Meletemata Plotiniana, quibus memoriam anniversariam inauguratae ... scholae provincialis Portensis ... celebrandam indicunt ... Rector et Collegium

61쪽

i intuleriint, neque nobis minc noriligetuli sitiit inde si illi tinti limrum libores quisnx re et ili viiiii et hamanas pia inceraque utente cognostero e uiati sunt. Neqae tuisquam enarrare satis poterit, fidam largo iam nunc hucius haec aetas ex studiis Halanicis ata

vero philosol,lita, quae lio laml,oro Deeti pinei e siliun sero disii illimas piaestiones eiversata et vel subitur,oluae aliquanilo Plutim iii minium excitaverunt atque Oeeut η mini; nam pomum philosoldi vires ausinuauinani, lius votum cognosci possit, Mun satis

reeontis ima lilii lii Olilii ii nonduin ab omni partae Oxeolnit, proximo tempora alaeerrimis alii liis traeianil erit, qua sola do rebus divinis ter res sori et inimicitia illas veteres,

qua olim inter inosophiani et theologiam intere raseoni ei nostra Mimamino revia xenii, meis re liminins mani rem meriis ei um, ei: eos, qui pririnnis i ii , --Weni, Maestiones tuae ocinii uni de uinii minii insui origine, de veru Voluntas, immato, do animi immortalitate, te. vita beata, qo residii da in ni,bis divinalima md eonscienti dei, qua poni eis uellamir et inuemur in nobis traxpilariti: pDilii an Axenda, ni eius quasi iuva ine, quidquid vel mluus, i mi litaritus nuntquIua non illil li tur, delatia divina in nobii esticati, de dei liuininuinqtiis mimi iisne, de ilis deruqne dei

ad eas si luendas aliquantum conserant, ni in tertius recenisuis et in ne i emuit de iis ei iudieabunt, si agnoverint, se, nisi dii in Isis Clitisti luce reete illustrati suerint, nihil

ita rost te die ere lio Q. Neque ignaviae illi iratu indulgondum erit, qui plamitante R. no; nilui de rebus divi uti eos ni Seein posse, deum non pateluetuit sed ilifligiti tulit is limi ne densa quasi nube circvansusu in quein Iudaei exsanescebant, sibi videntur i, bete. Soll

et amoenim veritatis quasi vestibillis in alitearant eominorari qua in in ili κω pius adria indeis ni bore κωφraxe, es deveneruui, ut de di in christi natura, de unimi immortalitate

62쪽

adeo ipsius dei natura, non usi putant quidam, in ninnan animosque humanos

spersa sed stili ra omnia elata, dubitationes inoverint neque desuerunt, qui obliviscerentur, quid vera esset voluntatis libertas, nec inal ni radicitus animo liuinculo insitum a vioscere vellent. Sed quanto rectius iam Plotinus de his rebus sensit, euius os in philosophia purgatissimum et lucidui dicit Angustinus, euntra aeadein p. 455. e Basil. III, 18.)quamvis non ad plenain veritatein pervenerit. Hic vero vos, iuvenes, latissi inae pleni Elina lialaestra exeiliit, hic servida vos certamina exspectunt, in quibus, ne innitie sue in balis, strenue et reciis armis pugnandum vobis est, ut emollito huic et eneriato genio, veli dicunt, saeculi, a severitate et gravitate in aximoruin philosopliorum, ni an superiori telnpore vixerit ni aut etiam nunc vivunt, tam alieno, ut ni ulti ipsis eoru in decretis ad pessimos suos errores confirmandos abutantiir, sortiter possitis resistere.

Loci a Parmenidei, tres vipeis oele emendatue psime hoe tempore et de duobus primis scholae Eleaticae apitibus et de EmpedoeIemeridis est Κaratenus, nem nunc in lotuinmensilii, viri non minus eruditionis eritia atque elegantia nam animi sinteritate insignis, necessisse ex animo Matutainur. Sed quum niuit doctus ille homo et sagaciter emendaverit et recte explicaverit, etiam nnne et in Parmenidis et in Empedoclis reliqniis haud pane loci inveterat inorbo laboriint, qui eius aeumen laeteriint et renovata aut ipsin aut aliorii in studia Frovocant. mendationes aliqnas locorum disseiliorum nos nuper in ephenieridibus literariis Halensibus proposuimns, alias alio loco asseremns; sed quum ibi rationes emendationuin copiosius non licuisset exponere, hicinnasi in transitu aliquos utriusqne philosol,lii Iocos inrtractavimus,qni ad doctrinain eorum illustrandum aliquantii in conserre viderentur. - Parinenides primus invenerat, non posse aliquid esse si inui et non esse, ni Imraelitus oeuerat, D. 72. Sthl. neque innino dieero licere, non esse aliquid, sed quidquid possemus costare, id debere esse, et ea tantuin, quae essent, cogitari posse. Sic landainentum firmissimum iecerat tertiori illi rerem cognitioni, nae supra reruin, quae sensibus percipiuntur, inconstantiai ad universas menti insitas rationes cognostendas evehitur. In iis eius effatis, quae hanc sententiam confirmant, Plato bis etiam hoc asserito γαρ ιις ποτε τουτ' id a si ii εἶναι μὴ ντα, υλλα ὁ τῆσσ oδου διζήσι Here A: Soph. p. 237, a. 258 d. Priorein versui prorsus iisdein verbis audat

