장음표시 사용
31쪽
omnis philosophiae initia in iis inesse et insatiam rerum a notionae varietatem his angustis si bis mereeri arbitrabantur. Quamquam, qui diligentiis Aris clam des illiseire in i, is laxenim amn alaguriis illis indieari istantisti la, b, tui ei ista tendat, quod praecipue in essentiae obolao notione deis iudaictum eam Plotinus igitur decem illas eategorias ab Aristotele propositas, 'δσω,
- ποσὸν τ ποιον. TO PODς τι που, πnζε, ετσθαι, χειν ποιεῖν πάσχειν in quibassummam nasi universa Peripateti oriatii doctrina oliin ahatur inesse non ipsa rerum genera esse ostendit, sed, si emui notiones recie litelligantur, fiuInln rerum genera
in iis latere volun id ei ex iis eun es atque explicari posse. Quam ob --
isset, lis e plenam inarum nos unxi poserutari atque aperire studuit, lationis hie prima tantum delineamenta possumus deseribere. Et prinium quidem esse tiae οὐσία eategoriam et terra vagam atque ambiguam esse nec satis tertis finibnsa reliquis generibus discerni stetidit, quia id, quod non sit, ne cogitari quidem pug ait, omnia igitur quodammodo pariem aliquam latius notionis linlinant f Tani quanti
non simi lirent esse non sed dixerat Mah eon inani, nutem et uid magnitudinem ali iam ha in id iasum et definitum sit solis igitur, ieris in rerum meribus suisse
notionein adini frondam, quae non in ipsos numeros sed in res tantum numeratas adat. η'Minili vitio et uia siticiis notionem laborare tensuit, in quam, quum quatuor contineat species, habitam ac lutuli li0nem, Πις καὶ διαθεσις potentiam, δυναμις assulam,
παθος lamam, μοροι diveraismo Gnata sint; --- non descisis o Mut Meu, quisiuila initam vae ad uilitatem persineant, ab alii scisiis, quae ipsas, rei in ius mi an eonstituam disee Masini.' Mariam eis sub Maiionis eam. goriam eongesta esse inulta demonstruxit ad divere rerum genera pertineant;
nam relata inter se nominari, nae aliquo modo inter ne noxa sint, sed non esse expositum, qui sit illo exil IlIrae tuu tauflae insultet'. lina sint qualia, saepe simia
inter se relata esse, ita ut laxior sit et latio linius categoriae ambitus D Porro quas tegorias paritentis ubi ei quando inruari Miserit Aristoteles, ea nassas esse,
32쪽
quia indistent, ertam aliquat rei in certo stliquo lueo vel leni pore esse; iuras totius temporis et spatii notiones suisse indagandas. Utilinas lenique quatuor categorias habendi, sitiis, agendi, patiendi, non ininus esse inbiguas, quod qualia quoque et quanta attributa sua habere dicantur, situs et ad formain et ad loeunt tertineat, agere denique et pati aliquid dixerat maxilii rationibus dici suisse igitur adscendendum ad universat inutiis nutionein, et inde varias agendi patiendique species deducendas. Sic igitur Aristotelis in deliniendis ea tegoriis consiliuiu non recte perspexit, sed id
certo vidit, quomodo his coetitationis initiis alii rectior via ipsaruit rerutii o Iinscendarum indieata esset. Ipse vero iis quasi scalis usus est, quibus ad ultiora adscenderet; primul enim res innes, quas sensu percipimus, et quaecunque de iis praedicamus, ad quinque genera retulit, tuin alia comitii, quae inente tantii in concipiantur, alia reruinsensibilium genera posuit. Essentiae notionem secundunt ristoteletu ita desnit, ut materia et sortii quasi composita sit; ' quale et quantui nil unu in niuinune genus refert, et ita ab essentia discernit, ut iis non ipsa in rei natura in constitui dicat, sed talia esse attributa, quae ilis rei notioni extrinsecus ideantur accesisse et fortuiti magis quam necessarii speciein aliqua in prae se erant; ' relatione in veritin tu in demum fieri rectissimo sensit, si inutuus causarum nexus inter relatae ad se inritem res intercedat; ' motus et mutationis notione innia vidit contineri, quae velis rere aliquid vel pati dicantur; denique tempus et spatiuin vacuas esse urina docuit, quibus sensibilia innia circuinscripta sint; ' quae generii in summorum desinitio nantum ad accuratiorem rei Vaininatim cognitiuitem conferre possit, infra videbitnus. Intellexit vero id quo iue in mente divina, cuius cita in nostri animi non sint expertes, discriinina, quo quinque illa rerum genera distineantur, nulla esse nati in inente nihil esse fortuitum, nihil alienum vel extrinsecus adscituin, sed omnia libera aliqua necessitate ex ima mentis actione tirodire philitaria in i ritur notionem, quain de semens concipiat essentiae esse, sed purioris istius, quae non materia et sorina omposita sit, sed ipsa in se ausam, quod sit, habeat qualo autem et quantuin inentis non esse attributa, sed quum una aeterna mens inlinitati aliquam notionum atque
n. VI, 3, 4. De tempore aeripiat libellis perellarem περὶ Hῶνος καν νον, Il. 7.
