Ioannis Rho' Mediolanensis, e Societate Iesu Achates. Ad d. Constantinum Caietanum, monachum Casinatem ... aduersus ineptias, et malignitatem libelli pseudo-Constantiniani, de sancti Ignatij institutione, atque exercitijs

발행: 1644년

분량: 258페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

XIV.

tegantur acrius , aut tu I

Lectorj Candido.

cis' scripti, o confixi plane concidunt, a te 7 Iue latent. Fateor ego egregiam EE. Ecclesie Patram vigilantiam, seueritatemque amplector, ut Rei publicae salutarem ; sed pro scriptionibus huiusmo i in centium famae satis ut consulatar. xon sine cauisa subuereor. Configuntur quidem edioris dirae veluti serpentes ,sed vel ipsa cadauera virus retinent, quod penitus non amixtavi ni se opportunis apologi s quodam

modo conterantur.

uam multae enim gentes sunt, quae haeresura tu reuerentiam obsequiumque Ecclesiae debitum exuerunt apud qui et etiam pos damnationem , impune volitant, acrii que D-vmi, sed πρ- guntur libelli' quam multos etiam Carbelici nominis esse opi

'l Iz κamur, qui huis odi libellis non ea caussa proscribi , quod

falsa, o per calumniam conficta conlincavi ; sed etiod ea sciri ac legi,quamuis vera sint,n inps decorum sit ideoque in tabulas vetitae lectionis referri arbitrentur ' Et vero non una librorum prohibendorum caussa falsitas es, multa etiam vera sunt , quae scriptis vulgare Reipublicae noxium , aut certe formidolosum est: Itaque proscriptionem non statim. vi p vier a septatis atque calumniae opinio sequitur; cum aliae sint caus in i ρ F- proscribendi. Non igitur falsamae consultum, ni propa . . .. iam calumniae atque iniuriarum conuincantur , doceaturque seculum, inste in famosos libe os fuisse amina uersum. Haec qui animaduerterit diligentius, experiusque re i fa fuerit, quam vere dicantur, fore ut nobiscumsentiat, certissimum

habeo.

ui vero de perturbanda Republiea timor Objcitur , is mihi sane leuior videtur , quam ut a iusta si dimissione quemquam debeat deterrere , neque enim is es quem viri fui . Obo,b- oppido cautis ibi fingant. Vuae obsecro perturbatio sequitur, ne se uit r. qui tumultus concitatur, cum de iure tum, exempli causia, coeteri que huiusmodi indicio Religiosi experiuntur 3 Si ne quae turbae oriantur , cedendum inuasoribus est , quis nesciat, actum esse de bonis omnibus , si quempiam lubido incesserit occupandi Z cum ea dubio procul, minus quam fama exissematio a miris honestis aestimentur 3 Cum igitur iuilicio iussum prosequi, actionemque iniuriarum luteutare , nouadeo XV. XVI.

22쪽

Lectorj Candido.

adeo γπegitumst, ct quamuis iudicio vi Dr a uersariam

condemues, non ideo fama recuperatio consequatur , quod supra demonstraui us , reliquum est, mi calumniarum d

pellendarum alia tueunda sit via, quae nulla sane, quam scriptio excogitari potes expeditior. Id ego ounium atatum exemplis iamiam confirmaturus XVII. illis, quae de Chrisiana modestia dicuntur, paucis prius δε- carum iasubeo respondere. tanamquam enim sat sciam illi in votis esse

Aspera multa, o dis ilia perpeti , ct Apostoli sententia '

mihi non lateant, o animo generosa i a S. Augustis ver- Ad Seeunata non exciderint, in quibus maximam capimus quietis par- diti m rem, Senti de Augustino quodlibet ; sola me conscientia coram Deo non accuset. Non ideo tamen obstius fumantiqui ab eodem Dei numine Oraculi, quod apud Sapientem legimus , Calumnia conturbat sapientem , siue quod Eccles. . . Graeci malunt pauperem Et perdit robur cordis illius. Grande ac verissimum dictam, cuius, qui Haebraice norunt vim die verbi Mehol e Mechhol quod noser conturbare p/gninu -

