장음표시 사용
61쪽
IXA Sacri Ministerii eontrectati ne arcendae 8. 4 I.
Notarii 4. 19. 2O. 3 q. Nuptiarum benedictio 13.
oleum ad usus infirmorum 39. 47. ordinationes sacrae I 6. 63 . organa 49.
Papae electio FI. A quo ordinandus 33.
Ejus sigillum plumbeum, &rona 3. Parochiae a F. Pascha, quo die celebrandum II. 7.
Patrini in Baptismo, & Confirma
Pax in Missa 39. Peregrinationes ad loca sane a 3. Primicerius Notariorum 36. Processiones 47. V. Litaniae Psalmorum Cantus 36. I. Ex qua versione ibi.
Regiones Urbis A. Io. 28. Romana Ecclesia a S. Petro cor stituta I.
Sabbathum V. Jejunium , Titaniae Sacerdotum habitus I. II. 23. Eorum veneratio F. iomodo ad Altare accedere debeant, & illi adstare so. Salutem, O Apostolicam benedictio nem, a quo primum in Pontificum Iittetis ea posita salutatio 3. Sanctorum omnium festum 49. II. Scrinium. V. Archimum , Notarii. Sedes Apostolica Ia. 16. 28.69. Servi q. . 6 I. Subdiaconi VII. in Urbe a . Successoris vetita Pontificibus designatio q3. Symbolum in Missa 33.
Vasa sacra g. s. 13. I 8. V. Ministerium Vestes Sacrae q. 33.
62쪽
BACUS I mensa, tabula &α, c barbare credentiam , eant in qua sacra indumentorum, vasorumque ad Mi iasam maxime pertinentium supellex collocari consuevit. Olim praeter intermedium altare in Sanctuario ipso, non una, nee mobilis, sed geminae hine illine mensae fixae fuerunt, quales etiam nune marmoreae coamspieiuntur Romae in Sanctuario Ecclesiae sanctorum Martyrum Rerei, & Achillei. In ea, quae ad laevam erat, & Prothesis a Graecis dieitur, reponebantur vasa saera eum suis velis, simulque panis partim con Derationi, saeraeque Communioni, partim Eulogiis destinatus; in altera sacra Episeopi, aut Saeerdotis saerificatoris vestimenta. Vide PasTOPHORIuM,IEcRETARiuM, & caerem. Ue. Lib. I. cap. 12. S. Is. ABBAS, .archimandrita , coenobiare,a , Areb Onaehus , eui subsunt Reliqbiosi in Monasteriis. ABBATISSA, quae seminis Deo saeris praeest . Recte monuit Vos. SIUS in Eumologies V. Abare: Qui Abbatissae vorem probant ex Hier nymiana Monaeharum, scire debent, eam Hieronymi non esse, sed minis indocti. Primum hujus vocis indubiam monumentum pracbet Capuae Tom. I. Λ na Issis
63쪽
hoc est anno DLXIX., qui ab obitu S. Seholameae quinctus , dc vicesimus
AdLUTIO, quam INNOCENTIUs III. O MU. Missae lib. 6. eap. 8.pe finio cm appellat, in Missa fit, postquam Sacerdos Corpus, & Sanguinςm
sumpsit, aliisque impertiit. Ejus antiquus ordo manus non memio it Forkς prius in Saerarium proiieiebatur. Ia antiquis eerte praeserti in Mo nachorum Ecclesiis , singula altaria ab Epistolae latere parvam habeb/nt Piscinam ad hunc usum comparatam. Mum tamen ablutionis sumenda usus obtinuit, ubi plures uno die Missae ab eodem Sacerdote celebraron tur, in ultima tantum sumebatur, uti hodieque apud nos fit in die Domi nicae Nativitatis. Extat hae de re synodi colonieam a. MCCLXXX. Meretum s immo S. Petrur DAMIANI l. v. ep. 18. ad UBERTUM Pre sbyterum scribite De eelebraadis Oero Missarum solemniis nos bane co uetudianis regulam in DISCIPLINATIS E elestir O didisimus, o teoemus, ut eati rem disseramus in Migarum sine PERFUNDERE , si nosmetipsos eodem die sa crifici*m d tuo speramus offerre. Alicubi etiamnum ablutionem Vocant Vi num, quod post communionem populo exhibetur. V. LOTIO MANUUM. ABLUTORIUM quae vox ia lib. Usuum cisteretensium usurpatur lo eu est prope saerarium ad lavandas minus Sacerdoti, ae Ministris con
seu candela in ea abseonderetur. LANFRANCUS in Decret. e. IV. Tunc adcensa eandela in absconsa , anus eorum in dormiis io debet eireuire lectos omnium. Vide in Reteri disciplina Monastica Guidοηis disciplinam Famensem p.
