Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

31쪽

luti germanus Canonum Codex adciperetur, epistolae illae secerneremur R Nullam equidem video , nisi fortasse inscriptionem , ut quae suburbicariarum Ecclesiarum Episcopis inscriptae essent epistolae , eae a Papa uti a Metropolitano, quae Antistitibus per Baisam constitutis , ab illo tanquam Primate , quae ceterarum Occidentalium Regionum Praesulibus, ab illo veluti Patriarcha prodiisse dicerentur. At nimium fallax mihi est hocce distinctionis indicium quum s quod alibi m nui ) quae ad unius Provinciae Episcopos, primo mittebantur epistolae , eae mox ad alias quoque regiones ab his ipsis Praesulibus dirigi saepe Pontificis jussu debuerint . Neque' porro hoc destituebantur signo , postquam

Romana Ecclesia Dun i collectionem pro- haverat e quamobrem nihil caussae erat cur etiam tunc distingui nequiverint . Hoc Verius Febronius dixisset , non debuisse illas distingui. Omnes enim Romanorum Pontificum epistolae ad quoscumque demum missae legantur, si ve Provinciae Romanae, si ve Italiae, sive aliarum regionum Episcopos, P lerum auctorem habent, qai in omnιbus admianiseratiouis suae protegit, tuetur haeredes I fJ. Quamobrem auctoritates Aposeolicae Sedis non semel, ut alibi observatum a nobis est; a inpellatas invenimuS.

VI. Iam illud quoque quam pariter ab

32쪽

C A P. I. surdum est, quod a deletis Turcarum imperio Orientis Ρatriarchatibus Febronius colliis git . Qua in re non arguam , quod impia Mahometi lege per orientem praevalente cessasse

illorem exercitium Patriarchatuum adfirmet .

Eos enim cum Amonio si 8ὶ rectius dixisset quoad bona Patriaνchalia exstinctos ab IN Fatore Turcarum , quoad potestatem ab haeνes

vel secessione schismatica in sedibus flabilita. Illud planesidiculum, quod id faciliorem re

rioremque velit in Ecclesia fuisse occasionem Paritνiarchalia iura cum Primatialibus confundendi. Errat Febronitis. Orientalium Patriarchatuum exstinctio Romanis Pontificibus occasionem dedit Pontificiorum jurium in earum gentium bonum quoad liceret diligentius exeriseendorum' neque enim ut Occidentis Patria chae Orientalibus Ecclesiis pro auctoritate prospicere potuissent . Id el. .-ονtio sI9 est ordinare sabiliter novor Pastores , seque titulo novae insiturionis missionis , confirmationis , seu fundationis ilios Patriarchatus aggrvare Patria archatui occidentali . Nolim ego inanem denomine litem viro docto Obmovere . Nam& ille id ad Romanos Pontifices spectare quoum adserat, quia ad succeseras Petri iure dia

rectionis pertinet gerere curam omnium ovium

Christi illisque modo meliori, quo potes, provis dere de idoneis Passoribus , rem tandem ad Pri

33쪽

i 4 DIssERTATIO IX. matum confert. Ecclesiae enim Romame Praeis sulibus cura omnium ovium Chri ii non est,

nisi quod universi Christiani orbis sunt in

Petro constituti Pastores . Hinc autem quae iurium Patriarebatium , & Primatiatium conis fusio oriri queat praeter Febronium videbit nemo. μι defetente omni competitore, seu I gitimo contradιctore faeile Dir Romano Pontifei quameumque Disitualem Monarchiam adtribuere. Itane λ Verum quis quaeso abrogatis Orientis Patriarchatibus Romani Pontificis competitor , seu letimus contradi ior desecit λ Iis, quae in a Pontificibus gerebantur, umquam. ne Orientales Patriarchae adversati sunt e Ia Occidente tamen praesertim Patriarchalia jura eum Primatialibus confusa Febronius queritur. Sed ne in rebus quidem Orientalibus Patriis archarum ullus, nisii cacius quispiam , aut Photius , Romani Pontificis aulioritati obstulit. Legat Febronius Genarii Sebolarii Patriuarchae Consantinopolitani, quem a. MCCCCLX. obiisse Panυinius tradit , defensonem quinque capitum , quae in Sancta di M. cum nica Florentina S=nodo continantur Romae excusam a.