. . . , . . . . . . a i utina

commodissime reddidit interpres, penuus intro purunt ex- ρ aggeratam adhuc magis sententiam esse contendunt. Ta

tumdem enim esse aiunt, ac si diceret, adigi ad insaniam hominem, aut cor frangi, quamuis egregijs dotibus munitum. Vtcumque inte=preteris , magno er memorabili Mosis exemplo doctas timebat David i diuis enim sibi a calumnia Ium non timeat, quum istum vi mitissimus isti hominum, Legi tor illa sanctissimus , illa, qui vultum instantis υ ranni non expauit, Moyses et eluti ariete impulsus aliquantulum nutauerit, deque ilia sublimissima in Deum confidentia paululum fuerit deiectus , magnaeque poena mulctatus 'Vexatus est, inquit David, Moyses propter eos, qui exa- Pses. iercerbauerunt spiritum eius. diuod si quis adeo Christi exemplo exarmatam calumniam arbitratur, ut nultam ei ad comturbandos magnorum virorum animos virus iam supersit,

dedocebit i um egregiὸ Basilius Manius , cum lectis probro Ili dese litteris : Ita se ab illis mordentibus ac iugi memo- Pp

a ratione

23쪽

Lectorj Candido.

ratione turbantibus versari se sentit, ut nihil ad illas rea sponderit ; non quod ex contemptu siluerimus, inquit, ne cogitet hoc frater;non enim hominibus loquimursed

in consepctu Dei inChristo loquimur sed quod prae haesitatione ac cordis inopia non habebamus, donec ad huc modum affecti eramus.quod tanta incoititia dignum exprimeremus : Tuid ego h e audio ' calumnia Basiliis ad cordis inopiam redactus est ' Basiliis illa , qui Chrsianae philosephiae magisterium tanta Reipublica utilitate exercuit Z qui δε-uientibus Augustis animo ce*issimo sese obiecit Z qui paratam

si mori libentissime pro Chrasi fide professui es ' Basilium

ad inopiam cordis redegit calumnia , cuius sopientia supra omnes regum νῆas opulentissima pos tantum aeui adhue fixitur Ecclesia' Ne profecto mirabitur os pauperes calumni,s conturbari , roburque cordis , si non perdi, arietari certe sentimus, quum iniquissimis libellis, calumniarumque plenis,imis , sermonibusque hostilibuή, adeoque cruentis petimur, laceramur, proscindimur. Sed longius adhuc lati que pertinet oraculum de calumnia pse, si ea non unius hominis

sed familiae aut gentis fama petatur, si Respublica sigmati infamiae inuratur 3 Δυοds illud accedat incommodi , ut

siue per errorem , e per bene doctam fraudem calumnia ita adornetur, ut a vero paululum abesse videatur , res es nino intolerabilis. Nam se qui sunt, quos ob acerrimam mentisperspicaciam vel ipsas inter calumniarum de fimas tenebras veritas uou fugiat, eis aiebat intranἀulanus, Non scribo, a quibus iam impetraui , quod tota nostra contendit Apologia, ijs scribo , qui me aliquando haereticum fuisse credunt, aut suspicantur. Eadem e o ratione ijs mescribere praedico, qui ex Pseu ο-Consantini casum-

nidis nos ingratos, nos arrogautes , nos temerarios , menda

ces , legirupas , impios cuiusmodi nos itu fugit , nou equidem dicam credunt , sed suspicantur. Diὴ fatis olimsDimos, cum sex ipsos an*os obiecta a N. dis:mulauimus, ct

24쪽

Lectorj Candido

sarea mos laudatorum eliu triennium integrum taciti, per Iu timus ; ut cam Sasilio calumnys appetito dicere possemus ,