64쪽
s3. 8: s . uti & Berxardi ordinem cluniace em p. 2 7. Ligiea erat apud Hirsaagienses Monachos si quod ex NILHELMl constitutionibus discimus lib.
ABSIS, APSIS, larnieis eurvatura , & aliquando Integer fornix sphae. rae instar, seu potius hemisphaerii. Olim dubitatum fuit, an absis, an
vero absida diceretur: quod ex epistola XIl. S. PAULLINI ad seiritim discimus. Utrumque tamen Auctoribus usurpatum. Nominis etymon docet I SIDORUS II. XV. Eomolor. cap. 8. Absida, inquit, Graeco sermone, Latine interpretatur lucida, eo quod lumine reeepto per arcum resplendeat. PAN VINIUS absidem explicat Ecelesarum , ut Itali dicimus , . In templo tamen, quod idem S. PAULLINUS Nolanus eis. ep. XII. deseriis bit, tres absides extabant. Totidem, vel etiam plures olim aliis in templis fuere. Vide Ros EYDUM in eam PAULLINI epistolam , ubi etiam concham leges, quae ipsa Absis est . ornabantur Absidae picturis, itemquem usi eo opere distinguebantur. Conser VIGNOLII Librum Ponti fiealem in Leone III., & Gregorio IV. T. II. pag. 2y6., & 33s., T. III. p. 17.Αhsidam sumi aliquando pro Episcopali Sede plures adfirmant, locis quihusdim S. AUGUSTINI in medium adlatis , in quibus absidae gradatae me morantur. Negat tamen BALUZIUs ad REGI NON Is lib. I. eap. 3s. Vide quae ad ΗΑLITGARIUM adnotavimus Bibliothecae Miual. T. I. pug 87. Hoe eertum , absidas has loeo eminentiore suisse. Ηine LEO Marsilia
strae respondere potest, ut sua stet ΟΝUPΗRIo auboritas P , ad quam per
Io gradus aseeaditur, altare constituis.
ABSOLUTE adverbium est, quo in Eeelesiastieo osseio monemur , in cipiendum esse absque salutatione , eantu , invitatione , vel benedictione , aut aliquid alicubi omittendum. Porro absolute dicuntur ordinari Clerici, qui certo titulo carent, quo ordinari possint. Cone. Lοηdis. a. MCXXV. kllus in Presbterum, nullux in Diacoηum nise ad certum titulum ordinetur. aut Oero ABSOLUTE fuerit ordinatur, sumpta eareat dignitate. ABSOLUTIO, actio, qua quis certa verborum formula sive a peeeatis, sive a eensuris liberatur. Plures absolutionis Brmulas MORINUs congessit in suis libris de poeηirentia I tres Gregorii XI. temporibus usitatas addidit BALUZIUS in Appendiee Actorum veterum ad REGI NON. a. 1 . inod ad Censuras adtinet, ablatutiones interdum relaxatoriae eraηt, nempe usque ad tale tempur O ηon ultra, ut legere est Tom. IV. Anec . MARTE NII eοι. str. in Statutis Synodalibus Mel. Absolutis quoque oratio illa appellatur, quae a Sacerdote eirea eada ver , aut tumulum dicitur. Voeatur praeterea hoc nomine brevis illa oratio, quae fingulis quibusque nocturnis abistatis recitatur, sive ab absoluta preee, sive, ut GAVΑNTo placuit, ab ultimae & nobilioris verbis illis : Avinculis peceatorum Marorum ABSOLVAT nos omnipotens Oe.