33쪽
idearum varietatei eontineat, neque vero unquam naturan suaIn vere mutare possit, tantuin ioc de ea praedicari linsse, eam esse eandem simul et diveream; sic in
qnaliti et quasi luemn praedicata eiusdem ταυτοτης diversi, Dεροτος laina Plus sis indirata, miremiseriint, quae umio e uirusmi quidem dissi ignantiae, verem n M. Tum etiam Heriis uolaui neque in inpuro repte in luco esse, seque ab alienis rebus impuliam agi ac pati, sed aerpetu sua i mo impetu moveri
et si liui sua natura iminotain perstare reinutis igitur frendi liatilandi, wi, einlioris eat Enrii R. luit l=l via r σις et tutus ς ασις notioncis in res intelligibiles translniit, ita qui dein, ut liae quoquo non per se sed cogitatione tantum divereae sint. Denique
quum cognovisset, mentem ad se tantum posse referri, man alia omnia ex ipsa e oriantur ei ii modiost, relationi, quam ibi nullani missis inruam hium musae ni ine Metus,extu subsiliuit, is naen Mimia sui uini causa atque in relas sit; sed novum aliquod genus, quo hic nexus indicaretur, non induxit, ni iam in nouo-nibit in otii et stilina iis inesso intellexerat '' Ut latos Nasi ila elia in Aillogismos reiecit iisque ninito inferiorein quain vulgo in geliolis liliiIosol illi trilli lielicii, oeninassignavit; sed etiam hac in re cuin Aristotela inscius consensit - Pli sitam
seruiesi, Deirinam, in v timui et lautissima, res iiij eniissime explorax at ei singilla quaeque ex prauis ausis a rationi ius exsili ea erat, minisi lateneri Pluilianus, quia in sui et diu eonten i, lason defixus res singulas stive extemas dignas non habetat, ad quas attenderet et quamvis, quod iam supra monitum est, interdum, inde rerum naturalium sne et coiisilio disserit, ultra Platonem atque Aristoteleni in a eana naturae penetrare vidcatur, in cognoscendis tarne et diiudicalidis rebus, nini experientia repudiata, ex ipsa mente omnia, quae a natura fiunt, explicat, et duin in auri rerum univerativi molem mente, animam anima tangi existimat, eoniorum natura
uel heri ad inisseam aliquam derenti rem expilaationem, qua nihil explieatur, sed
omnia obmirantur. Hane omni rati uin earentem naturae contemplationem praecipuo in eius de sensibus opinione conspicimiis, illos ad intei nam aliquam antui cui rebus convenientiai vel Dimά9ειαν revocat, neque nedia corpora latuit, lier nae reminimagines vel assectiones ad sensus nostros perveniant, quum eontra Aristoteles multo
rectius docuisset, nillil quod in sensus adin sine medio aliquo pereipi, ne ea quidein, qua tam sentimas, in quibus vulgo nullum esse medium patiun Quamqnain, ni ostendat, senseries nos non solum pati ali pii sed agere, neque exsereas ianium
hiis emini intelligi liuit Darei sociis in toto libro altero Eaneadis sextae. Evn. I, 3. IV, 4 5. a. at 'in me visis demo i iis in απόδειξιν reetam seriam letidi τι- ae rationem esse negat , , .
