장음표시 사용
291쪽
Lao3. ΑΦ o ni transferri: quippe Belgii prouinciae corpus quoddarn integrum, non partem Hispaniae, constituerent, ac praeterea casus necessitatis non existeret. Quae ratio firma foret, si probari posset, quod alienatio adsit, si in eos, qui iam a natiuitate ius quoddam habent succedendi, quamuis remotius, cessio fiat, quodque adeo consensus statuum adhiberi debeat: rationes cur utrumque negandum siti colligere licet ex meditatione ad AvG. IΜP. ROM CΑ-RoLi VI sanctionem stragmaticam, in prima edit. Res ast et οι. Addo hoc argumentum, quod nulla alienatio in eiusmodi casu adsitr scilicet, alienatio est translatio in peregrinum, atque vero, cum illi, qui ex familia regnatrice, aut qui ex communi stipite descendunt, non sint peregrini habendi: non pos. sunt etiam cessiones, in eos factae, alienationes vocari, ob eamque causam cessio prouinciarum Belgicarum in ALBERTvΜ et CLARAMIsABELLAM EvGENIA Μ legitime fieri sine consensu statuum potum Tandem denique notandum , quod ob id, quod iura imperantis nullius voluntariae dispositioni subsunt'. et .),
non possis quidquam uris abalienari a parentibus, nisi Principis consensem accedat. Reperire exemplum huiusmodi alienationis licet apud HARAEvM Annal. Ducum Brabant. est
292쪽
recte Lusitaniae Rex alienationem nonnuli rum iurium in Afri , quam legati, qui respectu imperantis, a quo missi, parentes sunt, iniussu secerant, irritam declarauit. Vid..-RIANA de rebus Hispanico Libr. a . cap. ἐαg. 2O Item qua- Cum alienare Principi licitum
Reip. pos multo m gis ei fas es, si pecunias sint oppi- sumit Reipublicae gratia mutuas, gnorari ab iura quadam auι partem quandam terrarum Revublica pignori in securitatem creditoris opponere. Ex quo creditores ius accipiunt, si imperans notamen non dissoluit, in posse nem quasi va--icuam rerum oppignoratarum Redem ponere,
ac tamdiu in possessionei consistere, perans fatisfeciι. Et si solidum praestare non potes, a creditore bona aut iura Upignorata venire possunt: ob id, quia possunt alienari partes Reipublicae facto imperantis g. 2O3.), qui reapse consentit ab initio in hoc casu, si non soluat, in alienationem. Alias enim meditor per pignus non securus redderetur de pecunia sua, in cuius securitatem tamen pignos datum est. Illa quaestio, an integra,
293쪽
ais Respublica onignorari poseis est otiosa ob id primu m, quia cassiS, quoad eius memini,non, dum usu venit, nec unquam veniet: deinde
quoque negari praecise potest, quod imperans pignus ponere de omni Republica queat ; propterea quod Respublica es malienabilis sq. aoI.). Si autem pignus in casu necessitatis alienari nequit, talis res creditorem securum non reddit: quare posita pignori Respublica rosa ne effectu es.