Aliter hae voee utimur in fine Primae ad ABSOLUTIONEM cohkli Nimirum antiquitus apud Canonicos, uti & hodiedum apud Coenobitas, tempus celebrandi Capituli erat sub finem Primae ad eam orationem : Diri
65쪽
aere, saηctimare Oe. is qua inquit BURIUS, petitur a Deo directio ad
D congregationem rite tenendam; quando scilicet in loco capitulari conve- niebant ad praedicationem , sive lectionem eonvenientem ossicio festi , quod is celebrabatur, uti patet ex sermonibus S. BERNARDI , & aliorum Pa-M trum illo tempore habitis, vice eujus hodie adhue legitur lectio brevis , ,, sicut fit ante Completorium , quando etiam ad homiliam sive conferen-- tiam solebant eonvenires unde inte ligi potest quid sibi velit Rubrica , M ad absolutioηem capituli. MABSOLUTORIAE litterae, eae nempe, quibus Rom. Pont. Exeominmunieato absolutionem nunciabat. Adi Concit. Burdigal. a. MCCLXI . cap. IV. ABSOLVO, idem quod dimitto, eοηοηo. In statutis Cluniaeensibus enueunt eum fratres in capitulo inter manus, si est adeo infirmus, petit veniam oe eontra illor confitetur , O absolvit eum Prior , σ ekηctis r Doη dentibus , Amen , ipse cunctos, squid contra eum deliqMerint, absolvit. Iastatutis S. LAN FRANCI δε Illi diligenter illud in sepulcro componant , O absolutionem scriptam , O a fratribus lectam super pectus ejus poηant, θ' operiavi. Ex quibus patet verbo confiteri , seu confessoηis, eae Absolutionis nomine nonnisi consuetam sormulam, confiteor Deo omnipotenti, & Misereatur tui omnipotens Deus oee. designari . ABSTENTIO apud Clericos aliquando sumitur pro suspensone, unde ABSTENTUS idem fgnifieat, quod excommunicatus, seu ad tempus si spensus ab Ecclesiasticis iunctionibus. Adeipiat senteηtiam , quam prior dia ait, ut abstentum a nobis sciat. S. CYPRIANUs epist. 38. ACANONISTI , Canonum violatores. Talet Acanonistor viros, inetbit HADRIANUS I. in epistola Codicis Carolini s . T. I. Cenn. edis. I 8. ACATHISTUS solemnissima Vigilia in Sabbato quinctae hebdomadaenuadragesi inae in honorem B. Virginis, non ad celebrandum eius cum bea- eo Iosepho Sponso Bethloemiticum iter, uti Frauiscus JUNI Us opinatus est, sed ad agendas pro C POLITANA urbe a Barbarorum ineursibus non semel liberata Deiparae gratias a Graecis instituta et ea amem Axαθιζος diacebatur, seu fixe sesione, quod tota illa nocte stando hymni, ae laudes Virgini eanerentur. ACCENDITE, vox Liturgiea est, quae in quibusdam Gallisanis Eeelesti, dum Candelae adcenduntur, certis Festis diebus recurrentibus, aut a Diacono, aut ab Acolytho, aliove cani solet. Conser de MOLEON ν - FQ. Li Viq. p. 67. 87. I 19. ACCEPTIO, ACCEPTIONIS FESTUM, ita a Goth Hi panis Epiph tila appellabatur. Vide Missale Moxarab. pag. cοι. I. & orationale coibisum a BLANCHINIO editum p. st . ori s. σ or. 7. Ratio autem n minis inde fortasse petenda est, quemadmodum citatae orationes innuunt , quod hae die Christus Dominus in Magis adoratoribus primitias gentiuinacceptavit. ACCLAMATIONES. V. CAFπIONM, LAuDES.
