장음표시 사용
2쪽
QUAE suit hactenus erga varios NICOLAI L' HERMINIER
Libros Theologiae candidatorum propensio , quam qui-- dem nemo nescit maximam extitisse , ea futurum id esse pollicetur ut qui nunc paulo post Auroris lanus prodeunt in lucem de Sacramentorum argumento Tractatus, ii bonam
gratiam aditusque patentes apud sacrae disciplinae studiosos facile consequantur . Ibit enim in rempublicam litterariam sine parente liber post humus , non tamen omni destitutus praesidio, quoniam ibit fama parentis superstite stipatus. Tamen operae pretium esse visum est essicere ut liber in fronte gereret imaginem aliquam autoris, speciemque ejus leviter descriptam legentium oculis exhiberet . Quippe qua sumus aetate ut librorum sic etiam hominum qui scripsere libros , praecipue poti- quam fato functi sunt , summus aliquis amor tenet homines E erat magnaque discendi cupido, qua ex tellure procreati illi fuerint Sc qua praediti natura , quot & quas litteris typisque mandaverint scriptiones, quam demum in vita personam sustinuerint. Atque hic amor usque adeo nonnullorum incessitan. , ut si de aliquo scribis autore , quicumque ille eniἱ torre unum debeas metuere ne etiam qui multa scri ca videaris scripsisse. Haud erit tamen de operis istius: sermo ilongus & copiosus : neque enim aut vitMilistoria scribitur; sed levis assingitur ad umbratio vis aquamq--τ laudationem dixeris sed brevem earum rerub, quae in ad illum pertinent, nudamque narrationem. NICoinus U HERMINIER. natus est in Gallia in oppido Samcti Ulphacii apud Senomanos die II. Novembris anno I 637. Ubi primum per aetatem iactus erat litteris maturus, in ipsam urbem Cenomanum se contulit, ibique humanas didicit litteras & Lilicae operam dedit . Deinde vero Tonsura prima jam initiatus anno IDI , tum Parisios ad Urbem Regni princ
3쪽
i. PRAEFATIO.pem & domicilium bonarum artium accessit, cursuque Philos, phiae , ut vocant , in Academia Parisiensi consecto , Sacrae , Theologiae animum adjecit atque in Scholis Sorbonicis auditor assedit. Die 12. Decembris anno I 682. Baccalaureatus gradum adeptwest ; licentiam Theologicam postea emensus per annos 168 3c I 687. lauream vero Doctoralem die 3 i. Martii anti'
Vir fuit ingeniosus 3c subtilis qui argute cogitaret & acute ;cogitationes suas redigendi in ordinem lucidum scientissimus ;ex quo accidebat ut perspicue diceret quaecumque sentiebar ;non captator elegantiarum, sed anguste disserens ad Dialecti e rum morem in quorum disciplina sese exercuerat. Ut his erat dotibus instructus, aptissimusque proinde ad docendum , sic ipse, hortantibus etiam amicis, ducem ac Magistrum Nobilissiam is se commodavit iuvenibus , qui ad domum ejus velut ad Scholam privatam facto deinceps agmine confluxerunt, Theologica argumenta cum eo vertaturi & quid ex uno quoque genere quaestionum sumendum foret ab illo accepturi . Iam tum enim contigerat ut essent aliqui Theologiae exercitati praece-Ptores , qui privatis candidatorum studiis subvenirent M opi-
rem obninsint moniam vero in usu consuetudineque alios docendi non solum doctrina , sed etiam quae doctrinae incre- .menta sunt ac lumina comparantur , dicendi ac dispiciandi thodus nitida, copiaque & potestas rerum ut commodissime riaptissimeque pertractentur ; ita evasit ille in dies ex illis exen. 1 citationibus domesticis doctus magis scribendique de rebus Them .ilogicis facultatem contraxit. σEt vero iam ipso anno I oo. Summam Theologieam ad fum' Seboia accommodatam divulgare coepit misitque primum in imcem Tractatum , De Attribulis, Sy Trinitare ρο angelis, an istasque subinde volventibus varios de praecipuis Theologiae amgumentis Tractatus edidit, quorum plerique iterum ac laepius mandati typis fuerunt. Etenim placuit multis methodus qua conscripti erant , simplex & perlucida ; ordine ac inistributi ne res etiam quae caliginose maxime subigens ac
4쪽
