장음표시 사용
31쪽
50 a 31P Agathoclem Syracusanorum optimate aut necaviSSe aut urbe eiecisse. Quod si quaeritur, quid de Timaei vita statuendum sit, verisimillimum mihi videtur eum a. 312, quo Agathocles Tauromenium expugnavit,' e Sicilia eiectum esse. um conStat eum re usque ad a. 26 enarrasse. ' Deinde ipse testatus est 50 annos exsulem Athenis e moratum esse. Atque Timaeum illo loco scripto Athenis discessisse inde sequitur, quod Polybius ' eundem numerum tradit. Neque enim, quod illud testimonium non in extremo libro Scriptum erat, brevi post mortuum eum Sse Statui potest. Atque veri simile est in Siciliam idque Syracusas eum rediiSSe, qua sententia recepta Diodori error sacile intellegitur.' Quae cum ita Sint, quo anno Timaeu natus quoque mortuuSSit, n0n conStat. Neque Ps.-Luciani testimonium verumne sit an falsum, ullo modo demonstrari p0test.
PS.-Lucianus quin hoc loco optimo e fonte hauserit, quod Aristobuli de se ipso testimonium assert, dubitari non potest. Reliquam autem de Aristobuli aetate memoriam invenies apud Susemilitium et Schwarigium.
' Pol XII, 25d a αποκαθισας γαρ'Ἀθήνησι σχεδον η πεντηκοντα Sch rtZ, Herm. XXXIV IS99 p. 4823 locum non recte interpretatus videtur eSse Polybius enim si scivisset Timaeum diutius Athenis mansisse, ut erat imae obtrectator,
' Susemihi, Al0X. Litt. I, 566' '. Sed ex uno Diodori loco de reditu nihil colligi posse Schwarigio l. it. p. 483 facile concedo. Sed cf. p. 63 huius Comm.' Susemihi Aleae Litt. I, 540 SchwartZ P.-WiSS. II, 911.
Polybium a. 12 etiam viXisse mihi quidem constat. Ommemorat enim III, 39 8 viam Domitiam, quae circa a. 120 muniri e0epta est.' Sed quo anno natus Sit, sati incertum St. Quamquam ante R. 198 natum eum esse certis argumenti demonstrari non poteSt.M Itaque quod Ps.-Lucianus de Polybii aetate tradidit, satis probabile videtur SSe.
PS.-Luc. 22: Γτικρύτλὶς ὁ Ἀμισηνος συγγραφευς διὰ πολλον μαθημύτων γενομενος δυο καὶ νεννηκοντa ετλη εἰνησεν .Hypsicratem constat Augusti temporibus fuisse. Commemoravit' enim Asandrum,' qui Pharnace rege necato regno B0SpOrano potitus est, idque testimonium a Strabone' aisertur.'
Τ Unger Philol. XL 1M2 p. 615 Susemihi, lex Litt. II, 80 Cunig, Polybius v. s. or 1 2 p. 75 Schaefer, uellenk. p. 115. ' ταυτα intervallum quod est inter Emporium et Rhodanum flumen γαο
hoc de loco egit Cunt p. 20. Sed cf. Muonger D. Litt.-Z. 1902 p. 144T. Tamen his e verbis sequi viam a Romani munitam Me negavit underer, Beri philol. ochonschr. 1903 p. 229. Sed Xemplo probandum fuit Romanos ea in Via, quam non Straverant, miliaria OSutSSe. Nam quod, quantum intervallum inter Pisas et Lunam sit, quamquam via Aemilia munita nondum erat. Polybius accurato tradit Cunt p. 23l24 , miliaria posita fuisse eo minime demonstratur Satis enim fuit, ut Polybii Verbo utar, iam βηματιζειν. R P.-Wiss V, 1323 4 Muengeri. 3 Argumenta contra hanc Ungeri sententium prolata refutavit unigp. 75. amen circa a. 210 Polybium natum esse argumentis non prolatis iudicavit Beloch Grieeli. Gesch. III, 2, 179, inter annos 129 et 12 mortuum eum esse Gerche, Mus Rh. LXI 190 p. 11 in ann.β Paul ΙΙΙ 1560; ueller, FHG. ΙΙΙ,493.' Strabo I p. 311 G p. 428 8 Mein. 7 Ρ.-Wiss. II, 1516 subis. 4.' I p. 63 huius comm.
32쪽
Similia Gorgiae dicta exhibent Stob. Flor. 101, 21 - III p. 260 Mein. Clearchus p. th. XII p. 548d Val. Max. VIII, 13 ext. 2, Cic. Cat. m. 13 cf. Phil. V. Soph. I, 9, 3. Reliqua autem de Gorgiae aetate testimonia collegit Jacob p. 261.