Is 79., inveniet fetoJ Pontificem esse Petri sue cessorem , m Vicarium Salistorii NVstri Iesu

ET GUBERNANDI, ligandi , solvendi , ν darguendi, benedicendi , maledicendi , corrigendi

34쪽

C A P. I. ae medendi; SOLUΜQUE ILLUM habeνe saeuia satem de fide , Sacerdotio ea pinendi . Hi sum competitores , hi legitimi contradictores , qui eversis Oνientis Patriarchatibus , desecerixunt. Utinam horum plures in Occidente nostro exstarenti Fortasse quod Pontificis primatum in Horentina Synodo adeo luculenter expositum, confirmatumque omni convicio. rum genere lacessant, non impune Febroniani ferrent, id enim non a doctrina princisci eum

eodem Gennadis sar) intelligerent, st. ab animi navitate, falsa fluita praesumptione , o gloria inani , quam ex vulgi imperitia aac

pantur.

35쪽

Alias auctae Pontifieiae auctoritatis caussas Febronius proponit; meritum nempe sanctitam 9 eruditionis gloriam , quae Romanos

Pontifices saepe ornarunt' item nomina Reinctoris , Pastoris & capitis Ecclesiae uniis Versae , quae summo Pontifici tribuuntur rEas εος capite perpendistis, ad Febr ni i institutum inanes OendimuS.I. o Epulss fractisque novis conatibus , .L quibus Febronius summi Pontificis auctoritatem praeter fas amplificatam ex Pa. triarchalium, atque , ut ipse loquitur , Priamatialium iurium confusione , colligere niteabatur , de aliis , quas ipse commentus est, tantae adcessionis caussis instauranda nunc est disputatio . Prima illa occurrit , quam F hronii verbis in ipso capitis titulo proposuimus, meritum sanctitatis, m eruditionis gloria, qua Romanos Pontifices saepe ornarunt. Eam dem in primo opere caussam adtulerat. Reinposui ego si ) tam abesse , ut Romanorum

Praesulum sanctimonia praeter rus Pontificiam dignitatem auxerit, ut quos illa ornabat , Pontifices ab omni salsorum Iurium usurpatione deterrere omnino debuerit. Quid illeὶ liud

36쪽

C A P. II. II Aliud est, inquit 2 Pontifices bis dosibis abuti , aliud populos singularibus Superiorum

meritis ad ampliorem erga eos veneνationem mincircumscriptam submissionem trabi . Sed meis minerit, velim, ipsos illos Pontifices veluti suae sanctitatis fama in alienorum lurium perniciem abutentes a se in scenam fuisse protractos . Nam quonam spectabant , quae

de S. Leone Μ. dixerat L 3J difficile haud illi suisse, a Ualentiniano III. IN. fCUIUS

derogans p nisi ut S. Leo gratia , qua apud. Imperatorem pollebat, abusus intelligeretur. Sua ista relegat s4 : Leo disciplinam cor is tinua serie custoditam praetergressus , sum

,, que sedis amplitudini quae Sanctorumis etiam virorum infirmitas est rius KQuo STUDENS , in hoc negocio vel ab ipso-j, rum etiam Sardicensis Canonum, quorum is maxime auctoritati incumbebat , sanctio- is ne recessit . Denique cernens , hoc ine is pium suum novum esse , & sententiam ,, suam nullam in Gallia vim habituram , , , pro ea, qua apud Augustum, tum Romais praesentem , pollebat auctoritate, a Vale se riniano III. Imp. reseriptum impetravit .

Nihilne in eo , qui suae Sedis amplitudini Antis. Vind. T. IV. B pIω '

37쪽

.18 DIssER TATIO IX. plus aequo studebat, cernebatque , Me inreptum suum NovUΜ esse , ac propterea ab Impera. tore rescriptum elicuit, suspicari est sin minus fraudis, saltem in sestae alienorum jurium occupationis ex Sanctitatis Suae fama subropiaes Frustra igitur , ut sua dicta tueatur , nunc Pontifices excusat , & ad populorum venerationem confugit . Hoc pedem reserre est, non cum hosti; conferre.

II. Nec vero quidquam proficie , quum populos sinctitatis, disrinaeque existimati ne ad ampliorem, immo & incircumscriptam submissiοηem trahi nos monet . Quid enim tanta populorum submissio effcietὶ Hoc deismum, ut quae sancti illi, doctique Pontifices jusserint , facilius ac reverentius eXci. piantur λ At hine nihil amplitudinis Pontiliciis juribus adcrescit; totum ad eorumdem lurium agnitionem , observantiamque deflectitur. Vel enim justa sunt , quae a Romano Pontifice populis proponuntur, vel injusta. Equidem quominus injusta habeantur, obstat Pontificum sanctitas , cujus illos abuti opinione vel ipse Febronitis nunc negat. Verum

si justa sunt, populorum ne in Romasa sedis sanctiones reverentia illas ultra aequitatis r gulam exporriget Illud certum , exploratumque, Romanos Pontifices quo sanctiores, doctioresque suerunt , eo serventiore studio suae Sedis iura explicuisse , ae vindicasse 'Iulium I. Damasum , Ianocentium , Zosmum,