somponens splendidis cogat luminibus collucere ; reconditae M longius quaesitae parca dolirinae quo magis consulat perspicui. tati. Illud etiam visum fuit, ubi primum Tractatus de proprietatibus Dei prodiisset, Theologum i illum non. insistere semper tritis aliorum Theologorum vestigiis , sed sequi potius hane Durandi de S. Porciano legem quam in Praelatione in vi Libros se tentiarum & sibi & caeteris ita praecepit: Methodus aurem loquem di ae seribendi in exteris qua fidem non tangunt, es ur magis in-
miramur rationi quam auisoritari e usque Doctoris , quantumcumque celebris vel solemnis ς nimirum ipsius Divi Thomae methodo obstiterat non leviter , quandoquidem ex quinque argumentis , quibus Doctor Angelicus effecit Deum esse, quatuor veluti cadu- vacua censeria animadversione ablegavit, unumque duntaxat esse scripsit firmum3 grave quod retineri deberet. Factum quidem confidenter, quoὰ aliquis Theologorum hucusque non fecerat : immo vero anno Issi. Rector 8c Prosetares Academiae Parisiensis adhibita consultatione constituerant ut ex iis universi ab ista longe abhorrerent propositione quam nonnulli eorum fer tantur docuisse : a faut Ferire nutes Ies rassons Am Ies TMOI
L. -isi avre Sisint Thomas , our d mirer qu'iI 1 a tin Dim . Et quidem nore universas S. Thomae rationes Theologus recentior everterat, sed maximam , quod utique non leve erat, argumentorum ejus partem . Iste porro hominis conatus, quem Diarium Trevoltianum anni Iro I. mensibus Maio & Iunio reipublicae litterariae renuntiaverat, non
injucundus Baso accidit, utpote qui in Dictionario critico ad
articulum Zabaresia rem commemoravit ; ratus enim vero
uti credibile est, ab illo exemplo veniam dari sibi quod rationibus prope universis quae Deum existere probant nefarie invidens earum obtrectator passim extitisset. Tamen novae summae Theologieae autoris ratio longissime a Myli impietate di- strvabat ; ille enim constituerat primum probari ratione facile posse Deum esse, momentisque evidentibus probaverat ipse quae res a Bano tot argumentorum quae in eo sunt gene-τς qu/ntum potuit eversore, si universa ejus opera versas, nusquam serio suscepta.
5쪽
v1 P RHFRTIO, Fuit vero alter Tractatus qui adversus M. L' HERMiviga: gravem plurimorum Catholicorum concitavit offensionem; nempe aliquis Monymus Summam Theologicam ac praecipue Tr, Elatum de- Gratia accusavit de Hetere si Iansentana , crimenque objectum probare aggressus est publica Scriptione Gallica quae inscripta erax: Disonetarion de Ia Thialogie de Μ. L HERMi Niga.ὰ ms Gigneum les Eviques. Hic vero ut infamem a suis cervueibus propulsaret accusationem quippe resciverat nolle Divum Hieronymum in suspieione, Haereseos quemquam esse patienrem defensionem sui molitus est animosam , in qua tamen , cum professus esset primum se ab haeresi Iansentana Doctrinaque ipsius Iansenti totis animis abhorrore, plura quae reprehensa fuerant corrigebat, alia quae novellorum Dogmatum levem habebant suspicionem Catholica interpretatione purgabat , nonnulla etiam , quae emendari non potuissent, resecari penitus extirparique debere. ipse concedebatia Quae quidem defensio praefati nis locoe apposita est ad frontem editionis Tractatus de Gratia quae anno I7O9. recusa est, multis. purgata lociς, omnique, saltem uti autor ferebat, Ians enismi colore eluto expiata . Illius enim vero defensionis nulla autoritas sane fuit apud eruditum
Bibliothecae Jansentaris rior rem in . ea quandoquidem summi 'eologicae praesertim ob Tractatum de Gratia stationem assignavit . Quippe ita secit propter editionem ipsam anni I7op. neutiquam vero ob illum de Gratia Tractatum qui anno I7ar.
duobus comprehentus voluminibus, cum antea unico; includere. tur minus patens, typis excusus suit : hic enim nequidem ab
autore Bibliotbeeae memoratus est ; neque etiam illi hactenus prodeundi in lueem potestas concessa ob iustas causas quas quivis facile conjiciat etiamsi non erit Oedipus.
Qua autem tempestate M. L'HERMINIER Parisiis versatus maxime eo adlaborabat ut Summam Theologicam perficeret , hoc est anno r7o7. tum Cenomanum, accersitus ut illic Canonicus Theologus institueretur ; iterum anno 17o8. ineunte creatus
est in eadem Ecclesia Archidiaconus de Pas io , v mcant deinde anno 1723: sede Episcopali Cenomanoruniarinc vacante, vicarius Generalis cunctis Capituli suffr is in renuntiatus . .
