뜻

1. 정복자, 승리자

1. A conqueror, subduer.

예문

• Filius huic iuxta Lausus, quo pulchrior alter non fuit excepto Laurentis corpore Turni, Lausus, equum domitor debellatorque ferarum, ducit Agyllina nequiquam ex urbe secutos mille viros, dignus, patriis qui laetior esset imperiis et cui pater haud Mezentius esset. (P. Vergilius Maro, Aeneid, Book 7 27:2)

  (푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 7권 27:2)

• Ceterum de tot exinde principibus ad hodiernum divinum humanumque sapientibus edite aliquem debellatorem Christianorum! (Tertullian, Apologeticum, chapter 5 4:2)

  (테르툴리아누스, , 5장 4:2)

• quas Traianus ex parte frustratus est vetando inquiri Christianos, quas nullus Hadrianus, quamquam omnium curiositatum explorator, nullus Vespasianus, quamquam Iudaeorum debellator, nullus Pius, nullus verus inpressit. (Tertullian, Apologeticum, chapter 5 6:4)

  (테르툴리아누스, , 5장 6:4)

• "hic ferus Hippomedon, hic formidabilis ultor Tydeos infandi debellatorque cruenti gurgitis!" (Statius, P. Papinius, Thebais, book 9 9:243)

  (스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, , 9권 9:243)

• iis autem qui in rebus civilibus merebantur (quales erant urbium et imperiorum conditores, legislatores, patriarum a diuturnis malis liberatores, tyrannidum debellatores, et his similes), heroum tantum honores decreverunt. (FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 320:4)

  (, , 320:4)