장음표시 사용
461쪽
stitutionis Unigenitus natura & indole agi-rur, credendum magis, quam XIII.; majore hic , quam ille cum praeventione Isis quιιών . Decimum. Ecclesia Romana atque adeo universa post Isdorianas Decretales quoddam disciplinae genus cooptavit . Mod Emngelieam , a Cbrisio institutam , in ab Apostolis observatam disciplinam eradica-iit Io .
cap. 6. m. I. pag. 436. se .ceto Febron. T. II. pag. 3os. Conser. inuisse. vi die. T. III. dig. H. eap. IV. n. 3.
Legitimam di eo disciplinam , quae antiquissimis ante Isidorianas Decretales saec Iis viguit, de appellationibus ad Apostoliis eam Sedem , de caussis majoribus Romano Pontifici reservatis atque in his de Epist porum confirmatione . atque depositione, de Cone liis sine Romani Pontificis adsensu nota celebrandis . aliisque. id genus non paucis. Haec enimvero disciplina est , quam Febr nisu omni nisu conatur convellete PL
462쪽
FEBRONIUS IURIS CANONICI, QUOD TRIBUS , AUT QUATUOR PA. GELOS CONTINEATUR, EGREGIUS CONDITOR.
Nonne, inquit Febrisnius c I praesarer Miusmodi compilationes f decreti , & decretalium J . . . oblivioni r ere , subrogato PDRocanΦnum corpore λ . . . . Reducatur ergo a
disciplina θ' regimen Ecclesiae , iuxta votumae desideνium Tridentinorum Patrum ad temminos quature primorum Conciliorum , o omnia salva erunt c 3 ὶ , marsupium eum primis 'Canones enim quatuor primorum Concili rum paucissimis pagellis comprehendentur.
FEBRONIVs LIBERTATIS ECCLESIASTICAE, QUAM ECCLESIA CHRI.sTI HACTENUS IGNOR Α-vIT , ADSERTOR.
. Libertatem Ecclesiasticam in eo Febrois nius potissimum collocat , ut Romani P.ntufieis
463쪽
ficis iurisdictionem respuat . Haeccine liber. tas est , quam Christi sponsa non exhorrc
v I. FEBRONIUS SCHISMATIS INCENTOR.
Quid magis schismaticum, quam in id adlaborare, ut Principes, Episcopi , populi
debitam Romano Pontifici obedientiam denegent 8 At ne alia indicem Febroniani operis loca, nonne id unum Febronius suaderenititur in epistola de subtractione obedientiae Romano Pontifici ribitae Τ si)
Exemplis opus non est. Utrumque quod contra eum scripsimus , opus , illa abunde suppeditat s I . .
Quamobrem mirum non est, Febra iam dialecti
464쪽
tam duce P. Furiano Dalbam IAoumm Piarum intii de ratione recte sudieandi tam acriter insectatum fuistist T. II. pae. - . Hi ne siritieet timebat sibi a di Ie hieortim synogismis; illine haereticorum, qui nihil maispis quam dialeaicam artem formidant , mi terebatur . At Dathami sui pace dictum esto , quae pro dialecticae in Te logicis rebus usu non Cantis solum, aliaque paullo antia quioles Scholastici, sed magnus Petamus in Prolegomenis, Totirneliεις, Gortus, ceterique Scholastic dogmaticae The Iogiae institutores tradiderunt, ejus odi sunt, ut nemo pru- dens refragari illis possit. S. Basilius mille Febroniis praeis sat ; ejus autem haec sunt ad cap. I. Isaiae r saeuitas ι dialoctica muri instar est doematibur, quod ea non finit se eite diripi, & quorumlibet ineursioni pateve . Confier. Bene dictinum Gerbertiam in eo libello, quem de ratione Exerciti
AC RECONDIT l ORIS CUJUSDAM LITTERATUR E OSTENTATOR.
Non uno loco Febronius hanc suam litteraturam jactat. Quamobrem Babiat Lu-rberant , & Jesultae Κleineri libros adversus se scriptos , adscito Auli Jordani nomine , comparans ait f IJ , magis Me in parte imgeouum esse hunc Catechistam , quam Iesu i- tam . Ille sinceritarem scopi, pietatem, pro E
clesiae salute curiositatem, ERUDITIONEΜ Feinhronio recognoscit, isse vero scopum larvatum, Nietatem, temeritatem , Ecclesae penurbationem, partis Episcopos unicum sudium , pa
465쪽
νum ERUDITIONIS ex penu propria eidem obis
x Fatendum tamen est, Babiariam nonnihil de suis hisce laudibus postea remniasse. In Gauleo enim libello , quem saepius appellavi, ait pag. 61. r ea serote iam suIIfice maufeste ae dὸ μυ-re, εω iι n' ν ait c exeMIentes
FEBRONIUS IN PATRES , VETERES ROMANOS PONTIFICES, IPSAMQUE TRIDENTINA Μ SYNOOUM INJURIOSUS ET CONTUMELIOSUS.
