Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

491쪽

ELENCHUS

Rerum a Febronio in Anti sebronii confuta. tione suique operis defensione omnino

praeteritarum.

Qui arguitur in pluribus , & in diluis, , tione criminum aliqua praetermittit, quidis quid racuerit, confitetur S. HIERONYMUs ad Pammacbadvers errores Iobans. HierosoLI. Caussa fundamentalis , cur Graeci in schiis sma relapsi sint, non fuit quod Febrenius

dixerat Cap. VIII. 8. n. 7.) Rom. Ponr. Primatus qualem voluissent Itali f. cf. r. I. In rod. cap. I. u. 2. J II. Ne caussa ob quam Protestantes a n bis secesserunt, ab excessiυa Rom. Pont. p restate cum Febronis cap. VIII. 8. n. 3. repeti potest Introd. cap. I. n. g. σ Φ.ὶ III. Lutberant, contra quam Febronius ait π' IV. pag. Io I. sacrarum imaginum culis tui id atriae labem etiamnum ob ijciunt sIn-rrod. cap. I. n. S. )IU. Nec Protestantibus usus calicis conincedi potest quod Febronius p. IV. p. I 3s. disciplinae obtentu adfirmat), nisi errores ea super re suos abiiciant; & eos, ut concederetur , ab illis reapse non discessuros expe-o rien

492쪽

. . 473 mentia nos docet Introd. cap. I. n. s. IV. In Tridentino Concilio , quidquid Febronius obganniat , s vide ejus Indicem U. Trident. Concit. ) fuit plana Episcopo m liabertas circa materias politic disciponares is Ιη-trod. Cap. II. n. s.)VI. S. Augustinus, dum planaria Conedia a posterioribus emendari adseruit , non est , quemadmodum Febronius dixerat cap. V II. . s. n. f., de generalibus Conciliis loquis utus f Introd. cap. II. n. 7. J VII. Tridentinum Concilium falso Febreismus indicavit cap. V. a. n. 6. fuisse variis modificationibus , ae refrictionibus in Polonia receptum Iηtrod. cap. II. n. 7.) UlII. Errat Febrenι- , dum Toletanum Concilium quae Iuliani scripta Benedictus II. damnaverat, ea probasse s cap. Ix q. a. n. 9.ὶ pronunciat s Introd. cap. II. n. 8. IX, Febronii systema Principum auctorit tem evertit. Introd. cap. III. X. Episcopi in Galliis plurimum ab ea libertate absunt , quam Febronius saepissime actat s Intioli. cap. III. n. S.)F XI. Gallicaui Episcopi ab ostentanda ad

Febronii sententiam a. r682. declaratione , sunt maxime alieni s Introd. cap. IR n. IO. xl I. Quae Febronius ex Gauιeana P. Da

ηἱelis historia de S. Ludovico narrat s cap. IX, IX. n. I3. eralibi I, sunt ab eo in. fideliter descripta Introd. cap. V. n. I.)

493쪽

XIII. Danielis Papebroebiἰ locum Febronius s cap. VIII. s. n. s. turpiter deprava invit c Introd. cap. V. n. L. XIV. Aet dream Masium, & ωονgium Casesandrum iis Febranius laudibus extollit cap. IX. 9. n. I 2. ) quas eos minime meruisisse indubia prodant monumenta Iatrod.

cap V. η. g. 3xv. Consilium de emendanda Ecclesia non uit uti cum Lurberano Sebelbormo Febronius contendit scap. IX. IX. n. I 3. J a Paullo IV. damnatum , quod illud Romanae Curiae displiceret Introd. cap. V. n. q. ) XVI. Clemens V. non fuit , quemadmodum Febronio visum est seu, VI. f. I s. n.

I. in resormandis Ecclesiae vitiis segniss Introd. cap. V. n. 6. )XVII. Neque . glexandeν V., quod illi Febronius f eap. VI. f. I s. n. a. ) crimini vertit f Introd. cap. V. 7. J XVIII. Multo minus, quidquid Febronius cap. VI. IS. n. g. in repugnet, V. intriui. ev V. n. 8. 3XIX. Ab eadem Febronii I. c. n. q.

ad culatione Eugenium IV. omnia suae aetatis monumenta absolvunt introd. cap. V. n. q.

datis nihil minus, quam Reformatio aut coriis gruebat . aut etiam cordi fuit Istrod. cap. V. n. Io. in

494쪽

Ius eos Febrenius t l. e. s. s. ad cusat, crumine vindicantur s Introd. cap. V. n. II. XXII. Petrus Alliaeensis cujus Felisonius seispissime urget auctori ratem, non is Theol gus fuit, in cuius verba jurandum sit Ii prod. cap. VI. n. 3. xx III. Iohannes Gerson , quo potissimum duce Febromtis gloriatur, plura docuit quae nec satis Catholicis dogmatibus congruunt , nec Principum auctoritati consulunt Introd. cap. VI. n. q. in XXIV. Cardinalis C anas nee sibi semis per argumentando constabat, & eorum quae adversus R. P. dignitatem scripserat , aliquam cecinit palinia iam introd. cap. VI. m. I. xxv. Almain; axiomata Principum dignutatem conveIlunt Introd. eap. VI. a. o. γXXVI. Tbuantis in iis quae Romanis Ponistificibus passim obile it, fide dignus haud esti Iatrod. eap. n. n. 7. XXVII. Quae de Tνid utino Concilio epistolae Francisco Va*as tribuuntur, eae multis sunt nominibus suspectae L IMνοd. cap. Vl.