De Gorgiae aetate veteres autore inter Se conSentiunt. Apparet enim Apollodorum test. 2 extremum vitae annum adhibuiSSe, reliquos neglexisse.' amen id constat hoc loco S.-Lucianum ab Apollodor non pendere. Sed monendum S praeter PS.-LUei-nnum ne unum quidem Veterem auctorem tradere Gorgiam seipsum fame interiecisse. Immo ver ei repugnat Aelianus test. 3i.
πorii τῆς πιλύδος, ὁ Φλππος. cI. Plut vit. X r. 83TT. Isocratem a. 436l natum et a 338l mortuum esse c0nStat test. 2 et 4 . Itaque s. -Luciani de Isocratis aetate testimonium verum est. Sed Panathenaicum, quam ad orationem falso indice USU Specta PS.-Lucinnus, yi SocrateS, ut ipse testatur test. 3 , non nonagenSimo SeXto, Sed nonagenSimo Septimo vitae anno coniecit. Praeterea tabellam, quae Si de morte IsocratiS, Summa cum levitate tradidit. Neque enim apud Ps.-Lucianum intellegitur, cur Isocrate illum Euripidis versum pronuntiaverit. nonymi autem copiosa narratione omnia Xplicantur.3 An verba τον πανηγυρικον λογον interpretanda sunt notissimam illam laudationem' Ceterum cod. Z e correctura Xhibet Παναθ.
33쪽
xx lx De Apollodoro Pergameno. 'i
2. Suet. Aug. 89 magistro dicendi usus Octavianus Apollodoro Pergamen0, quem iam grandem nutu polloniam Secum ab urbe iuvenis adhuc duXerat.
gamenus Graecus orator praeceptor Calidii et Augusti clarus habetur. Apollodorum Octaviani praeceptorem tuisse e Suetonii locostest 2 apparet. Iam a. 45, quo cum Octaviano Apollonium se contulit,' circiter seXngenSimum annum egiSSe me quoque Sententia Frandsen' e verbis grandem natu test. 2 recte collegit. Itaque, Si S.-Lucianum Sequimur, nutu eSt circura. 105, mortuus circa a. 23. Hieronymus autem Apollodorum ideo anno 64 d- Scripsisse videtur, qu0 tum Calidius, qui ut ait ipse Apollod0ri discipulus fuit, hi Gallium ambitu accuSavit; cI. Wilam. Herm.
xxx. De Potamone Mytilenaeo. i
3. Sen. SuaS. 2, 15 Potamon magnus declamator fuit Mytilenis, qui eodem tempore vixit quo Lesbocles. Illi libri circiter a. p. Chr. n. 3 confecti sunt; cI. SchnnZ,R0m Liti. II, 1', 295. 4. Strabo XIII p. 61T III, 863, 30 Mein. καθ' μας Ποτύμων.
i, Potamo n. a. Chr. n. 4 a civibus cum legatione ad Caesarem miSSus est. Legimus enim in in Scriptione, quam post ichorium edidit Mommsen. Senecae autem testimonio nihil sequitur nisi aliquanto ante a 38 mortuum eum esse test. 3i. Sed e Suidae l0eo test. 2 Tiberio imperatore eum etiam suisse collegerim. 3 Hoc
si recte statui, natus est circiter a. 75, vita deceSSit circiter a. p. Chr. n. 15. i eque mirum est duodetricensimo vitae anno tam clarum oratorem eum luisse, ut legatu crearetur.
Reliqua id genus testimonia leges apud Jalinium et Michaelim in tertia ed. Electrae 188 p. 15 cI. Jac. p. 254λ' idem Iabellas, quibus Sophoclem ab ophonte silio accuSatum Sse memoriae traditur, in p. 14 collegerunt. 4. Diod XIII, 103, 4 περι o amba χρόνον 406 5 λελευτησε
Potamonem missam esse iudicant ichorius p. 64 et Dittenberge V p. 554'. Sed verba Ποταμωνα Λεσβωναπιος ει τις ἀδικεῖν τολμήσοι, σκενάσθω, ει οι δυν= σε-ra πολεμεῖν, a Tiberi principe scripta videntur Sse.' Susemilii . it. p. 515. - ae p. 250 Leo, Gr.-rom Biogr. p. 22 et 112.
