Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

61쪽

41 DIssERTA Tio I t. ,, dorum sententias retractare , & si iustum , putaverit , irritas reddere potest . . Idem is quoque consilium maxime perspieitue in ,, Capitulis Hadriatis tributis , quae ex ap ,, eryphis prxsertim epistolis decerpta, ap ,, cryphorum doeumentorum veluti compen. dium & eompilatio vocari queunt. Pl ,, raque enim illorum capitulorum eo sp - ctant, ut ne Episcopi accusari a quibus-- libet possint: nec, si aceusentur, accus ,. toribus facile deferatur , sed ex multis', caussis tum accusatores repellere, tum 1 si dices liceat recusare ἰ ut Synodorum rein

, , tractentur iudicia, & alia ejusdem gens,, ris in apocryphis similiter ingesta , ex quibus si omnia ad Episcoporum, qui ac

is cusantne, expoliantur, deponuntur, Dissi trocinium , defensionem atque praesidium ,, collata, atque conficta credantur , nemo is iure possit revincere. III. Ad mariam nunc quaestionem prope. ro . Uydori epistolas subsidium fere eo Nie lao I. in redui Ias, iterum audet Febronius adserere s 83 , Atque haec quidem post Petrum

de Marea sententia ita obtinuit, ut non se. Ium Vam penius , Gisberina . Mumessius spinsto aliique transalpini Scriptores Nicolaum pro illis acerrime pugnantem exhi. beant ,

62쪽

A P. IV. beant, sed ipse quoque muriansis Episcopus Barrabolus sis Nicolaum I. illas suscepisse . illis usum esse, immo & easdem ab omniis bus suseipiendas mandasse adfirmet . Atqui certo certius est, ut ex ipsius Nireui I. litisteris in . 1ifebrento Ia) palam seei . ante annum nihil de Udorianis epistolis Miseolao innotuisse. Ipse deinde aliquid de illis ex GaIlia adcepit , quumque Galliarum Epia scopos, ubi suae intentioni haec sufetari comspicerent, iItis indeferenter uti animadverteret, in eos ex his ipsis epistolis argumentum sumpsit. Porro quum ad vim harum decreis talium declinandam Galliarum Episcopi non exstare illas in Codice Canonum respondis.

sent; hanc eorum rationem consulare

adgressus est in XLVII., quam ad illos a nono 86s. scripsit epistola . Vera itaque Nais talis . laxa,dνι scripsit Ii Nisolorem sis munctae naris virum, & eruditum Pontia is ficem . Epistolas veterum Pontificum , is quas apprime noverat supposititias, is propugnandas non suscepisse , sed hoc ,, num contendisse, Gallicasas Antistites ea. o rum auctoritatem inefficaci ratione impe- is tere. Gallicaui enimvero Episcopi hae uois na ratione illas reijεere videbantur, quod is in Codice Canonum non essent e quam

63쪽

rationem , ut nullam ostendat Ponti sestis ita contra eos ad hominem argumentatur, , Porro si ideo ηρn esse decretales episeolas p ,, scorum Pontificum Romanorum admittendo,, dicunt, quia in Codice Canonum non habet ,, rur adscriptae; ergo nec Gregorii Sancti, nee,, ullius alterius σηre, vel post ipsum fuit, sis aliqvad insitutum, τει scriptum recipiendum,

,, eo quod in codice Canosum non habeatur aι,, scriptum . . . . Sed quare multum immoremur, ,, quum nee ipsas divinas Scripturas novi

veteris Tes amenti iam recipimus, s sos duxerimus audiendos. Etenim neutrum horum in codice ecclesiassicorum canonum babetur inferis, , tum Haec porro mirifice confirmantur

ex octava Ni ui ad Michaelem Imperatorem epistola, licet enim ipso illo anno 86s. eam dederit, in eaque suae Sedis privilegia strenue propugnarit , nullum ex Udorianis d eum entis appellavit , sed genuinas cum prismis Gelasi litteras. Hinc enim pronum est colligere, Nicolaum Gallis Episcopis non ariliam ob caussam Udoriana decreta obiecisse, quam quod quum illos ea recepisse nosset , niis ipsorum armis eos adgredi consultum duxerat; contra vero adversus Photium , ejusque Sectatores ab illis proserendis abstianuisse, quod num genuina essent, subdubitaret. Exstant haec in Antifebronis diligenter perispensa, atque illustrata: quod idcirco moneo, ut novo si Lectoribus argumento , quam

64쪽

C A P. IV. 43. nugatoria haberi debeat Febroniana defensio.. IV. Praecipua superest de vulneribus ab

I Gνiasa collectione disciplinae inflictis

disquisitio . Hae e Petrus de Marca , haec Baluvius , haec Heurius , haec Racinius , haec Oberbauserus exaggerant , deplorant que . Istorum querelas Febνonius refricat.