Aristoteles, mei. XIII, 2 pag. 294. Br. nisi quod ultimum vectnm reetius seripsit S

63쪽

destiorans in numeriun illa verba redigi posse, non vuli ipsius Parin nidi i miso, sed Pa Includea in sententiarn Platonicis verbis lxpressam, et ita Eleatani versu orbavit gravissimo, quel oliuies ahtea eius Vs Irata erivit. At nolim permirum esset, Mistotelem,

qui omnia sevire suis uos Hilii, bio ex Pii. - mi, ira M: ipsisse, nuncia ipsum Parmenidem reinvsρνη - Si dieius diei miiquoruni philosophoriun ea de vatis rivulis aia' ire solet. ecedit, quod verborum collocatio luculenter ostendi , --iecta illa versus membra esse. Scripsit vero ita Parmenides o γαρ μήποτε τουτοδαιιῆς, Iναι μῆ in rc ut eis titilite iraegnanter diciun sit lior suadendo su Igere, scit. ut est Iuid veruin esse tules, iiii notissi inlis est usuc erborem ui ἄ, . amforensi desumtus, et Anti 233. τέλος-ιιέντοι deus ενέ, σε ιιnλεῖν αναγκυ ειν, ut

Vat. simp. p. m. ιθ τοίνυν ari ναζε, λιο καλόν ἐον, αἰ o quibusoni viris Lysiae erita vincere, Cicero Cluenti, M. nee virum bonus suis est an eum cogere cie ad Bruti 2 7. hoc evere volebat, sessas lueras esse eoncitauit.

Graviori vero vocabulo δαμαν usus est, ut indicaret eum, tui esse liutiirpti l nao non essent, iras errore glibacium et a recta via seductunt hoc I bidine ceterunt ea regioliae coniectari adiuvatur laeti in codicis Aristotelici E. BeLk., qui pro του oodstu'hain ομο δομὴ - Quaeeunque Purarenides do singularus ominis vi ne disputa D, quod non ab simillius recte intellectus es. quo ut sua nequo ut in pro ui cieae allariun laesia, quae ei aliquam in aperiem habere Hilerentur, artiscioso conii Muste emitonit. Iam quum prorsus ineptum ei visum esset, ex uno principio omui dedu-

rore molius Rin Eula ex illis Iu nlipositis priueipiis, ille ac nocte, explicari posa liuia bat, quuinoliique lucida alii ne Dii scura nixta in enisset. Iuc dupla l l,llimn inlli ubi quo

diei dispersui esse, utriusque omnia partem habere, neque quidquam sine inerutro esse

quae aruenus ita versi quorum utrumque est aequale, quoniam neutri in ano inest; hoo in commentario ita explicat, ut ισων, rapnx ntia non alteram alteri lia et aequale esse, sed suo quodque genere consentiens, sibi ipsi igitur res amn: de gigni- Mare dicat, tum verbis ob is μέτα μηdi e seu indicari, nihil in neutro elenirentο-

64쪽

rum Inveniri, vacuuin igitur nilii esse in universo; at huic inteia, retationi ei verba repugnant et sententiarunt nexus nain bo Seni per Significat, nunt ulteri lia esse, neque hoc Ioco, ubi do iis dicit, qua esse videantur, lilii lusi lilio exponendum erat, non esse in natura nilii seu vaeuunt, sed hoc lain supri extiosuit multis verbis, ut, de eo, quod vero esset, disseruit; L IT 80. I 01 I08. Legenduin esse videtur ἐπεὶ οὐχ ετ ερου ut ιι δίν, qua uiuiatis ne facta sententia liae evadit, cuin priaegressis bene connexa alterunt ele inentu in ulteri par est dignitate et vi, nain nihil est, quod non alterius eoruni partem habeat, i. e. nihil, ito non sive luciduin sit sive obscurant. Iulium nerim Empedocles do sensilui fraude atque imbecillitate, et puriori

comitione piis esse afliriliat, quae ultra inceria sensitu in iudicia ad ipsa in erit in naturain claro ac perspicuo cognoscendum pro rediatur; sin aulos ni in sensus ea tantulupercipere vidit, quae tiro indole sua ac natura percipere liossent, et an ustissimos iis sines a natura esse insitus, quos non liceret iransgredi. Verba sunt haec: v. 4953. Κ. 34T II. Stum.

