장음표시 사용
3쪽
De Immortalitate anima libri V. In Domini Natale,
Defugasculi, udio religionis, ad No-
5쪽
libet ad fructum de tatu modis alimeterentes: nec int res creditum est, cuius esset materia, quod Haeretur, modo non turpis eset , amis. Hinc Nab Hemistio Harbis rasiectum est dii genteri Iulius Pollux ad Commodum Casu rem de Grammatica Vitruviusia Augustum de Archite ra: Oppianusia Antonium de Pi bus: Diophanesia Deio tinum Regem de Agricultur rinis uni.Hac paulo Atiusm. petita, quorsumtemdant, iam persticum rastimans ius immenerit, si dicatur, quam silentio praetreratur: paucis tamen agendum puto. Ego tame ab ineunteatareustistentiamsaddixerim, omnem Ffereatareminisconsev stram, tum re, ροndendo de iure meis ciuibus, tu, magistratus gerendo, i A men
6쪽
men nescis quod uim impulsiι non enim possem aliter dicere'
alia ingenuarum artium studia pariter sequutussem: maxime autem mihi caelestia sacramenta quacunque ad anima pertinenti alutem,placuerunt. Itaque ea addiscere cura fuit, nec addiscere modo, sed etiam literis mandare: γodHo modoptemus rem cognosci tenacius haerere imo arbitrabar: fr' de his quidem I quos antea ediderim libros, praetereo, ne ambitiose Ufacere uidear . Nunc autem, quum aliquot alios libros iisdem de rebus iampridem co=fectos emitterem uulgus uel-t levi, uisum est eos ad remittere, uelMaiestati tua potius coni crare: ut seb tui nomisis austiose i Itrentur , oelici malua fortuna flatu provehantur. Adjce, quod materia quoque imi me huc ultro morandi rudebatur am hic oratronesia mi in riuitatem Domim, eiusdem Ffirremonem. Item
de quadragesima: Defuga Aeculi, studio religionis: Depam nitentia: De vita persem libri singuli: Praeterea de immorta-Γtate animi quinquelisei cons ciuntur: Copiosius hoc is argu--mento versatus sum propter uarias dissentientium Philosophο- rum starentias quorum alii immortalitatem omnino negabant a iij ad tempus concedebant at ambigebant. cesse igitur fuit
argumenta at umenns comparantem veluti consis Ignis dia-micame, 2'quasi ferro viam iernere veritati. LUmus etiam
Vetro quadam pie ac religiose. Omnia fere ad Christumst inari cuius es Vicarius FClauiger summus omniaueb te sunt humana, s2mma etiam 'Regum culmina pedibus tuus ste inuntur. Non est alius qui quam inter homines, qui . bori po-ractate fungatur: cuodcunque oluerissuper terram dolutum eritrein coetis. Vnum fidem facis cum Chri is tribunal --nia iudicans, a nemine mortalium ipse iudicandus. Hinc noua uiae uisio dixisse Poeta quidam ad Pium secun m pria infrem tuum t i cognommem. Non Deus es, nec homo: Immens supra hominis coniurionem assurgere qui talem tantamya Christo collatam gereretpotestatem. Itaque is magis lisei
7쪽
de religione compositi, quam tibi delentur, quorum etiam rem
sor Mores debes. Nunquidem amesententia, Mam. isis de)umpta patribus omnia, ea praesertim, quibus religionis
nos almaeriacontinentur: ordinem tamen in dicendo uutus sum, qualem uobui. Conatus sum etiam nitore uerborum in
luminare singula, sexarte A MYtorum facere aptiora. Nam quantum ego;entio' proprietatem Ulucem Noana lingua:
quem morem magni isti interpretes sacrarum literarum antiquitus tenuerunt Hieronymus, Ambrosius, Augustinus, sis, qui eandem Petri cathedram, quam tu nunc obtines, in
dit Gregorius imum tamen, quod conatus μm, assequutus fuerim, me latet: hoc unumsito, nudium non defuse, gnum esse, materiam dicendo exaequare. Sed, ut id est habeat, re b tui nominis auctoritate lucubrationes has nostraurmis ores multis fore: quo a contingat uberius,perea te atque adeo obsim o , ut eas benignas hilarifronte gias, etsi tria
luas, non quantum earum meritapostulant, quantum human das tua depositi, qua quam cordi tibist, vel ipse nominis tu gnificatione in caturmon eni ruma Pontificale semdens folium, Pij tibi denominationem assumere voluisti. AAne harum literarum, Deum Optimum Misimum comprecor, mi sinctitatem tam feliciter augeat, gregis sita diutius com
8쪽