ACCUBITA eraat aecaaebeatium sedilia disposita per
66쪽
aulam mavisseentissimi aediseii, quod TrisImium vocabant frequentius, ali
quando Aeeabitum; neque unum erat Romae praesertim ad Vaticanum, MLateranum . Amplissimum certe extructum a GREGORlO IV. ad pri aceps Patriarchivin. Meis inquit Liber Pontificalis P in Patriarebio LateraηeU GREGORI Us Tristisium mirae maginadisit decoratam eum absida de muli-- este. sed magnificentius posteritas censuit, cui construendo , amplificandoque vacarunt LEONES diris III. & IV., a quibus appellatum suit Leonianum. Hujus reliquiae a Vieouo ALAMANNo in suis Paristisis Lateranea-sbus illustratae, amplificandae gratia templi Lateraneasir areae fuerunt a. MDCCXXXVIII. penitus excis e. ACERRA fuit quondam parva ara, ut FESTUS docet, quae ante mortuum poni solebat, in qua odores boni adcendebantur. Areulam thurariam, quam hodie Navi Iam dicimus, TERTULLIANUS adv. Geηt. cap. s. Acer ram vocat et pensilis autem Aeerra ipsum est thuribulum.
ACETABULUM, Gregorio de RIVES in declarat. voeum diFHI. in Teceief. biflor. mensura est sesquicyathi sua bieehiero e ι MACRO se utella. occurrit Aeetabulum pondo centum triginta siesorum in Testam s. REMIGII num. T. ACHEROpITA, quae & aeber*yta , aeberopsita, aebiropina , allebempsera , antheropsita , imago est Salvatoris non manu facta, a S. Luca Evangeliis sta , ut fertur, designata, Angelico de in ossicio perselia, atque in Later ne V oratorio, Sancta Sanctorum nuncupato, adservata. Hujus imaginis prima occurrit mentio in Libro Pontifieali VIGNOL. e ιt. T. II. p. 9 . , ubi de Stepbaηo II. Hane in gravi sumis Urbis calamitatibus Summi Pontifices , commitante magna populi frequentia , indicta publica supplicatione per Urbem deserre consueverunt. Conser VIGNOLIUM in S. Letae IV. T. III. Libr. Pontific. p. 78. , PAN VINIUM de VII. Urbis Eceles, ubi de oratorio SANCTA SANCTORUM, & MACRUM in Hieralax. Alia eiusmodi Imago B. tamen virginis, non Salvatoris a in charta Taneredi Sieularum Regis apud UGHELLIUM in Archiep. ROSSANE N s. memoratur. ACOLYTHUS. Antiquitus a Christianis hoc nomine voeabantur ii sacrorum ministri, qui quum ipsi sacris nou operarentur, ab illis tamen non excludebantur, dicti Aeolytbi, quasi non prohibiti, sive admissi ab aprivativo , & MN , prohibeo . Eorum ministerium erat diversum a Dia
conorum , & subdiaconorum saeris eommunicantium munere. Aeobibi mi
nistrabant Episcopis, & Presbyteris in his, quae ad saera facienda pertinent, in parandis mappis, di altaribus, luminibusque adcendendis, & in iis serendis, quibus te sacris faetendis usus est. Aetas Aeolythatus ordini susciis piendo a SIRICO in ep. ad ΗIMERIUM Tarraeon. adsignatur adesus adolescentiae, nempe annus vicesimus 3 quo tu ordine quinque annis cZosia MVS postea quatuor tantum praefixit in ep. ad HESYCH. Salaxit. γ perstare quisque debebat. Vestis Acholythorum olim fuit planeta, quae iis iaipsa eorum ordinatione juxta ordinem Romanum tradebatur 3 in Africa tamen ex Coae carthag. IV. Can. s. dum ordinabantur, ab Λrchidiacono rostrarium cum cereo , M urceolum vacuum adcipiebant, In Romana Eesse
67쪽