38쪽

Plura, quae ex eorum monumentis eum suis seriore, tum novo hoc in opere saepe ad tuisimus, ac porro recitabimus, lutulentissimo sunt argumento . vide quaeso . quanta Minsmus gravitate AF icanos Patres increpuerit, quanta Leo auctoritate Gallicanos Episcopos ad avitam suae Sed is reverentiam traduxerit, quanta Gelasius constantia Orientatis Episco. pos coercuerit, quanta Magnus Gregorius vi Maximi Salon laus audaciam fregerit. ac Ra vennatism . immo dc COUantinomIιtanorum Antistitum conatibus obstiterit . quanta Nia laus I. animi firmitate cum Memari , s ciorumque Praesulum in occidente novitates, tum Photii in Oriente nisus , artesque repulerit. Nullus sortasse eorum, qui post Ud

νianas decretales Petra cathedram tenuerunt, ne Gregorius quidem VII in vindicanda suae Sed is dignitate tam incensus ac vehemens

fuit, quam illi . Credam ne ego , tam sanctos doctosque Pontifices aut quae genuina essent sui Pontifica us jura non pervidisse , aut illa per summum nefas violaste , populosque squid Populos memoro p Episcopos dicere debueram l sanctitatis, quae inane revera nomen fuisset, opinione abreptos coeca quadam obedientia intolerandum iugum s

siisse λ Portenta isthaec Febrosius Othenistis, B a . aut

39쪽

aut Pantagonibus narret , non nobis Italis , aut suis Germanis.

III. Nihilo selicior est adversarius , dum ita pergit sin: Multum se latigat Zaeearia

D T. I. dissert. 2. Cap. 3. ut adversus Febr , , nium probet, quod & quo sensu, Romanisse proiicuo, Romana Ecclesia voeetur & sit ,, Mater ac Magisera universarum Ecclesiari rum a qua ratione Papa sit Rector, Pastor, ,, Caput universalis Ecclesiae . De nomine &,, titulo frustra disputabimus ; possunt enimis haec vocabula plures pati notiones , sunt se autem in illum sensum adcipienda , quo

D ea tum Papae tum Romanae Ecclesiae ad comis,, modata suere, non autem quam late patere,, possent . Heie veri aliquid inest , neque enim Ponti sex ita universae Ecclesiae Rector est Pastor, & Caput, ut Christum , qui Giusdem Ecclesiae primus , & maxime necessarius Rector est, Pastor, & caput , excludat. Nescio tamen, quid hinc colligere possit nostris decretis adversum. Ait ille: est ,, sane Romana Ecclesia CatMIiea di Apostoluis ca, Mater 8c Magistra , quia ab Apostolisse Petro & Paullo fundata, quia ab illa in

,, omnes venerandae communionis iura dimanant,

is ut loquitur Epistola Concilii Aquileensis

is an . 38 I. apud Harduinum T. I. col. 837. ,, quia tenet Cathedram Petri, atque eo tiα,, tuto est Ecclesia principalis prae omnibus o h Ec.

40쪽

C A P. II. 2IEcelesis Catholicis. unde unitas sacerdotainis lis exorta est iuxta S. Cyprianum lib. L, , UM' 3. ad Cornel. Pap. Sed quid inde ,, ad finem a Zaccaria intentum λ Gid nis quod Romana Ecclesiae primatus sit supremae iurisdictionis in universam Ecclesiam . Hano in rem eas Ecclesiae Romanae praerogativas in Antifuronis percensui co) . Num inanis sthaee collectio suit Ea omnia Febronius exis Pendat, quibus horum nominum vis est ibi a me illustrata , tum ni&ι inde sequi ad Mnem a me intentum pronuntiet . At ille conistinenter addit. Nos ei dicemus, quod diisse uus Bernardus ιib. IV. de Considerat. Cap. o 7. dixit Eugenio Papae.' Consideres ante sminis nia sanctam Romanam Ecclesiam cui Deos, auctore praes , Eecusarum MATREΜ eois non D ΜINAΜ: Te vero non Dominum, sed

nnum ex ipsis: Dicemus et , dum de P D pa tamquam de Capite Ecclesiae agitur , ,, cum S. Gregorio Μabo, S. Petrum sancta ,, universalis Ecclesiae primum membrum esse ,, Paullum ,. Andream , Iohannem esse ali ,, rum alios popularum Capita, omnesque E se clesiae membra esse sub rapite Chris. D

se mino . Uerum non erat , cur ista mihi reponeret . Noveram illa , ae praeterea noveram Calvinum s7 , eadem Gνegorii verba Catholi eis Pontificiae auctoritatis vindicibus