Iterum ajo, quod capitis initio edixi : utus ab Udorianis decretalibus maxima veteri disciplinae illata essent vulnera, satis esse Cain tholico homini deberet, in re mutationi o cujusmodi est disciplina , a Romanis Potitificibus, Ecclesiaque illis obtemperante novam hanc disciplinam antiquae fuisse suffectam. Addo autem nec novam, quae postea obtinuit , Udorianis illis epistolis esse tribuendam disciplinam, & salso novitatis a gui non pauca Isidoriana disciplinae capita. Enimvero, ut recte Ballar inius si ), quod is de novae disciplinae introductione inseritur, stultus quidem plane fuisset impostor ,, si sperasset suam collectionem adceptum is ab hominibus , quae novam omnino

,, disciplinam a sui quoque saeuii moribus,, & consuetudinibus abhorrentem contiue - ,, ret. Quod si quaecumque contra consuetu-

,, dinem ingeruntur , etiamsi bona & utilia ,, sint, ipsa novitate perturbare solent; mul- ,, to magis de iis timendum erat , quibus

is disciplinam per se optimam , & sanctiori-

65쪽

DrssERTATIO IX. si bus fultam legibu , longoque usu ab oni. nibus receptam quispiam evertere di i m.

,, mutare contenderet. Nuni autem tum ub,, tu , clamores nulli auditi sunt ob induis D ctas decretales apocryphas, nisi in ea par ,, te, quae ad Episcoporum caussas & iudi- ,, Cia pertinet: de quibus aliqua apud ,, Marmn legηntur & in epistolis Forte, inquit idem Ballarinias' Isin , in ea is Galliarum parte, in qua est MNuntia, ubi ,, eas supposititias merces fuisse labricatas

is prubabilius conjecimus, disciplina in ipsis

M proposita, Quoad rariores quoque casus si is qui nullo aliunde exemplo aut testimonio,, fulcireptur aliquamdiu ante ἐβδενum in v ,, luerat S. Bonifacit Episcopi Moguntinia m,, pera , . qui Apostolica legatione praeditus, ,, quantum Apostolicae auctoritati deferret , D eamdemque observantiam in eam regi ,, nem inducere studuerit ex eius epistolis ,, liquet. Vide inter ceteras eius epistolamis Ios. ad Cudberibum Archiepiscopum Cam,, uariensem, in qua aliquot praecipua disciis plinae capita ab eodem Martyre & Ge ,, manorum Apostolo iis in locis instituta. se ac in 'eud Is orianis decretis postea ro,, petita φxhibentur. Idem quoque spiritus in is successores ipsius Lialum, Ricussum .is garium transivit , ut ex aliis documentia is constat . Quod si decretalta

66쪽

C a P. IV. Uri eam disciplinam praeserunt, quae . . . lam se diu ante saltem iis in locis vigebat, ubi ,, Pseudo. Udorus illas condidit ' num aequa is sit illa reprehensio qua novae disciplinae,, introductio ipsis decretalibus adtribuitur, se quivis intelliget. Negari tamen non posseis Videtur, quin eadem disciplina latius su rit propagata , & magis multo atque s is cilius inoleverit postquam eaedem decret les editae ac divulgatae fuerunt , & mox is in quibusdam concilis laudatae, ac subin- ,, de etiam insertae in collectiones

πιι, Burebardi & aliorum, quae ob tuam se brevitatem ae methodum magno usuέ,, suere, V. Dixeram praeterea non pavea IFAriari disciplinae capita falso novitatis algui. Namin. illis ipsis Episcoporum caussis atque judiciis de quibus Galliarum Episcopis cum N, colas I. sontroversia fuit , quam multa in 1 orianis epistolis legere est veterrimae disciplinae . isonne inquit iterum Baileriori Io), caussae majores, quae circa aeuis cusationes Episcoporum versantur , certis D antiquorum Pontificum deeretis Apostoli - eae Sedi reservatae . sine ejus adsensu defi.,, niri non poterant λ. . . Nonne Episcoporum is appellationes ad eamdem Sedem antiquisse canonibus & consuetudini, nec non pri se in tus juri innixas, probavimus . Ne

omis

cro T. m. S. Leonis pag. Ce I. n.

67쪽

48 DIssERTATIO IX. M omnes promiscue recipiantur ad accusano,, dum Episcopum cautum suerat in Can se nibus Codicis Africani I 28. I 29. 13 o. &ν, I 3I. nec non etiam canone sexto Conciri

,, lii C P. quem ex Graeo Codice Nιeolaus,, I. laudat epistola octava . Episcopos eje- ,, Hos & suis rebus expoliatos non cogenis ,, dos ad iudicium, nisi peius in suum gra- ,, dum restituantur, & omnia eisdem ablata ,, redintegrentur colligitur antea deere tum ,, ex Codice Ecclesiae Africanae C. 87. Haec

,, & alia eiusdem generis, quae novae disci- ,, plinae a Pseud Udorianis decretalibus in- ,, ductae tribuuntur legere licebit in ' epist ,, lis 8. p. & 38. Nicolai Ι. qui tamen ea ,, non ex illis apocryphis, quibus carebat ,