Eeelesia, in qua CORNELIUS Papa in ep. ad FABIUM Antioeb. Acolythos duos omnino & quadraginta exstitisse testificatur , tria olim suille genera Λ colythorum, quorum alii Palatini , alii stationarii, alii MIionarii vocabantur, Λ RINGIAE IUS , & PAN VINIUS opinantur. MABII LONIUS tamen duo tantum Acolythorum gcnera in Romana Ecelesia statuenda esse docet, ut alii scilicet Regionarii essent, alii Titulares. R.egionarii Diaconis,& Pontifici, Tirtilares Presbyteris titularibus inserviebant. Taiaιini Acolythi, MABILLONII sententia erant Basili eae Lateranensis Aeolythi I Stationa νii vero ex regionariis adsumpti. Inter praeeipua Λcolyiliorum Romanorκm Ponti fiet die Dominico eelebranti adstantium munera, erat initio saeculi V. Eueharistiam in Missa ab ipso Pontifice consectam ad titulares Urbis Eeel fas deserre; eujus moris illustre testimonium in INNOCENTII I. ad De-eeηtium epistola exstat . Item in Romana Eeelesia solemnis Missae initio sacramentum Corporis, & Sanguinis Domini ex praecedentis diei sacri- scio servatum in ea a deportare, ae super altare imponere Aeolythorum erat. Vide Ordinem Romanum inter Mabillonianor primum nam. 8. Λcolythi hodie cum e ero serariis passim confunduntur. V. SEQUENs.
ACTA SANCTORUM. Collecta olim Martyrum acta a Notariis Romae clementis I. & Fabiani Romanorum Ponti fieum juta ex Libro Pontificali , cujus hae in re auctoritatem in dissertatione de Votariis Ecelasiasticis
T. I. mearum Italicarum dissertationum ad Eeelesiasticam historiam pertinentium vindicavi, comperium habemus. Legebantur autem in saeris conventibus. Hi ne illud FERREOLI sub annum D LIII. Ucetiensis Antistitis: I. 1I8. Gesta Martyrum , idest Pasones sanctorum Fidelium, quae quorumdam compaginata studio, o sermone digena sunt, tempore , quo tobis diem migratio-
vix eorum anai meta euris suis legibus repraesentat, recenseri in Oraterio audientibus cunctis omnino decernimus. In Galliis, & in Afri ea ante Missam legebantur. Praeterea Gallicano, & Moeta rabi eo ritu in Praefatione, quae Galliseontenatio, Moetarabibus inlatio dicebatur, hujusmodi Actorum compendium quoddam exhibebatur. Romae tamen Saeeulo quincto non legebantur in Beelesis. Testem habemus luculentissimum GELASIUM in decreto ann. CCCCXCVI. Gesa, inquit, sanctorum Martyrum cscilicet recipienda .... sed ideo Deundum antiquam eonsuetudisem, singulari eautela in sancta Esmana Ecclesia non leguntur, quia oe eorum, qui eo cripsere, nomina penitas Uxorantur, o ab infidelibar, aut idiotis superflua , aut minus apta , quam rei ordo fuerit, scripta esse putantur, sicut e suam Quirisi, O Sulitae, sicut Georgii, aliorumqae hujusmodi passiones, quae ab haereticis perhibentur eompositae. Propter quod, ut dictum est, ne veI levis Dbβηηaηdi oriretur oceasio, in sancta Roma-lla Ecclesia ηon leguntur. is Quia tamen, inquit Cl. Daniel PΑPEBROCHIUS
in Rram . ad Exhibit. error. artis. XVII. n. 7. ,, non prohibuit eadem Ec- elesia talium lectionem, multae ejusmodi Passiones,& Vitae remanse- ,, runt, & multae novae prioribus accesserunt, in usu aliarum Ecclesia- is rumi quarum saltem unaquaeque habere . curabat sibi privatim propriori rum Sanctorum legendas. Et harum quidem variae, & valde antiquae is collectiones inveniunturis per ordinem tamen anni digestae nullae anteri saeculum X , aut etiam XII., qu do Canonici Regulares, & cisterrienses
68쪽