Res patrimoniales eae a nobis D entia nuncupantur,quarum quis liberam 1 D- --- . dispositionem intuitu alienationis misimbis habet: ι Iam cum Rerumpublica- ωr patriarum ratio ita sit comparata, ut sua mo ni a te natura non possint alienari abim, Vpρ- Pstr nte 3. 2OI. : facile est ad in. ερ υ telligendum, quod Respublica et reDa non sint per se patrimonialia. Regna itaque non statrimonialia, siue uti vocari amantius ructuaria, ego illa voco, quarum aliena tio principi concessis non est. Huiusmodi conditionis quoniam Respublicae in dubio, prout iam hoc so ostendi, sunt omnino omnes: existere hoc loco quaestio potest, annon coUensu populi Respublica pastimoniais
294쪽
Iis congitur queat. Quod censeo. rmanis dum ex ea ratione, quia fieri potest, ut populus, praeter potestatem ciuilem, etiam ius alienandi principi largiatur. Namque popuIus facultatem habet tradendi iura Reipuis blicae cuicunque velit f. 3 . ' Quare si voluntatem suam intuitu huius traditionis iurium Reipublicae in alium, hoc est dicere, alienationis conferat in voluntatem principis: principis voluntas tunc intuitu eiusmodi translationis imperii in alium voluntas. populi est. Quod si vero populux vult: ex voluntate sua transferre ita quemvis imperium seu alienare potest fg. 3 . . Ergo con sensu populi Respublicae ita institui potest, ut singulatim principi facultas detur tradendi Rempublicam cuicunque Velit maxime, i. C. ius alienandi: ob eamque causam constitui Respublicae patrimorialeS queunt, popula
dem sub hoc intelligi tale regnum solet, in quo praeter iura gubernandi et alienandi Rempublicam, etiam omnia bona privatorum imperanti propria sunt. Pr prium
295쪽
ratione rei certae habere potest, sub quo Complexu comprehendo omnem liberam diis spolitionem de re omnemque usium , et etc. et ut paucis nos expediamus, omnia dominii effecta attributaque ita, ut talis Princeps non dici solum possit, imperans, verum etiam dominus et)herus regni: unde heriis quoque tale regnum appellatur interdum. Est inter scriptores de eo, derume, dariue sto , huiuδ
δ. GR. 3. g. l. omne nobis asseveratione a mmanr, et clari et constitui tale imperium iure posse. ει aisa omnia disce HENRICusCoCoivs in nova seententia de origine terra rum mediatarum et immediatarum in Impe.rio Romano. Germanico. Cuius Libri Caput duodecimum integram de monstro regni mere patrimonialis tractat. Vbi demonstrare nititur illustris Auctor, regnum mere patris moniale nec unquam fuisse in rerum natura,
nec concipi quidem posse. Si ostendere licet, qui sit meus de hoc sensus, mea eo sententia
tentiam descendam, nisii quod fidem auctorum, quos in hanc rem adductos in margine editionis
296쪽
tionis Puisendormi Barheyracianae inuenio, in medio relinquam. Propterea quod nec quisquam historiae scriptor extat, quo fatis certo autore stetur: praecipue si ab eo auctoritatem repetimus, qui formam nobis earum Rerumpublicarum exponit, quae t teruallo locorum et itemporum disiunctae et in extrema India positae. Limat mihi pra,
ter exempla eius generis Rerum publicarum, quae etiam HERTIus in elemem ae prudentiae ciuilis P. r. pag. as. adduxit, exemplum de
Republica notiori adscribere propiorique, scilicet de Moscouia, de qua imANNES B TErus in suis relationibus de praeipuis Re- spublicis pag. Magum Dux Mosiorum, inquit, regiι suos ρopulos. magis des ire,
quam vitas alius Princeps, quem nouimus.
Disponit absolute de personis subditorum, M
psorum rebus e ideo dicebat Mahumues V Frus, quod Moscus et Turca sti inter prine pes essent domini suorum dominiorum. Equut dem ad veritatem regni mere patrimonialis non multum video interesse, an persuasum sit mihi de fide auctorum, qui reserunt tales Respublicas in rerum natura et esse et fuisser . modo nobis stet illud, non aduersus naturam
secietatis ciuilis talem Reipublicae constitutionem niti, tunc nostro latisfacimus officioisi Nec
297쪽
Nec vero quenquam es se existimo, qui in dubium vocabit, quod Aeri possis, M plum vni dominium rerum suarum concedere queis ant, et sibi postsessionem earum corstoralem reis seruare tamdetu, quamdiu ei complaciium sit. . Nec minus iam ostendimus,supra g. 3 .), quod transferre plures stoiestatem ciuilem in quemcumque possint- Si autem imperium et dominium rerum priuatarum penes principem Reipublicae est, existit regnum mere patrimoniale. Ergo regnum mere sta rimoniale. Potes concipi bene consensiuque populi consituti g. 2O7. Ex iis, quae deducta sunt, colli- Re a pagere licet, quod omnia, ex quibus trimonialia regnum mere patrimoniale con stat, abalienarI queant. Namque nia sine in eius generis regno Princeps Asienabilia. primo loco habet facultatem alienandi potestatem ciuilem g. 2O6. , secundo Ioco habet rerum priuatarum proprietatem quae ius alienandi sub se continet eod. ue ex his vero duobus constat regnum mere patriin moniale eod.) : quare mere patrimo lauregnum et quiequid rerum singularum in eo
es, abalienari a 'mose flores.