6쪽
PREFATTO. vii Milieet vir bonus Sc humanissimus Fratrum Canonicorum graiatiam facile sibi conciliaverat. Demum anno 1723. relicta patria Lutetiam rediit, atque illic in otio litterato plures annos consumpsit. Interea vero amicorum adhortationibus excitatus ut scriberet aliquid de Sacramentis, quod quidem argumentum fuerat ab illo in summa Theologica praetermitsum , membranas & scrinia sua excussit, inventasque has de Sacramentis disputationes, quae nunc pervulgantur, olim in gratiam Abbatis alicujus nobilissimi privatim conscriptas, rursus reddidit incudi, opus recognovit diligenter atque ita perpolitum auctumque praelo sudandum tradidit. Ecce autem prope erant dies mortis suae ; quippe paulo post in morbum incidit ex quo non potuit convalescere; igitur peccata consessus sacerdoti e Parcecia S. Sulpitii in qua habitabat, sacroque viatico munitus viam universis carnis ingressus est die sexta Maii anno I 735. anno septem 3c septuaginta sexque menses natus; deinde in Ecclesiam S. Sulpitio dicatam telatus est illicque ante majus altare humatus. Illum serunt jam morti proximum dixisse aliquid quod suum erga supremam Ecclesiae universalis definitionem, Constitutionem Unigenitus, aqua olim ad Concilium mi-
Sere invocaverat, obsequium testaretur palam : utinam rumor
ille non sit mendax ; sed an verus si haud scio satis ut dicam . Hoc unum moneo , amice lector , quaecumque lunt in istis de Sacramentis septem Tractatibus aequa esse di Catholica, opu que Theologiae candidatis non mediocrem afferre utilitatem posse. Adjiciam quoque, quia rem non ingratam tibi futuram puro, omnium M. E HERMINIER operum indicem tam accuratum
quam haberi potuit. Tractatus de Attributis o de Sy Trinitate re Angelis . Plures
fuere Tractatus de Attributis editiones : I. anno Iroo. quae etiam Tractatum de SS. Trinitate & Angelis continebat. II. quae solum Tractatum de Attributis habebat anno I7o7. III. anno III superioribus editionibus multo locupletior. IV. anno III λ. Tractatus de Trinirare o Angelis. Primum editus est una cum Tractatu de Attributis anno i oo. deinde separatim ab illo
7쪽
metire entre ira Auribuis de meu, anno Iro . Tractatus de Incarnatione simul cum Tractatu de Gratia , de Ius eat e re meriro , editus est anno Iroa. separatim annis17Q9. cII 8. Trictaius de Gratia, Ius eatisne re merito , separatim a Tractatu de Incarnatione editus est annis Iro'. & I72o. iterum anno Ira I. mandatus typis 3e quidem multo locupletior, sed non divulgatus. Tractatus de actibus humanis m de legibus , armis Iro 3. III a.
8쪽
N - praesenti Tractatu haec veniunt examitianda . I. Nomen & definitio Sacramenti. a. Existentia Sacramentorum in quolibet hominum stitu . 3. Differentia quae reperitur inter Sacramenta veteris legis & novae . 4. Quaenam sint partes essentiales Sacrament eum novae legis . ' 3. Eorum virtus &e
sincia. s. Dicemus de Ministro; . de Subiecto; 8. de eorum numero; denique monnulla addemus de ceremoniis in administratione Sacramentorum usurpari s litus C L s u T I. De nomine σ de ι-e Sacramenti Omen sacramenti diuersis apud Autores habet significationes: sumitur quandoque pro iuramento , eo sertassis quod juramentum fit per aliquid sacrum. Sumitur aliquando pro arcana cuiuspiam
rei voluntate. Tobiae Iet. Socrumentum ,
hoc est secretum , Regis abfemudere ι num es . Sumitur & pro signo movisset sacrae seu sanctitatem aliquam nominibus conserat , seu non conserat ; quo sensu Manna in veteri lege Sacrame tum erat Eucharistiae, vel lignum spiritalis resectionis per Eucharistiam aliquan