34쪽
Valerium Maximum test. 2 ad eandem memoriam quum Sequitur S.-LucianuS, Spectare statuit Jacob p. 253 , haud scio an non iure. Sed utcunque e re habet, PS.-Luciani numerum mutare non licet δὶ am quomodo ille numeria computatu eSSet. recte Jacob eXplicavit. Sophocles enim, si a. 406l senex Mannorum mortuuS St, a. 480, quo chori victoriam Salaminiam celebrantis particeps fuisse dicitur,' 20 annos natu fuit, quae aetas est dimidia pars κμγῆς quae vocatur. Fabellam autem, quam de Sophoclis morte PS.-Lucianus tradit, quantum ScimuS, primuSNeanthes exhibuit test. i. yi Neque vero Diodori testimonium test 4 ad Apollodori Chronica reserendum esse acob demonstravit. Nam Apollod0rum cum plerisque veteribus auctoribus Mi Sophoclis mortem anno 406l adscripsisse verisimillimum est. Itaque Diodori auctor, etsi et annum fatalem et aetatem alio e sonte SumpSit, recte pergere potuit Apollod0rus autem uripidem quoque eodem anno diem supremum obiisse tradit.
Serunt ἔν τε καὶ νενηκοντα, ut numerum in Marmore Puri traditum efficerent.
Quae coniectura nune et e refutatur, quod in Marmore Pario legendum est 2. cI. Jue M. ur. p. 181 ad p. 56.
- odem modo Anacreon Plin. n. h. VII, 5, 44 Vul MaX. IX, 12 Xt. Si mortuus esse dicitur cf. Philol. Ang. XV, 634. ' Qui discrepant mira fabella decepti sunt; cf. Jac. p. 254l et Jahn-
183 p. 18T; obet, Obs crit in Plat com 1SU . Si quae commentati mihi praeSi non fuit. aber Verstagen en Mededeel. II, 12. Amsterdum 1883, p. 266; Zieliushi Mus. h. XXXI 18M p. 301 Denis, a coni. Gr. 18S I p. 145; Mueller-Struebing, Anii Flecheis CXL IS90 p. 513 Cappes. Haruar Studies XV 190 p. 61 Amer. Journ XXI, 38, quarum posterior commentati mihi in manibus non fuit. Leeuwen et Mago in Pacis editionibus ad . T .
Gravissima dis cultas inest in test. 2. Neque enim p0Sta. 425' Lacedaemonii in Atticam incursionem iecerunt, I υτ se autem fabulam Cratinus a. 423 docuit. Praeterea ad v. v. 521seh0liasta tradit post a. 414 Cratinum Nemesin fabulam scaenue commisisse.*i amen mihi quidem constat a. 421, quo Aristophanis Pa acta est, Cratinum mortuum 1uisse. Atque Bergi et Magonvocabulum πεδaνεν allegorice ut ita dicam intellegunt. Sed quomodo eum, qui a 423 palinam tulit e n. 431, quo Lacedaemonii primam incursionem Iecerunt, quasi mortuum esse dici potest γZielinshi autem et ueller-Struebing i statuunt Aristophanis loco
eum actum Πυτιννὶς Iabulae describi, in quo Cratinus, cum dolia elisa vidisset, gravissimo dolore percuSSus animo relictus Sit Sed πεθaν hoc loco minime significat: nim relictu eSt, Sed proprio SenSi accipiendum St. Trygaeus enim quae uerit causa του ποoaνεῖν interrogatus addit Gρακιήσaς. An ristophanes diXit animo relictus est, postquam animo relictu eSt', Neque ver Cratinus in illa Iabula se morientem ingere potuit. Ceterum si illa interpretatio vera esset, ristophane non tam Cratini vinolentiam vellicaret quam spectatores de Iacetissimo actu eius sabula admoneret, qua duobus anni ante ipSe ictu eSt. Lacedaemonios autem in sabula aliqua inductos esse mihi persuasi.'i atque statuerim post ipsam illam Iabulam a. 422 actam
ii huc. IV, 41, l. i f. quintum argumentum ubium.
Quae de fabulae argumento protulit Ziolinski, refutavit Denis p. 165 2. Multo elegantior est uelleri-Struebingi sententia, qui Cratini micos, ne ab
ipsis dolia elisa esse statim ille cognosceret. Lacedaemoniorum incursionem simulaSSe Statuit. hi Praeterea Denis p. 148 recte monet ἀπεθανε de absente dictum hi-
tellegi non posse niSi mortuuS St.
' Hoc primus statuit obe l. laud.
35쪽
Cratinum emesin fabulam composuisse colligo. iP0Stremo annorum numerum, quem S.-Lucianus Cratino tribuit, ad antiquam memoriam relerri poSSe per Se ViX Si credibile. Nam ne Sophocle quidem, poeta clariSSimuS, qui etiam post Cratinum mortuuS St, quot anno ViXiSSet, Vetere grammn-tici sciverunt.β Illum autem numerum non recte Statutum eSSedemonstraverunt aber et Denis. Inde enim Sequeretur eum i fere annos natum fabulas docere coepiSSe Mi et nonagensimo quinto vitae anno acetissimam comoediam Scaenae commiSiSSe. Tamen moneo PS.-Lucianum de Cratini exitu rectissimo tradidisse. Itaque ille numerus ortasse n0n eius ab auctore ictus, Sed a gravi auctore Sumptu eSt.