Vitiosns hiatus γε, θρει arsieno debetur; non Emii edocti multo reetius iam Staretius ediderat ἄλλα me θρει, neqne intelligo, eur anteno iaci cie minus congruuin hic esse videatur; reei vero vulgata lectioni nia παλά in substituit παμπαλάιι , ad analogium Verborum πα ρατιῆ, πανσυδίς, et similium formatum. Sed sequentia plus uno vitio laborant; nam quid est αἰζει quod quum et Stamin et aratenus imperativum verbi alicuius ιροι esse opinati sint, iis sibi habeant vectui contra omnes linguae eges scium tum, ut tam de me voeabulum accipiamus, secundunt qui dein versum intelligimus quein ita vertit aratenus nee, si visu valeas, huic magis crede quam auditui sed tertii quae tandem est sententia Nam inepte Sturatus xlilleat nec auditui quamvis egregio magis crede, quam oratium alioruin quasi non ea quoque, quae ab aliis audimus, auribus percipiamus lKaratenus vero, Schneiderum in Iexie graeco secutus, τρανωιιατα γλωσσης ad gustus reserto,erceptiones sed τρανὴς de auditu tantum dicitur, unde interdum, ni seri solet, ad visum transfertur, numquam vero de aliis sensibus, auditu et visu multo obscurioribus, dictum est. Paullulum tantutata sed, nisi fallor, rectiori sententia versum M. ita arbitror esse scribenduint ιι τε τιν φιν ἐχων πίς ιν πλέον ξ κατα κουρηπι secundum pupillam nam αἱςιν χειν τι prorsus eodem modo dictum est, uta Ieιν ἴσχειν τι Oed Colon.

590, quod per Nesin verbi simplicis et vim habet et tonstructionem dicturas auis

65쪽

lem haec erat illiinsutilius: eerno, nolii Mist quidque nam sessum sit, nec visui maiis siles liabens, quam quantum ipsa te oculi pupilla i. e. o Iundo enit, neque auditui magis, quam quoniam e clara linguae pronuntiatio docet nain pro inni viii iiii genere hic a potiori ninina p:i, illia orando audimus Iain denique etiam ore et , v. 52. quod coniecit aratenus, ninus aptum est huic tum, quam vulgatin nos re est ridior neque alicui aliorum, erede quantamcunque per illos ista cognoseendi palei quamquam magis omnino placeret: iraso πορος ἐῶ -ῆσαι, quod e 1 lya, rom optime . meniret. Patrio sermone ita sere v. o. et I verteriint

Ad quatuor eleinenta inpedoclem innium rem originem retuli et t. antriniser iures tantum non omnes, ni de philosophiae historia seripserunt, neinoriae m-diderunt; sed magis euntieere possumus nam exponere, quomodo nutas res ex elementis mixtas esse putaverit, tun in ianta tantuin et inane fragmenta, quilitis de his agatur, supersint. Sic haud scio an etiam diversos gustias ad pleiiientorum diversitatein retulerit versibus hisce, 268-69 K. I 57 IS. St. quos Sturiisti ex Ma

erebis ML II, 5 ita edidit i

nobis nonstraxit Plutaretius, apud quem syinp. IV I. ultima vertia ita penninrrδαλερῖν δαλερο λοβέτω. Ex utroque scriptore Nitratenus intelicissilue conglutinavit haec δαλερον δαλερ si δ' ἐποχε niti et inandita es forma an fro, et prior vocabuli δολερός quod iam sumia sua adinodum snst,retuli est, Silui, producenda fuit, neque sic alida pelInninr, nae telleiula erant. Sed lecti ,ii in Philari limo vestigiis insistentes restituamus: λti βε αλ leo αλιι ορον δε quo laeto in e lido Muciis nobis sueremerent salsa, me maxime hie desideminamus. iii hie ex Plutarebo sic alio loco vexatissimo ex Taesae manum Empedoelis restituisse inibi videor sunt verba, nae de ninni intraeutomni genere agunt, in quibus id quoque assem ausi posse uin, qui areanis urtibus histiatus si etiam ex imbre siceitateiu, ex si

ellula Ventus leviter 'inies redueere iam xerba, vae legumis v. 430 Κ. 405. Mina Diogene Laertis VIII, M. ita asserenturi