At Sacramentum in hoc tr tu , prout nempe eommune est Sacramentis tum Antiquae tum novae legis, sumitur pro signo rei aliquam sanctitatem hominibus
ac rate signum sacrum gratiae divinae ad sanctitatem hominibus im-μrtiendam a Deo institatum. m. I. Dicitur I. Signum, quia Sacramenta sunt res externae & sen ibiles quae aliud
a se sisnificant, Circumcisio v. g. Genesi . dicitur signum foederis . Baptis usRom. 6. dicitur signum Sepulturae & R surrectionis. Vox illa signi tenet locum generis in definitione Sacramenti , quia multa sunt alia signa quae non sunt S cramenta . Signum porro definitur a phialosophis res quaepiam sensibilis quae ducit in cognitionem alterius. Dicitur a. Sacrum , quia omne Sacramentum ad sanctum Dei cultum pertia i , nec est de germ rerum prophan rum , cujus conditionis desectu 1 Mamna , Serpens aeneus , & alia eiusmodi quae in veteri l e misticas habebant segnificationes , non erant Sacramenta , quia in cultum religionis non adhibebam
tur- Idem dicitur sacrum , quia est sugnum rei sacrae, hominem scilicet co secrantis & initiantis. Dieitur 3. Gratiae divinae, quia esse
tialiter competit cuilibet Sacramento manificare gratiam Dei, quamquam diversmode ; Sacramenta enim veteris legis mediate tantum significabant gratiam , quatenus significabant Sacramenta nostrauae gratiam Dei sanctificantem immeiate significant & producunt. Cum a
tem tae in scripturis dicuntur signifieare passionem Christi in Baptismus v. g. de quo dicitur Rom. 6. Quicumque haprietati sumus in Christo , in morte ipsius baptintistimus. Id intelligitur seeu rio , quia
primario Sacramenta nostra significant id quod producunt, adepque gratiam. Dicitur 4. a Deo insti tam, eluis di sunt enim quaelibet Sacranaenia ut so-
9쪽
Ius Deus ea instituere possit , quod Sacramentum nimirum eii signum arbitrarium , ut mox dicemus, unde hoc ipso caetera signa quae sunt ab hominibus i stituta tametsi gratiam significent, ut aqua nedicta, non sunt tamen Sacramenta, sed , ut, loquuntur Theologi , res sacra
Dicitur denique ad fanctitatem hominibus impertiendam , quia omne Sacramentum habet essentialiter vim conserendi aliquam sanctitatem ; Sacramenta quidem veteris legis conserebant sancti talem externam , nostra vero conserunt sanctitatem internam. Scilicet duplex distinguitiir sanctitas , una exterior, altera interior. Exterior seu legalis est mundatio alicujus noxae legalis qualem ex praescripto legis contrahebant Iudaei in certis calibus, ut quando v. g. hominem mortuum tetigerant, quam sanctitatem legalem conserebant Sacramenta veteris legis: Sanctitas interior est ipsa animae sanctificatio quae fit per gratiam sinctificantem , quam sanctitatem conserunt novae legis Secramenta, ut ostendetur infra: unde per id tanquam per essentialem differentiam constituuntur Sacramenta in genere & ab omni alio ij L illi irri- , . q-d sim Ninstituta ad aliquam sanctitatem hominibus impertiendam. Atque hinc in numero Sacramentorum reponi non debent varia signa & figurae veteris testamenti quae res sacras utcunque significabant, quod videlicet ad sanctificationem hominibus procurandam primario non destinabantur . Hinc etiam Sacramentum differt a sacrificio , eo videlicet quod sacrificium primario ac per se tendit ad agnoscendam supremam Dei matellatem ; Sacramentum vero ordinatur primario, ut mox dixi , ad hominis sanctitatem. Iam vero nihil necesse est referre &discutere varias Sacramenti definitiones quas afferunt Lutherus, Calvinus & e rum allaciae, & quas legere poteris apud llarminum : cum enim aiunt illi haeretici Sacramenta nihil aliud esse quam .