XLVIII. Iobannes Latinoius . ex cujus promptuariis Febr mius maxime profecit, quo m roris apud haereticos est auctoritatis, eo minoris esse apud Catholicos debet Inrναd. p. VI. n. Io.

XXIX. Neque aliud de Dupisio, quem Deo

495쪽

XXX. ' Deeem gravamina admodum verisiis mile est universis nationi Germanicae fuisse ab

editore Glduso salso adjudicata Introd. cet, VI. n. I 3. )XXXI. Capitalem bara quaestionem de forma Ecclesiae Monarchica in Concilio Tridenti novitatam fuisse Febronius cap. I. 8.ὶ fal- so adfirmat neque s quod in defensione ait

in Floris. spars. cap. I. g. mi hi umquam in mentem venit , id tantum arictam INDIRECr E. Nec directe, neque in ιν Se ea de re disputatio ulla fuit In Tridenistino Concilio . sed de Episcoporum institu. tione, quae cujusque modi statuatur, ad auteram illam quaestionem de forma Ecclesia

Monarebica nihil facit f T. I. diis L eap. z. n. s. J XXXII. Sanctorum Patrum de Monarchiis ea regiminis praestantia sententiae ; editae a

Deo pro eodem Monarc bico regimine significationes: Ecclesiae symbola a Christo D mino exhibita , argumento sunt, Monarchiis eum esse Catholicae Ecclesiae regimen. Num hae Philosophiea rationes sunt, quas quod huc mraime quadrent, a se praetermitti Febrenitis indefensione ait pag. 3 7. ) Eas certe intactas reliquit dis l. cap. 3. )XXXIII. Abulensis dogma, quod inculcat cap. I. o. Principibus inse-stum

496쪽

stum maxime est dig. cap. q. n. I 3. )XXXIV. In Aciorum loco scap. XI. I 8.3vidit Febromus s cap. I. f. 7. n. o. in certe

caligantibus oculis, totius Ecclesiae regendae Poteltatem Apostolis omnibus, non uni Peis fro concreditam fris I. cap. 6. n. IO.)XXXV. Ex Epistola ad Galatas praeeuntubus Lutbero , Marcantonio de Dominis 3cc. FObronius s cap. l. 7. n. a. in statuit , clare saris emi Amseolorum in potestate aequalitatem

sed egregie fallitur dig. l. cap. VI. n. I 4.3XXXVI. Singulari Gallos injuria 'adficie Febronius, dum s cap. II. 3. pag. 98- ex articulis Smalaridae s Luibero praeside 3 propostis colligendum ait, fuisse saeculo XVI. Uantissimam sententiam regni Galliae , tum

tantum humano, non divine Romanum Pontia

ficem babere primatum fM. T. II. diis. II. cap. I. n. g. pet. I 3. )XXX v II. Febronius , qui in eamdem ealdicorum articulorum sententiam Ctisanum

consensisse scribit ibid. ) dissimulare non debuit , quae Cusanus pro opposita, veraque sententia postea docuit ibid. pag. I s. J XXXVIII. Falso Febranius ait s ibid. n. 6.

p. Io3. Benedictum XIV. non exprimere in ,

quo sensu dici post , supremam Ecclesia --ubiam juνe tantum hamano Romanae Sedi adnexam esse s o. p. I s. J XXXIX. Falsa Febmnii sententia est , ac praeterea ob peculiare, cui ipse nititur, sen

497쪽

damentum erronea, posse pei matum Eeeleissae auctoritate a Romana ad aliam Sedem transferri s ibid. n. 4. seqq. pag. IO. seqq, XL. Quae de Primatus natura ossiciisque Febronιus tradit, ex damnatis Dupinis de antiqua Ecclesiae diseiplina ' dissertationibus sere verbatim descripta sunt sibid. n. 8.ὶ XLI. Hieroumus in epist. ad Evagrium non iurisdictionem Episcopis parem tribuit. ut contendit Febronius scap. VII. q. I. η. 3. Jsed parem tantum ordinis potestatem di is II. cap. VII. n. s. XLII. Quae ex Ss. Greg. Narjandino, &Basilio Febronius s cap. III. I. n. I. ) deSs. Cnνiano, 3c .Albanasio recitat , ea non essiciunt, aequalem omnibus Episcopis in universam Ecclesiam esse iurisdictionis auctoriis talem etiam in caussis Fidei dus. II. cap. VII. n. 7. in XLIII. Numquam Augustinus parem in Carlbaginens & Romano Episcopis auctoritatem agnovit dissil. cap. VII. n. Io. XLIV. Frustra Febνοηius orasmi ep. v. eolligit cap. V. a. n. 9.ὶ Romanos Pori tifices Canonibus ita obnoxios, ut eos justa de eaussa nequeant abrogare .disi. II. cap.