PFLAGITARvNT de me sepius familiaresquidam&amiaci, ut sepositis paululum his, qlae in fide traduntur, altiqua de 4mmortalite animorum literis mandarem:nihil sibi hoc munere fore gratiue ostenderites. Ego aute i & s illis uiris de me optime meritis olimia cupiebam i utrumtamen praestarem id quod petebatur, diu multu mque dubitaui. Nam & s uniuersarum pene sentium & nationum consensum , omnia religionum lura: legum sanctiones pro immortalitate stare uidebam, ubi tamen ad Philosophoς uentum est, qui rationum pondeributcii A sibi tentanda die loranda censebant .ugnas & inter se continrIas , repugnantes extitisse sententias, maenisque colluctationibus rem agitatam suisse, reperiebam, unoquoquo suam sententiam approbare uariis argumentis disiiadere caeteris donanter ita, ut non sollim singuli, sed uniuerse inter se se hac in redissentirent. Pythagorei, Platonici- iue,& omnium antiquorum Tneolosorum manus alijque innumerabiles immortalitati assentiebantur. Leucippus, Democritus, Epicurus, & huius uiri se tores,humanos animos caducos esse & fluxos & Dagiles statuerunt:&hna cum corporis sensibus tanquam&ipsi mrporeum eΩ, sent aliquid , extingui arbitrabantur : Aristoteles ambigue loquutus existimatur. Alexander uero inter Peripateticos illustris mortem animam mausus est ponere, & de Aristotelis sententia hoc dicere uult uideri. Quid de Stoicis dicam qui ueluti quidam arbitri constituti animam quidem
ultra corporis uitam protendialiquando tamen interire existimant: quod conuenit cum illis, qui Daemones quidem longaevos, mortales tamen mpinantur. Magnis certe contentionibus &praelijs utrinque certatur: cui rei occasionem praebuit ipsa anima, quae medium quoddam amplecti uideturi nam dum mortali iungitur corpori,mortalis existimatur: dum autem assimilatur Deo,immortalitatis ostendit imaginem: homo enim utitur sensibus alimentaque & incrementa suscipit, uitamque agit in plerisque
9쪽
que pecudis ritu, sed & aliud etiam facit, quod diuinam respicit maiestatem. quia & intelligit, & intelligere se nouit, & ueritatem rerum diligenia
ter perscrutatur, & inuenit :& quum terrenum sit animal, instrumenta uaria fabricauit, quibus coelestium corporum motus comprehendere potuit, & profundo se mari credere, & ad extrema mundi penetrare, rem dijs etiam se ipsum multis contra morbos, feras, periculaque alia multa
armauit, quae omnia ad diuinam prope naturam accedere censentur
hinc quum communia habeat aliqua cum beluis, aliqua cum Deo, caristerisque sormis coelestibus, ambiguum illud nascitur, cuius anima ipsast magis partis, & unde uis illa intelligendi, cognoscendique oriatur.' Praeterea quanta imminet illa disceptatio,quam multis sententiarum fluctibus exagitata, ut superstes anima sit corpori suo, quid agat nudata corpore, quid ue patiatur, & quo recedat. Haec omnia tractare recte atque cxaminare, ita ut discussis omnibus, quae in utranque partem afferuntur, ad ueritatis ipsius demonstrationem perueniatur, quis non magnae operae, summae industriae, praestantis ingenii esse existimabit inae quum ita sint, ego tamen post diutinam meditationem accinxi me operi, existimans hunc meum laborem utilem multis fore, qui huic immortalitati animorum, aut non omnino, aut imbecillius ast sentiuntur. Nam si ostendero hanc immortalitatem & auctoritati, bus summorum uirorum, & euidentium rationum multitudine comprobari, quis erit tam praesentium rerum illecebris captus, qui dum cogitat se obita hac corporis morte remanere, & pro his, quae gessit in corpore, uel poenas uel praemia relaturum, non studeat rectius uiuere '&indies fieri melior, ac non poeniteat secus, quam decuerit uitiisse Θ quod porro tam acuit in quibusdam insaniam uoluptatum, quam dum illa subit cogitatio, breui temporis puncto sibi sore uiuendum, post hae omnia extinctum iri, nihil sui superesse . quid tam nutrit'hominum
audaciam ad facinora,quam id,quod putant, si impune ea tulerint,seuentur bonis scelere adeptis. Sin autem deprehens poenas capite luant, tamen breui illo suppliciorum spatiose omnibus molestijs liberatos, nec aliquid amplius passuros, sed perinde desinere ac si nunquam uiuere