34쪽
ima ne recipere, sed libera utiqua metitis actione liercepta fingere et sorinare, Misi telei sequitur, ilii et ipse rectissime dixerat, litein is sensuit iudici uiuisse, dilueritii l qua in percipi posse a noliis, nisi iudiei uin altillii id, quo res externa ad sensus nostros reserantur, accederet quainobrein uterque philosophus corporis illa instrui uenia, quibus sensa recipit nus, Inedium aliquid inter uentein percipienteiu et rem percepia in esse putavit, ' quo res nobis quod alii in illo assiintilentur. iii illum vero illud corpus, quo Aristoteles opinatus erat coelestia corii ira constare, ' Plutinus lirorsus reiecit, quia quatuor ei, ut Platoni, elementa ad urinandas unctius res inundana sussicere videbantur, et purum illum Die in quo ar tra constare putabat, ain subtilein ensebat esse, ni multo praestantior esset quam reliquorum corporuit natura, neque novit in aliquod subtilius corpus opus esset singere. AEthicam Peripateticorii in doctrina in saepe reprehendit, quia nimis ei hutnilis et uinalia videbatur, non satis pura et divina nain iuuiu illi etiam externa quaedain vitae bona statuissent, ipse aliud b0nuin esse nee ut, ita in vitam ab inni orporis contagione purgatain et inenti deoque unice deditain. t in constituenda beatitudinis notione ab Aristotele sano exorsus est, dicens, ea in in se lineii et mollitii liabere, ita ut se inper cadein sit; ' nain non aliter Aristoteles et virtutei et
beatitudinein, quae virtute paratur, definiverat; et quid omnino sublimius diei iii,tuit, quid gravi iis, si id lienius, quali illa vitae beatae descriptio, tuae in illicis Nieoina cheis iue ni hic quoque Peripateticos in aris quain ipsum Stae trita tu tanγnt ea, quae Plotinus contra eius de suilinio bono sententia in attulit. Qui hac in re easdem sere partes, quas pleruinque in Platone egit illusinando, in Mistotele interpretiuidi egisse videtur; an quum Aristotelis desinitio, viri utem illud uin esse et ineditui alii tu id inter opposita vitia, inbi etilitate aliqua laboriaret, Plotinus ea in ita auxit et perfecit, ut vera in virtutem ex ipsa inentis natura repeteret, quae dii in ad divinam iitentuin redire cupit, ino-
35쪽
duin sibi et sitem ponit et verat in se vitae adsisHαν quam dicunt, restituit suaul, quum Aristoteles singulas virtutes ad res extemis, in quibus subigendis versamiu, reta
s, Husau, id , sola menim non is aliis NM , et triuiis uni reae et si essenim xl aliunii essia esse posse. Quambim non solum virtutes illas, quae in pn-blicis negotiis udiministrandis Oeeniantur, inferiores esse duxi sed niluno, quidquid
in virtute non ex veri con titione sed ex usu aliquo et onsuetudine exortum esset, 4 virtutis nolui ne titilliinii in osse putavit quod non ita intelligendum est. t enim exercitationes Iliis et cortioris et animi, quibus ad virtutein praeli arvinur, repudiasse putemus; nain quantum Platonici et antiquiores et recentiores his exeretiationibu et quasi purgatio
'inis, latinus sagaeissini persecutus est vidit enim, risiuiesis vestigiis insistens, non idem esse arbitrium et volantalem, et intellexit tandent, veram voluntatis libertatem non in ari,itrio vel boni vel viali eligendi ponendam se, sed illum demum liberum esse,
qui malis omnibus asseesibiis et studiis itainrgatas sit, ut nihil nisi boniti appetere possit lianc esse dei, an aes ad is mens liberiaim, qua in si vis, ni id sumntia must sistere ableat, eum animo j ses Hiendi e Munda . in in deo malunt esse ori-MH. D meremque vero Plotinus in sui uis illis nutionibus, quibus iarentis Aries: Me, in libris naeiaidii siris Platonicam doctrinas et perseest et correxit, eum sequitur, vi quod onvubus i. xiiii eommendandum es , qui seris philos dua operam dare volun
En III 8 4. 1 rores ασθενε η θεωρία. Sed iam Aristoteles politicis uiis ea praeueis, quas di-eμαι virtuti in seriorem quam viristi theoreueam ample a a a diversae, laeum Mimuerat est. Meo Met. Relinit igitur virtutes, quas estima nominaverat Aristoteles. an. I. I, 10 sal ianira vi νιο .noνῆεν a. οισι δὲ, aiau, πινα --κοσεπι, τοὐ κοινον. Totam virtutis definitionem ab Aristotele inventam improtini ut a ceterum Aristotcles et in auisquis ei a re nitoribus mino risuus inliseeius M. al, in do eo disserueriint, reputavissent, saltiam bene viseeraero virtutes ethica et ina, quae ad mentem magia pertinent. διανοητικαὶ olras est. Nisom. I. Ia et quod virtutem medium esse vult inter op
sit ει uitii, i iis non ad puram illam mentis virtutem sed ad ethicam esse reserendum, in is est Ruis. Misaria imminum si is ad se in ornim ei regulam erum et iii N. ii, i sqq. Sihi rilla vis si a quibus homini ad virtutem enitendum e et, comparare solehant em gradibas libi, per quos ratae ad areana speetanda adsondebant; es ina inpi . selini ad Alesi, M. Creuaer, p. s. o Ea Neom. lib. Lori latea dueenians Uberum arbitrium M ---wa et volantatem uiam, et a
