Desponsatio fidelium cum Christo, qvam ex Hos. 2, vers. 19. 20. exercitatione academica expositam sub præsidio ... Sebastiani Schmidii submittit Hect. Gotfried Masius

41쪽

euturam cohabitationem seres, quam comparationem non resu-git Scriptura, h. V. Sicut e go conjuges arctius uniri oportet, uam extra conjugium, ut una caro fiant, ita etiam Christum cum delibus juxta substaiatiam suam propius coniungi credimus , ut unum corpus mysticum constituisse dicantur. Urget hoc tertium comparationis B Hullem. Brev c. XIV. Juvat etiam hanc nostram sententiam emphasiis verborum4 rαti ικιοῦν, qua cur mutabimus in mere . γηταί ut pro illo: Ego te mihi disponsab i. e. arctim me ipsum tibi ungam, substituamus Non me ipsum,sed dona mea tecum copulabo Quin potius insistimus verborum proprietati, quari magis fulciunt alia dicta ,e.g oh. Xl V. Memam adillos,&c ubi verba iterum παρουσι. inferiarat, non tantum operatio nem. Quid igitur me cogit delerere iteram lae substantialiter dicuntur, inmere operativa convertere Nori de lunt tamen inter nostrates , qui maiorem substanti e divinar ad renatos apprOximationem absurdam statuunt, sed rationibus philoibphitis mo-

ti,in praecipue liti, quantum mihi cognoscere licuit Prarsen 'ritiam substantialem divinam nulgi mutationi obnoxiam es e. Axqui I aesenti metratiotam esse mutabilem E. non ede iubilanti alem IJ T ' 'r' Ad quod argumentum tam respondit B. Feri bornix R10' 'rem indistincte sumptam neoando. Non nemo tamen e immen'

state DEI obstaculum arcessit ita colligendo, ut praesenti

gratiosam inter DEUM hominemque aut distin tia fuit aut secus. c. n. , O ...

mum inculeare solebat , ad quod etiam nihil respondet Theolo Q.

reus quidam ce berrimus licet alias eodem findamento nostram D. ic ut

sententiam impuenet. uod si dicas te capere non polle, quo V, 'a

42쪽

modo qui immensus est, propior fiat, qui in distanter adfuit, arctiori modo praesens stri fatebor&ego ignorantiam meam,quae tamen non magjs etiam praesentiarnm Et generalem capit interim dabimus illud verborum propi etati, abi mos etiam fidelium se latio iraerogativae, ut fieri post existimemus cujus modum

ignoramuS.

, Contra Calvinianos qui ni is leviter de unione fidelium cum Christo sentiunt, ut contra indigebant ac Fanatici hanc unionem nimium emendunt. Ita aistem Amri. Expi Catech. p. y27. monostra cum Christo est tanquam membrorum cum capite palmitum cum vite, caput non est intra membra, nec vitis intra palmites, sed tu disserunt , nexu utem conveniente in unum corpus I. pulantur si T. S. disp.Marp. Im p., 79 cons. Feurb. sic f. a. νωr:γρ. . . n. s. p. - .d seM H sem in Calixtinis coen emis enARBlirm c. 8. Magnis . n. D. Calov. SU. . . art. s. quas. A contra Calixt.in append.de duab. qu .ariosque.

n θήκ / g. XL ut vero desponsatio mystica majorem substantiae

m Christi propinquitatemad substantiam fidelium involvit citat sp - men litationem essentialem aut personalem non infert ut Chri- .m is, Ius4 fideles vel unam euentiam constituant, vel in unam perta

persona nam coalescant , quemadmodum panatici volunt, interque eos,iem eigelius. αλ Hanc enim Veigelii mentem fuisse nescio quo ρ'' padio nonnulli iri dubium vocent , cum publica scripta hominis absurdi docti inam satis superque prodant. Dd portentum licet resutationem non mereatur , suppeditat tamen in te nostertextu Sunum alterumve argumentum on desponsatione

mystica nihilominus ut sponsus de sponsi differunt , illi essentialiter aut personaliter non sunt uniti. Atqui Christus ridete, in desponsitione mystica nihilominus ut sponsus sponsa differunt. E. 1. Q iobis amissibile est, id nobis essentiale non est Atqui unio Christi eum fidelibus amissibilis est. E. essentia

Iis non est. α Diat de Christian.cv.I. V. sparti .post p. 2I -'a tameno em mens si dubitat Casixtus ALIMEgelium proxime acce dunt no Fanatici Hoburgin, mersbach aliique eorum socii ab in-yegris miseriis refutati. utheri verba in cap. 6 Iobannis in hac

