뜻

1. 역사가, 화자 , 담화자, 말하는 사람

1. a relater, narrator, historian

예문

• Et quoniam mirari posse quosdam existimo, haec lecturos forsitan (si contigerit), quam ob rem cum oratio ad ea monstranda deflexerit quae Romae geruntur, nihil praeter seditiones narrator et tabernas et vilitates harum similis alias, summatim causas perstringam, nusquam a veritate sponte propria digressurus. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XIV, chapter 6 2:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 6장 2:1)

• imperatorum ac triumphalium separata est aliqua ex parte ratio eloquentiae, sicut Pompeius abunde disertus rerum suarum narrator, et hic, qui bello civili se interfecit, Cato eloquens senator fuit. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber XI 37:2)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 37:2)

• ceteri non exornatores rerum, sed tantum modo narratores fuerunt. (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER SECUNDUS 54:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 54:2)

• Sed cum illo in genere perpetuae festivitatis ars non desideretur (natura enim fingit homines et creat imitatores et narratores facetos adiuvante et vultu et voce et ipso genere sermonis) tum vero in hoc altero dicacitatis quid habet ars loci, cum ante illud facete dictum emissum haerere debeat, quam cogitari potuisse videatur? (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER SECUNDUS 219:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 219:2)