rationi praecepta sequitur ciris Potitii νις viam i periit omnitrua, qui recti a lias res eognoaeera perent. Plotitius, quamquam dogma Soeratieum ab Aristotele reiectum Niners remisio et ipse pro
36쪽
id egit, ut errita bona, puleii, veri studia a Platonis lectione in ilinius animo exesiuia ad serem Aristi is inmani mamisares atque dirigeret, ab eoque viscereri, quoi do uoles primm ea, quae illo Menrasas et subtilius Platone de steria ei simia
disputaverat, I iuod vere totius doctrinae Aristotelicae sundamentum dicere posmmus; nam ne materiam giri Inrma nee sine materia formam aliquid esse rectissi in eo overat, Et nil aut altera ita in ligere, ut utraqne dein sim toni et vera essentiae notio expleatur; Plotinus haec ita amplificavit, ut, Iatonem eum Aristotelo concilians, duplex istud om
nisin re in eximanun et sensii ilum principium esse statuere'. et quidsita in iis insatis lain motam, deserine esse videretur, hi malarias auribuet ' inquit nimi, laurum
pulmun forma superi enientis opus esse putaret quamobrem etiam tertium inua, quod in singulis rebus invenerat Aristoteles, principium, privationem, πέρ σιν a materia, prima negationis omnia ratione itine noluit distinani. Tu in Stagirites, ad rerum res et mutationes attendens, aliud invenerat diserimen potentiae o ictu ις et Isic
eiae, ἐνέργεια priori isti imiteriae et sormae non dissimile; nam quidquid fieri potessi materiam nominarem essea iam veri illam, qua vere aliqnid fit, sum lassi Mai. μ' Η- discrimen milum esse in mente aeterea, nae nisi se in enlata quae sinem possit, et ipsam animae tam non, uti res inanimas, ab aliis rebus nil eri atque impelli,
sed suo mota esse a tela et se et potentiam suam agendo tertietuo exserero iii Aristoteles viderat; ΤΠ I lati iiii libriu exigiti volumiuis sed rarissiin arguntenti ea n tinnibus seripsit, quo diversas earum formas exposuit et ostendit, in ipsa mente esse quidem et
Vim agendi et ipsam uisone', sed vini que eo talione auum discerat, vere non esse diremis. Eo magis admiramir Dis Mevolite ita ab uberiista illa nulla premi ei essem miniae mim, mi Aristoteles μωσοι- ο --rat, quo in iudieaxem animam ipsam et mutus sui eausam et finem esse, abhorrere videmus; must, gram ni idem sere dc umae tum domi '' Me itis lainin illud doma,
37쪽
xi h in nucem fis re illisse Ulerat, qui animam corporis aliquam harmoniani otvim setricem esse putarent, non ipsam in se aliquam vitam vitalem habere censerent. Neque rectius intellexisse videtii r. luid Aristoteli fuerit istud τὸ et ζω D. ι, ita sumesa notione in univosuit in singulis rebita conspicua in signifieavii, et quod disertinen illo statuerit inter lin τι et εἰναί τινι, ut illud rem ipsam, quam ernili ius, hoc et rem ei
id omni parte accurate desnivisse; qui quum mentem separabilem a corpore esse docuisset et prorsus di erfatu ab anima statuag et dii lilicem quasi antini linmani naturam i duxisse idebatur, ita ut anima corporis sit iliatilina ac ni u inens miniae quod
quamvis contra. yhysicos illo', qui mentem ab anima minuam satis distinxerant, quo nin numeri, at etiam Ana guras, prim- op - Huae et repertur,x -- iiii iuri esse , minus iam rex in hac doctrina misniose poterat, ni mensis animaeque sue quam mentis partem anima habeat et saeuo omnino inde Dicaearcti inuram- errores enasei poterant, qui, ne antinum in duas diversa 4,artes disee iero et quasi is,irsuum ride tur sulam antinam aliquid esse negite limo a corpore separabilein
επὶ IV, 2, 1. Plotiae ibi, Deg us 'nimant poris mel ex latam esse, e alio Ioeo plura de line reta ... sis addit qui vinus quum ita uiuis eius a Porphyrio collectis mira quaesii esset, iis Frivigeriis eum invenit in Eusebii p p. v g. e. 10, ad Creu rus re se et libro illi iv, Zaminor te hoe supplementum adindit. Harus isterii Vigem argumenia molles vitrea nominati qui
nii a uitia id recte itera ideatur, altim ut ni ill liquid fise . quam visu et sortIiani altituam eorporis,
inuin tamen ad Aristotelis sententiam attendit, qui et pa animam perlaetum in se et ex se molimi' ω - εν iasim amniini; is latio Minois Genii, nisius et mutationes anime si M. quo nua . . - - - reeipiat se ip- - mi, ex nouo emisimiliae, ineat η- ροιιε, -- currere missit, qui Ariai Mesem recte in iesistitiata, Me meae esuis magistri sententiam prorsus t erverterat. doeens, nihil eas omnino animum imquaomnem in in vel a se quid vel ens m , in mani in orporibus vivis aequabiliter se sis uneo .eparabum a serpore esse cie. Me i. o. idem se dum has mi es non potui nou --
immortalitatem impugnare, quod eum secus testatue te ero Tusci .