,, Monaehi, In sitis quique Eeelesiis, & Abbatiis; eiusmodi legendaria plus tibus ae grandibus tomis coeperunt describere, etiam Romae, ut colliis gitur ex iis, quae adhuc inveniuntur in Lateraneor Basilicae, olim a Re is gularibus possessae, archivo, & mos talis etiam ad Metropolitanas, alian ,, que nonnullas nobiliores Ecclesias transiit. Atque ex hoc tempore erediis potest, eae teras quoque Romanas Basilicas idem suisse imitatas, ae dent. , , que Pontifieii Saeelli Praesectos pro ejusdem sacelli Clero instituisse, ut is ad pavea quaedam ipsi propria festa breves Lectiones historieae compo- is nerentur, vel ab aliis compositae reciperentur z quarum numerus pauIla- tim crevit pro numero crescentium sestorum, bona semper, ut dixi, fi- de, etsi rerum praeteritarum scientia, discernendique saeuitate non semisis per pari. ,, Hactenus Vir summus . Vide RUINARTIUM Praef. Gen. in Acta sneera Martyrum. Vide heic quoque PAssIONARIA, LEOENDA,
ACTIO. Canon sie dictus, quia in eo tarsiciuntur saevos rata Dominia ea . Vide Uralafridum STRABONEM de Reb. Ecelef. cap. XXII. Hinc preces Canonis in Sacramentario Gelasiano caran Actissis inseri huntur, & in nostris Missalibus occurrit infra scilicet intra Actionem, scilicet antra
AD ACCEDENTES. In officio Mortarabam apud AGUIRRE T. III
c o, Hisp. p. 267. responsorium est, quo tempore fideles ad sacram Synaxim adcedunt, a Choro canendum et in eo vero, ut ibid. legitur tu ord. of Goth. , mmentur Fideles, qui sunt inmmualeaturi, M accurati sine perpellon , quem cibum suscepturi fias. AD DEXTRO ,, unde Αddextratores, inquit MORETUs de Presist Κ, p. a 2 o. , sonat a lateribus stare incedentium, maxime Prineipum vecto-M rum equis, quos dexterarior , magηo ne vocant litterae Regis EDUARDI, , III. Tom. n. coιlectisais Anglicanarum chartarum RIMERI pag. Ix . eoI. I. Unus egregius miles de genere Rhodensium eleganter indutus eum ebir es tetis in maηibus de camera Pontificis sumptis dextrat, σ ducit eum per 'o ,, num, ait Caeremoniale Ambrosianum , Archiepiscopum Mediolane em reis praesentans equitantem Dominica Palmarum dee. apud PURICELLUM , , de moηum. Baslicae Ambros. p. 37. n. 32. Iob. VILLANUs descriMns Etru- ,, seo sermone pompam equirantis ad S. PETRUM LUDOVICI BAVARI ,, lib. Io. hinor. cap. 36. inquit: Era addenrato da quattro capitani Senatori, ,, e cavalieri. Hinc quotquot aliquando Pontifices incedentes, equitante iari que eomitabantur, Addextratores dici potuerunt. Sed apud Card. CEN- ,, CIUM tit. Is . num. 42. , ubi de Presbyterio scholarum Urbis, speciari lem conflabant Laicorum scholam, quos judices fuisse vult RASpONUS, M ab utroque latere incedentem Pontificem eomitantes s ego potius stabuli Praeines secti, seu Maresehalli majoris ministros, foetosve crederem . Porro de ,, judicibus non heic agitur, quorum presbyterium alio loco jam adnotainis verat CENCIUS, & ossicia , quae addextratorum horumce propria dicit M idem Author iit. 2 . num. 43. p. rss. , ut a conditione Mareschalli ,
,, ejusque ministrorum nihil, ita multum abhorrent a conditione Iudicum, is Erant Diuitigod by Corale
69쪽
,, Erant autem, eustoatre regnum occasione Oronationum 3ce. addearmiso per viam Pontifices euntes, ae redeuntes e quaeumque statione , cpropter ,, quae , ut monet CENCIUS, comedebast eum D. Papa nee non addextra
,, re Archiepiscopos , Episcopos, di Abbates ad Pontificem pro consenariosis accedentes &e.