298쪽
An Desora Regnum herile seu deseporteam ex ino inur distinguunι nonnulli in eo ab ν
sibi Dibuere gno mere mirimoniali, quod sub- possitiin i diti in regno despolies simuι oblia subiectos ad rationibus seruorum teneantur ita, ut quaecunque in utilitatem suam priuatam imperans praecipit , ea agere subditus teneatur. Seruum vero alteri
se addicere quilibet potest, qui sui iuris est rquapropter etiam regnum despoticum legitime institui posse statuendum. Deseora itaque i plura rura in subditum, strater potestatem erusilem, exercςre iure nequit, nisi ea, qua Dominin in seruum habet. Ex principiis vero iuris naturalis probari nequit, quod dominus in seruum ius vitae et necis habeat quippe qui nulla alia remedia, quam quibus seruus ad operas praestandas adigitur, adhibere potest , mortui autem operae plane cedant equare etiam despota stro a ιιινιο necare fusiaditor nequit, quod tamen a plurimis statui solet. Neque etiam haec potestas imperantia parentibus concedi potest: propterea, quod parens ipse se ad libitum interficiendi ius non habet, nec alter alterum occidere nisi in casu necessitatis potest, secundum iuris nat ratis fundamenta. Quod si vero ad arbiis trium
299쪽
trium sine causa alter alterum necat, ille casus non necessarius est : ergo starentes ius viissa et necis arbitraria Princi i tradere nequeo
unt, nec dei pota ad arbitrium occidere subis ditum iuste potest. g. 2O9. V Vt perueniat regnum ad eum, Imperans ad quem ex lege successionis non me, pertinet, testamento principis sie--eo iari non potest. Principis enim tuere neis restimenιum de regno est exposi--' τηνδε tio sententiae principis in quem post mortem suam regnum trans- dod latum velit. At quoniam Princeps regnum ad alium transferre, quem oris do successionis non tangit, aut qui plane peregrinus est, sine illorum, quorum interest, consensu in illo casu, in hoc sine populi expressa concessione, ope cipitis potestatis nullo modo potest f. 2OI.) : Principi succus rem regni re mento constituere non est licia sum, et ex consequenti nullus Princeps, quem ordo successionis non tangit, ex te menιosus succedendi validum nantisci potes. Ob
eamque causam VPILHELMUS Dux Normanis dia, vulgo CONQUEsTOR vocatus, regnum An.
gliae anno Io66. ex nulla causa belli iustifica armis subegit, atque in ditionem suam rede-
300쪽
git, nixus Regis EDvARDI CONFEsSOLis testamento. Eodem infirmo fundamento,niteretur Hispaniarum Regis PHILIPPI , hodie regnantis, possellio regni Hispaniarum, si testamentum, non pax subsecuta, fundamentum esset, ut latius deduxit BuDDAEVs in Dis ieri. de tefamentis summorum imperantium et oeciatim CAROLI,sECvNDI Hispaniarum Regis. g. 2IO. Pν inceps Post imperantis regnantismo non pstis tem nati non in ullam seriem regni Deeesbras e3uae dari possunt. Exhare Regni eis dare enim quempiam est test rede cris mento declarare, quod is, quem
ς' i ordo succedendi tangit, succedere non debeat. vii vero imperans omnis de regno non potest testamentum facere g. ao9. : ita quoque ex ιe menso emhares regni quisquam fieri non florest. Unde regnante EDvARDO TERTIO Partamenti Α, glicani membra anno I369. recte decreueiarunt: qae iis ne Reuvent ρώ consentir a auia ne chine, qui tende a P exheredation δε Ro', quoique o Rot m me is subaliis. Vid. Emisur Ie gouuerneme ι civιέmg. ras. . Ratio, eur exheredatio, ne consensu quidem ordinum,