' Capps in priore commentatione demonstrare studet priorem Cratinum NemeSin omnino non ScripsiSSe, Sed unum OSteriorem VerSum enim, quem Nemesi Plutarchus it Per cap. III Ir. 1l Κ. asseri posteriori Cratino tribuendum esse ne lue pertinere ad Periclem. Qualem errorem Plutarcho sucile tribuerim, minime doctissimis eiu auctoribus. Argumenti autem, quae contra sententiam a me receptam p. 60 protulit, mihi quidem non persuasit.' Haud ita grave est Zielinskii p. 301' argumentum, qui tribus poetis M annos tribui monet. Se enim viris S anni tribuuntur duo autem ex illis testimoniis ad Apollodorum referenda sunt; f. p. 4 huius comm.3 Quod sciamus Cratinus circa a. 450 fabulas docere coepit 'My λοχοι eisim fabula non multo post Cimonis mortem id est a. 449 scripta videtur esse: cf. Berg l. laud. p. 20 et r. 1 . Hieronymus Cratinum l. 1, 3 OMAPH. 81,2 F., Si, reli Arm. Schoene - 454l adscribit. De Hieronymi codicibus conlerendus est SchwartZ, Beri philol. Wochenschr. 1906 p. 750.' Meineke, Menandri et Philemonis fragm. 823 p. XLIII; Susemihi, Alex. Litt. I, 259 Dieige, De Philemone com 1 l, mihi praesto non fuit.
4. Val. Max. IX, 12 ext 6 Philemonem autem vis risu immoderati abstulit paratas ei sicus atque in conspectu positas Sello conSumente puerum, ut illum abigeret inelamavit qui cum iam eomestis omnibus Supervenisset quoniam, inquit, tam tardus uisti, da nunc merum Sello ac protinus urbanitatem dicti crebro anhelitu cachinnorum prosecutus, Senile guttur Salebris Spiritus
statuerim. Sed iumerorum similitudines deceptus Irin numer0 annorum iumerum comoediarum substituisse sidetur.λ Atque mortuus est exeunte p. 263 vel ineunte m. 262. ii0d0rum enim test. 3 eius obitum inter Hieronis et Romanorum pacem quae Iacta est a. 263s et Agrigenti obsidionem, quae coepta est a 262,' commemorat et Suidas sub voce iam μων tradit vita eum decessisse Notia alio notiμουντων a Ἀντιγονου quod bellum coniectum Starchonte Antipatro a 263l vel 262 1.ε De morte autem praeter tabellam quam exhibent s.-Lucianus, Valerius MaXimus test 4 , Suida. test. 2 multae aliae exstant; et Mein p. XLVI. maec Omnia Xcogitata esse apparet. Iamen memorabile est eandem narratiunculam Me Chrysippo tradi. Tegimus enim 'pud 10g.
ut est Suidas, τεHυτ οπι γελωτος dπείρου Ceterum errat ChriSi,' quod testimonium , vel ideo quod apud Di0d0rum legitur, ad Apollodorum refert Hae de re egerunt Dieis, Mus. h. XXXI, 31 et Jacob p. 251.
36쪽
xxxv et xxxvi. De Anacreonte et Stesichoro. i
3. Cic. de re pubi II, 20: neque enim teSichorius ne posellus, ut di Xeruin quidam et filia quo enim ille mor tuus. elodem est antia natius Silmoni des ollympia de Seixta et quin-lquulgesima 556 5, I p. 61 est 2 .εὶ
4. Suidas sub voce Στνησίχορος τοῖς δε χὐονοις λὶν νεωτε2ος Ἀλκμῶνος του λυρικου, επι τῆς λζ ολυμπιώδος 632 28 γεγονους ' τελευτqo δ' m τῆς νς' 556 2i. Haec Ps.-Luciani testimonia nulla esse auctoritate Supra 'ieommemoraVi. Atque de Anacreonte vetere grammatico certum untiorum numerum omnino non tradidisse e Valerii testimonio iteSt. 2 conchiserim. Jacobyo autem assentior, qui apud Suidam teSt. 4 γεγονως pertinere nil annum natalem statuit.' Atque
Suidae de Stesichoro memoriam reserendam esse ad Apollodorum hi ideo verisimile est, quod Cicero test. 33, qui Nepotem Apollodori sectatorem,' adhibuisse videtur, β Stesichori mortem eidem olympiadi atque Suidas adscribit.