Et nobis igitur iam in tertium silentij annum imitabilis f= Aivirtus est , quasi ultra non esset , Prophetae gloriatio illa, quae dicit, Factus sum sicut homo non audiens , & non

habens in ore suo rcdargutiones. Senserat calumniae vim Vates t e diuinus , expertu que XVIII. fuerat, quam acre ac noxium virtutibus virus sit, ob eam- Ob que rem intentissimeprecabatur : Redime mea calumnijs hominum ; ut custodiam mandata tua , cuius consequentiae exaggeratam istam rationem asserebat Ambrosius, quod Diqui calumnia opprimitur, tristitiae necesse sit ut plerumque , aut dolori cedat, & affligatiar, vel metu calumniae vel dolore. Egregia plane commentatio, qua tamen altius, nis opi- XIX. nione mea fa or, assurgit Authiochus vetus isti Pandecta- stiuaru rum sacrae Scripturae diuinitus inspiratae autur , qui pro 'M θ Vt

redemptione a calumnia eximio scilicet beneficio, quod a Deo petebat, obligare se ad mandatorum Dei custodiam Daui. Qi interpretatur. Verum quanta , quanta sit calumniae X acerbit is, si priuato nostro malo essunderetur, disimulare iij. ἡῖ tamen hominibus Cruci deuotispos Chrisi exemplum , qui qu stum δε-

calumnise appetitus , eti cum Ambrosio loquar Silentium ς - ι βη- detulit triumphale, non adeo dis iis videripossit 3 quamuis enim ut olim aiebat Naῆi tenus e Molestus hostis sermo calum ita ι contumeliae, nihilominus et inci potes , aut etiam debet patientia, quam meliorum confirmet spes, quae vere appellari potuit ab Ambros Devorandae contumeliae grande

inuentum.

Verumenimuero cum Religiosarum familiarum, quae se totin animarum quaestui addixerunt eae rationes sint, ut nis bona viantur fama rem animorum facere nonpossint, a que non ipse tantum familiae ,sed cuicumque id oneris: incumbit , eadem is lege vivat, hine factum opinor, mipos Christiani nominis memoriam viri longe fanctissimi non modo

25쪽

XXI.

tres.

XXII.

Aquininus, De bono viduit .c.

Gregorius senus,

Lib. t. m. Canta I 6.

XXIV.

Le 6 Candido.

calumnias probrosis , famosi que libras vulgatas , verum etiam incommodos hominum de se , fue sermones dissimulandos non putauerint. Id illi quoniam non miniis strenue quam cerint, etiam docuerunt priusquam gesta spectemur, quas hac in re dixere sentensias , in icandae sunt. Dabo paucorum , sed maximorum virorum dicta , contra quae nemo es iam supercilios versiti'sus , qui stare audeat. Peruu gata est Augustini sententia, quam laudatis Apostoli verbis ex Epistola ad Ephesios fulciuit. Nobis scilicet necessariam csse vitam nostram , alijs famam nostram, & utique etiana quod alijs ministramus misericorditer ad salutem , ad nostram quoque redundat utilitatem. Eadem repetit sue. ipse Giuo quicumque Eremiticos sermones scri sit, nam quinquagesimo tertiosic loquitur, Conscientia necessaria est tibi , fama proximo tuo , qui sidens conscientiae suam ne gligit famam , crudesis est, maxime isto loco positus, doquo dicit Apostolus scribens ad discipulum suum, circa . omnes te ipsum bonorum operum exemplum praebe.' senus Gregorius eloquentiae se virtutis laudatissima

antistes de lignis , quibus sponsae domus extructa fuisse legi

tur, cupresso nimirum, ac cedro, quarum altera firmita is aeuo indomitae cariem non sentit, altera etiam odoris praestantia commendatur , ingeniosissime disputanssic tandem ait , doceri nos smbolis i is ex Apostoli oraculis , Prouidenda bona coram Deo S hominibus,&quod oporteat Deo. quidem esse manifestum , hominibus autem persuadere, se bonum abere testimonium apud cos , qui soris sunt. Longe adhuc explicatius exertiusque Isidorus Pelusiota. grauissimiu illa epistolarum scriptor Pharisaeo illi Thrasonu gloriaisti, Iobi de si is virtutib praedicationem opponens, hunc laudari ait, quod quamuis qui tu gloria o splendor es sirtutes fas occultet , s cum maledictis luce itur , τοῦ id in contumelias propulset, commemorat quemadmodum clarus illa atque omni lare e praefantior Iob feris in ab omui remptiu es. Ab luimurigit Musiotae sententia nomu q.

