Quamobrem licet Ecclesia extinstat, eadem , quae indicabam , ex appellati nibus ad suturum Contilium incommoda, ac mala proficiscentur. Inquirendum adhue suo

pererit, quemadmodum Zal eisius, saet) m net, quid antιν,ον dieat Ecclesae dis plina , quid aliquoties Canones, ad quos ipse Galli ν νies provocant, quid solus Ecclesa , an expediat pro bono illius admittere rates appellationes , an nou inde sequatuν eonremptus summ/Pontificis, an non inde detuν omaso ridenis omnes censuras Eecissastieas, vitipendendi omnia iudicia Pontifieis , contemnendi 1llius decreta 'Arevia, Bullas , Consitutiones , protrahendi processus veluti in immeasum hodiernis praecipua tempoνibus, quibus celebratio Coneilii geserasisse nos impossibilis . certe docillima futura

esset at V. Manifesta haec sunt. Febrenius tamen instat s33): Seriem appellationum a Papa ad

Concilium omnium Nationum, ex omni fere

πυο, dedit Febronius Cap. Io. Ex Antis. Vind. T. IV. Ge hoc