βιους et ijssses, Da ΠΗΓ, αρχοντος ' νησι Θεαγενίδου 468li . Suidam hoc loco ab Apollodoro pendere satis veri simile est.' Sed quod Apollodorus et auctor Marmoris Parii de Sim0nidis aetate dissentiunt, hic alia computatione usus Simonidem . 557 6
natum SS e test. 2 0llegit.' Neque mirum S apud eum Scriptorem, quod in aetate computanda rurSUS et primum et X- tremum vitae annos adhibuit. Ad eundem autem memoriam quam Marmoris Parii, Ps.-Luciani testimonium reserendum St. nins περ ut apud Xenophilum' falso addidisse videtur.
37쪽
3. Cens de die nat. 15,2 Eratosthenes quoque ille orbis
terrarum mensor et Xenocrates Platonicus veteris academiae princep ad eundem annum ViXerunt octogenSimum primum). EratoSthene quo anno natu quoque mortuu Sit, accurate
desiniri nequit. Neque certum mihi videtur esse Suidam spectare ad primum olympiadis annum. Sed Censorinu et S.-LucinBUS, non Censorinus et Suidas ad eandem memoriam reserendi Sunt. Nam Xenocrati quoque, quem cum Eratosthene artiSSime coniungit, Censorinus, si modo do illo Ps.-Luciani testimonio recto iudicavi, iuno anno minorem aetatem tribuit. Itaque coniecerim apud Suidam pro ' scribendum esse gra qua mutatione recepta omnia testimonia concinunt.
Iam Singuli quaestionibus pertractatis, quid in universum de huius libelli auctoritate iudicandum Sit, pauci eXponam. Atque apparet de eis, qui ante a. 500 suerunt, PS.-Lucianum ne Semel quidem grave quicquam exhibere. Sunt autem hi: Anacreon, Pherecydes, Pittacus, Solon Stesichorus, hales, XenophaneS. Eorum Vero, qui inter a. 500 et 300 fuerunt, de his verum tradidit de Gorgia, socrate, Platone, Simonide 'i, Xenocrategi, Xenophilo; ' nihili sunt, quae profert de Cratino, Democrito, picharmo, Hellanico, Sophocle, Xenophonte 8 . Sed dimidia pars
omnium quae tractavi testimoniorum pertinet ad viros aetatis quae vocatur leXandrinae et temporum Augusti. Quibus enumeris ei tantum Xaminari possunt, qui tribuuntur Carneadi,
Chrysipp0 Cleanthi Ctesibio, Eratostheni Philemoni, Zenoni. Atque Ps.-Luciani de Zenone et Chrysippo testimonia salsa esse apparuit Sed concedendum fuit de illis satis gravem auctorem,
is quod falso addidit πεs. 3 Si illi in numerum recte mutaVi.
autem non falsam memoriam, sed auctoris errorem Statuendum eSSe demonstrare studui. At reliquorum testimoniorum diversis de causis haec fide digna videntur esse. Nam cum aetatibuS
quas Polybio et Potamoni tribuit, qua de annis et natali et atali
inveniri potuerunt, optime concinunt. Deinde quod cetera, quae praeter annorum numero tradit, certi SSima Sunt ei ipSi quoque veri iudicandi videntur esse apud Apollodorum Pergamenum, Athenodorum, Posidonium. De Aristobulo quoque, quia eiu de se ipso testimonium assert, optimum fontem adusse videtur. De Hieronymo autem Agatharchidem testem adhibet, cuius idem cur in dubium vocemus, causa non est. Atque de Diogene Babylonio Apollonium Tyrium secutus est.' Quo de testimonio supra dubitavi. De Nestore autem PS.-Luciani auctorem errasse mihi quidem demonStratum non videtur esse. Itaque relinquuntur hi Critolaus, Hypsicrates, imaeus. Sed quoniam de viris posterioris aetatis 1ictam aut corruptam memoriam eum protulisse tribus tantum locis certum est de Philemone, ChrySippo, Zenone, ita tamen, ut illi errore eXcusationem habeant, reliqui quoque teStimoniiS, quae quantae sint auctoritatis, nullo m0do diiudicari potest, Sine ulla dubitatione idem habebimus. Ea quoque, quae praeter ann0rum numero attulit, ut eXpoSui, PS.-Lucinni auctor nonnunquam optimis e sontibus hausit. is autem lociS, quos iam commemoravi, addenda sunt eius de Cratino et ratosthene testimonia Saepe tamen corruptam aut IalSammemoriam Xhibet. Nam quae de Isocrati morte profert, tam contracta Sunt, ut intellegi non p0SSint. Praeterea ΙSocrate non
athenaicum qui dicitur composuit. um Gorgiam fame se ipSum interfecisse apud unum Ps.-Lucianum legitur. Deinde Xenophanem Archola discipulum luisse tradit, qui tamen error apud Diogenem quoque Laertium invenitur. Praeterea de Xenophanis patre ab Ap0llodoro discrepat, hac autem quoque in re cum Diogene Laertio videtur consentire. Sed quae de Cleanthe, Democrito, Philemone,
S0phocle, Zenone profert, cum reliqua memori concinunt.