XLV. Librum diurnum Romanoνum ponistificum inconsulto Febronius appellat s cap. U. 2. u. I Q. in quum in eo plura legere sit , quae ipsus systema prorsus convellant

dissi

498쪽

XLVI. Hadrianum VI. Pontificiae in fallitibilitatis hostem Febronius Wap. I. Io. fallo exhibet diff. I l. cap. 12. n. 4. XLVII. Ecclesiae de Pontificis Rom. in fallibilitate sententiam ex Neebile schisma. tico homine nos colligere satis ridicule s cap. I. h Io. n. I. Febronius lubet dig. H. cap. IO. n. 7. pag. 262. seqq. )XLVIII. Bessarionis quoque auctoritatem ad id frustra urget disj. II. cap. I n. 7- pag. 258. J XLIX. Ad Conciliorum generalium coi firmandam auctoritatem iis, quae de Lieinio& Constantino animadvertit Eus bius inepte Febronius cap. VI. q. I 2. n. I. utitur diff. I l. cop. XL n T. pag. 3O4. in L. Quae ad Thessalon inuem ias rastasium vi primatus Leo M. lcribebat , ad Patriarchaelus Febronius cap. III. S. ram detorquet dig. III. c/p. I. u. 3-ὶ . LI. Ex lege 4s. Cod. Theodos. relatio. nes aeque ac ad C Politanos Episcopos, atque ad Ronianos, Pontifices pertinuisse Febro innius cap. III. 7. pag. I 87. ὶ perperam colligit dig. III. cap. I. n. s. pag. 33 - )LII. Gratiani deeretum fuisse ab Innoc. H. Lateranensibus Patribus propositum falso Febronius adserit s eap. II. 8. n. 6. in neque id narrat Ordericus Uitalis , quum ille hujus rei testem appellat dus. III. cap. 3. n. 7. in

499쪽

LII De Rom. Poni. apocrisariis, eorum. que auctoritate plura Febronias scripsit scap. II. I . n. I. a veritate aliena T. III. lib. I. eap. I. n. 6. LIV. Usque ad medium saeculum XII. rariores fuisse ad Pontificem νeeursiones Febronius dum ait scap. III. 7. n. s. graviter hallucinatur stib. I. cap. I. n. 7. )LV. Caussarum graviorum relationes ad

Romanos Pontifices ut arbitros , non ut iudices missa suisse Febronius adfirmat s ea IV. I. n. I. in , sed falsitatis a S. Leotia Μ. arguitur lib. I. eap. II. n. o. LVI. vicarios A postoli eos, quos Sereius,& Iob. VIII. mittendos in Gallias & Gemmaniam decreverant , Gallicani Episcopi d trectarunt, sed non ea de caussa, quam F bronιus t cap. IV. q. l. n. 4 I. ) comminiscitur lib. I. cap. d. n. II. )LVII. Dum Febronius s cap. IV. h. 2sq. 23 I.) Cardinales ob symbolum fidei in

mens Concilio adversus Gilberti Poννetanἰ errores excanduisse narrat , multiplicis fraudis convincitur lib. I. cap. n. 2Ο.

LVIII. Quod in Coneilio Cabcedonens

gati retulerint, Eut chen regulariteν fuisse a proprio damnatum Episcopo Flaviaηo , Febr nium non juvat, hinc arguentem cap. . IV

500쪽

LIX. Negat Febranius s cap. IV. g. mx. 3 saec. XIV. usitatum morem Episcopis fuisse, ut se Dei er .apostolicae Sedis gratia Episcopos inscriberent; sed fallitur cub. I.

cap. q. n. I9. dig. 777- IX. Febronius f eap. IV. 6. n. I. discio plinam, quae quarto saeculo super Episcop xum translationibus vigebat, nos eX Cartha giniensi Concilio a. ab eruditioribus viis ris reiecto colligere, critices saepius omnintatae immemor iubet stib. I. cap. V. n. Io. LXI. Nec minus ridicule testem disciplinae, quae sexto saeculo obtinebat, canonemn Gratiaσo 35. caus. 7. q. I. ad latum, fuctitium scilicet, & ex Udoriana ossicina dein promptum sibid.) citat sibid. pag. aeto. LXII. Quae Nisolaus I. de Episcoporum

depositione statuit manifesto ostendunt. nuulum esse argumentum, quo a Synodis inconsulto Romano Pontifice Episcopos deponi potuisse Febronius cap. IV. 8. n. 4. ) i culcat s lib. I. cap. VI. n. II. pag. I LXIII. Patribus Concilii Tricvini, quos

inter Hincmarus, Febronius adversatur , dum

Episcoporum absque Apostolicae Sedis ad senissu a Synodis minime deponendorum disciplinam novam appellat scap. IV. f. 8. n. q. atque a Nicolao V. introductam lib. I. cap. 6. n. ΣΟ. pag. 3I4. )LXIV. Febrenii axioma l. e. ubi essconsensus , ibi quoque deliberandi atque dissem