ΛDONAI, Dei fiomen Hebraeis familiare, latine Domisur: ADMINICULATOR ab adminientando, idest adjuvando dictus: Septimus erat ex umanae Ecelesiae primis ossietalibus, idem sellieet, qui NOMENCLATOR, ejusque meminit LIUTPRANDUS his. lib. n. e. Hic pro viduis, pupillis, & egenis, adflictis, & eaptivis procurabat et quod
munus hodie pauperum advoeatus facit.
637. pag. a. universe definitur: Submissionis, oe b oris noto Ae alibi Orat. s. ἐς Imag. μι. 672. pag. a. Animi cedentis , idest submissi, atque humilis significarios hoc est honoris, & submissionis exhibitio , qua scilicet unus alium veneratur, ut sibi superiorem , eique in recognitionem ipsius excellentiae ex animo se submittit. Tribus proinde actibus adoratio completur , atque perficitur. Primus actus est mentis, quo adprehendimus personae alicujus dignitatem, seu excellentiam. Alter est voluntatis, quo ex adprehensione talis excellentiae, illi nos personae interius submittimus , &aliquod exterius praestare volumus, quo pro testemur illius exeellentiam. Tertius actus est exterior nota submissionis, qua e. g. caput aperimus vel inclinamus, manus vel pedes deoseulamur, genua flectimus, totam corpus in terram prosternimus, aliudve subjectionis signum exhibemus. Ex histribus actibus, secundus, qui est voluntatis, nempe subjectionis, & submissionis adfectus, est maxime proprius, & essentialis adorationis , ut notarunt Patres, laudati in Concilio Visaeao II. Actione IV. pag. 333. σ pQ. 3 col. I. P. I. Tom. III. Concilior. LEONTIUS Episeopus Neapoleos C pri Lib. 3. Apologiae pro Christianis: In omni, ait, salutatione, in adoratione latentio ipsa requiritur, O exputatur. Et S. GERMANUS P. CP. epistola ad THOMAM Episeopum claudiopolitanam et Nyn enim , inquit, simpliciter designata inspicere oportet, sed undique al. ubique rerum intentio proba ira en . Ratio autem est , quia primus actus mentis potest esse absque adoratione rtertius vero exterior, etiam cum irrisione, ut fuit in impiis illis militi-hus, qui Christum spinis eoronatum, ponenter genua adorabaηt, MARC. XV. IV. Adorationis generatim sumptae duas species designat laudatus Iohann. DAMASCENUS. Altera est, inquit, a ratio, quam Deo, qui ηatηra so-Iuν adorandus est, latriaque dicitur c supple exhibemur t altera , quam propter ipsim Deum exhibemur vel amicis, O servis illius, vel quibuslibet Dei laeis e. Majoris vero claritatis, & distinctionis gratia adoratio a scholastieis Theologis dividitur in Latriam, Duliam, o Hyperduliam. Ceterum non semel apud Eeelesiasticarum rerum Seriptores adoraηdi verbum, atque adorationis nomen , ubi etiam de vivis personis, sed saera dignitate, aut sanctimonia spectabilibus agitur, usurpatum invenies ad honoris, seu vene
rationis testiacatiovem . sic S. PAULLINUS dolae Episcopus Hai. IX.