26쪽

Lectorj Candido.

modo , si maledimi ciamur , verum etiamsipraeclara maiorum gesa ,singulo pcr atavos digesta , uportune praedi

camin.

Grandius adhuc aliquid spirat Ambrosius, quem Claristia- X X v.

mrum ossiciorum magi rum habemuN diligentis imum, cum iambrositio, his merbis nos hortatur: Itaque id agamus, ut omni sedulitate commendemus existimationem, opinionemque iam

stram. Recte, nam perditae mentis signum es fa m findeque habere. Tuid enim illis facias, qui contemptu famae

contemnunt virtutes

Senserat hoc Seruardus, periculique, quod ex contempto XXVI famae virtuti creatur sororem propterea monebat his merbis. Documenta Sanctorum nulla infamia scandalizent Vi- annal. tam tuam, nulla opinio aduersa te contristet. Disce fa-grare bono praeconio , habeto bonum testimonium, custodi famam bonam, tua bona fama nullis foetoribus d , obscuretur, tua bona fama nullis opprobrijs laceretur.

Satis iam sententiarum est, cum praesertim non dis cilis hie lacus sit , se si res ferot facile Patrum senatus cogi possit. Itaque vi ad exempla , quorum ineluctabilior es CD, no- XX VII stra transferatur oratio, tot, ct tam splendidis abundamus, mi pleraque mihi, ut festinanti, Ut docris scribenti flentio stivituri videam esse dissimulanda. FacemprHuxit lux i a diuinaepa- XXVIII.

rientiae Chrisus Dominus , quamquam enim ipsa sua incom- P -ὸ christi rabili patienti A maxime se Deum xomprobaueriti πηm τὸ is i n nulliano teste Patientiam huiusmodi nemo hominum patien. perpetraret, nihilominus contumelijs , ac ma dictis , quibus petebatur non sonet, is quidem acriter respondit. diuid Oim cum Daemonium habere dicerent , nonne reposuit se quidem Daemonium non habere,isios verὸ Patrem seum Deum inhonorare ρ cum de doctrina, quasi errorum auctor interrogaretur , nonne triumphale abrupit Aensium , ct magnani, , md quadam veluti indignatione se propalam locutum asserens , ad auditorum testimonia interrogantem Pontificem re- iure t Cum veluti imminutae Ponti ciae dignitatis reus der 'i 3 Fal ι

27쪽

Lecto Candido.

palmaretur ; nonne insariam sibi fieri que i , magnisi

ista sua dochmenta de obvertenda percutienti altera genatantisper seposuit, ne totius of y magiser obseruantiam principibus debitam violasse crederetur Sunt adhuc alia plura, qua huc ex Euangelica Hi oria conferri possent, nisi . haec luculentissime, non semper esse Iendum, comprobarent. Idem enim qui olim edixerat Tempus este tacendi, S tempus est e loquendi , quaenam sint hui Hodi discrimina, facZο docuit. X X I cum Bimirum incommodis de sacrorum virorum virtuteo . Ispicionibus vulnerantur animi , facienda ista medetinax, ah fai. es facti nostri desensione, quod aiebat Age totius non minui In Apol0g sanctimoniae, quam Theologiae scientissimus Gregorius P γε- aureum, quise ferre non posse dicebat quandoquidem. magna Dei benignitate apud Christianos aliquid illi esse contigisset, nonnullos ex ijs, qui res eius tam recte, quam secus factas sed uid explorabari, in se ossiendi, euius dicti aliquam nos partem usurpare posses dixero,vereor ne superbe me loqui non nemo arbitretur. Certe eo in loco res nostrae