47쪽

materia, licet prima fronte duriora videantur ex antecedentibus tamen re consequentibin satis commode exponuntur. . ig. XIl. E dicitis patet, quid sciuiendunasiit de ista phrasi, de phrasi rsi quis propter unionem Christi cum fidelibus dicere velit ' sum rasius. et gelianis ea locutio arridet, quae jam olim Augustino de Roma Archiepiscopo ageno damnata est, α)Eadem Luthero impingebatur a Conrado et tern in Colloquio Ratis bonensi, sed non sine crimine falsi. β Nam, quas addidit vir divinus, cautelae, sensum plane alium gignunt, quam volebant Pontificii, eumque a suspicione heterodoxias plane immunem praestant. Et nuper ejusmodi phrasis a Theologo quodam celeberrimo defendi coepta, ab alio vero impugnati ubi tamen gratulamur orthodoxiae, quod utrinque obtrudatur nemini, ab altera vero parte tantum emolliatur. In quo ut reprehendi non potest, qui Lutheri phrasin commode explicandam suscipit, ita facilius assensum inveniet, dum paradoxon esse assirmat. Et certe paradoxon est, quod ut sollicite foveatur , causam nullam video. Neque etiam satis intelligo, quid solatii inde emergat, ut nonnullis putatur. Certe non carent solatio haec scripturaedicta Christus in me habitat, Christus se mecum desponsavit, etiamsi cum Johanne carieroquin profiteamur: Non sum Chriasm. Qui luc fundamentum unionis mysticae urgent, non satis commode procedunt. Alias enim dici posset Ego sum pater. Ego sum Spiritus S.Ctim Pater Spiritus . non minus cum anima fideh quam Christus uniantur. Equidem de Christo si sciale est, quod enunciat Paulus m. J,lo Esse nos membra corporis rim ex carne emta ex ossibin ejus quammen verba alteram propositionem nondum inferunt, nec aequὸ dura sunt, ut illis vide-

ur)ac si dicas: Ego sum Christus. Nam de cum proprie dicam da va,esse eam de carne Adami, nunquam tamen dico Eva est

f. XIII. Finis desponsationis mystica est certa fideliurrim persuasio de gratiosa DEI assistentia propensissima voluntate, tum obsignatio beneficiorurn a Christo partorum,itemque firma

, si iturae

48쪽

latuis gloriae cum sponse participanda fiducia, Rom. VIII, Io II. seqq. i. Joh V, 24.27.28. 1 g. l V. Effectus desponsationis mysticae est largissimae

.ctu, dotis ommunio. Ut enim alias unionem veram sequitur communicatio , ita Dcoelestis sponsi cum sponsa conjunctionem mutua quaedam κοινωνια excipit, ut& fideles sibi ea , quae Christo propria sunt,adscribant, vicissim Salvator ea, quae fidelium1unt, sibi tribuat. In nostro textu justitiam, ut vidimus, in dotem offert, quo uno vocabulo omnia beneficia nobis imputata exprimuntur. Ubi enim justitia remissio peccatorum est, ibi eli M vita de salus aeterna. Alibi autem Scriptura fusilusi per partes enumerat bona dotalia, quorum in desponsatione cum Chi isto participes reddimur, unde glorio praedicationes emergunt , ut dicamur cum Christo crucifixi ιι mortui sepulti βὶ

te luscitati di vivi a j filiationis participes ε imo ex asse haeredes feci pti ζ ex qua an editate communio regni, lacerdotii, gloriae xc celestis gaudii possessio redundat sa) α Gal. II, is Rom. V 7. Philesti, lo. si Rom. VI 2. e. GLIJ, Eo. γ Cor. Hi,i Ephesi s Rom. VI, c. I RomVI,8.

x. g. XV. Ex iis, quae dicta sunt, facile est eruere hanc de-Desim ist finitionem iesponsatio mystica est actus gratiota praesentiae

divinae, quo se Salvatod cum credentibus per fidem nexu arctissimo, sed tamen impermixti bili copulat, ad perpetuum suavissi mumque amorem, bonorum omnium communionem, futuarae gloriae in nuptiis agni haereditatem. xi *. XVI. Adjuncta desponsationis varia ex analogia A0μπαμ materis unionis asterri possent; nos vero instituti ratio te minis arctioribus constringit. ita tamen, quorum in textum enitio fit repetimus. i. Hanc desponsuronem esse sensu spmtuali jucundissimam cons Hebr. VI. a. Pei peccata proaeretica rumpi a renatis, sed tamen 3. ii resipitcat homo, redinteo rari

Contra Caminianos communiter , in 'ecie contra Polan. l. p.