70쪽
Tree Iaterialli feditum ADORO Suseipiens humili metantem in pectore chrissum que etiam spectat illud Libri Pontis ealis de JUSTINO Augusto T. I. R-gnot. edit. par. Is r. Humiliavit se pronus in terram, Λ DORAVIT bea
ADVENTUS Domini. olim haec vox pro ipso natali Domini die adcipiebatur 3 tempus vero, quod faustissimum hune diem antecedebat, Veteres ante Vativitatem , vel aηte Natale Domisi vocare consueverunt. Αdventus tamen ad designandum, uti a multis saeculis mos est, tempus, quoad sestum illum diem reeolendum eomparamur, quincto saltem saeculo usurpari coepit, quemadmodum ex quibusdam seu MAXIMI, seu CAESAR l Iiermonibus a GRANCOLASIO in Breviar. m. lib. II. cap. q. animadver sum est. In Gallias medio quincto saeculo, ut apud GREGOR. Turon. lib. 1 . his. e. s. videre est, Adventus celebrandi. eonsuetudinem PERPETULIS Turoηensis Epist. primus invexit; hinc ad alias Ecclesias propagata est. o tempore Leonianum Sacramentarium Romae perseriptum fuit, nondum mana Ecclesia fuerat hunc morem amplexa ; sed GELASIO Pontifice jam susceperat, ni ex hujus saeramentario constat. Varia porro in temporis spatio, quod Nativitati Domini veluti praeparatio praemittendum erat, adsignando Ecelesiarum disciplina suit. Sex hebdomaὸas Mo araber, Am brosiani, O Gallicari numerabant a Romana vero Eeclesia quinque sub GELASIO, quatuor ab octavo saltem laeeulo hodie dum retinet. Dixi saltem Inum enim S. GREGORIUS M. auctor fuerit, ut quatuor tantum hebdoinadis Adventus constaret quod aliqui putant incomperta res est, quum G goriani Sacramentarii Codices alii quatuor, alii quinque adven: at hebdomadas tribuant. Conser ANTON ELLIUM im Misese vetat Romanum p. a. fcqq. Ceterum Adventus aliis olim nominibus appellabatur , praesertim vero auadragesima ante 'Natale Domini, ut in Calendario ante RATOLDI Corb exsisSacramentarium praefixo, re quadragesima B. MARTINI dieebatur , quod Adventus a festo S. MARTINI die inchoaretur, eoque temporis intervallo ad Malalem Domini eelebritatem pluribus , paucioribusve pro vario Ecclesarum usu diebus Christi fideles jejunarent. Vide, praeter citatum GRANCOLASIUM, MARTE NIUM de Ant. Eeries ritib. lib. IV. eap. ro. , & MABILLO NIUM de Liturgia Gallic. p. 98. seqq. ,er infra V. QUADRAGESIMA S. MARTINI. Romae Dominica III. de Adventu, quae Dominiea de Gaudete dicebatur, Stationem habebat ad S. PETRI, ut a Romuso Canonico de Basiliea S. PETRI eap. discimus. Α Statione tamen Domini ea Adventus IV., aut Natali Domini proxima seu quincia, dum quinque, ut indicavimus ex GELASIANO Saeramentario, in Adventu Dominicae numerabantur anti quitus vaeabat 3 unde Dominica vacans vocati in veteribus Libris solet, nec nisi XII. Saeculo inclinante Statio eo die instituta fuit, ut ex flentio BENEDICTI Canonici, CENCII, & Petri MANLII coniicit V EZZOSIUS ad
THOMASII Tomum IV. p. so. Quare autem antiquitus statione haec Dominica vacaret, ea mihi vero similior ratio videtur suisse , quam ex FRONTONE PP. Maurini T. III. Oper. S. GREGORII M. eo l. 63. Paris. edit. sumpsere , imino & MICROLOGUS de EccI. observat. cap. 29. multo Tom. I. B antea