38쪽
opinarentur. Instituit Ietitur Plotinus ostendero, animam non esse a mente divulsam es
vero diversam, sed efficacia iii illam esse menii nece8saria iii, ita sua natura, na vi,
suo motu totam remi in universitate iii et gignat et formis vivis resileat quamoi, rein ad animae ex inente in ipso de originem adscendit, ei inde laostquam vidit, mentem divinam seri animam, simulatqne ad res singulas elliciendas progrediatur, animae quoque huinanae naturam ex liticare studuit. Quod ita secit, ut etiam animam, quae a mente illustrata de singulis rebus conitet, a corpore separabilem esse allirmaret, et, quae Λristoteles de pura mente docuerat, de anima quoque ratione praedita dicenduin esso ostenderet; sic et mentis et anima immortalitatem sibi videt alii satis demonstravisse, nulla altera sinenltera numquam esse possit. Sed neque Plolino contigit, ut duplicein honi in is naturam
ad veratu ninnino concordiam revocaret; nai quum Aristoteles supra animam mentein extulisset, ipso rationalem animam ab anima inferior sive vitali sive sentiendi vi instrueta discerni voliti et illam menti, hanc corpori proxime adhaerere existi inavit, ita ut lain ipsius animae natiira in duas diversas paries discedere videretur; nam difficultatem nullo
modo solvere potuit, quia corpora terrestria non necessaria quaeda in an inia opificia atque instruinent sed vana simulacra esse putabat s ito vero universi animam cognoverat ex mento divina, dissario progredi neque uni qua in ab hac separari, naturam et riuinemritin et teinporis Aristotele ullius indagare instituit. Ille enit in ilis ilient omnitieris locum aliquem esse negaverat, sed nil ineroruin notionem a rebus, quas sensu percipimiis, optatione avocatam esse dixerat; ' tein pus vero doluerat motus numeram esse, qui, quum antina sit nitinerans, nequo nuinem esse possit nisi in antina, per se sine anima nihil omnino sit. V Plotinus contraria in in mento divina numeros ali liiid esse ostendit, quia, si inulac mens in infinitam idearu in varietatem sese explicet, in ea itineri exsistant, qua in re en in non salis distinxisse universati inins et multitudinis rationem a singulorum4uine rumin notionibus ain statim munia linus; tein pus vero non rn Wilatam tantum esse et inanem aliquam notionem, sed esse quasi forma in penici ut illius motus, quo lina universi moveatur, et quaeliinque ex mente divina progrediantii stati in sub te inporis legem eadere, recto perspexit et hac quidem in re Aristotelis duet inani sagaciter correxit optiuie vero interpretatur Aristotelem disserentem de pura inente sui conscia
Iu libro de timeri. I. s. V la libro de tempore et aeteradate, II, 7.