, , sed . ex antiquioribus documentis confir- ,, mate quemadmodum ante ipsum fecerat

,, etiam Gregorius IV. in epistola prima ad ,, Universos Episcopos , in qua Alarici Ce-

, , no manenses caussam sibi reservat . Idem dic de aliis disciplinae capitibus,' quae Febr nius recenset I7 , nimirum ad Romanam Sedem contra primaevum flatum , Sanctissmis nonibus firmatum , viteν transiisse ius ex clusivum erigendi novos Episcopatur , Coin m tionem Minionis omnium Episcoporum , tu

de earum volore cognoscendi, criminosorum 'μμ'porum depositionem, aliorum, tran lationem jν Aandi vel negandi veniam , cogendarum partis cula.

68쪽

ε A P. IV. 4'

muriam Synodorum , atque earumdem vel adis probandarum vel reprobandarum', m aha plura. Haec enim quae Febronnu nova appellat,

antiquissimi esse sere omnia aevi superioribus dissertationibus comprobavimus. Ipsum illud

ius dandi vel negandi veniam, cogendarum par ticularium isnodorum, atque earumdem vel avi probaηdarum , veι reprobandarum antiquitatis

suffragio non destituitur. Quod enim a Iulio

I. ad Orientales scriptum fuit : an ignoratis hane esse consuetudinem, ut primum nobis seriabatur , m bine quod jusum doeernatuνὶ multo ante Udorianas epistolas adceptum novimus, ut absque Romani Pontificis adsensu vel nulla celebrari concilia possent, vel certe ill rum acta auctoritate carerent. Testimonium valde antiquum in priorem illam sentenistiam invenio apud Socratem si 8) ex vetere

jbanii Scholastici interpretatione ry et

Regula Ecclesiastica iubet, non oportere praeteν sententiam Romani Pontificis Concilιum celebrari. Licet autem graecus Socνaris textus Vocem Conciliam non exhibeat, eamdem tamen sententiam concinet , quae ad Cone ilia pertinet: Ecelesastiea regula vetet , ne absque consensu Romani Pontificis quidqωam in Ecclesia decernatur, utique in Conciliis, haec enim regula Synodi caussa in m dium ad fer tur . Epiphanii vero interpretatis. Antismia. OV. D satis

69쪽

so Dissa RTATIO IX. satis ostendit , ne apud Latinos quidem id fuisse tam paradoxum , quam Ferionis videtur . De altera porro Iuliana sentemiae explicatione, qua synodorum quarum eumque actis auctoritas demitur, nisi Romani Ponti. scis adsensu firmentur, testem habemus 'menum seto) , qui illam his verbis reddi.dit: legem esse Ponti iam melius apud cuborum Ecclesiasicam) ut pro irritis ha4eantur, quae praeter sententiam Episcopi Romani gesta. Iuliuι quidem de Episcoporum caussa loquitur, quae intcr maiores eensentur' ut de his propterea , non de quibuscumque alii Provincialium Conciliorum iudiciis , caussa quoque par sit intelligere. Verum id, quod in Udorianis epistolis tamquam n vum Febrantur. insectatur , nullas Synodos. nec ipsarum decreta , s Apostolica careant auctoritate, di confirmatione, rat3 esse pos

se; ad iudicia potissimum de Episcopis peris

tinet, ad maiρres caussas, de quibus alia atque alia antiquorum Pontificum decreta a neu -lsidoro memorantur, atque a Febreni.

carpuntur.

VI. Vulgaris quoque I disiaηis epistolis querela est a Febrenis non semel istrata, Μe. tropolitarum luribus eas plurimum detraxisse . Non negaverim. Sed illud primum anum adverto, non ea ex veteris Ecclesae sensi suisse Metropolitarum jura i ut cohiberi a

70쪽

C A P. IV. st

Romano Pontifice minime possent. Vieari rum certe 4 postolicorum in Gamis ustrio aliisque Occidentis Provinciis auctoritas M tropolitanos aliquantulum coercuit. Nam iu

lis ne ue inscio, vel invito Mdis Apostoliis cae vicario ordinariones h here sal) quod

tamen priecipuum Μetropolitarum jus fuit , neque ad Apostolicam Sedem suarum Pr vinciarum negopia absque ejusdem Vitarii arbitratu referre licebat saet) . gosimus P que dum neminem qui ex q-ιων Galliariun parte sub quqlibet Ecclesiastico gradia Romam

venire contenderet , vel alio terrarum ire diis

iropolitani Arelareptis Episcop, formara ad peret, ceteris illarum Regionum Μetropoliistis nonnihil auctoritatis imminuir . Bonifaricius quoque Germanorem Λpostolus dum , P tra de Marea non dissentiente 243, morem induxit, quo Metropolitae se Romano Pontiis fiet obedientiam praestituros iuramento pollicebantur, paullo aristioribus illorum potest tem finibus conelusit. An vero Romani Co