38쪽
- 64 P0Stremo, hiae ratio intercedat inter hunc auctorem et Apollodorum, breviter Xponam. Atque apparet Apollodorum y rarissime adhibitum esse. Testis enim citatur de uno Ctesibio. Praeterea certe ab eo pendent testimonia, quae sunt de Platone, Carneade, Lycurgo; ortasse etiam de Xenocrate'. Computatione autem, qua Apollodorus Sus St,' inventae Sunt aetateS, quas Ps.-Lucianus tribuit Isocrati et ratostheni. Neque tamen inde quicquam concludi potest. Contra uno anno discrepant de Gorgia et Simonide'. Plane autem ab Apollodori memoria diversi sunt annorum numeri, quo Chrysippo, Pittaco , Soloni', Stesichoro' , Thaleti, Xenophani', Zenoni δ Ps. - Lucianus tribuit. Quae cum ita sint, nisi certa argumenta exstant, Ps.-Luciani testimonia nil Apollodorum efferre non licet ' Hanc commentationem cum iam conlecissem, eadem de re egit
Ruehi, Mus Rh. LXΙ 190 p. 42L Cuius de sententia nunc erit
disputandum. Putat enim omnes ere numeroS PS.-Lucianum ipsum computaSSe, non accepiSSe.' Sed primum duobus l0cis testimonia a prioribus tradita se collegisse Ps.-Lucianus contendit in Denim
ipse concedit Ruehi.' Deinde aetates regum et ducum, quorum Sati magnum numerum legimus, e libro aliquo eum hausisse iudicat. Hoc enim ait auctorem ipsum signiticare in QT quem locum modo exscripsi. 7 Sed pergit: νaγρύψωμεν a τουτων ταγν
regum ducumque e libri Sumpta S, reliqua computata eSSe Signi-
licet, 7 non intellego, praesertim cum etiam Xenophili, Dem0criti,
i Steriscum apponam eis, quibi is quam aetatem Apollodorus tribuerit, plane non traditur. V cf. Jae. p. 58. Apollodorum Persae testimonium recepiSSe Certum St.
Zenonis, Cleanthis Mi aetates memoria illum accepisse concedat Ruehi. Os enim numeros, qui aliis testimoniis confirmantur, libris sumptos, reliquo praeterariStobuleum compututo eSSe putat. Cogitari tamen haud dubie potest numerorum qu0 PS.-LucinDUS collegit, partem computatione inventam Sse. Itaque de Singulis Ruelilii argumentis nunc disputandum St. Ac primum, si Ruelisium Sequimur, Septiens de Pherecyde, Pittaco, halete, Xenocrate, Philemone, Cratino, picharmo nonymus lore netatis SuS, quibu anni nati SSent, quaeSiVit,
initium autem vitae numeravit a primo anno eiu regis, cuiu in regnum annus natalis incideret. Sed cur annum natalem modo
inventum negleXerit, minime intellegitur Tamen, si illa ratio Semper Statui poSSet, credendum Sset. t deciens de Apollodoro, Athenodoro Lycurgo, Solone, Anacreonte, imaeo, Xenophane, Simonide, Chrysippo, Stesichoro annum natalem X κ ui computatum retinuit Atque ratosthenes ipsis 40 annis post primum annum Ptolemaei Philadelphi floruit de Sophocle autem et Xenophonte I p. 66. Deinde annum fatalem quoque diversis rationibus inventum esse statuit Ruehi. Nam septiens deahalete, Chrysippo, Sophocle Stesichoro, Xenocrate, Philemone Xenophonte, annos traditos recepit, sed noviens de Pherecyde Athenodoro, Apollodoro, Solone, Pittaco, Anacreonte Xenophane, Cratino, Epicharmo ad exitum alicuius regis processit. In quibus ChrySippi mortem, quamquam olympia tantum tradita est, extremo anno ol. 143 adscribit; Stesichori autem anno Abr. 1462 l. 56, 2. Sed in codice et in Arm adscribitur anno 1458 - l. 55, 2, in optimo codice et in cod. ' a. 1457, apud Apollodorum a. 1461 l. 56, 1.' Itaque Ruelilii numerus non memoria, Sed corruptela nititur. Sed hic error minoris est momenti. At Lycurgi mortem anno poSt Olympia instituta nonymum adscripsisse Statuit, quae Sententia
' De Hieronymi codicibus nuper egit SchwartZ, Beri philo . Oehenschr.