466쪽
generatim dictum ς de HieνoVmo vero noistat verba utcumque turgida sχὶ . Plura suse
tificiam auctoritatem extendere nititur ) . ,, .ante fassas decretales Pontificia auctoritasM-iηtra suos fura continebatur , sic feren
te humanae conditione infirmatatis, quae a m
,, gna sublimitate saepe augetur, & superio- ., ri potestati plerumque incitamenta addit ,, ad se se altius efferendum cum depressio- ne Tatium argumentorum haudi, pauca , sive adtentara , sive in effectum ,, redacta, hoc ipso Tractatu exhibemus , , , ex s.culo II. in Victore Cap. IX. 7. ,, n. L. Saeculo III. in Stephano Cap. VI.,, '. Saeculo V. in Innocentio I. Cap. V.,, f. a. n. 2. in Bonifacio Ι. seu potius Zo- simo Cap. v. o. n. s. in Leone Μ.,, Cap. IV. II. n. a. item Cap. V. M q. n. 3. liti. d. in Gelasio Cap. V. 8.,, n. I. Saeculo VI. in Gregorio Μ. Cap. V.,, 4. n. V. Animadverte autem hos omnes Pontifices Sanctorum Catalogo a
467쪽
De Tridentina vero Synodo satis sit adis scribere, quae in utriusque Tomi Febreniani indicibus imuntur : In multis dispositionem
Isidorianarum Dreretalium sequitur . . . Hinc emendationes patitur so in . Hoc Concilium Disvioribus tantum disciplinae malis remedium tuis sit , rei ctis gravioribus .... D eo Episcooporum caussa sat male babita f7J.
Piget id recitatis Febronii locis eonfiris mare satis de his diximus cum in Mati eis .ionis tum in Antifebronio υindicata χὶ .
468쪽
449x I. FERRONIUS FESTIVUS AC LEPIDUsHOMO EST, QUl ASPERITATEM STILI ADVERSARIIS OBiICIAT, IPSE IN EOS INCLEMENTISSIMUS.
Singulas has quaestiones , inquit I
hannes a Caloνe , ieii larvatus Febr missis ) . . . ex genuinis monumentis diluciis dat J. Febronius , ea propter a suis adisse versariis probris & miris schomatibus imis petitur . . . Inter hos Gνπον ius Trainweio Neque sere mitiores in eum sunt
is pler turpe hoc agendi scribendique genus,, propriae existimationis iactura apud viros ,, honesti amantes satis mulctati . Non mi. nor Evangelicae mali suetudinis & Chri- ,, stianae caritatis , quam veritatis habenda ,, est ratio . Caritas autem in corde puro, ,, patiens est, benigna est , non irritatur, , , non aemulatur , non agit perperam , utin,, que addit .augumnus lib. contra Litteras ,, Petiliani Cap. XXIX. n. I. sine sue bia de veritate praesumit , sne saevitia pra, , veritate certat. Haec magnus ille non ve- , , ritatis minus quam Caritatis Doctor 8c,, scripto & opere monstravit . Etenim in Antis. Vind. T. IV. F f sui
469쪽
se suis adversus Maniebaeos , Pelagianor', m. natissas, aliosque tam sibi quam Ecclesiae is adversarios adsiduis conflictationibus id , , semper diligentissime cavit , ne quemis,, piam eorum injuriis aut conviciis laede- ,, rei atque exasperaret. Qui secus scribenti do & disputando fecerit, is profecto nec , , veritatem sibi praecipue cordi esse , nec ,, caritatem sectari se ostendit. Non renuo , quamquam aliqua essent
in hanc rem adnotanda set ) . At quid ipse
tam saJ Conser Peraυium in Uenebo Neriaea Minoentii LGvis cap. XXIX.s J Similia sint illa clT. II. pag. 34ς. r innumeris
zaecariae allegationibur , feta veritis eavillationibus , ------- - uanta temeritate Iesiaita Biblistbee
sitit ιiisum Febronii manifestae impietatis s quod nus quam mihi excidit I in apertum contemptum, oe erudelem Ailaereationem Romanae Curiae eonserotiam dixerit, eamquν seditiosum nominaverit - - - Itiste mettiebat f ibid. past. 3 43.Ine sua seripta extra Italiam SIBILIS EXCIPERENTUR . t J Italos saepe Febrantur lacessit. Cupiuitas inquit T. II. νου. xt 8. , a saeris Canoni s omnium malorum, sive m ris , sive doctrinae , radix esse dieitur : baee praecipue regnatvvd Italos , ex aequo gloriae , dominatur, atque pecunia eupidos , ne quid dicam de eupiditate obseaena . o insignem hominis earitatem l Sed ne mirere Lector: Italia RR. Poν
scibus magis quam alia terra subiecta T. II. pag. 6s7 eu
470쪽
is tandis que Febronius est un docteur ache.
'. T. I. an. a. p. I. z. C' est un mauia
Eadem de caussa quid conviciorum in Ramanox non iactast blandus Feb onivry Pergit ille eo loeo: Hae scupiditas IRomae in Iancta tirbe ad frandalum populorum residet, sminis palam, ab Dyoeritis clam exercua r unde oe vulgo Romani dicuntue boni Catholici, pessimi Christiani; utque notum iIlud euiusdam, me oris. Romae fui, ct fidem se vavi. Romanos alibi s T. II. pag. s a. a vindicativos ν'caro,