sunt , ut ars ad Rempubticam pertinerent, diligenter o ibidem. sernemur, Itaque ut idem asserit: Pulchrum est nec peccando, nec suspicionem subeundo cuiquam scandalo esse. Hanc magnus illa vir Apologeticae orationis habendae caussam

i fuisse docet ; tantum abest , ut famam vel de unico fa-ED aduersam sibi putaret esse contemnendam. uidera hic

de uno mῆian no dico Z Innumeri sunt, qui hoc in gen rescribendi nolis exemplo praeivere, quorum sanctitas extra omnem insidiam , ac censuram est. X X. X. Δυρωπ g isque est, qui Hieronymi cum Ru no contenti Tdri, o Hiero. Nes ignoret λ Cur vir sanctus i ius calumnias non dissimu-vm , lauit, ut spretae obsolescerenti Veritus opinor es, quod posea a Pico Phoenice ido ingeniorum scriptumsua in caussa le-In Apolog. gο : Ne suo silentio, quasi culpae conscientia abuterentur obtrechtatores. Sane is es Hieronymus, tanta eius in Ecclesia Dei auctoritas, ut qui eiusIluitur exemplum, is reprehendi nonposit, diuid

28쪽

Lectori Candido.

esuid de Basilio interioris sanctimonia antes Davo ,

quique ad omnem virtutem nou minus egregys rerum

gestarum , quam verborum documentis seculis omnibus Euangelicam facem praeluxit , qui eam, quam apud Deum tutam habebat innocentiam apud homines tueri cur in i- tuerit eam egregiam rationem Patrophilo Episeopo reddidit in haec verba. Vetum quoniam personam Deus in iudicio hominis non accipit, Apologiam illam, quam mihi ad magnum Christi tribunal paraui , & tibi notam facere haud detrectabo. Quid de Hilario dicam, qui diserte Loit aliquando Vlterius tacere dissidentiae signum esse, non modestiae; quia non minus periculi est, semper tacuisse, quam numquam diuid de Ioanne Chri stimo , qui confra vituperatores vitae Monasticae tres libros eosque luculentisimos scripsit Z uid de Thoma Aquinate, qui vinculo XVII. obtrectatores Menditantium refutauit Z diuid de so uentura , qui semel, iterum, tertium in eadem arena depugnauit ac nequis eum thesitam doctrinam de Religioso tu contra Gulielmum de Sancto Amore propugnasse tantummodo opinetur, fiat ab eodem Bonaventura editum librum Aduersus eos, qui Fratribus Minoribus aduersantur, in quo cum uos defendere non posset, quin aduersarios Dderet, Clericorum , qui de libertate Fratrum in Contionikm expostulabant, mistia acriter persiringit vis fauctissimus ac modesissimus. id de Cypriano , qui ob secessum seviente immani aduersas Eccles iam tempestate cum male apud Clerum Romanum auae res inreluxisset, adeo se ae incuriosus non siuit , ut Necessarium duxerit ad eos litteras facere , ut ipse loquitur . quibus actus nostri & disciplinae ratio redderetur. uid de Athanasio magno Ego veritatis , atque homo Ad sensere, qui ne ob fugam , quam inierat, aduersa fama laboraret. non dubitauit ad Constantium Augustum librum scribere ,suique nominis existimationem ac famam tueri, cum posset negligere si quidem Magnus itae non ignorabar, quod Graecus cecinit Theologus

XXXII.

Quinto cor sopomi , quinatis,

In iambicia

29쪽

Apologia

XXXIV.

IContra Celsum

lib. I.

XXXV.

A rite essere ponde m docti ars Alleg D. in princ.

XVI.

Lecto Candido.