1906 p. 750.' ac. p. 196l et 201.
39쪽
summa est libidinis; ratosthenis autem mortem primo anno Ptolemaeis, id quod ab illa nonymi ratione prorsus alienum est. Quam si Sequimur, ratosthenis vita ad exitum illius regis producenda est ViXitque non 82, sed 10 vel 10 annos. uehi quidem da das nichi utras, inquit, ir Luhianos, de Aelbstein Grammatiker ar, doch ohi e usst haben Sed ceteris locis numeros traditos neglexit Atque Simonidem, quod ab eo scripta
est. Timaei autem mortem, quod bellum unicum iam non de- Scripserit, ait adscribendam uisse anno ante initium illius belli, id est a. Abr. 1749. Sed optimi codicos M P OP initium adscribunt R. 1749, qu unno recepto, quoniam loruit a. 1694, 6 anni essici omnino n0n possunt; deinde bellum Punicum non . 1749, sed
Τum si sequimur Ruelilium, κριην quae Vocatur nonymuSpermultis rationibus invenit. Quam primo regis vel imperatoris
anno adscripsit Septiens de Athenodoro, Apollodoro, Chrysippo, Eratosthene, Simonide Xenocrate, picharmo; ad rem usquam gestam rettulit quinquiens de Solone, Lycurgo, Pittaco, halete, Xenophane. Praeterea annoS, quibuS uSebiu vir0 adscripsit, apud Pherecydem et Cratinum recepit. Cum principis autem loro aequavit lores imae et Anacreontis, apud hunc, ut ait Ruehi, EuSebium Secutus. Ἀκμην Vero omnino non adhibuit apud Xenophoniem et Sophoclem. Sed, ut Singula menda proponam, Eleaeondita quidem est l. 60 qua re Xenophani dκμην a quibuSdam grammaticis desinitam esse accepimus,' invehi autem recipit quartum annum illius olympiadis his verbis usus Griindunxvon Elea,
die bekanntsic in i 60. Olympiade, . . in das ah 536 fallit Deinde Solo, inquit, legos a. Abr. 1426 l. 47, 2 tulisse apud Eusebium traditur. Sed in codd. M illud legitur ad a. 1423- l. 46, 3 - 594l3 Suidas quidem leges ol. 4 tribuit, neque
Vero certum annum Signdicat et u pro μζ scribendum esse satis est verisimilo.' nacreontem vero Hieronymus non a. 1486 vel
i Suidas sub Oee.' 1. p. 32 est T. 'raac. p. 167.
1487 adscribit, se a. 1481 - ol. 61,1 OMP, Α 60 4 . Simonides
autem, quod eum ScripSiSSe αρείου καὶ Καμβυσου aσαεὶ Suidas testatur, primo nimirum Cambysis anno, id est l. 62, 3, adscribendus uitly Iam restant Stesichorus et Philemo Atque ad Stesichori aetatem deliniendam provocat ad haec Suidae Verba, quae leguntur Sub Voce Σαπφω Σαπφω γεγονυῖα ara την ν λυμπιdda, με a 'Aiκaῖος ην a Στησίχορος καὶ Πιττaκος. Atque floruit Pittacus ol. 2.' Sed Eusebius Sappho adscribit l. 45,1 O FP . Itaque Suida et Eusebi testimonia coniungi omnino non pOSSUnt. Philemo autem, ut ait Suida Sub voce, ῆκuaζεν επι τῆς Ἀλεξύν-δ9ου βασαεως, βραχυ πινύνδρου προτερος. am Menandri primum victoriam, non Ilorem anno 1696 usebius adscribit. Inde colligit Ruelit Anonymum Philemonis 1lorem adscripsisse anno 1695. Sed Alexander mortuus est a. 1693 - 24 3. Ergo ne hoc quidem loco Suidae et Eusebi testim0nia coniungi possunt. At coniunXit Anonymus In colligendis igitur testimoniis satis magna luit doctrina, maiore tamen stultitia in adhibendis. Quod si demon- Stratum SSet, facile crederem. Nunc vero nihil est nisi incerta opinio, ad incertam opinionem probandam inventa. Τum nonymus ad aetatem computandam extremum Vitae annum modo udhibet, modo neglegit. Adhibet enim apud Lycurgum, Anacreontem, imaeum, ratosthenem, Chrysippum, Sophoclem.' Quae arietas mira est apud eum, qui in annorum indice binos
Postremo explicari vi poterit, cur nonymia non Uno, Sed compluribus regum indicibus usus sit. Nam e indice regum Macedonum computati sunt Pherecydes, haleS, XenocrateS, Sophocles, Philemo, Cratinus e Persarum Solo, Anacreon, Xenophanes, Simonides, Epicharmus Lydorum Pittacus Aegyptiorum: Eratosthenes et Chrysippus ad Augustum Apollodorus et AthenodoruS. Rege autem omnino non adhibiti sunt in Lycurgo, Timae0, Stesichoro Xenophonte. Atque cur Suae quemque regum Seriei adScripserit, plerumque non intellegitur. Ut picharmus ideo cum regibu PerSurum comparatu est, quod Sophro temporibus Xerxis
λὶ Simonides in O legitur sub ol. 60, 2, in II sub ol. 59, 4, inin sub 60,1 Praeterea adscribitur l. 55 2 O M vel 54,4 S . l. ac. p. 203. ' p. 16 eSt. 2.