gna promissionum divinarum , vel Christianae prosissionis notas, Vel tagna exte na quibus ad virtutum exercitium compellimur, vel demum testimonia voluntatis Dei quibus ad excitandam & fovendam fidem nostram uti debemus, &alia id genus; eo solum tendunt ut virtutem omnem & efficaciam nostris Sacramentis adimant , quem errorem sese postea &
Qi res I. Utrum allata Sacramenti definitio conveniat uni voce Sacramentis antiquae & novae legis Resp. affirmative. Siquidem ea definitio convenit uni voce utriusque legis S cramentis quae illis competit secundum eamdem rationem ; sed allata definitio competit Sacramentis antiquae & novae legis, secundum eamdem rationem, quatenus nempe utraque illa Sacramenta signa sunt gratiae divinae, & aliquam con-larunt hominibus sanctitatem ; in quo p sita est ratio generica Sacramenti. Ex eo
autem quod Sacramenta veteris legis Producant solum aliquam sanctitatem externam & legalem, Sacramenta vero n Vae legis sanctitatem conserant internam ,
quae est ipsa gratia Dei, colligi non debet. ---- genericam Sacramenti non esse
eamdem in utriusque legis Sacramentis ;haee enim disserentia sanctitatis respicit speciem, non genus Sacramenti. Fatendum est tamen magis proprium esse cuiusvis Sacramenti producere , quam significare gratiam , Sacramentum, inquit tillarmianus, dicitur a sacrando , non a signi Mondo . Cum aliunde multa sint rei s erae signa , quae tamen vera non sunt Sacramenta , neque in veteri l e , ut manna & agnus Paschalis , neque in nova lege, ut aqua benedicta . Quaeritur a. Qualia signa sint Sacramenta ὶ
Resp. I. Duplex distingui fgnum ,
naturale videlicet & arbitrariumrale est illud quod ex natura .simcat, ut vestigium respecti oridi', sumus
respectu ignis. Arbi x fium est illud quod nonnisi ex voluntate instituentis signifi
10쪽
eat, ut hedera seribus appensa respectu vini venalis. Relix a. Sacramenta esse signa arbitraria ; nam illa sisna sunt arbitraria quae nonnisi ex arbitrio & institutione Dei significant : talia sunt omnia Sacramenta: Baptismus enim v. g. ex natura
sita vim non habet significandi remissi nem peccati originalis, sed illam significat & operatur solum ex libera Dei
uesuritater igitur. Dehine Sacramenta dicuntur a Theologis signa Dermanentia , quia nempe
cum snt publica religionis symbola , tandiu durare debent , quandiu durabit ipsumet religio; unde latio pedum quamquam a Christo instituta , non est Sacramentum, vae legis . quia instituta non est in ratione signi semper duraturi. C A p u T II. De existentia Sacramentorum in umiis hominum flatibus.
Gatuor distinguuntur hominum sta-
- --Primus innocentiae, quae fi
xit ab Adami erratione ad ejus lapsum ;se dicitur, quia innocentiam nondum amiserat primus parens . Secundus ν qui dicitur legis naturae ab -Αdami peccato usque ad Moysem; sic dicitur, non quod per solam naturam sine gratia homo salis vari tunc potuerit , sed quod nulla lege scripta regebatur u lae ad Moysem . Te eius , legis scriptae a Moyse usque ad Christum . Et quartus, qui nunc viget a Christo Domino, & dicitur status degis novae seu Evangelicae : & nonnullae noventur quaestiones de Sacramentis illorum statuum.
CApuT III. An extiterint Sacramentit in satis
Nulla extiterunt Sacramenta iasatuinnocentia.
PRobatur quia de eiusmodi Sacramen
iis naturae innocentis altum est si lentium in Seripturis & universa Traditiove, unde gratis & sne ullo fundame to amrmaretur instituta tune fuisse iaci
Obi. Matrimonium institutum est in
statu naturae innocentis , ut constat ex Genes. cap. I. Propter hoc relinquet homo patrem di matrem suam ct adhaerebit uxori Da r Adeoque de matrimonio instituta in statu innocentiae mentio habetur in scri pluris.
Dist. mat. Fuit institutum in ossicium
naturae, conc. In ratione Sacramenti, nego . Matrimonium sei licet tune suit imstitutum a Deo , ut licita foret generis humani propagatio, nec fuit evectum ad dignitatem Sacramenti nisi ab ipso Christo . Porro cum S. Paulus matrimonium
appellat Sacramentum L loquitur de m trimonio Christianorum, tum quia dicit illud esse magnum in Christo & in Ee-elesia , tum quia loquitur in praesenti ,
magnum est, non ait, magnum suis ἔ tum denique, quia haec verba, propter Me r linquet homo patrem o' marrem, cadere non possunt in Adamum , qui nec patrem nec matrem habuit. Inst. S. Augustinus lib. de nuptiis &concupiscentia cap. 2I. inducit matrim nium lisaens & dicens se suisse ante cis eatum: Respondebit, inquit , etiam comnubii Sara amentum, De me ante pesca tum disium es in paradiso , relin Met homo patrem matreme ergo putarat matrimonium fuisse Sacramentiun in statu innocentiae. Dist. ant. se suisse ante peccatum in ramine contrastis, eo . In ratione Ἀ- Λ a cra Disitig gle