Sed nouerat vir sapientia pariter , atque auimo magum, quod eodem tu libro tradit. Qui lapide feritur, medicum quaerere: ictum autem calumniae grauius quam lapides ferire e esse calumniam clavam, & gladium, & jaculum in curabile ut dixit Salomon, quod ubi negligitur, vulnera accepta acerbiora fiunt. Hanc sibi caussam scribendi fisi se docet Athanasiius, ct qui quam nos ab eadem ni te med cf- nam quaerere mirabitur Z Ignoscant nobis homines probi , sed calumnis, atque iniurijs numquam exerciti ; vix enim, quamuis prudentia iudicioque et aleant, quanta illarum sit vis , satis insimare possunt ; Nam ut grauissime olim aiebat Felix Romanus Pontifex , pienti ct sar rio nobilis: Nemo debitorem amplius potest cognoscere, quam ille, qui iniuriam eiusque sustinuit contumeliam

uid si damnum Reipublicae sequatur ' quid si, qui avi'

morum medicinam profitentur opalam per calumniam , antclanculum in inuidiam vocentur ' Audiendin tunc erit orygenes contra Celsum disputans , o sie disputationis rationem in haec asserens verba. Quia fieri potest, ut in vulgo fidelium reperiantur aliqui, quibus periculum immineat, ne scriptis Celsi, nisi in veritate sulciantur, Apologia petulantiae eius confutatoria decreui tua iussa capessere, transmissoque ad nos commentario respondere. Et saltem inquiunt modestissime respondendum , or mui veluti manu obiecta refigenda, ne irasci videamur. Hisera hominum in aliena causa mitissimorum .modestam nouHccus , sed eos monitos etiam, atque etiam velim, ne iram ex acrius dictis interpretari velint , neue iram omnem praepropero judicis damnent. Refigenda enim acriter calumnia est , ne timiditas conscientiae arguatur. Iussam defensionem quis unquam accusauit, etiam si, quod ait Lapus : Ensis

classe, pede pes, cuspide cuspis repellenda sint. Amamus o nos rosas, spinasque horremus, quae sanguinem hauriunt, sed ita comparatum natura es, ut sine his illa

30쪽

titas non habeamus. Sane I idius Carlet Cameracen s Oir doctissimin, o veritatis acerrimus, contra Boemos in Ba Dens conuentu disputaturus, ne quis dicentis aculeos accusaret, magnifice in haec verba loquitur. Neque enim ad rosas venitur nisi per medium spinarum, nec mel quis teperiet, nisi se ingesserit exercitui apum. diuis autem putet e Hieronymum in Rullinum scriben-rem , e Augustinum contra Vrbicium disputantem , siue Hilarium aduersus Consantium Augusum es quidem e vivis iam exemptum , sue Luciferum contra eumdem fulminantes , siue Anselmnm Lucensem in Gibertum tonantem, Jne Bonaventuram pro suis Minoribus aduersiis Curices, Me Ternardum contra Cluniacenses pro suis Cipertientibus santes Christianae modestae es aut ignorasse, aut irarum aestu abreptos transilisse t At si quis eorum commentarios , episti-Ias, atque Apolo ricos libros legerit, is a me docenduου non it, quam acres , incitatique t in dicendo , quanta verborum , ac sententiarum asperitate viantur, quam nihil inuidiam timeant, quanta libσrtate, vel accusantes refutent, vel errantes castigent. Dd calumniae ingenium est, ut nonnisi ferro curari possit, mollibus irritetur, nam j, quibus aliena carpere volu

ptas es s leuius casigentur , sibi nimium quum placent; si

aliquanto grauius, ut se petisentiant, serpentum instar efferuntur , atque insiliunt, nec obsistunt donee pleno elauit elisi, quamuis minis oculis spirent, ct veneno institato a surrigant, humi tamen iacent, neque se ulterius p sunt iaculari. Plerique, nisi grandi malo docti reuerentiam veri non discunt. Hanc ego summo illi Pontifici Hadriano, qui rem Christianam primus eius nominis apientissime administrauit , caussam fuisse credo eam legem ferendi , ut Qui in alterius famam in publico scripturam, aut verba

contumeliosa confinxerit , & repertus non probauerit,

sagelletur. Σuod si hodie sat , coria quae o Amenic4o planis

De poenis

rum publi

corum.

XXXVII

elim factum

SEARCH

MENU NAVIGATION