φὶ Apud Xenocratem in Mortis anno constituendo quod tamen in temporum indice reperire potuit.
40쪽
adscriptus fuit. t non solum compluribuS, Verum etiam modo emendatis modo corruptis indicibus Rueli utitur. Nam ad Hellanici et Pherecydis aetate computanda verum regum Macedonum indicem adhibet, in quo Alexanderi regnare incipit a. 498 Perdiccas
moritur a. 13. y Sed haletis aetas ab initio Philippici, id stabis. Abr. 1371, computata est. Cuius initium, si Alexanderes, ut statuit uehi, non a Abr. 1514, Sed 1518 regnare coepit, ann01375 tribuendum est, qua re omnis de Thalete computatio concidit. Cratini autem ortum primo Alexandri anno, id est a. 1518 ad- Scripsit. Itaque quoniam 9 annos ViXit, mortuus est a. 1615, qui in corrupto usebii indice est extremus Archela II. Sed quod Perdiccae mortem, restitutum indicem secutus, adscribit
anno 1603, regna, quae Sequuntur, ipSa quoque promoVenda Unt. Qua re ea qu0que, quae de Xenocrate Xposuit, elutantur.
Illius enim annum natalem adscripsit primo anno Amyntae III, id est a. 1618. Etiam in Ptolemaeorum indice magnum commisit errorem. EratoStheni enim ἀκμην quae Vocatur adscribit primo ann Euergetae I, qui apud Eusebium regnare incipit a. 1771.' Itaque ratosthenes natus est a. 1731, quem annum primum Philadelphi esse statuit Ptolemaeum enim Sotera non 1732, Sed duobus
' Haec columna exhibet numeros canonis a Ptolemaeo compositi cf. Wachsmuth. inteit i. d. a. Gesch. p. 306.
Si cum uolitio initium Philadelphi anno 1731 adscribimus et Euergetae, quamquam falsum est 24 annos tribuimus, habemus hunc indicem:
anni ante mortem regno abdicasse. Sed si Philadelphus regnare coepi a. 1731, quoniam 3 anno eum regnaSSe OnSttat, uergeteSre iactus est a. 1769. Praetero si cum uelisio uergetae 24 ann0 tribuimus, piphanes regnare coepi a. 1810. taque
sunt inter initia Philadelphi et Epiphanis T vel 80 anni Neque illud vitium eo tollitur, quod Eratosthenes, si a. 176 quadraginta
annos natus luit a. 1810 octogenSimum et alterum annum egit.
Chrysippi autem mors, etSi κ anno 1769 tribuenda est. in143. l. cadit. Quibus rebus xpositis Ruelitii sententiam nihil esse demonstrasse mihi videor. Neque quisquam nunc ea RetuleS, UIS neque vitio neque cum arbitrio invenit, illa ratione computata eSSecredet. Sunt autem Pherecydis Pittaci, Epicharmi, poss0d0ri, Athen0dori. tque quae de Apollodoro et Athenodoro statuit, vel ideo probari vix possunt, quod Hieronymu illum' a. a. Chr. n. 4, hunes a. p. Chr. n. T adscribit. Denique ΙSocratis numerus optimo Ionio sumptus est ' Neque de eis, quae de Potamonis, Polybii, Posidonii annis fatalibus protulit, nunc disputare opus St. Hanc vero unam Sententiam XScribere mihi liceat, qua Crit0la quoque aetatem computatam esse demonStrat inter eig scho die nichis wenige ais unde alit 82i, da wir es mi eine Berechnun gutun haben.M Quo argumento allato rem actam esse iacissime