coepissent. Haec immortalitatis meditatio potest hos a viiijs retrahere, &ad uirtutem impellere. Omnium enim Poetarum ac ueterum Philos phorum ore, uulgi denique opinione celebratum est, malos apud inseros poenas pendere maleficiorum, qua de re immortalitas animae celebratur : na qui supplicio cruciatuque uexaturiis prosecto uiuit. Sed quid tam excitare homines potest ad laborum dolorumque patientiam, qua expectatio post mortem summae remunerationis pro rebus recte & ordiane gestis, & sortiter toleratis . non enim adeo inscelix est humana condivitio, ut mali duntaxat torqueantur, boni uero non remunerentur, imo tanto magis hoc fiet, quam illud, quanto uehementius conuenit uirtutes amare, quam uitia odisse, & fauorabilius est liberalitate, quam supplicio uti. Haec licet immortalem se fore sperantem expectare: Sin autem
10쪽
omni ex parte occidimus, uix est, ut quisquam laboribus & periculis'. asperisque & formidolosis rebus obijcere se debeat, & excipere uenientes.Fuit etiam calcar quoddam & sex mihi ad hanc scriptionem senectus,
nam & si omnem aetatem deceat cogitare quid nam post mortem contingat,multo tamen magis hoc cogruit senectuti. enim uero iuuenis plerunque sperat se diu uicturum, stulte sorsitan, sed sperat tamen: senex autem ne illud quidem habet, ut speret: iam iam enim mortem, quae longius abesse non potest, in soribus esse suspicatur ad quemlibet leuis morbis repitum perhorrescit. Itaque uidendum est ei, quis post mortem sit.
quo ue euadat,&quum immortalem se cognouerit meliore sui parte, optandum est& curandum, ut postquam haec deliquerit, tribuat ei uniuersitatis huius Dominus pro cius clementia δ singulari bonitate refrigerij sedem, quietis beatitudinem, luminis claritatem. &quanquam religionis nostrae dogmata hac in re abunde sufficere poterant, nec ab his stlatum ut dicituo unguem discedendum: ubi tamen eadem naturali consentiunt rationi,nihil est,quod illustrius ualeat expectari,omnis mus. standi mora aufertur. Non igitur inanem sumit operam, qui immortalitatem sortiter ostendit, quae tantum utilitatis affert credita, quantum
exiiij si abijciatur. Mouit me etiam amicorum studium, ut scriberem, cui si defuissem , ueritus sum, ne superbiae crimen incurrerem, si corum desideria contempsissem, uel desidiae, sid laboris fuga nolle uisus suissem. Nam quod ad ingenij mei mediocritatem attinet, satis est unum- quenque praestare pro copia, quod potest, quod abunde declarat seruus ille Euangelicus, cui quum a Domino creditum fuisset unum talentumpegociandi gratia, flaudi fuit, quod iaci unum illud talentum occultasset, ac non penes nummularios usuris subiecisset, nec excusari meruit, quod caeteri conseru i, qui superlucrati fuerant plura talenta ad quaestum
accepissent, & ixa Prosecto res se habet, ut inspiciatur magis, quod quisse questud ij aiserat, quam quod habcat facultatis: inopia enim meretur
ueniam, negligentia poenam . Hinc deprecor, ne me quispiam existimcinominis ea ut gloriae caussa edere hoc opus uoluisse, quas uoluerim ob hunc odorem cunctorum oculos ad me trahere, quod talia sciam: nihil enim nouum aut recens dicturus sum, nihil quod quisquam iure mirari debeat: alienis institi uestigijs: nec haec inuenta mea sunt, sed collecta iantummodo de qualicunque dicendi facultate cxornata. Itaque haec doctrina mea non cst mea, sed eruditissimorum uirorum, qui multis ante me saeculis floruerunt,& talia sibi inuestiganda duxerunt. Illustratibnestamen quaedam & illuminationes a me forsitan proficiscetur, quas spero non ingratas eruditis Uculis suturas; reliqua ueteribus debentur . De his autem rebus pluribus δnte annis cum Athanasio plene & copiose disputaui, ideo satis fuerit illius collocutionis meminisse, quod quum faciam polliceor, me non ijsdem uerbis, ijsdem tamen sententiis usuruin& eundem ordinem seruaturum: hoc enim magis seruiat claritati. Res igitur sicam est, ut nunc narrabitur.