39쪽
ein porruptio, ne nutinnin lirin Ipium, unde relisin; timnia eius placita et illusiari pes rant et diiudicari stinui eongregata in liae I stioli Fideruus DIiulilli quae priores plutos Mi passim de suinnio oninimn 'um principis aut rogitatione aut divinatione quadam a Meuiremit; nam quum Anaxagoras mentem iuveturae inuniuam et parant, omnium ia
istitit ens, quod eos: tantes finein quasi univerRae t i ritationis repertans, τὸ νοητον inius- qtie altri liuta ilia retico almine exIiosuisset, neqlle vini ostendisset, nummio tingula ex illo penderent atque exortae essent, Mistoteles Meuat, nentem te eius se tantuni togitare et esse ipsam nihil nisi aeternam,si ima es Massiniani sui eogitationein su
laius, ignis minacea inaniis, eogitationis, finii diserimen, quis milies inni eiusdem --- naturae paries. ' Mori uiae, quam in nam duxi esse sidiosopli am, fundamenta ieest firmissima vii hos usus est Plotinus, ut sunt doctrinae derelius divinis aedilicinin x Atmeret, quo nullam iraestantius, nullui sirni ius meliusque ab olimi parte ninnitiini a illiquitas irrotulit nam Aristoteles in lilii Ite in ill ruit regionem, ad quam et eootantibus nobis et agentibus seivper enitendam est, prospexerat in
tum et onsalutaverat, non per ira erat thesaurusque ex ea Mentim reportaverat; nihil in latino, ut istin arduam, vae in illam darii, ab Amiuiete pristin i iam a posteris roraus --, denuo inveniret, et, dum pura nunt puram iu
tem enitat, dixit Quientem iraque tua hominibos ei natura, Mim purius nitin has libitosin tibis anti piis, evanges ii luce nondiam illustralis, eognosseret. Nam Misi telas diseriiuine invento mentis togitantis rebusque externis quodammodo assectae .ufe θοτικός et mentis agentis, νον ποι ramo iam indieavera , quomodo hoin
anui rentes a renis divina simi, eopiosius vero de lim re in libris ridem, quiremuellar, ni inter hontinum siensem ei nimilam inprimam re almulatam inier ari aeque quomodo singili novi mentis radiem anas a' ciuilia in ivria nimio h
40쪽
beauit Plotinus vero ipsam de mentem a supremo deo, non vere quidem, sed e gitatione distinxit, et docuit, tuom id et mens co r ii in deum perpetuo in leniat et deus perpetuo mentetu essetat et tuas gignzit rediit enim ad notionem boni, quam Inato omni uiu illi remali dixerat, et iam vidit, deum summum esse unum et id, in omnia perpetuo et mentis cogitati et animi actio tendat agentem istitur illauni semper fieri ruentem, mentem vero se eo iantem semper simul aliquid se maius atque exeolain et supra ipsam costationem elatus in enire, et ii menteni numquarii non et irodire ex deo et ad deum redire, cuius aeternae mentis vita etiam singulorum hominum inentes at in animos partem aliquam habere proseMns est, quiuii is turporis inpedimentis turbati non perpetuo pitriorem istam cognitionem deique communionem Priare possitit. V Laboriosi liuius itineris non minus, quam 'lato dux ei Aristoteles fuit, quem etiam in iis sequitur, quae Platone rectius de diversis et essentiae et unius gradibus et significationibus disputat.
Plotinus grammaticas. 66nn qnamvIs de rebra grammaticis non ex ordine loqnain neqne ex eius esset-plina ars grammatica illo tempore aliquid prolaeisse videatur, multa taluen in inalibris dispersa invenias, quae ad accuratiorem snbtiliorem liuius doctrinae cognitionein utilissima sint quae num a nullo, quantum equidem scio, obseriata sint,
clarissima de de natura, iis saepe mysticla ulli dant sermulta obseurat et de mentis summique dolnem exponit VI. R. 16. Iuvro ινμὶ ηυα ὁ νους. - ιον ni ὀς oro βλέ- . crὁ Πιθον καὶ δο- εινα αὐrtyro reo αυroνυ-ειν es, o abi ab termitate mentem ex deo fieri Meti ' Με II. IV. I. IX. . et de uno eiusque generibua Plo Ean. VI, 9, 1 - 2 Miserenitam Aristotelem id, quod vera est unum, supra numero in naturam effert et universarum rerum modum et suem Madicit ei. An mei. IX, 1. de Mentia Ena. I, 2. - 1. - Quo Gepius metaphyiaeo Aristotelis libros Imo eo magis mihi nonus et Mimus liber totius operis onsilium et progressum turhare identur; allii enim novi eontinent, et eadem quae iam primis libria enuntiata erant mutatis verbia iter ati Videatu igitur hae disputatione Aristotelici mina in om erae, Pri, quae in sine de is et esseniis doeuerat et ipse in vulgus auatiare volui